Als ik wakker word ligt Helena nog vredig te slapen. Het was dus geen droom. Deze prachtige vrouw heeft echt de nacht met mij doorgebracht. Ik kleed mij aan en ga naar beneden. Daar vind ik haar bh en T-shirt en raap deze op van de vloer. Ik begin het ontbijt klaar te maken. Dan gaat mijn telefoon. Ik zie dat het Ada is.
“Goedemorgen Ada.”
Ik kan er niets aan doen, maar ik klink gewoon vrolijk. Ada schijnt het niet te horen. “Goedemorgen. Sorry, dat ik je op zondagochtend zo vroeg stoor, maar de moeder van Helena belde mij zonet. Ze is gisteravond niet thuisgekomen en we maken ons zorgen. Ze neemt haar telefoon niet op. Jij hebt haar gisteren naar huis gebracht. Weet jij misschien waar ze is?”
Oeps. Nu moet ik meteen met de billen bloot. Ik bedenk dat ik niet de hele waarheid hoef te zeggen.
“Ja, dat weet ik. Helena is gisteravond met mij mee gegaan omdat ze nog een luisterend oor nodig had. Het werd ineens erg laat en dus is Helena hier blijven slapen. Ze ligt nog in bed. Moet ik haar wakker maken?”
Ik hoor de opluchting door de telefoon.
“Nee, laat Helena maar slapen. Ik vind het echt geweldig dat Helena bij jou haar verhaal kwijt kan. Ze zit sindsdien veel beter in haar vel. Dat is echt geweldig van jou, gezien jijzelf het ook niet gemakkelijk zult hebben. Je moet weten dat we dat enorm kunnen waarderen.”
Oké, dat ging prima. Ada heeft geen moment de link gelegd dat Helena hier voor meer was dan alleen maar slapen. Niet dat het persé geheim moet blijven, maar ik vind eigenlijk dat het aan Helena is om het naar buiten te brengen. Als ze dat wil natuurlijk. De ontbijttafel staat klaar als Helena met een vrolijk gezicht naar beneden komt. Haar bovenlijf is naakt.
“Goedemorgen, schoonheid gaat zitten. De tafel is gedekt.” Ik krijg een brede grijns.
“Ook goedemorgen. Dat ziet er lekker uit. Maar als je het niet erg vindt, kleed ik mij eerst verder aan. Waar zijn mijn kleren eigenlijk?” Ik wijs naar de plek waar ik ze netjes heb neergelegd.
“Ik zou het ook niet erg vinden als jij je na het eten aankleedt” mompel ik. “Dan kan ik nog even van die prachtige borsten genieten.”
“Seksist” zegt Helena, maar haar lach zegt dat ze het compliment kan waarderen. De bh die ze draagt heeft ze eigenlijk niet nodig. Ik begrijp het wel. Een volwassen vrouw heeft in haar beleving een bh nodig, voor de nodige ondersteuning. Het dragen van een bh zorgt dat ze het gevoel heeft een echte vrouw te zijn. Belachelijk natuurlijk. Maar goed, ik ben ook maar een man. Wat weet ik nou van borsten en bustehouders? Als Helena gaat zitten zeg ik dat ze het beste eerst even haar telefoon kan checken. Ze zet het ding aan.
“O, shit. Zeven gemiste oproepen. Drie sms’jes en nog meer WhatsApp berichtjes. Sorry, ik moet eerst even reageren.”
“Ada heeft mij vanmorgen gebeld. Ze weet dat je hier bent.”
Helena kijkt bezorgd. “Oké. Wat heb je haar gezegd?”
“Gewoon. Dat we nog gepraat hebben, dat het laat is geworden en dat je bent blijven slapen. Volgens mij heeft ze er verder niets achter gezocht.”
