Hij ligt op zijn rug op het enige bed in de kale kamer, handen onder zijn hoofd gevouwen. Een bonkende hoofdpijn heeft zich als partner opgedrongen. Fors schraapt hij zijn keel, haalt het slijm op en spuugt met kracht de flinke fluim tegen het plafond. Rock kijkt naar zijn creatie recht boven zijn hoofd. Het is een teken van onmacht, verzet, woede en frustratie. Goed, hij is misschien in de fout gegaan. Men vindt dat hij zich onbehoorlijk gedragen heeft. Dat zou niet de eerste keer zijn. Maar vreemd genoeg toont hij geen spijt van wat er is gebeurd. Hij behoort niet tot het type dat weg loopt voor zijn verantwoordelijkheid. Maar, wat ging er nou allemaal mis?Kermend gaat de ijzeren deur van het arrestantenlokaal open. Zijn naam wordt geroepen.
“Rock,…
“Geen Rokkie!”, Is zijn dreigend antwoord. Dit gaat nog wat worden!
***
Zijn werkgever had een project aangenomen om de voortuin van een rijke familie totaal te renoveren. Een tiental dagen was hij hier al bezig. Zijn maat Quinte was er al langer en had al veel voorbereidende werkzaamheden verricht. Het behelsde een complete aanpak van een voortuin van zo’n zeshonderd vierkante meter. Toe maar. Daar kon het totale grondgebied van zijn huurwoning, inclusief tuin, vier keer in. Rock wist niet dat er zulk een rijkdom in Nederland was en had in het begin zijn ogen uitgekeken. In wat voor een weelde wonen deze mensen? Wat een opsmuk. Nooit thuis en altijd werken. Een prachtpraal in huis en nimmer de tijd om er echt van te genieten. Lekker belangrijk ogen en aan de buitenwereld tonen dat je er toe doet. Hij zal hun wereld wel nooit begrijpen. Maar naar zijn bescheiden mening zit de grootte van een mens niet in zijn rijkdom.
Het is hard werken om als eenvoudige starter überhaupt zijn huurwoning te kunnen betalen. Laat staan dat hij een huisje kon kopen. Onmogelijk met de huidige krankzinnige huizenprijzen. Niet dat Rock jaloers was, maar sommige zaken leken in zijn ogen niet echt logisch. ‘Dan had je maar een vak moeten leren’, zei zijn vader. Makkelijk gezegd. Rock had geen plannen of verwachtingen en heeft ook nooit de noodzaak gevoeld iets te moeten bereiken. Hij was schrander genoeg, maar helaas zo dyslectisch als een deur, wat alleen maar erger werd als hij het gevoel had onrechtvaardig behandeld te worden. Rock kon bij wijze van spreken amper zijn naam schrijven. Ja, hij wist wel dat je ‘kut’ met een ‘t’ schreef, anders kreeg je ‘kud’. Maar kut hoefde je gelukkig niet te vervoegen. Hoewel een “kudde kutten” ook niet te versmaden was. Ha, hij was blij dat hij niet stotterde, anders kwam hij er helemaal niet meer uit.
Concentratie stoornissen en te impulsief, was meerdere malen de conclusie van de beoordelingsgesprekken op basisschool. Zijn fantasie liet hem regelmatig op de meest onmogelijke momenten alle kanten op stuiteren. Zijn moeder had nog ergens een jeugdtekening bewaard uit die tijd op school. In hanenpoten stond eronder geschreven. ‘in mijn hoofd is het zo druk, maak altijd dingen stuk’. Ze dachten dat hij dom en ongeïnteresseerd was. Zijn minachting tegenover autoriteiten is daar begonnen. “Het lijkt hem allemaal te overkomen”, zei een leraar ooit eens terecht tegen zijn vader. Veel later begreep Rock dat hij wel eens een vorm van ADHD zou kunnen hebben.
Maar zijn trots heeft men gelukkig nooit van hem af kunnen nemen. Als hovenier en stratenmaker is het glas bij hem altijd halfvol en er is niet veel nodig om ergens iets positiefs uit te halen. Dit positieve basisgevoel was er door zijn ouders met de paplepel in geslagen. Ze wilde hem beschermen door het juiste gereedschap in zijn rugzakje te stoppen; iemand die door frustratie moeite heeft met zijn eigenwaarde, verliest zichzelf en neemt sneller verkeerde beslissingen. Rock heeft een paar grote, gouden handen, is in het bezit van een forse dosis gezond verstand en voelde zich gelukkig. Hij wilde gewoon een goede tuinman zijn en hij zag wel waar hem dat zou brengen. Carrière maken was niet het doel. ‘Ieder milieu verdient respect en is bijzonder, zo lang je het bijzondere er maar van inziet’, was zijn motto. Zijn wijze en lieve moeder had hem bijgebracht dat het verschil tussen middelmaat en top in alle opzichten is veel minder groot is dan mensen denken.
Zijn baas was tevreden met zijn werkzaamheden. Rock werkte voor twee en als hij klaar was met het overwerk sloot hij de deur en scheurde op zijn motor naar huis. Even met vrienden een biertje pakken en naar huis om te slapen. En in het weekend was het feest. Met de boys naar het voetbal. Ze noemden hem een, aan adrenaline scheuten verslaafde hooligan. Ach, een kleintje maar. Het kan altijd erger. Iets kapot maken zonder reden, behoorde tot het verleden en met zinloos geweld moest je bij Rock niet aankomen. Hij had teveel gezien en meegemaakt. Nee, wat dat betreft was hij gewoon een liefhebber van het spelletje. Lekker vertrouwd met wat vrienden op stap, een beetje gezellig keten, meer niet. Eenvoud is troef. Heerlijk toch?
Het pad met stenen moest verplaatst en aangevuld worden met verschillende soorten sierbestrating. Op de erfafscheiding plaatste ze schanskorven. Het plaatsen was niet moeilijk, echter wel arbeidsintensief. De rotsen werden in grote werfzakken geleverd en moesten in het gegalvaniseerde gaaswerk worden gepositioneerd. Dat vroeg enige lichamelijke belasting, zeker in deze warmte. Rock was met ontbloot bovenlichaam stevig aan het transpireren. – Goedkoop maar toch duurzaam, zeer decoratief en anderzijds ook nog eens goed geluidsisolerend – geilde de brochure van zo’n steenkorf. Rock dacht hier duidelijk anders over. Belachelijk, wie verzint zoiets; ‘gevangen stenen’. Rotsen in een hekwerk! Rock had met ze te doen. Een gevangen dier wil ook ontsnappen. Dat zal vechten en alles doen om te overleven. Hij voelde verwantschap: ongedwongen rotsen horen niet in een gevangenis. Rock-‘n-roll… Jonge!
Rock riep Quinte om samen pauze te nemen op hun favoriete plekje, tegen de muur onder het keukenraam. Het was de enige plaats in de directe nabijheid waar de zon geen vrij spel had. De bouwkeet was te heet en een beetje schaduw kon geen kwaad. Rock nam als voorschot op de lunch een boterham en genoot dorstig van zijn pak melk. Quinte trok zijn werkhandschoenen uit, rook even aan zijn vingers en nam zijn broodtrommel uit zijn tas. Achter het venster van de woonkamer waren de gordijnen zo goed als gesloten.
Hij hoorde de zwarte Porsche van de vrouw des huizes van verre aan komen ronken. Een knappe, sensuele verschijning. Wat zeg ik? Een mokkel was het. Leeftijd naar schatting, achter in de dertig. Goed figuur, prachtige taille, mooie rondingen zowel op bekkenniveau als in haar hemdje. Mevrouw Jeannette parkeerde de auto juist achter zijn Ducati. Rock keek verliefd naar het statussymbool. Enige compensatie zijnerzijds was hierbij goed mogelijk. Het was het enige stuk van waarde dat hij bezat en voor deze motor had hij jaren moeten sparen. Rock hield van het, ronkend en dreigend grommend geluid dat hij maakte. En een trekkracht dat het beest heeft. Ha, daar viel de Porsche bij in het niet. Dat wil je niet geloven als je er nog nooit op gereden hebt.
Mevrouw Jeanette stapte in haar korte rokje op een seksueel zeer te waarderen wijze uit de bolide. Zou het rokjes-dag zijn vandaag? Het zou zomaar kunnen. Dan beende ze op haar hoge naaldhakken door het witte, zojuist aangestampte zand naar het woonhuis. Sommige vrouwen hebben het echt niet door. Je gaat daar toch niet lopen. Dat gedeelte van de grond lag nota bene klaar om geheel volgens tuinplan, bestraat te worden met oud Hollandse waaltjes. Rock stond op en gebaar met een brede zwaai van zijn arm, dat ze naast het witte zand moest gaan lopen. Nijdig schreeuwde ze welke route ze in hemelsnaam dan moest nemen. Toen ze dichtbij genoeg was om op een normaal decibelniveau een conversatie aan te gaan, gaf ze boos te kennen dat ze verwacht had dat haar tuin al verder klaar zou zijn. Ze keek pedant naar broodzakje van Rock en draaide haar hoofd demonstratief naar de bouwkeet. Gelukkig zei ze er verder niets over. Rock stond moeizaam op, nam zijn schop ter hand en corrigeerde de voetstappen in het zand.
“Ik doe mijn best mevrouw”, was zijn sociaal correcte antwoord en voordat hij verder kon gaan met het grondwerk nam zijn maat Quinte indringend zijn arm vast.
“Heb je straks even voor mij, ik moet je even spreken”. Rock knikte en vroeg zich af wat er nu zo urgent was. Wilde hij hem beschermen? Het klonk serieus.
Wat een onprettige mensen. Rock wist niet goed waarom, maar hij had iets tegen personen die onnodig arrogant tegen hem deden. Zijn instinctieve brein had een voorkeur voor goed/fout schema’s. Het contact met haar man Armando, verliep ook al zo moeizaam. Een vijftiger die het niet gelukt was om de pauzeknop van het leven in te drukken. Ter kennismaking gaf Rock hem vriendelijk en met een open gezicht een hand en stelde zich voor.
“Ah, Rocky?”
“Nee, gewoon Rock”, antwoordde hij gelaten. Hij beet op zijn lip. Keek weg en hield zich zichtbaar in, de confrontatie vermijdend. Dit deed hem altijd denken aan vroeger op de basisschool. Het pestgedrag waarmee men hem met ‘Rokkie’ over de emmer probeerde te krijgen. Wat op een gegeven moment ook aardig gelukt is trouwens. Altijd hetzelfde. Tussen ruineren en urineren zit tenslotte ook maar twee letters verschil. Rock zag het niet. Grote hilariteit in de klas. Het zal groep zeven of acht geweest zijn. Verwisseling van slechts twee letters kan een wereld van verschil in betekenis zijn, zo leerde hij. Dus vanaf toen verdedigde hij zijn naam: “Rock” en accepteerde niets anders meer, van niemand! Zijn vader is er nog voor op school moeten komen. Waarom ‘Rocky’ zo nodig twee onschuldige medeleerlingen een blauw oog moest slaan?
De eerste dag dat hij hier werkzaam was had haar man, ook al zo uit de hoogte tegen hem zitten zeiken over een kleinigheidje. Rock heeft hem vanaf het kennismakingsmoment uit wraak ‘Pietertje’ gedoopt. Bij een betere communicatie tussen zijn werkgever en hem was deze confrontatie totaal onnodig geweest. Het begon faliekant verkeerd. Ha, een beetje staan debatteren, precies vóór zijn overvolle kruiwagen met recht uit de ‘Ronde van Vlaanderen’ overgevlogen kasseien, die hij door het mulle zand naar zijn doel probeerde te laveren. Dacht meneer nou echt dat Rock opzij ging voor die turbulente stofwolk van woorden? Zijn irritant opgeheven vinger was hem bijna teveel geweest. Daar hadden ze bijna een ‘momentje’ samen. Het had niet veel gescheeld of Rock had van Pietertjes tong een tweede stropdas gemaakt.
En dan is er rust. Schaftijd! Wat een heerlijk woord; ‘schaft’. Het klinkt als een volle, zelf gesneden, bruine boterham met een zware snee belegen boerenkaas. Ze vond plaats op het favoriete strookje schaduw voor het huis. Rock was nieuwsgierig naar wat Quinte te vertellen had. In de dagen voordat Rock hier te werk gesteld werd was zijn maat hier al bezig, het zou kunnen zijn dat Rock nog niet alles had meegekregen. Quinte duwde het keukenraam van buiten dicht om mogelijke afluistervinkjes van binnenuit geen kans te geven mee te luisteren. Hij ging naast Rock zitten, rook diep inhalerend aan zijn vingers, nam een boterham en vertelde bedachtzaam fluisterend en gespannen om zich heen kijkend zijn verhaal.
***
Armando riep haar, maakte zich ongerust. Riep haar naam nogmaals en met de mobiel aan zijn oor haastte hij zich de trap op om te kijken of ze boven was. Jeanette stimuleerde zijn ongerustheid door niets te zeggen.
“Waar was je nou?” Zei ze, verleidelijk op het bed liggend. De lakens teruggeslagen.
“Ik was ehm,… even bezig. Kom je er, ehm,… even bij?” Ze kopieerde zijn stamelend gedrag en tikte uitnodigend met haar hand op het bed.
“Blijf liggen”, had hij met een geile blik aangegeven. Stopte zijn mobiel weg en rende weer naar onder. Snel zijn klus afmaken waar hij mee bezig was, voordat het niet meer kon. Hij spoedde zich naar zijn auto en botste tegen Quinte op die juist kwam vragen of hij evenals de dag ervoor, gebruik mocht maken van de stroom binnenshuis. Zonder verder na te denken, gaf Armando korzelig met een kort handgebaar aan dat hij zijn gang kon gaan. Hij zou de voordeur open laten staan.
Quinte stond in de keuken toen hij de vrouw de huizes hoorde roepen. Hij verstond haar niet maar het leek nogal urgent. Met zijn oren gespitst wilde hij antwoorden, maar hield zich in. Hij had weliswaar toestemming gekregen van de man de huizes, maar wist mevrouw Jeanette ook dat hij binnen mocht komen? Quinte besloot zijn mond te houden, laat maar zo, niet mee bemoeien. De communicatie tussen mevrouw en meneer liep niet zo lekker was hem de vorige dagen al duidelijk geworden. Hij deed van binnenuit de keukenraam open en trok de elektriciteitskabel door het raampje naar binnen om de stekker in het stopcontact te steken.
Mevrouw Jeanette riep wederom iets. Geen idee wat. Quinte twijfelde, besloot toch maar om zijn aanwezigheid te laten blijken en liep naar de gang. Onder aan de trap zette hij aan om met luide stem naar boven te roepen, maar hij aarzelde. Hoorde hij ze nu zingen? Het kletteren van water was nu ook hoorbaar. Hij liep een aantal treden de trap op, want als ze nu onder de douche stond kon ze hem van hieraf natuurlijk niet horen. Hij was volledig te goeder trouw en had geen kwaad in de zin maar halverwege de trap hield hij stil en bedacht zich. Dit was bespottelijk. Wat wilde hij nu? Even de douche binnen stappen om te zeggen dat hij van de elektriciteit gebruik wilde maken?
Maar toch, …die zang, dat zachte neuriën, die prachtige beelden van Jeanette door het raam die hij enkele dagen geleden al op zijn mobiel opgenomen had. Quinte twijfelde. Langzaam besloot hij verder de trap op te lopen. De treden kraakten. De deur van de douche stond op een kier. Jeanette had hem misschien wel expres open gelaten. Quinte keek stiekem om de hoek. Hij zag haar staan onder de douche. De deuren van de douchecabine stonden een klein beetje open. Dit kon geen toeval zijn. Half ingezeept, nat en glimmend bewoog ze langzaam onder het warme water. Een lichte waterdamp hing als een wolk in de badkamer. Haar prachtige billen waren zichtbaar en Quinte had een schuin aanzicht op de geweldige aanzet van haar borsten. Hij stond even stil. Zijn hart ging tekeer. Hij slikte de stuwing in zijn keel weg en ademde diep. Hij wilde weg maar het beeld was te mooi, te verleidelijk. Een soort “freeze of mind” ontstond. Quinte slaagde er nauwelijks in om zijn ogen af te wenden. Wat een snoepwinkel. Hij rukte zijn ogen los en draaide zich snel om. Maar bij het verplaatsen van zijn lichaamsgewicht besloot een vloerplank van de gang van het klassieke pand plotseling een krakend geluid te gaan maken. De schrik sloeg hem om het hart. Jeanette keek om naar de open staande badkamerdeur en kon een besmuikte lach niet onderdrukken.
“Ik hoor je wel, hoor”. Ze wist niet beter dan dat haar man eindelijk teruggekomen was. De gedachte dat Armando zo meteen misschien wel achter haar kwam staan bezorgde haar een forse kriebel in haar tepels. Vurig hopend wachtte ze gespannen af. Automatisch zeepte ze met de ruwe spons haar lichaam nog eens extra in. De stimulans trok naar haar onderbuik. Ze bukte verleidelijk lichtjes voorover.
Quinte keek in de badkamer en zag haar in voorover gebukte stand staan terwijl ze met de schuimende spons langs haar mooie benen wreef. Als door een magneet aangetrokken sloop hij naar binnen. Lustgevoelens joegen door zijn lichaam. Zijn hoofdhuid tintelde. Geconcentreerd liep hij op de vrouw af. Trok de deurtjes van de douchecabine zacht iets verder open, stak zijn hand naar binnen en streelde haar nek. Jeanette sloot gelukzalig haar ogen, liet het water over d’r haar lopen en juist toen ze het hoofd wilde omdraaien werd ze ruw gecorrigeerd door twee handen die haar hoofd recht naar voren hielden. Niet achterom kijken, was de duidelijke boodschap. Even schrok ze. Jeanette kreeg een ‘hot flush’; een kleine transpiratieaanval gepaard met enig stressgevoel. Relativeerde dit weer. Fronste haar wenkbrauwen en schakelde dan snel over naar een toegankelijke ‘game modus’. Die Armando toch! De lieverd wilde er natuurlijk een spannend spelletje van maken.
Quinte aaide over haar rug, streelde over haar bekken, wreef over de aanzet van haar borsten en greep met volle, zacht knijpende handen in haar borsten. Hij duwde haar handen in haar nek en nam haar tepels tussen zijn taps naar voren trekkende vingers. Jeanette ademde diep in. Ze kreunde zacht. Ze wist niet dat zijn handen zo ruw en eeltig waren. Volgende keer handzalf voor hem meenemen van de supermarkt, nam ze zich in een flits voor. Met open mond ontving ze trillend en schokkend de prikkels die enorme signalen afgaven aan haar onderbuik die in een schokgolf onwillekeurig samen kneep. Ze voelde haar kut kletsnat worden. Weer wilde Jeanette zich omdraaien, ze wilde haar man vastnemen, in de douchecabine trekken, zijn stijve voelen. Hem in zich voelen. Ze was in alle staten. Maar de twee handen grepen haar schouders stevig vast en knepen hard en gemeen pijnlijk om te laten weten dat het hem menens was. Blijven staan! Hijgend bleef ze intens gespannen wachten op wat komen ging. Met het hoofd achterover en de ogen gesloten liet ze haar open mond vollopen met het warme water.
Zijn handen gleden naar onder, naar haar ronde heupen en pronte billen. Jeanette nam de grote douchekop boven haar hoofd vast met beide handen en stak uitnodigend haar billen naar achter. Quinte duwde haar benen enigszins opzij, nam haar bekken met één hand vast en haalde met de andere hand diep van achter langs haar kletsnatte gleuf. Om dat dan weer te herhalen en het ritme en snelheid op zijn gevoel naar haar behoefte af te stemmen. Jeanette bewoog haar bekken op en neer, naar voor en dan trillend en schokkend naar achter waar ze naar vingers zocht die er wel raad mee wisten. Een gepassioneerd kreunen en zuchten vervulde de badkamer. Quinte duwde en trok zijn hand op gevoel door haar spleet, glijdend op haar overvloedige lichaamsgeil.
Wat moest Quinte moeite doen om niet ter plekke zijn broek uit te rukken. Zijn stijve tegen haar kont aan te drukken. Het niet uit te gillen van geilheid. Met één hand trok hij haar hoofd aan de natte haren naar achter. Duwde haar rug met de andere hand licht naar voor en streelde over haar billen rechtstreeks naar haar kut. Ze dreef. Het koste hem geen enkele moeite om binnen te komen. Met twee, drie vingers duwde hij met gemak in haar kut en stootte in en uit.
Zijn opwinding dreigde zijn beheersing te overstijgen en een laag geluid kwam als een niet te beheersen reflex uit zijn keel. Heel even was daar de nauwelijks waarneembare verstijving in de vloeiende bewegingen van Jeanette. Die ‘kreun’ herkende ze niet. Dat geluid zat niet in haar herinnering. De flits van realiteitsbesef drong gelukkig nog net op tijd door bij Quinte. Dit was absurd! Hij moest hier direct een einde aan maken. Zijn hart ging tekeer als een bezetene. Weg hier! Hij liet haar kruis met rust en eindigde zoals hij begonnen was. Hij nam haar hoofd recht naar voren stevig tussen zijn handen om Jeanette non verbaal te gebieden niet achterom te kijken. Sloot daarna rap de deurtjes van de douchecabine, draaide zich vliegensvlug om en maakte dat hij weg kwam. Halverwege de trap hoorde hij de deurtjes van de douchecabine opengaan.
Jeanette had verbaasd gekeken. Waarom nou stoppen? Het was zo lekker. Geen idee wat er allemaal gebeurde maar als hij nog even was doorgegaan was ze klaargekomen. Toen ze uit de douchecabine wilde stappen zag ze de vieze zandsmurrie op de tegelvloer. Met daartussen de voetstap van een werkschoen die ze niet kon plaatsen. Vreemd! En wat een kliederboel. Daar moest ze het straks wel even over hebben met haar man. Dat kon niet zo. Bij binnenkomst voortaan schoenen uit!
***
Rock had verbaasd en gespannen geluisterd naar het bizarre en wonderlijke verhaal van Quinte en keek hem ongelovig aan. Quinte genoot zichtbaar.
“Tja, het is toch echt waar”, probeerde hij zijn verhaal kracht bij te zetten en fantaseerde de geur van haar lichaamsvocht nog aan zijn vingers. Hij kon het niet laten om tijdens het werk af en toe zijn werkhandschoen uit te trekken en er even aan te ruiken. Lekker diep inhalerend werd hij er gelukzalig duizelig van.
Plotseling hoorden de mannen achter zich het gekreun en gehijg van een vrouw. Het zal toch niet? Er stond een bovenraampje open schuin naast de plaats waar ze voor het huis zaten en het geluid was vanuit deze positie goed hoorbaar. Normaal was het rolgordijn van de woonkamer altijd dicht en eigenlijk zou je deze geluiden toch niet ‘s middags met lunchtijd verwachten? Of had ze iets opgevangen van het gesprek met Quinte? Rock kon het niet laten om door de kier van de gordijnen naar binnen te kijken. Hij gaf zijn ogen een ogenblik om ze te laten wennen aan de donkere binnenzijde van de woonkamer. Half op zijn knieën gedraaid zag hij de prachtige vamp.
Voilà! Gekleed in een hemdje en hetzelfde korte rokje van deze morgen was ze zichzelf heerlijk aan het verwennen. Of dit nu met haar handen gebeurde of met wat ze daarin vast had kon Rock niet goed beoordelen. Met gespannen gezicht en halfgesloten ogen lag Jeannette achterover. De lange haren lagen gespreid op de leuning van de bank. De knieën waren wijd gebogen. De glanzende kleur van haar prachtige benen werd geaccentueerd door het haast erotische licht in de kamer. Haar borst zwoegde op en neer. Een zeer prikkelend schouwspel. Rock schatte met zijn timmermansoog de afstand hemelsbreed op een meter of drie. Het gekreun nam in volume toe. Rock kreeg het er Spaans benauwd van. Schielijk keek hij achterom of Quinte dit prachtige geluid ook kon horen. Bijna net zo mooi als het geluid van zijn Ducati. Hij zag Quinte hevig gebaren om daar bij het raam weg te gaan.
Maar Rock was niet van plan dit beeld los te laten. Had ze nu iets in haar handen? Toen hij weer naar binnen keek kwam ze plotseling met haar hoofd omhoog en met haar vol geopende ogen keek ze hem recht in zijn gezicht aan. Shit, betrapt! Rock hoorde een verschrikte gil en dook weg. Te laat!
Gedoken zittend bedacht hij hoe hij zich het beste uit deze lastige situatie kon redden. Quinte zag het gebeuren en kroop naar hem toe.
“Ik weet ervan jongen, het is niet de eerste keer. Ik heb het één en ander op mijn mobiel staan. Voor als ze moeilijk gaan doen, snap je”.
Nee, Rock begreep niets van wat Quinte zei. Op dit moment was hij daar totaal niet mee bezig en zocht hij naarstig naar een oplossing. Hij nam een voorbeeld aan Quinte; gewoon doen alsof er niets aan de hand was en eenvoudigweg doorwerken. Rock stond verstijfd op en ging weer aan de slag. Hij probeerde de opwinding in zijn broek te ondervangen door de 90 kg. zware trilplaat aan te zetten en luidkeels.
“Kom maar konijntje doe maar wiebele, wiebele”, van Aka the junkies te zingen.
Hij moest tenslotte iets!
Terwijl Rock enige tijd geconcentreerd bezig was. Zag hij haar op het balkon boven de woonkamer, met zwaaiende handen hem iets proberen duidelijk te maken. Rock deed zijn gehoorbeschermer af, zette de trilplaat uit en luisterde naar wat mevrouw Jeannette nu weer aan te merken had. Prachtig uitzicht trouwens. Haar machtig mooie benen onder dat rokje. Wat een rondingen. Zelfs haar schaduw in het zand was erotisch. Uit de hoogte zeurde ze iets over stof en het lawaai van de trilplaat en dat ze op deze wijze niet kon werken of zoiets. Werken? Als je elk greintje verveling verjaagt met een spelletje ‘Candy Crush’ dacht Rock met enige minachting. Hij schreeuwde terug naar de koningin op haar bordes of ze al koffie had gezet. Het was eruit voordat hij er erg in had. Even was het stil. Deze reactie had ze kennelijk niet verwacht.
“Goed, maar dan wel eerst de schoenen uit!”
Quinte voelde nattigheid en liep haastig op Rock af.
“Niet doen Rock, die vrouw spoort niet… linke soep jonge!”
Moet je net Rock hebben! Wat nou niet doen? Wat nou niet kunnen? Uitdagingen werden niet genegeerd. Mevrouw Jeanette liep naar beneden en opende de voordeur. Verheugd over de onverwachte overwinning gooide Rock grijnzend zijn werkhandschoenen aan de kant. Ha, hij zou wel eens gaan kijken of dat verhaal van Quinte hout sneed. Toen hij naar binnen wilde lopen hield ze hem tegen door wijdbeens voor hem te gaan staan.
“Eerst je voeten wassen.”
Voeten wassen? Hij deed aarzelend zijn werkschoenen uit in de immense hal met de geweldige vide. Hij nam tenminste aan dat dit de bedoeling was.
“Heb je me niet gehoord?” Hij keek haar niet begrijpend aan. Ik sta hier toch op mijn sokken? Zie je hem denken.
“Wat denk je nu met die stinksokken op mijn schone vloer? Je kunt je douchen in de badkamer.”
“Voor een kopje koffie?” Twijfelde Rock.
Gedecideerd wenkte ze hem, terwijl ze voor Rock uit de marmeren trap op liep. Een prachtig wiebelend gutturaal uitzicht was zijn deel. Wat een kont! Ach, wat maakte het ook uit. Rock was altijd wel in voor een avontuur. Vijf minuten kreeg Rock van haar om zichzelf te fatsoeneren. Gezien het stofrijke water dat in het afvoerputje stroomde had ze misschien wel gelijk ten aanzien van de verplichte douchebeurt. Bovendien is zo’n verfrissing best lekker na het werken in de brandende zon. Hij nam de badjas die ze klaar had gelegd en trok moeizaam zijn bezwete boxershort terug aan. Zonder was hem iets te naakt. De niet alledaagse situatie wond Rock op. Alleen zou de hooghartigheid van mevrouw iets minder mogen. Rock hoopte dat ze wel mee zou vallen als hij haar beter leerde kennen en besloot haar een kans te geven. Spannend.
Afgaand op de geur van vers gezette koffie liep Rock blootsvoets naar onder. De luxe inboedel van het huis was even wat minder interessant. Onder aangekomen lag ze met haar rug tegen de armleuning op hem te wachten in de bank. Met glimlachend gezicht en licht toegeknepen ogen heette ze hem welkom. Zijn koffie stond strategisch opgesteld op de salontafel achter een vreemd langwerpig ebbenhouten beeldje. Zij dronk thee. In zo’n zakje. Ze hield het label aan een touwtje elegant tussen duim en wijsvinger en liet het langzaam op en neer onderdompelen in het hete water. Thee moest goed en langzaam trekken, gaf ze te kennen. Al soppend keek ze hem verleidelijk met een schuin hoofd aan. Rock zag het subtiele van de polsbeweging niet. Thee in een papieren luier was niet zo zijn ding. Hij kwam voor de koffie. De kortste weg naar het zwart geurend water was door voor haar langs te lopen. Plots belemmerde ze zijn loop door haar blote voet halverwege zijn borst en wasbordje te leggen.
“Goed, jongeman, voordat jij je koffie verdiend hebt wil ik hem wel even zien.” Als non verbale, overbodige toelichting gingen haar ogen schielijk naar zijn kruis. Een tinteling schoot langs zijn wervelkolom, een warme gloed ontstond in zijn hoofd. Rock was beduusd. Dit kon helemaal niet, dit moest een droom zijn.
“Pardon? En Pie…, ehm, je man dan?”
Mevrouw Jeanette ging met haar zachte voetzool langzaam over zijn buik naar beneden. De badjas viel iets open en ze haakte haar hiel achter zijn ceintuur. Ze prevelde iets over zakenreis en een vrije relatie. Hij moest even slikken. Ze had haar kopje thee op de tafel gezet en ging met haar handen over de binnenzijde van haar dijbenen. Rock keek haar aan. Wat moest hij nou? Ze ging verder. Haar ogen werden nauw. Ze had haar mond licht geopend en haar vingers zaten al onder haar slipje.
“Wil je je aftrekken?”
Vreemd hoe menselijke dingen werken. Normaal altijd met het hart op de tong, immer haantje de voorste en nu stond hij met zijn mond vol tanden. Het ging hem allemaal iets te snel en ze bleef hem te afstandelijk. Rock kreeg geen hoogte van haar en besloot, tegen zijn natuur in, niet te reageren. Rock hoorde de waarschuwing van Quinte in zijn oren. “Die vrouw is niet stabiel. Ik wou dat ze dat was, maar dat is zij niet.”
Achter de badjas was echter het gevecht met het textiel begonnen. Rock had zijn vriend niet meer onder controle. Een forse bobbel tekende zich af. Jeanette ademde hoorbaar snel en ze drukte haar vingers steeds dieper in haar liesstreek. Ze kronkelde met haar bekken en tilde deze op naar haar klauwende vingers.
“Wat hebben we hier?” Van onder stuwde ze zijn stijve pik met haar tenen over de volle lengte naar boven. “Toe maar jongen, laat hem maar zien,” kreunde ze.
Het viel niet mee. De alarmbellen die bij Rock gingen rinkelen waren sterk. Hij was in tweestrijd. Wie weet hoelang ze deze fantasie al in haar hoofd had. Als initiatiefneemster had ze in geilheid een beduidende voorsprong. Bovendien had ze zichzelf kennelijk al behoorlijk opgewarmd. Hij zag hoe ze genoot maar Rock was nog niet zover.
“Mijn koffie wordt koud.” Was zijn onnozele poging tot ontsnapping. Rock nam een stap en reikte ver voorover naar zijn kopje. Met kop en schotel in de hand nam hij, gedwongen door haar voet, dezelfde positie in. Ze verhoogde de druk van haar voet onder de nu volledig opengevallen badjas. Zijn harde paal zat nu klem tussen haar eerste twee tenen. Ze gleed enkele malen met zijn boxershort als tussenstof naar boven tot de weerstand van de onderrand van zijn eikel haar voetexpeditie belemmerde. Het strakke katoen van zijn short bleef hierbij stroef aan zijn eikel plakken. Niet bepaald comfortabel voor Rock maar voor Jeanette was dit vanuit haar positie kennelijk een bijzonder erotiserend beeld getuige haar reacties. Ongegeneerd kronkelend met haar bekken kon ze haar ogen niet van zijn pik afhouden. Ze kneep met één hand in haar slipje en Rock zag haar andere hand felle grijpende bewegingen maken onder haar hemdje.
Ondertussen probeerde Rock zo stoïcijns en nonchalant mogelijk een slok van zijn koffie te nemen. Belachelijk natuurlijk. Maar kennelijk wond zijn schijnbaar ongeïnteresseerde pose haar geilheid alleen maar op. Het was koren op haar molen. Rock keek haar aan. Ze had haar slipje volledig aan de kant getrokken. Hevig opgewonden pookte ze geil in een hoge, hoorbare frequentie twee vingers in haar sappige kut. Ze kwam met haar rug los van de leuning. De subtiliteit van haar dwingende voet was verdwenen. Haar oogspieren verkrampten, haar mond hapte naar adem en ging steeds verder open.
“Toe dan, trek je af!” Schreeuwde Jeanette schor, terwijl ze Rock gloeiend geil aankeek.
Acteren lukte niet meer. De seksuele impulsen waren te sterk voor Rock en juist toen hij besloot om aan haar grillen toe te geven, zijn koffie trillend weg te zetten en de hand aan zichzelf te slaan, kwam ze half zittend, met een van opwinding verkrampt gezicht verder omhoog. Met grote ogen juist voor zijn grote pik vingerde zich als een bezetene door om met schokkende buikspieren zeer heftig klaar te komen en haar lichaam over te geven aan de reflexen van haar intens orgasme. Met een diepe zucht liet ze zich totaal ontspannen achterover in de bank vallen.
Door haar onverwachte uitbarsting kwam Rock geleidelijk bij zinnen. Enig voorvocht was hij kwijtgeraakt, maar hoe moeilijk het ook was, hij besloot het niet af te maken. De innerlijke alarmbel bleef afgaan. Misschien was het wel het te aanwezige egocentrisch gedrag van Jeanette. Zij bleek wel erg met zichzelf bezig. Haar eigen lust scheen koste wat kost bevredigd te moeten worden. Het voelde niet goed. Er was in elk geval teveel wantrouwen aanwezig om zich nu te laten gaan. In een flits kwam hem nu ook het besef van de situatie helder voor de geest. De allesoverheersende roes van avontuur, spanning en sensatie was plotsklaps verdwenen. Dombo! Rock voelde zich gebruikt. Hij zag nu in dat de consequenties voor hem gevaarlijk konden oplopen. Rock maakte zich bedachtzaam los van haar.
“Bedankt voor de koffie, ik moet maar eens aan het werk”, probeerde hij er zo luchtig mogelijk een draai aan te geven. Rock trok de badjas uit, liep naar de hal, deed zijn kleffe werkkleren weer aan en nadat Rock de bouwkeet even als toevluchtsoord had moeten misbruiken, ging hij weer aan de slag met de trilplaat.
“Kom maar konijntje doe maar wiebele, wiebele Kom op konijntje, doe je ding, doe je dans Het is je dag vandaag”.
© Mikes