Mijn naambordje

Ik was nu twee jaar afgestudeerd als directiesecretaresse en werd stilaan wanhopig. Ik sleepte mezelf voort van de ene interim klus naar de andere waar ik ieder keer net goed genoeg was om het vuile werk op te knappen voor de gevestigde waarden, waarna ik als een gebruikt stuk keukenrol gedumpt werd. Bovendien probeerde 90% van de mannen die dachten dat ze wat betekende me te gebruiken als een luchtbed dat ze na gebruikt konden laten leeglopen.

Ik had er één bij mijn ‘afscheid’ een opblaaspop cadeau gedaan die ik ergens op een ander interim, waar ik ook een paar dagen per week werd uitgeperst, in een verloren hoek, stinkend en wel, had opgescharreld. Ik had ‘haar’ netjes ingepakt en met veel pluimstrijkerij bij ‘une audience publique’ cadeau gedaan met een kopie van de klacht die ik aan de sociale inspectie had verstuurd. ‘Werkervaring’ werd door hem geëist en onvoldoende bevonden. Tja… ik deed inderdaad ervaring op. Kennis, ervaring en hard werken speelden wel mee, maar er moest toch meer zijn. Wat hadden andere meer dan ik. Schoonheid en frisheid zeker niet. De teef die mij nu het bloed vanonder de nagels haalde kon je nauwelijks als ‘vrouw’ bestempelen. Het was eerder een “Helga! Godin van de S Sulletjes”. Een bitch moest je zijn om je naambordje op een deur te krijgen.

En met dergelijke ‘overpeinzingen’ stond ik hier mijn tijd te verprutsen bij het kopiëren van een dossier dat al decennia digitaal beschikbaar zou moeten zijn. Een oude ratelende, kreunende kopieermachine waarin je nog pagina per pagina moest op de plaat leggen en iedere keer een eeuwigheid moest afwachten of het ding stomend en wel de moed zou vinden om een vergeeld nauwelijks leesbaar kopietje te produceren. Tijd genoeg dus om mijzelf te beklagen. Maar ook tijd om van het éne bruggetje via het andere ideetje en bedenking tot een verbijsterende vaststelling te komen die dan weer onvermijdelijk leidde naar ‘het plan’, dat ik op stel en sprong zou uitvoeren voor ik het mijzelf uit het hoofd zou praten en de rest van mijn bestaan zou laten leiden door dit op stoom draaiende kopieer-onding.

Ik haalde snel de papierbak weg en legde de ongebruikte vellen terug in de doos. Vervolgens pakte ik mijn gekopieerde bladzijden en opende de deur van de kopieerkamer. Voor ik mijn moed zou verliezen, haastte ik me door de gang en tuurde in de bureaus. Wie was geschikt en nog beschikbaar? Jonathan, de personeelsdirecteur, stond bij zijn stoel met zijn jasje in zijn linkerhand. De ideale prooi. Zijn spieren spanden onder zijn strakke overhemd en ik huiverde alleen al bij het idee van zijn aanraking. Het was deze mensensoort die de ‘macht’ had om mij te bevrijden uit mijn slavenbestaan. Hij was één van diegene die de macht over de ‘naambordjes’ had. Hij keek op toen ik zijn suite-bureau binnenkwam en ik zag een geamuseerde grijns rond zijn lippen verschijnen toen hij me herkende.

“Hallo, heu… Riana. Kan ik iets voor je doen?”

“Ja, eigenlijk wel mijnheer. Ik probeer iets te fotokopiëren, maar ik heb moeite met het oude apparaat. Ik geloof dat het papier op is, maar ik weet niet hoe ik hem moet vullen. Weet u iets van kopieerap­paraten?”

Jonathan trok een gezicht. “Ik ben geen expert,” begon hij, en grinnikte toen. “Maar ik wil er met alle plezier even naar kij­ken,” vervolgde hij opgewekt en hing zijn jasje weer over zijn stoel. “Voor een vrouw doe ik alles. Bovendien weten twee meer dan een, nietwaar?” Met wild kloppend hart wees ik hem de weg naar de kopieerkamer.

“Het is leuk te zien dat jullie meisjes ons dit gedoe uit handen willen nemen. Ik kan je werk echt wel waarderen en als ik kan helpen…  Oei! Het is niet bepaald het nieuwste model.”

