Laat in de avond op het eind van een mistige winterdag was ik eindelijk op weg naar huis. Ik dacht na over de afgelopen dag. Was ik verliefd? Het voelde wel zo. Naarmate ik dichter bij huis kwam werd ik gedwongen mijn gemijmer af te breken en na te denken over wat ik mijn vrouw ‘wel’ en vooral ‘niet’ ging vertellen. En hoe luidde mijn verhaal als mijn langdurig bezoek aan het politiebureau en de aanklachten bekend werden op het ROC?
Het begon met een al lang geplande bapo-dag, de oude lullen regeling voor 50 plussers in het onderwijs. Hoewel we afgesproken hadden onze vrije dagen op elkaar af te stemmen, had mijn vrouw toch besloten om die dag te gaan werken. En als ik er over nadacht, vond ik het wel prima zo, het was al lang geleden dat ik genoot van onze gezamenlijke ondernemingen.
Ik had me voorgenomen om weer of geen weer een lange trainingsrit op de racefiets te gaan maken. Helaas was het erger dan ‘geen weer’. Het was een druilerige waterkoude mistige ochtend. Te mistig om me op de fiets te wagen. Nadenkend over het alternatief van de ‘tacx” hometrainer in de garage kwam ik op het idee van een extra schaatstraining. Naar de baan in Breda en een duurtraining van twee uur doen.
Normaal train ik twee maal in de week ‘s avonds in clubverband op de baan. Er waren echter door schoolactiviteiten wat trainingen uitgevallen en dit was een goede gelegenheid om dat te compenseren.
Op de ijsbaan was het heerlijk rustig. Ik zag een groepje, met daarin wat bekenden, dat om de beurt op kop serieuze trainingsrondjes reed. Ik sloot aan in de staart van het groepje, reed mee en wachtte af tot het mijn beurt was voor kopwerk. Na een paar rondjes gaven de twee rijders vlak voor me het op. Ik reed het gaatje dicht en zag aan de billen voor me dat ik achter ‘de kont’ reed. Een vrouw die ik vaag kende en waar ik wel eens een praatje mee maakte tijdens het uitrijden. Vanwege haar welgevormde, gespierde derriere had een van mijn vrienden haar ‘de kont’ gedoopt. Zo achter haar rijdend bewonderde ik haar billen en kwam de gedacht in me op dat het niet alleen een sportieve maar ook een lekkere geile kont was. Als liefhebber genoot ik van de beweging van haar bilspieren. Als ik dichter was dan zou ik een loflied op de bewegingen van de “Gluteus maximus” en de “Gluteus medius” schrijven.
Het tempo van het treintje viel terug en het ging me te langzaam. Ik riep ‘hogerop’ om mijn voorgangers te waarschuwen dat ze naar buiten, hoger in de baan moesten gaan rijden en begon aan een inhaalmanoeuvre om de kop over te nemen. Bij het inhalen keek ik nog snel even opzij om mijn voorgangster te begroeten. Ik sleurde een paar ronden op kop en liet me toen weer afzakken naar de staart van het treintje. Een kwartier later had ik weer even op kop gereden en daarna achter aangesloten. In de bocht voelde ik een hand op mijn billen van de persoon die achter me reed en dat herhaalde zich in de volgende bocht. Omdat ik een hekel heb aan geduw draaide ik op het rechte eind even mijn hoofd om, met de opzet er iets van te zeggen. Tot mijn verrassing keek ik in het lachende gezicht van ‘de kont’. Ik was zo verbouwereerd dat ik niets wist te zeggen. Snel keek ik weer voor mee en nu ik wist dat het een vrouwenhand was, genoot ik van de aanraakmomenten die nog volgden.
Er kwam een dweilpauze, nieuwsgierig keek ik tevergeefs of ik haar met de billen op een bankje aan de kant zag. Ik werd aangesproken door een vage bekende, die een lang verhaal begon te vertellen en zo verhinderde dat ik een praatje met haar kon gaan maken.
De dweilmachine ging van het ijs, schaatsers gingen terug het ijs op en het groepje formeerde zich opnieuw. Ik zag het object van mijn nieuwsgierigheid in het treintje aansluiten. Ik sprintte naar het treintje toe en wurmde me tussen de billen en de man die achter haar aangesloten had.
“He klojo, achter aan sluiten”. riep een boze stem achter me.
“Sorry, ik had je niet gezien,” loog ik.
Ik keek naar de bewegende billen en dijen voor me, genoot van het schouwspel en fantaseerde over activiteiten met die lekkere kont in een hoofdrol.
Na een paar rondjes en net toen ik op het idee kwam om in de bocht op mijn beurt tegen haar billen te duwen, ging het mis. Bij het inhalen van een ander groepje raakte ze een andere schaatser en ze viel. Te veel in beslag genomen door mijn fantasie, reageerde ik te laat en ik viel over haar heen. Met mijn lichaam half over het hare schoven we over het gladde pas gedweilde ijs naar de buitenkant van de baan. Tegen de boarding tot stilstand gekomen krabbelde ik overeind en ik stak mijn hand uit om haar overeind te helpen. Ik stopte in de beweging, toen ik een scheur in haar schaatsbroek zag en bloed. “Blijf alsjeblieft even liggen”, zei ik “je bent gewond”. Er verzamelden meer schaatsers om ons heen en ik vroeg er een om de EHBO te waarschuwen. In afwachting van de EHBO bekeek ik met mijn lekenogen de wond. Een diepe bloedende vleeswond in haar dij. Waarschijnlijk met mijn schaats geraakt, dacht ik. Gelukkig geen slagaderlijke bloeding, zo veel lekenverstand had ik er nog wel van. Om het bloeden te stelpen drukte ik de wondranden tegen elkaar tot de EHBO-er met een rijdende brancard kwam. De EHBO-er onderzocht haar wond en samen tilden we haar op de brancard. Er melde zich niemand als gezelschap van de gevallen vrouw en dus besloot ik maar mee te gaan naar de EHBO ruimte. In de ruimte knipte de EHBO-er haar schaatsbroek open om de wond te inspecteren. Daarna maakte hij haar wond schoon en met zwaluwstaartjes trok hij de wondranden naar elkaar toe. Hij gaf het advies om de huisarts te bellen en een verwijzing te vragen naar de eerste hulp van het ziekenhuis om de wond te laten hechten. Ze dacht er even over na en vertelde dat ze op de fiets was en dan een taxi moest bellen. Omdat ik me mede schuldig aan het ongeluk voelde bood ik aan om haar naar het ziekenhuis en thuis te brengen.
