Een tikje te gehaast liep Lotte over de kermis. Ze hield helemaal niet van kermissen, maar vandaag moest ze er toch heen. En dit terwijl ze gisteren ook al geweest was, met haar man en haar kinderen. Kinderen waren in de draaimolens geweest, haar man Leon in een attractie die veel te snel over de kop ging en zij had er maar een beetje bij gelopen. Tot dat ze die tent had gezien. Een vreemde tent met astrologische symbolen erop en het uithangbord – Rozemarijn kijkt in uw verleden, heden en toekomst -. Lotte beschouwde zichzelf als een vrij nuchtere persoon, maar op een of andere manier werd ze toch aangetrokken door wat ze zag. Ze had zelfs aan Leon voorgesteld om eens een kijkje te nemen. Haar man had haar aangekeken alsof ze haar verstand verloren had. “Een kaartenlezer? Waarom gooi je je geld niet meteen in een afvoerputje? Bovendien, de kinderen willen een suikerspin”. Toch had ze hem overtuigd, hij zou met de kinderen in de rij gaan staan van de zoet-kraam, terwijl zij eens naar de tent van “Rozemarijn” was gegaan.
Toen ze daar eenmaal binnen was, was ze ook zo weer buiten. Ze was niet eens verder gekomen dan de ‘deuropening’. Daar was ze opgevangen door een vrouw waarvan ze aannam dat het Rozemarijn was geweest. Tenminste ze had het uiterlijk van een waarzegster, met haar lange haren die bedekt werden door een hoofddoek van felle kleuren, haar lange gewaden en donkere make-up. Ze stond rechtop, in het midden van de ruimte, en toen Lotte iets wilde zeggen hief ze haar hand op. Lotte’s lust om iets te vragen was meteen verstomd. De vrouw nam zelf het woord. Met een diepe, resonerende stem zei ze. “Jouw vragen kan ik niet beantwoorden. Niet vandaag. Kom morgen terug. Om twee uur. Dan kan ik je vragen beantwoorden en je probleem oplossen”.
Lotte wilde nog zeggen dat ze geen probleem had, maar de vrouw wenkte weer, en ze voelde dat ze niet echt welkom meer was. Je zou zo verwachten dat ze helemaal geen zin meer zou hebben om de dag erna terug te komen. Maar, Lotte merkte dat de hypnotiserende stem van Rozemarijn in haar oren bleef spoken. “Kom morgen terug… dan kan ik je vragen beantwoorden… je problemen oplossen”. En hoe erg ze ook haar best deed ze kon het gevoel van ‘ik moet terugkeren’ niet van haar afzetten.
Dus hier liep ze. Een vrouw net over de dertig, tussen de kakofonie van geluid, de flitsende lichten en de stemmen die – kinderen altijd prijs – beloofden. De kinderen waren bij haar moeder, haar man was op zijn werk, de kans dat ze iemand tegen zou komen die ze kende was vrij klein. Waarom voelde ze zich dan toch zo ongemakkelijk? Maar diep in zichzelf kon ze antwoord geven op die vraag. Haar probleem was een beetje een gênant probleem. Haar probleem zat in haar relatie. Met heel haar hart en ziel wist ze dat ze hield van haar kinderen van Leon. Leon, een goeiige man, die zijn buikje nog steeds inhield als ze naast elkaar hun tanden poetsten in de badkamer, en die het helemaal niet erg vond dat haar borsten na twee zwangerschappen niet meer de perfecte rondingen waren die het ooit waren geweest. Maar na twaalf jaar was het vuur uit de relatie, waren ze elkaar kwijt geraakt. Seks, als het al voorkwam was een verplicht nummertje geworden, zonder de vonken die er ooit waren geweest. Ze voelde zich teveel moeder, te weinig vrouw. En ergens hoopte ze dat Rozemarijn de oplossing hiervoor had.
Dus om deze reden liep ze met gebogen hoofd over de kermis. Af en toe keek ze op, om te kijken of ze er al bijna was. En dit was ongetwijfeld de reden dat ze tegen het meisje op botste, toen ze bij de tent van Rozemarijn was. “Oh pardon” klonk het schuchter uit twee monden tegelijk. Lotte bekeek het meisje. Ze was klein en tenger, met knalrood, sluik haar en prachtige blauwe ogen. Een gezicht wat duidelijk veel lachte maar er was nu iets op te lezen. Een soort schuchterheid. Ze herkende de blik onmiddellijk, alsof haar gezicht een spiegel was en ze haar eigen verlegenheid daar terug zag. Inwendig vervloekte ze de gebrekkige planning van Rozemarijn. Twee consulten op het zelfde tijdstip. Ze wilde eigenlijk al omdraaien en weglopen, toen een hand het gordijndeur van de tent open deed. Rozemarijn stond in de deuropening. “Nee, het is geen vergissing” klonk het “jullie kunnen van elkaar leren”. En ze stapte opzij om hen binnen te laten.
