Guido trok een gezicht. Hoe meer kledingstukken ik uit de kleerkast rukte, voor de spiegel tegen mijn lichaam hield en afkeurde, des te meer vertelde zijn blik me.
“Echt iets voor jou, om weer naar een huwelijk te gaan, terwijl je een week met me mee zou kunnen gaan.”
In feite was het meer dan eens bij me opgekomen om met Guido mee naar Schotland te reizen waar hij rotsen zou gaan beklimmen.
Hoewel we niet wat je noemt “een relatie” hadden, kenden we elkaar lang genoeg om ontspannen bij elkaar te kunnen zijn. Guido was niet het soort man van je dromen met wie je zou willen proberen iets op te bouwen, in geen miljoen jaar. We deden niet of we elkaar trouw waren en wanneer een van ons ver van huis aan het werk was, bleef de ander niet thuis zitten kwijnen.
Hij wist echter hoe hij zich moest amuseren en ervoor te zorgen dat ik het ook naar mijn zin had. Het idee van dagen¬ en nachtenlang op de rotsen en in bed met Guido was een aantrekkelijke gedachte.
Het probleem was dat Dirk, de bruidegom, me nooit zou vergeven. Ik had afgesproken samen met Tania te reizen en zij zou het me niet in dank afnemen als ze de lange reis alleen zou moeten slapen. Beter gezegd, ik wilde niet dat ze alleen naar een feest zou gaan waar ze alleen Dirk kende, met wie ze onlangs een heimelijke affaire had ver¬broken. Bovendien, een huwelijk is een huwelijk en ik zou op zijn minst in een echt Oostenrijkse vesting sloten vol champagne te drinken krijgen. In het besef hoe Guido over huwelijken dacht nam ik niet eens de moeite hem te vragen of hij met mij mee wilde gaan.
Toen Guido me uiteindelijk op Nekkerspoel afzette met een vrolijke, “en blijf met je handen van de vader van de bruid af!” had ik nog maar vijf minuten over voor de trein zou vertrekken.
In Brussel Zuid zat Tania al in ons compartiment, schoenen uit, een geopende fles Jenever op de plank.
“Ik vond dat ik maar vast een beetje in de stemming moest komen,” zei ze.
Kijkend naar de aanslag die ze al op de fles had gepleegd, vermoedde ik dat ze waarschijnlijk al behoorlijk in de juiste stemming was. Misschien had die hele kwestie met Dirk haar dieper geraakt dan ze toegaf.
Tania en ik kende elkaar al meer dan tien jaar en we hadden maar weinig geheimen voor elkaar. Ik had haar nooit verteld dat ik op een avond zonder het te vragen haar auto had geleend, en zij had me nooit verteld dat ze een wip had gemaakt met mijn eerste serieuze vriendje. Afgezien daarvan hadden we samen gehuild en nog vaker, gelachen om vele avontuurtjes.
Ik greep de fles en het andere tandenpoetsglas met als doel te voorkomen dat ze zich helemaal bedronk. Niemand wil een slaapcoupé met een huilerige dronkaard delen, zelfs niet als ze je beste vriendin is. Ik wilde ook niet dat Tania dronken op het feest zou verschijnen, de bruid apart zou nemen en fluisteren, “Je mag hem hebben. Hij is trouwens toch waardeloos.” Dat zou precies haar stijl zijn.
“En? Wat ben je morgen van plan?” vroeg ik luchtig. “Er voor de ogen van het gelukkig paar met Dirk ’s vader vandoor gaan?”
“Eigenlijk,” zei ze, zogenaamd serieus, “dacht ik eraan seks met de bruid te beoefenen… tegen een boom achter de feesttent.” We lachten allebei.
“Zorg er dan maar voor dat je geen roomkleurig pakje draagt,” waarschuwde ik haar. Tania glimlachte een bitter lachje, sloeg een groot glas Jenever achterover en hield het daarna op om zich te laten bijschenken. Ik schonk een zo klein mogelijk bodempje in.
“Kom op,” moedigde ik haar aan, “vertel me wat voor een zak hij was.”
“0, dat is hij niet,” verzuchtte ze, “het is alleen… ik bedoel. Ik heb nooit gedacht dat we iets langdurigs zouden hebben. Maar, het zou fijn zijn als hij me als een vriendin zou behandelen. Sinds we het uitmaakten heeft hij nauwelijks een woord tegen me gezegd.”
“Slecht geweten?” opperde ik.
Tania knikte cynisch. “Dat is het, denk ik. Als hij mij als de ondeugende verleidster ziet, kan hij doen alsof het niet zijn schuld was dat hij zijn verloofde bedonderde. Ach, je kent me. Ik leen weleens meer iemands vriendje. Hoe is het met jou? Ga je nog met Guido om?”
De trein vertrok en begon aan zijn lange rit naar het Oosten. Terwijl hij knarsend en kreunend door Brussel reed, deden we ons te goed aan de fles Jenever en werden steeds vrolijker. Tegen twee uur, ergens voorbij Luik, was Tania half in slaap, languit op het onderste bed, blonde haren over haar gezicht gevallen.
“Wat ik wil, is een kop koffie. Een lekker kopje koffie. Zou dat niet heerlijk zijn?”
Ik moest toegeven dat ik zelf ook trek had in een kop koffie, mijn mond was uitgedroogd van bijna een halve fles Jenever. Het was echter duidelijk dat Tania, zelfs al zou ze erin slagen naar de bar te lopen, nooit zou worden bediend. Dus pakte ik mijn portemonnee en verliet het compartiment.
De trein denderde door een verlaten deel van het Westen van Duitsland. Met een vooruitgestoken hand, klaar om steun te zoeken als we een bocht maakten, scharrelde ik door de smalle gang, genietend van de frisse lucht die door de open ramen kwam. In de lounge zaten nog een paar mensen te drinken, een echtpaar en een paar mannen alleen of in paren. De serveerster keek op van haar tijdschrift.
“Goedenavond,” en ik deed waarschijnlijk te nadrukkelijk mijn best niet dronken te klinken. “Zou ik misschien een pot koffie kunnen krijgen. Voor twee personen.”
Ik ging bij het dichtstbijzijnde tafeltje zitten terwijl zij in de keuken verdween. De man aan het volgende tafeltje zat met grote belangstelling naar buiten te kijken, alsof hij duidelijk wilde maken dat hij me niet had aangestaard. Hij had zandkleurig haar en lichte sproeten en zijn gespierde onderarmen rustten op de tafel aan weerszijden van een plastic glas Jenever. Ik zag zijn lichtblauwe ogen weerspiegeld in het donkere raam. Hij keek naar mij, toen weer weg.
“Orion de jager,” zei ik rechtstreeks tegen hem.
“Pardon?”
“Orion” herhaalde ik. “Die drie sterren vormen zijn riem, met het afhangende zwaard, en die twee zijn schouders.” Hij leek verbaasd dat ik iets tegen hem had gezegd, maar plezierig verbaasd.
“Is dat zo?” Hij had een licht Oostenrijks accent, waarvoor ik altijd meteen smelt.
Ik verhuisde naar de lege plaats aan zijn tafeltje en wees naar de sterrenlucht. “En dat is Sirius.”
“De hondenster?”
“Dat is Orions jachthond.”
Hij glimlachte de meest onweerstaanbare glimlach. Ik stak hem mijn hand toe.
“Anja Boogaerts. Compartiment A9.” Hij glimlachte weer en pakte mijn hand.
“Herman Shörhentoph Compartiment A11.” Hij gaf me een hand die stevig maar ontspannen was en liet me net langzaam genoeg los.
“Dus je bent de buurjongen.”
De serveerster kwam met mijn blad, twee potten koffie en biscuitjes. Hij keek geamuseerd.
“Wat?” vroeg ik hem, toen de serveerster wegliep.
“Jij bent dus een Vlaamse, neem ik aan? ‘s Morgens een lekker kopje koffie?”
Ik stond op met mijn blad.
“Hm, ik was van plan de aardige buurvrouw te spelen en je voor de koffie uit te nodigen, maar ik vermoed dat dit te Vlaams voor je is?”
Hij grinnikte. De toon was gezet.
Toen we voor A9 stonden hoorde ik Tania ’s dronken gesnurk.
“Het lijkt me beter dat ik deze keer de gastvrouw zal spelen,” zei hij zacht. Hij glipte weg om de conducteur van de slaapwagon te zoeken die zijn deur moest openen.
Ik tuurde in ons compartiment en zag Tania nog steeds languit als een bewuste¬loze op het onderste bed liggen. Herman keerde terug met de conducteur.
“Nu u toch hier bent,” zei ik liefjes, “ik geloof dat u de verbindingsdeur niet hebt ontsloten.”
De conducteur keek enigszins verward. Hij herinnerde zich niet dat we samen hadden geboekt. Herman keek ook een beetje verward, maar toen de conducteur hem aankeek voor een bevestiging, knikte hij langzaam.
“Als u hem nu kunt openen, zou het fijn zijn,” zei hij. De conducteur zwichtte voor onze gezamenlijke charmes. Terwijl hij door de gang wegliep, hield Herman de deur van zijn compartiment met een theatraal gebaar open. Met het blad nog steeds in mijn handen ging ik naar binnen.
Via het raam zag ik dat Herman de deur achter zich dichtdeed, afsloot en zich naar me omdraaide. Ik zette het blad op de plank bij het raam, maar draaide me niet om. Herman kwam achter me staan, dichtbij, maar zonder me aan te raken, keek in mijn ogen die gereflecteerd werden door de donkere nachtlucht. Ik voelde me heerlijk opgewonden bij het vooruitzicht. Er zou iets gebeuren en ik wachtte om erachter te komen wat dat was.
Hij zette zijn handen op de plank aan weerszijden van mijn lichaam, nog steeds zonder me aan te raken, en boog zijn hoofd zodat ik zijn adem net onder mijn linkeroor voelde. Hij blies zacht in mijn nek, wreef toen zijn lippen tegen mijn huid. Er schoot een rilling van verrukking door me heen en ik boog mijn hoofd naar voren zodat hij beter bij mijn nek kon. Ik voelde zijn lippen weer die nu met meer vertrouwen over mijn huid streken en afzakten naar mijn sleutelbeen. Toen likte hij mijn nek en liet een vochtig spoor na dat koud werd in de nachtlucht.
Herman streek met zijn warme hand langs mijn nek om mijn haar opzij te duwen en plantte kussen langs mijn ruggengraat. Hoewel ik naar beneden keek zag ik straatlantaarns voorbijflitsen.
Ik had het gevoel alsof ik een heimelijk presentje uitpakte, dit onverwachte intermezzo, deze warme vriendelijke man helemaal alleen voor mij, terwijl de rest van de wereld sliep.
Moeiteloos vond hij de rits op mijn rug en trok hem naar beneden zodat de bandjes van mijn schouders vielen en de koele nachtlucht mijn bovenlichaam kippenvel bezorgde.
Hij keek me weer aan, terwijl zijn warme handen zich rond mijn middel sloten. Ik voelde zijn duimen op mijn onderrug en zijn vingertoppen rustten aan weerskanten van mijn navel. Zacht draaide hij me om. Tijdens deze beweging stapte ik uit mijn jurk en stond op enkele centimeters van hem af, in mijn ondergoed.
Hij kuste de zijkant van mijn hals, zijn tong streek teder langs mijn sleutelbeen naar de aanzet van mijn oksel. Verrukkelijke huiveringen schoten door mijn armen naar mijn buik. Hij boog zich nog meer en likte de zijkant van mijn borst, zijn tong streek langs de rand van mijn kanten beha, verder omlaag, langs de onderkant van mijn ribben. Terwijl ik mijn handen op zijn schouders liet rusten, pakte hij mijn heupen steviger vast en tilde me op. Ik deed mijn hoofd omlaag, toen hij me op de rand van het bovenste bed zette, zodat ik op hem neerkeek. Zijn handen streelden mijn dijen, mijn kuiten, mijn enkels, waarbij hij me bleef aankijken, alsof hij me wilde opdrinken.
Hij pakte mijn enkels steviger vast en hief mijn voeten naar zijn gezicht, waarna hij mijn grote tenen in zijn mond nam. Toen hij erop zoog, spoelde er een golf van genot over me heen.
Ik zou mijn hoofd wel achterover hebben gebogen, maar ik zat gevangen tussen het bed en de bovenkant van het compartiment, mijn schouders drukten tegen het plafond, armen uitgestrekt om mezelf te steunen. Ik voelde me verrukkelijk gevangen, niet in staat weg te schuiven van zijn vragende mond die mijn tenen verkende, mijn wreven, zacht zuigend en bijtend, waarbij zoveel signalen van verbazing door mijn benen schoten dat ik dacht alleen al door zijn tong op mijn voeten klaar te komen.
Het ritmische geratel van de trein door het donkere platteland versterkte alleen maar het beven van mijn lichaam toen de opwinding het van me overnam.
Plotseling duwde hij mijn enkels vaneen, zodat mijn benen wijd werden gespreid. Hij drukte zijn hoofd in mijn schoot en zoog en neuzelde door mijn dunne witte tanga aan mijn poesje, dat al drijfnat was door de opwinding. Nu zat ik echt gevangen, mijn benen tegen de rand van het bed gedrukt en mijn handen tegen het plafond om mijn evenwicht te bewaren. Zijn tong drukte hard tegen mijn klit, wreef tergend langzaam van de ene naar de andere kant en dwaalde vervolgens af naar mijn speeltje achter de glanzende tanga. Met mijn hoofd naar voren gebogen, vanwege het lage plafond, was mijn gezicht nauwelijks meer dan dertig centimeter vanwaar zijn tong mijn schaamlippen verkende. Ik zag elk detail van zijn natte mond, zijn volle lippen door de dunne stof zuigend aan mijn klit, zijn blauwe ogen gesluierd door lange, blonde wimpers.
Hij stopte even en keek me met zijn lichtblauwe ogen als stukjes zomerlucht, aan. Zijn mond en kin waren nat van mijn sappen.
“God,” mompelde hij met zijn Oostenrijkse tongval, “je smaakt gewoon verrukkelijk.” Hij reikte zijn lippen omhoog en kuste me, onze eerste kus vol op de mond.
Ik proefde mezelf scherp en muskusachtig op zijn lippen. Toen boog hij zijn hoofd weer, trok mijn tanga met zijn tanden opzij. Zo zagen we alle twee mijn poesje, glanzend en gezwollen van opwinding.
Nog langzamer, misschien wel in het besef dat ik alles zag wat hij deed, likte hij me met lange, stevige streken. De nachtlucht door het open raam trok een koud spoor achter zijn warme tong.
Ik wilde schreeuwen van genot, maar ik was bang Tania in het aangrenzende compartiment te wekken. Herman hield me op de rand van een orgasme, trillend van genot. Hij leek me te plagen, weigerde zijn likken te versnellen om me tot mijn climax te brengen.
Ik verlangde ernaar dat hij zijn vingers in me stootte, wetend dat ik meteen zou komen, maar zijn handen bleven op mijn wreven, verhoogden mijn opwinding met zachte krasjes langs mijn voetzolen. Zijn tong ging meedogenloos verder met het breken van mijn weerstand, soms plat op mijn klit, dan weer zacht likkend langs de rand van mijn poesje, en nu ging hij traag naar de rimpelige rand van mijn anus. Ik had het gevoel te drijven, mijn lichaam hulpeloos zwalpend op de warme stromen.
Ten slotte begon Herman mijn klit te likken, steeds sneller. Al mijn opwinding was samengebald in mijn buik. Ik deed mijn ogen dicht en begon te beven. Herman sloot zijn mond over mijn geslacht, zoog ritmisch aan mijn klit, tot zijn tongpunt in me drong. Ik dacht dat ik in zijn mond zou klaarkomen, alsof hij het orgasme diep uit mijn binnenste zoog. Ik deed mijn ogen open toen ik kwam. Ik zag dat hij naar me keek, zijn blauwe ogen glansden verheugd.
Herman tilde me naar beneden en liet me, nog steeds wiebelig, op het onderste bed plaatsnemen. Zijn ogen twinkelden.
“Wel, ik denk dat de koffie op temperatuur is,” zei hij zacht. “Zal ik de gastvrouw zijn?”
Ik sloeg hem gade terwijl hij twee kopjes lauwe koffie inschonk, zijn schouderbladen bewogen soepel onder zijn witte overhemd en zijn heupen wiegden mee op de bewegingen van de trein.
“Suiker?” vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd, niet in staat te praten, nog steeds nagenietend van het overweldigende genot dat hij me had bezorgd. Hij gaf me een kopje en ging naast me zitten.
“Waar heb je dat geleerd?” mompelde ik zwakjes.
“0, ik schenk al koffie in vanaf het moment dat ik kan lopen,” antwoordde hij, met nog steeds die twinkeling in zijn blauwe ogen.
“Niet de koffie, gek.”
“0, dat andere.” Hij glimlachte een beetje triest. “Zeven jaar huwelijk, weet je wel. Dan ben je geconcentreerder…”
“… bij een vrouw die je zomaar in de trein ontmoet,” maakte ik de zin voor hem af.
“Dat is duidelijk het geval,” antwoordde hij.
Ik moest toegeven dat hij gelijk had. Hij was zeker op mij geconcentreerd. Ik besloot niet te vragen of het huwelijk nog bestond. Dat was zijn zaak, niet de mijne.
Herman pakte het lege kopje van me aan en zette het netjes terug op het blad.
“Wat keurig,” mompelde ik.
“Natuurlijk,” antwoordde hij, en draaide zijn gezicht naar me toe. “Ik ben de buurjongen, weet je nog?”
Met dezelfde vastbeslotenheid waarmee hij zijn tong net met zo’n dodelijk effect had gebruikt, begon hij zich uit te kleden. Knoopje voor knoopje maakte hij het schone overhemd open en onthulde een gespierde borst en een lichte, blonde beharing. In gedachten zag ik hem thuis, zonder overhemd, terwijl hij het met dezelfde ongehaaste concentratie stond te strijken. Hij trok het overhemd uit en liet het op de vloer vallen, niet achteloos, maar zoals je iemand een handschoen zou toewerpen om een uitdaging aan te gaan.
Dit was geen stripshow, eerder een verklaring van zijn bedoeling, zoals een sporter in de krijgskunst zich voorbereidt op een gevecht; gedeeltelijk geconcentreerd op geest en lichaam, gedeeltelijk op het uitzenden van een boodschap naar de tegenstander.
“Ik kan het me permitteren er de tijd voor te nemen,” leek hij te zeggen. “Ik wil er volledig op voorbereid zijn.”
Ik was gehypnotiseerd. Om de beurt steunde hij zijn schoen op de hak en knoopte de veters los en deed ze tegelijk met de sokken uit. Toen, zonder zijn blik van me af te wenden, gespte hij zijn riem los, knoopte zijn broek open en liet hem afzakken. Terwijl hij eruit stapte, zag ik zijn erectie tegen zijn witte boxershort prangen. Groot. Mijn maag maakte een buiteling bij de gedachte eraan.
Nog steeds gezeten op het onderste bed, stak ik mijn hand omhoog, pakte de tailleband van zijn short en trok hem langzaam naar beneden, waarbij ik de stevigheid van zijn billen voelde. Zijn pik sprong vrij, een druppeltje vocht glinsterde al op de kop. Steun zoekend aan de rand van het bovenste bed, stapte Herman uit zijn ondergoed en stond volkomen naakt voor me. Hij was prachtig, gespierd, maar niet overdreven, beheerst zonder zelfbewust te zijn.
En daar, rijzend uit een nest blonde krullen, bijna zo hoog als zijn navel, strekte zijn pik zich naar me uit.
Ik legde er mijn hand onder, streelde de zijdeachtige warmte en stak er mijn tong naar uit, maar Herman hield me tegen met zijn hand tegen mijn wang.
“Neen,” fluisterde hij, “ik wil binnen in je zijn. Is dat goed?”
“Lijkt me heerlijk,” fluisterde ik terug.
Met een snelle beweging rukte hij mijn beha en drijfnatte tanga uit en ging naast me liggen. Zijn blauwe ogen waren vlak bij de mijne terwijl hij me kuste met een intensiteit die me de adem benam. Ik rolde achterover, trok hem over me heen, voelde zijn warmte over mijn hele lengte en sloeg mijn benen om hem heen. Zijn donzige haartjes wreven over mijn dijen. Een paar sproeten versierden zijn brede schouders. Zijn handen vonden mijn borsten en kneedden ze, zijn vingers knepen en rolden mijn tepels tot ik hardop kreunde. Toen voelde ik zijn vingers binnen in me, eindelijk, die me oprekten.
