20) Derde huwelijk 1.3

()

We leken slechts een paar minuten te hebben geslapen toen roomservice ons met een ontbijt wekte. Ik dwong mezelf naar de deur te gaan en het blad aan te nemen. Johan bleef op zijn buik in bed liggen. De geur van koffie deed wonderen voor me, maar hij had nog steeds geen beweging gemaakt. “Kom op, het heeft geen zin om keurig gekleed te verschijnen als we te laat aankomen.” Hij kreunde en trok de dekens over zijn hoofd. Zelfs na al mijn opjutten bevonden de meeste gasten zich al voor de trouwzaal tegen de tijd dat we ons aan het eind van de rij voegden. Johan zwaaide over mijn schouder naar zijn broer die met de bruid vooraan stond, alsof hij wilde zeggen. “Kijk, op tijd hier en in een keurig pak!”

Ik stak mijn hand uit en… pakte die van de ceremoniemeester. Het was mijnheer Blond. Onze ogen ontmoetten elkaar een ogenblik, toen keken we beiden weg en deden net of we elkaar nog nooit hadden ontmoet. Johan had het niet gemerkt en leidde me opgewekt door het middenpad om bij zijn familie te gaan zitten. Zijn nichtje, Miranda, was een klein donker meisje, haar elfenachtige uiterlijk maakte dat ze er veel te jong uitzag om te trouwen. Haar vader, Johan ’s oudere broer, boog zich voorover om me een hand te geven en zich voor te stellen. “Bruno,” zei hij, met diezelfde lage stem. “Jij moet een goede invloed op hem hebben. Ik heb hem nog nooit zo keurig gezien.” Niet alleen een goede invloed op zijn uiterlijk, dacht ik terwijl ik naar hem glimlachte. Of hoorde het bij de plichten van de oom van de bruid om zijn vriendin aan het vrijgezellenfeestje van de bruidegom uit te lenen? “Waar is de gelukkige?” vroeg Johan aan Miranda. “Ik dacht dat jij hem hoort te laten wachten.”

“Hij komt eraan,” antwoordde ze droog. “Waarschijnlijk is hij een uur geleden op zijn vloer wakker geworden in een serveersterkostuumpje.” Ik zag dat de cent bij Johan viel, maar hij slaagde erin zijn gezicht in de plooi te houden. “Klinkt alsof hij een geweldige avond heeft gehad,” was het enige dat hij zei. De verlate bruidegom maakte zijn entree. Het kanten schortje vervangen voor een net pak. We merkten tot onze opluchting dat noch de bruidsjonker noch de getuige zich de vorige avond bij het feestje in de minibus had bevonden. Het huwelijk werd met de snelheid voltrokken die me bij een burgerlijk huwelijk altijd verbaasde en voor we het wisten stonden we weer buiten. Johan en ik stonden bij de rest van de familie van de bruid en probeerden er niet op te letten dat alle zes van de groep aanwezig waren, getransformeerd door nette kleren en goed gedrag, maar duidelijk dezelfde kerels. Tot mijn opluchting vermeden ze het mij aan te kijken. “Wedden,” zei Johan, “dat ze meer in hun piepzak zitten dan wij.”

Nadat de foto”s waren genomen, leidden Miranda en haar nieuwe man, Luc, ons naar een hotel aan de overkant van de weg, waar het middagmaal werd gegeven. Het was een imposant stenen gebouw, met een bloemrijke façade, wel heel iets anders dan waar wij logeerden. Ik keek automatisch om naar het station, een belichaming van stedelijke trots, en ontworpen om indruk te maken en de treinreiziger te verwelkomen. Alle provinciale steden hadden er gedurende de tijd van de stoomtrein waarschijnlijk een gebouwd om het nieuwe belang van een stad te markeren, die nu met ongekende snelheid kon worden bereikt. De ijzeren rails die het landschap doorsneden moeten de supersonische snelweg van die tijd hebben gevormd. De ontvangstruimte scheen sindsdien nauwelijks te zijn veranderd, behalve dat de koperen lichtfittingen aan de muren nu elektrisch waren, geen gas. Elegant personeel voerde ons over het donkerrode vloerkleed naar de eetzaal, een lange ruimte met hoge ramen die uitkeken op een terras met een fontein. Een lange tafel was gedekt met wit linnen en glanzend bestek, waarlangs de onberispelijk geklede obers stonden opgesteld, met een wit servet over hun arm. Nu zag ik waarom Johan zich zo druk had gemaakt over zijn uiterlijk. Zijn familie wilde de dingen duidelijk goed doen. We zochten onze naamkaartjes op en gingen achter onze stoelen staan, wachtend tot alle gasten er waren. Toen iedereen zijn plaatsje had gevonden, lieten de heren de dames plaatsnemen, waarna de bruidsjonker een toost op het bruidspaar uitbracht.

“Op het bruidspaar,” riepen we allemaal en hieven het champagneglas naar Miranda en Luc die stralend aan het hoofd van de tafel zaten. Ik was blij dat ze ons bij elkaar hadden gezet. Niet alleen omdat het de kans op lastige ontmoetingen verkleinde, maar ook omdat ik een beetje onder de indruk was van Johan ’s familie. Zijn moeder, een ernstig uitziende vrouw met grijs haar in een strenge knot, was bezig een van haar jongere aangetrouwde verwanten over de huidige trends in de luchtvaart te ondervragen. Haar stem droeg over de hele tafel. “Waar zijn de echt innovatieve ontwerpen van vandaag?” vroeg ze aan de jongeman. “Zelfs een ruimteschip ziet eruit als een conventioneel vliegtuig. We bevinden ons verdomme in de eenentwintigste eeuw!”

Geen wonder dat Johan normale vrouwen een slap aftreksel vond. Johan trok een zogenaamd angstig gezicht naar me. “Sorry,” fluisterde hij, “we zijn in deze familie allemaal benzinekoppen. Vroeger, voor haar trouwen, vloog ze tweedekkers.” Ik deed mijn uiterste best om me zo charmant mogelijk te gedragen, deed rustig met de drank, vastbesloten om mijn reputatie van “goede invloed” zeker tot het eind van de dag vol te houden, tenzij natuurlijk een van de jonge vrienden van de bruidegom dronken werd en besloot te gaan opscheppen. De luxueuze sfeer was verleidelijk. Ik was er niet aan gewend zo attent op mijn wenken te worden bediend, maar ik dacht dat ik er best aan zou kunnen wennen. Iedere keer dat mijn glas bijna leeg was verscheen de fles bij mijn schouder en mijn lege borden werden zo geruisloos weggehaald dat ik het nauwelijks merkte. Alle obers waren jong en knap, maar er was er een die eruit sprong. Hij was oogverblindend. Zijn handen waren lang en slank en zijn gelaatstrekken verfijnd, maar hij bewoog zich met een erg mannelijke gratie. In het licht van de herfstzon glansde zijn huid donker mahonie op, zo donker dat het leek of hij met chocoladepoeder was gematteerd. Hij liep met een armvol vaatwerk naar de keukens en ik kon mijn ogen niet van zijn gladde nek af houden. Johan zag dat mijn ogen de jongeman volgden en kneep onder tafel in mijn dij. “Verspil je tijd niet,” fluisterde hij. “Hij is duidelijk gay.”

“Waarom duidelijk?” Om je de waarheid te zeggen had de jonge ober iets langer bij mijn schouder gestaan dan strikt noodzakelijk was en ik had zijn zachte bruine ogen over me heen zien dwalen terwijl hij mijn wijn inschonk. “Heb je het niet gemerkt?” vervolgde Johan, nogal zelfingenomen. “Hij flirt met mij.” Ik was geamuseerd, maar mijn concurrerende geest was gewekt. “Waar wedden we om?” tartte ik. “Hm…” Hij kneep zijn ogen toe, dacht na. “Ik weet het. Als hij hetero is, mag je in het hotel met me doen wat je wilt, en als hij gay is mag ik hetzelfde met jou doen.” Dit was onweerstaanbaar, een wedstrijd met een seksueel spel aan het eind. We gaven elkaar een hand op de weddenschap. “De wedstrijd gaat beginnen,” zei hij triomfantelijk.

De rest van de maaltijd was een stuk opwindender nu we alle twee elke beweging van de jonge ober volgden en we beiden met hem flirtten wanneer hij ons passeerde. Het was ideaal. Al die lol, terwijl we wisten dat er aan het eind een nieuw spel voor Johan en mij wachtte. “Dank je… hoe heet je?” vroeg ik de ober toen hij mijn glas weer vulde. “Alex,” mompelde hij met een bedeesd lachje. En terwijl Alex zijn lange wimpers naar beneden sloeg was ik al bezig te bedenken wat ik met Johan zou doen wanneer mijn overwinning een feit was.

De toespraken waren, net als de rest van het feest, onberispelijk, en de toespraak van de bruidsjonker was een voorbeeld van goede smaak. Als je hem zo hoorde, zou je denken dat de bruidegom zich sinds zijn achtste jaar nooit meer had misdragen, hoewel er even aandacht werd geschonken aan zijn ontwaken in een serveersterkostuum. Johan en ik riskeerden een veelbetekenende blik over wat er nog meer op de vrijgezellenavond was gebeurd. Na de toespraken en het aansnijden van de taart glipte Johan even weg naar het herentoilet en ik maakte kennis met zijn neef, een verlegen maar aardige man die rechts van me zat. Johan had gelijk met zijn benzinekoppen. Deze man bleek een ingenieur te zijn die zich aan motoren van sportwagens wijdde. Hij vertelde interessant over zijn werk aan zuigers, maar niet zo interessant dat ik niet blij was met de welkome onderbreking door de komst van koffie.

“Excuseer me,” zei ik, en stond op toen de ober de kopjes voor ons neerzette. Deze keer was het niet Alex die me bediende. Ik wierp een snelle blik door het vertrek en zag dat Alex er niet was. Alex ontbrak, evenals Johan. Ik was van plan geweest even weg te glippen om meer praatjes over benzineleidingen en V-snaren te ontlopen, maar nu wist ik dat ik tegen de klok in moest rennen. In de ontvangstruimte keek ik zoekend rond naar de herentoiletten. Brutaal, hier was geen tijd voor beleefdheden, liep ik naar binnen en verraste een van de oudere ooms bij het urinoir. “Sorry, verkeerde deur,” riep ik terwijl ik wegliep. Geen hoekje te zien waar Johan met Alex in de weer had kunnen zijn. Waar konden ze zijn? Ik probeerde Johan ’s gedachten te lezen om erachter te komen waar ze naartoe waren gegaan. Hij zou natuurlijk nooit naar de herentoiletten zijn gegaan waar ik ze had kunnen vinden… En toch…

Tenzij ik ze samen betrapte, kon hij nooit bewijzen dat hij had gewonnen. Dus… Waar zou ik volgens hem gaan zoeken? Adrenaline stroomde door mijn aderen. Ergens dichtbij riskeerde Johan een familieschandaal door iemand van het personeel te verleiden en op mij te wachten om hen op heterdaad te betrappen. Mijn poesje huiverde alleen al bij het idee. Ik was er nog steeds niet van overtuigd dat Alex belangstelling voor Johan had, maar ik moest het met eigen ogen zien om het zeker te weten. De geluiden van potten en pannen vertelden me dat de keuken vlakbij was, en ik vond de deur naar die ruimte achter de receptie. “Sorry, verkeerde deur!” zei ik meteen, het was een open ruimte en er was geen hoekje waar twee mannen zich onfatsoenlijk konden gedragen. Naast de keuken was echter nog een deur met een bordje – ALLEEN PERSONEEL -, die eruitzag alsof hij misschien naar de tuin leidde. Ik opende de deur en stapte erdoor.

Daar was Alex, staande met zijn rug naar de deur, een arm steunend tegen de muur, zijn broek rond zijn knieën. En daar was ook Johan, geknield voor hem. Bij het geluid van de deur draaide Alex zich naar me om en keek me schuldig aan. Johan ’s gezicht veranderde van schrik naar tevredenheid toen hij zag dat ik het was. “Alex, dit is Anja,” zei hij, ervoor zorgend dat ik de stijve pik van Alex in zijn hand zag. “0, we hebben elkaar al ontmoet,” zei ik luchtig. Ik was nog niet verslagen. In het besef dat ik niet onmiddellijk een beroerte kreeg, keek Alex onzeker toe terwijl ik de deur achter me afsloot en behoedzaam tussen de planken met blikken naar hen toe liep. Alex, je leent zo maar mijn vriendje en begint doodleuk zonder mij!” Johan zat nog steeds geknield, zijn gezicht vlak bij de pik die trots omhoog wees. Ik vond een zak rijst, ging erop zitten en kruiste mijn armen over elkaar. “Mooi zo. Ga nu maar door lieverds.”

Johan was maar al te bereid om te gehoorzamen, boog zijn hoofd en sloot zijn lippen over Alex’ s erectie. Het bezorgde me een vreemde huivering van opwinding om dat bekende gezicht te zien dat door andermans pik werd gepenetreerd, die lippen die de mijn zo vaak hadden gekust nu rond die lange, bruine schacht te zien. Alex leunde tegen de planken achter hem, armen aan weerskanten uitgestrekt om op de onderste te steunen. Neerkijkend om te zien wat Johan’s mond met hem deed, zag hij eruit als een engel die op aarde was gekomen. Toen hief hij zijn blik naar mij en hij bevochtigde zijn lippen met het puntje van zijn tong. Er schoot een huivering van verlangen door me heen.

Met mijn ogen op Alex gefixeerd, streek ik met mijn hand over mijn eigen lippen en langs mijn hals, langzaam dalend naar mijn borsten. Toen ik het vuur in zijn ogen zag, bracht ik mijn vingers langzaam naar het bovenste knoopje van mijn blouse en maakte het los. Knoopje voor knoopje onthulde ik centimeter na centimeter mijn gladde, gebruinde huid. Toen de blouse helemaal open was opende ik de panden als de omslagen van een boek, gaf Alex ruim zicht op mijn borsten, die door de ivoorkleurige, kanten beha omhoog werden gedrukt. Hij reageerde door een lange, slanke hand tegen Johan ’s achterhoofd te plaatsen en zichzelf dieper in Johan ’s mond te duwen, waarbij hij niet naar de zachte lippen keek die zijn stoten ontvingen, maar naar mijn ontblote hals en inkijk. De blouse viel opzij en ik plaatste mijn handen onder de kanten cups, duwde ze omhoog zodat mijn borsten erbovenuit puilden. Ik boog mijn hoofd naar voren en liet mijn tong over de strakke rondingen gaan. Ik zag aan Alex ’s ogen dat hij zich voorstelde dat zijn tong hetzelfde deed, het zout van mijn verse zweet proefde. Mijn vingers trokken aan mijn tepels, knepen erin tot ze roze en stijf waren. Zijn ogen verzwolgen me, zijn bewegingen werden sneller door zijn groeiende opwinding. Ik wist dat hij door mij opgewonden raakte, maar ik wist ook dat als hij in Johan ’s mond klaarkwam, ik de weddenschap had verloren. Abrupt stapte ik op Alex toe en kuste hem heftig op de mond. Hij greep mijn borsten, kneedde en streelde ze. Johan verdubbelde zijn pogingen, vastbesloten zijn voordeel vast te houden, maar toen ik mijn rok omhoogtrok, reageerde Alex onmiddellijk. Zijn lange vingers waren meteen in mijn tanga, gleden over mijn glibberige, natte geslacht en in mijn poesje. “Neuk me,” fluisterde ik terwijl ik zijn hals kuste. Hij gehoorzaamde.

Zijn pik, nat van Johan ’s speeksel, gleed langs mijn ondergoed en in mijn kut. Ik werd hard achteruit tegen de scherpe randen van de stalen planken geduwd terwijl hij in me stootte. Triomfantelijk, verrukt, trok ik hem dichter naar me toe voor een diepere penetratie en ving achter hem een glimp op van Johan ’s verbouwereerde gezicht. Alex had zijn handen onder mijn billen, kneedde ze, trok me tegen zich aan terwijl zijn stoten in snelheid toenamen. Ik voelde mijn naderende climax. Het extra element van de wedstrijd maakte het des te heerlijker. Alex voelde het ook en hij scheen zich even in te houden, wachtend op mij om klaar te komen. Mijn naakte dijen voelden de koele aanraking van een tweede paar handen toen Johan zijn armen van achteren rond Alex sloeg. Een van zijn vingers vond mijn verlangende klit en volgde het ritme van Alex’s stoten. Tegelijkertijd voelde ik een scherpe ruk aan mijn dijen en een ongecontroleerde stoot van Alex toen zijn ruggengraat verstijfde. Hij leek overvallen te zijn door een plotselinge drift, zijn heupen bonkten wild toen hij kreunend van genot in me stootte. Over zijn schouder straalde Johan ’s gezicht van triomf en opwinding. “Dat wilde je, is het niet?” mompelde hij tegen Alex. “Haar neuken terwijl ik jou neuk.”

Toen ik begreep wat er gebeurde. Alex was de vulling van onze sandwich. Johan neukte mij onrechtstreeks door Alex te neuken. Zijn finale stoten werden weerspiegeld door de pik van Alex in mij. Daardoor kwam ik met een intensiteit klaar die mijn hele lichaam deed beven. Johan ploegde in Alex ’s anus en ik zag de ogen van de jongere man in overgave wegdraaien toen hij op zijn beurt met heet sperma werd gevuld. Zijn dubbele genot echode zowel terug op Johan als op mij. Onze ogen ontmoetten elkaar over zijn trillende schouder. Ons spel was uitgespeeld door het extatische lichaam van Alex. Johan en ik slaagden erin als een overtuigend verliefd paar terug te keren naar het feest, hand en hand en bedeesd glimlachend. Bruno grinnikte toegeeflijk toen hij ons ieder een glas champagne aanreikte. “Van de fonteinen genoten?” vroeg hij met een twinkeling in zijn ogen. Ik probeerde me niet te verslikken toen Johan met een uitgestreken gezicht antwoordde. “Ja, heel indrukwekkend.”

How useful was this post?

Click on a star to rate it!

Average rating / 5. Vote count:

No votes so far! Be the first to rate this post.

We are sorry that this post was not useful for you!

Let us improve this post!

Tell us how we can improve this post?

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *