Een druilerige ochtend op het perron. Ik zoek mij een plekje ergens tussen de grijze massa die dagelijks naar onze hoofdstad pendelt, en trek mijn kap nog wat verder over mijn hoofd. Het regent pijpenstelen, en die verdomde trein mag nu wel eens gauw gaan komen. Eindelijk, weer eens meer dan een half uur te laat, bolt de al overvolle trein het station binnen. Ik wring mij, samen met de rest van de massa, door de geopende deuren. Opeengepakt staan we in de kleine ruimte tussen twee coupés.
Ik haal de krant boven en sla hem zo goed mogelijk open. Shit, die is goed nat!
Dan maar op de smartphone even het nieuws checken. Ik steek de krant terug weg en haal de Samsung Galaxy boven. Effe facebook openen, en hopla: elke dag hetzelfde liedje. Foto’s van middelmatig klaargemaakt voer, selfies van niet al te knappe tieners met modelambities…Waarom ik die app eigenlijk nog op m’n phone heb staan…
Gelukkig staat de app van de krant wél garant voor enkele interessante nieuwtjes, en al gauw ben ik verzonken in het nieuws van de dag…
“Vervoersbewijzen alsjeblieft!”
Het zal toch niet waar zijn zeker? Normaal gezien durven ze zich zelfs niet laten zien als de trein overvol zit! Dapper baant ze zich een weg door de meute, en valideert de langs alle kanten toegestoken abonnementen. Een klein blondje, aan de mollige kant, strak in het uniform.
Zoals de meeste conductrices heeft ze een lichtblauw hemd, grijze vest en een grijze kokerrok aan. Rond haar nek heeft ze dan het uniforme sjaaltje gebonden dat haar decolleté ietwat bedekt. Om de volledige decolleté te bedekken was het iets te klein want ze was toch goed voorzien van een stevige C cup. Haar haar heeft ze strak in een vlecht gebonden die links over haar schouder valt.
Met moeite geraakt ze vooruit, en vanuit m’n ooghoeken heb ik zo rustig de tijd haar goed in me op te nemen. Een vrouw in een uniform heeft zo zijn charmes, heb ik altijd al gevonden. Zij maakt zeker geen uitzondering.
Wanneer ze dichter komt en de tickets en abonnementen valideert maakt ze af en toe oogcontact met me. Geen idee waarom maar het doet me iets.
Plots is ze vlakbij en realiseer ik me dat ik m’n abonnement al in m’n hand heb. M’n fantasie had even de vrije loop gekregen. Nog wat beduusd geef ik haar m’n mobib-kaart. Even langs de magnetische strook van haar portable et voilà. Terwijl ik m’n kaart terug aanneem, probeert ze mij te passeren, en schuurt zo met haar mooie stevige kont tegen mijn kruis. Mijn kleine vriend was ondertussen door haar blik en men fantasie gegroeid. Een beetje gegeneerd probeer ik van haar gezicht af te lezen of ze het ook gevoeld heeft.
Haar blik verraad niets. Ik duik terug in het nieuws van de dag, met een nog nazinderende paal in m’n broek.
Later…
Na een werkdag zoals zovele loop ik gehaast en met een rothumeur naar het station. Die laatste vergadering was er net te veel aan. Gelukkig zijn de weergoden mij al wat gunstiger gezind. Ik zet er stevig de pas in, want ik moet nog naar de supermarkt ook. Vrouwlief staat erop dat ik enkele keertjes in de week mijn steentje bijdraag in de keuken.
Het station ligt gelukkig op enkele 10 minuutjes goed doorstappen van m’n werkplek, zodat ik even later sta aan te schuiven aan de kassa van de Carrefour Express.
Met m’n handen vol boodschappen haal ik nog net de trein naar huis. Deze keer geen drummende menigte. Door het uitlopen van die meeting op het werk, is de spits zo goed als voorbij, en heb ik een hele coupé bijna voor mij alleen, op een paar jongeren met hoofdtelefoon een aantal zetels verder na. Ik plof me neer en haal opnieuw de krant boven. Gelukkig kurkdroog nu, dus weer wat nieuw leesvoer.
Drie pagina’s verder in de krant, hoor ik de deur van de coupé opengaan. Verstoord kijk ik even op. Het blondje, de treinbegeleidster van vanmorgen, loopt door de lege wagon in mijn richting. De bovenste knoopjes van haar lichtblauwe hemdje staan open, en het sjaaltje is ook nergens meer te bekennen. Ergens aan mijn onderbuik begint m’n kleine vriend zich weer te roeren, het ‘voorvalletje’ van vanmorgen nog indachtig. Dat wordt weer controle, denk ik, en haal alvast mijn abonnement uit m’n binnenzak.
“Vervoersbewijs alstublieft,” zegt ze kordaat. Het moet blijkbaar vooruitgaan. Ik overhandig haar m’n pasje, en ze haalt het over de magneetstrook, maar deze keer blijft de portable stil. Opnieuw haalt ze de kaart over de magneetstrook, maar wederom geen kik. Er schijnt een probleem te zijn met uw kaart… Ook dat nog, denk ik, en probeer haar duidelijk te maken dat ik vanochtend, en nota bene ook bij haar, geen enkel probleem had met mijn kaart. Het haalt niets uit, en vraagt mij haar te volgen. Ik sta recht, steek de krant terug in m’n rugzak en volg haar gelaten richting een kleine ruimte aan het einde van de coupé. Klein. Héél klein. Gelukkig heb ik geen last van claustrofobie.
Een uitklapbaar tafeltje en stoel vormen het meubilair. Door één raampje zie ik het landschap voorbijflitsen. De deur achter mij valt dicht. Deze ruimte is eigenlijk te klein voor twee, denk ik nog bij mezelf. Ik voel onmiddellijk weer die heerlijke borsten die in m’n rug priemen.
“Zo, zwartrijder,” fluistert ze in mijn oor. “Denk je dat ik deze morgen niet gemerkt had dat je paal mij wel zag zitten? Ik hoopte al dat je deze trein opnieuw zou nemen…” Onmiddellijk voel ik me ongemakkelijk. Ik ben ondertussen al een jaartje getrouwd, en heb nog nooit de drang gevoeld om vreemd te gaan. Laat staan met een wildvreemde vrouw, op een rijdende trein!
Mijn vriendje in m’n broek denkt daar duidelijk anders over, en is in een mum van tijd uitgeroeid tot een stevige paal. Dat heeft ook zij ondertussen gemerkt. Ze neemt me bij de schouder, draait me om en neemt me stevig bij m’n kruis.
“Weer lekker hard zo te voelen”. Haar handen verdwijnen achter de rand van m’n broek. Ik probeer haar eerst nog tegen te houden, maar uiteindelijk winnen de hormonen het van het gezond verstand…
Mijn verstand doet nog een laatste poging om afstand te houden maar ondertussen heeft ze me al tegen de muur geduwd en m’n broek naar beneden getrokken. Ze zakt door haar knieën en begint me gulzig af te zuigen. Blijkbaar wel grote honger, te voelen aan de kracht en enthousiasme waarmee ze mij aan het pijpen is. Ik wou eerst niet, maar als het dan toch gebeurd heb ik liever controle. Ik leg een hand op haar hoofd en door zachtjes te duwen geef ik aan dat ik wil dat ze dieper gaat. Ze kijkt verbaasd naar boven. Dit had ze zeker niet verwacht! Best wel een geil zicht, die verbaasde ogen en m’n paal diep in haar mond. Even moet ze kokhalzen omdat m’n grote vriend te diep haar keel in gaat, maar al snel zuigt ze lekker verder. Ik word te geil om m’n lading diep in haar keel te schieten, dus trek ik haar recht en wissel met haar van plaats. Nu staat ze met haar rug tegen de muur. Ik trek haar hemd uit haar rok en ruk het open. Enkele knopen springen los. Terwijl ik stevig haar borsten masseer, open ik de sluiting van haar BH. Mijn tong duw ik tussen haar lippen voor een heerlijk lange tongzoen. Ondertussen trekt ze zelf haar rok omhoog, zodat ze haar slipje beter uit kan doen. Met de BH buiten spel zet ik mijn lippen aan een van haar tepels. Lekker likken… Af en toe gebruik ik voorzichtig m’n tanden. Telkens gromt ze. Het doet wel een beetje pijn, maar ze vindt het heerlijk, zo ruw behandeld worden. Met haar slipje op de grond, dwaalt mijn hand af richting kutje. Ik schuif twee vingers haar natte grotje binnen. Ik duw ze in één keer helemaal naar binnen.
Als ik mijn vingers in en uit begin t schuiven, hoor ik een soppend geluid, zo nat is ze al! Ondertussen tijd geworden om jongeheer in actie te laten komen. Ik kom terug recht en haal m’n vingers uit haar poesje. Ze blinken van het vocht en ik vind dat ze wel proper gemaakt mogen worden. Terwijl ze me met haar ogen opgeilt, likt ze haar vocht van m’n vingers. Wanneer deze proper zijn, neem ik ze bij haar billen, hef ze op en duw ze tegen de muur. Ze slaat haar benen rond me. Met een harde stoot glij ik naar binnen en laat ze wat zakken zodat ik ze op de juiste hoogte kom en heel m’n paal vlot naar binnen kan. Meteen ga ik zo diep ik kan en stoot ik al stevig. Ik zie aan haar gezicht dat ze het moeilijk heeft om het niet uit te schreeuwen. Ze zweet en heeft een gezonde blos op haar wangen.
Mijn oog valt tijdens het stoten even op de portable. Het zwarte scherm spreekt boekdelen. Dat ding staat gewoon uit! Zozo, denk ik bij mezelf. Wat een sluw sletje…
Ik voer het tempo op en neuk haar harder. Ze moet echt op haar tanden bijten om niet te schreeuwen. Als ze haar mond opendoet hoort heel de coupe haar. Even heb ik een niet zo propere gedachte: het lijkt me wel een goed moment om van gaatje te wisselen. De kans is 50/50 dat ze het wel ziet zitten, maar als ze niet wil kan het nu misschien wel lekker zijn omdat ze geen kant op kan… Al snel verdwijnt die gedachte uit m’n hoofd. Ik voel haar grotje natter worden en zelfs met een gesloten mond hoor ik ze kreunen. Ik probeer haar nog sneller en harder te neuken zodat ze klaarkomt. Ik voel haar lippen samentrekken en ze slaakt een ingehouden kreun als gevolg van haar orgasme. Voor mij was dat dan weer de druppel. Ik blijf nog even stoten en voel m’n hoogtepunt opborrelen. Ik schiet m’n ballen leeg in haar grotje.
Nog even blijf ik ze vasthouden en leun ik tegen haar en tegen de muur tot ik uitgespoten ben. Ik geef ze nog een kus en trek me terug. M’n grote vriend blinkt nog van mijn en haar vocht en ik vraag haar om hem toch nog even schoon te maken. Braaf knikt ze, helemaal nog niet bekomen van het stevige geram. Ze klapt het stoeltje uit, zet zich, en neemt m’n paal in haar mond.
Wanneer ik m’n broek terug wil optrekken zie ik haar slipje liggen. Ik kijk naar haar. Ze zit nog op het stoeltje. Ik raap het slipje op, hou het even voor haar neus en zeg; “zo, als jij je slipje nog terug wil zien, verwacht ik je morgen weer op deze trein, op hetzelfde uur, én zonder slipje!”
Ik heb de smaak te pakken. Thuis word ik maar enkele keren per week getrakteerd op saaie, middelmatige seks, en dit lijkt mij een leuke afwisseling.
Ze zwijgt, maar aan haar ogen zie ik dat pendelen net een pak opwindender geworden is.
Ik trek m’n broek op, stop haar slipje in m’n rugzak, en enkele ogenblikken later verlaat ik met spijt de neuktrein.
Thuisgekomen laad ik de boodschappen uit, en verstop het slipje op een veilig plekje.
M’n vrouwtje is niet veel later thuis, en we genieten samen van een heerlijk dinertje.
Wanneer we samen knus de zetel ingepalmd hebben, verneem ik via het journaal dat er treinstakingen aankomen… het zal toch niet waar zijn zeker! Een vloek ontsnapt me.
“Als je wil kan je met me meerijden, schatje, dat is helemaal geen probleem hoor”.
“Neen, snauw ik, ik neem wel vakantie”.
Graag uw sterrenwaardering bovenaan en/of reactie onder het verhaal. En/of rechtstreeks per mail. Dank u.
Liefs My