Helena lijkt opgelucht. Ik heb er dus goed aan gedaan om vaag te blijven. Helena belt wel met haar moeder om te zeggen dat alles goed is. Dan kunnen we eindelijk ontbijten. In tegenstelling tot gisteravond is Helena nu een echte kwebbelkous. Ik vind het ook prettig om haar te horen vertellen. Na het ontbijt wil ze zich nog even opfrissen. Ze gebruikt gewoon mijn tandenborstel. Dan breng ik haar naar huis. Ik vraag of ik nog even mee naar binnen moet, zodat haar ouders de man kunnen ontmoeten bij wie ze is blijven slapen. Dat wil ze niet, omdat ze bang is dat haar ouders dan door hebben wat er echt is gebeurd. Weer thuis is het stil in huis. Dat geeft mij de gelegenheid het een en ander eens rustig te overdenken. Wat is er nu eigenlijk gebeurd? Wat is nu de status van onze relatie? Is dat nog gewoon vriendschap, of is het meer? Was het intiem samenzijn van gisteren eenmalig, of voor herhaling vatbaar? Indien wel, zijn we dan een stelletje, of friends with benefits? Opnieuw zit ik met allerlei vragen. Misschien moet ik nog eens goed met Helena praten. Want van praten…
De nieuwe werkweek is begonnen. Op maandagmiddag krijg ik een melding binnen. Een onverwachte melding. Als we binnen een project verschillende computers volgen, dan krijg ik een melding als er dataverkeer tussen de machines plaatsvindt. Op dit moment loopt er geen project met meer computers. Nieuwsgierig geworden check ik hoe het kan dat ik deze melding krijg. De melding blijkt te kloppen, al is de connectie een wel heel toevallige. Aan de ene kant betreft het geen directe computer, maar een server. Namelijk die van het regioziekenhuis hier in de buurt. Een arts en tevens microbioloog van Turkse afkomst stond onder verdenking van het verspreiden of verkopen van gevaarlijk microbiologisch materiaal. Een collega van mij heeft toen een willekeurige computer in het ziekenhuis voorzien van mijn software. Zodra iemand op die computer heeft ingelogd, had ik onbeperkt toegang tot de server van het ziekenhuis. Vanaf daar kon ik monitoren wat de betreffende arts aan het doen was. Uiteindelijk bleek de goede man niets met de zaak te maken te hebben. Maar mijn software is nog steeds actief, dus zit de betreffende server nog steeds in mijn systeem.
De computer blijkt van Luuk te zijn. De verbinding tussen de twee machines moet dus een heel toevallige zijn. Natuurlijk wil ik weten hoe en wat. Het blijkt dat Luuk last heeft van zijn blinde darm. Geen acute, maar het moet wel worden geopereerd. Via de computer is een afspraak bevestigd. Ik graaf wat dieper en zie dat de poliklinische afspraak voor woensdag staat. Ik krijg ineens zin om een grapje uit te halen. Op de server van het ziekenhuis zoek ik het operatieschema van donderdag. Het is even zoeken, maar dan vind ik de betreffende chirurg. Van daaruit kost het geen moeite meer om het juiste schema te vinden.
Daar staat het.
‘Woensdag 11.15 uur. Operatiekamer 4. Appendectomie.’
Het schema staat in verbinding met meerdere databases. Ik klik op het vak waar Appendectomie staat. Ik krijg een lijst met alle mogelijke chirurgische ingrepen. Ik scrol door de lijst. Ja, die is grappig. Ik klik op Orchidectomie, L, R. Direct verandert het vakje in de door mij gekozen operatie. Ik heb nu al voorpret. Ik zou er graag bij willen zijn als Luuk vlak voordat hij onder narcose gaat, de chirurg moet uitleggen dat hij toch echt voor een blindedarm operatie komt.
Carolina en ik deden op zaterdag altijd de boodschappen voor een hele week. Nu ik dat alleen moet doen, merk ik dat ik zo af en toe wat vergeet. Mijn ex had er duidelijk beter het oog in, wat en hoeveel er in huis moest gehaald worden. Ook van producten die niet zo vaak hoeven worden gehaald. Vanmorgen kwam ik er bijvoorbeeld achter dat het toiletpapier op was, nadat ik net nog genoeg had aan de laatste paar blaadjes van de laatste rol. Na het werk haal ik dus twee pakken met wc-papier, zodat ik voorlopig weer vooruit kan. Nu ik toch in het winkelcentrum ben, koop ik maar meteen condooms. Ook twee verpakkingen. Je weer het maar nooit. Afgelopen zaterdag ben ik er achter gekomen dat ik er beter mee verlegen, dan om verlegen kan zitten. Dinsdag op het werk krijg ik een Appje van Helena.
‘Vanavond filmavond. Ik kies wel een film uit jouw collectie.’