Ik zwaaide met een arm naar het apparaat terwijl ik deur met mijn andere hand dicht duwde. Ik had de grendel aan de binnenkant al opge­merkt en haakte hem snel dicht. Hè, dat was handig! Even flitste het door mij heen… zou deze ruimte… Maar ik moest er nu mijn gedacht bij houden.

“Je hebt geluk, ik heb die oude dingen vroeger wel eens gebruikt.” Jonathan liep naar de andere kant van het apparaat en trok de papierbak uit. Hij keek om zich heen en toen hij de doos met papier zag bukte hij zich en pakte er een stapel uit. Terwijl hij de bak vulde, leunde ik tegen de deur en sloeg hem gade. Hij bewoog verrassend soepel voor zo’n grote man, dacht ik. En ook doelmatig. Geen verspild gebaar. Ik zag hoe zijn spieren zich onder zijn overhemd spanden en een scherpe steek van verlangen schoot door mijn heen. Ik wilde mijn vingers over zijn brede borst laten dwalen en… Stop Riana!

Ik reikte achter me, haakte de grendel open en sloot hem opzettelijk weer met een harde klik. Jonathan draaide zijn hoofd verbaasd om toen ik me losmaakte van de deur met een raadselachtige glimlach om m’n mond. Terwijl mijn bewegingen tot hem doordrongen, vertrokken zijn lippen in die irritante grijns.

“Zo. Is er nog iets dat ik voor je kan doen?” Hij keek gretig het vertrek rond alsof hij een goede plek zocht om me te pakken. Ik liep langzaam naar hem toe, terwijl mijn hart in mijn keel klopte. Ik kon nauwelijks geloven dat ik dit durfde.

“Ja, om de waarheid te zeggen, er is nog iets.”

Toen ik voor hem stond hief ik mijn hand langzaam naar zijn riem. Jonathan pakte mijn schouders en trok me tegen zich aan. Ik liet de riem los, plaatste mijn handen plat tegen zijn borst en duwde hem krachtig weg. Ik deed een stap naar ach­teren, buiten zijn bereik.

“Tot nog toe heb ik jullie vieze bazenspelletjes genegeerd of gepareerd maar dat heeft mij nooit wat verder gebracht. Jullie hadden het initiatief en dat is voortaan verleden tijd. Nu is het mijn beurt.” Ik was verheugd dat mijn stem zo krachtig en zelfverzekerd klonk. Ik wilde niet hij aan mijn bedoelingen twijfelde. Jonathan grijnsde. “O! Je wil het voortouw nemen en er zelf meer van genieten. Probeer het maar niet te ontkennen. Je wilt je vanop je rug opwerken?”

“Ja,” beaamde ik, zijn grijns beantwoordend. “Maar het was tot nu toe jullie spel. Ik lag onder waar, wanneer en hoe jullie het willen. Nu is het mijn spel. U kunt weg­gaan mijnheer, en dan blijft u ‘mijnheer’. Of jij kunt m’n speelmaatje worden. Met mijn regels en die regels zijn dat jij me niet mag aanraken, tenzij ik zeg dat je mag, en waar en hoe je het moet doen.” Ik hield zijn gezicht scherp in de gaten. Zo mogelijk werd zijn grijns nog breder.

“Tuurlijk, ik…”

“Tuurlijk, ik…” aapte ik hem na. “Dat is niet wat ik wil ho­ren.”

Hij keek mij indringend aan en ik zag het begrip toenemen. Nog steeds had hij de ‘macht’ te behouden, het bleef een spel, dacht hij. Even moest hij voor zichzelf de toon vinden.

“Ja, mevrouw.” Hij kon zijn lachen amper inhouden. Ik vroeg me onwillekeurig af of hij dit spelletje al eens eerder had gespeeld. De wetende grijns op zijn gezicht begon mijn echt te ergeren. Hij was de meest arrogante zak die ik ooit had ontmoet, hield ik mezelf voor. Waarschijnlijk nog erger dan ‘Helga’.

“Ja, wat?” Ik hief mijn hand alsof ik hem een klap in het ge­zicht wilde geven. Jonathan grijnsde niet meer.

“Ja, mevrouw. Ik ben Uw eigendom zo lang U wilt. Ik ben hier voor Uw genot, niet voor het mijne.”

