“Aaron.”
“Wat? Die sul?”
“Hij is geen sul. Hij is heel slim. Knap ook.” Lotte kijkt naar Aaron, die even verderop aan een tafeltje in het studentenrestaurant zit met zijn vrienden.
“Misschien heb je gelijk.”
“Ik praat graag met hem.”
“Heb je hem dat al gezegd?”
“Neen.”
Lotte kijkt naar Lien. Die durft nauwelijks naar Aaron te kijken. Op die manier passen ze wel bij elkaar, denkt Lotte. Muurbloempjes, allebei. Inderdaad, die Aaron is best wel knap, voor wie het wil zien. Lientje zelf ook, als ze zich maar wilde tonen. Ineengedoken en slecht opgemaakt is er weinig aan. Maar ze is slank, en heeft mooie ogen. Ze is zo onschuldig. Het zou mooi zijn te zien hoe dat verloren gaat.
“Ik ga je helpen.”
“Wat? Ik wil het niet. Wat ga je doen?”
“Je wilt hem”, gromt Lotte.
“Ja”, fluistert Lien. De schrik slaat haar om het hart.
Enkele dagen later. Lien en Lotte kruisen elkaar in de gang.
“Hey, Lien.”
“Hoi.”
“Wat doe je vanavond?”
“Oh, studeren.”
“Hé, neen. Kom naar mijn appartement.”
“Bedankt, maar ik moet echt studeren.”
“Mijn broer is er niet. Ik heb drank. Ik wil dat je komt. Ik voel me verantwoordelijk voor jou, Lientje. Zonder mij word je een seut. Jij hebt mij nodig om te leren wat het leven is.”
“Dat leer ik wel op mijn manier.”
“Uit een boek, zeker?”
Lotte heeft een ruim appartement, dat ze deelt met haar broer. Lien zit op de grote bank. Ze heeft een zomerjurk aan, want de herfst wil maar niet beginnen. Lotte zit in een twee-zit. De drank is Campari, met sinaasappelsap. Dat is lekker, denkt Lien. Het is pas de tweede keer dat ze het drinkt. Lotte schenkt haar bij.
Lien probeert over boeken te praten. Over Paulo Coelho, waar ze alles van gelezen heeft.
“Nooit van gehoord”, zegt Lotte. “Boeken zijn saai.”
“Oh, maar dan heb jij de juiste boeken nog niet gevonden,” zegt Lien. “Ik zal een lijstje voor je maken, met alles wat ik goed vind.”
“Maak jij je lijstje maar voor Aaron. Die zal vast ook van boeken houden. Of anders doet hij wel alsof, om jou in bed te krijgen.”
Lien staart Lotte aan.
“Oh, niet om in bed samen een boekje te lezen. Haha, ik zie het zo voor me. Jij in bed met een boek van Paul Coelho, en Aaron met zo’n paal, vlak voor je neus. Maar jij ziet het niet, want jij bent in je boek aan het lezen hoe sterke mannen genadeloos hun pik in de kutten van jonge meisjes leegschieten. Enfin, gesublimeerd tot natuurimpressies uiteraard. Maar daar komt het toch op neer…”
“Stop,” zegt Lien. Gelukkig wordt er net dan aan de deur gebeld. Lotte komt met twee bruinharige jongens naar boven. Ze zijn groot. Ze hebben spieren en stoppelbaarden.
Zo’n jongens vindt elk meisje mooi, denkt Lien. Aaron is anders, specialer. Deze jongens zijn bruut, vergeleken met hem.
“Rob en Werner studeren kinesitherapie”, zegt Lotte. Ze hangt hun jassen op, schenkt hen zonder te vragen een glas in.
“Lien, ik ga je nu een belangrijke raad geven. In dit leven moet je ervoor zorgen dat je kinesisten kent. Als je alles vergeet wat ik je ooit gezegd heb, onthoud dan toch dit; spieren worden stram, en dan heb je een knappe man nodig om ze los te krijgen. Liefst een heteroman, bi mag natuurlijk ook.” Rob en Werner lachen schaapachtig. Ze zetten zich op de bank naast Lien.
“Zo niet, sufkoppen. Elk langs een kant.” Ze trekt Lien uit haar hoekje, zet haar tussen de beide jongens in.
“Mijn huis, mijn regels.” Ze kijkt naar het tafereeltje.
“Je mag wel met haar praten, hoor.”
De situatie wordt enkel ongemakkelijker. De jongens beginnen een gesprek met elkaar, over sport. Maar zelfs dat valt stil. Iedereen zwijgt en kijkt naar elkaar. Lotte schenkt zichzelf nog een groot glas Campari in, en krabt tussen haar benen. Dan gaat de deurbel opnieuw. Lotte gaat de trap af, en komt terug met de laatste gast. Lien voelt haar hart in haar keel. Het is Aaron. Hij heeft een fles Shiraz mee.
“Druivensapje?”, vraagt Lotte. Er is geen kurkentrekker in het appartement, maar Rob kent een trucje met een schoen. Het gesprek komt alsnog op gang. Aaron doet of hij iets van wijn kent, zegt dat de Shiraz uit Australië de lekkerste is. Werner doet een Australisch accent na. Lotte heeft zich in de twee-zit geploft, naast Aaron. Of eerder op Aaron, haar armen liggen om zijn nek, haar hoofd op zijn borst.
“Zouden wij geen mooi stelletje zijn?”
Lien kijkt ernaar, en voelt zich heel eenzaam. Wat gebeurt hier? Zit Lotte háár crush te versieren? Nu geeft Lotte Aaron een kusje in zijn nek. Haar hand ligt aan de binnenkant van zijn dij. Hoog. Aaron kijkt een beetje verbaasd. Dit is onverwacht. Hij laat het wel gebeuren. Hij kan zijn linkerhand nergens kwijt, legt die naast Lotte. Zij neemt de hand en legt die kordaat op haar bil.
“Oh, wat doe je nu?” Zegt ze, gespeeld verbaasd. “En nog knijpen ook?” Hij had niet geknepen. “Dan neem ik wraak hoor!” Lotte grijpt door Aarons broek naar zijn pik. Die is stijf, ziet Lien. Ze voelt zich klein en alleen. Dit is de ergste dag sinds ze studeert. Rob en Werner lachen.
“Moeten we jullie even alleen laten?” vraagt Rob.
“Alleen laten? Natuurlijk niet.” zegt Lotte. “Mijn huis, mijn regels. Liefde voor iedereen!”
Ze doet Aaron rechtstaan en knoopt zijn broek open. Haar hand gaat in zijn boxer, vindt zijn pik, die fier omhoog staat. Lien durft niet kijken. Ook niet naar Rob en Werner. Ze kijkt enkel naar de grond. Kon ze er maar in verdwijnen. Lotte is voor haar komen staan. Trekt haar uit de zitbank, en toont haar aan Rob en Werner.
“Ook muurbloempjes hebben liefde nodig,” zegt ze. Ze tilt de jurk van Lien een beetje op.
“Lientje wil ook seks. Stille waters, diepe gronden. Zie je dat, Werner? Haar kutje is nat.” Ze heeft de jurk nu helemaal omhoog getrokken, en leidt Werner ’s hoofd naar het slipje van Lien. Hij trekt het katoen opzij, en vindt haar spleetje.
“Proef,” fluistert Lotte. Hij proeft. Lien vindt het verschrikkelijk. Ze is nat, omdat het spannend is. Maar het is vooral eng. Dan spreekt Lotte in haar oor.
“Ontspan je. Geniet. Leef.” Lien haalt diep adem, probeert zich te ontspannen. Plots wordt het wel lekker. Werner likt haar, heel zachtjes. De bruut van zojuist lijkt verdwenen, een gevoelige jongeman aanbidt haar grotje. Het is fijn.
“Er is nog”, fluistert Lotte. Nu neemt ze Rob bij de hand. Hij staat recht, Lotte trekt zijn schoenen en sokken uit, maakt zijn broek open, hijzelf trekt zijn T-shirt uit. Hij heeft mooie spieren.
“Lientje heeft liefde nodig,” zegt ze tegen Rob. “Geef het haar. Samen.”
Rob staat nu helemaal naakt, vlak tegen Lien aan. Hij helpt haar uit haar jurk en slipje, maakt haar beha los. Ook hij doet alles veel zachter dan verwacht. Ze voelt zijn stijve pik tegen haar dijbeen. Lotte richt zich weer op Aaron.
“Help me”, zegt ze. Hij kleedt haar uit, trekt ook zijn eigen kleren uit. Lotte gaat op haar knieën zitten, kijkt naar Arons pik, neemt hem in één keer in haar mond.
Aaron kreunt. Hij geniet van zijn pik in Lotte ’s mond, terwijl hij ziet hoe Rob Werner aflost bij het likken van het kutje van Lien. Werner gaat op de rugleuning van de bank zitten. Zo kan Lien gemakkelijk met haar mond bij zijn pik. Rob staat nu achter haar. Hij likt haar kutje, maar ook haar sterretje. Wat erg, denkt Lien. Maar lekker. Ze zuigt aan Werner ’s pik. Dat heeft ze wel eens eerder gedaan bij een vriendje. Eigenlijk nog maar één keer. Als Rob stopt met likken, weet Lien wat er komt. Ze gaat op haar knieën op de bank zitten. Rob staat achter haar, drijft zijn pik in haar kut naar binnen. Een traan welt op. Ze weet niet of het van de pijn is, van genot of uit verdriet. Werner neemt haar traan weg met zijn duim. Hij kust haar. Ze denkt aan Aaron. Wat houdt ze van hem. Kon ze het hem maar zeggen. Maar hoe moet het verder, nu ze in zijn bijzijn genomen wordt door twee andere mannen? Lotte is gestopt met Aaron te pijpen. Ze trekt nu aan zijn pik, en speelt met zijn ballen. Samen kijken ze naar Rob, Werner en Lien.
“Lekker,” zegt ze. “Zo geil. Dat is schoonheid, Aaron. Drie mensen die om elkaar heen draaien. Hun gevoelens stukgooien op elkaars lichaam. Angst, verdriet, liefde. Ze roepen het op, en ze neuken het weg. Dat vind je niet in boeken of musea. Zelfs niet in theaters. Dit is mijn kunstwerk. Neuk me, nu.” Ze mond. Ze likt, maar hij neemt over. Neukt haar in haar mond. Rob en Werner kijken elkaar aan. Geven een vuistje. Ook dat is liefde, of minstens een heel intieme vriendschap gaat op handen en knieën op de vloer. Aaron zet zich achter haar. Zo kunnen ze neuken en tegelijk naar Lien kijken.
Zacht of gevoelig is het niet meer. De passie is gebleven. Werner en Rob zijn van plaats gewisseld. Werner geeft Lien een klap op haar billen. Hij neemt haar hard. Rob houdt zijn pik voor haar. Lien voelt dat het komt. Het komt nu snel. Ze duwt haar kont naar boven, om Werner nog meer toegang te geven. Ze haalt Rob ’s pik uit haar mond, want ze moet het zeggen. Pas als ze het zegt, kan het gebeuren. Maar Aaron mag het niet horen.
“Rob, ik kom klaar,” fluistert ze. “Ik kom klaar op de pik van Werner. Het is lekker. Ik kom zo hard klaar, en jij bent bij mij. En Aaron, die is ook bij mij. Rob, ik hou van hem. Ik hou zo van hem. Ik…”
Aaron voert zijn tempo bij Lotte op. Hij blijft kijken naar Lien. Wat is ze mooi. Wat neemt ze het goed. Ze is mooi als ze huilend en fluisterend klaarkomt. Een slet, maar zoveel meer. Een vrouw om bij te blijven. Om voor te sterven. Hij wil klaarkomen bij Lotte, maar denkt aan Lien. Lotte trekt zich terug.
“Wat doe je?” Vraagt Aaron. Ze kust hem op zijn wang. Plots is ze zedig, naakt als ze is.
“Je bent lekker,” zegt ze. “Maar je bent niet voor mij. Mijn kunstwerk is nog niet klaar.”
Ze gaat naar Werner, leidt zijn pik uit de kut van Lien.
“Bedankt, knapperd.” Zegt ze. Rob is Lien aan het strelen. Lotte gaat tussen hen beiden zitten. Ze wenkt Aaron.
“Draai je om, Lien,” zegt ze. “Deze neem je niet op zijn hondjes. Ik wil dat jullie in elkaars ogen kunnen kijken.” Dat doen ze. Lien kijkt recht in de ogen van de man waar ze van houdt. Wil hem voelen. Ze ontvangt hem. Het is liefde.
“Eigenlijk ben ik gewoon een koppelaarster,” zegt Lotte tegen Werner en Rob. “Bedankt om mee te doen. Hopelijk vonden jullie het fijn.” Intussen heeft Aaron Lien zijn zaad gegeven, diep in haar kut. Ze hebben elkaar gevonden in een lange tongkus.
“En jullie zijn niet klaargekomen,” zegt Lotte. “
“Dat is dan zo. Sorry. Maar in een kunstwerk moet er altijd een beetje wit zijn. Wat leegte, wat stilte. Ruimte voor interpretatie.” Rob en Werner trekken hun kleren aan en vertrekken.
“Jullie mogen de kamer van mijn broer nemen,” zegt Lotte tegen Lien en Aaron. “Slaap zacht. Ik zorg morgen voor koffie en brood.”
Chinaski