Zowel het meisje als zijzelf stapten naar binnen. De tent was veel ruimer dan hij van de buitenkant leek. Er stond een ronde tafel ergens achteraan, een ruime bank en een hoek vol kleurige kussens. Aan het plafond hingen diverse lampen met een oosters uiterlijk. In tegenstelling tot wat Lotte verwachtte was er nergens een kristallen bol te bekennen, maar op het tafeltje stond een theepot en drie kopjes. Rozemarijn leidde hen allebei binnen. Ze droeg ongeveer dezelfde outfit als de dag ervoor. Het meisje had een blauwe legging aan met een jurkje wat er over heen viel. Lotte voelde zich plots wat gewoontjes in haar spijkerbroek en trui. Rozemarijn kwam, wonderbaarlijk nuchter meteen ter zake.
“Ik wil jullie welkom heten op deze sessie. Ik heb jullie gisteren gevraagd vandaag terug te komen, omdat ik jullie herkende. Ik ken jullie problemen, ik wil jullie helpen. Je hoeft er niets voor te betalen. Het enige wat ik vraag is vertrouw me, en hou alles wat gezegd wordt binnen de doeken van deze tent. Afgesproken?” Lotte was meteen weer geïntrigeerd door het donkere ritme van haar stem en knikte al voordat ze wist dat ze dat deed. Naast haar deed het meisje hetzelfde. Rozemarijn vroeg vervolgens. “Misschien een vreemde vraag voor een waarzegster, maar wat is jullie naam?”
“Mijn naam is Anna”, zei het meisje. “En ik ben Lotte”, vulde ze zelf aan. “Zoals jullie misschien wel weten, ik ben Rozemarijn. Willen jullie misschien een kopje kruidenthee?” Beide vrouwen knikten en Rozemarijn schonk hen allemaal een kopje thee in. Lotte nam het aan en zette het aan haar mond. Ze herkende de smaak niet, maar het was een aangename, en de temperatuur was precies goed. Die verspreidde zich vanuit haar maag naar alle uithoeken van haar lichaam. “Ik wilde graag beginnen met Anna. Anna, ga maar aan tafel zitten. Ik ga de tarot voor je leggen. Ik schud de kaarten,” het geritsel van een geschud dek vulde ruimte “en trek er drie uit met je linker hand”. Anna deed wat haar gezegd werd. Lotte ging lekker op de bang zitten. Het was een zachte bank en ze zakte weg in de kussen. Het gaf haar een gevoel van geborgenheid. Haar tastzin leek opeens beter en ze voelde hoe de bank drukte tegen haar onderrug, haar billen en bovenbenen. De stem van Rozemarijn vulde de ruimte als een gebed.
“De eerste kaart die je hebt gekozen is ‘de Maan’. Deze kaart staat voor het verborgene in jou. Je houdt veel verborgen wat je eigenlijk open zou willen gooien. De tweede kaart is ‘de Koningin van Slaven’. De mooie sensuele vrouw die je wilt zijn. Maar de vrouw die je eigenlijk al bent, maar die nog door jezelf verborgen wordt gehouden. En je laatste kaart die je hebt gekozen is ‘de Dwaas’. Een kaart die normaal is. Je staat op het punt om van de ene fase in je leven naar de andere te gaan, maar je bent nu nog bang voor het onbekende. Klopt dit?” Anna knikte.
“Maar dit is te algemeen. Iedereen kan dit, met een beetje mensenkennis, van je aflezen. Ik wil het algemener maken. Je bent 18 of 19 jaar oud, en je was altijd een laatbloeier. Je kreeg weinig aandacht van jongens, maar sinds enkele maanden heb je een vriendje. Jullie zijn erg verliefd op elkaar, en hij is misschien wel de liefde van je leven. Maar er is een probleem. Je bent bang voor de gevoelens van lust die zich in je roeren. Je durft je er niet aan over te geven. Tenminste niet waar hij bij is. Je bent bang dat hij bedreigd wordt door de vrouw in jou. Dat is onzin, hij houdt van je maar jij blijft jezelf tegen houden. Maar hoe meer je onderdrukt, hoe meer je ernaar verlangd. Klopt wat ik gezegd heb?” Anna antwoordde alleen met. “Ja”. Het klonk alsof ze een zucht slaakte van opluchting, nu ze eindelijk kon delen wat haar zo dwars zat. “Goh”. Dacht Lotte bij zichzelf “arm kind, dat ze daar al die tijd mee heeft rondgelopen”.
Rozemarijn vervolgde. “We kunnen je helpen lieve Anna. Je bent nu nog de Maagd, maar dat zal je niet blijven. Maar eerst wil ik de kaarten leggen voor Lotte. En dan kom ik weer bij je terug. Zou je plaats willen maken. Voor haar?” Lotte stond op en liep naar de stoel. Ze ving een glimp op van Anna, met een gezicht nog roder dan haar haren. “Logisch,” dacht ze nog “het is ook wel een beetje gênant om dit te moeten delen in aanwezigheid van een vreemde”. Ook aan haar vroeg Rozemarijn drie kaarten te trekken met de linkerhand. Ze legde ze voor hen neer en draaide de eerste om. Een vrouw in een groene jurk die in de wolken zat, met haar hoofd naar haar toe. “De Koningin van Bekers”, vertelde Rozemarijn. “De rol van de zorgzame vrouw, die haar gezin beschermt. Een mooie en natuurlijke rol voor de vrouw. Maar ze ligt op haar kop. Je vervult de rol te sterk, er is geen plaats meer voor een ander aspect van je persoonlijkheid”.
De volgende kaart toonde een adam en eva achtig tafereel, een naakte man en vrouw omhelzend in het koren. “Ook een kaart die verkeerd om ligt. Je bent de rol van geliefde verloren. “ En de derde kaart een man, zittend aan een vuur, met ene wolf die over zijn schouder keek. “De Kluizenaar. Je overdenkt je probleem en neemt stappen om dit op te lossen…”
“Ja,” dacht Lotte bij zichzelf terwijl ze luisterde naar de stem van Rozemarijn die de problemen nog duidelijker uiteen zette. “Ik ben mezelf verloren. Ik ben teveel Moeder geworden, en te weinig geliefde. Wat is er mis….Leon is een heerlijke man, hij houdt van me, en ik van hem. Ik herinner me nog de nachten in het begin…seks zonder einde, de smaak van mijn lichaam op zijn lippen, het gevoel van hem in me…” Terwijl ze daaraan dacht voelde ze dat de warmte die ze voelde zich concentreerde op die plekken van haar lichaam waar je het zou verwachten…haar borsten, haar mond, tussen haar benen. “Ze zegt het goed en mooi. Ze heet ook een prachtige stem….en die sproeten op haar hals vallen me nu pas op. En die ketting…die hangt mooi tussen haar borsten. Ze heeft mooie borsten voor haar leeftijd. Ik zou ze wel eens willen zien en…”
Ze schok van die gedachte. Ze werd geil van de woorden en de borsten van een andere vrouw. Maar de woorden die daarna volgden maakten het niet minder. “Dames, we gaan jullie bevrijden van de rollen waar jullie jezelf in hebben gevangen gezet. We gaan leren of opnieuw leren hoe de vrouw kan zijn, hoe haar schoonheid en haar seksualiteit een deel van haar is”. Lotte keek over haar schouder naar hoe Anna hierop reageerde. En dat ze niet schrok kon ze niet bevatten. Anna had al haar kleren uitgetrokken, behalve haar slipje. Ze zat schrijlings over een kussen en wreef zichzelf er tegen aan, wild en vol overgave. Haar handen speelden met haar kleine borstjes, haar mond stond open is een geluidloze schreeuw. Een siddering ging door haar lichaam terwijl ze een orgasme bereikte onder het oog van de twee oudere vrouwen. Lotte keek weer naar Rozemarijn. “De kruiden werken sneller bij haar, ze is kleiner en lichter dan wij. Maar de kruiden kunnen niks wekken wat er niet al slaapt. Draai je om en kijk naar haar”.
Lotte draaide zich om, met een brandend verlangen in haar lijf hetzelfde te doen, maar de bescheidenheid bood nog teveel weerstand. Ze voelde hoe Rozemarijn achter haar kwam staan. “Zie hoezeer ze de Maagd is. Ze hunkert naar bevrediging maar ze kan zich er nog niet toe brengen zichzelf aan te raken. Ze bevredigt zichzelf zonder aanraking. Loopt met me mee en we bevrijden haar”. Samen met Rozemarijn liep Lotte naar Anna toe. Ze hijgde wat op de bank, verscholen achter haar haar wat ze over haar gezicht had gegooid. Rozemarijn stak een hand toe en hielp haar opstaan. “Kom zuster. Laat ons je helpen”. Ze knielde neer en Lotte deed hetzelfde. Over de gladde, melkwitte benen gleden hun handen omhoog en haakten onder elastiek van haar slipje. Ze trokken het langzaam omlaag, en onthulden samen een mooi, maagdelijk kutje. Er stond wat krullige schaamhaartjes boven, maar het was nauwelijks meer dan dons. Maar op haar knieën zittend kon Lotte ruiken dat Anna opgewonden was. Het gaf geen schaamte, ze was alleen blij voor haar Zuster-vrouw dat ze haar kon helpen. Rozemarijn liet een hand omhoog glijden tussen Anna’s benen.
“Dit maakt je vrouw, dit, en deze…” op een ongehoord bevel stak Lotte haar handen omhoog en pakte de kleine borstjes beet. Ze waren opvallend stevig en de harde tepels voelden aan als kiezels. Ze voelde de impuls om op te staan en ze te kussen, dus deed ze dat. Haar lippen vouwden zich om de tepels en zachtjes zoog ze een voor een terwijl Rozemarijn doorging met tussen haar benen strelen. Anna kreunde zachtjes en streelde door Lotte’s haar.
“Voor de rest van de sessie gaan we daarheen”. Zei Rozemarijn. Ze wees naar de hoek met de kussen. Ze duwde zichzelf overeind en liep er heen, beide andere vrouwen meetrekkend. Aan de rand bleef ze staan en draaide zich naar Lotte. Voor Lotte wist wat er gebeurde drukte ze haar lippen op de hare en kuste haar. De kus van een minnares, de kus die seks beloofde. En Lotte kuste terug. Ze voelde de tong van de andere vrouw spelen met de hare, en de omhelzing van de andere vouw. Dit was wat ze had gemist, en het wakkerde in haar verlangens aan die al bijna dood waren geweest. Snakkend naar adem liet ze echter de oudere vrouw gaan, ze wilde ook Anna betrekken in dit spel. Dus pakte ze Anna beet en rukte ze haar tengere lijf helemaal tegen zich aan. Lotte was geen dikke vrouw, maar forser en ronder dan Anna, dus het leek alsof Anna helemaal met haar versmolt terwijl ze elkaar kusten. Ze kusten en wreven hun lichamen heftig tegen elkaar. Toen ze elkaar even rust gunden zagen ze dat Rozemarijn zich ook aan het uitkleden was. Ze gooide haar topje uit, en stapte uit haar rok. Daaronder was ze naakt. Net als Anna had ze een sproetige huid, borsten die niet veel groter waren en beneden was ze bijgeschoren tot een mooi streepje.
“Dit is mijn lichaam. Een oude vrouw”. Maar het lichaam was verre van oud te noemen, hoewel de jeugdige frisheid van Anna inderdaad vervlogen was. Ze strekte haar armen uit naar Anna en Lotte, die reageerden daar naar haar toe te kruipen Ze drukte hen aan haar borsten en instinctief zochten ze naar de tepels, alsof ze de kennis die deze vrouw duidelijk had wilde indrinken. Ze voelde hoe zowel de handen van Rozemarijn als die van Anna haar uitkleedde. Onhandig, traag, maar genietend van de intieme warmte van twee andere lichamen werkte ze zo goed en ze kwaad als dat ging mee. Tot ze ook naakt was. Ook zij was niet meer zoals Anna. Haar borsten waren groter, wat uitgezakt door haar zwangerschappen, en haar buik was niet langer plat. Maar niet te min voelde zij zich sexy en begeerlijk, vooral toen ze voelde hoe Anna’s handjes ook met haar borsten begonnen te spelen.
Gelijktijdig zakten de vrouwen naar de grond, om zich op de kussen te laten vallen. Zonder schaamte spreidde Rozemarijn haar benen, vervlocht ze met die benen van haar minnaressen. Anna ging helemaal op in de nieuwe sensaties en bleef haar kussen en met haar borsten spelen. Lotte echter, ervarener, keek op. Er stond een spiegel en toen ze daarin keek zag ze het prachtige tafereel. Een vrouw die verwend werd door twee andere vrouwen, haar benen gespreid en haar kut openstaand, verlangend naar aandacht. Het was niet obsceen, het was een uitnodiging. Ze liet haar vingers naar beneden glijden en ging op zoek naar Rozemarijn ‘s clitoris. Ze vond hem gemakkelijk, groot en roze, vochtig en kloppend. Haar vingers speelden er mee terwijl ze door bleef gaan met het kussen van zowel Rozemarijn als Anna. Masturberen was een kunst die ze zich noodgedwongen eigen had gemaakt, hoewel zelfs die seksuele activiteit beduidend minder was geweest de laatste maanden. Maar ze wist nog hoe het moest. Ze wisselde strelingen van de clit af met korte momenten van penetratie, waardoor ze met glibberige vingers de andere vrouw snel tot een hoogtepunt bracht. Het was alsof er een orkaan losbarstte in de tent. Rozemarijn gooide haar hoofd achterover kromde haar rug en duwde haar bekken omhoog. Haar adem siste tussen haar tanden tot het een grom en later zelf een schreeuw werd. Tijdens het klaarkomen bleef Lotte haar vingeren en voelde hoe vingers gemasseerd werd door de samentrekkende spieren.
Rozemarijn verspilde nauwelijks tijd om bij te komen. Ze greep onder de kussens en haalde er iets onder uit. Het was iets wat Lotte wel eens had gezien in een pornofilm, die ze gekeken had met Leon in de hoop dat het hun seksleven zou verbeteren. Een voorbinddildo. In de film had ze het lachwekkend gevonden, maar nu ze zag hoe Rozemarijn hem omdeed vond ze het opeens opwindend.
“We gaan onze Zuster leren hoe het voelt, Lotte. Maar we gaan voorzichtig met haar zijn. Neem haar in je armen, dan ga ik het doen”. Lotte ging op haar knieën zitten, trok Anna met haar rug tegen haar borsten aan. Anna hijgde van de opwinding, en ze voelde hoe haar hart tekeer ging, toen ze de tietjes weer beetpakte. Ze fluisterde in haar oor. “Spreid je benen, liefje. Rozemarijn gaat je laten voelen hoe het voelt om vrouw te zijn”. Anna sidderde opnieuw bij die woorden. Ze spreidde haar benen en vond zelfs de moed om haar handen te gebruiken om zichzelf nog verder te spreiden.
“Kijk eens Lotte… ze durft haar kutje al aan te raken. Ze wordt echt een prachtige vrouw als het vuur eenmaal brandt”. Rozemarijn kroop tussen de benen van het meisje en penetreerde haar. Langzaam en voorzichtig, maar vastbesloten. Anna kreunde luid en sloot haar ogen. Lotte nam de tepels van haar borsten tussen haar vingers en rolde ze zachtjes heen en weer. Toen de dildo eenmaal diep gepenetreerd was begon Rozemarijn voorzichtig te stoten, ondertussen voorover buigend. Haar borsten streelden Anna’s gezicht die naar de tepels hapte. Lotte zag de zwoele mond van Rozemarijn, en drukte haar lippen er weer op. Het was een festijn van heftig kussen, vochtige geilheid en zachte borsten. Ze worstelde om haar hand tussen de lichamen te krijgen, zodat ze Anna’s clitoris kon strelen terwijl ze geneukt werd, maar Rozemarijn hield haar tegen. “Dat moet ze zelf leren. Dit is eenmalig, als ze met haar vriendje is, moet ze het ook kunnen”. En onmiddellijk nam ze wat afstand. Ze ging rechterop zitten en stootte nu wat harder en dieper, ondertussen nog steeds erop gericht genot maar geen pijn te schenken. Lotte drukte Anna dichter tegen zich aan, fluisterde zachtjes in haar oren zich te laten gaan. En zo vond Anna de moed. Haar eigen vingers vonden haar clitoris en streelde het gevoelige knopje terwijl ze in de armen van een andere vrouw lag. En ze kwam… het was anders dan het orgasme van Rozemarijn. Dit was persoonlijker intiemer. Ze hield haar ogen gesloten een haar genot voor zichzelf, hoewel het plezier uit alle poriën van haar wezen droop.
Rozig er dromerig lag Anna daar, hijgend van de naschokken. Rozemarijn verspilde echter weinig tijd. Ze stond op en liep, met de dildo absurd zwiepend voor haar, naar Lotte toe. “Jij bent ervaren, dus jij moet het me zeggen. Hoe wil jij het?” Lotte glimlachte wulps en liep haar diepste instincten het overnemen. Ze boog voor over, spreidde haar benen en keek over haar schouder naar Rozemarijn en zei: “Zo. Ik wil op zijn hondjes genomen worden”. Ze sloot haar ogen en wachtte op wat er komen zou. Na een paar seconden, die stuk voor stuk een jaar duurden werd ze genomen. De dildo duwde zijn weg naar binnen en vulde haar. Zo was ze lang niet mee gevuld. En terwijl de dildo haar kutje vulde, vulde gedachtes haar geest. Niet meer was ze alleen ene moeder. Vanaf nu was ze weer een vrouw, Leons vrouw. Vanaf nu zou ze hem weer regelmatig in zich voelen, hem gek maken met haar lijf, hem orgasmes geven en laten geven tot ze allebei uitgeput waren. Ze waren allebei pas voor in de dertig niet dood. Ze dacht aan hem hoe hij eruit zag, naakt met een stijve, de gezichten die hij trok als hij zijn zaad in haar spoot, de blik in zijn ogen als ze haar bh uittrok, of de lieve lach als hij zijn hoofd tussen haar benen had gehaald en haar met zijn tong een orgasme had gegeven.
Al deze gedachtes zonden hun signalen naar haar lijf door en kermend kwam ze klaar op de dildo van Rozemarijn. Ze had half verwacht dat Rozemarijn zou stoppen, maar tot grote vreugde van haar nog niet bevredigde lijf neukte ze door. En achter haar zei een hijgende stem. “Anna, liefje, er is nog iets wat ze moet accepteren. Een opgewondene vrouw smaakt op een manier. Dat is niets om je voor te schamen sterker nog… het is opwindend om te proeven. Biedt Lotte je kutje aan. Laat haar je likken”.
Lotte dacht niet eens na. Toen Anna haar benen voor haar spreidde en haar kutje naar haar mond bracht begon ze te likken. Ze had nog nooit iemand gelikt, maar deed gewoon wat Leon altijd bij haar deed. Met korte likje likte ze de clitoris. Met brede zachte tong. De smaak was heerlijk. Ze genoot ook altijd als Leon haar had gelikt, en haar dan zoende terwijl hij zijn pik bij haar naar binnen liet glijden. Nu proefde ze de smaak van de bron, de smaak van vrouwelijkheid. De smaak van een andere vrouw, een andere vrouw die haar nam, de beelden in haar hoofd. Een heerlijk idee om hier te zijn, en alle lessen in seks en geilheid mee te nemen. Anna leek bijna te huilen, drukte opeens haar onderste lippen hard tegen haar bovenste lippen, waardoor Lotte’s tong bijna in haar verdween en de clitoris langs haar neus gleed. Een nieuw orgasme, onmiskenbaar. Ook Lotte voelde de gloeiden warmte weer vanuit haar kutje naar haar hele lichaam stromen en kwam, voor een tweede keer.
Na een orgasme voelde ze zich altijd loom. Soezig liep ze zich op de kussens vallen, en nestelde zich lekker neer, loom en tevreden. Naast haar viel Anna, ten prooi aan dezelfde gevoelens. De zachte stem van Rozemarijn begeleidde hun dromen. “Dus Zusters, je bent misschien wel grotendeels Maagd, Moeder of Wijze Vrouw. Maar je bent altijd, hoe dan ook Vrouw en je vrouw zijn mag je niet ontkennen. Neem deze lessen mee, en maak je leven mooi en liefdevol. Schenk aan wie het waard zijn, en ontvang”.
Die avond…
De Maagd, geboren in 1992, maakt een afspraak met haar vriendje. Na die nacht was ze nog steeds Maagd, maar het was heerlijk geweest om geheel naakt naast elkaar te liggen en elkaar overal te strelen. En niet lang daarna was ze daadwerkelijk geen maagd meer. De Moeder, geboren in 1977, belde haar eigen moeder op. En vroeg haar de kinderen nog een avondje te houden. In een mooie jurk wachtte ze op de komst van haar man, en schonk hem een nacht liefde en genot die de basis was voor een nieuw vuur. De Wijze Vrouw, geboren in 1789, bundelde de energie die haar ritueel had opgeleverd en verlengde haar leven weer met enkel jaren. Ze glimlachte, intens tevreden met de deal die zij met de Godin had gesloten, waar uiteindelijk iedereen beter van werd.
A&M