“Dat is veel beter.” Ik moest onwillekeurig glimlachen. Hij had dit absoluut eerder gedaan! Ik hief langzaam mijn hand terwijl ik hem aanstaarde en hij begreep het.

“Ik zal U alleen aanraken als U het zegt en ik zal U zoveel mogelijk genot schenken,” voegde hij er gehoorzaam aan toe, alsof hij nu echt aan het spel deelnam. Ik knikte zwijgend en er kroop een huivering langs mijn ruggengraat bij de implicatie van zijn woorden. Ik deed weer een stap naar voren en hervatte het losmaken van zijn riem. Ik dacht even een spoor van twijfel in zijn ogen te zien, maar terwijl mijn vingers naar zijn rits gingen, ontdekte ik dat het zijn verlangen niet had gedempt. Langzaam, zodat hij elk tandje uiteen hoorde gaan, begon ik zijn rits open te trekken. Denkend aan mijn fantasie over naamplaatjes, liet ik mijn pink langs zijn erectie gaan.

Jonathan hield zijn adem in toen ik hem voor het eerst aanraakte en ademde pas weer uit toen ik klaar was met zijn rits. Ik bewoog mijn handen om de knoop los te maken en liet eerst mijn vingers in de opening glijden. Ik deed net of ik moeite had met de knoop, terwijl mijn pink de top van zijn gezwollen pik streelde. Jonathan ‘s lichaam verstijfde bij mijn aanraking en ik hoorde hem moeizaam zijn adem inhouden. Ik bleef de hele tijd naar zijn gezicht kijken. Ik zag de lichte bewegingen van zijn gezichts-spieren terwijl ik zijn top plaagde en streelde. Zijn hele lichaam was stijf van concentratie en ik had het gevoel dat ik hem makkelijk over de rand kon duwen. Ik werd bijna overweldigd door mijn gevoelens van macht en verrukking bij het zien van zijn gezicht. Het was tijd een stapje verder te gaan.

Ik greep de zijkanten van zijn broek stevig vast en begon hem langzaam over zijn heupen en billen naar beneden te duwen. Ondertussen hurkte ik langzaam neer. Ik was teleurgesteld toen ik zag dat zijn overhemd over de voorkant was gevallen en hem bedekte voor mijn gretige blik. Ik weerstond de neiging het opzij te trekken, vervolgde mijn reis naar beneden en liet mijn handen zacht langs de zijkanten van zijn benen strijken. Ik was zo dicht bij hem dat ik de haartjes op zijn huid overeind zag komen toen hij huiverde onder mijn zachte streling. Ik nam er de tijd voor. Ten slotte kwam ik overeind en staarde hem zwijgend aan. Zweetdruppeltjes vormden zich in zijn wenkbrauwen en op zijn bovenlip, die hij met zijn tong weg likte. Zijn adamsappel be­woog nerveus op en neer.

“Ik ga hiervan genieten, slaaf. “

Jonathan glimlachte zwakjes. Zijn hart leek er niet bij te zijn. Mijn ogen vernauwden me tot spleetjes.

“Nou, slaaf. Wat is er? Ben je niet blij dat je meesteres gaat genieten?”

“Ja, mevrouw,” antwoordde hij zacht. “Ik ben blij deel uit te maken van Uw genot.”

Hij deed het tot dusverre erg goed, bedacht ik. Ik deed een stap achteruit en plantte mijn handen op mijn heupen ter­wijl ik heen en weer door het kleine vertrek ijsbeerde. Zijn ogen volgden elke stap die ik deed. Ik fronste mijn wenkbrauwen. Zijn hart was er nog steeds niet bij. Ik moest degene zijn die het beste zicht kreeg, niet hij.

“Trek je overhemd omhoog onder je armen,” beval ik.

