Corona proof

()

Ik was al weken niet meer naar de Colruyt geweest. De laatste keer had ik echt gehamsterd, mijn kasten en diepvriezer puilden toen uit, maar nu moest ik echt wat boodschappen doen. Op de parking valt ze me meteen op. Slank, een strak truitje boven een even strakke jeans over eindeloze benen, als een tweede huid om haar lichaam gegoten. Een blonde pony met een klein staartje dat ondeugend op en neer huppelt bij elke stap, een onvermoed samenspel met haar wiegende heupen onder haar wespentaille. Meteen steekt de begeerte op, het is altijd al sterker dan mezelf geweest en ik geef er graag aan toe. Ze wordt alleen getemperd door dat vermaledijde masker en de betekenis daarvan.

Het is dan maar zo, maar het virus kan me niet tegenhouden mijn ogen goed de kost te geven. Ik loop een paar meter achter haar aan de winkel binnen. Winkelrekken zijn een geniale uitvinding. Als alles op dezelfde hoogte stond, zou deze mooie onbekende verschijning zich niet moeten bukken of strekken. Nu dus wel, tot vreugde van mijn groeiende lust. Ik leid eruit af dat ze bijzonder lenig is, wat wel zo mooi is in zowat alle standjes.

Toegegeven, ik loop hier niet meer te winkelen, maar achter mijn pik te hollen. Mijn plan zit klaar in mijn hoofd, stijve lat idem dito in mijn broek. Op de parking zal ik haar aanspreken en hopelijk inpalmen. Ze werkt haar lijstje snel en kordaat af en gaat na een kwartiertje al richting kassa. Ik kijk in mijn karretje en besef dat ik nog eens terug moet komen als ik haar niet uit het oog wil verliezen.

Gelukkig is de kassa naast de hare vrij en kan ik bijna samen met haar afrekenen. Ik heb een achterstand van minder dan tien meter als de schuifdeuren voor mij opengaan. Ik treuzel nog niet tot ze haar kofferbak open doet en steven dan gedecideerd op haar af. Als ik mijn winkelkar bijna naast de hare staats draait ze hoofd mijn richting op. Shit, dat mondmasker weer! Corona, besmettingsgevaar, slappe lul. Ik zwenk mijn karretje abrupt en duw het naar mijn auto, die schuin tegenover de hare staat.  

Nog redelijk pissig op de spelbreker, open ik mijn koffer en smijt lusteloos het weinige dat ik mee heb in een lege doos. Harder dan ik wil, sla ik de koffer dicht, om me meteen rot te schrikken. Ze staat tegen mijn achterportier geleund, ik had ze niet zien aankomen. Ze heeft haar armen gekruist onder een stel heerlijke tieten. Onder haar masker vermoedde ik een brede glimlach.

“Als je corona-proof bent, volg ik je. Anders, jammer maar helaas.” 

Bij wijze van antwoord trek ik het mondmasker van mijn gezicht. Als ze terug naar haar wagen gaat, huppelt haar staartje nog vrolijker dan daarnet in de winkel.

Darcy.

How useful was this post?

Click on a star to rate it!

Average rating / 5. Vote count:

No votes so far! Be the first to rate this post.

We are sorry that this post was not useful for you!

Let us improve this post!

Tell us how we can improve this post?

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *