Half negen ’s ochtends. Iedereen is de deur uit. Ik heb een dagje vrij vandaag. Meestal betekent dit dat mijn dag vol gepland staat met allerlei verplichtingen waar ik normaliter niet aan toekom. Maar, nu heb ik de hele dag het rijk voor mij alleen. Ik mag doen en laten wat ik wil. Wat een luxe!
Om te beginnen neem ik een lang en ontspannend bad. Doorweekt en nog een beetje nasoezend van het warme water kom ik er een half uurtje later uit. Op mijn dooie gemak scheer ik mijn oksels, benen en kutje weer helemaal glad. Hmmmm… Lekker is dat. Ik besluit nog niet aan mijn opwinding toe te geven en zo lang mogelijk te genieten van het toenemende broeierige gevoel dat zich vanuit mijn onderbuik verder verspreidt.
De bodylotion waarmee ik mijn tere huid insmeer, heeft tijd nodig om in te trekken en daarom loop ik in mijn blootje naar de onze slaapkamer. Daar hangt nog een bedompte geur van slaap en seks. Ik schuif de gordijnen opzij en zet de ramen wagenwijd open. Buiten is geen levende ziel te bekennen. Niemand die ik kan provoceren met het tonen van mijn rondborstige naaktheid. Zelfs het oude vrouwtje aan de overkant zit niet op haar vaste plekje achter het raam. Jammer.
Het belooft een prachtige dag te worden. Ondanks het vroege uur doet de zon al aardig haar best. De warme zonnestraaltjes prikken op mijn huid. Mijn handen glijden subtiel langs mijn billen en borsten en ik draai mijn tepels nog wat harder. Tussen mijn benen is het intussen al behoorlijk vochtig. De eerste druppels zijn aan mijn zwellende schaamlippen ontsnapt. Uitstel is niet langer gewenst. Ik ben toe aan mijn volgende orgasme.
In het schijnsel van de binnenvallende zon laat ik me zachtjes op het onopgemaakte bed achterover zakken. Met mijn benen wijd gespreid grijp ik in het nachtkastje naar mijn favoriete vibrator. Ingeschakeld op de lichtste trilstand neem ik eerst de kop tussen mijn lippen. Mijn tong likt langs de schacht alsof het een echte pik betreft. Dan haal ik hem langs mijn borsten en tepels. Ik voel mijn bloed sneller stromen, mijn hart harder kloppen, mijn adem versnellen.
Mijn mond opent zich en ik adem de maximale hoeveelheid lucht zo diep mogelijk in en uit zodat ook mijn buik er steeds even van opbolt. Het vurige verlangen tussen mijn benen neemt onverbiddelijk toe. Het vocht druipt nu druppelsgewijs langs mijn bilnaad op het dekbed. Ik verplaats de vibrator verder naar beneden. Langs mijn gespannen buikje, over mijn heupen en tenslotte tussen mijn dijen. Even haal ik hem tussen mijn schaamlippen heen en weer. Een klein elektrisch schokje is het gevolg.
En dan…
Op het moment dat ik de trillende kunstlul in mijn hunkerende holletje wil dopen… rinkelt opeens de telefoon op het nachtkastje.
In één klap spat de magie van het moment uit elkaar als een zeepbel. Ik vloek hartgrondig. Het irritante fabrieksmelodietje dat zelfs een ijsbeer uit zijn winterslaap zou halen, weet van geen ophouden. Wie haalt het in zijn bolle kaaskop om me uitgerekend op dit cruciale moment te storen?
Laat toch bellen, zegt een duivels stemmetje in mijn hoofd. Maar de uitvinding van Alexander Graham Bell gaat rustig door met spel breken. Een ander inwendig stemmetje – ongetwijfeld behorend tot mijn geweten – wijst me erop dat de beller misschien een dringende reden heeft om mijn pleziertje te bederven. Het laatste stemmetje wint. En dus rol ik met een flinke portie weerzin naar de andere kant van het bed.
“Hallo…?”
Mijn stem klinkt bits en bovendien een beetje schor. Tegelijkertijd probeer ik tevergeefs mijn nog nahijgende ademhaling onder controle te krijgen.
Onhoorbaar ga ik finaal door het lint als een onbekende mannenstem informeert naar een farmaceutisch bedrijf in de buurt. Ik krijg een onbedwingbare neiging deze stoorzender de huid vol schelden, maar ik beheers me nog net. Man! Je moest eens weten!
“U bent verkeerd verbonden”, reageer ik nogal onhebbelijk “Dit nummer eindigt op 4-4-5. U moet echter 4-5-5 hebben”.
Talrijke foute bellers gingen hem al voor.
“De verbinding is anders prima”, grapt mijn gespreksgenoot ad rem. “U bedoelt waarschijnlijk dat ik verkeerd heb gevingerd”.
“Pardon?”
Ergens ruik ik onraad. Zoveel dubbelzinnigheid kan geen toeval zijn. Kan die vent me soms zien? Ik werp een behoedzame blik over de vensterbank naar buiten. Nee, onmogelijk.
