Hoi allemaal. Ik ben Christa 27, jaar en net afgestudeerd met een universitair diploma economie op zak. Ik woon op kamers in Leuven. Ik ben vrij lang en slank. Ik heb lang donker blond haar dat 10 cm over mijn schouders valt. Tevens heb ik een licht getinte huid en bruine ogen. Ik heb mooie stevige borsten, met mooie donkere tepels. Ik ben als ik het van anderen geloven mag een mooie vrouw en heb aan mannelijke belangstelling dan ook geen gebrek. Ik heb veel vrienden en vriendinnen maar ben op dit moment vrijgezel.
Ik wil jullie vertellen wat me een paar weken geleden is overkomen. Zoals ik vertelde ben ik net klaar met de universiteit en zodoende was ik op zoek naar een baan. Dat betekende veel kranten doorspitten naar vacatures en veel sollicitatiebrieven schrijven naar banen die mij aanstonden.
Na een week ontving ik veelal het ontvangstbericht dat mijn sollicitatie was aangekomen, en in de daarop volgende dagen ontving ik dan weer de een na de andere afwijzing. Dan weer was er een geschikter persoon of was ik over- gekwalificeerd dan weer onder- gekwalificeerd of weer te jong en onervaren. In ieder geval was ik me er na een aantal weken wel bewust van geworden dat de wereld niet direct zat te wachten op nieuwe trutjes net van school.
Op aanraden van een kennis ben ik zelf iets minder kritisch gaan kijken naar de vacatures want ik wou gewoon een baan en niet direct de hoofdprijs, hij gaf me het advies om een pasfoto, ‘of net iets meer, maar niet te veel,’ grijnsde hij dubbelzinnig, bij mijn sollicitatiebrieven te voegen.
“Je bent een knap meisje, maak daar dan ook gebruik van.”
En inderdaad, plots kreeg ik een antwoord terug van een bedrijf dat in de farmaceutische sector werkzaam is net over de grens in Nederland. Het is een niet al te groot bedrijf waar ze eigenlijk onderzoekswerk verrichten naar nieuwe producten en medicijnen, en waar zo’n 30 mensen werken. De functie waarop ik had gesolliciteerd betrof een directie ondersteunende functie, waarbij ik veel op kantoor zou vertoeven, maar ook met de mensen in de rest van het bedrijf contact zou krijgen. In de brief werd ik uitgenodigd door de medewerker P&O om volgend week vrijdag voor een verkennend gesprek langs te komen om vijftien uur.
Voor het gesprek wou ik graag goed, ‘net iets meer’ voor de dag komen en dus neem ik mijn moeder mee om geschikte kleding te kopen. We besluiten dat een net mantelpakje de beste keus is. Als cadeautje krijg ik van haar een mooi sexy lingeriesetje en een verwenbeurt bij de schoonheidsspecialiste de dag voor mijn gesprek, om er zo op die dag piekfijn uit te zien.
Dan is eindelijk de dag aangebroken en nadat ik heb uitgeslapen ga ik lekker uitgebreid onder de douche. Als ik hiermee klaar ben droog ik me af, doe ik een badjas aan, maak eerst mijn make-up mooi op en steek daarna mijn haar van achteren netjes op. Ik laat vervolgens mijn badjas van mijn schouders vallen en bewonder mijzelf in de spiegel. Mijn gezicht ziet er fantastisch uit na de behandeling van gisteren. Mijn wenkbrauwen zijn mooi geëpileerd. Ik voel met mijn handen de gladde geschoren huid onder mijn oksels. Dan glijden mijn handen over mijn gladde benen. Het harsen door de specialiste deed wel een beetje pijn, vooral bij mijn bikinilijn, maar het resultaat is er ook naar, denk ik bij mezelf terwijl mijn vingers mijn gladde lipjes strelen. Langzaam glijdt mijn hand verder over mijn huid terwijl ik mijzelf tevreden bekijk in de spiegel. Ik streel mijn borsten en voel hoe lekker stevig ze zijn. Ik voel me heerlijk en besluit om mijn nieuwe lingerie aan te trekken, een mooi, beetje doorschijnend, licht grijze BH met dito slipje, bijpassende plakkousen. Als laatst de nieuwe rok die tot net boven mijn knie komt, een zijde witte blouse en een jasje dat weer hoort bij het rokje. Als afsluiter een paar mooie hoge maar niet te scherpe naaldhakken om op te lopen.
Als ik helemaal klaar ben keur ik mezelf voor de spiegel en besluit dat ik er oogverblindend uit zie. Ik loop vervolgens naar de parkeergarage in de buurt om daar de auto die moeder mij had geleend op te halen. Tijdens de kleine voettocht voel ik onderweg de bewonderende blikken en voel ik me een echt vrouw i.p.v. dat leuke meisje dat ik tijdens de opleiding nog eigenlijk was.
Voor ik naar Breda vertrek laat ik mij nog eens keuren bij moeder die niets dan complimentjes te geef heeft. Zij maakt het bovenste knoopje van mijn bloes los en zegt dat het er iets meer ontspannen uitziet, en wat minder stijfjes overkomt.
“En je weet het hé? Laat ze maar een stukje van je mooie benen zien, alles kan helpen” knipoogt ze me.
Tijdens de rit merk ik dat mijn rok de neiging heeft om omhoog te kruipen waardoor de rand van mijn kousen zichtbaar wordt. Ook dat moet ik in gedachten houden.
Na een uurtje rijden kom ik bij het bedrijf aan en meld mij bij de receptie. De receptioniste informeert bij de P&O medewerker, ze vraagt mij om even te wachten tot ik wordt opgehaald, en wijst naar een bank waar ik voorlopig kan plaatsnemen.
Even later komt er een mooie vrouw van ongeveer 40 jaar die zich voorstelt als de medewerkster van P&O. Ze heet Anita en neemt mij mee naar een kantoor. Ze biedt mij koffie aan en vertelt me dat we nog even moeten wachten op haar collega.
Na twee minuten wachten en wat informeel kletsen komt er een elegante vrouw van in de vijftig binnen. Ze blijkt de onderdirectrice te zijn en tevens hoofd van de afdeling waarvoor de vacature open staat. Het is een zeer net geklede, statige vrouw waar duidelijk een stukje autoriteit van afstraalt. Ze stelt zich voor als Eleonore en vraagt me om weer plaats te nemen op de stoel tegenover het bureau waar zij plaats neemt. De P&O medewerkster neemt aan de zijkant van het bureau plaats en begint me in het kort te vertellen over het bedrijf. Ze noemt de omzet cijfers e.d., de plannen voor de toekomst en wat ze hier allemaal doen. Ze vertelt dat ze hier diverse medicijnen ontwikkelen o.a. anticonceptie middelen voor zowel vrouwen als mannen, medicijnen voor diverse huidproblemen en dat deze hier ook in het eindstadium getest worden op proefpersonen.
Terwijl Anita vertelt dat zij een van de dokters is die bij de onderzoeken betrokken is en dat zij daarnaast de P&O voor haar rekening neemt omdat dit een klein bedrijf is, neemt de directrice mij zeer nauwkeurig op. Haar ogen glijden over mij heen van top tot teen. Ik word hier wat zenuwachtig van en ga steeds weer met een ander been over elkaar zitten. Hierdoor kruipt mijn rok weer omhoog en komt er onbedoeld steeds meer been zichtbaar. Ik voel hoe ze me verder opneemt en het lijkt wel of ze regelmatig naar mijn benen en decolleté kijkt.
Dan gaat de directrice verder in het verhaal, vertelt ze wat de baan inhoudt en wat er van mij verwacht wordt. Nu neemt ook de P&O medewerkster mij helemaal van top tot teen op en lijkt ook zij met veel interesse naar mijn benen en borsten te kijken. Het blijkt dat de nieuwe werknemer vooral met de directrice zal samen werken en dat deze een soort rechterhand van haar zal worden. Gaandeweg het gesprek kan ik me beter ontspannen, vooral door de gemoedelijke manier waarop alles plaats vindt. Daarbij zijn de beide dames zeer vriendelijk en komen ze erg aardig op mij over. De directrice vertelt dat doordat ze zo’n klein bedrijf zijn er geen plaats is voor iemand met een 9:00 tot een7:00 mentaliteit en dat er soms stevig door gewerkt moet worden om zodoende te kunnen opboksen tegen veel grotere bedrijven. Daar staat weer tegenover dat de verdiensten er ook naar zullen zijn en dat er bij goede inzet ook volop doorstudeer en doorgroei mogelijkheden zijn, aangezien het bedrijf van plan is de komende jaren flink te blijven doorgroeien.
Hiervoor zoeken ze jonge ambitieuze mensen die niet op hun mondje gevallen zijn maar die wel direct doen wat hen wordt opgedragen en ook bereidt om soms offers te maken ook al is dat soms moeilijk of pijnlijk.
“Lijkt het je nog steeds wat?” Vraagt de directrice mij.
“Ja!” Roep ik nog steeds zeer enthousiast.
Ze kijkt me onderzoekend aan.
“Ik zal open kaart met je spelen. Je moet weten dat je niet de enige kandidaat bent en dat jullie allemaal in opleidingsniveau niet veel verschillen. Maar er zijn voor ons meer dingen die meetellen. Zo is voor ons o.a. een representatief uiterlijk belangrijk omdat je voor firma een visitekaartje zult zijn en zal jij je helemaal moeten kunnen geven voor je werk op momenten dat wij dat nodig achten. Tevens is een goede lichamelijke gezondheid en conditie voor ons zeer belangrijk. Deel van de selectieprocedure is dan ook een lichamelijk onderzoek dat je hier dient te ondergaan om uit te wijzen of alles fysiek in orde is. Dit deel van de sollicitatieprocedure dient plaats te vinden voordat er nog een eventueel tweede gesprek plaats vindt. Daarnaast willen we de mensen die dan nog overblijven een psychologische test laten ondergaan om hierna de keuze te kunnen maken. Tevens moet diegene per direct beschikbaar zijn aangezien we zeer grote haast hebben om deze vacature in te vullen. Je bent toch wel direct beschikbaar?” vraagt ze me.
“Ja, natuurlijk.” antwoord ik.
“Lijkt de baan je nog steeds iets? Denk goed na voor je antwoord geeft.” zegt ze vervolgens.
Ik denk even na en zie geen enkele reden om het niet te willen. Het lijkt me een leuke baan bij een leuk bedrijf. De twee vrouwen komen erg aardig op mij over hoewel het erg duidelijk is dat de directrice niet met zich laat spotten en duidelijk en strak leiding geeft.
“Ja” antwoord ik.
“Mooi zo.” Zegt de directrice. “Dan kunnen we gelijk door naar het volgende onderdeel. We geven je een korte rondleiding door het bedrijf zodat je een indruk kan krijgen wat hier gebeurt.”
We verlaten het kantoortje en komen via een gang bij een soort proeffabriek- gedeelte waar ze proefmedicijnen en proef- productielijnen maken om deze later in het groot na te maken bij de fabriek die in Antwerpen staat. We komen nadat we de hal zijn overgestoken bij een andere gang die toegang geeft tot laboratoriumruimtes waar onderzoek gedaan wordt en medicijnen ontwikkeld worden. Overal waar we langs komen lijkt het uitgestorven omdat iedereen op een enkeling na al naar huis is. De gang komt uit bij een soort wachtruimte die bedoeld is voor de opvang van proefpersonen. Via de wachtruimte komen we weer bij een andere gang die tot diverse onderzoeksruimten toegang geeft. Een van die onderzoeksruimten lopen we in, het lijkt eigenlijk net een soort dokterskamer alleen is alles steriel wit, wat killer van uiterlijk en in het midden staat een grote onderzoekstafel.
“Je mag je gelijk wel achter het scherm uitkleden, dan beginnen we nu direct met je lichamelijke keuring,” meldt de directrice me.
Ik schrik me rot. Ik had niet gedacht dat dit nu zou gebeuren en meld dit dan ook. “Zoals ik al zei hebben we haast met het opvullen van de vacature en dan hebben we dit maar vast afgerond.”
“Door wie word ik dan gekeurd?” Vraag ik.
” Anita zal je keuren, ik blijf tijdens het onderzoek aanwezig als assistent en om toe te zien dat alles inderdaad grondig en goed gebeurt.”
“Moet dit echt nu?” Vraag ik een beetje opstandig.
“Je hebt toch niets te verbergen? We hebben er anders geen tijd meer voor en dan hoeft het dus ook niet meer. Je mag kiezen, we doen het nu of het zal niet meer nodig zijn,” laat ze me op niet misverstane manier weten. “Het maakt toch niet uit of het nu gebeurt, morgen of volgende week? Het komt ons vanwege de tijdsdruk nu eenmaal veel beter uit, vandaar. Als je zover bent kan je jezelf achter dat scherm helemaal uitkleden op je onderbroek na. Als je een panty draagt deze graag ook uit doen, maar volgens mij meende ik te zien dat je kousen aan hebt en deze mag je aan houden i.v.m. de koude vloer.”
Ik verdwijn achter het aangewezen scherm en begin me daar van mijn kleding te ontdoen. Het scherm had er eigenlijk net zo goed niet kunnen staan. De stof is ragfijn en verschrikkelijk doorschijnend.
De twee vrouwen kunnen heel goed zien hoe ik uit mijn schoenen stap en mijn rok laat zakken aangezien ik ook goed kan zien hoe ze beide een witte jas aantrekken. Dan maak ik de knopen van mijn blouse los en doe deze uit. Als ik mijn BH ook heb af gedaan hoor ik Anita al zeggen dat ik tevoorschijn kan komen. Ik voel me een beetje vreemd als ik in mijn tanga en kousen te voorschijn kom. Ze beginnen gelijk met het onderzoek en mijn lengte wordt als eerste opgemeten, daarna word ik gewogen, waarna een gehoortest en een uitgebreide ogentest volgt. Daarna worden mijn huidplooien op diverse plaatsen gemeten en aan de hand daarvan en mijn gewicht en lengte wordt mijn vetpercentage uitgerekend. Tot dusver zijn de twee dames nog zeer tevreden wordt mij gemeld.
Dan krijg ik een bekertje in mijn hand gedrukt met het verzoek of ik daar wat urine in kan deponeren. Ik ga naar de aangewezen deur en weet met veel moeite op de WC een beetje plas te produceren. Als ik hiermee terug kom wordt het dadelijk d.m.v. een opkleurend staafje getest.
Hierna mag ik op de tafel gaan zitten en wordt er geluisterd naar mijn hart en longen. Mijn bloeddruk wordt opgemeten en ook die is helemaal in orde.
Ik mag weer van de tafel afkomen en ik moet nu proberen met licht gespreide en gestrekte benen met mijn handen de grond te raken en dit dan vast houden. Ik ben vrij lenig dus dit is voor mij een eitje. Terwijl ik zo sta, met mijn handen plat op de grond, komen ze achter mij staan en voelt de dokter mijn rugwervels van boven naar beneden. Haar vingers volgen hun weg over mijn ruggenwervels en als ze bij mijn onderrug aan komt stopt ze even en voel ik hoe ze mijn tanga over mijn kont een stukje naar beneden beweegt om daarna de laatste wervels te controleren.
“Heel mooi” zegt ze. “Ga maar recht staan.”
Als ik weer rechtop sta glijden twee paar ogen over mijn bovenlichaam.
“Maak voor ons dertig kniebuigingen met je handen in je nek.”
Ik doe de oefening zoals ze me dit opdragen en ik ben me er van bewust dat in deze houding mijn borsten onbeschermd fier vooruit steken. Prompt worden mijn tepels stijf. Als ik hiermee klaar ben wordt mijn hartslag en bloeddruk opnieuw opgemeten nadat ik weer op de behandeltafel plaats heb genomen.
“Plaats nu je rechter elleboog zo hoog mogelijk in de lucht terwijl je een hand achter je hoofd houdt.” Ik neem de gevraagde houding aan.
De dokter komt voor mij staan en begint mijn rechterborst grondig te onderzoeken. Als laatste draait ze met haar vingers aan mijn stijf geworden tepel en trekt hier zelfs aan waardoor mijn borst lichtjes wordt uitgetrokken tot ik een soort punttietje heb. Dan laat ze deze los, mijn tepel schiet terug en mijn borst neemt zijn normale vorm weer aan.
“Ander arm omhoog.” Ik doe weer wat ze vraagt en nu wordt mijn andere borst onderzocht.
“Prachtig, mooi stevig borstweefsel en goed ontwikkelde tepels” meldt ze de directrice. “Voel zelf maar eens. Zulke goed ontwikkelde borsten zien we toch niet vaak. Let vooral eens op haar melkklieren” zegt ze tegen de directrice.
De directrice neemt haar plaats in en begint ook met twee handen mijn borsten te onderzoeken en te kneden.
“Inderdaad uitzonderlijk stevig.”
Nu voel ik hoe haar twee vingers mijn stijve tepel vastpakken en deze heen en weer rolt. Dan trekt ook zij aan mijn tepel. Terwijl ze deze goed vast houdt tast ook haar hand mijn borst af. Het voelt zelfs niet onprettig als ze mijn borst probeert te bewegen door de tepel alle kanten op te bewegen en haar nagels hiervoor de grip op mijn tepel verstevigen.
“Inderdaad uitzonderlijk” bevestigt de directrice. “Je mag trots zijn op zulke goed ontwikkelde en mooi gevormde borsten.”
Ik knik verlegen.
“Ga nu maar languit op de tafel liggen” gebiedt de dokter mij nu. Als ik languit lig begint ze met het controleren van mijn gewrichten van eerst mijn linkerarm door deze alle kanten op te bewegen en daarna mijn rechterarm. Ze beweegt mijn armen steeds zover als het mogelijk is. Als dit klaar is test ze mijn voetreflexen om daarna ook mijn knie, enkel en heup gewrichten te gaan controleren. Hiervoor pakt ze een been en beweegt dit alle kanten op. Ze beweegt mijn knie zover mogelijk richting mijn buik om deze vervolgens zover mogelijk naar buiten te bewegen en daarna helemaal de andere kant op terwijl ik met mijn rug plat op de tafel moet blijven liggen. Tijdens deze bewegingen voelt ze aan mijn gewrichten van mijn knie en met haar vingers bij mijn lies als ze mijn been weer naar buiten beweegt. Mijn kleine tanga verschuift door deze bewegingen en gaat steeds meer in mijn spleetje zitten.
Als beide benen daar haar los van elkaar gecontroleerd zijn geeft ze de directrice een knikje en pakken ze nu ieder een been.
“Je bent erg lening en soepel. We willen nu even weten hoe soepel je spieren zijn” zegt de dokter. Hiervoor bewegen ze mijn knie omhoog terwijl ze met hun andere hand mijn voeten op de buitenkant van de tafel plaatsen. Dan bewegen ze ieder afzonderlijk heel langzaam mijn knieën uit elkaar.
“Als het pijn gaat doen direct melden” zegt de dokter.
Nu ben ik zoals ik al zij vrij lenig aangezien ik jaren op gymnastiek heb gezeten. De dokter vraagt dan ook op een moment of ik echt nog nergens last van heb terwijl ze even stoppen. Ik knik van nee en mijn knieën worden verder naar buiten en naar beneden bewogen. Als ik aangeef dat ze het pijnpunt hebben bereikt, stoppen ze onmiddellijk. De dokter voelt met haar andere hand aan de spieren in mijn liezen. Als de tafel breder was geweest zouden mijn knieën nu plat op de tafel hebben gelegen. Ik bedenk me dat ik blij ben dat dit twee vrouwen zijn i.p.v. een mannelijke dokter aangezien dit een vreemde houding is.
“We gaan nu wederom hetzelfde doen maar nu met gestrekte benen en dan bewegen we deze zijdelings alsof je een spagaat gaat maken. Ook nu geldt weer direct aangeven op het moment dat het onplezierig aan gaat voelen.”
Mijn benen worden gestrekt en ieder pakken ze een been bij mijn enkel, bewegen deze uit elkaar. Ze gaan aan de binnenkant van mijn benen staan terwijl ze met hun andere hand mijn knie ondersteunen.
Mijn benen worden nu uit elkaar bewogen en langzaamaan ga ik over naar spagaat. Je kunt je voorstellen dat mijn tanga steeds verder mijn naadje in kruipt, hierdoor mijn schaamlippen te voorschijn komen en mijn spleetje zelfs wat open gaat staan.” “Je bent bijzonder lenig” complimenteert de directrice me terwijl haar blik pendelt tussen mijn ogen en mijn kruis als ik haast in een volwaardige spagaat lig en ik niet verder kan. De dokter voelt nu weer met haar hand mijn spieren aan de binnenkant van mijn been.
“Uitstekend, je hebt een goede conditie en bent erg lening. Je doet zeker veel aan sport, of hebt dit in ieder geval veel gedaan?” Vraagt de dokter.
Ik knik bevestigend. Mijn benen worden weer terug gelegd, en de dokter vraagt mij nu om mijn slipje uit te doen en op mijn buik te gaan liggen.
Ik kom van de tafel af en laat mijn tanga zakken. Terwijl ik mij bedenk dat dit echt wel een zeer uitgebreide keuring is. Ik heb mij nog nooit voor een dokter zover ontkleed.
“Neem maar weer plaats op de tafel.”
Ik ga op mijn buik op de tafel liggen en de dokter laat mij bewegingen maken zodat ze mijn ruggenwervels weer goed controleert.
“Prima, ga nu maar op handen en knieën zitten en buig met je bovenlichaam diep door naar de tafel alsof je uw rug hol maakt en spreid je knieën een beetje uit elkaar.”
Ik kijk haar aarzelend aan en neem de gevraagde houding aan.
“Ik ga je temperatuur opmeten.” legt ze mij uit. Ik zie haar nu handschoenen aantrekken en een thermometer pakken die ze nog in een potje doopt. Ze komt achter mij staan en ik voel hoe ze met een hand zachtjes mijn billen spreidt en met de andere de thermometer inbrengt.
Het doet geen pijn en voelt ook niet onprettig, maar wel vreemd. Ze houdt mij zo een minuut in deze houding terwijl ze met haar ene hand de thermometer blijft vasthouden en met de ander mijn billen uit elkaar houdt. Hierdoor voel haar adem die ze uitademt over mijn gevoelige huid. Als ze de thermometer weer terug trekt voelt het nog vreemder, net als of ik naar de WC moet. Ze laat mij van de tafel afkomen en gooit haar handschoenen weg.
“Oké, voor het laatste gedeeld mag je met mij mee lopen.” Ze opent een ander deur van het vertrek en begeleidt me naar een ander onderzoekskamertje. Deze kamer heeft twee ramen met luxaflex ervoor die niet helemaal dicht zijn gedraaid. Door de ramen kijk je uit op een mooi hofje met een prachtige tuin op de binnenzijde van dit fabrieksterrein.
In het midden van de kamer staat een vreemd soort onderzoekstafel die ik alleen ken van plaatjes, en van de verhalen van mijn vriendinnen en mijn moeder. Ik weet dat deze worden gebruikt voor inwendig onderzoek bij vrouwen maar ik heb me er tot dusver met smoesjes weten uit te houden. Maar, ik begrijp dat mij dit vandaag niet zal lukken en dat ik het nu ook zal gaan ervaren.
“Zou je plaats willen nemen op de stoel en je benen in de beugels willen leggen?” Vraagt de dokter. Ik wil niet dom overkomen, klim in de ‘stoel’ en plaats mijn benen in de beugels.
“Kan je wat verder naar beneden schuiven zodat je bips net over het randje ligt” vraagt de dokter.
Ik doe wat ze me vraagt.
“Is dit de eerste keer dat je op zo’n stoel plaats neemt?” Vraagt ze me.
Ik knik verlegen ja. “Ben je al eens eerder inwendig onderzocht?” Vraagt ze me “Nee” antwoord ik, “nog nooit.”
“Het is toch wel belangrijk dat je jezelf regelmatig laat onderzoeken” zegt ze me. “En ook al is het misschien wat vervelend, je moet je toch zeker eens in de twee jaar laten onderzoeken. Het is immers voor je eigen gezondheid, en je kunt er veel leed mee voorkomen. Ik zal even kort uitleggen wat het allemaal inhoud en wat ik ga doen.”
Terwijl ze tussen mijn gespreide benen plaats neemt, mijn kousen afrolt, en mijn benen vast maakt met een leren riem aan de beugels, vertelt ze in het kort wat het onderzoek zal inhouden. Echter, alles wat ze zegt lijkt aan mij voorbij te gaan. Ik voel me zo vreemd dat het net is alsof ik een droom beleef, alles wat ze zegt bij mij langs gaat en het niet echt lijkt te gebeuren. Dan trekt ze plastic handschoenen aan en begint mij allemaal vragen te stellen.
“Wanneer was je voor het eerst ongesteld?”
“Toen ik veertien was.”
“Heb je een regelmatige cyclus?”
“Ja, zeer regelmatig.”
“Gebruik je tampons, maandverband of beiden?”
“Bijna alleen maar tampons.”
“Wat voor soort gebruik je?”
“OB normaal.”
De vragen worden steeds intiemer. Ze wil weten of ik veel witverlies heb, of ik mij inwendig spoel, waarmee en hoe ik mij intiem was. Daarna worden de vragen nog erger en op mijn seksuele leven gericht. Of ik nog maagd ben en zo niet wanneer ik ontmaagd ben. Of mijn ontmaagding zeer deed, en of ik tegenwoordig pijn heb bij het vrijen. Hoe vaak ik seksueel actief ben, of ik veel wisselende contacten heb. Maar ook mijn seksuele verlangens komen aan bod, of ik wel eens aan anale seks heb gedaan, of ik orale seks geef en dit ook ontvang. Wat ik hier van vind, of ik mijzelf wel eens bevredig, hoe vaak en hoe.
Vreemd is dat, terwijl ik er zo bij lig, naakt op een soort tafel met mijn benen vast gezet in beugels, wijd gespreid, mijn kale poesje vol in het zicht en onbelemmerd toegankelijk en ondervraagd wordt over mijn intiemste ideeën en gevoelens, ik overal netjes antwoord op geef en niet de moeite neem om mijn intiemste dingen te verbergen. En ondanks, als ik er achteraf over nadenk, of misschien juist wel daarom, dat ik terwijl ik er daar zo kwetsbaar bij lig en op de meest vernederende vragen netjes antwoord geef, ik mij compleet overgeef aan deze twee vrouwen, en ik er zelfs van geniet om mij machteloos alles te laten wel gevallen van deze dames. Misschien was het toen dat ik erachter kwam dat ik masochistisch ben in gesteld.
De dokter laat de directrice de verlichting van het kamertje uitdoen en zet de beweegbare lamp boven het uiteinde van de tafel aan. De straal van de lamp richt ze op mijn poesje en ik voel de lichtstralen van de lamp op mijn poesje schijnen. Ze gaat vervolgens op een krukje zitten en rolt zich tot vlak bij mijn poesje. Haar handen beginnen mij te verkennen terwijl ze uitlegt wat ze doet. Mijn schaamlippen rollen door haar vingers als zij ze stukje voor stukje onderzoekt. In de tussentijd legt de directrice spullen klaar op een verrijdbaar tafeltje en brengt dit bij de dokter. Daarna blijft ze achter de dokter staan en kijkt mee hoe deze mijn schaamlippen onderzoekt. Ik voel me hierdoor bekeken en beschaamd en probeer naar buiten te kijken. Tot mijn schrik zie ik dat er buiten een tuinman bezig is die op slechts tien meter van het raam aan het werk is. Gelukkig heeft hij ons niet ontdekt en is druk aan het werk. Als de dokter het kapje over mijn clitoris opzij drukt sluit ik mijn ogen terwijl mijn gevoeligste orgaan nu wordt onderzocht en bekeken.
De dokter geeft een complimentje over hoe het gaat tot dusver en geeft aan dat ze me nu inwendig zal onderzoeken. Met twee vingers dringt ze nu mijn poesje binnen. Een kreun ontsnapt aan mijn mond en de dokter kijkt mij even aan om te zien of dit pijn of iets anders was. Voor de zekerheid vraagt ze me, “dat was toch geen pijn hé?”
Ik ontken dit en zij gaat voorzichtig verder met haar onderzoek terwijl ze me zegt te ontspannen. Als ik weer naar buiten kijk zie ik dat de tuinman ons raam op slechts 5 meter is genaderd, ons ondertussen heeft ontdekt en ook zit te kijken. Ik schaam me dood maar durf niets te zeggen. Van waar hij staat ziet hij me nu onbeschermd liggen met mijn benen gespreid in de beugels en heeft hij een onbelemmerd uitzicht op mijn kale poesje. De gedachte hieraan vind ik vreselijk en tegelijkertijd windt het me verder op. Ik word steeds geiler door de gedachte aan de gluurder en de bewegende vingers van de dokter in me.
Als de dokter haar vingers terug trekt vind ik dit haast jammer. Maar het is van korte duur als de directrice ondertussen een metalen eendenbek onder de kraan opwarmt en deze aan de dokter geeft. Deze pakt het van haar aan, spreid mijn schaamlippen met een hand, en met haar andere hand begint ze dit apparaat bij mij naar binnen te bewegen. Mijn ademhaling wordt onregelmatig en onrustig terwijl de dokter in een vloeiende beweging dit ijzeren ding tot diep in mij schuift.
Terwijl er twee personen aandachtig de verrichtingen van de dokter volgen begint deze de eendenbek te openen terwijl ze deze op zijn plaats houdt. Langzaamaan wordt mijn poesje geopend terwijl ik kreun na kreun laat ontsnappen. De dokter praat zachtjes tegen me terwijl het apparaat mij verder en verder opent. Net als ik denk dat ik niet meer kan hebben, stopt ze. Ze bekijkt ze me grondig van binnen met een klein lampje. Voor mijn gevoel ben ik zover opgerekt dat de tuinman haast mijn amandelen moet kunnen zien.
Als ik naar buiten kijk zie ik hoe de tuinman vlakbij het raam staat terwijl hij niet eens de moeite meer neemt om door mij niet gezien te worden. Hij kijkt mij in de ogen terwijl zijn rechter schouder een schokkende beweging maakt. Het dringt ineens tot mij door dat hij zich aan het aftrekken is terwijl hij mij zo bekijkt. De gedachte hieraan maakt mij steeds meer geil.
Ik sluit mijn ogen en concentreer mij op de strelende handen van de dokter.
De dokter maakt vervolgens een uitstrijkje voor onderzoek en verwijdert het speculum weer.
“We zijn bijna klaar” zegt ze me. Weer gaat ze met twee vingers bij mijn schede naar binnen, nu echter van haar linkerhand. Dan voel ik hoe de wijsvinger van haar andere hand mijn kringspier insmeert en vervolgens deze hindernis neemt. Ze onderzoekt me nu anaal en vaginaal tegelijkertijd terwijl haar vingers in en uit mij bewegen. Voor ik mijn ogen sluit zie ik nog net hoe de tuinman klaarkomt door de grimas die hij met zijn gezicht trekt, en ook ik laat mij gaan en concentreer mij op de strelingen. Niet lang daarna kom ook ik zachtjes klaar.
De dokter verwijdert voorzichtig haar vingers terwijl ze me indringend aankijkt. Zou ze gemerkt hebben dat ik door haar ben klaargekomen? Ze krijgt van de directrice nog een klein soort speculum aangereikt en voorziet deze rijkelijk van glijmiddel. Daarna voel ik hoe mijn maagdelijke anus door dit apparaat genomen en opgerekt wordt. Niet lang daarna wordt het weer gesloten en verwijdert. Ze maakt mij schoon van onderen en nadat ze mijn benen heeft losgemaakt helpt ze mij om van de stoel af te komen.
“Je mag je wel weer aankleden” zegt ze me. Ik verlaat de kamer en voel dat ik wordt nagekeken en pak mijn tanga en BH om mij weer achter het scherm aan te kleden.
Als we weer terug zijn in het kantoor van de directrice krijg ik te horen dat ik deze zelfde week nog uitslag zal krijgen of ik voor het volgende deel van de sollicitatieprocedure in aanmerking kom. Ze geven me beiden een hand en ik verlaat het gebouw op weg naar de auto.
Buiten zie ik de tuinman nog die weer druk aan het werk is alsof er niets gebeurd is. Terwijl ik naar huis rij, begin ik haast te twijfelen of alles echt is gebeurt. Of ik dit niet gedroomd heb.
ChristaS
