Half drie ‘s nachts. Mijn mobiel trilt tegen mijn buik. Hoewel ik er snel bij ben is Johan al wakker als ik onder de dekens het sms’je heb gelezen.
“Manu?” Vraagt hij korzelig als ik een bevestiging heb gestuurd en het berichtje wis.
Ja, wie anders! Mijn lichaam behoort hem onvoorwaardelijk toe sinds hij de schulden van mijn man heeft overgenomen. Een jaar lang mag hij met me doen wat hij wil, waar en wanneer hij maar wil. Vandaar dat ik mijn mobieltje altijd op mijn lichaam draag om zijn vibraties op te vangen, zelfs wanneer Johan me neukt, want één keer geen contact en het is afgelopen. Dan kunnen we ons huis wel verkopen.
Ik haast me naar de badkamer en hoop dat Johan me niet achterna komt als ik me douche, maar zoals altijd doet hij dat wel. In zijn ochtendjas leunt hij tegen de deurstijl en kijkt met fronsende wenkbrauwen toe hoe ik me inzeep en schrob.
“Die vent is gestoord, gromt hij: waarom moet je je altijd helemaal wássen als hij komt?”
Het is een bekende litanie en tijdverspilling, want zo wil Manu het nou eenmaal en zo lang dit jaar niet voorbij is, is zijn wil wet. Maar het vréét aan Johan, de vernedering die hij iedere keer moet ondergaan in zijn eigen huis, waar niet hij, maar Manu nu naar willekeur de scepter zwaait. Natuurlijk, Johan is zelf de reden van dit alles en ik speel de verongelijkte deerne, maar in werkelijkheid gist en borrelt het in me van opgekropte geilheid, want Manu, wat voor klootzak ook, heeft een brand in me veroorzaakt die nog lang niet is geblust. Wist ik veel welke geile potenties ik in me had, wist ik veel waartoe ik in staat was als de razernij van die geilheid me te pakken had, wist ik veel dat ik urenlang gruwelijk klaar kon komen op de schokkende palen waarop ik me liet spietsen van de vele, véle vrienden die Manu liet meegenieten van zijn oorlogsbuit, wist ik veel…
“Het is de laatste keer,” zeg ik korzelig terwijl ik met een scheermesje mijn onderbuik bewerk, want daar moet het volkomen glad en haarloos zijn, net zoals bij Manu zelf.
“De laatste keer?” Johan is verrast, want het contract loopt nog drie weken.
Ja, knik ik; “als hij me terugbrengt wordt het contract verscheurd.” Hij kan het bijna niet geloven.
“Waarom?”
“Ga jij nou maar naar beneden,” zeg ik ongeduldig, “want direct staat hij voor de deur en je weet dat hij niet wil wachten.”
De opluchting die zijn gezicht tekent vertedert me bijna. Maar als hij naar beneden loopt schud ik die zwakheid van me af en begin me ijverig te masturberen, want Manu’s sms’je heeft me op scherp gezet. Finale, luidde de korte boodschap: alles of niks. De geile, gore, heerlijke rotzak. Hij heeft alles zo nauwkeurig gepland dat hij die laatste drie weken wel cadeau kan geven als hij deze éne, speciale, bijzondere dag maar met me kan doorbrengen om het alles of niks uit me te persen, of eigenlijk: in me te persen.
Een wee gevoel dat onhoudbaar in mijn kut ontstaat verspreidt zich door mijn brandende lijf, zo erg dat ik op mijn benen begin te tollen en daarom plat op mijn gat ga zitten om niet onderuit te gaan. De harde straal uit de douchekraan gericht op mijn klitje doet de rest. Precies als de deurbel gaat beleef ik mijn eerste orgasme. Sidderend blijf ik onder de neer kletterende straal zitten wachten tot de mannen naar boven komen, want Manu houdt ervan van hier af de touwtjes in handen te nemen en het verzopen, hulpeloze katje dat ik nu ben te transformeren in de geile, wulpse vrouw die hij wil. Deze ‘badkamer-scène’ is Johan een gruwel, maar juist daarom neemt Manu er gewoonlijk alle tijd voor. Johan moet het doorstaan, ook als Manu me tussen de bedrijven door wil neuken. Maar nu zal hij zijn zaad wel liever bewaren voor later, denk ik huiverend. Snikkend verwerk ik nog een na-brandertje als ik hun stappen op de trap hoor.