“Het spijt me, mevrouw. Ik hoop dat ik niets belangrijks heb onderbroken?”
“Nee hoor”, lieg ik. “Ik was een beetje aan het internetten. Niets bijzonders”.
“Is het een spannende website?”
Opnieuw proef ik dat er iets niet klopt. Waarom krijg ik het gevoel dat die kerel weet waar ik mee bezig was? Ik klauter nu toch maar van het bed en sluit voor alle zekerheid de ramen en trek de vitrage erover heen. Dan plof ik weer neer.
“Hoezo…? Waarom vraagt u dat?”
“Nou, u klinkt een beetje… opgewonden”.
“U vergist zich”, verklaar ik blozend.
“Als dat zo is, kunt u mij toch wel vertellen om welke website het gaat”.
“Waarom zou ik?”
“Om vriendelijk antwoord te geven op mijn belangstellende vraag misschien?”
De brutaliteit! Waarom hangt hij niet gewoon op? Heeft hij niets beters te doen dan een nutteloze conversatie voeren met een geïrriteerde onbekende? Dat we elkaar niet kennen is inmiddels zo klaar als een klontje. Ik popel om een eind te maken aan deze interruptie zodat ik verder kan gaan waar ik gebleven was.
Dan rijst de plotselinge vraag of ik wellicht in de maling word genomen. De mogelijkheid is reëel. Maar door wie dan? Ik kijk op het display van de telefoon. Een 070 nummer. Een Hagenees dus. Erg ver van mijn bed. Ik ken niemand in die omgeving.
Enigszins gerustgesteld laat ik me achterover in de kussens zakken en wrijf met mijn vrije hand langs mijn natte poesje. Het innerlijke vuurtje smeult nog.
“4fingers”, hoor ik mezelf plotseling zeggen.
“Wablief?”
“De website. Dat wilde u toch weten?”
“Ja… Maar ik heb het niet goed verstaan. Wilt u het nog eens herhalen?”
Ik spel het zelfs voor hem. Te idioot voor woorden. Wat bezielt me in hemelsnaam? Ik geef een wildvreemde vent zomaar het adres van mijn favoriete website. Een erotische site nog wel. Mooie indruk maak ik.
Nou ja, wat geeft het? Hij weet toch niet wie ik ben. Op de achtergrond hoor ik ijverige vingers op een toetsenbord en het klikken van een muis.
“Oeps! Dat is een eh… interessante site”.
Dat is ie zeker. Ik glimlach in mijn vuistje. Ik hoop dat de foto op de homepage de moeite waard is. Straks meteen even controleren.
“Niet goed?” vraag ik quasi onnozel.
Mijn irritatie smelt als sneeuw voor de zon. Ik geniet. Als híj een spelletje speelt, wil ík op zijn minst de spelregels bepalen.
“Jawel”, mompelt hij. “Mag ik vragen bij welk verhaal ik je stoorde? Ik neem tenminste aan dat je één van de verhalen las”.
Hij tutoyeert me opeens. Klaarblijkelijk heb ik zijn belangstelling gewekt. Dat gevoel is trouwens wederzijds. Er ligt een uitdaging onder handbereik; een aanbod dat ik niet zomaar kan weigeren.
“Nou… Ik lees ze niet alleen”.
“Oh…?”
“Ik schrijf ze ook”, flap ik eruit.
Waarom doe ik dit? Het antwoord is simpel: ik ben bloedje geil. Mijn verstand bevindt zich momenteel tussen mijn benen. En hoewel de valkuil niet bewust is gegraven, is het inmiddels wel de bedoeling dat mijn gesprekspartner er middenin valt.
Mijn wijsvinger volgt het vochtige streepje dat mijn schaamlippen van elkaar scheidt. Mijn klitje reageert onmiddellijk. Ik weet op het nippertje een kreuntje te onderdrukken, maar mijn ademhaling slaat weer op hol.
“Je vertelt me zeker niet welk verhaal van jou is?”
Ik doe alsof ik twijfel. De seksuele spanning bouwt zich intussen verder op. Zou hij het ook voelen? Jammer dat ik niet kan zien of in zijn kruis al enige groei waarneembaar is.
“Dat is eigenlijk mijn best bewaarde geheimpje. Zelfs mijn vriend weet van niks”.
“Je kunt me volledig vertrouwen”, verzekert hij me stellig. “Ik ben namelijk arts. Wat in mijn spreekkamer wordt besproken valt onder mijn beroepsgeheim. My lips are sealed”.
“Ben je aan het werk dan?”
“Ja. Ik moest voor een patiënt iets navragen over een nieuw geneesmiddel, maar toen kwam ik bij jou uit”.
Zozo, ik heb zowaar een heuse geneeskundige aan het lijntje. In mijn verbeelding zie ik een Nederlandse George Clooney in een witte jas achter een groot rommelig bureau zitten met de telefoon in de ene en een balpen in zijn andere hand. Zijn stethoscoop ligt achteloos op een stapeltje patiëntendossiers. Op de achtergrond een boekenkast met medische literatuur. Aan een wand hangen enkele anatomische afbeeldingen waar geen leek flauw benul van heeft. Voor het raam hangt de geijkte half gesloten witte luxaflex die tot het standaard interieur van elke dokterspraktijk en ziekenhuispoli lijkt te behoren. In een hoek staat een onderzoekstafel met smetteloos wit papier eroverheen. Daarnaast bevinden zich de martelwerktuigen waarmee artsen hun patiënten mee plegen te plagen. Vreemdsoortige apparaten, stangetjes, slangetjes, tangetjes, watten, pleisters, flesjes en potjes met chemische inhoud, en Joost mag weten wat nog meer.
“Nou?” klinkt het verwachtingsvol in mijn oor.
Ik schrik op uit mijn overpeinzingen.
“Sorry, wat zei je?”
“Je verhaal… Ga je me dat nog toevertrouwen of niet?”
“Zeventien”, stamel ik. “Zeventien is mijn meest gelezen verhaal”.
Met korte instructies wijs ik hem de weg op de website naar de bedoelde titel.
Er valt een doodse stilte als hij begint te lezen. De spanning is te snijden. In gedachten probeer ik te volgen welke passages hij onder ogen heeft. Na ruim een minuut klinkt er eindelijk een ingetogen zucht in mijn oor.
“Is dit echt gebeurd?” vraagt hij hees. “Ik bedoel… Heb je dit zelf meegemaakt?”
“Geloof het of niet, maar het is waar.”
Ik hoor een licht gegrom, gevolgd door klinkend metaal. Van een gesp…? De doffe plop van een openspringende knoop bevestigt mijn vermoeden en ik raak in diepere extase als ik ook het zip geluid van een rits ontwaar.
“Is het spannend?” informeer ik nieuwsgierig.
“Wacht effe… Het begint nu steeds beter te worden”.
In afwachting van een volgende reactie neem ik mijn vibrator weer ter hand. Dit keer glibbert het ding in één keer diep in mijn smachtende kut, maar ik wacht nog even met inschakelen. Zinloos, want het slurpende geluid heeft me kennelijk verraden.
“Wat doe je?” vraagt hij net iets te gretig.
Afgelopen met verstoppertje spelen verdomme! Ik wil dat hij me verder ophitst zodat ik kan klaarkomen. Ik verlang een orgasme. Nu!
“Ik speel met mezelf”.
“Ben je naakt?”
“Helemaal”, bevestig ik zonder schroom. “En nat als een dweil”.
“God allejezus”, bromt hij. “Geile dondersteen! Waarom ken ik geen vrouwen zoals jij?”
Ik hou de telefoon iets lager zodat hij het soppen in mijn kut nog duidelijker kan horen. Omgekeerd gebeurt blijkbaar hetzelfde. Hij snokt nu zo hard aan zijn leuter dat ik het tempo letterlijk kan volgen. In hetzelfde ritme haal ik de vibrator heen en weer tussen mijn schaamlippen. Ik zet hem nu in de middelste trilstand en voel in de verte het orgasme al naderen. Nog even… Een klein zetje heb ik nog nodig.
“Kom”, moedig ik hem verder aan. “Spuit! Richt je lul op de telefoon en spetter hem helemaal vol zodat ik je zaadjes kan tellen. Toe dan…”
“Godver… godverdomme… sodeju”, hoor ik hem op afstand hijgen.
Drie… vier keer klinkt aan de andere kant van de lijn een zacht gekletter van druppels die uit elkaar spatten. Nauwelijks hoorbaar, maar genoeg om me over de laatste drempel heen te tillen. Ik kom zo gruwelijk lekker klaar dat het even zwart voor mijn ogen wordt.
“Ben je er nog?” vraagt hij na een korte stilte.
“Ja”, verzucht ik uitgeput.
“Besef je wel dat je verantwoordelijk bent voor het bevuilen van het dossier van een ernstig zieke patiënt?”
“Nee toch”, lach ik.
“Ja toch… Hoe moet ik dat de verpleging uitleggen?”
“Niet”, antwoord ik. “Waarom zou je?”
“Je hebt gelijk. Maar eh… mijn patiënten wachten op me. Het was erg lekker, Fanny. Ik heb van je genoten. Dank je”.
“Insgelijks en graag gedaan. Maar mag ik je nog één ding vragen?”
“Natuurlijk”.
“Wat is je specialisme?”
Hij lacht hartelijk.
“Ik ben longarts”.
Als de verbinding wordt verbroken blijf ik nog even napuffen. Zijn laatste woorden echoën na in mijn hoofd. Longarts… Een ademhalingsspecialist dus.
Ik vraag me ineens af wie nu eigenlijk wie heeft uitgedaagd…
© Fanny
Graag uw sterrenwaardering bovenaan en/of reactie onder het verhaal. Dank u.
Liefs My