Dat maakte dat we later die morgen samen in de auto op weg waren naar haar huis. Ze gidste me door een nog steeds mistig Brabant. We hadden er toen al een bezoek aan het ziekenhuis opzitten en al heel wat gebabbeld in de auto en in de wachtkamer. Ze bleek Jannie te heten en ze vertelde over haar werk in de ICT. Jannie bleek een enthousiast prater met een sprankelende lach en een droog soort humor. Ik schatte haar leeftijd rond de veertig en daarmee een jaar of vijftien jonger dan ik.
Ze vertelde dat de verdoving voor het hechten uitgewerkt raakte en dat ze thuis gekomen eerst twee Paracetamols ging slikken.
“Ik denk dat ik er nog een in mijn schaatstas heb,” zei ik. “Wil je die?” We stopten zodat ik de pijnstiller kon pakken. Het tabletje doorslikkend zei ze, “je doet wel veel voor me”. “Ja,” zei ik, “ik heb iets met gevallen vrouwen”. Ze moest er hartelijk om lachen. Ik haakte er op in door te vertellen dat ik toepasselijke muziek had en ik vroeg haar om uit het etui met cd’s de cd van De Dijk te pakken. Cd laden, even zoeken en toen klonk:
– Mijn van het straat geredde roos
– Zie haar lonken door het leven
– Kijk haar spelen in de wind
– Prikkels die haar gloed me geven
– Hou me voor haar stekels blind
– Jeuk die niet kan weggewreven
– Pijn die ons tezamen bindt
Daarna zongen we lachend samen
– Mijn van ‘t ijs geredde roos
– Mijn van ‘t ijs geredde roos
– Kon ik weten wat me wachtte
– Toen die morgen in de stad
Ik had haar in de wachtkamer al verteld dat ik me schuldig voelde omdat ik haar niet kon ontwijken.
“Daar hoef jij je toch niet schuldig over te voelen?” Ik vertelde daarop dat ik veel te dicht achter haar had gereden.
“Oh, ben je er zo een Tinus? Je liet je zeker afleiden door mijn kont?” Omdat ze lachte gaf ik het toe. “En?” Vroeg ze.
“Eh…, een heerlijke kont en een genot om er achter te rijden”.
Met een grote grijns, “wat vond je er dan zo heerlijk aan?”
Daar moest ik even over nadenken, een verbloemd antwoord of de eerlijke waarheid. “Lekker uit de wind en genietend van het schouwspel van bewegende dijen”. Het ijs tussen ons was toen duidelijk gebroken, want ze schaterde.
“Hm…, je bent niet helemaal eerlijk. Dat van het schouwspel wil ik geloven. Maar mijn billen zijn niet zo dik dat jij er achter kan schuilen”.
Ze gidste me Breda uit, richting Oosterhout. Toen ik voorzichtig door de mist manoeuvreerde zei ze “rij eens door, het doet verrekte zeer en ik wil zo minstens nog twee Paracetamols slikken”.
“Rustig”, zei ik, “het is me te mistig om hard te rijden”.
Even later na een blik op mijn handen, “je bent getrouwd he?” En zonder een antwoord af te wachten, “ik gelukkig niet meer”. Daarop volgde het verhaal over hoe ze samen met haar ex een bedrijf opgebouwd had, hoe het slechter ging in de crises, gevolgd door een vechtscheiding. “Als ik de sport niet had gehad, dan was ik er onderdoor gegaan”.
In de buurt van Den Hout stuurde ze me een landweg op. Door de mist zag ik af en toe de schimmige contouren van een boerderij. Tot ze, “daar is het,” zei, wijzend naar een vrijstaande woning met een grote stal en wat andere bijgebouwen. “Mijn ouders hadden hier vroeger een fokbedrijf en nu woon ik sinds mijn scheiding hier”.
Ik draaide het erf op en naast me klonk, “shit, ze zijn er nog”. Bij de grote stal achter op het erf stond een kleine vrachtauto geparkeerd. Ik keek Jannie aan. “Mijn huurders, ze laden vandaag alles in en dan vertrekken ze. Ik hoopte dat ze al klaar waren. Ik parkeerde om de uitrit vrij te laten aan de rand van het erf. “Kom je mee naar binnen?” Op die vraag hoopte ik al. Zonder een antwoord af te wachten stapte Jannie uit. Haar volgend stapte ik ook uit en ik haalde haar fiets en sporttas uit de auto. De sporttas zette ik naast de auto neer en met haar fiets in de hand liep ik naar achteren om de fiets tegen de gevel van een van de schuren te zetten. Uit de auto stappend had ik al een vreemde geur geroken en naar achteren op het erf lopend werd de geur sterker. Ik hoorde ook een zacht gegrom als van een grote dieselmotor. Dieselmotor… dieselaggregaat… vreemde lucht… Plotseling viel het kwartje… een hennepkwekerij! Ik zette de fiets neer en wilde nieuwsgierig verder naar achteren lopen, toen ik Jannie hoorde roepen.
“Tinus” en toen ik niet direct reageerde, “Tinuuuusss, niet doen, kom alsjeblieft”. Ik liep naar haar toe en ze pakte me bij mijn arm en trok me mee naar een achterdeur van de woning, die ze snel opende.
Eenmaal binnen, in wat de keuken bleek te zijn, vroeg ik haar naar de wietkwekerij en dat leverde het volgende verhaal op. Een jaar terug was ze met veel heibel bij haar ex weggegaan en kort daarvoor hadden haar broer en zij het ouderlijk huis met de leegstaande stallen geërfd. Haar broer woonde in België en had geen belangstelling voor het huis, voor Jannie kwam het als een godsgeschenk. Weg van haar man, op zich zelf en dicht bij haar nieuwe werk in Breda. Omdat ze berooid uit de scheiding kwam was ze begonnen met het verhuren van de bijgebouwen als caravan- en botenstalling. Ze had geadverteerd en ook een advertentie op een prikbord bij haar op het werk opgehangen. Zo was ze in contact gekomen met een man die oude computer apparatuur inzamelde voor recycling. ‘IWR, International Hardware Recycling.’ Deze man was bezig zijn bedrijf op te starten en hij wilde graag de hele voormalige stal huren voor opslag. Omdat de verhuur als stallingsruimte nog niet goed liep leek het een lot uit de loterij. In de eerste maanden was er wat aan en afvoer van oude apparatuur geweest en op een dag kwam de huurder met het bericht dat hij een ‘shredder’ ging kopen om printplaten te vermalen om zo kostbare metalen terug te winnen. Helaas bleek het apparaat zo veel stroom te trekken dat de elektrische aansluiting van de stal niet zwaar genoeg was. Hij wilde snel groeien met zijn bedrijf en over een jaar al in een groter representatiever pand zitten. Daarom werd betalen voor een verzwaarde aansluiting voor een korte termijn te duur. Zo kwam het dat er een container met een stroomaggregaat achter de stal kwam te staan. “Ik vermoedde toen nog niets”, vertelde ze. “Pas een paar weken later. Ik kwam midden op de dag onverwachts thuis omdat ik me beroerd voelde en toen stond er een vrachtwagen op het erf waar lampen, kunststof bakken en pakken steenwol uitgeladen werden. Toen begon het me te dagen”. Ze had haar huurder geconfronteerd met haar vermoedens en was gezwicht voor zijn aanbod van een vier maal zo hoge huurprijs. Er was al een keer geoogst en net deze dag was de laatste dag van de tweede oogst, daarna zou de huurder zijn handel afbreken en zou ze verder gaan met het veiliger aanbieden van caravan- en botenstalling.
“Ik schrok even dat hij er nog was. Hij had gezegd dat hij kort na de middag klaar zou zijn met oogsten en dan kon het aggregaat uit en morgen ging hij alles weg halen. Ik wilde er niet zijn als hij met zijn oogst bezig was”. Dat hele verhaal vertelde ze me aan de keukentafel terwijl ze koffie zette.
Na de koffie, kondigde ze aan dat ze zich wilde wassen ‘het schaatszweet er af’ en ze vroeg of ik haar wilde helpen. Ik aarzelde even. Ze zal wel bedoelen om haar de trap op te helpen naar de badkamer, dacht ik. Ik zei dat ik haar graag wilde helpen, waarop ze opstond en zonder hulp, me voorging de keuken uit, de gang door en de trap op naar de badkamer. Op de trap achter haar bewonderde ik nog eens die geweldige lekkere ronde billen en ik moest glimlachen om haar benen. Een been in de strakke schaatsbroek en het andere been met een open geknipte pijp en een groot verband om haar dij. In de badkamer begon ze zich zonder gêne uit te kleden en ik? Ik klapte het deksel van het toilet omlaag, ging zitten en genoot van de onverwachte show.
Shirt uit en steunend op mijn schouder de kapotte schaatsbroek uit. Een degelijke witte slip werd zichtbaar. Een thermo hemdje werd over haar hoofd uitgetrokken en daar stond ze in een sport bh en witte slip. Mij aankijkend haakte ze haar bh los. Zoals ik al vermoed had, kleine borsten. Mooie kleine puntige stevige tieten met roze tepels. Ik beheerste me en stak mijn handen nog niet uit. De aftekening van haar badpak van de afgelopen zomer was nog zichtbaar. Ik moet nogal gestaard hebben want ze zei met een lach, “Tinus, doe je mond eens dicht”. Mij nog steeds aankijkend en weer op me leunend deed ze haar slipje uit, een mooi rond vrouwelijk buikje en een getrimde zwartharige poes onthullend. Nu stak ik wel een hand uit om haar aan te raken. Helaas deed ze een stapje achteruit, “straks, dan mag je mijn rug wassen”.
Ze begon zich met een washandje van top tot teen te wassen waarbij ze haar schaamstreek niet verwaarloosde. Ik keek toe en genoot er van om te zien hoe haar tepels op het washandje reageerden en hoe ze haar poes waste. Onder haar natte bosje haar zag ik haar naar buiten krullende schaamlippen. Door de manier waarop Jannie steeds oogcontact zocht, toen ze haar borsten waste en toen ze met het washandje tussen haar benen doorstreek, werd me duidelijk dat ze exhibitionistische trekjes had. Voor mij was dit een compleet nieuwe ervaring en ik genoot er van. Na haar was-show gaf ze me het washandje, “nu mag jij je kunsten vertonen”. Ze draaide haar rug naar me toe en ik begon. Eerst haar stevige schouders, sportschool? Haar rug en toen de kers op de taart, haar lekkere geile kont. Ik nam er de tijd voor en zorgde dat ik geen stukje over sloeg. Billen, bilspleet, bovenbenen en nog maar eens haar billen. Toen ik klaar was vroeg ze of ik me wilde douchen. Ja, dat wilde ik wel. Met wat ik vermoedde dat in het verschiet lag, wilde ik het zweet van de trainingsrondjes graag van me afspoelen. Mijn jackje was in de keuken achtergebleven, ik trok mijn schoenen en sokken uit, pelde me uit het schaatspak, hemd uit en toen het sluitstuk en daar keek ik naar uit. Haar striptease en de wasbeurt hadden me een harde bezorgd en die smachtte naar bevrijding. Boxer uit en mijn jongeheer veerde de vrijheid tegemoet. Jannie keek en vroeg met een glimlach, “zijn er verwachtingen gewekt door het helpen van een gevallen vrouw?”
“Nee, hoor”, zei ik “dit is de ruststand”.
Ik douchte me gadegeslagen door een zich afdrogende Jannie. Klaar met afdrogen was Jannie op het toiletdeksel gaan zitten en even later stond ik me voor Jannie af te drogen. Ik deed mijn best om dat net zo exhibitionistisch als zij te doen. Helaas begon ze te lachen, het was waarschijnlijk een slechte Chippendales imitatie. Mijn jongeheer leek zich het gelach aan te trekken, want zijn koppie begon te hangen. Ik zag Jannie kijken en gelukkig greep ze in. Ze stak haar hand uit en pakte mijn jongeheer vast.
“Ik denk dat dit mannetje wat aanmoediging nodig heeft”. Dat was wat overdreven, want op het moment van vastpakken ontplooide het geval zich weer in zijn volle lengte. Daarop volgde een prettige verrassing. Ze boog haar hoofd, opende haar mond en even nam ze mijn eikel in haar mond. Voor het eerst in mijn leven had een mond, die ik nog niet gekust had, mijn pik vast. Helaas duurde het maar kort.
“Lekker zo’n fris gewassen eikel,” zei ze. “Kom je mee?” Retorische vraag waar ik geen antwoord op gaf, temeer daar ik geen keuze had, omdat ze me met mijn pik in haar hand naar haar slaapkamer leidde. In haar slaapkamer sloeg ze haar armen om me heen met de woorden.
“Nu wil ik weten of je kan zoenen”. De wil was er en het kunnen wilde ik graag tonen. Ik sloeg mijn armen om haar heen en waar zij haar handen op mijn rug gelegd had koos ik voor haar billen. Ik drukte mijn vingers in haar gespierde billen en trok haar zo strak tegen me aan. Met haar borsten tegen mijn borst en mijn jongeheer tegen haar buik gedrukt, kuste ik haar op haar wachtende half open mond. Het werd een lange kus, waarbij ik haar billen kneedde. Toen ze de kus verbrak om adem te halen en daarna zelf begon te kussen haalde ik een hand van haar billen om een van haar borsten te pakken. Een lekkere stevige borst, ik kneep er zachtjes en waarderend in en pakte daarna voorzichtig haar harde tepel vast. Daarna zakte ik wat door mijn knieën, creëerde wat ruimte tussen ons in en ik boog met mijn hand mijn jongeheer omlaag zodat hij onder haar poes tussen haar benen stak. Dit werd gewaardeerd want Jannie begon een schurende beweging over mijn pik te maken. Ik wurmde al kussend mijn hand nogmaals tussen ons in en nu naar haar natte poes. Toen ik met een vinger tussen haar schaamlippen haar kittelaar vond verbrak ze even later licht hijgend de kus.
“Kom Tinus, ik wil je in me voelen. Zacht, voorzichtig met mijn wond”.
Ze ging op haar rug op bed liggen. Ze spreidde haar benen en trok haar knieën wat op om de wond aan de achterzijde van haar dij van het bed te houden. Heel even schoot de gedachte aan een condoom door mijn hoofd en omdat Jannie er ook niet over begon was de gedachte direct weer verdwenen. Ik knielde tussen haar knieën en waar ik me op mijn ellebogen wilde laten zakken voor kussen en verder voorspel nam Jannie het initiatief. Ze pakte mijn harde pik vast en boog hem in de goede richting. Gestuurd door haar hand liet ik me zakken, drukte met mijn bekken en mijn pik gleed soepel haar lekkere natte grotje in. Steunend op mijn handen neukte ik haar en zij neukte mij door haar bekken in het zelfde ritme omhoog te drukken. Ik voelde dat ik snel ging komen en ik liet me zachtjes wat op haar zakken om rustiger te stoten en om haar te kussen. Al snel verbrak ze de kus “toe Tinus, nu wat harde stoten”.
Ik ging weer op mijn handen steunen om met lange diepe halen door te gaan. Om nog niet te komen dacht ik aan school en een vervelende klus die op me wachtte. Het duurde niet lang meer tot ze zachtjes kreunend klaar kwam. Graag had ik het nog langer gerekt, zwevend op het randje van klaarkomen, Jannie naar een tweede orgasme stotend. Helaas kon ik het niet meer houden, ik stootte een laatste keer zo diep mogelijk en spoot me in haar leeg.
Op mijn ellebogen steunend bleef ik nog even op haar liggen om samen te knuffelen tot ik per ongeluk tegen haar dij stootte en ze “au” riep. Voorzichtig ging ik van haar af om met mijn arm om haar heen naast haar te gaan liggen. Zo lagen we een tijdje knus naast elkaar, zij met haar niet gewonde been over mijn benen, na genietend te doezelen.
We schrokken op van het geluid van twee achter elkaar het erf op scheurende auto’s. Knerpend grind, schielijk remmen en mannenstemmen. Ik ging uit bed om naar buiten te kijken. Helaas bood het raam slechts uitzicht op het voorste gedeelte van het erf. Het enige dat ik zag was dat het nog steeds erg mistig was en de achterkant van een zwart busje. In eens verscheen er een man met een bivakmuts in beeld. De man opende de achterdeur van het busje en in zijn hand zag ik een pistool. Op dat moment klonk er ook geschreeuw verder naar achteren op het erf.
“Kom,” riep ik tegen Jannie, “het lijkt wel een overval”. We holden naar een kamer aan de achterkant van het huis. Met uitzicht op het achterste deel van het erf zagen we een tweede zwart busje en nog eens drie mannen met bivakmutsen, waarvan twee met een pistool. Een van de mannen hield zijn pistool gericht op twee mannen in groene overalls. “Oh… oh…,” zei Jannie naast me.
“Die met de overalls, is daar je huurder bij?”
“Ja, en die andere heb ik ook wel eens gezien”.
“We moeten de politie bellen,” riep ik. Waar is je telefoon?”
Jannie bleek geen vaste telefoon meer te hebben en haar mobieltje zat in de sporttas die ik naast de auto had laten staan en mijn mobiel; die lag in de auto. We hoorden dat er beneden aan de voordeur gerommeld werd.
“De keukendeur!” riep Jannie, “die is niet op slot”. Snel rende ik in mijn blote kont naar beneden om in de keuken de twee grendels van de keukendeur dicht te doen. Net toen ik de grendels dicht had zag ik twee mannen naar de deur toe komen rennen. Terug naar boven hollend hoorde ik de mannen aan de deur trekken en er tegen aan schoppen. ‘Dat gaat mis,’ dacht ik. Op de overloop had ik een trapluik van een Vlizotrap naar de zolder gezien. Als leraar bouwkunde vallen dat soort details me op. Ik trok aan het koordje van het luik en schoof de trap omlaag.
“Kom vlug, opschieten,” riep ik naar Jannie, die nog steeds in haar blootje op de overloop op me wachtte. Terwijl Jannie naar de zolder vluchtte haalde ik nog snel onze schaatskleren uit de badkamer, plus een ochtendjas die ik aan een haakje zag hangen. Achter Jannie aan vluchtte ik naar zolder. Terwijl ik bezig was de trap op te trekken hoorde ik beneden de keukendeur onder het getrap bezwijken.
De trap omhoog en het luik dicht, daar zaten we dan op zolder. We hoorden stemmen onder het luik en er werd aan het koord van het luik getrokken. Ik vroeg Jannie om de aan het luik bevestigde trap vast te houden. Zo blokkeerden we het luik terwijl ik op de zolder op zoek ging naar geschikte hulpmiddelen. Een oude eetstoel leek uitkomst te bieden. Ik sloeg de stoel kapot tegen een van de dakbalken. Een van de poten bleek goed bruikbaar om het luik te vergrendelen en de tweede poot hield ik als verdedigingswapen. Met het luik geblokkeerd had ik weer oog voor Jannie die een, gezien de situatie, merkwaardig aanzien bood met haar blote gat op de trap zittend om tegenwicht te bieden.
“Je mag er af lieverd,” zei ik “laten we ons snel aankleden”. Bij gebrek aan beter werden dat weer de bezweette schaatskleren plus de ochtendjas er over voor Jannie. Met haar thermo hemdje weer aan, vroeg Jannie, met de ochtendjas over haar bovenbenen wrijvend.
“Jezus Tinus, hoeveel heb je in me gespoten?
In de tussentijd hadden onze belagers er kennelijk een keukentrapje bijgehaald. Ik hoorde ze aan het luik rommelen en praten. Een opmerking deed me de oren spitsen. “Zal ik door het luik schieten?”
Gevolgd door een andere stem, “nee klootzak, niet schieten heb ik toch gezegd. Geen lawaai!”
De stemmen verdwenen en we overlegden over wat te doen, zonder een goede uitweg te vinden. Het viel me op dat Jannie zich kranig hield. Wat een stoer wijf, dacht ik. Toen het een paar minuten rustig bleef en we alleen wat geluiden van auto’s op het erf hoorden besloot ik het dakraam te openen om te zien wat er buiten gebeurde. Op een stoel staande kon ik met mijn bovenlichaam uit het open geklapte dakraam het erf overzien. Er was nog een busje bij gekomen, de wiettelers lagen geboeid op het erf en ik zag mannen met zakken sjouwen. Dat verontrustte me niet, wel dat ik twee man met een in de schuren gevonden ladder naar het huis toe zag lopen. Gedreven door een flinke portie adrenaline klom ik uit het dakraam, wrikte een dakpan los en wachtte tot de overvallers dicht bij het huis waren. Nooit een goede werper geweest, toch had ik die dag geluk. Ik miste de boevenkop van de voorste ladderdrager, maar de dakpan landde vol op zijn schouder. Er klonk een schreeuw, de ladder werd losgelaten en mijn slachtoffer viel kermend op zijn knieën. De achterste keek omhoog, zag mij en tastte naar zijn zak. Voor mij het signaal om me snel naar binnen te laten zakken. Binnen negeerde ik de vragen van Jannie. Ik pakte mijn stoelpoot wapen en stak mijn bovenlichaam weer uit het raam. Ik zag de gewapende overvaller omhoog kijken en ik zwaaide met mijn stoelpoot. Zijn hand met het wapen ging omhoog, ik liet me op de zoldervloer vallen en er klonk een schot. Een klap op het dak en het gerinkel van over het dak omlaag glijdende stukken gebroken dakpan. Gevolgd door nog een schot en een klap in het dakbeschot. Het laatste schot was beter gemikt en ging door het geopende dakraam naar binnen. Jannie en ik doken weg in de verste hoek van de zolder. Door het dakraam hoorde we hollende voetstappen en gevloek.
