De nieuwe buur

()

“Is het huis van de buren al verkocht?”

“Ja, aan een singel jonge man,” als ik de buurvrouw mag geloven.

Ik kijk stiekem door het kleine zijraampje van de erker, er ronkt een verhuiswagen en ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Ik hoorde al de wildste verhalen die ik allemaal beantwoorde met “ik zal het wel zien.”

Maar ondertussen heb ik een glimp opgevangen en visueel als ik ben krijg ik direct beelden bij enkele verhalen die ik heb gehoord die me eerder weinig deden. Maar nu stijgt de rode kleur naar mijn wangen, potverdorie!

Ik ren de trap op en hijs mezelf in mijn hardloop kleding, veter mijn sportschoenen en stop de doppen van mijn smart Phone met mp3 speler in mijn oren. Ik ga even een rondje rennen zodat ik een geldige reden heb voor mijn rode kleur. Ik steek de voordeursleutel in het kleine achter-vakje van mijn hardloopbroek en trek de deur achter me dicht. Ik kijk vooral niet naar rechts en begin mijn rondje direct linksom in een indrukwekkend tempo waarvan ik weet dat ik het nooit vast zou kunnen houden. Mijn lichaam komt in een ritme en mijn hoofd blijft thuis, in de straat, bij de nieuwe buurman. Bah, wat een lekkere vent!

Mijn hoofd zoekt koortsachtig naar alles wat het over deze man heeft gehoord, waar ik nog zo op antwoordde “ik zal het wel zien”, waarom had ik niet beter geluisterd en alles beter in me opgenomen? Ik kan me te weinig herinneren naar mijn zin en mijn hoofd valt in herhaling al was het over de grote lijnen duidelijk dat hij knap moest zijn en een schokkende reputatie moest hebben. Ik ben doorgaans niet snel onder de indruk van een eerste blik, maar nu…, ik begrijp dat hij niks hoeft te doen om de dames aan zijn voeten te krijgen.

Het is avond en hij is voor zover ik weet niet aan de deur geweest, hij zal het ook wel druk hebben met alles een plek geven. Dan zie ik Miriam, mijn overbuurvrouw, voorbij komen met een pakje in haar handen. Ze belt aan bij de buurman, ik hoor hun stemmen maar kan ze niet verstaan. Na een poosje hoor ik de deur dicht vallen en de stemmen zijn verdwenen, maar ik zie de buurvrouw niet vertrekken. Ze is binnen! Ik besluit dat het belachelijk is om me er zo mee bezig te houden, waarom ben ik zo van mijn stuk van mijn nieuwe buurman. Heb ik misschien interesse? Nee, ik wil geen man die zoveel vrouwen heeft gehad en waar alle vrouwen in een straal van zoveel kilometer helemaal wild van worden.

Maar dat, dat was voornamelijk het standpunt van mijn hoofd, mijn lichaam was het er allerminst mee eens. Daar zou ik later achter komen.

Maanden gingen voorbij en hoewel ik me niet gek laat maken zag ik natuurlijk wel bijna alle vrijgezelle dames uit de buurt langskomen en vertrekken in en uit het huis naast de mijne. Aan aandacht had hij geen tekort en hij had zich nog steeds niet aan me voorgesteld al groette hij netjes als we elkaar tegen kwamen. Zijn naam was me een raadsel al had ik er probleemloos achter kunnen komen. Ik maakte mezelf wijs dat ik het niet belangrijk vond.

Zaterdag, de weersvoorspellingen voor het weekend zien er niet best uit, dus besluit ik direct ‘s morgens mijn boodschappen in huis te halen en parkeer daarna mijn aftandse Citroentje op de stoep voor het huis om gemakkelijk uit te laden. Er is een onweeralarm afgegeven voor de late middag en avond en ik neem het zekere voor het onzekere al zitten de voorspellers er negen van de tien keer naast. Terwijl ik de laatste tas uit de auto til stapt de buurman naar buiten.

“Zal ik je even helpen,” luidt de vraag.

“Neen, dank je” stamel ik een beetje geschrokken en overdondert, “het is de laatste en dan zet ik mijn auto weer op het parkeervak”. Waarop hij zegt, “och, geen moeite hoor,” en hij heeft de tas al in zijn handen en wandelt zo mijn huis in. Ik loop er verward achteraan en ergens ook geïrriteerd, want waarom denkt hij dat hij zomaar mijn huis in kan lopen, In mijn eigen keuken staat hij boodschappen uit te laden.

“Sorry buurman, maar dat kan ik zelf ook wel,” zeg ik kribbig.

Hij kijkt een beetje beteuterd op. “Oh, Sorry. Mijn naam is Dieter en geen dank” en zo loopt hij langs me heen de gang in en hoor ik de buitendeur dicht slaan.