Manu ziet er zoals altijd weer pico bello uit in zijn strak gesneden maatkostuum. Johan steekt er schamel bij af in zijn slordige ochtendjas, ook omdat Manu met kop en schouders boven hem uitsteekt. Er wordt niet gesproken. Ik weet zo langzamerhand wel wat ik moet doen en voor Johan geldt hetzelfde.
Ik krabbel overeind en draai de kraan dicht, dan blijf ik met mijn armen slap naast mijn lijf ter inspectie staan. Manu’s donkere ogen tasten me af. Smetteloos schoon moet ik zijn en vooral; geen haartjes, niet op mijn onderbuik en vanzelfsprekend ook niet in mijn oksels. Na een hoofdknik toon ik mijn handen; geen trouw- of enige andere ring. Natuurlijk mankeert er niets aan, maar toch moet ik nog een tijdje blijven staan, totdat zich door de optrekkende kou kippenvel over mijn lijf verspreidt en mijn toch al verlangend opgestoken tepels uit hun vel dreigen te barsten. Pas dan geeft Manu aan Johan met een hoofdknikje te kennen dat hij me mag afdrogen. Het is een karweitje voor Johan, niet alleen omdat Manu zijn pak wil sparen, maar ook omdat hij er een duivels genoegen in schept om mijn man op deze manier te kleineren; het lichaam van zijn vrouw gereed maken voor de lusten van een ander. En hoewel Johan dat inderdaad verschrikkelijk vindt, voel ik de stijve onder zijn ochtendjas als hij met de grote badhanddoek alle plekjes zorgvuldig onderhanden neemt. Zo gaat het altijd. Geilheid kent nu eenmaal zijn eigen regels, zoals ik zelf in het afgelopen jaar als geen ander heb ervaren.
Als ik droog ben, op mijn halflange, kastanjebruine haren na, die in slierten om mijn gezicht hangen, zit Johans taak erop. Naakt loop ik hand in hand met Manu naar onze slaapkamer, waar ik plaatsneem op het leren krukje voor de kaptafel, voorzien van een drieluik van spiegels, waarvan de twee buitenste in een zodanige hoek van de middelste zijn gedraaid, dat mijn spiegelbeeld zowel en face als aan beide zijkanten te zien is. Het is Manu zelf die de haardroger ter hand neemt om mijn haren te drogen en te kappen. Johan kijkt zittend op de rand van het bed toe en trekt zich waarschijnlijk onder zijn ochtendjas af. Hij heeft het nooit met zoveel woorden toegegeven, maar anders kan ik de vlekken niet verklaren die ik altijd aantref als de jas gewassen wordt. Het drogen en kappen duren ruim een kwartier en al die tijd wordt geen woord gesproken; alleen het zoemen van de haardroger verstoort de nachtelijke stilte. Vertoon van macht van Manu, die er alle tijd voor neemt en met rustige, beheerste bewegingen mijn haar in de door hem gewenste vorm kamt. Johan is verworden tot een bijstander, niet meer dan een hinderlijke vlieg op het behang die nog even geduld wordt voordat hij alleen wordt gelaten, niet wetend wat zijn schuldeiser voor mij in petto heeft.
Als Manu met me klaar is, mijn haren golven weer tot op mijn schouders en ik zie eruit als om door een ringetje te halen, is het tijd om me aan te kleden. Ook dit is Manu’s privilege. Hij kiest wat hij wil en soms kan hij daar lang over doen, elk slipje en behaatje minutieus bekijkend. Maar niet dit keer. Hij pakt gedecideerd de zwarte veterlaarsjes die tot net onder mijn knieën reiken en knielt voor me neer om ze zelf om mijn benen te rijgen. And that’s it, knikt hij tevreden. Geen hinderlijke frummeltjes dit keer, die toch niet terzake doen. Ik hoef hem niet meer op te winden.
Johan wil een dwaas protest laten horen als hij begrijpt dat Manu me zó wil meenemen, maar verstomt in zieligheid als Manu met een nonchalant gebaar het contract uit zijn binnenzak haalt en op het bed gooit.
“Dit kun je houden”, zijn de eerste woorden die hij spreekt, “en verscheuren als ik Mia heb teruggebracht.” Hij noemt me altijd Mia, omdat hij vindt dat ik sprekend op Mia Farrow lijk, en ja, helemaal ongelijk heeft hij niet…
Een jas mag ik wel aan, en dat is nodig ook, want het is koud buiten. Een gure novemberregen slaat me tegemoet als ik diep in mijn kraag gedoken het huis verlaat.
Zodra we buiten zijn is Manu niet meer zo zwijgzaam. Vaak heb ik me afgevraagd of dat iets met Johans aanwezigheid te maken heeft. Heeft hij dan toch enig erbarmen in zijn heerlijke kloten? Niet dat het nú nog iets uitmaakt, maar eerder, toen het er wel toe deed, had het iets kunnen betekenen. Had Johan door een wat krachtdadiger optreden misschien nog iets van de onschuldige vrouw die ik was kunnen redden, nu niet meer. Na honderden keren te zijn geneukt door weet-ik-wie-allemaal is het een non issue geworden en ben ik verslaafd geworden aan mijn eigen lusten, een doorgedraaide neukteef, zoals Manu me liefkozend noemt als hij mijn hongerige lijf met zijn krachtige stoten uiteenrijt.
Een jaar geleden was het ondenkbaar dat ik me naakt aan wildvreemden vertoonde, nu is het spiernaakt bedienen van Manu’s gasten een van mijn favoriete geworden en laat ik me onder zijn goedkeurende blik graag als dessert smaken. Ik heb nu eenmaal een gat tussen mijn benen dat daar is om mij en anderen, genot te verschaffen, heeft Manu me geleerd, en dan doet het er niet toe wie daarin zijn stamper heen en weer haalt, als daarmee het uiteindelijke doel maar wordt gediend; puur genot en geilheid voor mij én voor hem. Johan weet daar allemaal niets van, die denkt dat het alleen Manu is die me neukt. Het contract bepaalt echter dat ik er ben om hem te plezieren en ik plezier hem ook door in zijn bijzijn mijzelf aan anderen te geven, want hij is nou eenmaal nogal visueel ingesteld, zoals hij het uitdrukt. Mijn kut in het middelpunt van de belangstelling; ik heb ervan leren genieten en nu, vandaag, deze zorgvuldig uitgekozen laatste dag, zal dat extreem het geval zijn, als ze wordt gebruikt voor haar ultieme doel.
Mijn jas gaat uit zodra ik in de Porsche 911 Targa ben gestapt, want we hebben ruim een uur te doden en een efficiënt gebruik van tijd staat bij Manu hoog in het vaandel en hij is pas tevreden met een warm kloppende stijve. Het zal dit keer weliswaar nog een tijdje duren voordat hij zich van zijn zaad zal verlossen, maar de aanmaak van sperma in zijn ballen en het rondpompende bloed in zijn neukpaal bezorgen hem altijd een extatisch gevoel en daar heb ik voor te zorgen. Terwijl hij met bijna 300 uur per uur het asfalt opslurpt zet ik mijn laarsjes tegen het dashboard en zet me aan het nijvere handwerk. Beeld en geluid in 3D en stereo laten de knopen bijna van zijn broek springen en als ik me klaar heb gestoomd buig ik me naar hem toe om zijn babymaker te bevrijden, tot en met zijn barstensvolle zaadballen. Vaak heb ik hem zo de hemel in laten spuiten, maar nu moet alles worden bewaard tot later.
We gaan naar het noorden, naar een ‘oom’ van Manu, weduwnaar en kinderarts in ruste, een zestiger die jarenlang geen vrouw meer heeft gehad en van Manu een tijdje met me mag dollen nu het nog ‘veilig’ is. Het is de zoveelste ‘oom’ die me mag gebruiken. Ik vraag me al lang niet meer af hoe dat in elkaar zit in dit wonderlijke Italiaanse netwerk van ooms en tantes, neven en nichten voor wie Manu een soort godfather lijkt te zijn. Agostino is in ieder geval blij met dit buitenkansje en neemt me van achteren terwijl Manu een kopje koffie drinkt. Agostino is de oudste man die me tot nu toe heeft geneukt, maar zijn stoten zijn krachtig als van een jonge god en ik jubel het al gauw uit van plezier.