Toen hij mijn gehoorzaamde, kreeg ik zijn gespierde borst te zien. Ik kon de neiging niet weerstaan dichterbij te komen om de panden opzij te duwen en zijn tepels te ontbloten. Ik boog me naar voren en knabbelde eerst aan de ene en daarna aan de andere tepel.  Jonathan knipperde met zijn ogen, maar maak­te geen geluid. Voelde hij door al die spieren wel dat zijn tepels zich verhardden? Ik boog mijn hoofd weer en voelde hem hui­veren in afwachting van mijn tanden. Glimlachend liet ik mijn tong eerst over de ene en vervolgens over de andere tepel glijden, en gebruikte daarna mijn handen om hem wat meer te plagen. 0, God. Ze waren zelfs nog groter dan de mijne. Genoot hij hiervan, vroeg ik me af. Ik voelde dat mijn eigen tepels opzwollen.

Ik bukte me en liet mijn tong over zijn borst gaan, waarbij ik zijn huid ondertussen kuste tot ik bij zijn navel was. Ik glim­lachte om de manier waarop zijn dijen spanden wanneer ik hem aanraakte en genoot van het gevoel van macht dat het me bezorgde. Ik reikte om hem heen en liet mijn vingers zacht over zijn ruggengraat lopen. Ongemerkt haalde ik zijn veiligheidsbadge van zijn broeksriem en ging verder met plagen. Het was alsof ik mijn armen om een gigantische eik sloeg. Ik merkte dat enkele spieren in zijn linker bil nerveus trokken. Ik schoof mijn vingers in zijn broek en omvatte de ron­dingen van zijn billen met mijn handpalmen. Ik moest mezelf tegen zijn lichaam drukken opdat ik om hem heen kon reiken, en voelde zijn pik hard tegen mijn buik duwen. Toen ik weer in een van zijn tepels beet, vlijde ik mijn lichaam in de lengte tegen zijn gespierde buik. Ik hoorde zijn hart snel in zijn borst­kas kloppen en voelde de rukjes van zijn stijve penis waarmee hij tegen me aan beefde.

Ik boog mijn rug, drukte mijn buik tegen hem aan en trok me vervolgens zo ver mogelijk terug, zodat Jonathan zich moest inspannen om me weer tegen zich aan te drukken. Ie­dere keer dat zijn pik contact met mijn lichaam maakte, kneep ik in zijn billen. Zijn huid was zo stevig dat mijn handen er wei­nig indruk op leken te maken. Ik stond op het punt van tactiek te veranderen, toen Jonathan plots zacht kreunde en zijn heupen zo dwingend naar voren duwde dat zijn bovenlichaam tegen het mijne sloeg. De kracht van de klap liet me bijna wankelen en de schrik ervan maakte dat mijn tanden in zijn tepel zonken. Jonathan snakte naar adem van pijn, genot en hele even dacht ik dat hij klaar­ kwam.

“Ik had gezegd dat je me zonder toestem­ming niet mocht aanraken.” Ik weigerde enig medegevoel te tonen.

“Sorry, mevrouw.” Hij deinsde achteruit.

Ik keek rond in het vertrek en zag, een oude lange houten lini­aal, in een hoek tegen de muur staan. Ik trok mijn handen terug uit zijn broek en liep erheen om hem te pakken. Hoewel de li­niaal gehavend en stoffig was en aan een eind afgebroken, was hij nog lang genoeg voor mijn doel.

“Draai je om slaaf en draag je straf als een man.”

Jonathan draaide zich onhandig om naar het kopieerapparaat, zijn benen belemmerd door zijn broek die rond zijn enkels zat. Ik boog me om hem heen, legde de liniaal op het appa­raat waar ik het kon zien en trok vervolgens zijn onderbroek tot op zijn dijen. In een opwelling wilde ik in zijn uitnodigende billen bijten, maar ik wist niet zeker of mijn tanden wel door zijn stevige huid zouden dringen. Nadat ik hem een paar seconden in spanning had gelaten, pakte ik de liniaal weer, hief mijn hand en gaf hem met de plat­te kant een ferme klap op zijn rechterbil. Hoewel hij de klap moest hebben verwacht, schrok hij hevig en trok zijn spieren samen. Ik gaf hem nog zes klappen, iedere keer iets harder. Zijn kont begon rood te worden.

“Draai je om.”

Het verbaasde me dat zijn gezicht net zo rood was als zijn billen. Ik keek naar beneden en lachte bijna toen ik zag dat zijn onderbroek verward zat rond zijn erectie.

“Kijk nou toch naar je rommelige staat,” berispte ik hem ter­wijl ik de liniaal weer op het kopieerapparaat legde.

