Afrika: 1.2

()

Haar eerste stap op de Keniaanse grond voelde net als thuiskomen. Linda wist niet hoe dat mogelijk was, aangezien ze nog nooit eerder in Afrika was geweest. Toch wakkerde het land een bepaalde energie aan die altijd al diep in haar had gezeten. Haar zintuigen stonden op scherp en Linda nam elk onbekend geluid, vreemde geur en nieuw uitzicht in zich op.

Na enkele dagen begon ze langzaam te wennen aan het idee een etnische minderheid te zijn in het land. De mensen hier hadden een donkerdere huid. Een huid die gewend was aan de constante, brandende stralen van de zon. Haar lichaam, echter, leek niet op dit klimaat gebouwd te zijn en ze had het idee dat de inwoners dat aan haar konden zien. Ze voelde een blik op haar lichaam, maar deze blik voelde anders dan de verwonderde blikken die ze tot dan toe van de inwoners had gehad. Deze blik leek intenser. Ze keek om zich heen, en net als een magnetische kracht richtte haar blik zich tot iemand die tussen de mensen stond en haar vanaf de overkant aanstaarde.

Ze voelde een blik op haar lichaam, maar deze blik voelde anders dan de verwonderde blikken die ze tot dan toe van de inwoners had gehad. Deze blik leek intenser. Ze keek om zich heen, en net als een magnetische kracht richtte haar blik zich tot iemand die tussen de mensen stond en haar vanaf de overkant aanstaarde. “Kijk wat ik gevonden heb, Linda!” riep James. Die onderbreking bracht Linda even van haar stuk. “Dit ziet er erg krachtig uit,” zei hij over het Masai snijwerk dat hij in de lucht hield. James was de vriend van Linda. “Ja, heel krachtig.” Ze besloot het risico te nemen om betrapt te worden en draaide zich weer om, maar de krijger was nergens meer te bekennen.

Ze keek weer terug naar James. Ze keek naar hoe onhandig hij het snijwerk vasthield en hoe hij het bijna liet vallen. James was een slanke, dunne vent die altijd veel geluk had gehad en zo zijn leven was doorgekomen. Ook sloegen zijn grappen net iets te vaak de plank mis. Toch hadden zijn zorgzame en liefdevolle kanten zijn ongemakkelijkheid altijd gecompenseerd. Plotseling was echter alle aantrekkingskracht die ze ooit voor hem had gevoeld verdwenen. De rest van de dag sloot Linda regelmatig haar ogen en dacht ze terug aan het knappe gezicht van de krijger. Elke keer dat ze hem voor zich zag, kreeg ze er stiekem zin van.

Linda en James verlieten Nairobi enkele dagen later. Hun gids was op het idee gekomen ze mee te nemen naar een traditioneel Masai dorpje dat nog niet ontdekt was door toeristen. Daar mochten ze een paar dagen overnachten om meer te leren over het gebied en de cultuur. Intussen was haar geduld met James langzaam maar zeker op aan het raken, terwijl haar verlangens naar de Masai krijger alleen maar vuriger werden.

Eenmaal in het dorp aangekomen, ontvingen ze een warm welkom van de Masai stam. Linda en James waren halverwege hun rondleiding door het dorp, toen Linda het opnieuw kon voelen: de blik. Ze herkende de energie die door haar lichaam heen raasde en keek rond, op zoek naar de Masai krijger. Ze had gelijk. In de verte zag ze hem nonchalant tegen een acaciaboom, een veel voorkomende boom in de regio, aanleunen. Van zijn gezicht kon ze een soort blijdschap aflezen. Ook leek hij, gek genoeg, totaal niet verrast door haar aanwezigheid in het dorp. De impact die zijn blik op haar maakte was krachtig en bracht geheel onbekende gevoelens naar boven. Als hij zulke gevoelens al bij haar opwekte door alleen maar een afstandje naar haar te staren, hoe zou ze zich dan voelen als ze in gesprek gingen, vroeg ze zich verwonderd af.

Deze gedachte werd onderbroken door de gids, die haar en James naar de hutten leidde. Eenmaal in hun hut werden ze overweldigd door een vlaag van uitputting. Een moment om tot rust te komen was op dat moment onvermijdelijk. James probeerde zijn arm om Linda heen te slaan, maar die duwde ze weg. Ze voelde zich verstikt door de ongelooflijke hitte. En door James. “Daar is het echt te heet voor nu. Geef me alsjeblieft even de ruimte,” fluisterde ze. James slaakte een diepe zucht. Al gauw dommelde Linda weg, weg naar een andere wereld.

Het volgende moment bevond ze zich in een steppe vlakte. Ze was helemaal alleen, op de Masai krijger na. Deze keer stonden ze slechts meters van elkaar vandaan. “Kom wat dichterbij.” Welke taal ze spraken was niet duidelijk. Toch konden ze elkaar perfect verstaan. Het leek net alsof hun geest en lichaam met elkaar verbonden waren. Nadat hij die woorden had uitgesproken, rees Linda de lucht in en zweefde ze over het lange, gele gras naar hem toe. Met zijn sterke armen ving hij haar op. Z’n huid was glad en hij voelde warm aan. Ze voelde zich veilig en leunde met haar gezicht op zijn borst. Ook hij was blij om bij haar te zien. Hij gaf haar een stevige omhelzing. Linda voelde zijn lul hard worden, wat haar ook opwond. Ze keek naar hem en voelde z’n blik, die even intens voelde als in het echt. Het oogcontact voelde vertrouwd. Ze bleven elkaar aankijken, terwijl ze zijn shuka uittrok. Met haar handen ging zo over zijn haarloze lichaam heen. Ze kon zijn uitgesproken spieren voelen. Hij had een atletische bouw.

In vergelijking met hem was Linda zelf ontzettend klein. Het moment dat ze hem wilde kussen, realiseerde ze zich dat ze niet lang genoeg was. Hij voelde haar smekende blik nog voor ze iets zei en tilde haar voorzichtig en op een sierlijke manier op. Even later waren ze op gelijke hoogte. Zodra hun lippen elkaar raakten, gaven ze toe aan de onmiskenbare seksuele spanning, terwijl hij de leiding nam. Zijn lippen omhelsden die van haar. Even later maakte Linda zich los van hem en keek ze hem diep in de ogen aan. De blanke hand waarmee ze zijn gezicht vasthield, vormde een groot contrast met de huid eronder. “Laten we de liefde bedrijven,” kreunde ze, “neem me als een krijger.”

Ze kreeg kippenvel en voelde dat moment gelijk een orgasme in haar opwellen. Nog voordat hij haar überhaupt had aangeraakt, kon ze zijn energie al diep in haar wezen voelen. Hij zette haar weer neer en draaide haar om. Nu stond ze met haar gezicht naar het uitgestrekte steppegebied gericht. Het gras begon wild te groeien en Linda bukte voorover. Ze kon voelen dat hij vlak achter haar stond en op het punt stond haar te penetreren, maar ze kon haar orgasme niet langer meer inhouden.

Ze voelde de naweeën van het heftige orgasme nog in haar lichaam toen ze wakker werd. Zweetdruppels hadden zich op haar voorhoofd gevormd. Ze wilde terug naar haar droom en sloot verwoed haar ogen. Ze probeerde de beelden van net weer voor de geest te halen. Haar kloppende klit verleidde haar hand om mee te helpen. Die beslissing zorgde al snel voor nog twee orgasmes. James had ondertussen niets meegekregen van het ingebeelde overspel dat naast hem plaatsvond. Hij was zelf namelijk diep in slaap. De rest van de dag kon Linda de Masai krijger niet uit haar gedachten krijgen. Ze had hem echter niet meer gezien sinds hun aankomst. Daarom besloot ze aan zijn stamleden te vragen waar hij was. “Weet jij waar de Masai krijger is?”

“Over welke heb je het?” antwoordde het stamlid met een zwaar accent. “De lange met het gevlochten rode haar.” “Ah, bedoel je Leboo?” Linda hield haar schouders op. “Hij is gaan jagen. Hij zal er ‘s avonds weer zijn.” Ze wist eigenlijk niet eens wat ze nou van hem wilde. In haar hoofd waren ze al heel hecht vanwege alle orgasmes die hij haar had gegeven. Plotseling hoorde ze gegil. Die stem herkende ze direct. Het kwam van James vandaan. Snel rende ze terug naar de tent. Daar trof ze James aan op de grond, creperend van de pijn. “Wat is er gebeurd?”

“Ik ben over die steen daar gestruikeld,” hij wees naar de steen die naast zijn voet op de grond lag. “Hij is superscherp!” Terwijl meer mensen kwamen kijken wat er aan de hand was, kon Linda alleen maar schaamte voelen. Waarschijnlijk kregen ze nu het idee dat blanke mensen allemaal watjes waren. Ze kon wel door de stoffige grond zakken. James bleef de rest van de dag in de hut. Linda nam deze gelegenheid om een wandeling te maken en uit te vogelen wat ze met de situatie aan moest. Ze kon James niet meer uitstaan. Ook verlangde ze naar een ander. En niet zomaar een ander. Iemand die zo anders was als maar kon. Ze wist niet eens hoe ze hem zou moeten benaderen. “Olee,” zei iemand met een zware, mannelijke stem. Linda draaide zich om. Het was Leboo. “Olee,” antwoordde ze. Dat was het enige woord dat ze kende.

Langzaam kwam hij dichterbij. Bij elke stap begon haar lichaam heviger te trillen. Ze kon hem ruiken. Het was een heel andere geur dan ze gewend was, maar alsnog erg aangenaam en mannelijk. “Getrouwd?” Vroeg hij. “Nee.” Ze draaide zich naar hem toe. Ze kwamen van twee verschillende werelden. Maar zijn ogen spraken een universele taal en die zeiden dat hij haar evenveel wilde als zij hem.

Wordt vervolgd…

Dorien Vercammen

Graag uw hartenwaardering en/of reactie onder het verhaal. Dank u.

Liefs

My

How useful was this post?

Click on a star to rate it!

Average rating / 5. Vote count:

No votes so far! Be the first to rate this post.

We are sorry that this post was not useful for you!

Let us improve this post!

Tell us how we can improve this post?

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *