“Eline, jij blijft nog even”.
De andere leerlingen pakken hun tassen, sjokken naar de speelplaats. Enkele jongens gniffelen naar haar. Laat je talenten maar eens zien aan de leraar, denken ze. Zeggen ze, zodat zij het nét hoort. Je ‘linker-talent’ en je ‘rechter-talent’.
“Je kunt echt schrijven,” zegt de leraar. Hij heet Hans. “Je hebt iets te vertellen. Het zijn scherpe observaties.”
Haar opstel ging over de voetbalploeg waar haar broer bij speelde. Ze had beschreven hoe de jongens stoer deden onder de douche. Naar elkaars spieren keken, en ook naar wat anders. Over voetbal gaat het niet, op zo’n moment.
“Volgende keer nemen we je zus mee onder de douche”, had er een gezegd. Broertje had het haar verteld. Later kwam ze die knaap tegen, sprak hem aan.
“Dag jongen.”
Hij keek naar de grond en kon geen woord uitbrengen.
“Geoffreys rechterhand, zijn beste vriend, bleef maar trillen.” Dat waren de laatste woorden van haar tekst.
“Ik denk dat je de beste schrijfster van je klas bent. Eigenlijk de beste die ik ooit in mijn lessen gehad heb”, begint Hans. “Maar je moet op je werkwoordspelling letten. Dt-fouten storen. Dat kan echt niet.”
“Oh”, zegt ze. Ze monstert haar leraar. Hij is tenger. Ziet er geen dertig uit, hoewel hij het is. Het lukt hem niet om streng te zijn. Ze kijkt verveeld.
“Ik geloof in je, maar ik kan je enkel een zes geven. Als je goed gespeld had was het zeker een acht. Ik bedoel, als ik je al je spelfouten zou aanrekenen had je een drie.”
“Een zes is goed”, zegt ze.
“Neen, het is veel te weinig.”
“Met een zes ben ik tevreden”, zegt ze. “Geslaagd. Dat is wat telt.”
“Maar Eline, het is niet goed genoeg. En ik had je een onvoldoende moeten geven, als ik eerlijk was. Annika heeft een vier, en die maakt minder fouten dan jij.”
Ze denkt even na.
“Maar je geeft mij een voldoende. Je weet toch waarom, Hans?”
“Het is meneer Maes voor jou. Je hebt een voldoende omdat ik geduld met je heb.”
“Hans, ik heb een voldoende omdat ik altijd bij het begin van je les het bovenste knoopje van mijn bloes losmaak. Dat doe ik enkel bij jou, Hans. Oh, en bij wiskunde. Daar zijn het twee knoopjes, omdat die gluiperd meer inzicht nodig heeft.”
“Niet leuk, Eline”, zegt Hans.
“Neen,” zegt ze. “Die gluiperd is niet leuk. Hij moet goed kunnen zien wat ik heb. Jij hebt genoeg aan de suggestie. Jij fantaseert wel over mijn tieten. En ik zal je wat zeggen, meneer Maes. Je moet ook eens fantaseren over de ruimte tussen mijn tieten. Dat plekje. Heerlijk om je lul in te steken. Daar heb je vast al eens aan gedacht. Ik weet zelfs wat je aan het doen was, toen je daaraan dacht.”
Ze zegt het zachtjes, niet streng. Ze glimlacht.
“Eline, zo praat je niet tegen een leraar.”
“Zo praat ik wel tegen een leraar. Je lul wordt stijf, Hans. Ik kan het zien.”
“Ik wil alleen dat je beter je best doet…”
“Beter mijn best doen. Zo noem je het.” Ze knoopt een tweede knoopje los. En een derde. “Ik had meer stijl verwacht, Hansje.” Het vierde knoopje is los. Ze heeft een paarse kanten beha aan. Haar borsten zijn mooi, denkt hij. Groot, maar niet uit proportie. Dan de schaamte. Betrapt. Hij probeert weg te kijken, maar het lukt hem niet.
“Een zes is inderdaad te weinig. Ik verdien een negen.”
Zijn pik is nu keihard. Dit is niet wat hij gewild heeft. Hij wilde, … maar ja.
“Nu krijg je meer dan die gluiperd van wiskunde, Hans.” zegt ze. “Ben je vast blij mee.”
Hij is sprakeloos. Ze kijkt naar hem. Het duurt een halve minuut, lijkt veel langer.
“Zo, dan heb je iets om je vanavond bij af te rukken.” Ze knoopt haar bloes dicht. Snel. Ze zet een stap vooruit, spreekt in zijn oor.
“Weet je wat? Jij rukt je om half tien af. In de badkamer, terwijl je vrouw voor tv zit. Dan mag je aan mij denken. Ik zal bij mijn vriendje zijn. Het is een sul, maar ik blijf nog even bij hem. Zijn vader heeft een dancing. Om half tien, Hansje, zal ik even aan jou denken. Aan hoe jij je zaad voor mij stort.”
Hoe wist ze dat hij getrouwd was? Nu ja, als je dat nog een huwelijk kan noemen …
De volgende dag is een tocht door de hel. Twee uur lang heeft hij de zesde economie-wetenschappen. De les gaat over het theaterwerk van Tom Lanoye. Vroeger liet hij zijn leerlingen de dialogen brengen, maar dat liep altijd fout. Zij zit vooraan. Ze kijkt naar hem. Ze weet dat hij weet dat zij weet wat hij gisteren gedaan heeft. Het was half tien.
“Hans!”, roept ze.
“Ik had je vinger wel gezien, Eline”, zegt hij. “En het is meneer Maes voor jou”.
“Waar de anderen bij zijn wel, ja”, zegt ze. De klas lacht.
“Meneer Maes, dus”, weer gelach. “Meneer Maes, u zegt dat Lanoye de invloed van Claus heeft ondergaan. Maar zou dat omgekeerd ook niet het geval kunnen zijn? Dat de oudere Claus, onder invloed van het succes van Lanoye, meer actualiteit in zijn boeken is gaan verwerken?”
De vraag slaat nergens op. Claus had van Lanoye niets te leren.
“Interessant idee, Eline. Ik ben er niet zeker van, maar het zou kunnen dat je iets op het spoor bent.”
Ze is de enige van haar klas die tot wat voor redenering dan ook in staat is. En zo’n mooie borsten, denkt hij.
“Puntje bij, dan?” Vraagt ze. De klas lacht alweer.
“Ik zal zien”, zegt hij.
“Je hebt al genoeg gezien, viezerik”, roept Milan vanop de laatste rij. En de les is nog maar halfweg
“Moet ik niet even blijven?” Vraagt ze. De bel is gegaan en de klas is op weg naar de speelplaats.
“Ik heb je niets te zeggen of te vragen”, zegt hij.
“Neen”, zegt ze. Ze blijft staan. De laatste leerlingen, de tweeling met de valse nagels, zijn net buiten. “Jij hebt mij niets te vragen. Maar zeg eens, was het lekker?”
“Lekker?”
“Lekker. Om half tien. Met je lul in je klauwen. Terwijl je aan mijn tieten dacht. Toen je zo lekker klaarkwam.”
“Het was…”
“Lekker”, zegt ze. “Dacht ik wel. Ik vind het fijn als mannen klaarkomen terwijl ze aan mij denken. Ik heb aan je gedacht hoor, Hansje. Half tien was het. Alsof ik je kon horen. ‘Eline’, fluisterde je.”
“Dit is niet goed”, zegt hij.
“Oh, dit is heel goed,” zegt ze. “Je lul is weer stijf, Hansje. Je lul was daarnet ook stijf. Je rukt je af op mij. Dat is goed. Alle mannen rukken zich af op mij. Dikke stralen sperma, in zoveel bedden, badkamers. Soms in de auto, of in een veld in de zomer. De toiletten in een tankstation. Al die eenzame jongens. Getrouwde mannen. Jij ook, Hansje. Je schiet je zaad om mij. Om mijn tieten, mijn ogen, mijn fijne handen. Alles wat jij niet krijgt. Ik ben de geilste die je kent, Hans. Je rukt je af op mij. En dat is lekker.”
“Ja”, zegt hij. Neen, denkt hij. Dit is een val. Straks loopt ze naar de directie. Ik hang.
“Weet je wat ik wil, Hans?”
“Ik weet al lang niet meer wat je wil. Ik … moet hier weg. Je mag dit niet met mij doen.”
“Ik wil het zien. Toon me hoe je het gedaan hebt. Haal hem eruit, en doe het opnieuw. Ik wil zien hoe je voor mij spuit.”
Hij moet het doen. Hij kan niet anders meer. Hij knoopt zijn broek open, trekt zijn boxer naar beneden, en haalt zijn stijve pik eruit.
“Zo”, zegt hij, aarzelend.
“Ruk je af,” zegt ze. “Kijk in mij ogen. Kijk naar mijn tieten, in mijn bloesje. Ik moet ze er toch niet uithalen, Hans? Gebruik je fantasie. Denk eens hoe je me tegen de muur zou zetten. Hoe je je hand onder mijn rokje zou duwen, en mijn natte slipje naar beneden zou trekken. Denk daar eens aan, Hans. En ruk je nu af.” Ze is beginnen fluisteren.
Hij rukt. Hij kijkt naar zijn leerling, die terugkijkt. Hij denkt eraan hoe hij haar benen uit elkaar wil duwen. Hoe hij haar billen wil grijpen. Haar wil kussen. Met zijn rechterhand zijn pik naar haar kutje brengen. En dan naar binnen. Twee stoten, drie. Hij komt klaar. Zijn zaad valt op de klasvloer.
Ze zwijgt. Kijkt naar hem.
Hij is triest. Het gevoel slaat hem.
“Wel opkuisen hoor, geilaard”, zegt ze, plots opgewekt. Ze pakt haar tas. “Je lul is best oké. Ik heb er al grotere gezien. Maar ook kleinere.”
Dan vertrekt ze.