De eenheid die ze samen vormden, paste duidelijk nog steeds niet in het straatbeeld. Ze zag hoe mensen regelmatig hun wenkbrauwen fronsten, soms zelfs elkaar aanstootten en daarna geniepig naar hen wezen, alsof ze met hun drieën van een andere planeet kwamen, terwijl ze gewoon gearmd met haar twee mannen over straat liep. Links haar man, rechts haar minnaar. En tussen hen in liep zíj, het warme, gloeiende middelpunt van al die liefde. Zo liepen ze trouwens wel vaker over straat wanneer ze terugkwamen van toneel of theater. Of wanneer ze met hun drieën samen iets waren gaan eten.
Regelmatig sprak ze met haar minnaar alleen af. Maar de ogenblikken dat ze met hun drieën samen waren, bleven toch echt bijzonder.
Je hoorde mensen wel eens zeggen dat driehoeksverhoudingen doorgaans weinig kans op slagen maken. En toch was dit verhaal met z’n drieën al jaren aan de gang. De verhouding was precies in balans. Vermoedelijk was dát de sleutel waarom het kon blijven duren. Er kwamen nooit negatieve gevoelens aan te pas. Geen afgunst. Geen jaloersheid. Geen gevecht om op het eerste plan te komen. Iedereen kende zijn plaats. Haar man stond onbetwistbaar altijd naast haar, met hem deelde ze alles. En met haar minnaar deelde ze af en toe in de overvloed van liefde en verlangens die ze in haar hart voelde.
Haar man stond helemaal niet wantrouwig tegenover haar minnaar. En omgekeerd stuurde haar minnaar haar altijd met een warm hart terug naar haar man. Integendeel; die twee spraken als goede, intieme vrienden soms zelfs alleen met elkaar af. Dan gingen ze samen zeilen, bijvoorbeeld. Zij mocht dan niet mee. En zo was het prima. Ze had al relatief vroeg in haar leven, na een heftig ongeval, zich gerealiseerd dat het een fundamenteel verlangen van haar was, zelfs een onlosmakelijk deel van haar, om naast een man ook een minnaar te hebben. Dat ze geen tijd meer te verliezen had… Elke mens hing immers met één draadje aan het leven vast. Toen ze haar verlangens tegen haar man uitsprak, had ze eigenlijk al een minnaar op het oog gehad.
Ze besloot het heel eerlijk te spelen, met haar man hield ze verschillende intense gesprekken over hun beider verlangens. Haar man had haar snel begrepen. Op een avond, toen ze in zijn armen lag, zei hij plots; “go for it, girl…” Onmiddellijk na dat gesprek hadden ze met elkaar gevreeën, ontzettend hevig zelfs, zo intens als ze al in geen jaren meer hadden gedaan. Het eerlijk uitspreken van hun verlangens had een ongelofelijke boost aan hun seksleven gegeven. Een boost die ze alle twee nodig hadden. Zowel voor haar, als voor haar man, begon een nieuw avontuur.
De minnaar was een kennis van het werk geweest. Een handelspartner waarmee ze met haar collega’s regelmatig rond de tafel zat. Wat háár betrof kon dat eigenlijk niet vaak genoeg. Al bij de eerste kennismaking had hij immers een enorme indruk op haar gemaakt. Een indruk die ze onmogelijk nog kon uitwissen; niet alleen zijn knappe verschijning, maar ook zijn ontwapende humor, zijn creatieve interventies, zijn frisse ideeën, het was plots helemaal iets anders dan die suffe meetings die ze meestal hielden. Op een keer had hij het verslag van de meeting naar haar doorgestuurd. Alleen naar haar, zag ze. De tekst was helemaal leeg, op de volgende zinnen na.
“Heb niets kunnen noteren, alleen maar voortdurend aan jou zitten denken. Ik denk dat dit een dringend agendapunt is geworden waar we beiden tijdens een lunch bij gelegenheid eens dieper moeten op ingaan”.
Ze had het afgehouden. Ze had hem vlakaf geantwoord dat ze gehuwd was en trouw was aan haar man. Maar ze had intussen al onmiskenbaar gevoeld hoe deze man dat smeulend gevoel in haar onderbuik opnieuw wakker had gemaakt.
Een zestal maanden later, na de gesprekken met haar man, schreef ze een addendum bij het verslag dat ze ooit had doorgekregen en stuurde het hem terug. In dat addendum stond.
“Als jouw gedachten aan mij in dat eerder summiere verslag van jou nog steeds een agendapunt zijn. “Dan gráág.”
Reeds de dag erna spraken ze met elkaar af en deed ze hem het hele verhaal. En híj vertelde haar over zijn zwerversziel, dat ze niet bang hoefde te zijn dat hij haar ooit zou claimen. Dat hij na het samenzijn bij een vrouw steeds het gevoel wou hebben dat hij kon vertrekken, dat hij vrij kon zijn, zonder dat hij haar daarmee kwetste. Haar man zou altijd de haven zijn naar waar hij haar terugbracht, en hij slechts een zeilboot die haar even meenam op de volle zee. Hij zou haar steeds veilig en warm terugbrengen naar de persoon bij wie ze hoorde.
“Dan ben jij eigenlijk mijn ideale minnaar” had ze tegen hem gegrapt. Na de lunch waren ze al met elkaar naar bed geweest. Onweerstaanbaar was de aantrekkingskracht tussen hen. Wat had ze zalig gevreeën met die man. Haar minnaar nu. En ’s avonds nóg eens heerlijk, met haar eigen man, die ze meteen van alles op de hoogte had gebracht.
Ze wist dat ze ontzettend veel geluk had om zulke fijne, begripsvolle mannen in haar leven te hebben. Die allebei om haar gaven en zij op op haar speciale manier om hen. En dat die mannen het bovendien ook nog eens heel goed met elkaar konden vinden. Soms waren het echte kwajongens. Zéker als ze in elkaars buurt waren.
Onlangs waren ze met hun drieën op restaurant geweest. Toegegeven. De situatie had ze zélf een beetje uitgelokt. Na het hoofdmenu had ze, als voorspel op het toetje, onder tafel haar slipje uitgetrokken en het plagerig over de benen van haar gezelschap laten zweven. Die twee hadden meteen daarop gedaan alsof ze onder tafel aan het vechten waren geslagen. De tafel was gevaarlijk héén en weer beginnen dansen, een halfvol glas wijn was daarbij omgevallen. Mensen hadden opgekeken. Toen een bezorgde ober kwam toegesneld zwaaide haar man met haar slipje boven tafel en riep voor iedereen goed hoorbaar. “HEBBES!”
Het schaamrood had op haar wangen gestaan, op de twee paar enkels onder tafel had ze een fikse schop gegeven. Op het dessert hadden ze niet meer gewacht, gierend van het lachen waren ze met z’n drieën weggevlucht. Even later, in de auto, zaten ze alle drie nóg te lachen, hadden ze het ongelofelijke gevoel samen één te zijn in het moment. Die avond zou ze nooit meer vergeten. Geen van hun drieën trouwens.
Nadat ze thuis waren gekomen, namen ze eerst samen nog een duik in de jacuzzi die in de tuin stond. In een wijde cirkel om de grote kuip lagen hun kleren verspreid in het gras. Er werd nog een fles bubbels opengetrokken.
De precieze volgorde van de feiten van die avond herinnerde ze zich niet meer. Wél dat zij als eerste was opgestaan uit de jacuzzi, beide mannen had aangekeken terwijl ze nat en naakt voor hen stond en hoe ze had gevoeld hoe beide mannen haar uitgebreid waren begonnen likken met hun blik. Ze had zich omgedraaid en was over het gras naar het huis toe gelopen, naar de slaapkamer. Even later stonden ze daar ook, haar man en haar minnaar, beiden spiernaakt, en beiden met een uitzonderlijk grote opwinding die onmiskenbaar van hun lichamen kon afgelezen worden.
Het was haar man die achter haar kwam staan en haar in zijn armen nam. Haven…
Ze liet haar hoofd steunen tegen zijn borst. Sloeg haar armen rond zijn hals. Haar minnaar ging voor haar staan. Beide mannen keken elkaar in de ogen. Haar man knikte. Haar minnaar begon haar borsten te strelen. Zijn mond nam het meteen daarna over van zijn handen. Kuste zich een weg naar beneden. Zo dus… Zeilschip.
Hij knielde voor haar, ze voelde zijn mond en zijn tong dáár waar ze intussen al helemaal in brand stond. Deed met zijn handen haar benen verder uit elkaar. Haar man hield haar vast, dat was nodig nu, evenwicht voelde ze immers niet meer terwijl ze de hitsige tong van haar minnaar tussen haar schaamlippen voelde glijden.
Vanaf hier wist ze alles weer haarscherp. Maar dat kwam uitsluitend omdat, vanaf het moment dat haar man haar naar bed had gedragen en haar met dit ontroerende gebaar had weggeschonken aan haar minnaar, hij alles had gefilmd… álles… Elk detail had de camera geregistreerd, haar man had overal op ingezoomd… hoe ze zich volledig had overgegeven, het duidelijke ‘nee’ schudden van haar hoofd op het moment dat haar minnaar nog eventjes plagerig met zijn pik tussen haar schaamlippen was gegleden, om dan, meteen met één stoot de diepte van haar vagina op te zoeken. Haar gekreun, dierlijk bijna, haar borsten die meedeinden op haar hijgende ademhaling, bij elke nieuwe volgende stoot daarna, toen ze haar benen op de schouders van haar minnaar had gelegd om hem nog beter te kunnen opvangen en te voelen hoe hij tekeer ging in haar…
Het beeld trilde even. De camera werd ergens opgezet. Hij werd achtergelaten op een plek vanwaar alle taferelen op het bed goed in beeld bleven. Even later kwam haar man zélf in beeld, haalde iets uit het kastje naast het bed; zwarte touwen.
Terwijl haar minnaar traag in en uit haar bleef bewegen, bond haar man haar polsen vast aan de pijlers van het bed. Haar minnaar bewoog intussen steeds langzamer, stootte niet meer zo diep, gaf ruimte aan haar man die nu aan de andere zijde van het bed was gaan staan, zodat alles mooi in beeld gebracht bleef. Ze huiverde. Terwijl de penis van haar minnaar uiterst traag in en uit, tot slechts halverwege in haar bewoog, glinsterend, kloppend… begon haar man met trage en toegewijde halen van zijn tong haar opgezwollen clitoris te likken. Tegelijkertijd verwend en genomen te worden… Beide mannen stonden aan het begin van een pad dat leidde naar haar meest ultieme verlangen. Vier handen zwierven intussen over haar lichaam… soms krachtig, soms zacht… over haar borsten, haar harde tepels, haar heupen, haar benen… Ze voelde hoe haar man al likkend een hand onder haar kont schoof. Het was onmogelijk om haar lichaam stil te houden onder al die aanrakingen… Gekmakend hoe die twee mannen elkaar verstonden.
De zorgzaamheid waarmee ze haar lieten voelen dat het om háár ging, bezorgde haar tranen in de ogen. De ene emotie na de andere golfde door haar heen. Ze wisselden af. Haar man gleed nu in haar, haar minnaar nam likkend de positie van hem over. Het ontroerde haar om hun verschillen te kunnen voelen; haar minnaar was onstuimiger, ruwer, minder voorspelbaar, haar man was teder en zachter; precies zoals ze hen kende en van hen hield.
In beide constellaties kwam ze klaar. De klankkleur van het kreunen hield mooi gelijke tred met de manier waarop ze klaarkwam; hevig, ongeremd… Ze zag hoe beide mannen nat werden van haar orgasmes. Druppels op de gebronsde schouders van haar minnaar. Druppels op de onderbuik van haar man. De ballen van haar man dropen nog na.
Beide mannen maakten haar polsen opnieuw los. Masseerden de striemen uit haar huid. Kusten met hun tweeën zacht de binnenkant van haar polsen. Ze herinnerde zich een dansvoorstelling die ze ooit samen zagen. Op het podium stonden twee mannen en één vrouw. Het diepe geluid van een cello weerklonk.
De vrouw liet zich telkens langzaam vallen, de twee mannelijke dansers vingen haar afwisselend op. Soms was de danseres slechts enkele centimeters van de grond verwijderd. Adembenemend hoe beide mannen haar steeds aan elkaar doorgaven.
De vrouw bewoog nauwelijks. Ze werd bewogen door hen… in de lucht gegooid, rondgeslingerd, ze gaf zich helemaal over aan hen. Ze zweefde door de ruimte, ze bewoog als een rietstengel heen en weer tussen hun handen, tussen de gespierde lichamen van beide mannen. Na de dansvoorstelling hadden ze elkaar aangekeken. Er hoefde niets meer gezegd te worden. Hemeltergende beelden waren het die de camera geregistreerd had.
Soms keken zij en haar man er nog eens naar. Bedreven er samen de liefde op, terwijl ze keken naar het samenspel van hun drieën. Hoe ze geil en zwoel gekust werd door haar twee mannen, hoe hun handen begerig groeven naar de warmte op haar huid. Van sterrenstof was ze en onbeschrijfelijk fel lichtte ze op onder al hun aanrakingen. Deeltjes van drie om elkaar tollende magneten; handen, monden, vingers, tongen… die elke rationele coherentie uit haar gedachten verdreven en toch was er nog samenhang, bleef er alleen maar samenhang…
Heet gezucht en gefluister. Vuur. Koorts. Heupwiegend. Tongzoenend. Traag uitlekkende tranen op hun stijve pikken. Pas op de beelden achteraf zag ze wie wát bij haar die avond had gedaan.
De vingers die eindeloos diep in haar waren gegaan; haar minnaar.
De tong die haar intussen had gelikt; haar man.
Beide tongen die haar afwisselend, als in een ophitsende dialoog, hadden gelikt; haar man en haar minnaar…
En zij likte en zoog; bracht de stijve penissen van beide mannen bij elkaar. Twee paar ballen in haar beide handen. Hun glimmende, tranende eikels tegen elkaar. Hun voorvocht dat zich met elkaar vermengde. Haar tong gleed van de ene glanzende eikel naar de andere. Ze bracht hun smaken samen in haar mond…
Eén van hen schoof zijn armen onder de hare.
Eén van hen plooide haar benen.
Eén van hen legde zijn handen op haar slapen.
Eén van trok haar haren achterover.
Eén van kuste haar borsten.
Eén van hen liet haar hoofd in de kom van zijn handen rusten.
Eén van hen streelde opnieuw haar dijen.
Eén van hen gleed met zijn lichaam onder het hare.
Eén van hen bracht haar in de juiste positie…
Eén van hen opende wijd haar benen…
Haar man die nu onder haar lag, drong zacht in haar door, voorzichtig voorbij haar kringspieren, langs die ontzettend smalle grens van pijn en genot. Ze kreunde.
Toen hij diep genoeg in haar was, bewoog hij niet meer, legde hij haar op die manier klaar voor haar minnaar. Er was geen zaligere plek om op te liggen, dan op het zachte, ademende lichaam van haar man terwijl hij in haar was.
Hij streelde nog eventjes haar haren. Ze greep naar zijn hand die op haar rechterborst lag. Ze zouden zich met hun drieën nu gezamenlijk begeven naar dat ene ultieme eindpunt.
Op de beelden kon je zien hoe glinsterend en opgezwollen haar kut was. Het diepe smeulen vanbinnen. De bloem van een wilde orchidee. Je kon zien hoe perziknat ze was. Haar niet te temmen verlangen. Wachten om genomen te worden. Om vervuld te worden, in elke opening. Haar borsten deinden heen en weer op het ritme van haar hijgende ademhaling. Haar minnaar kwam voor haar staan. Keek haar nog even aan. Brandende blikken om duizelig van te worden. Zijn harde opgerichte penis die dichterbij kwam, alsof hij die eerst nog eens aan haar wou tonen, samen met zijn twee stevige ballen, zijn opgespaarde zaad waarvan hij haar had opgebiecht dat het de laatste tijd alleen nog maar voor haar bestemd was, omdat niemand eerder in zijn leven hem ooit in een dergelijke onophoudelijke toestand van opwinding had gebracht.
Ze schreeuwde het uit toen hij naar binnen gleed… helemaal opgevuld werd, genomen door haar twee mannen. Hoe de bewegende lichamen boven en onder haar, haar in een gloeiende vorm van een vrouw kneedden. Duizenden vogels die allemaal samen op hetzelfde moment van het veld opstegen. Ze losten elkaar af, veranderden van positie. Ze bewogen om beurt in haar. De één begon waar de andere eindigde… in een waanzinnige paringsdans. Kaarsen die langs beide kanten brandden…En zij tussen de twee vlammen in, als kneedbare was.
Poriën die samentrokken. Grepen van handen die krachtiger werden. Voetzolen die zich opspanden. Mateloos genomen worden en zélf nemen. Geliefden van de overvloed. Geneukt en geliefkoosd worden. En alles er tussenin. Zíj tussen dat alles in. Zweetparels op alle drie hun lichamen. Geen mooiere glans op een lijf dan de glans die ontstaat door zweet tijdens seks. Vloedlijnen die genaderd werden. Twee mannen die op uitbarsten stonden. Ze voelde het.
Haar man die nu zachtjes uit haar kont kwam en mee haar vagina binnen gleed. Het onbeschrijfelijke gevoel van twee harde geslachten bij elkaar, diep in het hare,
“Komen jullie? Komen jullie sámen alsjeblieft…?” Ze werd gek van de gedachte dat beiden mannen zich zo dadelijk gelijktijdig al hun zaad in haar gingen ontladen. Gegrom. Gekreun. Haar eigen orgasme zou hevig en langgerekt zijn, heftig genoeg om het volledig om hun pulserende penissen te kunnen leggen, om hun leegschokken tot de laatste druppel op te kunnen vangen.
Haar man kwam eerst. Hevig kreunend. Slechts een paar seconden later volgde haar minnaar, stiller, maar duidelijker omlijnd in al zijn samentrekkingen. Niet te verwoorden, tussen twee hijgende mannen te liggen die zich diep in haar leegspoten. Hun zaad dat in haar kut samenvloeide en zich vermengde… Véél… ontzettend veel, het liep onmiddellijk opnieuw uit haar; parelmoeren witte druppels in overvloed. De mannen gleden vrijwel onmiddellijk weg uit haar, haar vagina was een glijbaan, zo glibberig was het daarbinnen geworden. Ze stond op. Ging vlak voor de camera staan en toonde haar druipende en na-druipende kut… zodat alles in close-up goed zichtbaar was.
Ze hadden eigenlijk nooit afspraken gemaakt over hoe zulke avonden en nachten daarna verder verliepen. Vaak lagen ze met hun drieën nog even samen. Verstrengeld. Nagenietend. Uitgeput. Zachte bochten van armen en benen door elkaar. Strelen. Op adem komen. Soms samen nog iets drinken. Maar meestal waren ze zelfs dáár te vermoeid voor. Doezelden ze langzaam in.
Er moest ongetwijfeld een ogenblik zijn waarop haar minnaar telkens ongemerkt wegglipte. Haast geruisloos de kamer verliet. ’s Ochtends was hij er niet meer. Nooit.
Na één van die hevige nachten had hij ooit zelfs eens stiekem de ontbijttafel voor hen gedekt. Alles erop en eraan, met nog een bloemetje uit hun tuin en een briefje erbij; “Smakelijk. Voor jullie, om samen nog na te genieten…”
Slechts één keer zag ze hem de kamer uit sluipen. Hij had gezien dat ze wakker was geworden. Had knipogend een vinger op zijn lippen gelegd. Glimlachend met zijn hand zacht op zijn hart geklopt. Daarna had hij stilletjes de slaapkamerdeur achter zich dicht getrokken.
Graag uw sterrenwaardering bovenaan en/of reactie onder het verhaal. Of direct contact met mail. Dank u. Liefs My