Versuft word ik wakker. Mijn lichaam voelt kleverig aan, buiten is het al donker. Vaag herinner ik wat er vanmiddag heeft afgespeeld, hier op mijn bed. Ik twijfel, zou het een droom zijn geweest?
Ik pak mijn telefoon en checkt het laatst ontvangen berichtje. Nee, ik heb duidelijk niet gedroomd. Dit was echt, de bewijzen nog in mijn handen. Met een glimlach op mijn gezicht loop ik naar de douche, tijd voor een douche. Alle herinneringen van vanmiddag van mij af spoelend. Nog steeds vraag ik me af wie die onbekende is, ik krijg hem maar niet uit mijn hoofd. Ik ben mij nog aan het afdrogen, wanneer een bekend toontje van zich laat horen.
Haastig wikkel ik de handdoek om mijn vochtige lichaam en trekt een sprintje naar mijn slaapkamer. Ik pak de telefoon en opent de sms. Hé… Verdorie. Van Dorien. Stiekem zit ik te wachten op iets van mijn onbekende man, maar nee, helemaal niets. Dorien vraagt of ik morgen zin heb om naar het meer van Hofstade te gaan, het zou weer een zwoele dag worden. Ja, leuk idee eigenlijk! Ik ben wel toe aan wat ontspanning, na het harde werken aan mijn verslag.
Ik sta al klaar, wanneer Dorien mij op de scooter op haalt. Gekleed in een luchtig, wit strandjurkje met daaronder een bikini en een paar slippers aan vertrek ik samen met Dorien naar het meer. De zwoele lucht waait heerlijk door onze haren en het jurkje fladdert heerlijk rond mijn lichaam. Het is inderdaad erg warm en dat is te merken aan het meer. Het strandje is volledig afgeladen. Hier en daar zie ik nog een plekje, maar om nu tussen de lawaaierige kinderen te liggen, dat zie ik niet erg zitten. Ik besluiten om maar een rondje te lopen rond het meer, genoeg schaduwrijke plekjes te vinden die ook nog eens wat privacy bieden.
Plof, daar lig ik dan, heerlijk in de schaduw onder een grote boom. Het strandjurkje gaat uit, veel te warm. Dorien verzeilt al snel in een diepe slaap. Geen reactie wanneer ik even tegen haar aan stoot. Ik ben een beetje onrustig. Met een tijdschrift draai ik op mijn buik en begint een artikel te lezen. Ik schrik wat op als ik druppels water op mij voel vallen. Verbaasd kijk ik om me heen, geen mens te zien en Dorien slaapt nog steeds. Het zal wel van de bomen komen, of een vogel met natte poten die over vloog. Och, ja het zal wel, ik ga maar weer verder lezen.
Een aantal minuten later voel ik toch echt weer druppels. Ze zijn erg duidelijk zichtbaar op mijn lichtgebruinde huid. Ik ga rechtop zitten, kijk om mij heen, maar kan echt niets verdachts ontdekken. Wacht.
Ik pak mijn donkere zonnebril en zet die op, mijn ogen onzichtbaar voor de buitenwereld. Ik ga op mijn rug liggen, ervan overtuigd dat de druppels ergens van boven mij vandaan komen. Op deze manier kan ik alles en iedereen om mij heen nauwlettend in de gaten houden. Ik gluur door mijn zonnebril naar boven. Een poosje later voel ik koude druppels op mijn buik vallen, tegelijkertijd zie ik een vage schim in de boom boven mij. Een schim die gelijk verdwijnt en er niet eens lijkt te zijn geweest.
Geschrokken maak ik Dorien wakker en vertel haar het voorval. Natuurlijk begint ze te lachen en geloofd ze niets van het hele verhaal. Een rilling gaat door mijn lichaam, er is hier iemand die mij in de gaten houdt. Maar wie? Waarom? Zou het iets te maken kunnen hebben met gisteren?
Na een paar uur ben ik wel weer zat van het meertje, Dorien slaapt toch alleen maar. Deze middag had ik mij wel iets anders voorgesteld. Ik schud Dorien wakker en zeg dat ik naar huis wil. Wanneer ik het paadje terug loop, hoor ik gegiechel achter ons, of neen, eigenlijk schuin boven ons. Twee jongetjes zitten in de boom met een waterpistool. Boos loop ik door, de jongetjes negerend. Mijn middag is nu helemaal verpest!
Thuis gekomen, doe ik het plakkerige jurkje weer uit, en pak mijn telefoon. Eens kijken of ik vanmiddag nog een berichtje binnen heb gekregen. Ja hoor, een berichtje van de onbekende man. Zo te zien een kwartier geleden verstuurt, met als bericht. “Hopelijk hebben de twee kleine rakkers je middag niet verpest, ik houd nou eenmaal van plagen.”
Geïrriteerd gooi ik mijn telefoon op de bank, erg leuk zo’n grap! En hoe wist hij trouwens dat ik aan het meer lag? Dit wordt toch wel een beetje griezelig. Mijn telefoon gaat weer.
“Graag een beetje rustig met je telefoon, ik ben nog lang niet klaar met je.” Uitdagend sms ik eenmalig terug met.
“So, what do you want to do?”
Nog geen minuut later volgt het antwoordt.
Vijf uur later zit ik op mijn eigen scooter, weer op weg naar het meer. Het zweet staat in mijn handen, ik voelt mijn hart kloppen in mijn keel. Het begint al behoorlijk schemerig te worden als ik mijn scooter parkeer en nonchalant richting het meer loopt. Aanzienlijk rustiger dan vanmiddag.
De aanwijzingen volgen per sms. Een paadje rechts, de volgende links, lopend langs de waterkant tot er wat lichtjes in zicht komen. Wow, zeer romantisch is hij toch ook wel!
Er staan een aantal subtiele kaarsjes, er ligt een kleedje en er staat een mand. Even kijk ik om me heen, maar er is daadwerkelijk niemand te zien. Gespannen loop ik op het kleedje af waar een briefje op is achtergelaten. Ik pak het briefje, jammer, getypt. Nu kan ik nog niet eens iets aan het handschrift afleiden. Er staat op geschreven.
“Als je het aandurft blijf dan, voor een bijzondere avond.”
Weg gaan kan nu nog, maar nieuwsgierig als ik ben ga ik zitten op het kleedje. Een mooi uitzicht op het meer ontbreekt niet. Mijn telefoon gaat. Een sms.
“Trek dat lekkere jurkje maar uit, ga op je buik liggen en sluit je ogen.”
Ik doe wat er wordt gevraagd. Liggend op het kleedje in mijn bikini. Ik verneem dat er iemand in mijn buurt is, ook al ziet en voel ik niks. Totdat opeens twee warme handen op mijn rug rusten. Langzaam beginnen ze te cirkelen over mijn rug.
Stevig en rustig masseren de handen me. Ondanks het warme weer, krijg ik toch een koude rilling. Mijn ogen openen durf ik nu niet, ik wil genieten en niets anders. De handen schuiven op naar boven, trekken 2 touwtjes los van mijn bovenstukje. Nog steeds voel ik alleen de twee handen, verder niets. Mijn schouders, nek en rug worden nu heerlijk gemasseerd, een zuchtje ontsnapt uit mijn mond. Het stopt, zomaar. Even duurt het maar, waarna ik een mond voel op mijn blote huid. Een aantal kusjes volgen een spoor naar beneden, netjes stoppend bij de rand van mijn bikinibroekje. Twee handen pakken mij vast bij mijn heupen en trekken mijn iets omhoog. Ik laat het allemaal maar gebeuren, het is te lekker en te geil om mij hiertegen te verzetten. Plots verlaat een hand mijn heup en gaat razend snel even tussen mijn benen door. Een siddering van genot. Ik duw mijn kontje iets verder de lucht in, in de hoop op nog zo’n geweldige aanraking.
Die blijft uit. In plaats daarvan wordt het kruisje van mijn broekje opzij geschoven. Een heerlijke tong vindt zijn weg langs mijn lipjes, over mijn klitje. Een seconde, daarna is het over. Ik voel een bekende stof over mijn ogen, geblinddoekt lig ik nu op het kleedje. Hij beveelt mijn het broekje uit te doen. Gewillig trek ik het naar beneden en ga uitdagend liggen. Mijn benen een beetje opgetrokken en wat gespreid. Een fluisterstem dicht bij mijn gezicht, laat mijn weten dat ik hem gek maak van verlangen. Met mijn handen ga ik op de tast naar zijn gezicht, vind dit en trekt hem naar mij toe. Een vurige tongzoen volgt. Even een pauze, waarin ik fluistert.
“Neuk me, ik wil je.”
Gelijk wordt een heerlijke warme en harde paal in mijn kutje geschoven. Zacht kreun ik, mijn nagels in zijn rug gezet, hem stevig tegen mij aan drukkend. Nu kan ik zijn lichaam pas echt goed voelen en het voelt heerlijk. Hevig, maar tegelijkertijd o zo romantisch daar aan dat meer, word ik enorm geil geneukt.
Een hoogtepunt blijft niet lang uit. Maar ook hierna verdwijnt hij net zo snel weer als gisteren.
Mij alleen, nagenietend, achterlatend.
Graag uw sterrenwaardering bovenaan en/of reactie onder het verhaal. En/of eventueel rechtstreekse mail met schrijver. Dank u.
Liefs My