Nylon Dreams 1.7

()

Op het terras

Winkelen, normaliter niet mijn meest begeerde bezigheid, is dankzij het zonnetje, milde briesje en al het vrouwelijk schoon op straat, op dit moment absoluut niet vervelend.

Het zonnetje zorgt er voor dat elk been gehuld in glinsterend nylon oplicht, voor de een is dit niet anders dan normaal, maar voor de ander…. Als een magneet worden mijn ogen naar die verrukkelijke benen toegetrokken. Voorjaar… je kan het beter hebben dan hartje zomer want dan blijven al de panty’s en nylons in de kast. Heerlijk is het ook op een terrasje te zitten, dan kan je uiteindelijk je benen uit laten rusten, je kuiten laten ontspannen, het liefst je high heels even uit en je tenen heerlijk laten luchten in die koele bries. Eerst maar de benen over elkaar laten glijden, genietend van het bijzondere geluid van nylon op nylon, en dan even een schoen laten hangen aan de punt van je tenen, een beetje heen en weer laten bengelen misschien per ongeluk laten vallen op de grond, je dan moet bukken om hem op te pakken en weer je voet in de zool laten glijden. De gedachte van de verleiding, de verleiding om heerlijk je eigen zin te doen en je niets aantrekken van de mensen om je heen, de mogelijkheid hebben om je pumps, open toe high heels uit te trekken of rits van je laarzen open te zetten, je vingers de warmte van je voeten, je tenen, je wreef of je enkel te laten bevoelen. Voelen hoe heerlijk zacht het nylon over je voeten rolt, je kuiten omspant, het gladde van dat hete product je op laat bloeien in spannende of misschien al wel erotische gedachten. Afijn, eerst maar een cappuccino.

Tegenover mij, wel aan een ander tafeltje, is net een meisje of jonge vrouw gaan zitten. Bijzonder, bijna op de zelfde wijze gekleed. Een strak koltruitje, brede riem, een strak rokje dat ook maar net de bovenkant van de dijen bedekt houd, ja en of de benen nu bedekt zijn met nylon kousen of een panty is de vraag, afgerond is het geheel met een sierlijk licht paarse pump met naar, ik schat een hiel lengte van 8 a 9 cm. Een sierlijke combinatie de kleuren zijn ook goed op elkaar afgestemd. Donkergrijs bijna zwart is het truitje, volgens mij seamless lycra, zou best kunnen dat het van Wolford is. De brede riem is ook licht paars, het rokje een paar tinten lichter dan het truitje. De Panty of nylons zijn licht mokka met een glanzend effect. Als ik haar was zou ik zeker een panty of nylons aan hebben getrokken met een cuban hiel en een contrasterende naad. Mokka met paars bijvoorbeeld, weet niet of die ook te koop zijn, straks even informeren in een beenmode zaak. Ah, daar is de cappuccino.

Al roerend door de schuimkraag blijft mijn blik toch steeds weer naar dat meisje of jonge vrouw gaan. Ze heeft net wat besteld. Haar benen, welke zeer zeker opvallen, gaan heen en weer over elkaar heen. Jammer dat het niet muisstil is bedenk ik me. Elke keer zie ik ze vanuit mijn ooghoeken weer wisselen en wordt mijn blik volledig getrokken. Waarom eigenlijk? Zijn het de benen, is het de nylon of een combinatie, of wacht ik op het moment dat ik net even iets verder onder het rokje kan kijken? Wat zou ze dragen? Nylons? Een panty? En zo ja nylons, zijn het dan zelfophoudende of draagt ze ook een jarretel gordeltje en heeft ze daar dan ook een bijpassende slip bij aangetrokken? Een bh denk ik niet, hier vandaan zou je dat toch wel moeten zien onder dat strakke truitje. Wanneer het nu een panty is, heeft ze dan wel of geen slip er onderaan getrokken? Spannende vragen waar ik zo graag een antwoord op zou willen hebben. Maar aan de andere kant is het natuurlijk ook heerlijk spannend om er naar te raden, er je fantasieën op los te laten toch? Oh oh…ze kijkt me aan… direct… een vreemde blik in haar ogen… een beetje vragende uitdrukking op haar gezicht… ik kijk snel de straat in… even ontspannen. Laat mijn benen de andere kant op kruisen, mijn high heels zitten stevig rond mijn voeten. Ik strijk even een paar nylon rimpels glad. Heeft eigenlijk geen zijn want zodra ik mijn benen weer de andere kant op kruis zitten er weer rimpels in. Op zich vind ik het niet onaardig of slordig staan hoor rimpels, vooral als je een lichtere kleur kous draag die qua kleur dicht bij de huidskleur ligt, zijn het de rimpels in het nylon die eigenlijk laten zien dat je daadwerkelijk nylons draagt. Panty’s hebben dat niet zo vind ik, die hebben over het algemeen ook veel lycra in plaats van nylon, dus ook een betere pasvorm, waardoor geen rimpels. Ik kijk snel weer even haar kant op, haar bestelling wordt gebracht, ook een cappuccino. Ik kijk snel weer even naar haar benen als ze die weer de andere kant op laat kruisen. Een glinstering van een paar zonnestraaltje reflecteren van af haar benen. Wat mooi, wat hemels mooi. Een warm gevoel trekt vanaf het puntje van mijn tenen omhoog. Mijn benen door nylon bedekt beginnen te gloeien. Wat heb ik toch? Ze kijkt mijn kant weer op zie ik in mijn ooghoeken. Probeert ze me nu wat te zeggen? Ik wil mijn blik van de straat langs haar heen de andere kant op laten gaan maar op het moment dat onze blikken elkaar kruisen hoor ik haar vragen om een paar suikerklontjes. Door mijn verwardheid van dat moment hoor ik haar niet duidelijk. En het idee dat de persoon waar de hele tijd je gedachten en fantasieën naar uitgaan probeert contact met je te leggen maakt je een beetje verward en sprakeloos. Al stotterend, lijkt het wel, antwoord ik met.

 “Pardon? Of ik niet een paar klontjes suiker…” Ze is al opgestaan en komt klikklakkend naar mijn tafel toe. Dichter bij hoor ik heel vaag het knersten van nylon op nylon. En dan kijk ik haar aan en een bedwelmende geur komt over mij heen. Ik stamel iets van ” … hier… suiker… ja… neem maar….

Ze loopt om de tafel heen en pakt aan mijn zijde een suikerzakjes uit het bakje. Ze blijft staan.

“U ziet er fantastisch uit en dan bedoel ik ook qua outfit…”

“Dank u” klinkt het nu wat fermer uit mijn mond, ik heb mezelf een beetje hervonden. “U mag er ook zijn, met name het gedurfde paars met grijs en zwart vind ik bijzonder.”

“En wat vind u van de beenbekleding, zeg maar,” hoor ik haar vragen.

“Oh… eh de beenbekleding… ach ik zal eerlijk zijn, ik vroeg me al af of het nu kousen zijn of een panty. Een bijzondere vraag misschien wel, maar toch… het boeit mij behoorlijk mag ik wel zeggen.”

“Wacht even” zegt ze, “dit is wel interessant, vindt u het erg als ik er even bij kom zitten?” “Nee, zeker niet” is mijn antwoord, al hoor ik het me zelf eigenlijk niet zeggen.

“Prima, pak ik even mijn cappuccino.”

Als ze zich omdraait om haar cappuccino te pakken, zie ik de naden van boven naar beneden en van beneden naar boven, lopen. Ik had het eigenlijk wel gedacht, zeker gehoopt, maar nu weet ik het zeker en is dat eigenlijk al geen vraag meer om te stellen. Ze komt weer terug en gaat schuin tegenover mij zitten, eigenlijk kan je zeggen naast me maar dan toch met een bescheiden ruimte ertussen. Mijn ogen gaan heen en weer, lijken wel op hol geslagen, waar eerst kijken en waar dan? Zijn dat niet de contouren van een jarretel die ik door de strakke stof van het rokje kan zien? Zijn het kousen, nylons? Ik had wel gelijk wat betreft de bh. Duidelijk zijn haar tepels door de strakke stof waarneembaar. Hoewel die bh’s met naadloze cups van ragfijn nylon, maar dat denk ik niet, ze steken wel behoorlijk hun kopje op moet ik zeggen. Ik kijk willekeurig ook even naar mijn eigen voorgevel en zie toch een lichte verstijving van mijn eigen tepels. Ik sla mijn benen maar weer eens de anderen kant op. Bijna raken onze benen elkaar, dat voel ik al zonder te kijken, ik voel een soort van gloed optrekken naar mijn bovenbenen, naar mijn dijbenen. Oh… wat heerlijk. Ik wordt weer in het heden getrokken door het roeren van een lepeltje in een kopje. Oh ja mijn cappuccino… zal wel koud zijn geworden.

“Het zijn kousen of nylons, hoe je het wil noemen.”

 “Oh toch,” antwoord ik, “ik had al zo’n vermoeden.”

“Hoezo?” Vraagt ze.

“Nou het valt mij eigenlijk op door de pasvorm. Kijk… door het gevormde nylon is de pasvorm van een nylon kous niet exact, een panty bijvoorbeeld heeft veel meer rek door het lycra wat erin is verwerkt en trekt daardoor veel passender rondom de benen. Bij een nylonkous ontstaan er dan ook vaak rimpels in het nylon, vooral als de jarretels niet voldoende aantrekken. Dat zie je dan ook als je bijvoorbeeld je benen eerst buigt en dan recht houdt, probeer maar.

De jonge vrouw trekt haar beide benen onder de stoel zodat je de knieën wit ziet worden door de druk van het nylon. Vervolgens plaats ze haar benen recht voor haar uit met de voeten onder het tafeltje, de punten van haar heels omhoog wijzend en de scherpe hakken schuin op de het plaveisel.

“Zie je” zeg ik. Ik wijs een rimpel aan, heel voorzichtig met mijn wijsvinger op ruime afstand van het aanlokkelijke nylon. Een paar centimeter verder en ik kan haar knie aanraken, maar ik doe het niet. Waarom? Dit is toch een redelijk moment, waarom profiteer ik daar dan niet van. Eindelijk de mogelijkheid hebben om de knie van een vreemde jonge vrouw aan te raken, om eindelijk de in nylon gestoken benen van een vreemde vrouw te beroeren, waarom doe je het dan niet, waarom niet? Inderdaad de cappuccino is koud geworden.

Toch maar een nieuwe bestellen dan. Maar op het moment dat ik mijn hand opsteek richting bediening vraag ik haar.

Eh… sorry maar eh… ?”

“Linda is mijn naam” zegt ze dan.

“Eh… OK, Linda kan ik je ergens op trakteren?”

Ze kijkt me aan en onmiddellijk begrijp ik de uitdrukking in haar gezicht.

“Op wat fris of iets sterkers” vraag ik gelijk.

“Oh” zegt ze lachend “ik heb wel trek in een rood wijntje, eh… wat is jouw naam eigenlijk?”

“Petra, ja eigenlijk Petronella, maar mijn vrienden en natuurlijk ook vriendinnen…” met een schuin hoofd kijk haar in de ogen, “…noemen mij Petra.

Er staan opeens twee benen in glimmend zwart naast de tafel. Via de twee in satin look van Kunert (denk ik) gehulde benen gaat mijn blik langzaam via een fantastisch lichaam naar een prettig open gezicht waar opeens de woorden. “Waar kan ik u mee van dienst zijn?” uitkomen.

Ik kijk vragend naar Linda. Ik zie haar ook het meisje minutieus opnemen.

“Eh… doe mij maar een rood wijntje” hoor ik Linda zeggen. “En voor mij ook maar” zeg ik. “Prima, ik breng het zo bij u.” En weg lopen de benen.

“Is dat nou zwart of grafiet” vraagt Linda.

“Ohh ik denk eerder grafiet, vind ik zelf eigenlijk ook mooier dan zwart.”

“Dat vind ik ook, en het zijn ook zeker niet de goedkoopste ze kleden het been mooi egaal af. En dan dat kleine beetje glans wat eroverheen zit zegt ook wat.”

“Nou Linda, je bent behoorlijk op de hoogte van de beenmode.”

“Dat moet ook wel antwoord Linda,” ik werk hier verderop in de beenmode zaak.

“Ah! Dat verklaart een boel.”

“Maar jij weet er ook het een en ander van af Petra, ik bedoel je bekijkt benen toch met een iets andere invalshoek dan de doorsnee vrouw toch?”

“Denk je?”

“Nou ja, je had bij mij toch ook in de gaten dat ik nylons droeg? Zeg wat vindt jij er eigenlijk van, panty’s of nylons?”

“Oeh, dat is niet zo gemakkelijk, het heeft ook te maken met de manier van… ja hoe moet ik dat wel vertellen? Het heeft meer met je zelf te maken. Hoe je jezelf voelt, bijvoorbeeld.”

“Dat begrijp ik niet helemaal denk ik, is het niet meer een kwestie van bij elkaar laten passen, welke kleur bijvoorbeeld?”

“Neen, niet helemaal, natuurlijk let je daar ook wel op maar volgens mij is het meer het gevoel, ‘de magie’ zeg maar, van wat de panty of nylonkous voor een uitstraling geeft op je benen, dat is dan zowel een uitstraling naar buiten toe, je benen laten zien, en een uitstraling naar binnen toe, zo van, krijg ik hier een raar gevoel van in mijn buik.”

“Een raar gevoel in je buik?”

“Ja nou, hoe moet ik het dan uit leggen…” Petra krijgt er een beetje een rood gloed van op mijn wangen. Linda vraagt door, “een raar gevoel in je onderbuik soms?”

“Ik weet niet hoe ik dat nou moet zeggen Linda,” het is eigenlijk niet te beschrijven.”

Linda gaat op dat moment met haar been langzaam richting de mijne en we maken contact, een huivering gaat door me heen, Linda moet dat ook voelen denk ik. Onze nylon benen beroeren elkaar en ik beweeg ook voorzichtig heen en weer. Linda schuift haar stoel een ietsje richting mij op, onze benen zijn nu bijna volledig met elkaar in contact.