“Jezus,” wat was dat, was ik te kort door de bocht. Hij is er natuurlijk niet aan gewend dat een vrouw zo op hem reageert en ik moet toch grinniken om die gedachte en zijn beteuterde gezicht. Ik richt me op mijn boodschappen en na een paar minuten staat alles waar ik het hebben wil. Nu ga ik toch even met een tas koffie aan de eettafel zitten. Wat nu Dorien?

Ik zou vandaag naar mijn ouders gaan maar heb hen afgebeld. Ik vertrouw het weer niet en Citroentje, snelweg en noodweer zijn dingen die in mijn beleving niet samen gaan.

Na een bordje pasta ruim ik de vaat op. De regen tikt ondertussen tegen het raam, grote druppels trekken hun sporen. Als ik klaar ben, tegen schemer, schenk ik mezelf nog een wijntje in die ik mee naar boven neem om van te nippen als ik in bad zit. Ik kleed me uit, laat me in bad glijden en sluit mijn ogen. Mijn gedachtestroom neemt af en ik ontspan in een aangename leegte met alleen de geur van lavendel. De regen die tegen het raam tikt maakt dat ik me extra behaaglijk voel en ik geniet ervan. Ondertussen is het donker buiten.

Dan trilt alles, de ramen rammelen en het licht valt uit… Buiten denderen fikse onweersklappen, de wind giert door alle kieren en het is donker. Waarom wilde ik ook alweer jaren 30 wonen met dat oude enkel glas. Waarschijnlijk om datzelfde gevoel van nostalgie al de aanschaf van Citroentje. Ik hijs mezelf uit bad, droog me slordig af en ga op de tast richting de slaapkamer. Ik kan niets zien, dus zoek ik op gevoel wat uit de kast om aan te trekken. Lukraak trek ik ondergoed uit de la, sokken uit de volgende, een gemakkelijke harembroek en een shirtje met lange mouwen. Of het bij elkaar past mag Joost weten, maar ik trek het aan en bij gebrek aan beter pak ik mijn nette hoog gehakte laarzen omdat ik me niet kan herinneren waar ik mijn gympen gelaten heb. Nu weet ik zeker dat ik me kapot zou lachen bij het zien van mezelf in de spiegel, maar dit is geen moment om kritisch te zijn. Dan graai ik nog naar mijn haarelastiekje op de rand van het badkamermeubel en draai mijn lange haar in een slordige knot. Langzaam en tastend zoek ik naar de trapleuning terwijl de grond weer dendert van de zoveelste klap, de lampen knipperen aan en direct weer uit en ik vang een glimp op van waar ik ben en ga op de tast de trap af. Beneden probeer ik me te herinneren waar mijn mobiel is. Potverdorie, waar is dat ding als ik ‘m nodig heb? En waarom had ik ook alweer geen vaste telefoon meer? Shit! Zie je wel dat nostalgie ook nuttig is.

Waaah Miauw! O, mijn God, Tompé ben jij dat…? Ik schrik me een rot kat! Direct daarop aai ik zijn kop en stel ik hem gerust, hij kan er ook niets aan doen dat hij wel en ik niet in het donker kan zien.

“Ik denk dat ik even naar de buren moet om te bellen Tompé,” leg ik de kat uit. Ik pak mijn jas en hou hem boven mijn hoofd terwijl ik de deur uit loop, het natuurgeweld tegemoet. Ik probeer het eerst bij de nieuwe buurman. Gewoon omdat het de kortste afstand is, want ik regen zeiknat en terwijl ik aanbel hoor ik mijn voordeur dichtslaan en besef ik dat ik geen sleutels bij me heb gestoken. Shit, shit, shit! Doe de deur open alsjeblieft buurman. Shit, shit, shit! Ik loop het tuinpad af en loop al richting de volgende tuin. Maar dan doet de buurman toch nog open en ik ren op een drafje terug.

“Ik kon de weg naar beneden niet zo goed vinden in het donker,” mompelde hij, “maar kom snel binnen.”

Hij loodst me naar boven de trap op, wat ik in de eerste instantie een beetje zorgelijk vind. Boven gekomen snap ik het, want hij heeft daar een knapperend vuurtje branden wat zorgt voor een aangename warmte en het benodigde licht. Logisch dat hij beneden niet goed de weg kon vinden, zijn ogen waren nog minder aan het donker gewend dan de mijne. Ik voel dat hij me opneemt in het schemerlicht en zijn ogen stralen pret uit. Als ik naar mezelf kijk snap ik maar al te goed de lol in zijn ogen. Ik heb mijn zwarte hoge sexy laarzen aan, met daarop een soepele en elastische donkerpaarse harembroek die ik uitsluitend binnenshuis draag als pyjamabroek en een rood nauwsluitend shirt met wijde hals.

“Ik lag in bad toen de stroom uitviel…” begin ik mijn verklaring, maar in plaats van verder te praten neem ik de tijd om hem op te nemen.

