Het was zaterdagmiddag en Claire liep de bus in. Hoewel het er heel druk was, zag ze gelukkig net een plekje vrijkomen. Omdat ze er niet op zat te wachten de hele reis te moeten staan, rende ze vastberaden op de vrije plek af. De man op de stoel ernaast zag dat ze het op de stoel had gemunt en zorgde dat niemand haar voor zou zijn. Een luide man achterin, met een biertje in de hand, had de vrije plek namelijk ook gespot. De keuze was gemakkelijk. “Bedankt dat je de stoel voor me vrij hebt gehouden”, zei Claire terwijl ze ging zitten. “Geen dank, ik deed het met plezier.” De man met het bier mompelde iets met een chagrijnige blik en ging maar tegen de leuning aan staan. Claire noch de aantrekkelijke man naast haar voelde zich schuldig. Het was hun gedeelde overwinning. Ze lachten naar elkaar.
Claire haalde haar boek uit haar tas. Ze was 1984 van George Orwell aan het lezen. Die had ze nog nooit gelezen en ze vond het wel tijd worden. “Wat een toeval dat boek ben ik ook aan het lezen!”
“Heb je ‘m dan nog niet gelezen?”
“Ik ben ‘m opnieuw aan het lezen. Huiveringwekkend, vind je niet?”
“Wauw, ja inderdaad.” Claire had uiteindelijk geen woord van het boek gelezen in de bus. Ze waren diep in gesprek geraakt over de rijke stof die het boek te bieden had. Het was zo’n moment waarop Claire het gevoel had zoveel met iemand te willen delen dat er nooit genoeg tijd zou zijn.
“Ik ben Ryan”, zei hij.
“Claire.”
“Een waar genoegen.”
Iets aan Ryan leek anders. Claire kon haar vinger er niet op leggen. Het was aangenaam en versterkte de vonk tussen hen. De connectie die ze voelde, ging gepaard met een sterke behoefte elkaar beter te leren kennen. Het was duidelijk te zien dat hij hetzelfde voelde. Claire keek uit het raam, “Ik moet er bij de volgende halte uit. Zou ik je nummer mogen?” “Zeker niet”, lachte hij terwijl hij z’n telefoon tevoorschijn haalde.
Claire kon Ryan de dagen erna niet uit haar hoofd krijgen. Ze verlangde naar de volgende gelegenheid om weer met hem te kunnen praten. (Ze wilde niets liever dan weer met hem praten.) Hoewel ze zich sterk aangetrokken voelde tot zijn manier van denken, kon ze zijn mooie uiterlijk ook niet ontkennen. Hij had donker, kort haar met een lichte baard. Het waren echter z’n ongelooflijk warme, helderblauwe ogen die haar zo aantrokken. Na een tijdje kreeg ze eindelijk een berichtje van hem.
Hoi Claire! Sorry, dat het even duurde, ik had het erg druk. Wat vind je van een picknick in het park? Dan kunnen we verder gaan waar we gebleven waren. Ryan.
Het ontvangen van dit berichtje deed wat met haar en ze voelde dat ze niet alleen maar als vriend in hem geïnteresseerd was. Ze kreeg behoefte om deze gebeurtenis met haar beste vriendin Francisca te delen. Zij deelden namelijk alles met elkaar en ook konden ze elkaar om advies vragen wanneer het nodig was.
Twee dagen later hadden Ryan en Claire hun date. Het was zonnig buiten en Ryan zat al klaar in het park met een kleed en een mand vol lekkers. Hij groette haar met een knuffel, die haar het gevoel gaf alsof ze elkaar al langer kenden. Ze voelde zich gelijk op haar gemak. Het gesprek liep vanaf het begin vanzelf en voelde heel natuurlijk. Tijdens de gesprekken kwamen ze ook steeds meer van elkaar te weten.
“Claire, ik wil je iets vragen, maar misschien is het een beetje gek.”
“Oké, is goed.”
“Ik wilde niks vooraf aannemen, dus ik vroeg me af: beschouw jij dit als een date?”
Deze vraag vond Claire inderdaad gek en het maakte haar een beetje zenuwachtig. Ze kreeg ineens de gedachte dat het wel eens een strikvraag zou kunnen zijn, maar ze moest toegeven dat ze zelf wel wilde dat het een date was.
“Ja, ik denk het. Ik weet alleen dat ik het heel leuk vind met je te kletsen.” Ryan haalde diep adem, “Er is iets wat je moet weten. Ik wil altijd open zijn naar anderen, zodat mensen weten waar ze aan beginnen. Dat lijkt me wel zo eerlijk.” Claire werd nerveus. Was dit dan toch te goed om waar te zijn? Ze hield haar adem in. “Natuurlijk mag je reageren hoe je zelf wilt”, zei hij, “ik ben als vrouw geboren.”