Zijn paal gleed moeiteloos in mij terwijl hij zijn vingers gebruikte om me open te houden tot de kop binnen was. Hij was groot, maar ik was zo nat van zijn mond dat hij naar binnen gleed, centimeter voor centimeter. Geleidelijk drong hij dieper door, gebruikte zijn handen om mijn billen te ondersteunen. Ondertussen bleef hij me kussen, duwde zijn tong op dezelfde genadeloze manier in mijn mond als zijn pik mijn kut binnendrong. Ik snakte naar adem in zijn mond door de grootte ervan. Ik was volledig gevuld, en toch bleef hij steeds dieper in me doordringen. Ik trok mijn benen op in een poging mezelf nog meer te openen. Hij greep mijn enkels en duwde mijn voeten omhoog naar mijn schouders, vouwde me bijna dubbel. Hij hief zich op, keek op me neer naar waar zijn paal nog steeds dieper binnendrong. Mijn nieuwe positie gaf hem meer ruimte om dat te doen. Ik keek ook naar beneden en zag mezelf zo strak rond zijn pik geklemd dat mijn klit tegen zijn middel wreef. Die aanblik was ongelooflijk opwindend. Ik voelde mijn orgasme ontstaan, mijn spieren probeerden zich rond zijn vooruitstekende schacht samen te trekken, die al zo stijf was dat iedere golf mijn opwinding alleen maar verhevigde. Ik greep zijn billen, trok hem in me zodat hij met iedere kramp dieper gleed, en ten slotte, toen ik een intense climax bereikte, was hij helemaal in me.
Hij richtte zijn bewegingen naar de golven die me overspoelden en pompte zacht. Hij wiegde zijn heupen tegen me aan zodat ik de kop van zijn pik diep binnen in me voelde en mijn klit met iedere stoot tegen hem aan wreef. Het gebeurde met zoveel beheerste kracht dat in plaats van weg te sterven, de golven van mijn orgasme bleven rollen. Waarbij mijn zeebodem op zijn ritme werd gestimuleerd om steeds nieuwe golven van geil te laten stranden op het rollende zand van mijn strand. Zijn eigen opwinding groeide, zijn heupen bewogen sneller en heftiger. Zijn zelfbeheersing ontglipte hem ten slotte terwijl hij in me pompte. Ik sloeg mijn benen om zijn nek, trok hem naar me toe en zag de opwinding zijn ogen vertroebelen.
“Dat is goed,” fluisterde ik in zijn oor, “kom, kom in me. Kom nu.”
Zijn hele lichaam verkrampte, en met een huivering voelde ik dat hij zijn sperma in me loosde. Zijn beven bezorgde me twee of drie naschokken en toen lag hij zwaar hijgend en uitgeput op mijn borst. We bleven een paar ogenblikken liggen, hoorden onze ademhaling weer terugkeren naar normaal, en het regelmatige geratel van de wielen op de rails.
Plotseling verkrampt door de kleine ruimte probeerde ik van houding te veranderen en hij hief zich op en uit me. Ik gleed onder hem vandaan en strekte me naast hem uit.
Buiten stonden de sterren bewegingloos in de lucht boven het voorbijschietende landschap.
De trein reed in cadans en het gestage tempo liet zelfs mijn sterren doven.
Verdwaasd en uitgeput lag ik naar het donker te staren, probeerde mezelf weer in de werkelijkheid te plaatsen na een hazenslaapje.
Herman lag stil naast me, zijn gelijkmatige ademhaling gaf aan dat ook hij sliep. Het anonieme slaapcompartiment leek onze hartstochtelijke ontmoeting te weerkaatsen. Het was zo duidelijk ontworpen voor de praktische zakenman – het sobere decor, de smalle bedden – en toch maakte diezelfde anonimiteit het gemakkelijk voor Herman en mij om zonder enige formaliteit te neuken. Ik vroeg me af hoeveel anderen, op ditzelfde moment, en net als ik met een volmaakte vreemde, de gesteven witte lakens met hun zweet en hun sappen verkreukelden en bevlekten.
Hier was ik. Wakker en genietend van een ongelooflijk erotische ervaring, terwijl ik zou moeten slapen, uitrusten voor het huwelijk van morgen.