Suzanne heette ze. Twaalf uur geleden was ze voor mij nog een totaal onbekende en nu liep ze daar misschien wel zwanger van mij, de trappen op naar het stadhuis met haar bruidegom! Ik probeerde haar aandacht te trekken, maar er stonden zoveel mensen…
Het idee was van Patty, mijn eerste vriendinnetje dat me altijd ‘trouw’ was gebleven, ook al waren er ondertussen anderen in ons leven gekomen. Twee weken geleden kwam ze ermee. We lagen in bed na een woelige nacht, zoals ik er zoveel met haar had gehad, toen ze langs haar neus weg vroeg hoe ik het zou vinden om als hengst op te treden tijdens een vrijgezellenfeestje. Ik dacht dat het een opwarmertje was voor een volgende ronde, maar ze was niet alleen bloedgeil, maar ook bloedserieus.
Mijn oren klapperde toen ze vertelde dat ze al eerder een female bachelor party had meegemaakt waarop een male stripper zijn kunsten had vertoond. Een mooie jongen, daar niet van, maar hij had wel 200 euro gekost en was niet eens tot het uiterste gegaan. Nu was ze zelf met twee andere vriendinnen bezig met het organiseren van zo’n feestje voor Suzanne en ze had zo gedacht: waarom Bobby niet gevraagd? Ik was minstens zo’n mooie jongen — dank je schat! — En het zou zo veel natuurlijker zijn dan met een professionele stripper.
“Dus je wilt eigenlijk geld uitsparen?” Concludeerde ik spottend.
“Wat is 200 euro vergeleken bij vier geile wijven?” Reageerde ze laconiek. Ja, zo had ik er nog niet over gedacht! “Vertel maar eens hoe dat in zijn werk gaat,” gaf ik al half-en-half toe terwijl ik mijn gezwollen rakker opnieuw in haar stak. Nooit geweten dat het op zo’n vrijgezellenavondje van vrouwen zo ruig toe kan gaan!
De dagen daarna oefende ik samen met Patty. Ik werd van onderen helemaal kaal geschoren dat hoorde erbij zei ze, en dat moest ik ook vooral bijhouden. Daarna was het een kwestie van wat kronkelen op muziek en uitkleden tot op mijn slip. Patty had er alle vertrouwen in dat er iets moois tevoorschijn zou komen als de bruid in spe tenslotte mijn slip zou uittrekken, want de stemming zou er bij de meiden al goed in zitten als ik ten tonele verscheen; dat zou ik wel merken! “En wat dan?” Vroeg ik nieuwsgierig: “is het de bedoeling dat ik me dan weer aankleed en opgenaaid en alweer vertrek?” Nu dat was nu juist waar ik verder moest gaan dan die betaalde stripper, legde Patty uit. Want die had tot dan toe dezelfde procedure gevolgd, maar zich na een paar huppelpasjes tot teleurstelling van de dames weer uit de voeten gemaakt. Bij die teleurgestelde dames hoorde ook Suzanne, die op z’n minst had verwacht dat de jongen zich zou aftrekken. Die wens had Patty goed in haar oren geknoopt, en zodoende… Ik was er echt even stil van. “Op z’n minst,” jutte Patty me nog eens extra op. “Hóór je wat ik zeg Bobby?” Ik kreeg er grijze haren van!
En zo werd het dus gisteravond. Precies om middernacht had ik afgesproken, en wel bij Suzanne thuis. Suzanne woonde daar weliswaar samen met haar toekomstige man, Bram, maar die had zelf ook een vrijgezellenfeestje en sliep bij een vriend. Traditie, had Patty uitgelegd. De laatste nacht voor het huwelijk was er een van bezinning. Ja, zo kon je het ook noemen! En Bram zou de andere dag zijn bruid ophalen bij het ouderlijk huis en vandaar met de hele familie naar het stadhuis vertrekken. Het was Patty die de deur opende en ik viel meteen al bijna van mijn stutten, want meer dan een zalm kleurige bikini ‘van het steigerende soort’ droeg ze niet.
