Als ik thuis kom, overheerst bij mij de opluchting dat Carolina haar geplande avond met Luuk niet heeft afgezegd. Het zou verdomde jammer zijn als mijn plan al in duigen zou vallen, nog voordat het riskante deel in werking moet treden. Zoals ik al had verwacht, zit mijn vrouw vreselijk in de knoop met zichzelf. Het was mijn bedoeling dat ze spijt zou krijgen, maar pas nadat ze met Luuk zit opgescheept. Carolina eet wederom nauwelijks iets. Ze is de hele tijd ongedurig. Omdat ik bang ben dat ze alsnog haar zonde gaat opbiechten, neem ik een uitgebreide douche. Voordat ik ’weg moet’ geef ik mijn vrouw nog een kusje. “Het gaat echt laat worden. Je hoeft niet op mij te rekenen voor half twaalf.”
Carolina oogt ongelukkig, maar ik kan geen medelijden met haar hebben. Iets voor half acht vertrek ik. Rustig rijd ik naar een parkeerplaats aan de ander kant van de wijk. Daar parkeer ik de auto. Het was nog geen vier minuten rijden. Ik start mijn laptop op, klaar om mijn plan af te ronden. Daarvoor open ik het ghost programma van Carolina’s telefoon en ik zorg ervoor dat ik in mijn eigen huis mee kan kijken via de spionageapparatuur die ik daar heb geplaatst. Tien over half acht geeft mijn telefoon een melding. Overbodig, want ik was al live mee aan het kijken. Een berichtje van Luuk.
‘Hé, muisje. Is de kat al van huis, dan kom ik met jou op de tafel dansen.’ Het duurt zeker een minuut voordat Carolina reageert, ondanks dat ze het bericht wel meteen gelezen heeft. Ik denk dat ze nog steeds aan het twijfelen is. Ik ben dan ook opgelucht met haar korte antwoord.
‘Ja, hij is weg.’ Luuk reageert wel meteen.
‘Geweldig. Dan ben ik er over vijf minuten. Tot zo.’
Carolina sluit haar telefoon. Dit is het moment dat ik een harde overname op het ghost programma maak. Dat wil zeggen dat ik de telefoon overneem. Ik kan deze nu bedienen vanaf mijn laptop. Als Carolina haar telefoon nu wil gebruiken, zal ze alleen een zwart scherm zien en denken dat het ding stuk is. Ik open de WhatsApp en selecteer de four blonds.
‘Ik moet iets heel belangrijks vertellen, kan ik jullie over een half uurtje hier bij mij thuis zien?’
Ik hoop dat ze het lezen. Vanaf hier kan er namelijk van alles mis gaan in mijn plan. Ook is mijn hoop gevestigd op de onwrikbare vriendschap tussen de meiden, zodat ze eventueel een andere afspraak zullen afzeggen. Elsa is de eerste die reageert.
‘Hopelijk niets ernstigs, ben er over een half uur.’
Meteen daarna reageert Ada.
‘Wil ook komen, maar Daan is met de auto weg. Kan mij iemand ophalen?’
Helena reageert gelukkig ook. Zij is ten slotte degene die echt niet mag ontbreken.
‘Luuk is ook weg met de auto. Kan je dus niet komen ophalen. Ik ga wel met de fiets. Is maar een klein stukje voor mij.’
Een nieuwe reactie van Elsa.
‘Kom jullie allebei wel ophalen. Is een kleine moeite. Rijden we samen naar Carolina.’
Twee duimpjes bevestigen de afspraak. Dit ging soepeler dan ik had durven hopen. Dat ze samen rijden is misschien wel een extra bonus. Dan komt het nu mooi uit dat Daan op vrijdag zijn badmintonavond heeft. Ook mazzel is dat Luuk voor dat kleine stukje de auto heeft genomen. Ik concentreer mij nu op de beelden die ik binnen krijg vanuit mijn eigen huis. Carolina is nog steeds ongedurig. Ze schrikt op als Luuk enthousiast naar binnen komt. Uiteraard is hij gewoon achterom gekomen.
“Hé, schat.”
Meteen stapt hij op mijn vrouw af en neemt haar in zijn armen. De poging van Carolina om een stapje achteruit te doen mislukt hopeloos. Hij plant zijn lippen op de mond van mijn vrouw en begint haar te kussen. Carolina is aanvankelijk terughoudend, maar na een tijdje gaat ze mee in het enthousiasme van Luuk. Hun tongen hebben elkaar gevonden. Tot zover dus de schroom van Carolina. Even kussen en ze is mij alweer vergeten. Al die twijfels die ze sinds gisteravond had, zijn voor niets geweest. Blijkbaar leeft mijn vrouw in het moment. Gestuurd door haar hormonen en daardoor niet kunnen overzien wat de gevolgen kunnen zijn van haar daden. De kus duurt zo lang, dat ze eigenlijk nu om zouden moeten vallen door een gebrek aan zuurstof. Eindelijk wordt de kus verbroken. Luuk begint zich uit te kleden, gewoon in de woonkamer. Carolina volgt zijn voorbeeld. Luuk is al helemaal naakt. Zijn opwinding is niet te missen. Blijkbaar duurt de striptease van Carolina hem te lang. Hij helpt haar de laatste kledingstukken te verwijderen, zodat beiden nu helemaal naakt zijn. Hij trekt mijn vrouw mee naar de bank. Ze gaan naast elkaar zitten.
“Je hebt geen idee hoe erg ik die mooie grote borsten van jou heb gemist.”
Meteen begraaft hij zijn hoofd in haar tieten. Hij likt, zuigt en bijt zachtjes afwisselend in beide tepels, die daardoor mooi groot en stijf zijn geworden. Met een hand kneedt hij haar ander borst en rolt de tepel tussen duim en wijsvinger. Carolina heeft haar hoofd achterover geslagen en geniet volop van deze behandeling. Haar handen rusten op zijn hoofd. Luuk kan echt geen genoeg krijgen van de tieten van mijn vrouw. Hij blijft ze maar verwennen. Het enige geluid dat ik hoor is het goedkeurend gekreun van Carolina. Na een tijdje kussen ze elkaar weer intens. Luuk blijft met zijn handen haar borsten kneden. Carolina heeft met een hand zijn grote geslachtsdeel gevonden. Rustig is ze hem af aan het trekken. Voor Luuk een reden om ook een hand iets lager te plaatsen. Ook hij doet het rustig aan. Een vinger gaat op en neer tussen haar schaamlippen en blijft zo nu en dan even wat langer bij haar klitje hangen.
“Wat ben je toch een geil wijf. Je tieten maken mij helemaal gek. Ik wil je neuken, nee, ik moet je gewoon neuken.” Carolina gaat languit liggen. Hoewel de bank diep genoeg is om met twee personen naast elkaar te liggen, kruipt Luuk toch boven op mijn vrouw. Hij plaatst zijn pik in positie en laat deze in haar ongetwijfeld weer natte kutje binnen dringen.
“Au, rustig. Voorzichtig.”
Luuk zoekt en vindt weer het juiste ritme. Carolina slaat haar benen om zijn onderrug, terwijl Luuk rustig op en neer beweegt. Langzaam bouwt hij het op, totdat hij zijn driften niet meer helemaal kan controleren. Hij stoot waarschijnlijk weer net te hard.
“Au! Stop. Rustig aan. Laat mij eens boven op.”
De tortelduifjes wisselen van positie. Luuk ligt nu languit op de bank en Carolina gaat boven hem zitten. Ze begeleidt zijn nu glibberende pik naar de juiste plek en laat zich zakken. Mijn vrouw begint te wippen. Ze kan nu zelf bepalen hoe ze het wil hebben. Het werkt. Terwijl de minuten verstrijken begint ze steeds harder te kreunen. Luuk kan nu ook weer met de grote joekels van mijn vrouw spelen. Vanuit mijn camerastandpunt kan ik de imposante pik van Luuk in en uit het soppende kutje van Carolina zien glijden. De blos op Carolina’s gezicht doet mij vermoeden dat haar orgasme er aan zit te komen.
“Godverdomme. Vuile smeerlappen!”
Yes! Wat een timing. De meiden hadden geen beter moment kunnen kiezen om binnen te komen. Ze hebben zich zelfs gehaast, want het half uur is nog niet helemaal voorbij. Carolina probeert op te staan, maar breekt daarbij bijna haar nek. Ook Luuk komt vliegensvlug in zittende positie. Helena is duidelijk nog niet uitgeraasd.
“Ik vroeg mij al af waarom onze auto daar geparkeerd stond. Dat was zeker jouw slipje wat ik gevonden heb? Vuile hoer dat je bent.”
