Voorpret

()

Door een sprintje te trekken wist ik nog net de, op vertrek staande trein, te halen. De volgende zou pas over een half uur gaan en ik had er weinig trek in om daarop te wachten. Het was me een drukte van jewelste. Zoals iedere vrijdagmiddag trouwens. Het leek er weer op dat iedereen het weekend elders in het land ging doorbrengen. Of ik er nog bij zou kunnen, was een kwestie van duwen en er voor zorgen dat m’n weekendtas meekwam. Het balkon van de trein was barstensvol en binnenin was het al niet veel beter zag ik vanuit m’n benarde positie. Hydraulisch persten de sluitende treindeuren het volgepakte treinbalkon nog dichter opeen en de trein vertrok.

De machinist had er kennelijk zin in want de trein zette zich met een schok in beweging. Ondanks de drukte moest iedereen zich vastgrijpen aan wat er ook in de buurt was. Gelukkig kon ik een stang grijpen in m’n onmiddellijke omgeving terwijl ik excuses mompelde in de richting van m’n meest naaste medereizigers. Terwijl de trein gang maakte keek ik wat rond en ik ontwaarde de overige, meestal verveeld kijkende, passagiers op het balkon.

Vlak naast me, aan de andere kant van de door mij vastgegrepen stang, stond een jonge vrouw. Strak voor zich uit kijkend, neutraal en naar niemand in het bijzonder. Eigenlijk was ze net zo saai gekleed als de overige. In het grijs en in haar geval in een mantelpak met crèmekleurige blouse. Kastanjebruin haar. Weerbarstig, dat kon je wel zien, maar keurig opgestoken. Een echte ambtenaar, concludeerde ik. Een hoornen bril maakte haar uiterlijk mogelijk nog strenger. Ik realiseerde mij opeens dat ik de vrouw stond op te nemen en te bestuderen. Ik zag dan ook, dat ze veel jonger moest zijn dan ze leek door haar strenge outfit. Hooguit een jaar of dertig, misschien zelfs rond de vijfentwintig schatte ik. Ook zag ik dat ze prachtige groene ogen had die ze jammerlijk camoufleerde met die vreselijke bril. Eigenlijk was ze best groot bedacht ik. Ongeveer dezelfde lengte als ik en ik was toch zo’n 1.87 m. Toen de trein bij het volgende station vaart minderde en de machinist niet in staat bleek dit zonder stoten te doen, draaide de ‘ambtenaar’ haar gezicht een moment in mijn richting. Hetzelfde moment verdronk ik in haar ogen, eigenlijk de mooiste die ik ooit had gezien.

Ze had me niet langer dan enkele seconden in m’n ogen gekeken, maar ik was er totaal van in de war. Wat is dit, vroeg ik me af. Ik voelde bovendien dat ik nota bene had gebloosd. Iets wat ik sinds m’n schoolbanken onder de knie meende te hebben. En zij, zij moest die rooie kop van me gezien hebben, dat kon niet anders. Verbeelde ik het mij, of krulde er een kleine glimlach rond haar mondhoek. Ik kon het niet nalaten om regelmatig naar die strenge maar o zo mooie jonge vrouw tegenover mij te kijken.

Tijdens een van de volgende treinschokken greep haar rechterhand de stang waaraan ik mij ook vasthield. Haar hand kwam half over de mijne terecht. Ze keek me aan en lachte. Ik mompelde iets van ‘sorry’ en schoof m’n hand lager op de stang. Ik voelde dat ik weer kleurde. ‘Sorry’ had ik gezegd. Waarom eigenlijk? Ik had niks gedaan. En ik had m’n hand teruggetrokken. Teruggetrokken! Stommeling dat ik was. Ik voelde haar koele huid nog op m’n hand leek het. Maar ‘ze’ keek weer neutraal voor zich uit en aan spijt had ik natuurlijk niks.