“Uw bestelling,” horen we achter ons. Twee benen proberen tussen ons in te komen, een dienblad schuift ons voorbij, onder het dienblad voelen we de aanraking van benen, van nylon, van… oh wat zou ik nu graag mijn hand laten zakken om heel even die benen te kunnen aanraken. De gedachte is eigenlijk nog niet eens bij me opgekomen als ik de hand van Linda in mijn ooghoeken al langzaam richting de grafiet kleurige ragfijn bedekte benen zie gaan. Een aanraking volgt, mijn blik is nu direct gefocust op Linda ’s hand die nu langs haar benen strijkt en heel langzaam naar beneden gaat om vervolgens de kuit als het ware te masseren. Het meisje zet de twee glazen wijn op tafel maar in plaats van weg te gaan blijft ze staan en doet net of ze ons tafeltje her inricht. Linda haar hand gaat nu zie ik, van beneden naar boven. Het zal toch niet. Dat doe je toch niet denk ik. Ik denk het ja, maar alleen in mijn stoutste dromen. Oh waarom ik niet… Linda komt nu met haar hand aan de onderkant van de rok van het meisje, Linda kijkt mij aan en knipoogt naar mij, een verwrongen lachje komt op mijn mond. Dat zal ze toch niet, gaan weer mijn gedachten, zal ze echt… Ik heb het nog niet gedacht of haar hand verdwijnt langzaam onder het rokje van het meisje. Het meisje draait zich nu om. Waardoor de hand van Linda onder de rok vandaan komt. Maar ze blijft staan en kijkt verder het terras op. Linda pakt opeens mijn hand en beweegt die richting de grafiet kleurige benen. De aanraking is voor mij als een elektrische schok. Mijn vingertoppen glijden over het gladde oppervlak van haar panty. Glijden heen en weer, meer durf ik niet. Plots bukt het meisje zich om schijnbaar iets van de grond te rapen, hierdoor wordt opeens meer beenoppervlak zichtbaar voor mijn ogen. Ik zie Linda met een hand het been aan haar kant beroeren, ik ga vervolgens langzaam weer aan het been aan mijn kant heen en weer. Linda haar hand is alweer ver onder de rok verdwenen, ik kijk vlug het terras af of dit allemaal wel kan. Het is alsof het meisje het in de gaten heeft en gaat nu iets voor over door de knieën, waardoor haar billen ter hoogte van onze armleuningen komen. Iets meer uit het zicht. Ik ga langzaam dezelfde weg als Linda en dan treffen onze handen elkaar in het midden, samen gaan we verder naar boven en komen in het kruisje terecht. Het meisje draait een beetje met haar billen maar blijft toch zo staan. Ik voel de hand van Linda bewegen. Ze schuift met de rug van haar hand over het nylon heen en weer. Ik probeer in al mijn brutaliteit er ook een vinger tussen te krijgen en dan voel ik het. Het meisje staat recht en loopt weg.

Linda en ik kijken elkaar aan, ik weet eigenlijk niet hoe ik op de situatie moet reageren, het heeft mij in ieder geval wel aangegrepen. Al die jaren heimelijk gehoopt en dan nu, vandaag opeens… Linda verbreekt de stilte.

“Voelde jij dat ook?”

“Ehh wat?” Vraag ik.

“Meid! Petra, doe niet zo onschuldig en onwetend. Ik ben toch niet gek, jij genoot er toch net zo van als ik. Dus voelde jij dat ook?”

“Eh… de aanraking van een nylon been was ehh… bijzonder, nee dat is niet de goede benaming, het voelde ja alsof ik een stroomstoot kreeg, dat bedoel je?”

“Nou nee, dat niet direct, ik vind het natuurlijk ook bijzonder als je de benen van een andere vrouw mag aanraken en mag betasten maar hier was er nog meer.”

“Nog meer?” Is mijn verbaasde reactie.

“Ja, nog meer” antwoord ze lachend, “ik voelde het duidelijk, het kan natuurlijk zijn dat jij jouw hand er niet goed voor had, dat zou kunnen, maar ik voelde toch duidelijk dat ze geen slipje onder of over de panty droeg.”

“Geen slipje?” Zeg ik quasi nonchalant. Wetend dat ik bijna ook altijd sliploos met panty’s rondloop. Maar dat durf ik Linda niet te vertellen.

“Nee, geen slipje” beaamt Linda, “wat vindt je daar nou van?”

“Nou ja, een panty kan best zonder slipje, het is wat anders met nylonkousen aan een gordeltje, dan geen slip lijkt me nou niet zo… zo… wenselijk?”

“Wenselijk?” Zegt Linda op haar beurt, “het heeft niets met wenselijk te maken, het heeft met erotiek te maken toch?”

“Nou jij bent wat dat betreft ook wel direct.”

“Nou dat geeft toch niet,” antwoord Linda lachend, “voor het zelfde geld heb ik nu ook geen slipje aan, dat weet ik maar jij niet, maar misschien heb je er wel een gedachte over, misschien hoop jij het wel dat ik geen slipje draag toch?”

Ik begin te blozen en probeer hier wat op te zeggen maar Linda is me voor, ze legt een hand op mijn knie en zegt mij direct in mijn ogen kijkend “dat geeft niet meid.”

Ik voel de hand op mijn knie branden, en begin onrustig heen en weer te schuiven op mijn stoel als ze zacht met haar hand over mijn knie heen en weer beweegt. Ik leg gedurfd mijn hand op haar hand en hoor me zelf zeggen.

”Ik heb nu wel een slipje aan, maar net als dat meisje van net draag ik ook geen slipjes als ik panty’s aan heb.”

Ik voel de hand van Linda stil vallen op mijn knie, ik kijk haar in de ogen en de blik van haar zegt me dat het prima is, dat ik mezelf heb overwonnen, dat ik nu al is het bescheiden, durf uit te komen voor mijn zwakte, mijn zwakte voor al het mooie benen bekledende nylon. Er valt een pak van mijn hart en er komt een heerlijk warme gloed van uit mijn dijen omhoog naar mijn lies. Mijn nylon slipje begint te branden in mijn kruis. Tijd voor een slokje wijn. We heffen beide het glas en toosten op, hoe kan het ook anders de heerlijke met nylon beklede vrouwen benen.

We kletsen nog wat heen en weer waarbij we steeds meer elkaar aanraken, met de handen of met de benen. Het laatste slokje wijn verdwijnt in onze kelen. En nu? Ik zou het jammer vinden als er op dit moment een einde zou komen aan dit mooi avontuur. Het kletsen, de bijzondere blikken, het veelzeggende van onze aanrakingen, het zou echt jammer zijn.

“Kom ga je mee” hoor ik Linda zeggen. Ik kijk haar vragend aan.

“Gaan we even verderop in de winkel kijken waar ik werk” hoor ik haar zeggen.

“Oh dat is leuk, komt goed uit want ik moet toch nog wat kousen en panty’s kopen voor de komende tijd.” Snel afrekenen dus, onze benen laten elkaar los, al is het moeilijk. We kijken rond of we ergens de twee mooi grafietkleurige benen zien. Het meisje heeft ons al in de gaten, ik denk zelfs dat ze haar ogen niet van ons af kon houden. Ze komt gelijk onze kant op.

“Kunnen we betalen” vraag ik heel lief.

“Maar natuurlijk” antwoord ze, “dus jullie gaan er weer vandoor?”

“Ja, antwoordt Linda, “we moeten nog even wat inkopen doen enz.”

“Jammer” zegt ze terwijl ze de bedragen bij elkaar optelt, “ik vond jullie best een interessant koppel” zegt ze met een lachje.

“Oh ja?” Antwoord ik.

“Ja, gewoon heerlijk om naar te kijken.”

“Zozo” hoor ik Linda zeggen, “om naar te kijken?”

“Ja, jullie zien er gewoon fantastisch uit toch. “Maar goed dat is dan…” Ze wilt ons het blaadje geven, maar op de een of andere manier ontglipt het haar uit de hand. Ze bukt nu tussen ons in en probeert het blaadje papier te pakken. Of het nu echt is of niet, maar ze verliest haar balans, probeert niet voorover te vallen en grijpt daarbij naar Linda haar benen. Ik zie het gebeuren en probeer haar vast te pakken, onhandig komen mijn handen daarbij aan haar voorkant uit en ik voel in mijn twee handen twee heerlijk zachte borstjes, geen bh, dat is zeker. Ik probeer haar overeind te helpen, het gaat allemaal een beetje klungelig, ik zie Linda haar beet pakken bij haar dijbenen, en zo krijgen we haar weer op de benen. De aanraking van haar borstjes heeft mij toch niet ongemoeid gehouden, ik voel weer die warmte in mijn lies. De hand van Linda is nog steeds op het meisje haar dijbeen, “Gaat het hoor ik haar zeggen.”

“Prima hoor, zegt het meisje, “neemt u mij niet kwalijk, ik verloor mijn evenwicht, sorry.” “Kan gebeuren” zeg ik. Ik zie haar tegen de hand van Linda aanduwen met haar beide benen. De twee kijken elkaar begrijpend in de ogen, Linda met haar ene hand nu onder het rokje van het meisje. Ik zie het meisje haar ogen even dicht doen, en het lijkt of er een zucht van ontspanning over haar lippen komt. Of is het een uiting van genot? Dit kan echt niet zo denk ik bij mezelf, die twee zo met elkaar in het openbaar. Ik weet niet waar ik moet kijken, dus kijk ik maar naar de benen van Linda.

“Oh nee.” Zeg ik. De hand van Linda houdt stil onder de rok van het meisje, de twee kijken mij aan.

“Wat is er vraagt Linda?”

“Je nylonkous, kijk, een ladder van af je knie naar boven.” Het meisje doet een stap naar achteren en Linda kijkt naar haar knie en ziet ook de ladder weglopen. Ze volgt met haar vinger de ladder, die gaat naar de boord van de nylon kous, niet helemaal maar op het moment dat Linda met haar vinger de ladder verder volgt zien wij, ik en het meisje, de ladder voor haar vinger uitlopen. Linda komt nu met haar vinger bij de onderkant van haar strak zittende rokje. Ze stopt niet, ze gaat verder met haar vinger, verder naar boven. Ze komt uiteindelijk bij de boord van de nylon kous aan, stopt even, kijkt ons beide aan, en gaat dan met haar vinger verder naar boven. Haar andere hand schuift de zoom van het rokje omhoog. We zien haar vinger gaan over het blote bovenbeen, nog een klein stukje, het meisje en ik houden ons adem in, ik grijp misschien van pure spanning naar de benen van het meisje en houdt haar vast. De vinger van Linda komt nu echt uit op haar schaamstreek, we zien het, haar vinger gaat nu tergend langzaam verder. Kaal constateer ik, heerlijk denk ik ook gelijk. Haar vinger komt nu uit bovenaan bij haar kut. En blijft daar even heen en weer bewegen. Ik zie een glinstering van vocht tussen haar lippen, mijn tong gaat over mijn droge lippen. De warmte in mijn lies is overweldigend. Het meisje naast mij staat heen en weer te bewegen op de ballen van haar voeten. Ik laat haar los en gelijk doet Linda haar rokje weer glad naar beneden.

“Zonde” zegt ze.

“Oh nee, dat is mijn schuld” zegt het meisje, “net toen ik viel natuurlijk, met de ring aan mijn hand, oh wat vervelend, kan ik de schade vergoeden soms?”

Linda op haar beurt kijkt haar in de ogen en zegt, ”hoe laat ben je klaar met werken?”

“Oh” zegt het meisje, ehh, ze had dit niet verwacht, zo direct. Of toch wel? “Vijf uur,” horen we haar zeggen.

“Komt mooi uit toch” zegt Linda, tegelijk mij aankijkend voor beaming.

“Prima” zeg ik, “kunnen wij nog even gaan winkelen en dan, dan…? Linda maakt de zin af. “Zijn we om vijf uur hier en kunnen we kijken wat we gaan doen.”

“OK, prima” zegt het meisje en wil zich omdraaien om weer aan het werk te gaan. Linda vraagt haar in haar draaibeweging, “hoe heet je eigenlijk?”

“Oh, natuurlijk, sorry,” ze kijkt ons beide weer lief aan, “mijn naam is Jennie, en jullie naam is?”

“Ik ben Petra.”

“Petra voor vrienden en vriendinnen” zegt Linda “en ik heet Linda. Nou tot straks dan maar Jennie.” “Werk ze nog verder” zeg ik.

“En denk erom geen andere vrouwen meer het hoofd op hol jagen hé,” zegt Linda nog even op de valreep. Lachend gaan we uit elkaar.

Joyce

Graag uw sterrenwaardering en/of reactie onder het verhaal. En/of reactie per mail. Dank u.

Liefs My

How useful was this post?

Click on a star to rate it!

Average rating / 5. Vote count:

No votes so far! Be the first to rate this post.

We are sorry that this post was not useful for you!

Let us improve this post!

Tell us how we can improve this post?

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *