Je kent die plek misschien wel, de Langerplas, Lago Lango in de volksmond, ingeklemd tussen de N507 en de Langerpolder. Een aardig gebied met een gewoon en een naaktstrand. Bij mooi weer behoorlijk druk, niet voor mensen gesteld op rust en privacy. Ik kom er weleens bij twijfelachtig weer. Dan heb je er de ruimte. Als heteroman negeer ik de mannetjes die denken dat ik iets met ze wil. Ik kom om te relaxen: liggend mijn hoofd leegmaken van een drukke werkweek. En, o ja, om te zwemmen. Dat doe ik zelfs als het water nog koud is, zoals in het voorjaar. Een tijdje geleden ontdekte ik al zwemmend aan de zuidkant van het terrein een door struikgewas en riet verborgen strandje. Volkomen geïsoleerd van de rest, een ideale stek voor rustzoekers. Ik nam mij voor zodra de gelegenheid zich voor zou doen dat strandje te bezoeken.
Het ging om een combinatie van mooi weer en een vrije dag, en hoewel dat niet vaak voorkwam, was het half juni toch zover. Voorzien van proviand, leesvoer en zonnecrème zette ik al voor negenen mijn fiets in het rek bij het recreatieterrein. Ik was de eerste. Ik kleedde me uit, stopte alles in een stevige zak en ging te water. Voor de voorspelde temperaturen was het nog wat vroeg en zeker het water was behoorlijk fris. Ik zette door, hield de zak droog op mijn hoofd en zwom met één arm en beide benen om de rietkraag heen. Alle inspanningen waren de moeite waard. Na vijf minuten had ik niet alleen het verlaten strandje bereikt, maar lag ik al op te drogen op mijn handdoek, handen onder mijn hoofd. De zon scheen, het was windstil en het enige gezelschap bestond uit waterhoentjes.
Een tijdlang bleef ik zo liggen, de zon voelde met de minuut aangenamer. Ik diepte de zonnecrème op en ontdekte tijdens het insmeren een bootje aan de overkant van het meer. Een kano misschien. Dat moest een fijne ervaring zijn zo alleen op het rimpelloze water. Hij ging redelijk snel en wat me enigszins verontrustte was dat de peddelaar zijn koers verlegde in mijn richting. Ik draaide de dop op de fles en volgde het bootje dat nu in hoog tempo de plas overstak. Doelbewust leek het wel. Zou hij uitgerekend hier naartoe varen? Er was genoeg ruimte voor meer mensen, maar toch.
Uit mijn tas viste ik mijn krant op, de kanoër met argusogen in de gaten houdend. Met nog 100 meter te gaan hield hij de peddel even stil alsof hij zich oriënteerde. Hij? Ik kneep mijn ogen tot spleetjes. De kanoër leek een blauw hemd aan te hebben wat bij nader turen net zo goed een bovenstuk van een bikini zou kunnen zijn. Het haar zat mogelijk in een paardenstaart. Met de peddel weer in het water en de vaart die daaruit volgde, verdwenen de twijfels snel: het was een dame. Raar misschien, maar nu ik dat wist, onderwierp ik mijn lijf aan een kritische inspectie. Voor het herstel van eventuele onvolmaaktheden was het te laat, maar of bepaalde lichaamsdelen er op hun voordeligst bij lagen, bleek opeens een rol te gaan spelen. Het leek me met het oog op de naderende landing beter rechtop te gaan zitten met opgetrokken knieën. Met de peddel rechtop in het water bracht de vrouw de kano tot stilstand. Ze had een donkerblauw bovenstukje aan. Ze zag me kijken.
“Bezwaar als ik aan land kom?”
Een retorische vraag natuurlijk. Als ik al nee had willen zeggen, dan had ik het niet gedaan. Ze manoeuvreerde het vaartuig met de voorkant het strandje op, stapte behendig uit en trok de boot zo ver als ze kon op de kant. Haar bikinibroekje was nat op haar billen.
“Mooi plekje hier.”
“Zeker.”
“Kom je hier vaker?”
“Af en toe.”
“Ik kende wel dat terrein hierachter, maar dit niet.” Ze haalde twee plastic zakken uit de kano en keek rond voor een geschikt plekje. “Ik houd me wel aan deze kant van de kajak, mannen en vrouwen gescheiden, ha ha.”
“Kajak?”
“Kajak, ja, geen kano.”
Ik lachte schaapachtig. Dat was een geschikt moment om me weer uit te strekken op mijn handdoek? Ik kon beginnen op mijn buik, even wennen aan het idee van gezelschap. Met mijn hoofd op mijn armen kon ik volgen wat ze deed, de rug naar me toegekeerd. Ze rolde een handdoek uit, maakte haar bovenstukje los, verdween even uit beeld achter de kano, sorry kajak, kwam tevoorschijn met een flesje zonnebrand, draaide de dop eraf en meteen weer erop. Ze keek naar mij, man op een handdoek met de billen bloot.
“Is het water hier al lekker?” Ze had prachtige volle borsten. Ik tilde mijn hoofd op. “Fris, maar goed te doen.” Borsten met kleine bruine tepels. Ze keerde zich om naar de plas en bleef aarzelend staan. “Oké,” sprak ze zichzelf moed in en liep behoedzaam het water in. Ik richtte me nieuwsgierig op om te zien hoe haar lange benen in steeds dieper water verdwenen en tenslotte haar bikinibroekje onder ging. Ik snapte dat ze die had aangehouden, ik herkende die preutsheid of misschien wel gêne. Dat ze topless was, was al gedurfd genoeg op een afgelegen strandje met een onbekende kerel. Haar aanwezigheid had me niet onberoerd gelaten. Ik voelde een beginnende erectie opkomen. Ik zou zolang zij bleef op mijn buik moeten blijven liggen. Of ook een koude duik nemen om het onrustige testosteron in te tomen. Ik besloot niet te wachten. Met de vrouw een meter of wat voor me dook ik in één keer onder water om niet ver van haar boven te komen.
“Als je eenmaal door bent…” Ze kon niet meer staan waar ze was en maakte een paar zwemslagen waarmee ze tot vlakbij kwam. Ze had blauwe ogen met lange wimpers. “Ben jij hier dan zwemmend gekomen?” Haar haar was droog op de paardenstaart na. Een roze elastiekje hield de boel bij elkaar. “Dus je bent dat koude water wel gewend?” We zwommen ieder nog wat willekeurige rondjes, voordat we de kant op zochten en op enige afstand van elkaar in ondiep water bleven zitten. Mijn hormonen leken tot bedaren te zijn gekomen. Er stak in elk geval niets onoorbaars boven het water uit. “Ik vind het hier ontzettend gaaf. Ik heet Mirjam by the way.”
“Nick.” Onze schuddende handen waren nat en koud.
“Zat je hier lekker in je uppie, kom ik langs.”
“Geeft niet.”
“Ik had natuurlijk ook een onappetijtelijke dikke vent kunnen zijn.”
“Een dikke vent in zo’n kano?”
“Kajak. Niet waarschijnlijk, nee.” Ze schoof nog iets verder de kant op waar ze in één beweging haar broekje omlaag trok. Ik deed of ik waterhoentjes observeerde. “Kan wel uit nu. Ik moest eerst even weten welk vlees ik in de kuip had.”
Vlees in de kuip. Haar kuip, mijn vlees? Ik schudde mijn hoofd.
“Mannen op een naaktstrand kunnen zulke eikels zijn. Dat gegluur de hele tijd. Jij bent niet zo, toch?” Ik probeerde uitsluitend in haar ogen te kijken en schudde mijn hoofd. Maar toen ze opstond en zich omdraaide, moest ik gluren, of ik wilde of niet. Want er viel veel te gluren. We kozen positie op onze handdoeken aan weerszijden van de kajak. De zon had al behoorlijk wat kracht gekregen. Er waren nog geen vijf minuten voorbij gegaan toen ze naast me stond. Of ik wilde of niet, ik moest haar nu zien. Ik lag, zij torende boven me uit met een thermoskan. Haar lange benen liepen over in een keurig getrimd kruis met geprononceerde schaamlippen, uitstekende heupen, platte buik en borsten die vanonder bekeken nog goddelijker leken.
“Koffie?” Ze nam plaats op de rand van de boot en schonk koffie in een bekertje en in de dop van de fles. “Ik had een uur geleden niet kunnen denken dat ik koffie zou drinken met een naakte man. En dan ook nog een man met een geschoren zaakje.” Ik keek omlaag alsof ik het zelf ook voor het eerst zag. Ik had de boel flink gesnoeid.
“Voelt dat fijn?”
“Voor mijzelf bedoel je?”
“Ja, duh, voor wie anders.” Onwillekeurig gleed mijn hand over mijn zak. Het voelde aangenaam glad daaronder. En koel, dat was de kou nog van het water. Hoezo, moesten we het over mijn geschoren delen hebben? De lichte tinteling die door mijn geslachtsdelen kroop, was een teken dat ik het niet helemaal meer in de hand had.
“Ik knip het en dan doe ik het nog een beetje met een mesje.” Ze had haar benen uit elkaar gezet en streek met een vinger langs het gekortwiekte schaamhaar. Ik kwam overeind om mijn aanstaande erectie te verhullen, hoewel het leek alsof ik zo beter zicht wilde hebben op Mirjams onderkantje. Niet dat haar dat uit leek te maken gezien de vinger die schaamteloos verder naar onderen gleed.
Hoog boven ons hoofd vloog een vliegtuig. Twee eenden zaten elkaar snaterend achterna. De koffie dampte.
Ik kon mij niet herinneren ooit koffie te hebben gedronken met een zich vingerende vrouw. Of misschien was dat een te groot woord voor die simpele streling. Mirjam trok haar hand al terug, deed haar benen bij elkaar en monsterde mijn blik. Het waren plaagstootjes, uitdaginkjes, ver leidinkjes, bedoeld om bij mij verwarring te zaaien. Waar wilde ze heen? “Lekker?”
Ze bedoelde de koffie. Ik knikte, terwijl ik probeerde mijn stijve tussen mijn opgetrokken dijbenen gekneld te houden. Ze wist natuurlijk allang hoe het ervoor stond. “Paradijselijk,” zei ze, “Adam en Eva, mooie natuur, zonnetje.” Ze stond op. “Ik ben aan de andere kant van de kajak mocht je me nodig hebben.” Ze verdween uit zicht. Ik strekte me uit op de handdoek. Misschien moest ik me gewoon neerleggen bij die niet te vermijden erectie. Ik concentreerde me op de krant, maar het lukte niet de stukken tot me te nemen, gespitst als ik was op beweging en geluid vanachter de boot. Niet dat er iets gebeurde. Of toch. Als ik iets omhoog schoof kon ik haar zien.
Aan de rand van de bosjes was ze neergehurkt om te plassen. Ze keek omlaag, vervolgens omhoog, recht in mijn gezicht. Het had geen zin te doen alsof ik niet keek. Ze kwam overeind, liep op me af en bleef staan. Haar stem klonk plagerig: “Ben je nou toch zo’n vieze gluurder, Nick?” Ze duwde speels tegen mijn achterwerk met haar voet en liep door tot in het water waar ze door haar knieën ging om haar billen onder te dompelen. Toen kwam ze weer terug. “Schoon,” verklaarde. “En kom je nu mijn rug insmeren?”
Het was duidelijk, dit was een vrouw die het ragfijne spel van verleiding tot in het uiterste beheerste. Beheersing, daar draaide het om. Het stond diametraal tegenover mijn onbeheerst zwellende pik. Hoe kon ik het insmeren van haar rug nu weigeren? In welke staat van opwinding ik ook verkeerde, ik ontkwam er niet aan haar onder ogen te komen met mijn geslachtsdeel in kennelijke staat.
Mirjams rug was zacht en bruin behalve waar haar bikini had gezeten. Daar was ze net zo roze als de voor het smeren no-go-area van haar kont. Mijn handen verspreidden de zonnecrème netjes tot boven haar pronte billen. Haar schouders en bovenarmen waren gespierd. Een geoefende kajakker. De subtiele beweging van haar linkerarm die langs haar lichaam lag, zag ik niet, maar voelde ik des te meer. Ze had haar hand tegen mijn penis gelegd en sloot haar vingers er omheen, losjes, alsof het per ongeluk gebeurde. Zachtjes gleden mijn handen over haar ruggenwervel en mijn stijve door haar vingers. Nog subtieler was het spreiden van haar benen, wat ik opvatte als een uitnodiging om ook haar achterwerk mee te nemen. Ik zette beide handen in om de stevige ronde billen te smeren, de duimen diep in de bilnaad. Het geluid dat ze voortbracht en in volume toenam al naar gelang de plekken die mijn handen betastten, leek op het spinnen van een poes.
Mijn vingers gleden tussen haar billen door over haar sterretje en belandden in haar natte schaamspleet. Wijs- en middelvinger leken naar binnen gezogen te worden. Nog trok ze aan mijn lul, sneller en krachtiger. Vanuit mijn ooghoek zag ik beweging in het water. Het waren geen eenden of meerkoeten dit keer. Er stond een vent in het water, onverstoorbaar met de armen over elkaar, kaal hoofd en een zonnebril met spiegelglazen. Al waren zijn ogen niet te zien, het was duidelijk naar wie hij keek. Hoe lang stond hij daar al? “We hebben gezelschap.” Ik fluisterde. Ze liet mijn penis los, trok haar armen onder zich, keek over haar schouder en toen naar mij. “Doorgaan. Gewoon doorgaan.”
Ze trok haar rechterdij verder omhoog, zodat haar kut nog beter bereikbaar werd. Ik legde mijn handen terug op haar billen en boog naar voren. Ik was me ervan bewust hoe het standbeeld in het water meekeek. Hoe anders had ik me deze zonnige dag voorgesteld. Ik was niet heel ervaren op seksueel gebied, maar onder deze omstandigheden en met deze vrouw bleek seks een vanzelfsprekendheid te hebben die ik in mijn stoutste dromen niet had kunnen bevroeden. Ik was zelden zo opgewonden en dat die man getuige was van hoe Mirjam en ik elkaar bedienden, wakkerde die geilheid alleen maar aan. Ze had haar aftrektaak weer opgevat en mijn mond had haar vulva gevonden. Het ging wel hard nu.
“Mirjam.” Was dat afgeknepen geluid mijn stem? “Wachten. Even wachten.” Nog even en ik zou klaarkomen. Dit was geilheidslevel super-hoog. Ik liet me naast haar op mijn rug vallen en stopte haar hand voor de uitstelpauze. Ik sloot mijn ogen. Het was dinsdag, nee, woensdag. Ik had de afvalcontainer langs de weg moeten zetten. Of nee, het was toch dinsdag, vanavond zou ik… Mirjams geopende mond bracht me terug bij de les. Haar speeksel en adem waren warm, haar tong die diep bij mij naar binnen stak, verkende mijn mondholte. Ze moest haar paardenstaart hebben losgemaakt, want haar haar waaierde uit over mijn gezicht en kriebelde. Onze monden kwamen los met een plop. Mirjam keek naar achteren.
“Hij staat er nog. Hij wacht tot we klaar zijn. Komen.” Ze richtte zich op, haar borsten waren binnen handbereik. Ze voelden zacht en stevig tegelijk. Haar tepels voelden als knopjes die door de aanraking van mijn mond en vingers schakelaartjes bleken die een nieuwe impuls gaven aan Mirjams genot. Ze wist wat ze wilde. Ze kroop bovenop me, dat wil zeggen, ze koos positie met mijn hoofd tussen haar benen, zodat ik haar zachte natte schaamlippen kussen kon – of kusten ze mij? Het was hoe dan ook een afscheidskus, want ze schoof vervolgens omlaag over mijn borst, mijn buik, een slakkenspoor van vaginale vochten achterlatend, tot diezelfde lippen mijn doorbloede eikel kusten – of mijn eikel haar doorbloede lippen likte – om dan als een gulzig mondje mijn kloppende geslacht op te slokken. De eindspurt was ingezet.
Ik gleed Mirjam in en uit alsof ik nooit anders had gedaan. We maakten smakkende geluiden van onderen. Ik kneedde haar billen, ik zoog op haar tepels. Ze kwijlde uit haar openstaande mond. Niets stond ons orgasme nog in de weg. Mírjam was me net voor. In langgerekte kreunen met hoge uithalen en sidderend onderlijf liet ze het me weten. Mijn antwoord kwam in een paar allerlaatste stoten die leidden tot de fijnste climax sinds mensenheugenis. Ik sloot mijn ogen. Hoe konden Mirjam en ik die geëxalteerde sensatie zo lang mogelijk vasthouden?
We lagen hijgend in elkaars armen, zachtjes elkaars hals en wangen kussend. Mijn penis rustte in haar vagina. Het was goed zo. Het paradijs, had Mirjam gezegd. Dat was zo. Ik keek naar de hoge blauwe lucht. De witte strepen van vliegtuigen waren uitgewaaierd tot veren. Er vloog een eend over. En nog een. Een geile woerd die achter een vrouwtje aan zat. Of andersom. Mirjam duwde zich omhoog, haar borsten hingen uitdagend boven me. Ik gleed uit haar. Hij stond er nog, de man in het water, maar hij bewoog. Het schouwspel was voorbij, hij draaide zich en om en zwom weg. Misschien had hij iets van ons opgestoken. Toen Mirjam en ik tot bedaren waren gekomen trok Mirjam me het water in. De duik was verfrissend en louterend. Mirjam omhelsde en zoende me. “Je was top, Nick.”
“Jij ook, Mirjam.” Eigenlijk waren dat de laatste woorden die we wisselden. Toen ze na een uur of wat weg peddelde, zeiden we alleen “dag”. Ze had haar bikini weer aan. Hoe groter de afstand tussen mij en de kajak werd, hoe treuriger ik me voelde. Op een bepaald moment was ze niet meer te zien en begon de vertwijfeling. Was deze vrouw mij echt overkomen? Had ik haar zomaar laten gaan? Om mezelf te overtuigen van haar aanwezigheid keek ik naast me waar de kajak had gelegen en waar toch sporen moesten zijn. Ik zag niets. Zelfs geen voetafdrukken in het zand.
De zon stond hoog en brandde op mijn huid. Het was genoeg geweest. Ik zwom terug zoals ik gekomen was. Het recreatieterrein was bevolkt met voornamelijk naakte mannen. Op weg naar mijn fiets liep ik langs maar liefst twee mannen die me trekkend aan hun geval hun bedenkelijke bedoelingen te kennen gaven. Opeens zag ik hem, de man met het kale hoofd en de zonnebril. Dus toch. Hij keek op van zijn puzzelboekje, pen in de hand. Ik wist niet hoe te beginnen. “Heb ik iets van je aan?” Hij had humor.
“Gekke vraag misschien, maar jij stond toch in het water, toen ik, eh toen wij, toen die vrouw en ik, nou ja, je weet wel.” Ik lachte dommig. Hij schoof zijn bril omhoog en keek me nieuwsgierig aan.
“Ik weet niet wat je staat te bazelen, vriend, maar als dit een cryptische uitnodiging voor een aftrekbeurt in het struikgewas is, zeg ik geen nee.” Hij draaide zich op zijn rug om mij zijn immense geslacht te tonen.
Ik maakte dat ik bij mijn fiets kwam.
Vanille