Was de trein meer gaan schokken? Of leek dat maar zo. Ik voelde hoe de jonge vrouw door een van de schokken tegen de stang werd gedrukt. En nog eens. Ik voelde het duidelijk tegen de rug van m’n hand. Ik realiseerde me opeens dat ik door het schokken van de trein tot twee keer toe met de rug van m’n hand haar rechter borst had beroerd. De aanraking was als in m’n huid gebrand. Nu zou ik niet zo stom zijn om m’n hand te verplaatsen. Ik deed ten slotte niks, suste ik m’n geweten dat een strijd was begonnen met m’n hormoonhuishouding. Een strijd die bij voorbaat verloren zou blijken te zijn. Dat wist ik wel uit eerdere ervaringen met m’n explosieve ontvlambaarheid. Opnieuw tastten haar ogen in een flits mijn gezicht af, een glimlach rond de lippen. Nu was het mijn beurt om neutraal in de ruimte te kijken en geen enkele reactie te geven, hoewel m’n hartslag zo’n 20 beats was toegenomen. Voor het eerst was ik blij met de drukte in de trein en mocht de machinist zoveel schokken als hij maar wilde.

Het duurde niet lang voor de volgende schok. Ik voelde gelijk dat de zijde van haar blouse de haren op m’n handrug beroerde en als het ware streelde. Niet met een schok of een ongecontroleerde duw, maar meer als bij een liefkozing. En langzaam werd die druk opgevoerd. Ik wist niet wat me overkwam. Dit was niet per ongeluk. Dat kon niet. Opeens leek het of m’n gehele tastzin in de rug van m’n hand was in plaats van in m’n vingertoppen. Ik voelde hoe ze haar volle borst tegen m’n hand drukte. Zachtjes, maar niet zo maar per ongeluk, nee zich duidelijk bewust van m’n hand. Ze speelde een spelletje met me, dat kon niet anders! Een korte blik bevestigde wat ik voelde. Door de dunne zijde stof priemden de contouren van haar tepels die zich fier hadden opgericht en daarmee blijk gaven het spel net zo opwindend te vinden als ik. Ze keek me aan. Glimlachend, maar ook enigszins zwoel nu. Brutaal blikte ik terug. Wil jij spelen? Nou ik speel wel mee, hoor. Zonder mijn blik los te laten streelde ze met de harde tepel van haar rechter borst de rug van m’n hand. Ik werd er bloedgeil van en ook wat onrustig. Zag niemand dan wat er gebeurde? Kennelijk niet. Iedereen keek nog net zo verveeld en duf als in het begin. Nee, dit spelletje was een geil intermezzo tussen haar en mij.

Alsof het niet genoeg was, draaide de jonge vrouw zich enigszins. Eerst dacht ik dat ze er genoeg van had en er mee wilde stoppen. Jammer, want het spelletje beviel me wel. M’n hart bonkte als een bezetene en in m’n liezen voelde ik hoe m’n lul zich met bloed vulde en groeide. Het spelletje bleek echter niet afgelopen te zijn want ze schoof langzaam en bijna ongemerkt weer in mijn richting. Nu meer met haar rug naar me toe zag ik. Ze stond nu half voor me, meer tussen mij en de paal. Terwijl zij zich met haar rechter hand vasthield, drukte ze haar borst, nu haar linker, tegen m’n hand. Het leek wel alsof m’n jongeheer jubelde, want met een laatste beweging strekte hij zich geheel uit. Keihard gezwollen voelde ik hoe hij door m’n strakke jeans tegen m’n buik gevangen werd gehouden. Als er nu niet zo veel mensen zouden staan, had iedereen kunnen zien dat ik een stijve heb, realiseerde ik mij. Wat werd ik geil hiervan. En ik werd ook brutaler. Onzichtbaar voor de overige reizigers draaide ik m’n hand rond de stang zo, dat ik met de top van m’n wijsvinger die heerlijke harde tepel kon beroeren en strelen. Aan het zwellen van haar borsten kon ik zien dan het haar evenmin koud liet en dat haar adem wat sneller ging. Tot m’n genoegen zag ik dat ook haar wangen wat meer kleur hadden gekregen. De lichte blos maakte haar een stuk minder streng zag ik.