“Ik zei toch dat de stemming er goed in zou zitten!” Grinnikte ze toen ik verbouwereerd de gang in strompelde. Alles staat in het teken van de huwelijksreis die Suzanne gaat maken naar Haïti en daar hebben we alvast een voorproefje op genomen! Ze nam me mee naar de keuken, waar voor mij een bloemenkrans klaar lag die ik om mijn nek moest doen en een wanstaltig, bontgekleurd Haïtiaanse hemd dat over mijn broek tot ongeveer mijn knieën reikte. Moest ik zó een erotische strip act uitvoeren?
“Ja, en die bloemenkrans moet je tot het eind toe blijven dragen,” likte Patty haar geile lippen. Ik voelde me belachelijk, maar toen ik door Patty stralend de kamer werd binnengeleid en daar de andere ‘bloemenmeisjes’ zag, maakte dat gevoel snel plaats voor iets anders. Een waar paradijs ontvouwde zich voor mijn ogen. Tegen een blinde muur was een reusachtige dia geprojecteerd van een Haïtiaans eiland met alles erop en eraan, en daarvoor, op matrassen op de grond, alsof ze aan het strand lagen de drie resterende nimfen, net als Patty in bikini, en allemaal verschillend van kleur. Suzanne was in het blauw. Ze verhief zich gracieus om me de hand te drukken en ik feliciteerde haar stotterend met de heuglijke dag die zojuist voor haar was aangebroken.
“Alles op zijn tijd,” antwoordde ze droog, wat bij de andere meiden een onstuimig gegiechel en bij mij een diep rode blos veroorzaakte. Kitty heette de volgende en haar bikini was vuurrood, die van Trees tenslotte helemaal wit. “De kleuren van de Amerikaanse vlag,” legde Patty gedienstig uit, en zo had ik het nog niet bekeken. Ik had, ocharme één CD bij me met slepende sax muziek, die ik nu wat aarzelend tevoorschijn toverde, half-en-half in de verwachting dat het zou worden afgekeurd en dat ik mijn verleidingsdans godbetert op Haïtiaanse muziek zou moeten uitvoeren! Maar zo ver kwam het gelukkig niet. Suzanne liet me helemaal de keuze in mijn muziek, liet ze weten, en wat meer was: de bijbehorende verlichting had ze ook al geregeld. Ik hoefde niet ‘op het strand van Haïti’. De projector werd uitgeknipt en andere lichten werden tot het uiterste gedimd. Tot mijn immense opluchting werd zelfs die idiote bloemenkrans van mijn nek gehaald. Patty proestte het uit toen ik haar veelbetekenend aankeek; de geile kip! Zo zag het er al heel wat beter uit. “Maar nog even dit,” zei Suzanne. Ze reikte naast me, naar een apparaat dat ik nog niet had ontdekt en tot mijn stomme verbazing begon een heuse stroboscoop zijn werk te doen. “Zo, en ga nu ja gang maar,” lachte ze. Een surprise party was het allerminst, had ik inmiddels al wel begrepen. Suzanne had zelf stevig de touwtjes in handen…
De vier jonge godinnen gingen verwachtingsvol op de matrassen zitten terwijl ik naar de stereo liep om mijn CD op te zetten. De krankzinnig felle licht-stoten maakten het me meteen al niet gemakkelijk, maar na enig gepiel kreeg ik het toch voor elkaar. Ik gooide de volumeknop op hoog en zette me in positie. Me concentrerend op de wirwar van benen, armen en borsten die vanaf de grond in dit licht schoksgewijs tot me kwamen begon ik lijp te wiegen en te draaien en ik had al meteen het idee dat ik allemachtig voor paal stond. Mijn snaak, die zijn aanwezigheid toch al ettelijke keren goed had laten voelen nadat ik over de drempel van dit huis was gestapt, leek wel totaal in slaap gevallen. Ik had ook niet de indruk dat die idiote grieten in bikini het bijster opwindend vonden wat ik daar aan het doen was. Dat krankzinnige Haïtiaans hemd ook! Ik voelde dat dat niet klopte. Uit dat ding! En niet die onafzienbare rij knopen langs. Nee, ik zou ze godver! Het was louter frustratie die me deed besluiten het hemd met beide handen krachtig open te rukken, waarbij de knopen alle kanten op vlogen, maar het hielp wel. Voor het eerst kwam er een reactie van mijn toeschouwsters toen ik woedend mijn bovenlijf ontblootte. Een aanmoedigend applausje, opgewonden gelispel en een kreet, waarschijnlijk van Patty: yeahhhh!
Dat deed me goed. Met een zwaai ontdeed ik me van het onding en onmiddellijk was het weer stil. Maar, nu verwachtingsvol en niet verveeld. Met ontbloot bovenlijf liet ik mijn spieren zwellen, zoals Patty me had geleerd en het deed me goed te zien dat er beweging kwam in de meute aan mijn voeten. Ik zag in de flikkering van de stroboscoop houterig handen bewegen. Was het waarachtig? Gingen daar benen uiteen en waren er handen die strelend over dijen naar boven gingen? Werden ze opgewonden? Mijn kloten zeiden van wel en begonnen weer te bruisen van leven. Ik was op de goede weg!
Zwoel deinend op de maat van de muziek begon ik nu ook mezelf te strelen, mijn heupen, mijn billen en tenslotte mijn buik, mijn dijen en mijn kruis. Het leed nu geen twijfel meer, er werd daar gekrabd en vingers schoven broekjes binnen! Dat werkte zeer stimulerend! Ik maakte de riem van mijn broek los en trok hem langzaam van me af. Een score van 100%, want ze zaten nu allemaal aan hun kut te friemelen en nog voordat het echt menens werd! De broek nu! Eerst de knoop, dan de rits, tergend langzaam… Ik draaide me om, indachtig de aanwijzingen van Patty, en stroopte met mijn achterste naar de meiden toe de pijpen als een tweede huid van me af. Geen problemen met de schoenen, heel belangrijk! Die kon ik lichtjes uitschoppen, zonder veters, en natuurlijk had ik geen sokken aan, want — Patty! — Dat verstoort de sfeer. De broek — wijd! Ook zo’n detail — gleed bevallig van me af en nu hoefde ik er alleen nog maar uit te stappen.
Boven de muziek uit hoorde ik nu achter me al veelbelovende hijgers. Wacht maar tot ik me omdraai, dames! Met een vloeiende beweging haalde ik mijn blote voeten uit de verfrommelde broek, vaak geoefend, en perfect, om hem daarna losjes de ruimte in te zwiepen. Eerst liet ik mijn handen nu zinnelijk over mijn dijen en heupen dwalen, om me daarna traag om te keren. In mijn tangaslip was mijn kanon van 18 centimeter helemaal in stelling en met beide handen accentueerde ik voor de ogen van de meisjes de contouren van mijn ballen en de ligging van mijn kloppende pook.
“En nu je hand in je broek,” had Patty me geïnstrueerd, “en kijk naar de bruid!” En dat deed ik, provocerend, mijn lippen likkend, kleine schokbeweginkjes makend, alsof ik me aan het aftrekken was, maar alles zorgvuldig binnen houdend. “Blijf kijken naar Suzanne!, let niet op ons!” Dat viel verdomme nog niet mee, want uit mijn ooghoek zag ik een beha de ruimte in vliegen en gefriemel aan een andere beha. “Maak oogcontact, blijf kijken!” Oogcontact maken, terwijl haar ogen strak gericht waren op mijn slip en de mijn op haar vingers, die rusteloos in haar broekje tekeer gingen. Ik geef het je te doen! Ik maakte een stapje in haar richting en nog één, haalde mijn hand uit mijn broek, liet mijn armen naast mijn lijf vallen en gaf met mijn handpalmen open in haar richting aan dat met mijn opgebold slip vlak voor haar ogen de finale kon worden ingezet. Suzanne keek me donker aan en nu hield ik haar ogen inderdaad vast. Achter me stierf de muziek langzaam weg. Goed getimed!
Er ging een vervoerende rilling door me heen toen Suzanne haar handjes op mijn bovenbenen legde en langzaam op liet kruipen tot haar vingers zich in de elastische bovenrand groeven. Behalve wat stotterend gehijg van de andere dames was het doodstil, tot ze met een ferme ruk de slip naar beneden trok. Als een raket vloog mijn lul tevoorschijn en dat werkte kennelijk bevrijdend, want een joelend “Jáááá!” van een van de andere meiden schalde door de kamer, gevolgd door opgewonden applaus en aanmoedigende kreten: “Trek uit Suzanne!” “Helemaal uit!” “We willen kloten zien!”
Ik bleef zo roerloos mogelijk staan terwijl Suzanne zich beijverde om daaraan gevolg te geven. Er gebeurde ineens van alles. Patty, Kitty en Trees krabbelden omhoog en dromden om me heen. Allemaal topless al, gaf mijn stijve knoert met een extra scheut van verrukking te kennen. Ik trok mijn voeten uit het vod en Patty bukte zich meteen om het broekje op te pakken en met een zwaai naar de andere kant van de kamer te gooien.
Toen stond Suzanne op. Ze gaf een wenk aan een van haar vriendinnen en aan het gestotter en geflikker van de lichtstoten kwam abrupt een eind. Even was het aardedonker, toen flitste de projector weer aan. In plaats van het Haïtiaanse strand dat ik verwachtte te zien, werd Suzanne nu zelf op de muur vertoond. In een lange, witte bruidsjapon. “Zo zal ik er morgen uitzien”, zei ze effen. “Hoe vind je het?” Ik staarde verbluft naar het plaatje, waarvan de zedige aanblik zo wrang in tegenstelling stond tot wat er om me heen aan liederlijk was te zien. “Mooi,” rochelde ik. “Ja?” Ze glimlachte. “Maar je wilt vast wel weten wat ik eronder aan heb, toch?” Mijn Dorus, die het half had opgegeven, sprong meteen weer in de houding. “Ik zie het al,” merkte ze alert op. Ze knipte met haar vingers en het werd weer aardedonker.
Dit keer duurde het wat langer en er was zacht gefluister en geschuifel van schimmen. Daar floepte de projector weer aan en ik greep mijn schokkende pik vast om te voorkomen dat hij vanzelf rond ging spuiten, want wat ik nu te zien kreeg was onvoorstelbaar. Nog steeds Suzanne in die witte bruidsjapon, maar daar tegenaan geplakt, of eigenlijk daaronder, de echte Suzanne, volledig naakt. Een perfecte synchronisatie met de dia, waardoor de witte tule van de bruidsjurk een zweem over haar verrukkelijke lijf legde, zodat het werkelijk leek alsof ik door de jurk heen keek. Hier moest ze vaak op geoefend hebben met haar vriendinnen! Het was de erotiek ten top en ik staarde met uitpuilende ogen naar dit waanzinnige tafereel: de prachtige, volle tieten, de licht hijgende platte buik, de handjes kuis gevouwen voor haar nog niet zichtbare kut, de lange benen en de blote voeten die naadloos passen in de virtuele witte schoenen. Het was zo’n adembenemend en alle aandacht opeisend beeld dat ik me niet eens afvroeg waar de andere drie meiden waren gebleven.
Toen achter me de zachte klanken opborrelden van Mendelssohns Bruidsmars kreeg ik zelfs kippenvel op mijn stijve. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Kitty en Trees aan komen schrijden. Ook zij waren nu helemaal naakt en namen ieder aan een kant van me plaats, waar ze een hand van me pakten. Patty tenslotte, kwam achter me staan en drukte haar tieten en kruis bevallig tegen me aan, om me te laten voelen dat ook zij geen draad meer aan haar lijf had.
Suzanne stond daar nog altijd in diezelfde houding, minzaam lachend, en ik bleef gefascineerd naar haar handen staren, want van de vier kutjes in deze kamer was dat van het toekomstige bruid het meest begerenswaardig. Maar dat zou ik nooit te zien krijgen, besefte ik al spoedig, want Patty’s handen reikten over mijn schouders en daarin had ze een doek die ze om mijn ogen bond. Een heuse blinddoek! Terwijl Kitty en Trees mijn handen stevig vasthielden werd hij vakkundig omgebonden…
Vanmiddag stond ik dus als een schaap bij het stadhuis tussen al die andere burgerluitjes die kwamen staren naar bruid en bruidegom die de trappen van het stadhuis bestegen. De bruidsjapon, die kende ik, en ik wist ook wat de bruid eronder droeg. Maar was het nu haar kut geweest die ik met die blinddoek voor mijn ogen tegen de muur aan mijn pik had geregen? “Dat zal je nooit weten”, had Patty gezegd. Maar het moest toch haast wel? Die van Patty was het zeker niet, die kende ik van haver tot gort. Waarom zou het dan een van de andere twee zijn geweest? Het lag toch voor de hand dat het Suzanne was geweest? Bovenaan de trap wuifde de bruid vrolijk naar de gapende menigte. Zag ze me of zag ze me niet?
Wilde Zijde