Het was een hele drukke avondspits. Het verkeersbulletin maakte gewag van een brandend voertuig op de rechterrijstrook ergens tussen Antwerpen en Breda. Een paar afritten verderop was een vrachtwagen op de linkerrijstrook zijn volledige lading met isolatiemateriaal verloren. En nog enkele kilometers verder, op de pechstrook, stond zij. In panne.
Als wegenwachter was hij er als eerste bij…
Alle detectielampjes van haar dashboard waren aangeflitst. “Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt” zei ze. Hij zag meteen dat het om een complete kortsluiting ging in het elektronische circuit van haar auto. “Probeer hem nog eens te starten” zei hij. Het was het eerste wat hij tegen haar zei, hij had haar nog niet eens begroet. Ze draaide de contactsleutel om en legde haar handen op het lederen stuur. De motor sloeg niet aan.
“Stap uit” commandeerde hij. Terwijl ze uit de auto kroop ving hij heel eventjes een glimp op van de gitzwarte bandjes van haar jarretelle. Hij liet niets blijken. Hij legde onverstoord zijn computer aan, verbond die met het dashboard en één voor één doofden de lampjes. Hij had mooie ruwe handen, zag ze. En zachte, donkere ogen. Voor de rest was hij blijkbaar een man van weinig woorden. Toen hij de auto startte sloeg de motor onmiddellijk aan. Eén detectielampje bleef echter hardnekkig branden. “Vreemd…” bromde hij, “ik krijg het niet uit, alles is voor het overige ok met je auto. Ik kan niet achterhalen hoe het komt.”
Ze keek hem doordringend aan. “Ik denk dat ik weet hoe je het uit kan krijgen…” fluisterde ze brutaal. En de blik in zijn ogen maakte duidelijk dat hij meteen doorhad wat ze bedoelde. Nauwelijks tien minuten laten stond haar auto geparkeerd in een verlaten dreef. De wagen van de wegenwachter stond vlak achter de hare. De kans dat ze hier gezien zouden worden was vrijwel nihil. De minieme kans dat het wél mogelijk was maakte het extra spannend. Zo dadelijk zou de condens op de binnenkant van de autoruiten trouwens een heldere inkijk onmogelijk maken…
Hij kroop bij haar in de auto, klapte de twee voorste passagierszetels helemaal in en schoof ze naar voren. De ruimte die op de achterbank vrij kwam was niet indrukwekkend, maar wel meer dan genoeg… Hij zoende haar meteen in de hals. Precies op dat plekje tussen hals en schouderbladen waar ze zo ongelofelijk gevoelig voor was. Waar haar weerstand altijd smolt. Maar vanavond voelde ze helemaal geen weerstand, integendeel. Kippenvel kreeg ze, toen hij de binnenkant van haar pols kuste en ze zijn sterke handen op haar huid voelde. En wat is kippenvel anders dan braille van genot…
Ze voelde het direct: dit was niet alleen een man die de mechaniek van de auto volledig doorgrondde, maar óók het wezen van een vrouw, die kennis had opgedaan van al haar zoete geheimen…
Als een landkaart van genot vouwde hij haar open. In een mum van tijd had hij haar helemaal opengelegd. Zijn parfum van motorolie mengde zich met het hare. Een prikkelende combinatie… Ze voelde zijn grijpgrage handen over haar lichaam, hij streelde haar borsten, haar opgerichte tepels. Beet er zachtjes in. Eventjes gleden hun handen in elkaar, hun grip maakte veel duidelijk: zo dadelijk zouden ze op een autozetel ontzettend heftig met elkaar vrijen. Handen zijn net als miniatuurlichamen: elkaar stevig vastgrijpend, soms de greep iets lossend, handen kondigen aan wat de rest van het lichaam zal doen…
Ze voelde het ongeduld opkomen van alleen maar genomen willen worden, van openen, van geneukt te willen worden vol verlangen. Hij had haar slipje uitgedaan. Zijn zwervende tong vond meteen de plaats waar het moest zijn. Ze bewoog haar heupen op het ritme van zijn gelik. Onhoudbaar, onmenselijk, ondragelijk… Ze keek hem aan en smeekte dat hij met zijn vingers en zijn tong zo diep mogelijk in haar moest gaan.
Haar proeven. Haar drinken…
Proeven, likken, zuigen…
Nooit is het genoeg.
Zijn mond is niet genoeg.
Zijn tong is niet genoeg.
Zijn vingers zijn niet genoeg. Méér…
Hij likte haar diep en intens terwijl hij zijn handen liet uitzwerven over haar lichaam. Soms lagen ze als een blinddoek over haar ogen. Zijn vingers raasden over haar borsten, streelden haar heupen en haar dijen. Ze voelde hoe zijn pik groeide en duwde tegen haar buik. Haar handen lagen om zijn billen. God, wat had deze man een gespierde kont. De weelde van twee lichamen stoned… in een roes van lust en opwinding. Ze droop, ze overstroomde, ze smolt weg. En hij likte intussen gulzig het smeltwater van haar verlangen.
Nu duwde hij met zijn eikel tegen haar clitoris, streelde tussen haar schaamlippen haar genotsknopje ermee. Ze zag de geilste pik ooit, krachtig, onverbiddelijk hard opgericht, met het geilste glanzende stootkussentje waaruit tranen opwelden… Uit de autoradio klonk een lied van Kate Bush, Wuthering Heights, Im coming back to his side, to put it right, wuthering heights… Wat een perfect samengaan van moment en muziek, dacht ze, ze zou dit ogenblik voortaan voor altijd in haar herinneringen verbinden aan dit nummer. En precies op het juiste moment ging hij bij haar naar binnen. Drong zijn lichaam in het hare. Wat had deze man gevoel voor timing…
Haar lichaam sloot zich rond het zijne. Hij zat in haar. Ze omklemde hem. Ze omvatte zijn harde penis met alle spieren van haar vagina. Ze streelde hem ermee. Ze kon zijn pik in haar voelen kloppen. Ze zoog hem dieper naar binnen. Liet weer los. Zoog hem nog dieper naar binnen. Steeds dieper, steeds sneller stootte hij. Ze hijgden. Ze namen elkaar. Ze namen elkaar in. “Ram me. Ram me alsjeblieft zo hard als je kan” hijgde ze. “Tot je komt. Tot ik kom”.
Ze wou voelen hoe alles, ontlading na ontlading, warm werd in haar. De gedachte eraan maakte haar gek. Haar orgasme verhevigde het zijne. En zijn orgasme verhevigde het hare. Hij spoot zijn withete zaad diep tegen donkere wanden van haar hemels samentrekkend geslacht. De auto schudde onder hun bewegingen. De naschokken in hun lijf waren zo hevig dat ze ongetwijfeld seismologisch ergens geregistreerd werden… Een kwartier later zag ze hem weer vertrekken, haar wegenwachter. Hij moest er vandoor, hij had een nieuwe dringende oproep binnengekregen.
“Het lampje op je dashboard is helemaal gedoofd, je kan nu zonder zorgen verder rijden ” zei hij alvorens hij in zijn auto stapte en wegreed.
*****
“Hoe vond je me als wegenwachter?” smste hij even later.
“Mmm… hemels lieve schat…” antwoordde ze. ” ik geniet zo zalig na, maar je had wel nog even de olie van mijn wagen mogen verversen voor je vertrok.”
Graag uw sterrenwaardering en/of reactie onder het verhaal. Of direct contact met mail. Dank u. Liefs My