Ik was terug een puber toen ze mij mee naar binnen nam en ik bleef maar kijken naar haar glanzend haar en haar rijzige slanke gestalte die voor me de trap op liep. Ze haalde de sleutel uit haar handtas en liet mij de kamer binnen. Ze deed haar mantel uit en ik streek zacht over de perfecte rondingen terwijl ik haast terloops haar hals zoende. Ze gebruikte nog steeds dezelfde shampoo.
“Doe je schoenen uit” ontweek ze mij nog even. Ze wilde niet dat mevrouw Vandommele mij zou horen. Vandommele wilde niet dat haar huursters mannen mee naar binnen namen en Anja wou geen enkel misverstand. Iedereen die ons samen zag wist ogenblikkelijk hoe de vork aan de steel zat, dus zeker Vandommele.
Ze droeg rode sokken in haar laarsjes. Lachend keek ze mij aan toe ze op de rand van het bed ging zitten. Ze zag er weer uit als het jonge meisje. Het ene moment was ze terug het kind zoals we elkaar leerden kennen het volgende ogenblik was ze een begeerlijke jonge vrouw.
Ik ging naast haar zitten en ze lachte verlegen toen ik dat lange zachte haar streelde en haar kuste. Het was een voorzichtige kus, een kus vol verlangen en dankbaarheid omdat ze het weinige dat ik haar kon geven wilde aanvaarden. Ik verlangde hartstochtelijk naar haar en het koste al mijn wilskracht haar kleren niet uit te rukken.
Toen ik voorzichtig haar shirt betastte, voelde ik haar even ineenkrimpen. Ze trok mijn hand terug, kuste mij heftig en leidde vervolgens zelf mijn hand om haar te verkennen. Ik was heel voorzichtig alle zintuigen op volle kracht, bang om haar af te schrikken. Dit was haar eerste keer met een vrouw. Ook al was ik jaren lang haar beste vriendin. Juist daarom had het hele gebeuren iets extra.
“Ben je bang?” Ze schudde haar hoofd en sloot haar ogen toen ik haar voorzichtig op het bed legde en haar begon uit te kleden. Gedurende de jaren had ik al dikwijls haar mooie rondingen kunnen bewonderen, mij wanhopig afgevraagd waarom ik zelf zo’n klein dropje ben. Je beste vriendin uit haar mantelpakje helpen om…
Ik trok de gordijnen dicht en tegen dat ik mij omdraaide om mijzelf uit te kleden had ze zelf het laatste obstakel verwijderd en lag ze naakt in al haar pracht op het bed. Ik wist nog hoe verlegen ze als jong meisje was geweest en wilde haar niet schuw of bang maken. Ik wilde dat het zo volmaakt mogelijk voor haar zou zijn. Ik wilde er een ervaring van maken die we beide de rest van ons leven zouden koesteren. Samen gingen we onder de lakens.
Ze was nog verleidelijker dan ik dacht, ik moest mij inhouden, ik wilde haar verkennen zoals het de eerste keer hoort. Aandachtig, volledig, koesterend en vol liefde de taal van haar lichaam leren. De tijd nemen elk teken dat ze gaf te onderkennen en te verkennen. Ze reageerde zalig.
Toen ik eindelijk dat kleine knobbeltje tussen haar gezwollen bloemblaadjes voelde groeien en de honinggeur van haar vrouwelijkheid opsnoof, begon ze ingehouden te kreunen. Haar handen trokken mijn lippen hard tegen haar vulva en iedere keer dat mijn tong haar lustknobbeltje beroerde kwam haar bekken omhoog. Haar dijen omknelden mijn hoofd. Steeds heftiger drukte ze mijn tong tegen haar klit. Haar hielen roffelden op mijn rug en haar handen op mijn schouder. Haar hele lichaam spande zich in een boog terwijl er van diep uit haar longen een lange huilende kreet de hele kamer vulde. Langzaam onder begeleiding van kleine naschokjes zakte haar bekken, ontspande de boog van haar lichaam. Ze duldde alleen nog mijn hete adem tegen haar vrouwelijkheid.
Ze trok mij omhoog en omknelde mij helemaal. Ik voelde haar heuvel tegen mijn opgewonden harde klit en toen haar tong voluit, vol overgave door mijn mond speelde was het voldoende dat ik mijn handen op haar billen legde en haar tegen mij aan trok om schokkend en kreunend in haar armen mijn hartstocht tot een hoogtepunt te laten komen.
Toen onze lust voldaan was drukte ik haar tegen mij aan. Ik hield haar in een strakke omhelzing alsof we één lichaam en één geest konden worden. Als ik haar maar lang genoeg vast hield kon niets ons nog scheiden.
Het leek of er niets veranderd was sinds onze jeugd. En toch. Alles was veranderd toen we die avond bij zonsondergang het veld in liepen waar we jaren geleden samen hadden gespeeld. De zon ging onder. We kusten elkaar. Hand in hand liepen we terug naar huis, dankbaar voor de kostbare ogenblikken die we gedeeld hadden, een toekomst vol hoop tegemoet.
TaniaB
Graag uw sterrenwaardering en/of reactie onder het verhaal. Dank u.
Liefs
My