“Voor alle zekerheid toch maar niet in haar baarmoeder,” geeft Manu aan als zijn gesnuif heftiger en heftiger wordt. Het wordt een facial Manu style, waarbij ik op de grond tussen Manu’s benen ga zitten, zijn snoeiharde lul bonkend tegen mijn rug en mijn armen achterwaarts gebogen om zijn nek voor een onbelemmerd schootsveld. De dokter schiet met volle kracht mijn ogen en neus dicht en schuift dan zijn glibberige pik tussen mijn lippen om hem schoon te laten likken.
Een kwartiertje later gaan we naar boven voor het doel van deze geheime missie. In een keurig opgeruimde slaapkamer staat in plaats van een bed het martelwerktuig van een gynaecoloog met de bekende beenbeugels. Het maakt me zenuwachtig, hoewel dat natuurlijk helemaal niet nodig is voor zo’n pietluttig ingreepje. Toch begrijpt Agostino het wel en hij streelt me geruststellend door mijn haar als ik vastgeklemd lig. Manu kijkt geboeid toe hoe hij vervolgens met draaiende vingers mijn soppende kut openspert om zijn hele hand toegang te kunnen verschaffen. Met vuist-neuken heb ik het laatste jaar wel enige ervaring opgedaan en ik raak opgewonden van zijn rondtastende vingers. Je mag best komen hoor, glimlacht Agostino als hij dat merkt. En dat doe ik dan ook.
“Nu krijg ik waarachtig weer een stijve,” lacht hij als ik me loeiend als een koe laat gaan. Even later is het gebeurd. Hij trekt met een slurpend geluid zijn hand terug en met een tíng laat hij het spiraaltje in een gereedstaande kom vallen. Voor alle zekerheid neemt hij nog even mijn temperatuur op en bevestigt dat die bij mijn stonde past. Super-vruchtbaar dus. Pak haar maar meteen nu ze nog helemaal open ligt, adviseert hij Manu.
Eindelijk kan hij zijn staalharde spermabuis in mijn baarmoeder heien, eindelijk! Eindelijk, want hierover hebben we het de laatste tijd voortdurend gehad; de blijvende herinnering die hij in me gaat neuken als de ultieme kick, als toppunt en afsluiting van de geilste tijd van mijn leven, zodat ik er later nooit meer omheen kan… Give it to me baby, kerm ik als hij begint te stoten en dan corrigeer ik het bij elke ram in mijn kut; give… me… a… ba… by…! De waanzin van de geilheid heeft me hier gebracht en nu overschrijden we de uiterste grens. Ik denk aan de eicellen die bevrucht moeten worden en het is bijna alsof ik voél dat ze dartel en met gulzige mondjes om zijn eikel spelen. Hiér met die spermatozoïden, hiér! De eerste lading ontvang ik om zeven voor half acht. Ja, ik houd de tijd scherp in de gaten en ik moet lachen als Manu mijn benen tegen elkaar drukt om alles erin te houden. Alsof dat zal helpen! Gekke papa!
Om acht uur eten we het ontbijt dat Agostino voor ons heeft klaar gemaakt. Ik nog altijd in alleen mijn laarsjes, de beide mannen helemaal naakt. En wat een copieus ontbijt! Gebakken eieren, gebakken bacon, alles wat je in Engeland zou verwachten. Maar Agostino beweert dat we goed moeten toetasten en hij zal het wel weten. Om half negen lig ik tussen de restanten van het ontbijt met mijn bovenlijf op de tafel voor een robbertje anaal met Agostino, niet zozeer om hem te gerieven, maar vooral om Manu te aan te scherpen. Ook iets wat ik het laatste jaar heb geleerd. Mijn kont was altijd een no go-area, totdat Manu daar radicaal een eind aan maakte. Met mijn tanden door mijn lippen was het de eerste keer gegaan, maar oefening baart kunst en nu is het een soepele toegang geworden met mijn endeldarm als willige pseudo-baarmoeder. Het genot is ten hemel schreiend. Met mijn benen stram op de grond en mijn armen geklemd op de tafelrand vang ik de krachtige stoten op, want Agostino neukt me furieus, de nagels van zijn vingers diep in mijn dijen begraven. Hij mag dan tweede keuze zijn, maar dit laat hij zich niet ontnemen. Geconcentreerd jaagt hij zijn paal met ijzeren regelmaat op en neer in mijn darmen en laat me krijsen en gillen van geilheid. Hij is zoals de rest van Manu’s familie, hoffelijk en beleefd aan de buitenkant, maar meedogenloos als het op neuken aankomt. Manu neemt me meteen opnieuw als Agostino klaar is, maar nu uiteraard weer in mijn kut, staande met mijn lekkende reet tegen het tafelblad.
“Het maakt toch niet of ze ligt of staat?” Vraagt hij aan Agostino, die lachend nee schudt. Het is voor tien voor half tien als hij voor de tweede keer in mijn baarmoeder explodeert. Na een rondje koffie vertrekken we tegen tienen, met de wijze raad van Agostino om twee dagen niet met mijn man te neuken…
Op de weg terug pijp ik Manu hard voor een derde poging. Het is fris buiten en daarom mag ik mijn jas aan als we op een parkeerplaats in de buurt van Waarloos de bosjes induiken. Daarbij trekken we de aandacht van een paar vrachtwagenchauffeurs, die net het tankstation uit komen.
“Hé maat!” Roept er een; “ga je haar neuken?”
Dat is een kolfje naar Manu’s hand. “Inderdaad,” roept hij terug, “kom maar kijken!”
Dat laten ze zich geen twee keer zeggen en ze komen achter ons aan gehold. Ze bieden vriendelijk aan van het bed in hun vrachtwagen gebruik te maken, maar dat slaat Manu resoluut af.
“Ze wordt vanzelf wel warm,” lacht hij. Ik ga tussen de herfstbladeren liggen en Manu knoopt mijn jas los.
“Ze is erop gekleed zoals je ziet,” zegt hij terwijl hij de panden openslaat. De mannen kijken sprakeloos naar mijn blote lijf.
“Ieder aan één kant,” knikt Manu terwijl hij de rits van zijn broek opent, “dan kunnen jullie je gang gaan, de kut is voor mij, de rest voor jullie…”
En bij die woorden duwt hij met kracht zijn snikkel naar binnen. De mannen zakken op hun knieën naast me en beginnen me opgewonden te betasten.
“Toe maar!” Snuift Manu terwijl hij me in een strak tempo begint te naaien, “neuk maar in haar mond!”
Dan breekt de hel los. Ze verdringen zich om mijn opengesperde mond en ik slok ze om beurten diep naar binnen. De kleinste van de twee houdt het al snel niet meer en begint schokkend rond te spuiten, over mijn gezicht en in mijn haar. Terwijl Manu me nu als een razende pookt, grijpt de grootste mijn hoofd beet en ramt zijn pik tot aan zijn ballen naar binnen.
“Druk haar neus niet dicht,” waarschuwt Manu en dan beginnen ze tegen elkaar op te neuken. Ik heb het vaak genoeg zo gedaan om te weten hoe ik mijn slikbewegingen moet coördineren en als hij zich ontlaadt snotter ik een groot deel van zijn sperma via mijn neusgaten naar buiten. Met een laatste beuk laat dan ook Manu zich gaan.
De finale komt in zicht. Als we verder westwaarts rijden bel ik Johan op zijn werk om te zeggen dat we eraan komen.
“Zorg dat je thuis bent,” zeg ik, “dan wordt het contract officieel ontbonden.” Nog een laatste beproeving moet hij doorstaan als Manu me voor zijn ogen nog één keer neemt. Hoewel…, zal het de laatste beproeving zijn? Het is niet omdat het contract is afgelopen en Manu blijkbaar zijn zin heeft dat ik… en Johan…
A & M