Oké. Ze vraagt niet eens of ik tijd en zin heb. Natuurlijk heb ik beide. Wie weet krijg ik vanavond een beter beeld van de status van onze relatie. Ik App dus terug dat ik mij erop verheug. Mijn keuze om op onze eerste ‘date’ naar een film te kijken, blijkt een schot in de roos te zijn geweest. Blijkbaar hebben wij wat dat betreft een gemeenschappelijke interesse. Ik hoop wel dat we vanavond niet worden gestoord. Gisteravond kreeg ik weer eens een melding van het werk. Ik was naar Cloud atlas aan het kijken, maar nog niet halverwege de film werd ik dus gestoord. Helena heeft de dvd in mijn speler laten zitten. Ik begrijp dat ze er niet meer aan heeft gedacht, na het wat onconventionele einde van een geweldige avond. Ik bedenk net, dat haar dvd nog steeds in de speler zit. Ik haal het ding er dus uit en stop het in een leeg dvd-hoesje.
Het lijkt wel of de zon in huis gaat schijnen als Helena door de achterdeur naar binnenkomt. Ze straalt helemaal. Ik voel mij weer een verliefde puber als ik haar zie. Terwijl ik twee mokken met thee klaar maak, zit Helena al in mijn dvd collectie te neuzen. Deze is behoorlijk uitgebreid, dus als ik de twee dampende mokken op de salontafel zet, is ze nog steeds aan het zoeken. Wellicht dat deze mokken wel leeg gaan, want die van afgelopen zaterdag heb ik de volgende ochtend koud weg kunnen schenken.
“Het valt me op dat er geen porno tussen zit.” Ze ziet de verbazing op mijn gezicht. Deze opmerking zag ik niet aankomen.
“Omdat je laatst porno zat te kijken, op je laptop. Dus dacht ik dat hier ook wel wat van dat genre te vinden zou zijn.”
Nu vind ik het niet meer leuk. Ik zeg dat, hoewel ik begrijp dat ze het dacht, ik echt geen porno aan het kijken was. Ik leg uit dat ik als ICT deskundige maar al te goed weet dat porno kijken het grootste risico is om een virus op te lopen. Gezien de laptop ook nog eens van mijn werkgever is, is een virus wel het laatste dat ik op de laptop wil. Geschrokken van mijn toon komt ze op mij af.
“Het spijt me. Ik wilde je niet beschuldigen of zoiets. Ik geloof je. Jou wel.” Mijn boosheid is meteen verdwenen.
“Het geeft niet. Ik begrijp het wel.”
Helena zoekt verder in mijn collectie. Tijd om haar eens te stangen.
“Ik denk dat het meer over jou zegt, dat je zomaar de conclusie trekt dat ik naar porno kijk. Of niet soms?”
Er ontstaat een blos op Jamine’s gezicht.
“Nee hoor. Ik kijk ook niet naar porno.” Dan ziet ze grijns op mijn gezicht.
“Wacht maar mannetje.”
Ze kiest uiteindelijk voor Minority Report. Alweer een sciencefictionachtig verhaal. Helena kruipt lekker tegen mij aan. We laten ons meeslepen door het verhaal. Vooral Helena is weer geweldig. Ze denkt echt dat de acteurs haar waarschuwingen kunnen horen. Echt prachtig zoals ze meeleeft. Het verhaal loopt goed af. Dat wist ik natuurlijk al, want het is niet de eerste keer dat ik de film zie. De aftiteling is nog nauwelijks begonnen, of ze kruipt alweer op mijn schoot. Ze kust me en al snel voel ik haar onderlichaam bewegingen maken op mijn kruis. Ze moet mijn stijve kunnen voelen. Helena verbreekt de kus. Opnieuw heeft ze een blos op haar gezicht, maar nu vanwege een andere reden. Ze frommelt in haar broekzak en haalt een in folie verpakt condoom te voorschijn. Hoe subtiel.
“Kom” zegt ze zwoel. “Ik wil naar de slaapkamer.” Helena staat op en loopt voor mij uit. Ik moet mij haasten om haar bij te houden. Op de slaapkamer rukt ze zowat de kleren van haar lijf en springt op bed. Het condoom heeft ze in haar hand.
“Schiet eens op” zegt ze ongeduldig.
Als ik ook naakt ben, spring ik op het bed. Helena heeft echt haast. Ze duwt mij op mijn rug en heeft mijn stijve pik al te pakken. Ze trekt er een paar keer aan. Ze scheurt het folie stuk en haalt het condoom er uit. Ze plaats het op de juiste manier op te top van mijn geslachtsdeel. Dan zet Helena haar lippen er op en met haar mond rolt ze het rubbertje verder af. Dat lukt niet in één keer, waardoor ze mij eigenlijk al een soort van aan het pijpen is. Het laatste stuk doet ze met haar hand. Ze neemt mijn pik nog een keer diep in haar mond en komt dan weer recht. Meer voorspel heeft Helena niet nodig. Ze kruipt op mij, pakt mijn pik in haar hand en stuurt deze naar de ingang van haar vagina. Ze laat zich zakken. Een heerlijke rilling trekt door mij heen als haar strakke kutje als een perfect passend hoesje zich om mijn penis sluit. Ook Helena laat het duidelijk niet onberoerd. Even zit ze met haar ogen gesloten te genieten van het moment. Dan buigt ze iets naar voren en kijkt mij diep in mijn ogen.
“Mijn god wat is dit lekker.”
Helena lijkt verbaasd, aan de intonatie te horen. Ze blijft nog gewoon stil zitten. Ik kan mij niet meer beheersen en grijp naar de mooie welvingen. Ik moet met die fantastische stijve knopjes spelen. Ik rol ze tussen mijn vingers. Wrijf erover en knijp er af en toe zachtjes in. Het heeft direct effect. Helena begint weer op haar vertederende manier te kreunen.
“Hoe doe je dat toch? Ik voel het doordringen tot in mijn kutje. Het is zo intens lekker.” Het streelt mijn ego, dat ik haar alleen met mijn handen al zo kan laten genieten. Na een paar minuten begint Helena zachtjes met haar onderlichaam te bewegen. Heel subtiel, maar ik registreer het wel. Gewoon kleine, schurende bewegingen. Haar tepels lijken ondertussen te gloeien van opwinding. Het zachte gekreun is verdwenen. Ik hoor ondertussen beestachtig genot uit haar keel komen. Dan pakt Helena resoluut mijn handen en haalt ze van haar tietjes. Ze buigt nog meer naar voren en duwt mijn handen naast mij op het bed. Dan gaat ze los. Hard en wild begint Helena op en neer te bewegen. Ik voel mijn pik iedere keer net niet uit haar kutje glijden, om er dan met grote kracht weer helemaal in te verdwijnen. Het voelt zo verdomde goed. Haar gekreun overstijgt het mijne nu volledig. Ze roept en schreeuwt hoe lekker dat ze het vindt. Helena is niet meer te houden. Dan komt ze klaar. Ondanks haar wild trillend lichaam blijft ze maar door bewegen. Dan kom ook ik klaar. Ik voel mij euforisch als ik het topje van het condoom vul met mijn sperma. Helena blijft nog steeds bewegen. Als het gevoel van haar orgasme te intens wordt, stopt ze en laat ze zich vol voorover vallen op mijn lichaam. Haar lichaam is nog spastisch. Uitgeput blijven we zo liggen totdat we weer op adem komen. Dan hoor ik haar zachtjes snikken. Ik heb geen idee waarom en weet even ook niet wat ik moet zeggen. Instinctief pak ik haar steviger vast, hopende zo een veilig en geborgen gevoel te creëren. Het werkt. Langzaam stopt het gesnik.
Als Helena van mij afrolt zie ik dat ze inderdaad heeft gehuild. Snel haal ik het condoom van mijn krimpende pik, leg er een knoop in en deponeer het geheel op mijn nachtkastje.
“Gaat het” vraag ik. “Wat is er aan de hand?” De glimlach is terug. Haar antwoord is weer vaag.
“Jij.”
Ik heb het idee dat dit een favoriete opmerking van Helena is, maar wederom kan ik er niets mee.
“Wat ik?”
“Jij maakt mij gelukkig. Die tranen waren van blijdschap. Dat was wat mij betreft de beste seks ooit. Dankjewel.” Dat is prachtig om te horen. De beste seks ooit, dat weet ik niet. Ik vind het vergelijkbaar met de seks die ik met Carolina had in betere tijden. En die seks was meer dan geweldig, dus je zult mij niet horen klagen. Helena’s opmerking maakt mij wel nieuwsgierig. Hoewel mijn vraag misschien te privé is, stel ik hem toch.
“Was de seks met Luuk dan niet goed.”
Aan haar glimlach zie ik dat Helena de vraag niet erg vindt.
“Nee. Zeker nu ik een vergelijk heb, durf ik te zeggen dat ik met Luuk nooit lekkere seks heb gehad.” Ik kijk Helena vragend aan, waardoor ze verder vertelt.
“De laatste tijd probeerde ik seks zoveel mogelijk te vermijden, omdat ik er geen fijn gevoel bij had. Misschien dat Luuk daarom wel vreemd is gegaan. Het grootste probleem was dat Luuk mij altijd pijn deed. Hij is nogal, uh, groot daar vanonder.”
Helena kijkt mij onzeker aan, maar ik vat het helemaal niet op als een diskwalificatie van mijn penis.
“Daarom moest het altijd voorzichtig, maar vaak was Luuk in zijn opwinding toch te ruw voor mij. Ik heb zelden een orgasme gehad van een penetratie. Daarom ben ik zo blij met jou. Ik heb eindelijk eens gewoon beestachtig hard kunnen neuken, en het was geweldig. Jouw pik is perfect voor mij. Ik ben er heerlijk op klaargekomen.” Ik waardeer haar openheid. We liggen nog even na te genieten.
“Ik ben bij de huisarts geweest, voor een nieuw recept voor de pil. Dan hoeven we die condooms niet meer te gebruiken.” Ze denkt waarschijnlijk hetzelfde als ik. Ik vertrouw Helena wel, en zij mij. Toch hebben wij beiden seks gehad met een overspelige partner. Ik ben vrij zeker dat het voor Carolina de eerste keer was. Van Luuk ben ik niet zo zeker. Zo negatief als hij sprak over die prachtige vrouw hier naast mij, zou het mij niet verbazen dat Carolina niet zijn eerste snabbel was. Helena heeft daarmee direct, en ik indirect gevaar gelopen om een soa op te lopen. Als het zo is, dan is er toch niets meer aan te doen.
“Blijf je vannacht weer bij mij slapen?” Helena kijkt op de klok.
“Nee, dat gaat niet. Ik moet morgen vroeg weer naar mijn werk en mijn vader heeft dan de auto nodig. Ik moet maar weer eens gaan.” Als ik dat geweten had, dan was ik haar graag op komen halen. Ik verberg mijn teleurstelling. We kleden ons aan en gaan naar beneden.
“Ik kom vrijdag weer en dan mag jij de film uitzoeken.”
Ik begrijp nu wel dat ‘film kijken’ een synoniem is voor iets heel anders. We geven elkaar een afscheidskus en dan ben ik weer alleen. Ik ben vandaag een stuk wijzer geworden. Alleen wat onze relatie betreft niet. Ik ben er nog steeds niet uit of Helena mij als lekker tussendoortje ziet, of serieus een vaste relatie met mij wil. Ik bedenk dat ze het misschien zelf ook nog niet weet. Ik moet mij er dus niet druk over maken. Ik zie wel wat er van komt. Als we er beiden maar gelukkig van worden, dat is het belangrijkste.
De woensdag vliegt om. Het geeft altijd een goed gevoel als je genoeg bewijzen verzameld hebt om een zaak af te sluiten. We hebben een Russische spion ontmaskerd. De bewijzen zijn subtiel in de handen van de juiste instantie terecht gekomen. Het is aan hen om passende maatregelen te nemen. Nadat ik thuis gegeten heb, ga ik nog even de stad in. Het is koopavond. Mijn doel is om een nieuwe film te halen. In de eerste twee zaken dwaal ik wat rond. Pas in de derde durf ik op mijn echte doel af te stappen, namelijk de porno afdeling. Ik ben benieuwd hoe Helena reageert als mijn keuze een porno blijkt te zijn. Mocht ze het niets vinden, dan heb ik altijd nog een rijke collectie om een andere film uit te kiezen. Ongelooflijk, wat een keuze. Deze afdeling is veruit de grootste. Ik neem verschillende hoesjes in mijn hand. Wat mij opvalt is, dat op ieder hoesje wel een dame met haar grote borsten staat te pronken. Misschien is dit toch geen goed idee. Niet nu ik Helena er net van overtuigd heb dat ik haar borsten oprecht heel mooi vind. Dat we dan naar een of andere actrice met dikke tieten gaan kijken, kan ze vast niet waarderen. Ik sta net op het punt om mijn plan definitief af te schieten, als ik een afwijkende dvd zie staan. Een jonge dame met nauwelijks borsten. Vergelijkbaar met Helena. Ik lees snel de strekking van het ‘verhaal.’ In het kort gaat het over een studente die haar seksualiteit ontdekt. Deze gaat het worden. Ik heb geen idee of het wat is, maar dat ontdek ik vrijdag wel met Helena.
De verleiding is groot om de film niet alvast een keer te bekijken. Voor de afleiding pak ik de laptop er maar weer bij. Al snel heb ik mijn ex in beeld. Ze zit op een stoel en is aan het huilen. Waar is Luuk om haar te troosten? Nee, dat is niets voor hem. Hij zal zich wel uit de voeten hebben gemaakt. Wat een held. Plotseling staat Carolina op en pakt het kopje wat voor haar op de tafel staat. Ze smijt het hard tegen de muur. De stukken vliegen in het rond. Carolina laat zich op haar knieën vallen. Ze lijkt ontroostbaar. Wat is er in godsnaam aan de hand? Zouden de twee ruzie hebben gehad? Waar is Luuk eigenlijk? Ik schakel langs alle camera’s. Nergens is Luuk te bekennen. Pas als ik de huilende Carolina weer in beeld heb, schiet mij iets te binnen.
Vandaag was de operatie van Luuk. Maar waar is hij dan? Na een poliklinische operatie mag je gewoon weer naar huis, met het advies om rustig aan te doen. Luuk moet thuis zijn… Fuck, nee! Het zal toch niet. Ik laat Carolina huilend achter en log in op de server van het ziekenhuis. Ik zoek tot ik eindelijk iets gevonden heb. De directeur heeft een onderzoek gelast naar een medische fout. Na nog wat speurwerk vind ik waar ik bang voor was. Er is een Orchidectomie uitgevoerd in plaats van een Appendectometrie. Tegen beter weten in probeer ik te achterhalen welke patiënt het betreft. Wie weet is het iemand anders. Geconcentreerd zoek ik verder. Fuck, natuurlijk betreft het Luuk.
Ongelooflijk. Het was maar als grapje bedoeld. Om Luuk te laten schrikken. Wat een stelletje amateurs daar in het ziekenhuis. Er moet toch een controle plaatsvinden. De verpleging die Luuk naar de operatiekamer brengt, die vertelt toch welke patiënt het betreft en welke operatie degene moet ondergaan? Die wisten toch dat het een blindedarm ontsteking betrof? Bij de operatiekamer komen ze er dan toch achter dat zij een verkeerde behandeling op het schema hebben staan? Ik geloof het niet. Ze hebben daar werkelijk allebei zijn zaadballen verwijderd. Ik begrijp het verdriet van Carolina. Luuk is nu onvruchtbaar. Vaarwel kinderwens. Veruit de meeste mannen kunnen na een dergelijke behandeling ook geen stijve meer krijgen. Nu heeft hij helemaal niets meer aan zijn grote pik. Heel misschien met een hormoonbehandeling, maar dat is ook geen garantie tot succes. Nee, met mijn domme actie heb ik het leven van twee personen verwoest. Mijn aanvankelijke afkeer van deze personen was de laatste tijd een heel stuk minder geworden. Dit was dan nu ook weer niet de bedoeling.
Ik kan nog terugvinden dat Luuk in het ziekenhuis moet blijven. Morgen krijgt hij een herstel-dag, maar vrijdag moet hij opnieuw onder het mes. Die blinde darm moet er toch echt uit. Wel opvallend is, dat Carolina nu niet in het ziekenhuis is om haar nieuwe vriend te ondersteunen. Het feit dat haar kinderwens niet uit gaat komen, weegt op dit moment zwaarder voor haar dan de fysieke toestand van Luuk. Dat zegt ook iets over Carolina, waardoor ik ineens weer blij ben dat ze niet mijn vrouw meer is. Ik voel mij dan ook ineens een stuk minder schuldig. Ik vind het nog steeds de schuld van het falende controlesysteem van het ziekenhuis. Toch doet het mij wat om dat zielige hoopje te zien. Ik gluur nog even naar mijn ex, maar ik kan toch niets meer voor haar doen.
Vindens