“Gerda, kom eens hier.” Nu wil ik het weten. In mijn neus prikkelt haar geur. Jonge, zelfbewuste vrouw na een dag hard werken. Parfum, waar doorheen het aroma prikt van haar zweet. Palomar Picasso als ik me niet vergis. Voor mijn geestesoog zie ik nog steeds het beeld dat zich in mijn gedachten heeft gegrift. Het was vlak voordat ik vanmiddag mijn kantoor weer in ging, toen ik in mijn ooghoek zag dat ze bukte. Diep bukte. Zodat de zoom van haar korte rok omhoog kroop langs haar dij. En ik een oogwenk lang de bovenste rand van haar kous kon zien. En dan is er natuurlijk de lading die ons al sinds weken omgeeft. Als directrice van een respectabel bedrijf hoor ik natuurlijk immuun te zijn voor de charmes van een grietje. Een paar jaar van de universiteit, ingehuurd voor een tijdelijke klus. Vol vernieuwende ideeën en elan. En gezegend met een lijf dat sappig is en strak. Maar immuun, dat ben ik niet. Ze zorgt ervoor dat ik …
Want waarom kijkt ze dan naar mij op de manier zoals ze doet? Blikken, net te veel, te lang om terloops te zijn. Met een merkwaardige glinstering. Die verhitte blos op haar gezicht, als ik haar ervan bewust maak dat ze naar me kijkt. Waarom komt het me voor alsof ze altijd een knoopje van haar blouse meer open heeft dan strikt genomen betamelijk zou zijn? Ergens weet ik het antwoord op die vragen donders goed. Omdat ik diep vanbinnen feilloos aanvoel dat het geen toeval is dat ze van die korte rokjes draagt. En dat ze naar kantoor komt met haar benen gestoken in een stel adembenemende lange, zwarte hoog gehakte laarzen. Omdat ze me wil. Omdat ze op me geilt. Omdat ze ’s nachts erover fantaseert hoe ze haar benen spreidt en haar vingers haar smachtende kut voor me openen. Ik wil weten of ik gelijk heb.
Dus daarom vraag ik aan Gerda of ze de deur van mijn kantoor dicht doet, als ze even later bij me over de drempel stapt. Met genegen hoofd doet ze wat ik vraag. Ze doet nog een paar stappen en blijft dan staan. Op het mollige Perzische tapijt, anderhalve meter van het bureau waar ik achter zit. Ze kijkt me van onder haar wenkbrauwen aan terwijl mijn blik traag over haar verschijning glijdt. Lang roodblond, steil haar dat ze opgestoken draagt. Een streng is vanachter haar oor ontsnapt en hangt nu voor haar gezicht. Een crèmekleurige blouse op een bruine, korte, geplisseerde rok. Haar benen schemeren door het huidkleurige nylon van haar kousen. Ze draagt pumps met hoge hakken van bruin slangenleer. Die zien eruit alsof ze een flinke duit hebben gekost.
Maar het meest word ik geprikkeld door de blik in haar donkerbruine ogen. Die stralen. Als ik mij niet vergis, zijn het sintels van onverholen opwinding. Ik schuif mijn stoel naar achteren en sta op. Kalm stap ik achter het bureau vandaan. Als ik langs de jonge vrouw loop, merk ik hoe ze slikt. Ik bespeur bij mezelf dat ik ook een droge mond heb. Ik strek mijn hand uit naar de klink van de deur. Eronder steekt een sleutel. Ik draai hem om. Wat er nu in dit vertrek gaat gebeuren, daarmee heeft niemand iets te maken. Wat het ook maar moge zijn. De avond schemert. Maar er zijn misschien nog ijverige poesjes paraat.
Gerda staat nog altijd roerloos in het midden van mijn kantoor. De schemering maakt de vormen in de ruimte diffuus. Langzaam nader ik de jonge vrouw. Ik ga heel vlak achter haar staan, zodat mijn lichaam haar net niet raakt. Ze is een anderhalve kop kleiner dan ik. Ik kan de geur van haar haren ruiken, voel de warmte die door de dunne stof van haar kleren wasemt. Haar gezicht kan ik zien in de spiegel die hangt naast mijn bureau. Ze heeft haar ogen nu gesloten. Ze drukt haar gestifte lippen op elkaar en slikt. Haar nabijheid zorgt voor een stuwing in mijn schaamlippen. Zo dicht als we nu bij elkaar zijn, ze verroert zich niet.
Dus doe ik, wat ik al tijden heb willen doen. Ik breng een hand naar de zoom van haar korte rok. Mijn vingertoppen pakken de stof. Ze gaan omhoog. Ik schuif de rok omhoog om haar billen te ontbloten. Als ik omlaag kijk, valt mijn blik op haar blote huid. Ze draagt een string. En ik ontdek meer. Mijn begerige ogen volgen de strakke lijn van haar jarretelle naar de bovenrand van haar kous. Ik merk hoe ze zucht als mijn warme vingertoppen over haar billen strelen. Ik voel mijn vingers tintelen als ze tergend knijpen in het zachte vlees. En nog steeds voel ik geen weerstand in het vrouwenlichaam dat zo dicht bij mij is.
Mijn blik zoekt Gerda’s spiegelbeeld. Ik zie hoe ze nog steeds haar ogen dicht heeft. In het schaarse licht kan ik nog net zien hoe een blos haar wangen kleurt. Ik betast haar onder haar rok. En ze zegt geen nee. Ik doe een halve pas opzij, zodat ik haar achterwerk in zijn volle glorie kan bewonderen. De weelderige perzikvorm, het touwtje van haar string, dat verdwijnt in de verlokkende schaduw tussen haar billen. Haar jarretelles, de bovenkanten van haar kousen vlak onder de welvingen. Verleidelijk, uitermate verleidelijk. Ik voel het stuwen in mijn kruis. Ik streel zacht haar billen. Dan breng ik mijn lippen bij haar linkeroor. Want er zijn nog meer dingen die ik nu weten wil. En voelen en beleven.
“Stap naar het bureau en buig voorover,” fluister ik haar toe. Zonder iets te zeggen, doet ze wat ik vraag. De bureaulamp zet mijn kantoor nu in een koperkleurig licht. Gerda steunt op haar ellebogen. Haar hoofd hangt tussen haar schouders omlaag. Haar gezicht kan ik nu niet meer zien. Mijn hand vindt weer het zachte vlees van haar billen. Mijn vingertoppen glijden traag omlaag, naar daar waar een minuscuul lapje stof haar vagina bedekt. Ik voel haar warmte. Ik voel haar vocht. Ik merk hoe een siddering rimpelt door het lichaam van de jonge vrouw die over mijn bureau gebogen staat. Een aansporing. In het diepst van mijn wezen begrijp ik dat zij wil dat ik nu verder ga. Dus geef ik haar wat ze wil.
Millimeter voor millimeter laat ik mijn middelvinger tussen haar schaamlippen glijden, totdat mijn gekromde wijs- en middelvinger haar billen beroeren. Ik beweeg mijn middelvinger op en neer, laat hem vervolgens een paar keer in en uit glijden. Gerda kreunt. Ik haal mijn hand weer naar me toe. De vingers breng ik naar mijn gezicht, waar mijn neus de geur opsnuift van het vocht dat kleeft aan de huid. Ik houd van de geur van kut. Dan merk ik hoe Gerda haar voeten voorzichtig een beetje uit elkaar plaatst, bijna onmerkbaar. Nog een onmiskenbaar signaal dat ze dit wil. Dat ze dit nodig heeft.
Dus breng ik mijn hand weer naar omlaag. Mijn wijsvinger breng ik naar de middelvinger. Ik schuif ze in de drijfnatte spleet. Mijn hand beweeg ik op en neer, eerst kalm maar dan steeds krachtiger. Zodat ik uiteindelijk drie vingers in haar natheid in en uit laat gaan. Gerda hijgt geil. Ik voel de sidderingen door haar lijf terwijl mijn hand haar genot schenkt. Haar rijkelijk vloeiende sappen veroorzaken een smakkend, slobberend geluid. Weerklinkende geilheid. Mijn vochtige vingertoppen cirkelen nu beheerst rond haar opgerichte kittelaar. Zodat ze zich abrupt opricht en op haar armen steunend haar verhitte gezicht in mijn richting draait. Haar ogen schieten vuur als ze haar indringende blik in de mijn haakt. Haar mond zakt open in een stemloze schreeuw. Onwillekeurig richt ze dan haar blik naar het plafond alvorens ze de ogen dichtknijpt en haar onderlijf begint te schokken.
Veronique