“Stelletje godvergeten klootzakken, niet schieten heb ik toch gezegd”. Gevolgd door een protest, “de klootzak heeft Johan…”.
“Schiet op, snel alles inpakken en wegwezen”.
Ik durfde mijn hoofd niet meer uit het dakraam te steken, naast elkaar zittend wachtte we af wat er ging gebeuren.
Na een paar minuten hoorden we een auto wegrijden en mijn nieuwsgierigheid won het van mijn angst. Met mijn hoofd uit het dakraam zag ik een busje wegrijden en mijn slachtoffer was van het erf verdwenen. Meegenomen in het vertrekkende busje? De resterende auto’s werden gevuld met zakken. Ik bleef kijken en Jannie klom naast me op de stoel om ook uit het dakraam te kunnen kijken. Onder andere omstandigheden zou het prikkelend geweest zijn, zo strak tegen elkaar aan. Een van de busjes werd verplaatst naar dichter bij het huis, binnen gooi afstand zag ik. De boeven waren te druk met hun boevending om omhoog te kijken en ik dacht aan de op me geloste schoten en ik wilde wraak. Jannie die me een dakpan los zag wrikken, had kennelijk een zelfde gedachte, want ze moedigde me aan. Met een geweldige klap landde de dakpan op het dak van het busje. Jannie en ik vluchtte met een jeugdkreet terug naar ons veilige hoekje.
Kabaal, het geluid van rennende mannen en veel getier op het erf. Even later het dichtslaan van autoportieren en; sirenes in de verte. We hoorden de auto’s het erf afstuiven en het geluid van de sirenes dichterbij komen. Opnieuw klommen we op de stoel en we stonden dicht tegen elkaar aan uit het dakraam te kijken. Het was een geweldig schouwspel. Een busje was van het erf ontsnapt en werd door een politiewagen achtervolgd, het laatste busje slaagde er net niet in van het erf af te komen. We zagen hoe twee mannen uit het laatste busje gehaald werden en we zagen politieagenten het erf oprennen. Ik riep en zwaaide enthousiast naar de agenten. We lieten ons weer op de zoldervloer zakken en Jannie omhelsde me en gaf me een lange vette kus.
“Wat nu Tinus, zullen ze mij ook meenemen?” We stemden snel onze verhalen op elkaar af en ik overtuigde Jannie om vol te houden dat ze niet van de wietplantage geweten had. Gelukkig was de oorspronkelijk afgesproken huur via de bank netjes vooruit betaald en had ze de ‘bonus’ contant ontvangen.
We werden nog net niet als criminelen behandeld en moesten mee naar het politiebureau. Jannie kreeg ondanks haar en mijn boze protesten geen gelegenheid om zich om te kleden. Op het bureau werden we apart verhoord. In mijn geval in eerste instantie door een rustig tweetal, die mijn verhaal leken te geloven. Geduldig spelde ik ze twee maal Rucphen als woonplaats voor ze. Ik benadrukte de verbazing van Jannie toen ze vandaag ontdekte dat haar huurder haar bedrogen had en in haar schuur plantjes was gaan kweken. Ons seksavontuur liet ik maar achterwege. Het hele verhoor duurde ruim een uur. Daarna wachten, gelukkig werd na een kwartier Jannie in dezelfde wachtruimte gelaten. We konden niet afstemmen omdat er een agente achter een balie binnen gehoorsafstand zat. Wel kon ik haar influisteren “volhouden, je wist van niets”.
Na een uurtje wachten volgde een nieuw verhoor door een ander tweetal, dit keer een zij en een hij. De zij, een zuur kijkend type van mijn leeftijd, had duidelijk de leiding. Door haar houding en manier van vragen zat ze direct in mijn irritatiezone.
“Dus u zegt dat… en u hebt gezegd dat …” en daarbij kijkend met een blik zo van, wat je ook zegt, ik geloof er niets van. Na een kwartiertje inhouden en zo rustig en beheerst mogelijk antwoorden barstte bij mij de bom.
“Mevrouw, ik zal het maar eerlijk vertellen. Vanmorgen werd ik wakker en toen dacht ik, ik ga vandaag eens heerlijk wiet oogsten. Daarvoor trok ik een thermo onderhemd en een strak schaatspak aan, want dat werkt zo lekker tussen de planten en onder de warme lampen”.
“Mijnheer, u hoeft niet zo sarcastisch te doen”. We willen alleen maar vaststellen of u wel of niet betrokken bent bij de wietplantage”. Even later wilde ze een verslag van wat ik van minuut tot minuut die dag gedaan had. Ik somde mijn bezigheden op tot het moment dat de politie het erf op reed.
“Dus toen u mevrouw thuis bracht hebt u anderhalf uur koffie gedronken tot de overvallers kwamen?”
“Ja, ik ben gek op koffie en de koekjes waren heel lekker”.
“En u bent in al die tijd niet op het erf geweest?”
“Nee, waarom zou ik?”
Ze bleef maar doorzagen.
“Waarom lag de tas van mevrouw al die tijd buiten? Waar was u op het moment van de overval?” Daarbij hing ze met haar bovenlichaam over de tafel naar me toe en ze kwam me veel te veel in mijn intieme zone. Ik vermoedde dat ze het omgewoelde bed en mijn schoenen, die ik nadat de politie kwam uit de badkamer moest halen, als bewijs van mijn ‘leugen’ zag.