“Het spijt mij, mevrouw. Het zal niet meer gebeuren.” Jonathan stak zijn hand naar beneden en probeerde zijn onderbroek los te maken. Ik deed een stap naderbij en sloeg zijn hand weg. Ik hurkte tussen zijn benen, bevrijdde zijn gezwollen pik en trok de onderbroek naar zijn enkels. Mijn ogen bleven op zijn hardheid rusten alsof het de eerste erectie was die ik ooit had gezien. Jonathan ‘s lichaam beefde toen hij naar mij toe zwaaide. Ik wist dat hij wilde dat ik hem in mijn mond zou nemen. Zijn pik was zo stijf en gezwollen dat ik elke ader duidelijk zag. De top was al vochtig en glanzend van zijn vocht. Ik ging langzaam recht­op staan en stak mijn handen naar hem uit.

“Ik moet een blijvende herinnering aan dit moment hebben,” zei ik, terwijl ik mijn vingers langzaam over zijn schacht liet glijden. “Een soort souvenir, zou je kunnen zeggen.”

Terwijl ik sprak keek ik op naar zijn fijn gebeeldhouwde gezicht, zoekend naar een reactie. Zijn gelaatstrekken leken bevroren, afgezien van een licht trekken van zijn kaakspieren.

“Jij wilt toch ook graag dat ik een herinnering krijg?” Ik ver­snelde het ritme van mijn strelingen en voelde hem beven.

“Ja, mevrouw.” Zijn woorden kwamen er bijna ademloos uit, en ik besefte dat hij zijn adem weer had ingehouden. Ik glimlachte tevreden.

“Goed. Buig je over het kopieerapparaat,” beval ik en liet hem los.

Jonathan aarzelde, duidelijk in verwarring over mijn bedoelin­gen. “Tot over het glas,” voegde ik eraan toe. Ik zag dat het hem begon te dagen. Heel even dacht ik dat hij zou weigeren en ik reikte weer naar de liniaal. Met een zucht klom Jonathan op het apparaat en boog voorover. Ik glimlachte en drukte op de knop. Het apparaat zoemde en ik zag een lichtstraal onder het glas. Er klonk een harde tik toen het papier werd doorgevoerd en aan de zijkant naar bui­ten kwam. Ik liep erheen en pakte het vel uit de bak. Jonathan ‘s ogen volg­den mij. Ik kneep mijn lippen samen en zuchtte teleurge­steld. “Niet goed genoeg.”

Ik pakte nog enkele vellen papier, bedekte het glas rond zijn lichaam ermee en schoof stiekem zijn badge goed te kopiëren tussen het papier en het glas, waarna ik nogmaals op de knop drukte.

“Veel beter,” zei ik na enkele seconden, terwijl ik de kopie be­studeerde. “Hef jezelf nu een beetje op zodat je de beste delen niet platdrukt.”

Jonathan glimlachte om mijn woorden en hief zijn billen zodat zijn pik en ballen het glas maar net raakten. Ik vulde de bak op mijn gemak met nieuw papier en legde de vellen en de badge rond zijn li­chaam nog eens goed om onnodige belichting te voorkomen, ondertussen het uitzicht bewonderend. Ten slotte, toen ik zag dat zijn spieren begonnen te trillen door de lastige positie die hij had ingenomen, drukte ik nogmaals op de knop.

“Perfect.” Ik bestudeerde de laatste kopie aandachtig. De badje leek op de kopie vergroeid met zijn pik. Ik stopte alles onder elkaar bij het eerdere kopieerwerk. Nu was het nog puur genieten.

“Hoe­wel ik niet weet of hij wel zo enthousiast is als zou kunnen.” Ik stak mijn hand tussen zijn benen, omhoog naar zijn penis.

“Ruimte genoeg voor ver­groting.” Terwijl ik op de knop drukte voor nog meer kopieën, begon ik hem langzaam met mijn vingers af te trekken.

“Dat is beter.” Ik kneep hem stevig en trok mijn hand terug. “Trek jezelf af”

Het was een beetje lastig voor Jonathan om dat in deze houding te doen en ik moest de vellen papier om hem heen verschei­dene keren verschuiven voor ze goed lagen. Ik maakte nog drie kopieën, deed toen een stap achteruit om van hem te genieten. Vanwaar ik stond zag ik zijn ballen bij iedere streling bewegen. Ik voelde mijn eigen opwinding snel groeien.

“Niet ophouden, maar ook niet klaarkomen,” beval ik schor.

Ik pakte de laatste kopie en bestudeerde hem zorgvuldig. Er bestond geen twijfel over wat het was, of wat hij deed. Ik was geneigd het hem helemaal te laten doen. Wat een plaatje zou dat opleveren! Ik wees het idee spijtig van de hand. Zelfs met zijn mede­werking was de kans erg klein dat ik op het juiste moment op de knop zou drukken.

“Goed, dat is genoeg. Kom eraf en ga voor me staan.”

Ik glimlachte toen ik zag dat hij zichzelf nog steeds vasthield, maar dat hij zijn vingers niet meer bewoog omdat hij niet wist wat ik van hem wilde. Zijn pik stond op knappen en zijn ge­zicht was gezwollen van wellust.

“Je hebt me genot gegeven, slaaf,” zei ik. “Dus heb ik besloten je fantasie te belonen.” Ik huiverde toen ik de honger in zijn ogen zag op het moment dat mijn woorden tot hem doordron­gen. Langzaam hief ik mijn rok tot mijn middel. Ik haakte mijn vingers in het elastiek van mijn kanten slipje en wilde het net naar beneden trekken, toen ik een beter idee kreeg.

“Slaaf, kniel voor me neer en trek mijn slipje naar beneden. Langzaam.” Toen hij begon te knielen, zei ik: “Als je dat hebt gedaan mag je me met jouw tong bevredigen en met je vingers be­spelen.”

Jonathan had geen verdere aanmoediging nodig om te gehoorza­men. Hoewel. Ik had absoluut een ander idee van langzaam dan hij. Hij rukte mijn slipje in zijn gretigheid praktisch naar beneden, terwijl zijn handen in mijn billen knepen en hij mij dicht naar zijn wachtende tong trok. Zodra mijn slipje rond mijn enkels zat stapte ik eruit en spreidde mijn benen om hem volledige toegang te geven. Ik zuchtte toen zijn tong heen en weer over mijn schaamlippen streelde en ik snakte naar adem toen hij mijn gezwollen klit plotseling in zijn mond zoog. Zijn vingers duwden mijn billen vaneen en hij zoog mij nog dieper in zijn mond.

Ik legde mijn handen op zijn schouders om staande te blij­ven en jammerde toen een van zijn handen over mijn billen gleed en de andere naar mijn kruis greep om mijn geslacht te vingeren. Toen zijn duim tegen mijn strakke anus duwde, beet ik op mijn lip en proefde de koperachtige smaak van bloed op mijn tong. Alsof hij de staat van mijn opwinding voelde, zoog Jonathan harder op mijn klit. Zijn tong gleed snel heen en weer over mijn gevoelige huid, en ik drukte mijn vingers stevig in zijn schouders terwijl ik kreunde van verrukking toen het genot mij overspoelde. Beverig duwde ik hem weg.

“Dat was heel goed, slaaf,” fluis­terde ik, terwijl ik worstelde om weer op aarde te komen. “Je mag nu ophouden.”

Jonathan liet me met tegenzin los en ging op zijn hielen zitten. Zijn pik slingerde van de ene naar de andere kant alsof hij naar me zwaaide. Zijn ogen smeulden van hartstocht. Nog steeds met mijn rok omhoog, hurkte ik voor hem neer. Ik stak mijn hand uit en liet een vinger over de lengte van zijn erectie lopen. Jonathan ‘s hele lichaam beefde.

“We kunnen je toch niet in deze staat achterlaten, is het wel?” Fluisterde ik en kneep hem zacht.

“Nee, mevrouw.” Jonathan stem klonk kortaf van verlangen. Glimlachend kwam ik overeind en deed een stap buiten zijn bereik. Ik haakte de punt van mijn schoen in mijn slipje en gooide het naar hem op. Het belandde op zijn borst en viel naar beneden over zijn pik.  Jonathan ‘s gezicht werd rood toen mijn be­doeling tot hem doordrong.

“Nou, ga je gang maar.” Ik ging nog verder naar achteren, terwijl ik mijn rok nog steeds omhooghield. Jonathan haalde heel diep adem. Terwijl hij de lucht langzaam liet ontsnappen pakte hij mijn kanten slipje en begon er zich­zelf mee te wrijven. Tot mijn verbazing was zijn gezicht weer knalrood van schaamte.

“Sneller,” beval ik harteloos.

Jonathan sloot zijn ogen en begon zichzelf heftig te pompen.

“Waag het niet je ogen dicht te doen,” snauwde ik. “Ik wil dat je naar me kijkt terwijl je jezelf aftrekt met mijn slipje.” Tot mijn verbazing besefte ik dat de bevelen mijn gemakkelijk af gin­gen. Ik wist dat ik nogal wreed was, maar het kon mij niet schelen. Ik genoot enorm.

Jonathan opende zijn ogen en deed wat hem was gezegd. Ik merkte dat zijn blik telkens afdwaalde van mijn gezicht, niet om naar mijn lichaam te kijken, maar om zijn schaamte en verne­dering te verbergen. Het besef dat ik op dat moment zo veel macht over hem had, gaf mij bijna net zoveel bevrediging als zijn tong net had gedaan. Ik keek weer naar zijn pik en zag dat zijn ballen al tegen zijn lichaam waren opgetrokken. Zijn ademhaling kwam zwoegend en zijn vingers bewogen steeds sneller. Ik besefte dat hij nu ieder moment kon klaarkomen. Te snel, veel te snel. Ik zou nooit genoeg kunnen krijgen van een man die voor mij mas­turbeerde.

Ik stak mijn hand uit om hem zijn ritme te laten vertragen en m’n plagen te verlengen. Ik was te laat. Met een luide kreun kneep Jonathan het slipje rond zijn lul en kwam klaar. De eerste straal warm sperma werd snel gevolgd door de volgende en nog een. Hij kreunde weer en zijn gezicht vertrok door de heftigheid en het genot van zijn orgasme. Ik liet mijn rok zakken en streek de stof glad. Stilletjes pakte ik mijn stapeltje kopietjes en draaide me om. Ik open­de de deur, stapte de gang op en liep terug naar mijn bureau. Ik glimlachte toen ik de deur achter me dicht hoorde slaan, waarna de grendel er weer voor werd geschoven.

Ik was verheugd te zien dat Jonathan die middag erg afwezig leek. Gedurende het eerste uur zei hij praktisch niets en hij bleef mijn blik vermijden. Ik kon een grijns van triomf nauwe­lijks onderdrukken. Ik trok de compromitterende fo­tokopieën onder de rest van de stapel vandaan en bestudeerde ze aandachtig. Ik zou Jonathan absoluut nooit meer vergeten. En deze dingen zouden wel eens een naambodje op een directiekantoor kunnen betekenen. Misschien moest ik morgen nog meer fotokopiëren? Misschien kon ik ook nog enkele andere ‘haantjes’ strikken en waarom ‘Helga der Führer’ zelf niet? Later, toen ik voor het open raam mijn middagkoffie stond te drinken, voelde ik dat er iemand achter mijn kwam staan. Denkend dat het Helga was was, draaide me om en glimlachte.

“Pas maar op dat je geen kouvat,” waarschuwde Jonathan. “Je zou niet zo bij het open raam moeten staan wanneer je geen slipje aanhebt. Stel dat de wind je rok optilt?”

Ik snakte naar adem. Ik keek snel rond om te zien of nie­mand anders zijn woorden had gehoord. Kennelijk was hij toch niet zo vernederd door zijn ervaring als ik had gedacht.

“Wil je het trouwens terug hebben?” Jonathan stak zijn hand in zijn jaszak alsof hij mijn slipje eruit wilde halen. “Je rende weg voor ik de kans kreeg het aan je terug te geven. Het is natuur­lijk een beetje kleverig…”

“Nee! Hou op.” Ik zag enkele andere secretaressen het lokaal bin­nenkomen. “Waag het niet mijn slipje te voorschijn te halen,” siste ik.

“Goed, mevrouw. Wat U maar wilt.” Hij grijnsde van oor tot oor.

Ja, hm… Nu nog wel.

Riana

Graag uw sterrenwaardering bovenaan en/of reactie onder het verhaal. En/of eventueel rechtstreekse mail met schrijver. Dank u.

Liefs My