Haar parfum ademde ik diep door m’n neus maar binnen en het bedwelmde me bijna. Het leek wel alsof ik haar lichaamswarmte voelde stralen. Ook m’n geslacht was zich erg bewust van de nabijheid van het vrouwenlichaam want het werd nog stijver en groter. Ik lette al lang niet meer op m’n omgeving. Ik was volledig in de ban van de sensualiteit die deze prachtige vrouw uitstraalde. Opeens was het alsof ik een elektrische schok kreeg. M’n zo gespannen zenuwen reageerden als door de bliksem getroffen. Een lichte aanraking, heel even en heel subtiel, maar de uitwerking was er niet minder door. Verbeelde ik het me, of was dit waar? Het was misschien zo, dat haar linker arm voor de oppervlakkige toeschouwer schijnbaar ongebruikt langs haar lichaam omlaag hing, maar de toppen van de vingers van die hand hadden zojuist zijn gulp beroerd. Precies op de plek waarachter m’n gezwollen lid alles probeerde om vanuit z’n benarde positie te ontsnappen, streelden duidelijk een paar vingers. Ik kon het gewoon niet geloven. Midden op het balkon van deze volle trein werd ik door de meest sexy vrouw van de wereld in m’n kruis gepakt. In het geniep dat wel, maar voor mij maakte dat geen verschil. Haar vaardige hand begon m’n lul te kneden en streelde m’n gulp en alles wat daarachter schuilging. Dit kon niet goed gaan. Dat begreep ik wel. Met het erotische spelletje, hadden haar borsten en mijn hormonen hun werk uitstekend gedaan. Ik stond daar met een stijf lid, eigenlijk helemaal klaar om z’n werk te laten doen. Een lul die niets anders wilde dan penetreren en zich pulserend ontdoen van zijn geile lading. Ik voelde hoe ik elk moment de controle over m’n kloppende gevaarte kon gaan verliezen. Ik maakte me al lang niet meer druk of iemand kon zien wat de vrouw in het openbaar met me deed. M’n grootste zorg was dat ik ging klaarkomen! Dan kon en mocht natuurlijk niet gebeuren. Ik zou dat niet geheim kunnen houden. Het zou natuurlijk onmogelijk voor me zijn om zonder enig geluid of emotie tot m’n hoogtepunt te komen. Bovendien zou het zichtbaar zijn voor iedereen. Als m’n jongeheer eenmaal begon te spuiten dan kon hij er wat van. Ik wist zeker dat de stof van m’n slip en m’n jeans niet voldoende was om al het spuitende zaad te absorberen. Krampachtig probeerde ik aan iets anders te denken. Ik deed dat wel vaker als ik tijdens het vrijen wilde voorkomen dat ik vroegtijdig klaarkwam. Overigens, meestal zonder succes, dat wel. Maar ik moest iets proberen. Het kwam daarbij niet in me op om tegen de vrouw ‘stop’ te roepen of iets dergelijks. Evenmin om haar hand weg te duwen of mezelf weg te draaien. Haar knedende en strelende hand hield mij helemaal in haar macht. Het gelukzalige gevoel van geiligheid en opwinding verlamde mij totaal. Ik kwam bij het punt waar het me allemaal te veel werd en het me ook allemaal niet meer kon schelen. Ik zou met gegrom gaan klaarkomen. Iedereen zou het horen en iedereen zou het schokken van m’n onderlichaam zien en begrijpen wat er gebeurde. Ik zou met een grote natte vlek in m’n broek m’n reis moeten vervolgen. Het kon me allemaal niks meer verdommen. En juist op dat moment stopte ze.

Ze trok haar hand terug alsof ze aan m’n scrotum had gevoeld dat ik op springen stond en ging spuiten en dat wilde voorkomen. Wat ik niet meer voor mogelijk had gehouden, gebeurde. Nou ja, het gebeurde eigenlijk niet. Op de een of andere manier lukte het me om m’n zaadlozing tegen te houden. Ik realiseerde me goed, dat het op het randje was geweest en algehele schaamte me hierdoor werd bespaard. Ik wist dat ik een rooie kop had en er verhit moest uitzien. Zij stond daar alsof er niets aan de hand was. Ze keek weer voor zicht uit, glimlachend dat wel. Had dat prachtige wijf soms leedvermaak om hetgeen zij had veroorzaakt? Het kon bijna niet anders. In Antwerpen moest ik er uit. Maar toen de trein het Centraal Station binnen donderde wist ik dat in de trein zou blijven. Bij haar. Ik wist niet waar ze heen ging, maar ik wist wel dat ik bij haar wilde blijven. Dicht bij dat prachtige lichaam en die heerlijke brutale strelende handen. Het kon me niet schelen dat ik maar een kaartje had voor Antwerpen en dat ik daarna zwart zou reizen, met alle risico’s van dien. Zoals de machinist de trein had gereden zo stopt hij ook in het station. Vele mensen verdrongen zich naar de openende deuren en baanden zich een weg naar buiten. Enkele ogenblikken was het iets minder druk op het balkon en konden de achterblijvend e passagiers zich wat bewegen. Mijn ‘vriendin’ maakte daarvan dankbaar gebruik en manoeuvreerde zich in de richting van een klapstoeltje wat zojuist vrijgekomen was. Niemand belette dat haar en ze ging er zitten. Ik begreep wel dat ik moest zorgen dat ik een beetje in haar buurt moest blijven en schuifelde vlug in haar richting en ging breeduit vlag voor haar staan in het uiterste hoekje van het balkon. Dringend en mopperend stapten de nieuwe reizigers in de overvolle trein, maar ik liet me niet opzij dringen en kreeg het voor elkaar om vlak voor haar te blijven staan. Ik voelde hoe m’n benen haar knieën raakte en zag dat ze iets ruimte voor me maakte door haar benen iets opzij te draaien. Stijf met m’n benen tegen de buitenkant van haar dijen bleef ik staan, mij meer dan bewust van haar heerlijke aanwezigheid, nu nog dichterbij. Ik kon haar parfum nu nog beter ruiken en voelde dat m’n erectie weer toenam, terug naar z’n vorige glorie en brutaliteit. Opnieuw werden de passagiers bijeen gedrukt door de zich sluitende deuren en weer zette de trein zich schokkend in beweging. Waarheen zou ze gaan. De trein ging helemaal naar Turnhout en het duurde nog wel even voordat ze daar zouden aankomen, bedacht ik. Een ding was voor mij duidelijk; ik moest bij haar blijven, zo lang en zo dicht mogelijk. Voorzichtig keek ik naar haar gezicht vlak onder mij. Alsof ze het merkte keek ze omhoog, mij recht aan en hield m’n blik vast. Ze glimlachte nog steeds en in haar zwoele ogen meende ik iets van ondeugd te zien komen. Terwijl ze mij bleef aankijken schoof ze haar hand tussen de opening van m’n loshangende regenjas, genietend van de schrikreactie die ongetwijfeld op mijn gezicht zichtbaar moet zijn geworden. Nu schrok ik toch echt. Dit kon niet en ik vroeg mezelf zelfs af of ik dit wel wilde, want ik voelde hoe ze de rits van m’n gulp langzaam omlaag trok. Wat ging ze in hemelsnaam doen? Dit werd echt te gek, dat kon ze niet maken. Als verlamd bleef ik echter staan en deed niets om haar tegen te houden. Verwarring troef. Aan de ene kant het kleine beetje verstand wat me nog restte en een beroep deed op hetgeen gebruikelijk was voor de gemiddelde student in een trein, en aan de andere kant m’n groeiende begeerte en de lichte vorm van waanzin die zo eigen is aan geilheid, speciaal bij nog niet geheel volwassen jonge mannen met een libido zo groot als een flatgebouw. Een verloren strijd wist ik eigenlijk al.

Ik liet haar begaan en merkte dat junior zich weer in z’n volle lengte had opgericht, klaar voor de dingen die naar zijn verwachting komen gingen. Ik voelde hoe haar vingers voorzichtig maar vaardig mijn gulp hadden geopend en hoe ze zich bij mij naar binnen werkten. Ze begonnen een zoektocht wat niet echt een zoektocht hoefde te zijn, want ze vonden en omvatten onmiddellijk waarnaar ze kennelijk hadden gezocht. Slechts de dunne stof van m’n slip scheidde m’n stijve hunkerende lul nog van haar hand. Haar vingers kneedde korte tijd m’n stijve paal en vonden al vlug m’n ballen waarmee ze zacht begon te spelen. Oh, wat een heerlijkheid en genot. Ze weet verdomme verrekte goed wat ze doet, bedacht ik genietend van haar vaardige handen aan m’n al weer steigerende fallus. Ze vond boven de rand van m’n slip de bovenkant van m’n stijve stamper en m’n gezwollen eikel. Speels kneep ze er in en met moeite kon ik voorkomen dat ik een kreet slaakte. Vervolgens omvatten de koele vingers m’n lul en trok die ik een handige beweging door m’n openstaande gulp, buiten m’n broek. Ik schrok hier opnieuw van, hoewel ik wist dat m’n regenjas ervoor zorgde dat niemand kon zien wat er gebeurde. Met twee handen omvatte ze m’n kolos en schoof tergend langzaam de huid rond de stijve paal naar achteren, zodat de gespannen eikel helemaal vrij kwam. Het volgende moment voelde ik hoe twee vochtige lippen zich tegen die eikel plaatsten en een zich openende mond. Met beide handen rond m’n lul nam ze m’n eikel in haar mond en werkte die zo ver mogelijk naar binnen. Ik voelde hoe haar tong zich bezig ging houden met de gevangen prooi. Nu wist ik zeker dat ik ging klaarkomen. In haar mond, dat was wel duidelijk en ik zou er wel voor zorgen dat ze alles naar binnen kreeg dacht ik min of meer wraakachtig. Ik voelde hoe het sperma zich ging verzamelen om zo vlug mogelijk naar buiten te kunnen spuiten. Ik kon niet nalaten om licht neukende bewegingen in haar mond te maken. Opnieuw kon het me allemaal niet meer schelen. Ik zou gaan klaarkomen en iedereen zou het horen en zien. Het maakte allemaal niks meer uit. Ik had niet gemerkt dat de trein het station van Malle was binnengereden en vervolgens stopte. Hetzelfde moment trok ze m’n lul uit haar mond en liet die los. Met een ‘sorry’ stond ze op en baande zich langs mij een weg naar buiten, de trein uit. Ze liet mij verbouwereerd achter. Met een stijve lul uit m’n broek stekend kon ik geen kant op. Dit zou me toch niet gebeuren. De bitsh liet me toch niet zomaar in de steek? Dat zou ze me niet flikken besloot ik. M’n trots was nog te groot om zomaar en ongemerkt weg te frommelen in m’n strakke jeans en ik besloot daarom dan ook zo snel mogelijk m’n regenjas dicht te knopen en haar achterna te gaan. Ze mocht niet ontsnappen de slet. Pijpen betekent ook neuken vond ik. En dat wilde ik gaan waarmaken.

Juist toen de deuren zich wilden gaan sluiten voor vertrek wist ik mij met weekendtas en al naar buiten te wringen. Ik zag haar enkele tientallen meters voor mij in de massa zich een weg banen in de richting van de trappen naar het tunneltje onder het station. Zo vlug de menigte het toeliet liep ik dezelfde richting. Dit was geen spel meer vond ik, dit was oorlog. Ik moest haar inhalen. Eenmaal in het tunneltje zag ik haar nergens meer. Waar was ze gebleven? Welke kant was ze opgegaan? Voorzijde of achterkant? Ik gokte op de hoofduitgang en drong mezelf naar buiten. Daar aangekomen zag ik niemand die zelfs maar op haar leek. Verdomme, ik ging haar kwijtraken realiseerde ik mij, op naar de achterkant van het station! Juist op het moment dat ik weer het station wilde binnengaan, hoorde ik vlak achter mij een stem. Ik had ze nog niet horen praten, maar ik wist gelijk dat zij het was. Een zachte, zangerige zwoele stem, precies bij haar passend vond ik.

“Wil je een lift?” Vroeg ze. Ik draaide me om en daar stond ze, breeduit lachend nu. Haar gezicht straalde en haar ogen flonkerden. Haar zware borsten staken brutaal uit het jasje van het mantelpak, de contouren van de tepels duidelijk zichtbaar. Voor het eerst zag ik dat bij het mantelpakje een korte strakke rok hoorde en dat twee prachtige lange benen het feest compleet maakten. Terwijl zij, zonder mijn antwoord af te wachten, in de richting van het nabij gelegen parkeerterrein stapte, genoot ik van de aanblik van haar billen en benen. Haar rok was duidelijk iets te kort en iets te strak voor het mooi zou mijn moeder hebben gezegd. Maar ik vond de lijn van haar heupen, billen en benen om van te watertanden. Ze liep regelrecht naar een zwarte Alfa Romeo en opende op afstand de portieren met een korte piep. Ik zette m’n weekendtas op de achterbank en stapte in, naast haar. Ik bedacht dat wij niet eens van elkaar wisten hoe we heten. Ik begon met. “Ik ben Xander” en hoorde hetzelfde moment hoe stom dat klonk. Ze draaide zich een kwartslag naar me toe.

“Zo, ben jij Xander. Nu Xander zullen we dan eerst maar eens even afmaken waaraan we waren begonnen?” Ze greep daarbij naar de knopen van m’n regenjas en opende die. Ze keek niet eens vreemd toen ze zag dat m’n gulp nog open was en dat daaruit een half harde lul stak. Ze stak er een hand er naar uit en met haar andere hand maakte ze heel vaardig m’n riem en de knoop van m’n jeans los. Ze boog zich naar me toe en haar twee handen omsloten m’n al zoveel geplaagde mannelijkheid. Die had weinig aanmoediging nodig want hij melde zich gelijk in al z’n glorie. Het volgende moment sloten haar lippen zich rond m’n stijve pik en begon haar tong in haar mond en haar handen daarbuiten in samenwerking een spel met de tot maximale grootte gegroeide lul. Ik had door het avontuur in de trein alle schroom verloren, want ik leunde achterover en liet haar met gesloten ogen begaan. Gelukzaligheid en geilheid brachten me tot ongekende hoogten. Toen haar tong langs m’n zak ging en heel even in de buurt van m’n anusgaatje likte, sidderde ik. M’n lul begon te schokken en ik wist dat ik ging klaarkomen. Zij wist het kennelijk ook want ze zoog de staaf zo mogelijk nog dieper, tot aan de kloten, naar binnen. Ik gooide alle remmen los. Ik gromde en schokte en voelde hoe mijn pulserende lul zich spuitend begon te ontdoen van z’n lading. Ze zoog al wat ze kon het zaad naar binnen, daarbij met haar lippen de lul melkend. Het voelde als een explosie en ik schreeuwde het dan ook uit. Hoewel ze het meeste binnen had gekregen en had doorgeslikt zaten rond haar mond enkele dikke klodders van m’n geil. Nadat ze mij wat papieren zakdoekjes had gegeven en ook zelf haar gezicht had schoongeveegd, lachte ze hardop, kuste me vluchtig op het puntje van m’n neus.

“Zo jochie, nu is de ergste druk wel van de ketel hé?” Ik kon niets anders verzinnen dan schaapachtig ‘Ja’ te antwoorden. Even later startte ze de auto en reed ze naar haar woning, net buiten de gemeentegrens. Daar heb ik met haar het weekend doorgebracht. Maar hoe dat is verlopen, is een ander verhaal.

Xanders

Graag uw sterrenwaardering bovenaan het verhaal of reactie onderaan. Dank u. Liefs My

How useful was this post?

Click on a star to rate it!

Average rating / 5. Vote count:

No votes so far! Be the first to rate this post.

We are sorry that this post was not useful for you!

Let us improve this post!

Tell us how we can improve this post?

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *