Britt verliet de hoofdbaan en de wagen hobbelde nu over een slecht onderhouden aarden weg die midden een groot bos naar het huis van haar vriendin leidde. Na een lange rechtse bocht, zag ze plots het gebouw voor zich opduiken, een grauwe schaduw door het dichte bos omringt. Ze passeerde het groot ijzeren hekken en reed tien meter verder een ruime geasfalteerde parkplaats op die zich over de volledige breedte van de grijze huisgevel uitstrekte, nauwelijks verlicht door twee elektrische lantaarns uit de vorige. Grillige spookfiguren dansten op het ritme van de bewegende bomen op het asfalt en de grauwe gevel. Britt keek nerveus om zich heen en haastte zich naar de ingangsdeur waar ze een antieke trekbel bediende. Ergens in het huis hoorde ze een doffe gong.
Ze wist dat Vivianne dit huis had geërfd van een rijke boer die haar derde echtgenoot geworden was. Drie jaar na het huwelijk verongelukte hij en zij erfde al zijn bezittingen. Britt was er altijd van overtuigd geweest dat haar vriendin de 30 jaar oudere man enkel voor zijn fortuin had getrouwd. Deze verbintenis was kinderloos gebleven.
Britt vroeg zich echter af waarom Vivianne haar uitgenodigd had. Haar vroegere boezemvriendin verbrak drie jaar geleden zonder enige uitleg alle contact met haar. Vandaag was het de verjaardag van Vivianne maar dit verklaarde onmogelijk waarom zij opnieuw toenadering zocht. Britt had nochtans zonder aarzelen deze onverwachte uitnodiging aanvaard en ze had tevens een klein geschenk meegebracht. Per slot van rekening waren ze meer dan 20 jaar vriendinnen geweest.
De deur zwaaide geluidloos wijd open en daar stond ze, Vivianne, een goed uitziende veertigjarige blonde vrouw. De slanke gestalte was een kop kleiner, had een smal gezicht omkranst met lange blonde haren, een brede mond en grote ogen geaccentueerd door overdreven pikzwart geschilderde wimpers en wenkbrauwen. Ze droeg een transparant doch charmant wit kleedje dat iedere ronding van haar lichaam onthulde en droeg geen bh. Ze lachte guitig.
“Britt, wat ben ik gelukkig dat je mijn uitnodiging hebt aanvaard.”
“Gelukkige verjaardag”.
Zij omhelsden elkaar uitbundig en Vivianne trok haar snel de hall in, de deur met een ruk dichtklappend.
“Je ziet er goed uit.” Vivianne bekeek haar bewonderend van kop tot teen. Britt droeg een grijze katoenen bloes met een V-vormige halsuitsnijding, de onderkant had ze in de elastieken rand van de zwarte rok geschoven. Deze rok reikte amper tot boven de knieën. Verder droeg ze zwarte lakschoenen met kleine hakken en zwarte fijne nylonkousen. Ze zag er inderdaad betoverend uit, zonder enige maquillage.
Ze betraden een zeer ruime rechthoekige woon en eetkamer, waarschijnlijk wel 100 vierkante meter groot. Het eerste gedeelte vormde de salon terwijl de tweede helft de eetkamer moest zijn, afgaande op het meubilair. De stijl was zeer modern, futuristisch zelfs, in een sobere wit zwarte kleurencombinatie. De witte lederen zetels en divan stonden aan de linkerkant tegen de wand opgesteld, tegenover een reuzengroot televisie scherm op een metalen gestel gemonteerd en aan beide zijden stonden telkens twee luidsprekerboxen in een halve cirkel. Meerdere erotische schilderijen, halfnaakte jonge vrouwen in min of meer provocerende houdingen voorstellend, bedekten grotendeels de witte muren. De eetkamer bestond uit een lange zwarte tafel met aan weerszijden zes bijpassende stoelen en een lang buffet langs de overstaande muur. Twee vensters zaten in de verste laterale muur en gaven uitzicht op het privé bos. De tegenoverliggende wand, tevens de voorgevel, had een breed venster. Vivianne volgde opmerkzaam haar nieuwsgierige blikken en verklaarde lachend.
