Hoe België uiteindelijk een federale regering kreeg

()

Alle personages in het volgende verhaal zijn fictief en elke gelijkenis met bestaande personen berust dus op puur toeval. Doe in het echt aan politiek met een koel hoofd en propere handen.

Het moegetergde volk had hen, een duizendtal dagen na de verkiezingen, in de kroonzaal van het paleis te Brussel opgesloten tot ze het eens konden worden over een nieuwe regering. Met “ze” bedoel ik een schare eminente politici uit het noorden en het zuiden des lands. God zij dank ben ik hun namen voor het merendeel vergeten. De zon ging onder over de derde dag van hun gevangenschap en het zag er naar uit dat ze opnieuw een nacht op het koninklijke vloerkleed zouden moeten doorbrengen. De hoofdrolspelers, Ward De Bever en Pol Baguette keken elkaar grimmig aan. De impasse was compleet. Goedele, die tot die tijd weinig anders had mogen doen dan op tijd en stond de koffie brengen, zij voelde dat haar uur gekomen was. Ze rechtte haar rug (en kreeg daarmee meteen de volle aandacht van het gros van de heren politici, allen zeer geïnteresseerd in haar volle boezem) en stak gedecideerd van wal.

“Weet je wat ons probleem is? Ons maatpak. We zitten hier rond een tafel tegenover elkaar en dragen ons maatpak als een harnas dat elke positieve kundalini-stroom die van de andere uitgaat tegenhoudt. Zo komen we nooit tot de juiste stemming om een compromis te vinden.”

“En hoe dacht je dan die kundalini-stroom op te wekken?” Vroeg Ward smalend.

“We moeten ons allen uitkleden,” antwoordde Goedele resoluut. Haar voorstel werd eerst op hoongelach onthaald, maar Goedele beschikte niet enkel over een ijzeren wilskracht en een ontwapenende glimlach, maar ook over de noodzakelijke fysieke attributen om de radeloze politici uiteindelijk overstag te doen gaan. De meeste jassen waren al uit, maar nu volgden ook de dassen en de hemden. Bij het ondergoed werd even geaarzeld, maar Goedele en enkele goed uit de kluiten gewassen collega-politici gaven zonder aarzelen het voorbeeld en werden uiteindelijk door iedereen gevolgd.

Op aanwijzing van Goedele ging ieder naakt in een kring staan. Elkaars hand vasthoudend begonnen ze samen “Om Mani Padme Hoem” te chanten en met hun heupen zachtjes heen en weer te bewegen. Kwam het door het chanten of door de charmes van het handvol heupwiegende dames die tot de politieke deliberatie was toegelaten? Feit was dat bij verschillende heren ter hoogte van hun middel iets in beweging kwam.

“Ik zie dat de kundalini-stroom op gang begint te komen,” constateerde Goedele tevreden. De dames in de kring hadden het ook gezien en begonnen te blozen, wat de erecties van de heren nog versnelde. In de kring van blote politici stroomde de kundalini nu zo heftig dat Goedele moed kreeg om een stapje verder te gaan.

“Ik voel nog een blokkade tussen Ward en Pol die ons hindert om een toestand van volledige harmonie te bereiken.” Ze wist dat die blokkade enkel kon verdwijnen als beide heren met elkaar vrijden, maar wist ook dat de vraag wie daarbij boven mocht liggen tot eindeloze discussies zou leiden. Ze nodigde beide heren daarom uit om midden in de kring te stappen en zich naast elkaar op hun zij te leggen. Ward en Pol stribbelden eerst wat tegen, maar stemden uiteindelijk toe onder de bedinging dat de ene rechts en de andere links mocht blijven liggen. Goedele positioneerde beiden zo dat hun gezicht vlak tegenover de penis van de andere kwam te rusten.

“Kom Ward en Pol, nu rekenen we op jullie om elkaar te verwennen en zo de kundalini vrijelijk te laten stromen,” ging ze verder. Ward reageerde geschokt en wou opspringen, maar werd door Goedele gedecideerd met een slanke vrouwenvoet tegen de grond gedrukt. “Kom nou Ward, toon je een staatsman! Als je het doet, mag je het daarna met mij doen.” Dat was slim gezien van Goedele, want ze had gemerkt hoe Ward in de voorgaande dagen herhaaldelijk had geprobeerd om onder haar rok te gluren. Pol had er minder problemen mee, want die routine was hem aangeleerd door een oud-voorzitter van zijn partij. Hij was daardoor zo bedreven in blow jobs dat Ward binnen de kortste keren op temperatuur kwam en uiteindelijk ook de baguette van Pol in zijn mond nam.

Terwijl beiden goed hun best deden, rees de kundalini in de kring van blote politici naar een hoogtepunt. Handen werden gelost en zochten hun weg naar de meest intieme plekjes van de kringgenoten. De grootste durvers begonnen zich zelfs boven het vrijende paar af te trekken.

Het hek was helemaal van de dam eens Pol en Ward klaarkwamen onder een douche van spetterend zaad en Goedele op haar rug ging liggen omdat Ward zijn beloning in ontvangst kon nemen van zodra hij dit weer bij machte was. Alle remmen gingen los en al snel ontstond een orgie van ineen gestrengelde ‘gestelde lichamen’. Alle aanwezigen deed hun best om in het landsbelang hun intieme lichaamssappen op orale, vaginale en rectale wijze te vermengen met het oog op bestendiging van de politieke harmonie. Het duurde een hele tijd, maar uiteindelijk was iedereen bevredigd.

Fysiek uitgeput maar mentaal op scherp sprong Ward recht en zette zich aan tafel. Zonder eerst te douchen of zelfs zijn handen maar te wassen… en dat terwijl hij, de wijze lessen van zijn grootste politieke leermeester (“Mr. Grab-them-by-the-Pussy”) indachtig, zijn vingers in verschillende natte kutjes had gestopt. Nu er eindelijk politieke harmonie was bereikt, was het nu of nooit. Zonder aarzelen greep hij naar een pen om een regeringsverklaring te schrijven waar alle politieke partijen zich in zouden kunnen vinden.

“Kom jongens en meisjes,” spoorde hij de anderen aan, “we zoeken drie heldere actiepunten voor een nieuwe regering.”

“Meer blow jobs!”

“Precies, in de horeca zal dit de bediening iets vertragen, maar de klantentevredenheid zal er sterk door stijgen”, stemde een politicus in.

“Juist,” vulde een andere aan, “en in de KMO sector zal het de werkgelegenheid een boost geven want een blow job is zeer arbeidsintensief!”

“En het zal de schietkracht van ons leger fel vergroten zodat onze NAVO-partners niet langer zullen zeuren dat we te weinig aan defensie besteden,” wist een andere nog. “Goed,” vatte Ward samen, “het eerste actiepunt is aangenomen. De mantra van de nieuwe regering zal “blow jobs, blow jobs, blow jobs” zijn!”

“We kiezen resoluut voor de omslag naar duurzame en hernieuwbare seksuele energie,” stelde een groene politica voor. Er ontstond enige discussie of dit tot de bevoegdheid van de federale regering behoorde. Was seksuele energie niet bij uitstek een persoonsgebonden materie en dus exclusieve bevoegdheid van de Gemeenschappen? En waren de maatregelen die zich leken op te dringen (men dacht spontaan aan het vol hangen van alle bushaltes met 4F verhalen en de uitbreiding van de zendtijd op VRT en RTBF voor erotische films) niet een opdracht voor de Gemeenschappen?

“Toch kan ook het federale een belangrijke bijdrage leveren,” bracht een politicus hier tegenin, “denk bijvoorbeeld aan de fiscale striptease die elke werkende burger ondergaat.”

“Heel juist, “ vulde een andere aan, “de meeste mensen denken dat met het betalen van hun inkomstenbelasting de kous af is, maar dan begint de fiscale striptease pas.” Na veel discussie werd besloten een Inter-federale Werkgroep voor Liefde en Lust op te richten om de bevoegdheidskwestie te ontmijnen en een actieplan op te stellen. Op die voorwaarde konden alle partijen zich in dit tweede actiepunt vinden.

“Heeft iemand een voorstel voor het derde actiepunt?”

“Het gat in de begroting dichten,” werd ter rechterzijde geopperd. De stemming zakte meteen enkele graden.

“Hoe denk je dat dan te doen?” Vroeg men smalend ter linkerzijde.

“Heel eenvoudig, we splitsen het gat in een miljoen kleine gaatjes en verdelen die over alle gezinnen in België, met het verzoek het hen toegewezen gaatje op te vullen.”

“Daar zal weinig animo voor zijn,” riposteerde een voormalig minister van financiën.

“Nee wacht, we bieden het gaatje natuurlijk niet zomaar aan, maar verpakken het als de kern van een kunstvagina in cyberskin. Ik wed dat de meeste mannen hun best zullen doen om het gaatje zo vaak mogelijk te vullen.” De stemmingsbarometer schoot meteen weer de hoogte in en vooral de heren politici toonden zich laaiend enthousiast. Eén stelde zelfs voor om de kunstkut in verschillende formaten aan te bieden, en wel in de vorm van natuurgetrouwe afgietsels van de kutjes van de meest populaire vrouwelijke politici. Dit voorstel werd een ogenblik overwogen maar uiteindelijk verworpen als seksistisch en in strijd met de Europese Verordening voor de Bescherming van de Persoonlijke Levenssfeer.

Nadat een andere politicus had bedwongen dat er ook kunstanussen zouden aangeboden worden aangeboden voor zij die meer interesse hadden in anaal verkeer, stond Ward op het punt om ook dit derde voorstel af te hameren, toen een politica zich plots in het debat mengde.

“In het belang van de gender gelijkheid eis ik dat er een gelijke hoeveelheid aan dildo’s wordt uitgedeeld!”, zei ze resoluut.

“Nou goed,” klonk het uit uiterst rechtse hoek, “maar dan enkel dildo’s in een blanke kleur, want het moet ook niet al te gek worden.” Daarop ontspon zich een bitse discussie waar onderlinge verwijten van racisme en volksverraad naar elkaars hoofd werden geslingerd, maar dat uiteindelijk uitmondde in een typisch Belgisch compromis waar niemand echt gelukkig mee was: de dildo’s zouden enkel in de Belgische driekleur worden aangeboden.

Met tevredenheid konden Ward en Pol vaststellen dat het werk af was. Ze hadden een sterk regeringsprogramma waar iedere partij achter stond en hadden in het geniep al onderling een afspraakje gemaakt om in privékring de kundalini-uitwisseling verder te zetten. De nieuwe regering werd zonder veel discussie gevormd want ieder was het erover eens dat de premier een jonge vrouw moest zijn en het kabinet uit evenveel mannen als vrouwen moest bestaan.

Onder de nieuwe regering bloeide België op als nooit tevoren. Ons land schoot omhoog op alle internationale ranking die de levenskwaliteit meten en van overal ter wereld stroomden investeerders toe. België werd gidsland voor alle aspecten van het leven die er echt toe doen en de babyboom die snel volgde maakte een eind aan alle zorgen over de veroudering van de bevolking. En als er onder politici al eens werd geruzied, werd dit met de Goedele-methode snel en vakkundig opgelost.

Heer Halewijn

Graag uw sterrenwaardering bovenaan en/of reactie onder het verhaal. En/of eventueel rechtstreekse mail met schrijver. Dank u.

Elk dispuut of het hier al dan niet over “werkseks” gaat wordt door de redactie resoluut van tafel geveegd en door Olivire Pasche opgeruimd.

Liefs My

How useful was this post?

Click on a star to rate it!

Average rating / 5. Vote count:

No votes so far! Be the first to rate this post.

We are sorry that this post was not useful for you!

Let us improve this post!

Tell us how we can improve this post?

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *