Desperado’s
Wij zijn “De club van Vier”, twee koppels. Anke en Kurt al 15 jaar samen en behoorlijk ondeugend wat erotiek betreft. Ellie en ik, Brecht, al 20 jaar samen en ook wij experimenteren.
Kurt en ik zijn collega’s in de IT sector en hebben pas sinds kort ontdekt dat we dezelfde interesses delen. Namelijk seks en erotiek.
Onze vrouwen zijn al een tijd beste vriendinnen en hebben het plan gesmeed om dit clubje op te richten. We hebben een echt bindend contract ondertekend, waarvan ik helaas niet alle pagina’s grondig gelezen heb. Het doel is om mekaar erotische uitdagingen op te leggen. Er is slechts één regel; Kurt neukt niet met Ellie en ik niet met Anke.
De gebeurtenissen zijn gebaseerd op echte ervaringen, de namen van personages en plaatsen zijn veranderd, maar niet allemaal om het wat spannender te maken.
Na ons lekker etentje waren we met z’n vieren op weg naar Gent. Onze auto werd gevolgd werd gevolgd door de BMW van Kristien en haar man Philip, en daarachter reed de Chrysler met de zes mannen. Zij hadden nog geprobeerd om Anke met hun te laten meerijden want ze hadden plaats voor zeven. Maar Anke had vriendelijk bedankt, vrezend dat ze eerder op de schoot van die heren zou belanden dan op het vrije zitje.
Na een korte rit, parkeerden we onze wagens op de parking van de paaldansclub. De neon knipperde fier “Route 69” en je voelde de bassen dreunen tot buiten. Voor de deur stonden twee kleerkasten van buitenwippers, gekleed in zwart maatpak, oortje in, net echt.
We merkten op dat Kristien haar blingbling halskettingen en armbanden in de wagen had gelaten, haar kapsel was ook een stuk losser, natuurlijker en haar rood-aangelopen wangen gaven aan dat ze behoorlijk opgewonden was. Anke en Ellie haakten haar in de arm en stapten fier richting toegang. Ons gezelschap werd gemonsterd en ze keken een beetje vreemd naar Kristien.
“Madam, das hier geen gewoon café hè”
“Dat weet ik schatjes, dat weet ik” en ze streelde hem over de wang.
De buitenwipper lachte en opende de deur. Ons bont gezelschap ging binnen, voor gegaan door de drie dames op hoge hakken, en daarna een berg testosteron verpakt in negen mannen. Via een lange smalle rood geschilderde gang kwamen we dichter bij de tweede toegangsdeur, je voelde de dreunen alsmaar luider worden. Toen we de tweede deur openden stonden we in de club. Het volume van de muziek was oorverdovend luid, de bassen deden alles daveren. Er was behoorlijk wat volk, overwegend mannelijk maar dat was niet verwonderlijk gezien hetgeen er op het podium aan de gang was. We zagen slechts een enkele vrouwen in het publiek. In het midden stond een bar die het podium omcirkelde, en op dat podium drie bijna naakte meisjes die elk rond een paal dansten. In de hoek achteraan was er nog een bar en de DJ. Links en rechts waren er zetels in een dozijn alkoven op een verdiep. Van daaruit had je perfect zicht over het publiek op de dansende meisjes.
De dames trokken recht naar zo’n alkoof en namen plaats. Kurt merkte op dat er hier enkel champagne werd geserveerd, want het kleine tafeltje was voorzien van een ijsemmer en als je naar de andere tafels keek werd dat bevestigd.
“Tja jongens, dan zullen jullie ons moeten vrijhouden vandaag, en anders zoeken we wel iemand die ons hier zal trakteren.” zei Ellie.
“En ik denk niet dat ons dat veel moeite zal kosten” repliceerde Anke.
Kristien stemde in en keek Philip in de ogen. Het was duidelijk dat Philip op een andere planeet was op dit moment, hij was compleet bevangen door het gedrag van zijn vrouw. Eender wat ze zou vragen, hij zou ja zeggen. Onze zes vrienden gingen het bij iets goedkopere drankjes houden en bleven wel bij ‘het plebs’ zoals ze zeiden en mengden zich onder het publiek.
“Ik ga Stef even zoeken” riep Ellie boven het gedreun uit en ze nam Anke bij de hand. We nestelden ons in de comfortabele zetels. Je kon in die ronde zetel met ongeveer zes mensen zitten, en je kon zelfs een gordijn dichttrekken mocht je wat privacy willen.
“Dat biedt mogelijkheden!” Merkte Philip op en kneep Kristien in de billen. De metamorfose die Kristien had ondergaan maakte hem gewoon gek.
“Champagne” brulde Ellie “op kosten van Stef, goed hé”
Ze schonk de glazen vol en nestelde zich tussen Philip en mij. We klonken en genoten van de kronkelende lijven op het podium. Slechts gekleed in een minuscule string dansten de meisjes en deden hun uiterste best om zo veel mogelijk eurobiljetten achter de elastiekjes van de hun string te verzamelen. Het moet gezegd dat de meisjes er ongelooflijk lekker uitzagen, gebronsde lichamen, mooi gespierd blinkend in de spots.
De muziek bonkte en telkens er een wissel was in danseressen weerklonk er een snoeiharde toeter en kondigde Stef het meisje in kwestie aan. Het publiek joelde en brulde telkens er een nieuw meisje haar kunsten toonde rond de paal. De meisjes die niet op het podium dansten dienden de drankjes op. Ze droegen dan allemaal dezelfde outfit, een heel kort spannend broekje, een ‘bunhugger’ wist Kurt. Als er iemand op de hoogte was van de juiste terminologie dan was hij het wel. Zo’n hoog-opgesneden shortje dat strak tussen de billen van de dames zat en hun mooi kontje accentueerde. Op hun poep de naam “route 69”. Hun borsten werden aan ons zicht onttrokken door een even minuscuul strak topje, net lang genoeg om hun borstjes te verbergen. Op één borst stond het cijfer 6 op de ander de 9.Stef en zijn kompanen hadden hun best gedaan om de zaak te stylen.
Plots weerklonk de toeter weer, het leek wel alsof ze vijf voetbaltoeters gelijktijdig indrukten.
“HIERRRR ISSSSS FRANCESCOOOOOOOO” brulden de luidsprekers.
Ons vrouwelijk gezelschap werd plots een stuk alerter. Op het podium verscheen een jongeman losse trainingsbroek en bloot bovenlijf. Hij was uiterst gespierd, een stevige Six pack en pezige armen. Zonder dralen toonde hij z’n paaldans kunsten en het moet gezegd, hij kon er wat van. Alle dames in het publiek werden hyper.
“Kurt, kom man, geld, ik moet naar het podium” brulde Anke
Kurt gaf haar een paar briefjes van vijf. Anke deelde die direct uit aan Ellie en Kristien.
“Kom meiden”
En weg waren de dames. We zagen ze door het volk laveren tot vlak voor het podium. Als bij toeval vlak bij de zes kerels die we hadden meegebracht vanuit restaurant ’t Mosselke. Francesco voerde z’n nummer op en de weinige dames in de tent stonden allemaal vlakbij het podium. Hij danste en stripte tot op z’n goedgevulde tanga. De dames krijsten het uit om de aandacht van Francesco te krijgen. Anke wilde maar al te graag wat geld in de string van Francesco stoppen. En het duurde niet lang of hij kwam haar richting uit. Behendig stapte hij van het podium tot op de bar vlak voor Anke en zakte op z’n knieën. Anke propte haar biljet achter z’n string en kon het niet laten eens goed te voelen aan de bult in diens tanga. Hij lachte en kuste haar. Alle dames brulden nu nog harder. En daarvoor werden ze ook allemaal beloond. Eén voor één deed hij z’n kunstje en ze mochten allemaal hun euro’s achterlaten. Philip had zitten gadeslaan hoe zijn Kristien ook vrolijk meedeed en hij vond het prima aan z’n brede lach te zien. De toeter schalde weer en Francesco verdween van het podium toen er twee nieuwe meisjes opkwamen.
Onze dames waren uit het zicht verdwenen tijdens die wissel en we dachten alle drie dat die wel even naar toilet waren. Enkele minuten bonkende bassen later werd ons opnieuw een fles champagne aangeboden, ditmaal door Ellie gekleed in de outfit van de diensters. Maar niet alleen Ellie, ook Anke en Kristien. Alle drie stonden ze daar in minishortje, en veel te klein T-shirtje. Vooral Kristien. Haar boezem werd nagenoeg niet bedekt door het stukje stof. Philip werd helemaal gek van de aanblik. Kurt en ik waren al wel wat gewend met onze dames, maar voor de arme man werd het bijna fataal.
“KKkkrrristien, eeeuh wat doe je nu???” stamelde hij.
“Sorry schat, straks na het werk kunnen we praten” antwoordde ze en ze wierp hem een kushandje terwijl ze samen met Anke en Ellie richting bar trokken om drankjes te gaan bestellen.
Daar zaten we dan met ons drie, een fles champagne en een broek vol goesting.
“Kom Philip, dan drinken we er nog één” zei ik, en hij stemde meteen in.
We dronken terwijl we zagen hoe onze vrouwen de klanten van drankjes bedienden. Het was een mooi zicht om ze zien te zien rond paraderen. Het voordeel was dat ze niet mochten bepoteld worden want kijken mag maar aanraken niet. En de buitenwippers lachen er niet mee als een meisje hulp vraagt als er een klant handtastelijk wordt.
De fles champagne vorderde snel en we bestelden maar een nieuwe aan Ellie.
“’k Zal zien of ik ze gratis kan krijgen” knipoogde ze.
We genoten ondertussen van de show van de paaldanseressen, maar misten wel het gezelschap van onze dames. Die bleken zich overigens prima te vermaken als diensters. En daar ging weer de toeter. Snoeihard werd geroepen:
“LADIEESSS AND GENTLEMEN, ONE NIGHT ONLY, THE DESPERADOOOOOSSSSSS “
Kurt schrok, en keek me angstig aan: “OH NEEEEE” , brulde hij. Ik had geen idee waar hij het over had tot ik richting podium keek. Daar verschenen Anke en Ellie, beide slechts gekleed in een fluorescerend -ministring. Net groot genoeg om hun schaamlippen te bedekken.
“WHAT THE F***” antwoordde ik verbaasd.
“En als ze gaat doen wat ik vrees…” zie Kurt.
Anke en Ellie dansten sensueel rond elkaar en streelden elkaars lichaam. Het publiek applaudisseerde. ‘Wat is dat toch met onze vrouwen’ dacht ik.
En plots weer die snoeiharde toeter en Kristien verscheen. Philip tuimelde bijna van z’n stoel, wij lachten toen we hem tegenhielden. Kristien ook slechts gekleed in een fluorescerend-ministring stapte geil het podium op. De lichten dimden en door de blacklight lichtten hun strings fel op, en zagen we ook de fluorescerende kleurstrepen over hun lichaam. Blijkbaar hadden ze zich her en der met fluorescerend make up ingesmeerd. Het was een waanzinnig mooi zicht. En oordelend aan het applaus dat Kristien kreeg vond het publiek het ook fantastisch. Kristien blonk van zelfvertrouwen omdat ze als toch wat rijpere vrouw zulk een succes had.
Ellie en Anke dansten om haar heen en streelden haar lichaam. Ze speelden het spel heel sensueel en heet. Ze likten elk aan een tepel van Kristien, die zich vasthield aan één van de danspalen. Hun handen gleden over Kristien’s billen en ze gaven er een flinke mep op. Je kon die zelfs horen boven de luide muziek uit. De meiden werden aangemoedigd door al de mannen rond hun. De meiden deden een soort staande body-to-body massage op het podium. Ze genoten van de aandacht. En Philip genoot van het zicht en de aandacht die zijn vrouw kreeg. Hij zat met een gigantische bult in z’n broek. Anke vroeg wat aan de barman en kreeg een flesje bier, een Desperado. Ze dronk een stevige slok en daagde het publiek uit. Kurt keek me aan en zei: “Oh… shit, ze gaat het doen, een Desperado.”
Achteraf vertelde Kurt me dat Anke dit voor hem deed als hij thuis een Desperado wilde drinken. Het was een beetje een spel geworden tussen hun. Maar, nu ging ze het gewoon voor een publiek doen.
Anke stond wijdbeens op het podium de mannen uit te dagen toen ze met een handige klik de string van haar lijf trok. Daar stond ze poedelnaakt, piercings glitteren in het licht.
Ze spreidde haar benen wijd en nam het flesje in de mond en deed alsof ze het pijpte. De mannen voor haar werden compleet zot. Ze bracht het flesje naar beneden en hield het vlak voor haar kutje. De mannen riepen op de maat van de muziek: “doen, doen, doen, ..” en Anke duwde de hals van het flesje tussen haar schaamlippen naar binnen. Ze pompte een keer of drie en toonde het natte flesje aan het publiek.
“WIE HEEFT DORST?” Brulde ze om boven de muziek uit te geraken. Bijna alle mannen staken hun hand uit, waarop Anke haar duim en wijsvinger over elkaar wreef: het universele teken voor ‘betalen’.
De euro’s werden tevoorschijn getoverd en ze ontving twintig euro van de eerste man. Ze stapte over de toog naar hem toe en kuste hem op de mond, waarna ze het flesje tegen z’n lippen zette. Hij dronk een grote slok en brulde enthousiast. Het hele publiek applaudisseerde.
“WIE NOG?”
En toen begon het feest. De barman gaf haar het volgende flesje en ze liep ermee naar Kristien en Ellie. Ze wees naar Ellie en de mannen joelden. Toen wees ze naar Kristien en er werd nog luider geroepen, ook Philip schreeuwde z’n longen leeg. Kristien keek onze richting uit en trok haar minislipje uit. Philip sprong als een zot in het rond. “IKKE, IKKE, HIER” riep hij. Anke zette het flesje tegen de lippen van Kristien en die dronk een hele geut, dan nam ze het flesje en zette het tegen haar kut. Ze keek naar Philip en duwde het naar binnen tot heel de hals erin zat. Ze deed alsof het flesje een dildo was en liet het in en uit haar kut glijden. Ze spreidde haar benen zo ver mogelijk zodat het publiek goed zicht had. De mannen joelden en moedigden haar aan. Ze toonde hun het flesje en weer gingen de handen in de lucht met euro’s. Twintig euro, verkocht, wie nog, en hetzelfde ritueel, ditmaal wees het publiek Ellie aan.
Maar Ellie speelde het net iets anders. Ze draaide haar kontje richting publiek en trok haar slip uit. Handig die stripper-strings, één clipje en ze zijn los. Ze plaatste haar handen op haar knieën en stak zo haar naakt achterwerk richting de zes mannen die met ons waren meegekomen. Anke goot wat bier uit het flesje op Ellie’s onderrug en het bier liep tussen haar billen over haar kutje naar beneden en drupte op de grond. Anke deed teken naar de man die ene briefje van vijftig omhoog hield. De barman hielp de kerel over de toog en op het podium.
Hij moest op z’n rug op het podium gaan liggen en Ellie stapte over hem. Ze bukte tot haar kutje net boven diens mond hing. De muziek bleef doorbonken en het publiek ging compleet uit z’n dak. Anke goot zachtjes het flesje leeg en het bier vond z’n weg via de bilspleet en het kutje van Ellie. Het gulpte naar beneden terwijl de kerel alle moeite deed om zijn dure biertje op te slurpen.
Ondertussen had Kristien niet stilgestaan, op eigen initiatief bezorgde ze aan iedereen die wilde een desperado. De flesjes werden ontkurkt, ze dronk een slok alvorens ze die in haar lijf te duwen en dan te verkopen aan de dorstige menigte.
De mannen in het publiek hadden het behoorlijk naar hun zin. Philip daarentegen hield het niet meer en stormde ook naar de bar. Hij stond te zwaaien met een briefje van twintig maar Kristien negeerde hem gewoon. Ze lachte wat vals naar hem, maar liet hem op z’n honger zitten. Op z’n dorst eigenlijk. Ellie kreeg hem in het oog en riep hem op het podium. Ze gebaarde Anke om nog een desperado te nemen, terwijl ze Philip op z’n rug duwde. Ze bukte zich weer maar ditmaal drukte ze haar kutje tegen de lippen van Philip terwijl Anke het bier liet lopen. Philip slurpte, likte en smakte als een jonge hitsige hond. Kristien lachte met hem en genoot om hem zo te zien slobberen.
Kurt en ik lachten met onze wanhopige desperado op het podium. Philip geraakte bijna buiten zinnen van hitsigheid. We hadden echt wel medelijden met hem, of toch niet. Hij had maar beter moeten weten, eens een vrouw de stap zet is er geen stoppen meer aan. Dat hadden Kurt en ik maar al te goed gemerkt.
Plots ging de toeter weer keihard. “Een applaus voor onze Desperadoooooossssss” werd er gebruld, en de hele tent gaf een oorverdovend applaus.
Onze meisjes raapten hun weinig kleren bij mekaar en stapten van het podium. Hun plaats werd ingenomen door twee andere meisjes. De mannen rond het podium bedaarden een beetje toen de nieuwe meisjes hun aandacht trokken met hun geile paaldans acts.
“Oef, dat hebben we zonder kleerscheren doorstaan” riep ik naar Kurt
“Niet moeilijk, ze hadden geen aan” grapte hij terug.