Hij heeft iets weg van een marinier, mannelijk, alleen heeft hij geen uniform aan, maar zijn haar is zeer kort. Een kort gemillimeterd hoofd en wat beginnende stoppels die me vanmorgen eigenlijk niet waren opgevallen. Hij is gespierd, heeft een mooie brede rug en zijn schouderkoppen zijn vol. Dat alles kan ik goed bekijken omdat hij alleen een zwart hemd draagt samen met een los vallende zwarte trainingsbroek.

Hij volgt mijn blik en zegt “… en ik stond op het punt wat te trainen.”

Ik kijk naar hem en of ik het wil of niet, mijn lichaam reageert. Hij is lang! Zeker 1.90 m of misschien zelfs iets langer. Prachtige grijsblauwe ogen kijken naar me terug. Maar ik ben alweer afgeleid want kan mijn ogen niet afhouden van die prachtig gevormde volle mond. O nee. Ik mag hier geen potje kwijlen, deze man heeft elke vrouw in de buurt gehad, onthoud dat. Onthoud dat voor alles! Beveel ik mezelf.

“O, ja! Bellen wilde ik, hm… zou ik je telefoon mogen gebruiken?”

“Als jij mijn mobiel kan vinden mag je hem zeker gebruiken” antwoord hij.

Tsjonge, geweldig hoor! Hij komt op me aflopen en ik voel lichte paniek opkomen. Hij neemt de kletsnatte jas uit mijn handen en hangt hem over een stoel heen. Dan begin ik eigenlijk pas te kijken naar deze bovenverdieping, het is één grote ruimte in een L vorm. Op de korte muur staat een gigantisch licht bruin antiek houten hemelbed opgemaakt in de kleur zwart met zilveren stiksel. Ik staar ernaar en slik, wat voel ik me hier ongemakkelijk. Als ik me omdraai kijk ik naar de houtkachel, de bank die ervoor staat en het schitterende wollen kleed er tussenin. Het bloed stijgt me naar de wangen. Als ik verder kijk zie ik een grote glazen inloopdouche met een middenstuk van matglas en een wastafel. Alles is zo… Niets standaard of logisch… Ik voel me niet op mijn gemak en loop terug richting de deuropening maar daar staat Dieter.

“Ik denk dat ik dan maar weer naar huis ga, naar Tompé,” zeg ik.

Dieter kijkt me een beetje verward en vragend aan.

“Mijn kat,” zeg ik “Weet je wel… Tom… de poes, Tom en Jerry, Tom… poes… Tompoes… koffiekoek…” Waarom licht ik dat toe, sta ik hier te stotteren als een overjaarse tiener?

Hij staat met een grijns in de deuropening en kijkt me aan. “Je kunt ook hier blijven, samen is gezelliger dan alleen.”

Ik slik, maar kan eigenlijk niks zeggen.

“Je was niet zo vriendelijk vanmorgen en je kunt op zijn minst een kopje thee met me drinken.”

“Thee drinken? We hebben geen stroom en ik drink koffie!” Bot, botter, botst…Dee! Stop!

“Ik heb een thermoskan verse muntthee,” zegt hij ondanks mijn alles vriendelijk. “Ga maar even op de bank zitten, dan kunnen je kleren meteen een beetje drogen bij de kachel. Je mag ze natuurlijk ook uithangen” laat hij met een plagende knipoog weten.

‘Dorien! Kun je jezelf nog belachelijker maken? Maar och, wat maakt het uit. Het is maar een vent! Een wandelende kleerkast, dat wel. Met blijkbaar een peperkoekhart. Ogen om in te verdrinken… Nou moe! Ik kan zwemmen. En terwijl ik de brokstukken van mijn ego bij elkaar raap ga ik ‘manhaftig’ op de bank zitten. Hm… Toch lekker dat open vuur… Dorien!’

Ik krijg een glas heerlijk geurende thee in mijn handen en dat samen met het haardvuur maakt dat ik stop met rillen. Ik zit hier inderdaad misschien wel beter dan thuis. Dieter komt naast me zitten en ik begin op slag weer te twijfelen. Hij kijkt me aan en blijft kijken, hij zegt helemaal niks. Ik kan hem niet aankijken, laat ik maar gewoon gauw mijn thee drinken en weg gaan. Na twee lange minuten staat hij op en zet zijn theeglas neer. Ik sta daardoor ook op, zet mijn glas neer en maak aanstalten om te gaan. Hij loopt voor me uit en draait zich weer om in de deuropening, dit keer lacht hij niet. Hij bekijkt me van top tot teen, kleed me uit met zijn ogen! Hij kijkt naar me als een roofdier en ik slik, mijn keel is droog. Mijn hart gaat tekeer en ik loop met mijn blik op hem gericht achteruit. Maar hij loopt met me mee, de afstand blijft hetzelfde tot ik bijna tegen de muur sta. Als ik probeer te besluiten of ik richting hemelbed zal gaan of richting bank of douche staat hij pal voor me. Hij staat zo dichtbij dat ik hem voor het eerst goed kan bekijken, die mond, o die mond…

Hij neemt me gevangen tussen de muur en zichzelf, zijn handen steunen aan weerskanten van mij tegen de muur. Hij komt nog dichterbij, zijn gezicht nadert, ik voel zijn warme adem en wang aan wang fluistert hij, “ik wil jou, de hele nacht voor mij alleen.” Hij neemt iets afstand en kijkt me doordringend aan. Ik smelt van die blauwgrijze ogen, maar ik wil niet smelten. Hij ziet mijn twijfel en verwarring, hij kust me zacht als voorproefje van wat het zou kunnen zijn.

Ik voel zijn warme volle lippen op de mijne, mijn knieën knikken. Ik voel me overgeleverd. Maar dat gaat niet gebeuren! Ik geef hem een duw tegen zijn borst. Door de stap naar achteren kan ik er snel tussenuit knijpen. Ik loop snel naar de bank en draai me om. Hij stond het dichtst bij deuropening dus dat was geen optie. Hij loopt ook naar de bank en staat aan de ene kant en ik aan de andere kant. Zijn blik laat weten dat hij niet zal stoppen met jagen tot ik me overgeef en laat vangen. De gevoelens en gedachten buitelen door mijn hoofd, opwinding en vluchtgevoelens strijden om voorrang. Hij komt al kijkend naar mij klimmend over de bank en voor ik het weet staan we samen aan één kant en heeft hij mij vast in zijn armen. Het zijn sterk armen, handen, schouders groot, rond en hard gespierd. Mijn handen liggen tegen zijn borst aan, van gekheid weet ik niet of ik moet duwen of grijpen. Hij zoent me en ik zoen hem voorzichtig terug, maar al gauw gaan we er beiden in op. Ik ga met mijn handen over zijn hoofd, naar zijn stoppelige mannelijke kaak, ik druk mijn lijf tegen het zijn. O! Help, help!

Mijn hoofd krijgt weer de overhand ondanks de hitte die door mijn aderen stroomt, waardoor er een spel ontstaat van trekken en duwen als op de golven van mijn innerlijke strijd. Ik duw hem van me af en ren naar de deuropening maar hij is veel sneller en snijd me af. Nu zit ik weer gevangen tussen hem de muur en het grote hemelbed. Hij loopt naar me toe, ik geef me over en laat me achterover op het prachtige grote bed vallen. In één beweging trekt hij de harembroek omlaag over mijn laarzen uit. Zo lig ik daar met mijn laarzen, zwarte slipje en mijn rode shirt. Ik ben heet, geil! Maar wil ik dit wel? Hij staat daar en kijkt naar me terwijl ik half op het bed lig, genoeg tijd om te bedenken dat ik nu kan gaan! Ik sta op maar hij staat zo dichtbij, mijn voorhoofd tegen het zijn, hij pakt mijn armen en brengt ze boven mijn hoofd. In één korte beweging trekt hij mijn rode shirt over mijn hoofd, mijn armen zitten nog in de mouwen en zo zitten mijn armen ineens vast half achter mijn rug. Ik voel me kwetsbaar voor hem, staande op mijn laarzen in mijn lingerie, met mijn armen gevangen in mijn rode shirtje. Hij kijkt me ondeugend aan en geeft me een zetje zodat ik wederom op bed val met mijn armen straks langs mijn lijf. Ik probeer mijn armen los te wurmen maar hij komt tussen mijn knieën staan. Hij buigt zich voorover, zoent me in mijn nek, hij daalt langzaam af. Dit overleef ik niet…!

Hij kust de bolling van mijn borsten en zakt richting mijn buik, de sensaties die ik voel maakt dat ik kreun en ik fluister, ”stop alsjeblieft.” Maar ik weet donders goed dat het weinig overtuigend is en meer een aanmoediging dan een serieuze vraag is om te stoppen. Zijn handen strelen mijn borsten en zelfs door mijn bh heen is het bijna onhoudbaar. Mijn lichaam kronkelt onder zijn handen en het ene na het andere kreetje verlaat mijn mond. Zijn rechterhand gaat over mijn slipje en hij kijkt me zelfvoldaan aan.

“Volgens mij vind jij het helemaal niet erg om hier een nachtje door te brengen” zegt hij. Ik voel hoe ik woest word, hij speelt met me. Ik til mijn benen op, rol me opzij van het bed af, van hem af. Ik wurm me gefrustreerd uit mijn shirtje en kijk hem boos aan.

“Jij, jij, jij… Gr…,” er komt geen passend woord in me op, want hij heeft gelijk en mijn hersenen werken maar minimaal.

Hij loopt rustig om het bed heen pakt me vast, draait me om zodat ik met mijn rug tegen hem aan sta en streelt met één hand mijn borst en met de andere hand maakt hij een afdaling van mijn buik naar mijn slipje. Hij glipt soepel onder het randje door en ik bezwijk bijna als hij met me speelt. Ik kronkel tegen hem aan en hijg van verlangen, hij maakt me gek! Dan stop hij, maakt hij mijn bh los aan de achterkant en neemt een stap terug… Door de plotselinge afstand voel ik me onvast op mijn voeten, onzeker en naakt. Mijn bh hangt half los, maar zit nog steeds om mijn borsten. Ik draai me om en kijk hem aan, hij staat in zijn zwarte boxer en trekt net zijn hemd over zijn hoofd. O, dat lijf! Ik laat mijn zwarte bh op de grond vallen en zie dat hij net zo opgewonden is als ik. De vluchtig gemaakte knot valt uitelkaar als het elastiekje op de grond valt en mijn vochtige lange haren vallen los op mijn rug.

We staan tegenover elkaar en ook al weet ik heel goed dat ik dit niet wil, wil ik het ook wel. Wil ik het wanhopig wel. Hij komt naar me toe en tilt me op, draagt me op zijn heupen terwijl ik zijn mannelijkheid tegen mijn kruis voel kloppen. Bij de muur zet hij me neer, trekt mijn slip naar beneden en ik stap er gewillig uit. Ik sta op mijn laarzen na volledig naakt voor hem en kan hem wel opvreten. Ik trek zijn boxer omlaag en bekijk zijn naakte lichaam. Ik trek hem naar me toe, sla mijn been om zijn middel zodat hij vrij baan heeft. Hij dringt binnen en ik kreun in zijn oor. Samen vinden we het ritme dat sinds de oertijd de mensheid bindt. Terwijl de hitte toeneemt, voeren we ook het ritme op. We zoenen, ik zuig op zijn lip en fluister hem in zijn oor.

“Ga door. Hm…, sneller, harder… O! Ja, neem me.”

Hij trekt mijn hoofd naar achteren aan mijn haren en ik krom mijn rug. Dan tilt hij me op en draagt me richting het bed. Hij gaat op bed zitten, met mij bovenop, ik mag het ritme bepalen.

Mijn tijd om hem te plagen. Ik voer het ritme op en blijft dan roerloos zitten. Hij kijkt me gekweld aan en probeert te bewegen, maar ik heb hem klemvast en ik lik en zuig aan zijn tepels. Dan begin ik weer langzaam te bewegen en maak me lang, mijn rug hol, mijn handen gaan door mijn haar en hij legt zijn handen op mijn heupen. Beiden voelen we de spanning oplopen, toch vertraag ik het ritme weer, maar hij kan het niet langer verdragen. Met één snelle beweging van hem lig ik op mijn rug en begint hij te stoten Ik voel de hitte, spanning, de sensatie een hoogtepunt bereiken, mijn lichaam trilt, schokt en ongecontroleerde kreunen en kreten vullen de stilte. Zaad vult mijn binnenste, de spanning neemt af. Wat heb ik gedaan?

We glinsteren van het zweet en hij kijkt me aan. Zijn blik is liefdevol, warm en tevreden wat mij enorm in de war maakt… Deze man heeft het met de hele vrijgezelle en zelfs de niet vrijgezellen buurt gedaan en ik ben de zoveelste. O, mijn God, waarom was ik niet sterker.

Ik bevrijd me uit de verstrengeling en been met grote passen door de kamer. Ik trek mijn harembroek snel over mijn laarzen heen aan en mijn rode shirt over mijn hoofd want ik zie zo gauw mijn slip en bh niet liggen. Ik kijk hem nog één keer aan en zie hem verward en een beetje geschrokken terug kijken, ik neem de trap met twee treden tegelijk en weg ben ik als ik de deur achter me toe sla.

Was dat nu zo moeilijk Dee!

Ik loop om mijn huis heen naar de achtertuin en gelukkig heb ik de achterdeur niet afgesloten. Binnen doe ik de deur op slot, mijn laarzen uit en plof met mijn benen opgetrokken op de bank. Als ik dan het liefst in het kleinste donkerste hoekje wil kruipen is daar weer elektriciteit en zit ik vol in het licht. Ik voel nog de tintelingen van het meest intensieve orgasme ooit. Uitgerekend bij hem… In mijn onrustige dromen voel ik zijn strelende handen, zijn warme volle mond en kijk ik in zijn plagende blauw grijze ogen…

Met knikkende knieën sta ik van de bank op om de gordijnen dicht te doen, lampen uit, ik ben niet thuis! Ik sleep mezelf naar boven, giet mijn glaasje wijn in één keer naar binnen en zet de douche aan. Ik kleed me uit ga eronder staan, voel me verkrampt en ellendig. Ik hou het niet meer, ik snik… mijn schouders schokken en de tranen rollen over mijn wangen. Mijn verdriet is zo heftig, maar tegelijkertijd ben ik zo ontzettend boos op mezelf. Waarom heb ik het laten gebeuren? Vind ik mezelf niet meer waard dan dit.

Mijn laatste tranen rollen met het water mee het putje in. Ik maak ter plekke de beslissing om me niet uit het veld te laten slaan en recht mijn rug. Morgen een nieuwe dag en ik ga die met opgeheven hoofd tegemoet. Maar de nacht zit vol onrustige flarden, grijsblauwe ogen, strelende handen en heerlijk warme lippen. Het is wellicht makkelijker gezegd dan gedaan.

Zondagmorgen, alle gordijnen blijven dicht, ik loop in mijn pyjama en heb besloten om therapeutisch schoon te maken en zo ben ik de hele morgen in de weer met sop, stofzuiger, dweil, zeem en wisser. Het geeft voldoening en een gevoel van een frisse start. Als ik genoeg moed heb verzameld kleed ik me aan, trek ik de rolgordijnen omhoog en lap ik de ramen aan de buitenkant. De zon schijnt en maakt mijn verwarde hart een stukje lichter terwijl ik op mijn keukentrapje klim om het hele raam in te kunnen soppen.

Als ik achter mij een deur dicht hoor slaan staat mijn hart stil, gaat er een siddering over mijn ruggengraat en sta ik roerloos op mijn trapje. Ik kijk langzaam over mijn schouder en kijk naar de brede rug van Dieter die met elke stap die hij neemt verder van me verwijderd. Zucht… van mijn frisse start is niks meer over. Ik wisser het raam schoon en druip met half werk en een verslagen gevoel af. Het was leuk bedacht en ik heb een schoon huis, maar daarmee is alles ook wel gezegd. Met een tas koffie trek ik me terug op de bank en mijn wangen kleuren als ik terug denk aan gisteravond. Al vind ik mezelf een stomme trut, het was ook geweldig. En al wil ik er eigenlijk niet aan denken, mijn lichaam herinnert me er voortdurend aan, net als mijn vochtige slip.

Dan val ik met Tompé op schoot in slaap op de bank. Als ik wakker word is het laat in de middag en als ik de gang in loop om een zak kant en klare soep uit de voorraadkast te pakken zie ik een briefje op de mat liggen. Op zondag komt er toch geen post, vreemd. Ik raap het op, vouw het open en lees, “zou je om 20.00 uur vanavond bij me langs willen komen, Dieter.”

‘O, jee, wat moet ik nu?’ Allerhande gedachten buitelen chaotisch door elkaar. Eerst maar even wat eten en dan een verkwikkende douche om mijn slaapkop om te toveren tot een fris gezicht.

Twee uur later droog ik mijn haren af en sta ik voor de kast, gelukkig kan ik nu zien wat er in mijn kast ligt al weet ik niet zeker of dat het nu echt makkelijker maakt. Nadat ik me heb aangekleed schenk ik mezelf een glaasje wijn in, ik ben gespannen en voel me onzeker met deze situatie. Waarom wil hij dat ik langs kom?

Omdat ik niet weet wat ik moet verwachten voel ik me ongemakkelijk, maar ik ga toch. Er liggen nog kledingstukken die ik terug wil, vooral mijn jas. Nog één glaasje wijn om me een beetje te ontspannen, nog een kwartiertje en dan word ik verwacht.

Tik, tik, tik, ik volg met mijn ogen de secondewijzer van de klok. Tik, tik, mijn hart bonst hard in mijn borstkas terwijl ik mijn laarzen aantrek. Bewust laat ik dit keer de achterdeur van het slot terwijl ik de voordeur achter me toe trek. De zenuwen gieren door mijn keel en mijn lichaam voelt aan alsof het onbeheersbaar vibreert van verwachting. Mijn lichaam houdt er een eigen leven op na.

Ik moet onthouden dat ik alleen wat op kom halen. Ik kom alleen wat ophalen herhaal ik voor mezelf als mijn vinger op de bel druk. Ik hoor de voetstappen de deur naderen. Ik onderdruk de neiging om te vluchten, klik, daar staat hij, onweerstaanbaar als altijd. Ik slik en begin, “ik kom mijn spullen ophalen.”

Hij kijkt me aan, maar ik kan zijn blik of emotie niet ontcijferen.

“Kom maar binnen” zegt hij en hij gaat me voor. Dit keer gaan we de trap niet op maar recht de gang door een grote ruimte binnen. Ik kijk om me heen en sta op de natuurstenen vloer van een grote woonkeuken. Het is een prachtige teakhouten keuken met zwart granieten aanrecht, kook eiland en bijpassende teakhouten eettafel met bank en 3 stoelen. Er staan verse kruiden op het aanrecht en een kookboek opengeslagen in een houder op quiche recept. Hij kijkt hoe ik de ruimte opneem en zijn blik blijft hangen op mijn zwarte laarzen.

“Momentje” zegt hij terwijl hij door dubbele schuifdeuren een andere ruimte in loopt. Ik ben nogal nieuwsgierig en gluur naar binnen. Aan deze prachtige keuken grenst een kantoorruimte, boekenkasten staan tegen de wand en een statig bureau met laptop staat in het midden van de ruimte. Hij staat bij het raam naar buiten te kijken, de tuin in en ik vraag me af wat ik zal doen. Moet ik wat zeggen?

