Hoe het allemaal begon
We vliegen terug in de tijd en starten ons verhaal bij een gravin, Xantitia genaamd, die in een bouwvallig en spookachtig kasteel woont, midden in een groot bos omringd door een uitgestrekt landgoed. Overal liggen verborgen valkuilen met scherpe speren op de bodem en in het omringende bos zijn complexe stroppen, wolfsklemmen en vangnetten verstopt. In deze periode van het jaar zijn roverbendes actief die in de gebieden buiten het landgoed van Xantitia kastelen plunderen, dorpen platbranden en maagden ontvoeren. Maar door de goede bescherming die haar eigendom biedt, is er nog geen enkele bende in geslaagd binnen te raken. De gewone bevolking beschouwt het kasteel als behekst omdat het nog steeds onaangeroerd blijft en rovers nooit meer terugkeren.
Xantitia heeft het landgoed geërfd van haar ouders die lang geleden vermoord werden door struikrovers. Ze heeft een jagersinstinct, beheerst een Oosterse gevechtstechniek en experimenteert met magie en het brouwen van allerlei elixirs. Zwart haar, katachtige groene ogen en een voor die tijd zeldzame diepbruine huid, doen de jagers nog meer huiveren, wanneer ze haar bespieden terwijl ze jaagt op haar landgoed.
Haar enige meid, Witkapje, is eveneens een weeskind en werkt als kamermeisje in het kasteel. Witkapje helpt de gravin met veel liefde en overtuiging, want ze krijgt er onderdak en vrijheid voor terug. Inmiddels is ze uitgegroeid tot een beeldschone jonge blonde vrouw en ze draagt een kort wit flinterdun kleedje met een wit kapje dat haar uitzonderlijk lange goudkleurige haren samenhoudt. Haar nieuwsgierigheid is niet in te tomen, want ze maakt een periode door waarbij ze op zoek gaat naar haar identiteit en seksuele voorkeur. De jonge maagd heeft immers nog nooit contact gehad met een man en heeft alleen Xantitia gekend, die haar beschermt in deze sombere en donkere Middeleeuwen.
Elke morgen gaat Xantitia op jacht op haar uitgestrekt landgoed. Telkens helpt Witkapje de gravin haar gladiatorachtige jagersuitrusting aan te trekken. Xantitia haar grote boezem is gedeeltelijk zichtbaar doorheen de mazen van het geweven borststuk. Haar benen zijn ingesnoerd met lederen koorden en lappen om ze te beschermen. Op die manier kan ze zich lenig voortbewegen in het bos.
Witkapje blijft alleen achter in het kasteel. Ze heeft nog werk te doen. Nog even kijkt ze door het raam wanneer Xantitia over de loopbrug in de richting van het bos wandelt. Soms is ze bang dat de gravin niet meer zal terugkeren en ze alleen zal achterblijven in het kasteel.
Gewapend met pijlen, kruisboog en mes verdwijnt de gravin tussen de hoge begroeiing aan de rand van het bos. Het is warm buiten en aasgieren cirkelen weer rond, wat aangeeft dat er misschien wel een rover in één van de valkuilen ligt.
Witkapje wandelt met een grote, uit vogelveren gemaakte borstel, doorheen de vertrekken van het kasteel. Haar flinterdun kleedje onthult de onderkant van haar billen wanneer ze zich bukt. Ze voelt zich opgewonden in die kledij en elke dag is er een met een overvloed aan erotische prikkelingen, wanneer ze voorbij de harnassen wandelt die in de gangen opgesteld staan. Ze beeldt zich in dat er een soldaat uit het harnas komt. Maar Xantitia helpen met aankleden windt haar ook op. Vooral het idee dat Xantitia eigenlijk naakt in het bos sluipt, prikkelt haar en ze wil ooit die speciale uitrusting eens aantrekken.
Met die gedachte in haar hoofd probeert ze haar taken op het kasteel uit te voeren, maar dat lukt niet altijd. Maar vandaag is ze bijzonder opgewonden en het is alsof ze gaat uitbarsten. Af en toe gaat ze op een bank of bed zitten en streelt ze haar lichtroze gezwollen schaamlippen. Ze voelt zich alsof ze wordt opgetild en zo licht als een pluimpje wordt meegevoerd wordt door de lucht.
Ze proeft van het nat van haar schaamlippen, wat haar nog meer in die speciale roes brengt waar ze zo van houdt. Deze keer stopt ze met poetsen en laat ze zich meeslepen in haar fantasie. Niemand kan haar zien. Ze maakt haar kleedje los en zuchtend van de emoties laat ze het zijdezachte kledingstuk op de grond glijden terwijl ze voor de spiegel staat. Opgewonden van haar eigen lichaam te zien, wandelt ze poedelnaakt verder door het kasteel. Met de pluim in haar rechterhand en haar kleedje in de linkerhand, zoekt ze verder naar erotiserende en geheime plaatsen in het kasteel, terwijl ze zachtjes een vrolijk deuntje zingt.
Haar tepels staan hard, haar borsten zijn licht gezwollen van opwinding. Ze geniet van haar wilde fantasie, het beeld van haar kwetsbare naakte lichaam tegenover de ruwe en soms griezelige plaatsen in het kasteel en de gedachte dat ze door een denkbeeldige ridder wordt vastgenomen en verwend, of misschien ontdekt wordt door Xantitia. Een mengeling van verlangens drijven haar verder.
Witkapje heeft geen benul meer van tijd en ruimte en merkt niet dat Xantitia veel vroeger is teruggekeerd van haar jachtpartij. De strijdlustige gravin gooit het afgehakte hoofd van een rover in de slotgracht. Xantitia is wreed tegenover de vijand en schuwt geen geweld. Het zijn vreselijke tijden en enkel de sterkste overleeft. In haar andere hand draagt ze een zak met konijnen en ander wild.
De gravin heeft de buit in de keuken gelegd, haar handen en armen gewassen en is op weg naar haar kamer. Ze treffen elkaar in de slaapkamer en Xantitia slaakt een zucht van verwondering wanneer ze Witkapje helemaal naakt te zien krijgt.
“Mijn kind, wat doe je nu?” is het eerste wat de gravin zegt met haar handen voor haar mond. De stoere zwartharige gravin legt haar mes en katapult op de grond. De paradox van een naakt en toch kwetsbaar vrouwenlichaam, gehuld in een krijgers-uitrusting, prikkelt Witkapje. Ook de vreselijke wapens wekken bij de blonde schone een vorm van opwinding op.
“Ik had een zalig gevoel,” antwoordt ze aarzelend en bedekt haar venusheuvel met haar kleedje in de ene hand en haar borsten met haar rechterarm. De pluimborstel ligt op de grond vóór haar voeten. Het kwetsbare, gave en naakte lichaam van Witkapje maakt indruk op Xantitia.
Terwijl de stoere gravin knielend de borstel opraapt, knijpt Witkapje haar ogen dicht, alsof ze op iets wacht.
“Je bent mooi,” zegt Xantitia zacht en ze streelt de rechter arm van Witkapje, waarmee ze haar volle jonge borsten verbergt.
De groene ogen van de gravin werpen een nieuwsgierige blik op het half bedekte spierwitte lichaam van Witkapje. Overtuigd van de goede bedoelingen van de gravin geeft Witkapje zich volledig bloot en met een blos op de wangen zegt ze schijnbaar zelfverzekerd: “jij bent ook mooi, Xantitia.”
“Vind je?” grinnikt de gravin, die met fonkelende ogen het sensuele beeld van Witkapje op haar netvlies vastlegt.
“Ja…ik kijk altijd naar je lichaam wanneer ik je help verkleden,” gaat Witkapje toch aarzelend verder.
“Help je me dan uitkleden?” lacht Xantitia en ze draait zich met haar rug naar Witkapje.
Met trillende handen begint Witkapje de knopen los te maken. Normaal gaat dit veel vlotter, nu lijkt het alsof het voor de eerste keer is. Ze voelt zich betrapt, midden in haar fantasiespelletje. En dan nog door iemand die ze in gedachte had.
Uiteindelijk valt het lederen borststuk op de grond. Xantitia draagt enkel nog de gepantserde rok en beenbescherming. Haar licht gespierde V-rug, lange zwarte haren en bruine armen prikkelen Witkapje. De blonde meid haar lichaam contrasteert sterk tegen dat van de gravin.
Wanneer Xantitia zich naar Witkapje omdraait en haar zware stevige borsten pronkend opduwt, zet Witkapje een stap naar voor en streelt de mooie ronde donkerbruine tepels van de gravin. Xantitia laat op haar beurt haar hand over Witkapjes volle spierwitte borsten glijden en knijpt haar donker-roze tepels gelijktijdig tussen twee vingers. Daarna laat ze de harde bolletjes losschieten en Witkapje reageert met zacht gekreun. Automatisch, gedreven door de losgekomen lust, kust het beeldschone kamermeisje de sensuele tepels van de gravin.
“Wat heb jij mooie grote borsten,” zucht Witkapje, alsof ze een sensuele opwelling voelt wanneer ze luidop over de gravin haar lichaam spreekt.
“Je huid is zo zacht als de duurste zijde,” antwoord Xantitia.
Beide vrouwen strelen, likken en genieten van elkaars lichaam en de erotische spanning neemt toe. Witkapje lijkt bevrijd uit een droom die haar gijzelde, Xantitia proeft van het jonge strakke lichaam van haar dienstmeisje, dat ze nu voor het eerst volledig naakt ziet.
In deze tijd zou dit voor onbegrip en woede zorgen onder de bevolking, maar in het griezelige kasteel, waar niemand zich durft te begeven, zijn de twee vrouwen veilig. Deze dag betekent veel voor Witkapje. Ze heeft in Xantitia iets ontdekt waarnaar ze al een tijdje op zoek was. En ze is blij dat de gravin dit aanvaard heeft.
Ondertussen zitten onze twee jonge vrouwen in de grote houten kuip, gevuld met warm water en rozenblaadjes, terwijl de zon door het open raam naar binnen schijnt en hun naakte lichaam opwarmt. Teder en liefkozend kussen ze elkaar op de mond aan een tempo alsof ze eeuwig willen doorgaan. Er dwaalt een geur van munt door de kamer, afkomstig van een brouwsel van Xantitia, dat vermengd met het warme water, een magische kracht zou teweegbrengen. Hun natte lichaam glinstert in het zonlicht.
Xantitia zuigt sensueel zacht aan de tepels van Witkapje. De jonge blonde vrouw kreunt van genot en opwinding en geniet van elke prikkel die door haar lichaam schiet wanneer Xantitia haar tong rond haar tepel draait.
“Je borsten smaken lekker,” zucht Xantitia, die kortstondig een zwoele blik naar Witkapje werpt, waarbij een vreemde glinstering in haar groene ogen verschijnt.
“O lieve Xantitia, ik wil meer….” kermt Witkapje, terwijl ze haar fijne vingers door het lange zwarte haar van de gravin laat glijden en het hoofd van Xantitia steviger tegen haar borsten duwt.
Xantitia maakt smullende geluiden alsof ze een lekkere vrucht proeft en dit windt Witkapje meer en meer op. Alsof de jonge gravin gedachten kan lezen, daalt ze likkend en kussend af naar het buikje van Witkapje, waardoor de blonde meid een diepe kreun slaakt van verrukking.
Gedreven door een hevige opwinding stappen de twee geile vrouwen uit het bad en laten zich met hun natte lichaam neerploffen op de lakens, waarna ze zich in elkaar verstrengelen. Witkapje komt onderin te liggen met gespreide benen, Xantitia begraaft haar hoofd tussen Witkapjes liezen, terwijl Witkapje de donkerrode schaamlippen van Xantitia bewondert.
Xantitia likt de kleine glimmende schaamlippen van Witkapje en drijft de blonde vrouw naar een waanzinnig hoogtepunt. Dit had Witkapje niet verwacht. Haar meesteres, gravin Xantitia, die haar laat ervaren hoe heerlijk dit kan zijn en hoe openlijk en zonder schroom twee vrouwen van elkaar kunnen proeven, in een tijd van ketterij, hekserij, spoken, geesten en brutale straffen voor zij die niet stroken met de opgelegde waarden en geloof.
Wanneer Witkapje likt aan de grote en dikke schaamlippen van Xantitia en haar gravin tot een even krachtig orgasme drijft, ontstaat er een geheimzinnige erotische verbondenheid tussen de twee vrouwen. Strelend, liefkozend en elkaar nog likkend van genot, kijken ze elkaar aan.
“Je smaakt zo lekker,” fluistert Witkapje in het oor van Xantitia.
“Ik wilde al zo lang van jouw lichaam proeven,” grinnikt Xantitia. “Jouw blauwe ogen hebben me altijd betoverd,” zegt ze met een glimlach op de lippen.
“Maar er ontbreekt iets,” gaat Witkapje verder. “Ik wil iets groot en stevig voelen in mijn spleetje, iets dat me nog verder drijft,” zucht ze.
“O ja, ik ook,” kreunt Xantitia, terwijl ze haar middenvinger diep tussen haar schaamlippen laat verdwijnen en haar vocht laat proeven door Witkapje.
“Mm, het smaakt naar honing,” lacht het sensuele dienstmeisje en ook zij schuift haar fijne vinger in haar vagina en laat Xantitia proeven.
“Morgen gaan we op zoek naar iets stevig,” giechelt Xantitia en geeft Witkapje een tongzoen. “O ja, jouw honing is iets zoeter,” lacht ze.
Na een tijdje vallen ze uiteindelijk in een diepe slaap, hun lichamen verstrengeld in elkaar.
Het kasteel beleeft geschiedenis. Het herbergt nu geen gravin met een dienstmeid, maar twee sensuele versmolten vrouwen die, los van elke rang of hiërarchie, een magische kracht hebben ontdekt, die alleen tussen vrouwen kan heersen. Of is het dat krachtige mengsel van Xantitia die dit heeft veroorzaakt?
Af en toe lijkt het dat één van hen even ontwaakt, haar ogen opent, en gerustgesteld het lichaam van de ander streelt, om dan weer verder te slapen. Straks, wanneer de twee vrouwen volledig ontwaken, begint voor hen een zoektocht. Laten we dit geduldig afwachten…tot binnenkort!
Zeos
Graag uw sterrenwaardering en/of reactie onder het verhaal. Of direct contact met mail. Dank u.
Liefs My