Helena rent naar mijn vrouw en begint met haar vuisten een paar rake klappen uit de delen. Luuk springt er tussen. Geen strak idee. Nu krijgt hij het te verduren. De grote, stoere vent is nu geen partij voor zijn vrouw. Elsa en Ada moeten eraan te pas komen om de furieuze Helena, zij het met moeite, bij het overspelige koppel weg te krijgen. Carolina is het ondertussen gelukt om haar slipje aan te trekken. Met een arm doet ze een poging om haar grote voorgevel te verbergen, wat natuurlijk nauwelijks lukt.
“Sorry, Helena. Het was nooit de bedoeling dat je er zo achter zou komen. Maar hoe komen jullie…” Verder komt mijn vrouw niet. Helena heeft zich bij haar vriendinnen losgetrokken en geeft mijn vrouw opnieuw een klap. Nu met haar vlakke hand, vol in het gezicht. Ada wil alweer toesnellen, maar stopt als ze ziet dat het bij die ene klap blijft.
“Ik heb niks aan sorry. Ik dacht dat jij mijn vriendin was. Dat je nodig met een ander het bed in wilt duiken is jouw zaak, maar niet met mijn vent. Ik haat je.” Op dat moment gaat mijn telefoon. Ik herken het nummer en neem op.
“Hoi Elsa.”
“Je moet onmiddellijk naar huis komen er is iets gebeurd.”
“Is er iets met Carolina. Wat is er aan de hand?” Ik probeer zo bezorgd als mogelijk te klinken.
“Kom nu maar gewoon naar huis. Het is belangrijk.” Elsa verbreekt de verbinding. Ondertussen probeert ook Luuk zich ermee te bemoeien.
“Schat, doe eens rustig.” Ook niet de verstandigste opmerking op dit moment.
“Rustig! Houd je rustig. Met jou ben ik ook nog niet klaar, mannetje.” Luuk houdt wijselijk zijn mond. Hij staat met zijn hand voor zijn snel gekrompen pik. Op dit moment is hij niet zo blij met zijn grote geslachtsdeel. Ik heb weer geluk gehad dat Carolina haar vraag niet af heeft weten te stellen. Ze wilde weten waarom haar vriendinnen ineens in de woonkamer stonden. Alweer een risico in mijn plan. Het is niet de bedoeling dat ze weet dat haar telefoon is gehackt. Ik verwijder de laatste conversatie en verbreek de overname. Carolina heeft weer beschikking over haar telefoon, zonder dat ze gemerkt heeft dat dat tijdelijk niet zo was. Ook kan ze de conversatie met de andere meiden niet meer lezen. Het bewijs staat alleen nog in de telefoons van haar vriendinnen. Daar kom ik op dit moment niet onderuit. Ik zet de laptop op de bijrijdersstoel en rij rustig naar huis. Ik heb nu alleen nog maar het geluid van de laptop. Als het enigszins lijkt te bedaren is het Ada’s stem die ik hoor.
“Ongelooflijk. Carolina, hoe heb je dit kunnen doen. Je hebt een belangrijke regel van onze vriendschap verbroken. Als lid van the four blonds hebben we beloofd van elkaars vriendjes af te blijven.”
“Maar dat was op school. Dit is…”
“Zwijg!” Ada is duidelijk boos.
“Dit is niet anders dan op school. The four blonds is meer dan alleen een schoolvriendschap.” Dit is weer de ouderwetse Ada die ik hoor. Als brugklassertje was ze al de schrik van menig leraar en van de directie. Een ongeleid projectiel dat al vroeg enorm opstandig was. Al in klas drie had ze een enorme negatieve reputatie en waren zelfs oudere leerlingen bang voor haar. Ze verzamelde andere leerlingen om zich heen, waar uiteindelijk the four blonds uit is ontstaan. Ada was wel altijd de duidelijke leider van de groep. Na de middelbare school is Ada tot rust gekomen. Zelf denk ik dat Daan daar een groot aandeel in heeft gehad. De overhand die Ada in de groep heeft gehad is geleidelijk verdwenen. Nu er echter getornd wordt aan de regels van de groep, komt de leider in Ada weer naar boven.
“Wat mij betreft ben jij het niet meer waard om bij the four blonds te horen. Je hebt een van ons verraden.” De ondertoon van Ada doet mijn vrouw het zwijgen opleggen.
Het had niet beter kunnen lopen. Carolina wordt helemaal geïsoleerd. Ze wordt nu uitgekotst door haar beste vriendinnen. Zo meteen gaat ze ook mij verliezen. Broers en zussen heeft ze niet. Haar vader is helaas veel te vroeg gestorven aan de gevolgen van alvleesklierkanker. Met haar moeder heeft ze geen goede relatie. Het enige wat overblijft is Luuk. En hij mag haar hebben. Helemaal. Dat hij gelukkig mag worden met haar grote tieten. Hij komt er wel achter dat Carolina meer is dan alleen een verpakking met grote borsten. Ik ben benieuwd of hij haar dat kan geven wat ze bij mij gewend is. Of hij haar net zo begrijpt als ik. Of zijn grote pik uiteindelijk genoeg voor haar is? Het zal mij ook een zorg zijn. Ik parkeer mijn auto. De laptop laat ik achter en ik sprint naar binnen.
“Wat is er aan de hand? Waar is…” Mijn acteerwerk is weer subliem, al zeg ik het zelf. Het beeld voor mij is nog surrealistischer dan wat ik op de laptop heb gezien. Iedereen zwijgt. Luuk en Carolina zitten met een rood hoofd op de bank. Beiden hebben nu alleen een slip aan. Carolina probeert haar borsten nog steeds te verhullen met een arm. De drie andere meiden staan op een afstandje. Elsa staat er vol ongeloof bij. Ada duidelijk boos, met een huilende Helena in haar troostende armen.
“Carolina? Zeg mij dat het niet waar is. Je bent toch niet… Met Luuk? Hoe kun je mij dit aandoen?” Dit is het moment dat Carolina beseft dat alles verloren is. Haar relatie en haar vriendschap met haar beste vriendinnen. De grond zakt nu figuurlijk onder haar weg. Ze breekt en begint te huilen.
“Het spijt me zo, schat.” ze staat op en loopt op mij af. In alle consternatie vergeet ze haar borsten te bedekken. Ze maakt aanstalten om mij in haar armen te nemen.
“Blijf van me af!” Carolina schrikt van mijn harde stem.
“Het was een vergissing, lieverd. Ik was gewoon zwak. Vergeef mij toch.” Dit moet voor Luuk ook niet leuk zijn. Zijn nieuwe geliefde die haar man smeekt om haar te vergeven. Hij ziet haar een duidelijke poging doen om bij mij terug te komen. In een flits zie ik zijn verwarring.
“Een vergissing? Het lijkt wel of ons huwelijk een vergissing is. Alles heb ik jou gegeven. Altijd stond ik voor jou klaar. Ik heb onvoorwaardelijk van je gehouden. En dan flik je mij dit. Ik had het kunnen begrijpen dat je verliefd bent geworden op een ander. Maar dan praat je toch met mij. Ik zou het niet leuk hebben gevonden, maar dan hadden we op een fatsoenlijke manier uit elkaar kunnen gaan. Maar mij bedriegen, dat kan ik niet accepteren. Ik ken jou niet meer. Jij bent niet meer mijn vrouw. Verdwijn, en neem die klootzak meteen mee. Ik wil je niet meer zien.” Carolina probeert het nog eens met haar zielige ogen.
“Maar schat. Ik houd toch van jou. Stuur mij niet weg, alsjeblieft.” Ik kijk haar alleen maar ondoorgrondelijk aan. Dan stort Carolina helemaal in. Eerst reageert niemand, maar dan pakt Luuk haar bij de schouders. In stilte kleden ze zich aan. Onbeholpen, omdat ze het te snel willen doen. Het is bijna komisch. Ze verdwijnen door de achterdeur. Het is Ada die dan maar het initiatief neemt. Ze begint tegen Helena te praten.
“Jij slaapt vanavond bij ons. Daan vindt het vast wel goed”. De drie meiden vertrekken ook. Ada legt wel nog snel een bemoedigende hand op mijn schouder.
“Als het je teveel wordt, of als je er over wil praten, bel ons. Je weet dat we altijd voor je klaar staan. Weet dat je er niet alleen voor staat.” Ik knik dankbaar. Als de meiden de tuinpoort achter zich gesloten hebben, kan ik een overwinningskreet niet onderdrukken. Het is gelukt. Ik heb de relatie op mijn voorwaarden beëindigd. Carolina is niet weg gekomen met haar overspel, en ze heeft alles verloren. Voorlopig is Luuk haar enige steun. De man die ze net ook verloochend heeft tijdens haar poging om mij voor zich terug te winnen. Ja, deze avond had niet beter kunnen eindigen.
Ik haal de laptop uit de auto en sluit deze aan op de netstroom. Op het ghost programma zie ik dat Ada als beheerder Carolina al heeft verwijderd uit the four blonds groep, terwijl zij en Helena nog niet eens thuis zijn afgezet door Elsa. Mocht mijn vrouw, ex-vrouw, nog het idee hebben dat haar vriendinnen nog bij zouden draaien, dan weet ze nu wel beter.
Nieuwsgierig als ik ben, selecteer ik nu het huis van Luuk. Ze zijn er al. Carolina zit nog duidelijk stuk. Het is niet meer dan een zielig hoopje, huilend op de bank. Luuk staat er onwennig bij. Hij weet zich geen houding te geven. Haar neuken is geen enkel probleem, maar haar troosten kan hij niet. Een lekker begin van een nieuwe relatie. Ik verwijder de apparatuur uit mijn woning. Deze is niet meer nodig en kan ik maandag terug brengen naar het magazijn op mijn werk. Daarna volg ik weer wat er iets verderop gebeurd. Volgens mij heerst er een grafstemming. Er wordt in ieder geval niet of nauwelijks gepraat. Relatief vroeg gaan ze naar bed. Luuk geeft Carolina een kusje, maar meer gebeurt er niet. Je zou toch zeggen dat ze nog iets af moeten maken. Ze werden wel op een heel vervelend moment gestoord. Het zal wel voor een andere keer zijn.
Het enige contact dat ik met Carolina heb gaat over de scheiding, buiten de uurtjes die ik mee gluur via de spionagecamera’s. Er valt niet veel te regelen. Gezien we een huurhuis hebben, hoeft Carolina zich alleen maar uit te schrijven en zich weer in te schrijven op haar nieuwe adres. Over de verdeling van de spullen zijn we het snel eens. Alleen de ambtelijke molen zit tegen, maar na twee weken is de kogel door de kerk. Ik ben weer single. Overdag kan ik mij weer volledig op mijn werk concentreren. Alleen ‘s avonds gluur ik zoals gezegd nog wel eens mee bij Carolina en Luuk. Ik had gedacht dat het nieuwbakken verliefde stel niet van elkaar af zou kunnen blijven, maar dat schijnt dus niet zo te zijn. Eindelijk hebben ze alle tijd voor elkaar, en dan doen ze het maar twee keer in de week. Ze praten in ieder geval met elkaar en het begint op een echt stelletje te lijken. Ik kijk ‘s avonds uit verveling, maar diep van binnen moet ik ook toegeven dat ik Carolina mis. Misschien alleen haar aanwezigheid, maar waarschijnlijk meer. Gelukkig heb ik vrienden om op terug te vallen. Ik heb ze meer nodig dan ik dacht, ondanks dat ik de breuk op mijn voorwaarde heb kunnen laten plaatsvinden.
Helena is na de eerste nacht weer bij haar ouders ingetrokken. Ze blufte niet toen ze tegen Luuk zei dat ze nog niet klaar met hem was. Hun scheiding duurt behoorlijk langer. Ze heeft een goede advocaat in de armen genomen die Luuk tot op het bot uit gaat kleden. Helena heeft ook enorm veel steun aan haar vrienden, en dan hoofdzakelijk aan Ada en Elsa. Helena en ik worden op zaterdag gewoon meegesleept om mee uit te gaan. Zo houden we het gevoel dat we er nog steeds bij horen, al geldt dat meer voor mij. Ten slotte zijn de the three blonds nu de kern van de groep, en ik heb geen relatie met een van hen. Een week na mijn definitieve scheiding krijg ik een telefoontje van Ada. Helena heeft het nog steeds moeilijk. Of ik niet een keer met haar zou kunnen praten. Een gesprek als lotgenoten zou voor ons allebei goed kunnen zijn. Natuurlijk ben ik bereid om Helena te helpen. Misschien heb ik inderdaad ook iets aan een gesprek met haar. De volgende avond komt ze al langs. Zoals gebruikelijk komt ze via de tuin naar binnen. We drinken wat en ik heb mokka gebak gekocht. We praten wat over koetjes en kalfjes, maar zwijgen nog meer.
Plotseling begint Helena te huilen. Even weet ik niet wat te doen, maar dan verman ik mij. Ik ben ten slotte geen botte boer als Luuk. Ik ga naast haar zitten op de bank. Het verbaasde mij al dat ze daar was gaan zitten. Ten slotte heeft ze haar bijna ex-man op dat meubelstuk betrapt met mijn ex. Dat heeft ze zich waarschijnlijk niet gerealiseerd. Ik neem haar stevig in mijn armen. Met haar hoofd op mijn schouder laat ik haar uithuilen. Meer heeft ze nu niet nodig, en het voelt goed om er weer voor iemand te zijn. Al is het alleen maar letterlijk een schouder om op uit te huilen. Als ze uitgehuild is maakt Helena zich van mij los.
“Sorry” zegt ze. “Ik kon er niets aan doen.”
“Is toch niet erg” zeg ik, terwijl ik met mijn duimen de tranen uit haar gezicht wrijf.
“Ik weet toch wat jij doormaakt. Als je weer eens zin hebt om een potje te janken, kom dan gerust nog eens langs.” Ze lacht met haar nog waterige ogen.
“Dank je. Meer had ik nu echt niet nodig. Fijn dat je mij even mijzelf hebt laten zijn. De anderen bedoelen het goed, maar ik heb niets aan hun adviezen. Dankzij jou voel ik mij nu wel een stuk beter. Het lucht echt op om even te huilen bij iemand die mij begrijpt.” Meer was het ook niet en Helena gaat weer naar haar ouders. Twee dagen later staat ze ineens weer, onaangekondigd in mijn woonkamer. Snel sluit ik de laptop. Van die overhaaste actie moet ze lachen.
“Was je porno aan het kijken?”
Oprecht kan ik zeggen dat het niet zo is. Twee verveelde personen die op de bank hangen en TV kijken kan ik niet classificeren als porno. Ik maak twee mokken met thee en ga naast Helena op de bank zitten. Nu praten we wel. Dat wil zeggen, hoofdzakelijk Helena. Ik luister naar haar en knik hier en daar begrijpend. Ik mis ook de geborgenheid van een relatie. Ik voel mij ook verraden. Ja, ik heb ook momenten dat ik eenzaam ben. Kortom, we beleven dezelfde ellende. Ze vertelt mij dat ze zowel Luuk als ook Carolina niet meer heeft gezien. Ook niet op de sportschool. Dat wist ik al, want Carolina sport nu op woensdagavond, in een ander fitnesscentrum. Dat kan ik natuurlijk niet vertellen, want officieel weet ik het niet. Ik geef Helena nog een tip mee.
“Als ik Luuk was, dan zou ik proberen om geld van jullie gezamenlijke rekening weg te sluizen. Volgens mij heeft hij zich tegen mij ooit laten ontvallen dat hij nog een tweede rekening bij de FORTIS bank heeft. Ik zou dat eens in de gaten houden als ik jou was.” Ze kijkt mij dankbaar aan.
“Ik zal het doorgeven aan mijn advocaat. Als hij dat echt flikt, dan komt ze er wel achter. Bedankt voor de tip.”
Als haar advocaat echt zo goed is, dan komt ze er inderdaad achter. Ik kan Helena natuurlijk niet de echte reden vertellen hoe ik weet wat Luuk haar probeert te flikken. We praten nog wat, gewoon gezellig. Helena ziet er stukken beter uit dan twee dagen geleden. Haar ‘sessies’ met mij doen haar goed. En dat terwijl ik het idee heb dat ik helemaal niet zoveel doe, maar misschien is dat het geheim. Helena gaat weer naar haar ouders. Ze geeft mij een lange, stevige knuffel. Ik houd haar ook stevig vast. Dan laat ze los.
“Ik mis ook de seks, ook al was die niet geweldig.”
Oei, wat moet ik met die opmerking. Gewoon eerlijk zijn, lijkt mij.
“Ik mis de seks ook. Dat is denk ik heel normaal. Daar hoef jij je niet voor te schamen of zo.” Helena moet opeens lachen.
“Nou, dan ga je toch lekker weer porno kijken.”
Met die opmerking haalt ze de spanning weer weg. Ik lach ook, maar doe geen moeite om te ontkennen. Ze gaat mij toch niet geloven. Ik kijk haar nog na als ze via de tuin weer vertrekt. Bij Carolina en Luuk is ook weinig veranderd. Hij hangt nog steeds voor de TV, zij is op de computer bezig. Hoewel ze nu minder Facebookvrienden heeft, zoekt ze haar heil bij de overgeblevenen. Niet dat ik denk dat die op haar zielige verhaal zitten te wachten, maar het geeft mijn ex wat afleiding. Het ziet er niet naar uit dat ze deze avond nog seks gaan hebben. Ik sluit dus maar af en ga maar weer eens vroeg naar bed.
Vindens