Dat zag Claire niet aankomen. Zelfs terwijl hij het zei, kon Claire het niet geloven. Zoveel vragen schoten haar te binnen. Over hem, over zichzelf. Alles leek ineens zo serieus geworden. Ze had even een momentje nodig om tot zichzelf te komen. Ze was er namelijk nog niet achter of ze het vervelend zou moeten vinden en kon ook nog niet schatten wat dit precies betekende. “Claire, luister. Ik heb liever dat je het nu weet dan dat je er later achter komt. Ik snap dat het een verwarrende gedachte is, maar er hoeft niets te veranderen. Maar als je liever vrienden blijft, heb ik daar ook begrip voor. En stel me gerust vragen als je wilt.” Claire schaamde zich. Er was één vraag die ze maar niet uit haar hoofd kreeg: heeft hij een penis? Ze kon de vraag niet loslaten.
“Ik weet wat je je afvraagt en het is oké. Nee, ik heb geen penis. Ik slik testosteron en ben aan mijn bovenlichaam geopereerd. Maar ik heb besloten dat dat genoeg is. Om iets aan mijn onderlichaam te veranderen zou ik een ingewikkelde operatie moeten ondergaan. Ik voel me goed zo.”
Claire keek naar de vogels in het gras. Was ze hier, maar op voorbereid geweest. Na een tijdje kwam ze tot het besef dat ze zich er niet slecht over voelde. Ja, ze was er oké mee. “Zou je er wat meer over willen vertellen?” Vroeg ze kalm. De rest van de middag ging het over Ryans transitieproces. In plaats van afstand voelde Claire zich juist heel hecht met hem. Tussen hen zouden er geen geheimen zijn. Na de date wilde Claire niets liever dan Francisca bellen.
“Je zegt altijd dat er toch al te veel focus op de penis ligt. Ik denk dat dit een echte uitkomst zou kunnen zijn. Dit is perfect, Claire! Ga je ooit een man vinden die vrouwen beter begrijpt dan hij?” zei Francisca. Francisca had een gave om altijd het positieve in een situatie te zien. En meestal had ze gelijk. Misschien was het inderdaad perfect. Ze had in elk geval niets te verliezen en veel te winnen. Met die gedachte vroeg Claire Ryan mee op een volgende date. En zo volgden er nog twee.
Zo nu en dan dacht ze weer aan deze bijzondere situatie, maar het gegeven intrigeerde haar eigenlijk vooral. Ryan en zij hadden tot nu toe alleen gezoend en waren niet verder gegaan. Het was duidelijk dat hij haar de tijd wilde geven en dat vond ze niet erg. Het enige dat telde was bij hem zijn dat was het enige wat ze wilde. Als vijfde date had ze hem bij haar thuis uitgenodigd. Weer waren ze die dag diep in gesprek. Ryan ging er niet vanuit dat er meer zou gebeuren die avond. Het moment dat Claire hem zoende, kon hij echter aanvoelen dat er geen beperkingen waren. Ze was een en al passie en verlangen. Langzaam knoopte ze zijn blouse los. “Claire, weet je het zeker?”
“Heel zeker”, zei ze met een stralende lach. Ze ging verder en trok ook zijn shirt uit. Ze keek naar zijn borst, die opvallend mannelijk was. Er waren geen vrouwelijke rondingen te bekennen. Ze liet haar vingers langs de littekens op zijn borst gaan en begon hem te zoenen. Het was duidelijk dat ze hem evenveel op z’n gemak liet voelen als hij haar. Hij richtte al z’n aandacht op haar terwijl hij haar uitkleedde en haar lichaamsdelen streelde. Z’n sensuele aanraking hitste ieder lichaamsdeel van haar op. Hij nam lekker z’n tijd. Met zijn lippen en handen schonk hij elk deel van haar lichaam evenveel aandacht. Geleidelijk kwamen zijn handen steeds dichter bij haar kruis in de buurt. Ze was ongelooflijk nat. “Wil je doorgaan?” Vroeg hij vriendelijk. “Ja! Ik wil niets liever. Ik wil je. Helemaal.”
Met deze woorden begon hij langzaam met z’n handen over Claires ondergoed te wrijven. Hij kon voelen hoe geil ze het vond om door hem aangeraakt te worden. Voorzichtig schoof hij het ondergoed opzij. Zonder enige schaamte stelde zij haar lichaam voor hem open. Ongegeneerd bestudeerde Ryan Claires vagina. Toen zette hij zijn hemelse aanrakingen voort, zich bewust van al haar bewegingen, al haar geluiden. Behendig ging hij op zoek naar de juiste plek en het juiste ritme. “Ryan, dit voelt geweldig.” Zijn hand was elke plooi tussen haar benen aan het verkennen, terwijl hij met z’n tong dezelfde richting op ging. Claire voelde zich helemaal op haar gemak en wilde niet dat hij stopte. Uit de manier waarop hij haar begon te beffen kon ze opmaken dat hij wist wat hij deed. Francisca had het bij het rechte eind. “Ik wil jou ook aanraken”, kreunde Claire. “Mag dat?”
Ryan pakte haar hand en bracht het naar zijn kruis. Even voelde het gek. Onverwachts. Wat ze onder zijn boxer voelde was zijn grote clitoris. Ze wist dat deze vergroting het gevolg was van de testosteron. Ze keek hem in de ogen. Wat een man!
Bi-Girl
Graag uw sterrenwaardering en/of reactie onder het verhaal. Dank u.
Liefs
My