“Oh,” zei ik. Ik denk dat u wilt horen of het koffiedrinken zuivere koffie was. Dat wil ik graag vertellen het was prima koffie. Na twee kopjes vroeg mevrouw me om haar te helpen met wassen en omkleden en wilt u de details weten?” Ze viel uit haar rol, want in plaats van te antwoorden knikte ze en ze leunde weer naar voren.
“Ik heb haar geholpen met wassen en daarna hebben we op haar bed gaan liggen praten”.
“Praten, zegt u?”
“Ja, praten”. Er viel een stilte, ik zag haar nadenken en ik zag haar jongere metgezel grijnzen.
Nog verder over de tafel naar me toe buigend met haar gezicht op tien centimeter van het mijne, “en waar sprak u dan zo lang over?” Ik zag lelijke vullingen in haar gebit en zweetdruppeltjes op haar bovenlip.
“Over rondingen”.
Met een uitroep van verbaasde nieuwsgierigheid, “over rondingen?”
“Ja, moet u weten, schaatsijzers hebben een ronding en daar zijn veel theorieën over en…”
“Mijnheer, wilt u alstublieft stoppen!” Ik zag nu ook zweetdruppeltjes op haar voorhoofd.
“Nee, u wilt het hele verhaal en nu krijgt u het”. Vol op het orgel ging ik los.
“Daarna hadden we het over thermoplastische schaatsschoenen en thermoshirts en al die tijd lagen we knus naast elkaar te praten”.
Ze gaf het op, ze verdween uit mijn comfort zone door weer recht op haar stoel te gaan zitten.
“Begint u nog eens te vertellen vanaf het moment dat u de overvallers hoorde”.
Ik vertelde het verhaal maar weer. Na nog wat vragen over de dakpannenstrijd werd het verhoor beëindigd en mocht ik opnieuw wachten. Ik rammelde letterlijk van de honger, maar een verzoek om eten of even naar buiten te kunnen om wat te kopen, werd niet gehonoreerd. Gelukkig kwam Jannie na een half uur weer bij me zitten. Ze keek bezorgd en ik deed mijn best om haar op te beuren, daarbij gehinderd door een meeluisterende agente achter de balie.
Weer ruim een uur later werden we voor de afwisseling samen een verhoorkamertje binnen geleid, Kenau en haar assistent wachtte ons op. We kregen te horen dat er overlegd was met de officier van justitie en dat we mochten vertrekken. De stal was voorlopig taboezone, in verband met het onderzoek en nader onderzoek naar ons verhaal ging nog verricht worden.
Het bleek dat een buurman de politie al gebeld had omdat hij verdenkingen had over de huurder en die bevestigd zag toen hij toevallig langs fietste en de busjes het erf op zag scheuren. Toen hij later de schoten hoorde had hij opnieuw gebeld.
Bij het weg gaan zie Kenau. “Mijnheer moet er rekening mee houden dat er klachten tegen hem zijn ingediend wegens mishandeling en schade aan een auto”.
Ik reageerde als door een spin gebeten. “Noodweerexces, zet maar in het proces verbaal”.
We stonden al buiten, ik nog briesend, toen Jannie, beter bij de les dan ik opmerkte, “ho stop, hoe komen we bij mijn huis?”
Shit, ja, dacht ik. Terug naar binnen naar Kenau en met een zuinig gezicht stemde ze in om ons naar het huis van Jannie te laten brengen.
Om half negen ‘s morgens was ik naar de ijsbaan vertrokken. Om half zeven ‘s avonds liepen we het politiebureau uit naar de dienstauto. Wat een vrije dag. Samen op de achterbank van een politiewagen fluisterden we over onze verhoor belevenissen. Jannie verhoogde de intimiteit van het fluisteren door een hand op mijn bovenbeen te leggen, gevolgd door een “dank je wel” met een kus op mijn mond.
We werden op de weg voor het erf van Jannie afgezet. Mijn auto stond gelukkig nog onbeschadigd in zijn hoekje op het erf. Als eerste haalde ik mijn telefoon uit de auto. Gemiste oproepen; twee van school, een van een sportmaat en geen van mijn echtgenote. Mooi, dacht ik, dan maar een kort Whatsapp bericht: “Ben per ongeluk als getuige bij een overval betrokken. Kom vanavond laat thuis. Eet in de stad wel iets”.
Het achterste deel van het erf was met politielinten afgesloten en we gingen door de geforceerde keukendeur naar binnen. Jannie ging aan de slag met twee pizza’s uit de vriezer en terwijl ik de achterdeur provisorisch repareerde ging zij zich wassen en “iets gemakkelijks aantrekken”. Een halfuurtje later zaten we tegenover elkaar aan de keukentafel pizza te eten. Jannie fris gewassen in een badjas en ik nog steeds in mijn stinkende schaatspak.
Ik vertelde Jannie dat ik tijdens de ondervraging over ons verblijf even getwijfeld had tussen de waarheid of een zo ranzig mogelijk pornografisch verhaal om de zo overduidelijk in seksuele details geïnteresseerde Kenau verder op te geilen. Maar dat ik, omdat dat ik vond dat onze intimiteit haar niets aanging een kuis zwets verhaaltje verteld had. Jannie begon te lachen, “toen ze bij mij bleef aandringen heb ik haar verteld dat we heerlijke seks hadden gehad. Je had haar gezicht moeten zien! Je hebt me op een idee gebracht, als jij nu gaat douchen dan vertel ik je daarna mijn idee”. Ze keek me aan met een blik die maakte dat ik dat idee maar wat graag wilde horen. Terwijl ik me douchte kwam ze de badkamer in. De badjas ging uit en gekleed in alleen een witte slip ging ze op het toiletdeksel zitten kijken hoe ik me douchte en afdroogde. Vanaf dat ze vertelde dat ze een idee had liep ik al met stijve rond.
“Kom op met je idee”.
“Ongeduldig Tinus? En zonder een antwoord af te wachten, “wil je me vertellen welk pornografisch fantasieverhaal je aan de politievrouw had willen vertellen?”
“Eh… Ik wilde het verhaal beginnen met dat toen ik onder douche vandaan stapte jij voor me stond in alleen een bh en slipje en dat ik een vochtplek in je slipje zag”.
“Oh, ze pakte mijn hand en bracht die naar slipje, “voel eens”. Ik voelde een vochtig kruis en stak mijn hand in haar slipje voor een verdere verkenning.
“Ho, ho, eerst vertellen, hoe je fantasie vertelling zou gaan”.
“Je stond op en je pakte met twee handen mijn pik vast en…”
Ik kon mijn zin niet af maken, doordat ze opstond, met een hand mijn pik pakte en de andere in mijn nek legde om mijn hoofd naar het hare te buigen voor een lange kus. Tijdens de kus streelde ze mijn pik en begon ze de voorhuid heen en weer te schuiven.
“En toen?”
“Ze trok me aan mijn pik mee en ging weer op de wc zitten en ze nam mijn pik in haar mond”. Zonder iets te zeggen liet Jannie mijn fantasie werkelijkheid worden. Ze pijpte me even tot ik mijn jongeheer terugtrok.
“Doe ik het niet goed?”
“Je doet het fantastisch! Maar ben je niet nieuwsgierig naar de rest?”
Met een hese stem, “wat gebeurde er verder?”
“Kom maar mee,” zei ik, haar overeind helpend. We liepen naar de slaapkamer, waar ik voor haar op de grond knielde en haar slipje omlaag stroopte. Ik drukte een kus op haar natte pruim en stond weer op.
“En wat deed je toen?” Klonk het met teleurstelling in haar stem.
“Toen hielp ik je om op je rug op bed te gaan liggen, kijk zo. Daarna ging ik op mijn knieën naast je zitten en…let op”.
Ik kuste haar, ik kneedde zachtjes haar borsten, ik knabbelde op haar harde tepels, ik verkende haar poes met mijn vingers en streelde met een vingertopje haar kittelaar. Daarna boog ik me over haar onderlichaam, liet mijn hoofd zakken en duwde mijn tong in haar spleetje. Ik zocht met mijn tong haar kittelaar en begon haar te likken. Een drukkende hand op mijn hoofd en geluiden van genot bewezen dat dit gewaardeerd werd. Ik likte door tot ik vermoedde dat ze een hoogtepunt naderde, toen stopte ik.
Jannie viel uit haar rol en vroeg niet door naar wat er verder in mijn fantasie verhaal gebeurde.
“Toe, doorgaan”. Dat wilde ik maar al te graag en het was tijd dat mijn pik weer wat aandacht kreeg.
Negenzestig: maar dan anders. Met mijn voeten op het voeteneind en op mijn ellebogen naast haar lichaam steunend, ging ik verder met het likken van haar clitje. Mijn pik prikte naar beneden naar haar mond. Ze tilde haar hoofd op, opende haar mond en ik kreeg een geweldige pijpbeurt. Ze kwam klaar en ze kreunde en schreeuwde met mijn pik in haar mond. Het was goddelijk lekker en ik moest me wel terugtrekken om niet in haar mond te spuiten. Ik wilde nog maar een ding, van achteren. Tegen die lekkere ronde kont aan, de kont die voor mij het begin van de avontuurlijke dag was. Jannie werkte mee. Ze ging met gespreide benen op haar knieën op de rand van het bed zitten. Haar hoofd zakte op de matras en haar geile kont stak schuin omhoog. Voorzichtig met haar verwonding ging ik tussen haar benen staan en drukte mijn pik naar voren. Hij wist de weg en schoof zo naar binnen in de vochtige warmte. Ik stond al op springen, maar ik wilde wachten op een nieuw orgasme van Jannie. Voorzichtig begon ik te bewegen en Jannie pikte mijn ritme op. Heen en weer in haar warme masserende kut. Mijn kloten tikten tegen haar billen. Ik rook onze geiligheid en stond op springen. Jannie begon zachtjes te kermen en vroeg om een paar harde stoten. Ik stootte en stootte, Jannie gilde zachtjes. Ik stootte zo diep mogelijk in haar, stopte en spoot voor de tweede keer die dag een lading sperma in haar.
Later, samen uitrustend en nagenietend, naast elkaar met de armen om elkaar heen op het bed.
‘Tinus, laten we dit vaker doen”.
“Wat dacht je van komende zaterdag? Dan kom ik je keukendeur goed repareren en je dak herstellen”.
Later in de auto dacht ik na over wat mijn verhaal moest worden, als antwoord op de vragen die onvermijdelijk gingen komen. Mijn echtgenote over een lange dag op pad; op school als daar mijn betrokkenheid bekend werd en de politie als ik nog eens verhoord zou worden. En dan nog hoe verder met Jannie? De schamele resten van wat ooit een goed huwelijk was op het spel zetten of de beloofde klusjes doen bij Jannie, geen overspel meer en de herinnering aan een ‘avontuurlijke’ dag koesteren?
Graag uw sterrenwaardering bovenaan en/of reactie onder het verhaal. Of direct contact met mail. Dank u. Liefs My