Ondertussen was Philip terug tot onze tafel gesukkeld. Hij was rood aangelopen, zijn haren nog nat van het gemorste bier.
“Sorry Brecht, maar zij duwde haar kutje op mijn gezicht” verontschuldigde hij zich.
“Geen probleem, lekker hé” riep ik terug terwijl hij zijn gezicht en haren wat droogde met z’n zakdoek.
“Hey Boys, alles OK” zei Kristien toen ze, terug gekleed in bunhugger en véél te korte T-shirt, aan onze tafel kwam.
“Schat , wat was dat allemaal”
“Oooh, dat… werk, goedbetaald werk trouwens” en ze gaf Philip wel bijna vijfhonderd euro.
“Niet slecht voor een kwartier hè” lachte ze, en ze stapte verder om andere klanten te bedienen. We zagen Anke en Ellie ook weer door de tent lopen met drankjes voor de klanten.
“Hoi, ik ben Stef” en hij stak z’n hand uit naar Kurt. “Straffe madammen hebben jullie, ze zijn welkom wanneer ze maar willen hoor, goede reclame voor onze tent trouwens.”
“Jij bent Kurt hé, je moet mij laten weten welke A6 je wil hé, dan kan ik een prijsje maken” knipoogde hij
“Als die drie zo verder doen dan moet ik erop toeleggen” lachte hij luid.
Philip begreep niet waarover het ging, maar het was al goed voor hem. Z’n hoofd was compleet in de wolken terwijl hij zijn Kristien in het oog hield. Die liep af en aan met drankjes en kreeg overal een flinke fooi. Stef wenkte naar Anke.
“Schatteke, breng ons nog maar een fles champagne, je moet nu niet beginnen mixen hè mannen, gegarandeerd hoofdpijn anders.” en hij tikte Anke speels op de billen.
“Stef, is hier ergens in de buurt een hotel, want ik ga niet meer naar huis rijden straks?” vroeg ik.
“Hier buiten naar links, op tweehonderd meter ligt zo’n rendez-vous hotel. Heel de nacht open, want ik vrees dat je niet om vier uur ‘s nachts in een ander hotel in de stad moet toekomen.”
En daar was Anke met de zoveelste fles, ik was de tel kwijt, ach ja, ze waren gratis. Nu ja onze vrouwen waren ervoor aan ’t werk, maar die vonden dat juist leuk dus…
Rond vijf uur was het feestje zowat gedaan. De meeste klanten waren weg, en de muziek stond al heel wat zachter. Onze meisjes kwamen terug bij ons zitten, gekleed in hun korte doorschijnende jurkjes, en Kristien terug in rok en topje. Wij waren serieus in de wind, onze dames niet. Zij hadden dan ook bijna niets gedronken. De zes vrienden vanuit het restaurant waren al een tijdje weg. Ze hadden ons bedankt voor deze waanzinnige avond en hoopten ons nog eens terug te zien.
“Pfuh, ik ben wel moe” zei Ellie
“We hebben hier vlakbij een hotelletje, zullen we daar maar even gaan slapen voor we naar huis rijden. Veel te gevaarlijk” zei ik.
“Goed idee, ik ga even afscheid nemen van Stef”
Tien minuten later waggelden we richting hotel.
“Drie kamers graag, tot morgen middag ongeveer” vroeg Kurt aan de slaperige dame door het raampje in de gang.
“Twee is genoeg” verbeterde Anke.
“Honderdvijftig” was het karige antwoord, terwijl wij allemaal verwachtingsvol naar Anke keken. Ze deed alsof ze het niet zag. Philip toverde wat briefjes te voorschijn, het loon van Kristien werd direct besteed. Anke nam de twee sleutels en we wandelden de trap op naar boven. Achter iedere deur die we voorbij liepen hoorden we gekreun, een bed piepen.
“Die zijn precies niet moe” zuchtte Philip.
“Jongens, kamer vierentwintig, die is voor jullie, a.u.b., slaap zacht” giechelde Anke, en de meisjes lachten mee en ze wierpen ons een kushandje toe. Ze namen de trap naar de volgende verdieping.
“Schat, dat meen je niet” riep ik terwijl ze uit het zicht verdwenen. Philip stond erbij alsof z’n wereld verging.
“Kom mannen, ik ga gewoon slapen” zei ik We openden de deur en gingen binnen.
Geen tien minuten later lagen we alle drie naast mekaar op bed te snurken.
Deugnietje