“Mijn echtgenote was een oude viespeuk”.
Ze wees naar de reusachtige divan en nodigde haar uit om erin plaats te nemen.
Britt zette zich neer en viel onmiddellijk achterover in de zachte kussens, haar benen schuin naar boven gericht. Ze zat er comfortabel maar eveneens gevangen in de zachte lederen kussens die alle bewegingsvrijheid tot een minimum beperkte. Ze slaagde er zelfs niet onmiddellijk in om de rand van haar rok, die tijdens het achterover vallen tot aan haar middel was opgeschort, terug te plaatsen.
Haar vriendin nam plaats in de tegenoverstaande brede zetel, met een brede grijs om haar mondhoeken.
“Prachtige zetels, nietwaar? Mannen zijn er gek op. Een van mijn echtgenote mijn fantasierijk idee.” Verklaarde ze opgetogen.
“Je zult ook nooit veranderen.” Vivianne bekommerde zich helemaal niet om haar eigen blootgestelde benen, zichtbaar tot aan haar wit zijden slipje.
“Wat mag ik jou aanbieden?” Ze somde tal van sterke en minder sterke dranken op die Britt nauwelijks kende en zij beslisten na kort overleg om samen een fles witte wijn te knakken, een “Pinot”, zodat ze eindelijk met het werkelijke vieren van deze uitzonderlijke aangelegenheid konden beginnen.
Terwijl Vivianne door de deuromlijsting links naast de divan in een aangelegen vertrek verdween, nam Britt een pakje uit haar handtas. Het was in rood geschenkpapier gewikkeld met daar rond een gulden sierlint.
Vivianne verscheen met een zilveren schaal, waarop een fles goudkleurige wijn pronkte alsook twee kristallen glazen en een schaal vol versnaperingen, waaronder kaas en salami. Ze zette het geheel op het salontafeltje, plaatste de glazen tegenover hun zitplaatsen, de schaal in het midden en schonk vervolgens de wijnglazen halfvol.
“Gelukkige verjaardag.” Britt reikte haar het pakje. Vivianne scheen verbaasd en ze dankte haar met een zoen op de wang. Ze scheurde het papier, vond een klein doosje, opende het en met een kreetje van verrukking nam ze het gouden halskettinkje eruit.
“Wow, dat hoefde niet.” Zei ze zonder overtuiging en paste het juweel in de halsuitsnijding van haar kleedje.
“Is maar een kleinigheid, houdt niet veel in,” meende Britt, boog zich voorover en nam moeizaam het glas wijn van de tafel. Vivianne deed hetzelfde, legde het geschenk voor zich terug in het doosje en liet zich in de zetel terugvallen.
Ze kletsten over het verleden en elkaars wedervaringen sinds hun laatste treffen.
Vivianne maakte duidelijk dat haar echtgenoot geëist had dat ze alle contacten met vroegere kennissen verbrak. Dat maakte deel uit van hun huwelijkscontract. Vivianne gaf schaamteloos toe dat zij de dertig jaren oudere viezerik enkel voor zijn fortuin had getrouwd. Zij had de opgelegde beperkingen in hun overeenkomst zonder meer aanvaard omdat ze wist dat zij vroeg of laat zijn bezittingen zou erven daar de boer geen enkele familie meer bezat. Toch moest ze toegeven dat het niet steeds gemakkelijk was geweest want ondanks zijn gevorderde leeftijd was hij een onverbeterlijke seksmaniak met enorm veel verbeelding. Hij genoot van zijn machtspositie en indien ze iets wilde bekomen, dan moest ze dat ook eerst verdienen. Dat betekende dat hij een bepaald scenario uitwerkte en haar vervolgens 24 uur de tijd gaf om dit uit te voeren. Ze was zeer snel een goede leerlinge geworden, maar ze wist ook dat ze haar vrijheid had opgeofferd om zijn willige slavin te worden. Meermaals had ze eraan gedacht om te verzaken aan de toekomstige weelde, maar ze wist dat ze dan op straat zou staan zonder enige cent. Vroeg of laat zou hij toch sterven al was zijn fysische conditie uitzonderlijk goed.
Zij lachte uitbundig toen ze uiteindelijk vertelde hoe het noodlot haar toch nog gunstig gezind was geweest toen een stom ongeval definitief een einde maakte aan deze onmogelijke verhouding. Deze heuglijke dag waarop een jonge dronken chauffeur een rood licht overzag en met te hoge snelheid haar echtgenotes wagen ramde, veranderde haar leven. Dat beiden op slag dood waren geweest deerde haar weinig.
“Hij heeft gedurende drie jaar mijn leven gecontroleerd, maar voor de planning van zijn eigen dood was iemand anders verantwoordelijk.” grijnsde ze verrukt en vervolgde. “Ik heb eindelijk mijn vrijheid terug met daarbovenop genoeg rijkdom om de rest van mijn leven zo in te delen dat ik al mijn wensen kan vervullen. Tegenwoordig plan ik zelf wat er zal gebeuren.”
Daarmee sloot ze voorgoed het “pijnlijke” verhaal van haar huwelijk af.
De rijkelijke consummatie van de wijn, de zachte achtergrondtonen van romantische muziek en het gedimde licht zorgden voor een ontspannen atmosfeer. Vivianne had voordien een paar koude schotels klaar gemaakt, bestaande uit vis, vlees en kaas die voor hen op tafel stonden. De tijd vloog voorbij en ze werden stilaan een beetje aangeschoten.
De conversatie behandelde meer en meer seksueel getinte onderwerpen. Vivianne vertelde in geuren en kleuren haar ervaringen met de oude viespeuk. Ze somde op wat ze zoal had moeten presteren om zijn behoeften te bevredigen, maar Britt verdacht haar ervan dat ze er ook moest van genoten hebben, want zij vertelde haar wedervaringen met veel vuur en enthousiasme, in het bijzonder de pikantste delen. De glinstering in deze grote ogen loog er niet om. Zijzelf moest toegeven dat deze erotische beschrijvingen haar niet onverschillig lieten. Zo nu en dan keek ze verstolen naar die slanke licht gespreide dijen tegenover haar. Ze zag duidelijk het witte strookje zijde ertussenin glinsteren.
“Wanneer komt Harry terug”, vroeg Vivianne plots van onderwerp veranderend.
“In een paar weken”
“En wat doe jij dan al die tijd alleen thuis? Zeg me niet dat je geen seks nodig hebt?” Vivianne was inderdaad weinig veranderd, altijd even schaamteloos en direct.
“Wel weet je, soms…” begon ze aarzelend met een dromerige uitdrukking in haar ogen.
“Oh Britt, vertel me.” Drong Vivianne aan.
Het moest de wijn zijn en de speciale atmosfeer. Britt vertelde haar avontuur met de brood leverancier.
“Dat zou ik nooit van jou verwacht hebben,” meende Vivianne eerlijk.
“Ik was zelf verbaasd.” Beiden lachten uitbundig en zij vulden de glazen na. De fles was nu leeg.
“En jij dan, je bent terug alleen en dat na al die lekkere avonturen.”
Britt wist dat haar vriendin nooit lang zonder partner bleef.
Plots voelde een heerlijke warmtegolf doorheen haar lichaam stromen. Ze was opgewonden en ze wilde verder gaan met het uitwisselen van hun intieme ervaringen. Ze lag loom achterover met haar hoog opgeschoven rok. Haar volle dijen waren gespreid en het geel slipje onder de fijne nylonkousen waren duidelijk zichtbaar. Ze vroeg zich af of haar vriendin reed de sporen van haar groeiende opwinding in haar kruis kon waarnemen, want ze was zonder enige twijfel betrekkelijk vochtig geworden.
“Ik heb een goede vriend,” antwoordde Vivianne mysterieus.
“Wat?” Dus toch. Neen, Vivianne kon niet zonder man.
“O, maar ditmaal controleer ik mijn vriend” antwoordde ze met een brede grijns. “Wil je hem zien?”
“Wat, nu?”
“Ja nu, heel even geduld.”
Vivianne stond recht.
“Ik zal zien of ik hem kan bereiken.”
Ze verliet de woonkamer doorheen de deur aan de linkerkant, waarschijnlijk toegang verlenend tot de keuken.
Na de gespreksthema’s van de afgelopen uren vreesde Britt voor wat er komen mocht. Zij werd nochtans niet lang in het ongewisse gelaten en Vivianne kwam terug met beide handen achter de rug. Ze sprong in die houding terug in haar zetel. Plots schoten die handen te tevoorschijn en onthulden wat ze verborgen had gehouden.
“Dat is hem.”
Britt staarde vol ongeloof naar de nieuwe minnaar, een grote purperen artificiële penis! Neen, een dubbele penis! Het hoofdorgaan mat zeker 20 centimeter terwijl de kleinere broer slechts enkele centimeters lang was. Dit was duidelijk een vibrator voor dubbele stimulatie, speciaal voor vrouwen ontworpen. Ze kende deze tuigen uit speciale catalogen, maar ze had er nooit een in werkelijkheid gezien.
“Ik stel je “Bill the rabbit” voor. Hij is nooit vermoeid en doet alles wat ik hem vraag,” ze barstte in een wilde lach uit, dat ding heen en weer zwaaiend.
“Zoiets heb je nog nooit gebruikt, neem ik aan?” vroeg ze schalks.
“Neen”
“Nooit verlangd om er een te proberen?”
“Weet ik niet.” Britt voelde dat ze bloosde. Ze had er verschillende keren aan gedacht om een vibrator te bestellen, vooral nu haar man voor lange tijd van huis zou wegblijven, maar steeds ontbrak haar de moed om de bestelbrief op te sturen, laat staan om een seksshop te bezoeken.
“Ik begrijp het. Het probleem van zoveel vrouwen, hoe kan je dit ding kopen zonder dat iemand het weet?” Ze leunde achterover, draaide het geheel in haar hand en vervolgde. “Ik mag Bill en ik heb nog nooit zoveel plezier beleefd als met hem.” Ze draaide de zwarte ring aan het uiteinde en Britt kon duidelijk een licht zoemen horen. Wat zal er nu komen, dacht ze onrustig.
“Kijk goed wat hij kan!”
Vivianne ’s dijen gingen plots uiteen en ze bracht het trillende ding naar beneden. De top van het langste uitsteeksel bereikte het kruis van dat doorzichtige zijden niemendalletje en Britt zag duidelijk een huivering doorheen het slanke lichaam varen. Die grote zwartomrande ogen glinsterden plots anders, alsof er een doorzichtig waas voor getrokken lag.
“Dit is werkelijk een heerlijk gevoel”
Britt wist niet meer hoe ze zich moest gedragen. Zo had ze haar vriendin nog nooit meegemaakt en ze waren reeds een eeuwigheid bevriend. Zij had niet de indruk dat Vivianne dit opwindend spel nu nog zou stoppen.
“Kijk tot wat Bill in staat is,” fluisterde ze hees. Het topje van Bill the rabbit gleed nu langzaam over de onzichtbare lippen omlaag, nam de richting van dat kleinste gevoelige plaatsje tussen de twee halfronde manen van haar kontje, bleef er even plagerig rondcirkelen om dan langzaam terug te glijden tot aan dat kleine knopje dat vol woedend ongeduld wachtte op meer attentie. Britt staarde als gehypnotiseerd naar dit erotisch schouwspel.
“Britt, hij is zo wonderbaar” Daarbij spreidde Vivianne haar benen volledig open, terwijl Bill heen en weer bewoog over het smalle strookje zijde. Britt op haar beurt geraakte enorm opgewonden, zonder echter goed te weten wat te doen. Langzaam gleden haar dijen vaneen terwijl ze iedere actie van Bill met duidelijke interesse bleef volgen. Haar rechterarm die in haar schoot lag, bewoog zich zonder omhaal naar het centrum van haar koortsig aanvoelend lichaam. Vivianne keek naar haar en de verrukking op haar gezicht sprak boekdelen.
“Je bent ook heet, nietwaar” vroeg ze fluisterend, haast onhoorbaar. Zoemende Bill gleed nu nadrukkelijker over haar kruis.
“Ja.” Britt herkende haar eigen stem niet meer. Wat was ze weer aan het doen? Maar stoppen deed ze niet. Ze voelde de vochtigheid doorheen de nylons en het slipje. Terwijl ze naar het trillende onderlijf van Vivianne bleef staren, streelde ze met samengeperste vingers over de plaats waar haar trillende knopje pijnlijk tegen de met nectar doordrenkte stof drukte. Deze aanrakingen stuurden elektrische stroomstoten naar haar hersenen die op hun beurt zenuwen diep in haar tunnel activeerden. Ze voelde de gezwollen lippen en gleed er met de middelvinger tussendoor. De katoenen stof van het slipje voelde aan als een fluwelen streling. De combinatie alcohol, seksueel getinte praat en de aangename omgeving waren niet onschuldig aan deze extreem opgebouwde spanning in hun lichaam.
“Trek je nylonkousen en slipje uit” hoorde ze plotseling. Britt aarzelde even maar ze gehoorzaamde als in trance. Het benodigde een zekere acrobatische behendigheid om zich in deze diepliggende zetel te bewegen. Ze duwde haar kontje een weinig omhoog, schoof slipje en panty tot over haar dijen, liet zich terugzakken, trok vervolgens de knieën naar zich toe en schoof het ondergoed erover, naar beneden schuivend tot aan de enkels. Enkele keren schudden en het hoopje textiel viel op de bodem. Zij liet zich nu met wijd open dijen terug achterover vallen, tezelfdertijd de rechterhand naar de harige zone brengend.
Vivianne observeerde haar als een uitgehongerd roofdier. Bill bewoog onafgebroken over de zichtbaar afgetekende gleuf in de witte zijde tussen de schaamlippen geperst. Zij had ondertussen de vibrerende frequentie opgedreven. Haar blik verankerde zich op de behaarde zone recht in haar blikveld, waar de middelvinger tussen twee donkere lippen op en neer ging. Het soppende geluid daarbij veroorzaakt klonk als muziek in haar oren.
Britt ’s bewegingen werden heftiger. Ze wenste zozeer dat aangroeiende lustgevoel gevoel diep in haar onderlijf tot ongekende hoogten op te drijven, zonder daarbij al te snel een orgasme te bereiken. Haar vriendin werkte hard, maar plots stopte ze abrupt alle handbewegingen, stond recht en kwam naar haar toegesneld. Wat een prachtig uitzicht bood dit achterover liggende lichaam, benen wijd gespreid en lichtjes opgetrokken, de rok rond haar middel opgeschort met een roterende hand doorheen het schaamhaar en een gretige vinger tussen de vlinderachtige dikke lippen bewegend die een duidelijk hoorbaar soppend geluid veroorzaakte.
“Britt, probeer Bill, wil je?”
Ze strekte haar arm en Britt nam aarzelend de vibrerende staaf van haar over. Voordat ze iets kon zeggen, keerde Vivianne terug naar haar plaats. Ze ontkleedde zich volledig en viel terug in de zachte kussens. Ze bezat amper een handvol kleine doch stevige borstjes met extreem lange tepels die midden een donkere bruine grote cirkel fier omhoog troonden. Ze spreidde de lange, dunne kleurloze benen door ze op de leuningen uit te strekken.
Britt kreeg daardoor een duidelijk uitzicht op de dikke blonde haarbos en de daaronder liggende donkere sleuf, gevormd door grote naar buitenhangende lellen, waartussen een glinsterend vocht droop.
Vivianne gebruikte beide handen om deze hongerige mond te bewerken en wijd open te sperren. Britt ontdekte een hoogopgerichte obelisk die fier voor de ingang van de purperkleurige tunnel troonde. Zijzelf had een goed ontwikkelde lustknobbel, maar nooit had ze gedacht dat een clitoris zo lang kon worden. Ze zag het nerveuze samentrekken van de slijmerige ingang, terwijl Vivianne ervaren de huid rond deze kleine vinger met duim en wijsvinger bleef kneden.
Britt aarzelde niet langer en bracht Bill tussen haar eigen lippen. Voorzichtig duwde ze de schacht in de overstroomde tunnel, totdat het kleinere trillende uitsteeksel de clitoriszone bereikte. Ze justeerde voorzichtig de pleziermaker zodat deze het gevoelig knopje op de juiste manier behandelde. Ongelofelijke scheuten van wellust voeren door haar ganse lichaam. Haar kont schokte ongecontroleerd omhoog. De grotere broeder vibreerde diep in haar lustkanaal en ze probeerde de kop naar de meest gevoelige zones te leiden, vooral naar dit mysterieuze punt juist voorbij de ingang gelegen. Dit bleek niet zo eenvoudig, want daarbij verloor de kleinere broeder steeds contact met het overgevoelige uitsteeksel. Er zat niets anders op dan beide genotbrengers om beurten hun werk te laten doen terwijl haar klieren zorgden voor een rijke smering.
Vivianne werd er zich van bewust dat haar vriendin niet lang meer aan de opdringerige charmes van Bill zou weerstaan en ze verhoogde de aanvallen op haar tot barstens toe gezwollen genotstaafje. Het einde en de verlossing waren nabij. Zij zou echter verkozen hebben dat Britt haar die verlossing bracht, maar ze durfde het haar niet vragen daar ze niet wist hoe ze zou reageren. Jezelf over geven aan de geneugte van zelfbevrediging tot daar aan toe. Maar dat betekende nog niet dat Britt ook bereid zou zijn om zich over te geven aan de geneugten van intiemere wederzijdse bevrediging. Ze moest geduld oefenen en er zouden beslist nog gelegenheden komen. Daar zou ze wel voor zorgen.
Het einde was nakend. Britt gaf zich volledig over aan Bill ’s bekwaamheden. Haar ademhaling werd meteen luider en onregelmatig. Ze sloot de ogen. Zij kende de voortekens van een hevig orgasme. Haar andere hand gleed nu over haar bloes en bewerkte er de rechterborst en tepel door de dunne stof heen. Ze duwde haar volronde kont omhoog, zoekend naar een diepere penetratie. Een broddelende vulkaan stond op uitbarsten en Vivianne volgde de evolutie met opengesperde ogen en trillende neusvleugels. Het intens genot dat haar vriendin ondervond verhoogde haar eigen opwinding. Ze duwde de middelvinger diep tussen haar gezwollen lippen, maar tezelfdertijd gebruikte ze duim en wijsvinger om de overgevoelige obelisk te bewerken. Iedere aanraking bezorgde haar ongelofelijke trillingen in de onderbuik, die ongecontroleerd trilde. Dan hoorde ze Britt bijna onverstaanbaar grommen.
“Ja! Oh! Vivianne, ik kan niet meer!”
Het ganse lichaam schokte wild omhoog en een reeks heftige spasmen liet haar kont op en neer schudden. Ze slaakte een hese kreet en haar dijen sloten en openden zich rond dat lekker stuk vibrerend werktuig. De buik trilde heftig en het ganse onderlichaam schokte een paar maal op en neer, de dijen heen en weer zwaaiend terwijl het bovenlichaam verkrampt naar voor schudde en op hetzelfde ritme schokte. Dan sloten haar dijen zich voorgoed, nadat ze de vibrerende staaf voorzichtig had teruggetrokken.
Het subliem hemels gevoel begon al weg te ebben, toen Vivianne als een furie alle zelfcontrole verloor. Haar hand bewoog wild op en neer tussen haar dunne dijen. Zij schreeuwde als een wild gemarteld dier en een stroom slijmerig vocht schoot over haar hand. Ze dacht dat haar intiemste delen zouden exploderen, dat al haar interne organen naar buiten zouden gestoten worden. Maar ze omvatte nog steeds dat lange opgezwollen paaltje, met de beschermhuid tussen duim en wijsvinger heftig masturberend. Haar gezicht was vertrokken van onbeschrijfelijke wellust, haar ogen en mond wijd opengesperd. Haar blik bleef gefocusseerd op dat onbeweeglijke naakte onderlichaam met dat tot het middel opgeschoven rode rokje. Bill lag daar bewusteloos naast de lichtjes gespreide benen, maar ze staarde als gemagnetiseerd naar de tot rust gekomen licht geopende vochtige liefdestunnel.
Ze voelde de voortekens van een tweede ontlading. Het deed pijn maar bezorgde haar tezelfdertijd een onbeschrijfelijk lustgevoel. Haar hand bewoog sneller en sneller. Ze folterde haar lustcentrum, luid schreeuwend, alsof dit haar sneller tot de verlossing zou voeren. Ze bewerkte het paaltje zoals een man zich masturbeert, bovenlichaam naar voor gebogen. Het kwam opnieuw. Ze krijste onverstaanbare onzin en ontplofte hevig schokkend. Haar naakt lichaam vloog op en neer, twee
drie, viermaal achtereen terwijl een heftige stroom vocht naar buiten spoot. Britt, die terug de ogen had geopend, had nog nooit iets dergelijks gezien, noch zelf meegemaakt.
“Britt…Britt…” deze woorden vergezelden de laatste stuiptrekkingen. Ze bracht haar benen terug bijeen, vermoeid en voldaan.
Beide vrouwen kwamen op adem zonder een woord te uiten. Britt had intens van deze ogenblikken genoten maar ze vroeg zich af wat er in godsnaam met haar aan de hand was. Haar lichamelijke lusten hadden de laatste paar dagen haar levenspatroon bepaald en dat maakte haar nerveus. Zelfs nu bleef ze onbeschaamd in een ondeftige erotische lichaamspositie liggen waarbij zelfs de afgebeelde vrouwen op de schilderijen moesten blozen. Haar handen lagen langs haar zijde. Zij had genoten als nooit ervoor. Ze keek naar Vivianne die haar vriendelijk toelachte.
“Dit was super,” vatte zij nuchter de situatie samen. Geen schaamte noch schuldgevoel. Waarom ook?
“Ik denk dat we nu beter zouden gaan slapen. Het is al laat en je dronk teveel wijn opdat ik jou laat vertrekken. Je blijft hier.”
Britt was te voldaan en te loom om te protesteren. Het aanbod kwam haar zelfs gelegen.
” Akkoord, ik neem aan dat je gelijk hebt.” Antwoordde ze zwak.
“Geen probleem, mijn bed is groot genoeg voor twee.” Lachte Vivianne dubbelzinnig. Britt hoorde de ondertoon niet meer, voor haar was het feest over. Maar het verhaal niet.
Britt