Ik kom naast hem staan en kijk hem aan, zijn blik is ernstig en gesloten. Ik vraag me af waarom, maar durf ik dat wel, Hij ziet geen enkele vrouw voor de tweede keer dus hij zal me vast zeggen dat het een eenmalig iets was en ik er verder niks van moet denken of verwachten. Ben ik zover dat ik dat kan horen. Ik zucht, morgen of vandaag zal niet veel uit maken, laat het dan maar op zijn minst duidelijk zijn.

Hij draait zich naar me toe. Daar komt het. Zet je schrap en houd je sterk! Hij begint. “Waarom vertrok je zo snel? Besef je dat ik niet eens weet hoe je heet?”

“Ik…, ik heet Dorien, maar iedereen noemt me Dee,” antwoord ik.

“En…? Wat is je antwoord op de eerste vraag?”

Ik voel het bloed naar mijn wangen stromen en antwoord. “Het was een vergissing, ik wil geen man die…” en dan stop ik geschrokken met praten en kijk met grote ogen op. Shit… shit, wat wilde ik zeggen.

Hij kijkt me ernstig aan, “een man die… ?” Zegt hij.

Ik maak de zin met lood in mijn schoenen af…”die zoveel vrouwen gehad heeft” en staar naar de punt van mijn laarzen. Ik voel een vinger onder mijn kin die mijn gezicht opricht naar het zijne. Hij is heel dichtbij en mijn hart begeeft het bijna.

“En jij denkt precies te weten hoeveel vrouwen ik in mijn bed heb gehad,” vraagt hij met een gespannen gezicht.

“Ik heb zoveel verhalen gehoord,” begin ik, maar besef meteen hoe slap het is om af te gaan op verhalen van anderen. “En ik heb talloze vrouwen naar binnen zien gaan,” verdedig ik mezelf.

“En die hebben allemaal in mijn bed gelegen?” Vraagt hij.

Hij beent het kantoor uit, door de keuken de trap op en ik blijf alleen en verward achter. Waarom doet hij zo moeilijk. Waarom lijkt hij zo aangeslagen. Moet ik naar boven gaan, achter hem aan gaan.

Ik besluit dat duidelijkheid rust zal geven en bovendien moet ik nog steeds mijn spullen vinden en met dat idee loop ik de trap op. Ik stap door de deuropening de kamer in en zie hem niet direct dus loop ik richting de douche, maar als ik hem daar ook niet zie en terug loop staat hij wederom voor de deurpost. Mijn hoofd vult zich direct met beelden van de voorgaande avond en probeer me ondanks dat een houding te geven. Hij begint te praten.

“Ik heb altijd veel belangstelling gehad van vrouwen en ik weet dat er een reputatie is ontstaan, maar als je wilt leg ik het uit.”

O…nee, waarom kan dit niet snel, waarom moet het zo slepend, pijnlijk en langzaam. “Je hoeft je niet te verantwoorden Dieter, het is goed, zeg ik terwijl ik mijn jas van de stoel pak.

Met een paar grote passen staat hij voor me, zijn geur vult mijn neusgaten en het duizelt me, wat ruikt hij hemels! Heel even sluit ik mijn ogen en dan voel ik weer die zachte, volle en warme lippen voorzichtig op de mijne, mijn jas valt op de grond. Wat! Dit gaat de verkeerde kant op, ik moet mijn spullen pakken en vertrekken!

“Mijn bh en slipje alsjeblieft Dieter…” mompel ik.

Dat vat hij iets anders op dan ik bedoel want één van zijn handen verdwijnt onder mijn spijkerbloes op zoek naar een bh sluiting. Zijn hand gaat van mijn rug naar mij zijde, naar voren naar mijn borst en mijn adem stokt, waar is hij mee bezig, Zijn andere hand maakt de knoop van mijn jeans los en trekt me aan mijn broek tegen hem aan. Mijn hoofd lijkt vol watten en mist, wat kwam ik hier ook alweer doen… hm… zucht. O, hemel!

Hij tilt me op en loopt met me naar het bed, legt me neer en maakt stuk voor stuk de drukknopjes van mijn bloes open. Een wit hemdje en een paar harde tepels daaronder worden duidelijk zichtbaar als hij de bloes uit trekt. Ik kijk naar hem, terwijl hij eerst mijn laarzen verwijdert en dan mijn billen optilt om me uit mijn jeans te bevrijden. Liggend in een wit hemdje en een wit stringetje zie ik hoe hij tussen mijn benen komt staan. Trap ik hier echt een tweede keer in vraag ik me af en kruip in mijn overpeinzing op mijn rug en ellebogen naar achteren terwijl hij me gevangen houdt met zijn blik. De spanning in mijn lichaam neemt toe als hij zijn broek en boxer uit doet en zijn shirt over zijn hoofd trekt. Hij kruipt naakt naar me toe terwijl mijn denkvermogen weer een dieptepunt bereikt en ik alleen maar kan voelen en kijken. Hij hangt bijna boven me terwijl ik hem leunend op mijn ellebogen met mijn ogen volg. Hij trekt aan mijn handen en trekt daarmee mijn ellebogen onder me vandaan, ik plof neer als hij vervolgens mijn handen boven mijn hoofd brengt. Hij houdt mijn beide polsen vast met één van zijn grote handen terwijl de andere hand langs mijn gezicht gaat, al strelend langs mijn nek naar mijn linkerborst. Zijn ogen zijn en blijven op mijn gezicht gericht en ik voel me enigszins begluurd terwijl hij me verder en verder meevoert in zijn spel. Ik kreun en draai mijn heupen tegen hem aan en voor het eerst vandaag krijg ik een ondeugende glimlach en is de ernst even verdreven. Hij laat me los om mijn string uit te doen en begint de binnenkant van mijn dijen te zoenen, likken, te strelen. Hij plaagt, kijkt, bereikt mijn gevoeligste plekje met zijn tong en mijn lichaam kronkelt van genot. Hij trekt zijn spoor door omhoog en neemt mijn hemdje mee terwijl ik mijn onderlijf tegen hem aanklem. Hij likt aan mijn bloot gekomen borsten, tilt mijn billen op en glijd moeiteloos naar binnen. Hij beweegt tergend langzaam en kijkt plagend in mijn ogen, stoot een paar keer hard en gaat terug op langzaam terwijl mijn handen gefrustreerd in de lakens grijpen.

Hij tilt me omhoog in zit-stand en ik zak dieper over hem heen. Ik hijg in zijn oor terwijl hij mijn hemdje over mijn hoofd trekt. Eindelijk twee naakte lichamen zonder enige weerstand, verstrengelt en genietend. We bewegen ritmisch, al zoenend, kreunend, strelend en hijgend als één. Als ik bijna mijn hoogtepunt bereik legt hij me op mijn rug neer, draait me om op mijn buik en ik voel hem opnieuw binnen dringen. Ik hou mijn billen iets omhoog, mijn rug hol en beweeg met hem mee. Zijn adem kietelt in mijn nek terwijl hij zachtjes tegen me praat, “blijf bij me, blijf bij me, je bent prachtig, zo mooi, blijf bij me…” Maar voor het tot me doordringt wat hij zegt voel ik de sensatie in mijn kruis, stoot hij hard terwijl mijn lichaam ontlaad en al schokkend en rillend tot bedaren komt. Hij blijft nog even op me liggen en drukt kleine kusjes op mijn rug

Opnieuw neemt onrust bezit van mij, ik moet hier weg, maar de houding waarin ik me bevind laat dat niet toe. Hij voelt mijn onrust en begint tegen me te praten, zacht en dicht tegen bij mijn oor.

“Elke vrouw hier aan de deur heb ik binnen gelaten, wat te drinken aangeboden en kennis mee gemaakt. Met geen enkele vrouw die hier aan de deur geweest is heb ik het bed gedeeld. Omdat mijn reputatie zegt dat ik mijn kans grijp met elke vrouw die zich aanbiedt, gaan vrouwen hier na de kennismaking doorgaans hoogst waarschijnlijk met een teleurgesteld gevoel weg en laten anderen denken dat er wel degelijk iets gebeurt is omdat de waarheid nogal pijnlijk is. Als je goed hebt opgelet komen de vrouwen maar één keer en blijven daarna weg omdat ik ze stuk voor stuk heb afgewezen alleen houden ze dat voor elkaar geheim. Ik had er weinig last van, tot nu, tot jij in beeld kwam. Tot dat moment interesseerde die reputatie me geen donder. Pas sinds een paar weken zit hij me blijkbaar in de weg. Maakt dit enig verschil voor jou?” Vraagt hij terwijl hij me omdraait en me aan kijkt.

Mijn ogen vullen zich met tranen, maar ik houd me groot en vraag.

“Wat ben ik dan voor jou?”

“De laatste weken, al was het op afstand, het middelpunt van mijn leven!”

Nu voelde ik mij een over-geromantiseerd, nostalgisch trutje die haar koektrommel op wielen Citroentje en de kat Tompé noemt. Maar gelukkig slim genoeg om eindelijk te beseffen dat hij op mij hetzelfde effect had.

En zo eindigt mijn verhaal over de nieuwe buurman die nu geen ‘nieuwe buurman’ meer is.

Dorien Vercammen

Graag uw sterrenwaardering en/of reactie onder het verhaal. Dank u.

Liefs My

How useful was this post?

Click on a star to rate it!

Average rating / 5. Vote count:

No votes so far! Be the first to rate this post.

We are sorry that this post was not useful for you!

Let us improve this post!

Tell us how we can improve this post?

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *