Op de woelige baren
Bij storm en bij wind
Denkt hij steeds aan zijn blondje
Dat vrolijke kind
Zij leeft in zijn harte
Zij zingt in zijn bloed
Hij hoort nog haar stemme
In de eb en de vloed
1 -Zeilen als in een droom
Twaalf juli en na weken van slecht weer eindelijk een warme en zonnige dag. Jaap zat aan het roer en zong uit volle borst mee met een cd van zijn Shantikoor. Van woelige baren was overigens geen sprake. De wind zat in de Oosthoek en twijfelde tussen Beaufort twee en drie. In ieder geval was het heerlijk zeilweer. Jaap en Karin waren drie dagen onderweg en na twee dagen van regen en veel wind viel er nu heerlijk te zeilen. Om zo veel mogelijk stroom mee te hebben waren ze vroeg opgestaan. De Oosterschelde af, de Roompotsluis door op weg naar de Normandische kust. De Oosterschelde monding uit, hadden ze ter hoogte van Domburg de gennaker gehesen. Het ging niet hard maar met 4 knopen door het water plus nog wat stroom mee schoten ze lekker op.
Het gezang van Jaap werd afgebroken doordat Karin de cd zachter zette.
“Jaap, jaap, luister eens.”
“He, wat is er?”
“Ik heb net naar het Belgische kustweerbericht geluisterd, we krijgen onweer in de namiddag en morgen wordt het een slechte dag met buien en Zuidwest vijf tot zes.”
“’t Is nu pas een uur, dat onweer blijft nog uren weg.”
“Jaap! Ik ben er niet gerust op, laten we Blankenberge binnenlopen.”
“Ha, ha, dan ben je mooi te laat”, antwoordde Jaap met een cynisch lachje. “Kijk maar! Schuin achter ons zie je het staketsel van de haveningang van Blankenberge.”
“We kunnen toch omkeren?”
“Ja, maar dat doen we niet, ik wil door naar Nieuwpoort en dan kunnen we morgen verder naar Calais of zo. Zien we het vuurwerk op quatorzième Juillet.”
“Als de voorspelling voor morgen klopt, dan wil ik in een haven blijven en niet met gereefd zeil en stormfok laveren en de hele dag stuiteren. Laten we naar Oostende gaan en dan morgen gezellig samen in de stad rondkijken.”
Jaap betrok. Een dag tegen de golven inbeuken is een ding, een dag winkelen in dat verlopen Oostende was toch echt een graadje erger. “En dan verdomme zeker weer een dag lang winkel in en winkel uit?”
“Nou dan blijf jij toch aan boord en pak je een boek”, antwoordde Karin luchtig, het argument van haar man opzijschuivende. Jaap voelde zich gefrustreerd. Eindelijk mooi weer en dan was het al weer zo snel over. Hoezo de vrijheid van het zeilen? Een boek lezen mocht hij. Hij had verdomme nog beter thuis kunnen blijven. Op zijn werkkamer kon hij tenminste nog doen en laten wat hij zelf wilde.
Karin keek vanonder de beschutting van de buiskap naar haar man die weer in gedachten verzonken was. Wat een ellende was het toch geworden met hem. Waarom hadden ze tegenwoordig ruzies om niets? Natuurlijk was hun leven niet helemaal gegaan zoals gepland. De onverwachte kinderloosheid. Haar eigen succesvolle carrière, het schip dat te duur was om zo maar aan de kant te laten liggen en steeds meer een dwingeland werd, Jaap die van iedere zeiltocht een wedstrijd wilde maken. Ze hadden het best goed samen, geen geldzorgen, ze kon de kleren kopen die ze wilde, de inrichting van het huis was naar haar zin maar toch, nu ze de veertig naderde begon het leven op een herhaling van zetten te lijken. Elke ruzie was al geweest, elke discussie gevoerd. Ze ging weer benedendeks en maakte het zichzelf comfortabel met een boek.
Toch wilde het lezen niet vlotten. Hoe lang kon ze dit nog volhouden en wat nog meer was; als je op vakantie met je echtgenoot denkt in termen van volhouden, waar ben je dan mee bezig? Karin dacht terug aan haar studietijd in Utrecht. De muffe flat die ze deelde met twee andere studentes. De wereld lag aan hun voeten en ze zouden alles ontdekken en doen. Ze was mooi, ze vond zichzelf trouwens nog steeds mooi en de vele blikken van mensen om haar heen bevestigden dat, maar juist diegene die haar het dierbaarst was, Jaap, die liet verstek gaan. Die twinkeling die zij vroeger zag, die miste ze tegenwoordig. Seks was ook saai geworden. Hij wilde vooral gepijpt worden en dat vond ze op zich niet erg, ware het niet dat Jaap zo liefdeloos befte dat ze het niet eens meer vroeg. Neuken was ook al verworden tot automatisch gebeuk, waarbij hij het aflegde tegen een vibrator van twee tientjes van de Wehkamp. De tranen sprongen in haar ogen en in de eenzaamheid van een verder lege kajuit liet ze zich gaan. Ze had behoefte om te huilen al schaamde ze zich voor zichzelf. Je hebt het zo goed en dan zo treuren? Karin praatte op zichzelf in en redeneerde haar eigen ongeluk weg.
Tranen duren niet eeuwig en op gegeven moment herpakte ze zichzelf weer en stond op en keek in de spiegel. Er staat hier verdomme een mooie vrouw die midden in haar leven staat. OK, geen kinderen maar dat betekend niet dat je leven over is. Ze praatte op zichzelf in tot ze weer kon lachen, trok haar truitje recht, veegde haar gezicht droog en nam zich voor er wat van te maken, niet linksom, dan maar rechtsom. Ze klom de kajuit uit en nam haar plekje weer in aan de voorkant van de kuip. De wind was intussen wat toegenomen en onder grootzeil en gennaker liepen ze bijna 7 knopen.
“Kijk eens Karin, zie je die grote Bavaria voor ons? Die gaan we met onze oude 30 voeter inhalen!”
“Ja mooi, maar kunnen we de gennaker niet beter weghalen? Het begint steeds harder te waaien.”
“Nee, eerst die boot inhalen.”
Zeilen als in een droom maar jammer dat het niet blijft. Naarmate ze Oostende naderden zag Jaap het donkerder worden en zo vlak onder de kust met 4G bereik kon hij de buienradar raadplegen. “Tering, er komen zware buien aan, je krijgt je zin hoor.” Jaap slaagde erin de schuld van de koerswijziging bij zijn vrouw neer te leggen.
Karin’ s ogen begonnen te tranen door de lompe behandeling. “Jaap, waarom gedraag je je toch als een klootzak? Wat kan ik aan die onweersbuien doen?”
“Ach lieverd, sorry.” Jaap was oprecht ontdaan over het verdriet van zijn vrouw maar het weerhield hem er niet van zich opgesloten te voelen in een huwelijk dat niet meer was zoals hij wilde. “Ik ben nog een beetje gestrest door het werk van de laatste tijd en dat het weer nu niet meewerkt om een verre reis te maken maakt mijn humeur ook niet beter. We gaan naar Oostende en ik stop met chagrijnig zijn. Als het weer morgen tegen zit dan blijven we een dag in Oostende en ik ga met je mee de stad in.”
Terwijl ze de lucht zagen betrekken zeilden ze door naar Oostende. Hun jachtje kreeg een plekje in het Mercatordok midden in de stad en voor er ook maar een druppel viel was het schip klaar voor de nacht. Eigenlijk konden ze prima samenwerken, bedacht Jaap. Als het om directe zaken als het zetten van de spinaker of een rif aankwam begrepen ze elkaar volledig. Koken waar de ander ook trek in had, het juiste drankje op het juiste moment, ze hoefden er niet eens meer over na te denken. Zo ook het restaurant. Jaap leidde Karin naar Arno’ s Café, een visrestaurant op het Wapenplein waar ze eerder geweest waren en heerlijk hadden gegeten. Onder de luifel gezeten genoten ze van de maaltijd en voor wie niet beter wist zou je zeggen dat daar een gelukkig echtpaar zat te genieten van een pan mosselen natuur met friet. Karin, noch Jaap had trek in ruzie en ze vermeden het onderwerp waar het eigenlijk om zou moeten gaan.
2 -Een gure zomer
Het onweer barstte zoals aangekondigd los en terwijl de donderwolken losbarsten boven het plein vermaakten ze zich met het aanschouwen van rondrennende toeristen die doornat werden en de meeuwen die onder de luifels op jacht gingen naar restjes.
Later terug op de boot was er in feite niets veranderd. Ze lazen een boek en gingen uiteindelijk rond middernacht naar bed. Hoewel Karin niet uitgesproken afstandelijk was dorst Jaap het niet aan om ook maar een poging te doen om te vrijen. Het maakte zijn frustratie er niet beter op. Het warme, drukkende weer had hem geil gemaakt en hij vond eigenlijk dat hij recht had op seks maar Karin negeerde zijn kleine toenaderingen en lag op haar rug naar het plafond van de kajuit te staren. Ze was ver weg in de tijd. Terug naar de tijd dat ze Jaap leerde kennen. De ontmoeting via een datingsite, de paar avondjes uit en de eerste seks in haar bed, het was een mooie tijd, zo ook de introductie van Karin bij zijn reeds puberende twee dochters. die eerst wat argwanend waren maar haar snel accepteerden. Het waren drukke jaren maar nu de tweeling studeerde hadden ze tijd voor elkaar. Wat had ze ernaar uitgekeken, maar wat viel het haar nu tegen.
Ze voelde heel goed dat Jaap vrijen wilde en ervaring leerde dat de onrust zou blijven hangen, dus draaide ze naar hem toe en kuste hem. Zijn handen gingen over haar lichaam en hij was niet uitgesproken ruw of lomp maar het was allemaal zo voorspelbaar en saai. Daar kwamen de kusjes op haar tepels, daar was de hand over haar heuveltje. Ze schaamde zich een beetje dat haar lichaam reageerde. Haar tepels werden stijf, haar vagina werd vochtig en toen hij bij haar binnendrong was het geen pijnlijk gebeuren maar ze dacht terug aan de Jaap van zeven jaar terug die alles wilde ontdekken, die haar onverwacht met slechts zijn vingertoppen tot een hoogtepunt bracht en met veel humor standjes uitprobeerde. Jaap kwam snel klaar en trok zich terug. Geen verontschuldiging, geen poging het af te maken. Hij trok een paar tissues tevoorschijn en veegde zijn piemel schoon terwijl zij opstond en op het kleine badkamertje zichzelf reinigde.
Eenmaal terug in bed sliep Jaap al bijna. Ze deelden een vluchtige kus en ‘dat was dat’. Moest ze nu boos worden of beter laten begaan om de situatie niet nog rotter te maken? Ze koos het laatste, draaide zich van Jaap af en droomde weg.
Ze was weer jong, haar tweede vriendje, Egbert heette die en hij was een kampioen in bed geweest. Hun vakantie op Kreta, het appartementje waarin ze de Kama Sutra hadden doorgenomen. Het was hun uitgangspunt geweest voor die twee weken en ze waren een eind gekomen. Ze dacht terug aan die flitsende tong die haar knopje in vuur en vlam zette, de eindeloze stroom kusjes over haar lichaam die haar al bijna deden komen en vooral zijn keiharde pik die eindeloos door kon gaan en haar hoogtepunten bracht tot ze die niet meer kon tellen. Ze had hem gepijpt en genoten van zijn reacties, geleerd waar de gevoelige plekjes zaten en… Ze voelde weer hoe Egbert haar achterlangs nam, krachtdadig maar liefdevol. Ze kon het niet laten de hand die op haar zij lag te verplaatsen en zichzelf te beroeren. Traag streelde ze zichzelf, denkend aan die prachtige momenten van haar jeugd en zo bracht ze zich in alle stilte naar een hoogtepunt.
Hoe stil kan een mens zijn die klaarkomt? Jaap sliep niet en merkte wel degelijk wat Karin deed. Hoe kon hij zo stom zijn? Hij wilde sorry zeggen maar kreeg geen woord over zijn lippen. Ze kon toch ook zelf haar mond opendoen? Waar dacht ze nu aan? Ongetwijfeld niet aan hem! Ligt ze hier een beetje vreemd te gaan verdomme. Laat haar het rambam krijgen. Woede en verdriet vochten weer om een plekje.
Jaap kon niet in slaap komen. Er spookte van alles door zijn hoofd en vooral hoe het zo mis kon gaan in hun relatie. Hij wilde Karin niet kwijt, maar naar zijn gevoel was de spontane Karin verdwenen toen ze zwanger wilde worden. Ja verrek, hij wilde ook graag een kind met haar, maar niet ten koste van alles. Al meer dan een jaar was het bijna of haar thermometer hun seksleven bepaalde. Haar onstuimige ongeremdheid had plaats gemaakt voor passiviteit en zijn pogingen om haar met oraal voorspel op te warmen leken haar niet op te winden. Verdomme, als likken aan een ijslolly. Daarnaast was ze zich met allerlei dingen gaan bemoeien die haar vroeger niet interesseerden. Dat was juist een van de redenen waarom hij van haar hield. Maar nu; ‘moet je niet naar de kapper; je baard mag wel wat korter; dat jasje staat je niet. Nesteldrang?’ Zijn motor, de met veel liefde opgeknapte Moto Guzzi V7 sport. “Waarom doe je dat ding niet weg? Je rijdt er toch haast nooit op en als je er op weg gaat dan ben ik bang dat je een ongeluk krijg. De meiden en ik willen nog langer van je genieten.” De Guzzi stond nu te koop. Weer een stukje van zijn leven dat hij voor haar opgegeven had.
Vanmorgen Westkapelle voorbij, de geul voor de grote scheepvaart naar het Oostgat overgestoken en nog ruim de tijd tot ze de Wielingen de hoofd vaargeul naar de Schelde zouden kruisen, had hij geprobeerd haar aan te halen. Zoals ze vroeger vaker deden en wat ze gekscherend ‘standje ver uit de kust’ hadden gedoopt. Geen boot in de buurt, de stuurautomaat aan en vrijen in de kuip. Hij uitkijkend en Karin op schoot zijn pik berijdend. Zijn poging tot aanhalen werd afgeweerd met een bits “nu niet”.
Ter hoogte van Knokke had hij het ‘ping, ping’ geluid gehoord van een Whatsapp bericht. Zijn fietsmaten met een foto van triomfantelijke bezwete koppen boven op de “Col de Madeleine” en een volgend bericht met hun tijden over de beklimming. Klootzakken! Zijn plan om mee te gaan, 5 dagen fietsen in de Franse Alpen, had hij eenmaal geopperd en toen hij Karin’ s teleurgestelde gezicht zag direct weer ingeslikt en het er niet meer over gehad. Nu het zo ging… Verdomme! Voor de lieve vrede had hij de berichten ook maar niet genoemd.
En dan nu in het verrekte Mercatordok midden in de stad. Veel liever had hij vooraan direct na de invaart, achter het stadsstrand bij de Royal Yachtclub gelegen. Geen sluisje door, genieten van de gezellige drukte en de chaos als er een boot uit een rij van tegen elkaar aangemeerde schepen wilde vertrekken. Hij had ingestemd met Karin’ s voorstel om verder door te varen de stad in met het idee dat hij haar met de privacy van een eigen box gemakkelijker tot ouderwets lekkere lange seks zou kunnen overhalen. Waarschijnlijk zou ze zich, zoals ze de laatste tijd reageerde, met aan weerszijden vastgemaakte schepen geremd gevoeld hebben. Nou ja voor de uitgebreide seks was doorvaren niet nodig gebleken. Zijn gedachten gingen terug naar vier jaar geleden, toen ze wel in een stapel boten bij de Royal Yacht Club hadden gelegen. De meisjes gingen toen nog mee op vakantie en die waren samen Oostende aan het verkennen. Midden op de dag hadden ze zich toen in de kajuit teruggetrokken voor geweldige seks. Eerst negenenzestig, en toen Karin al gillend klaar kwam nog eens van achteren, terwijl zij tegen het kajuittrapje steunde, met haar billen naar hem toe. Het mooiste moment kwam toen ze na een uurtje de kajuitluiken weer openden en een ouder Engels echtpaar, op een boot naast hun, ze demonstratief de rug toekeerden. Later zagen ze dat op de boeg van de Engelse boot de naam ‘Wild Romance’ stond. Wat een schik hadden ze daarom gehad en opnieuw toen de Engelsen de volgende dag vertrokken en met een van afgrijzen vertrokken gezicht “no thank you, we can manage on our own” het hulpaanbod afsloegen om vervolgens met veel gedoe vrij van de omringende boten te komen.
En nu? Jaap draaide en woelde. Hij wilde Karin niet verliezen en hij nam zich voor om meer tijd voor Karin vrij te maken. In ieder geval stoppen met het Shantikoor, hij miste toch al de helft van alle repetities en bijna alle optredens. Morgen ging hij het beter doen. Niet nors, niet aandringen op seks als ze geen zin had en rustig met haar winkelen. Op zoek naar de oude lieve Karin. Hij draaide zich naar haar toe zodat ze lepeltje, lepeltje kwamen te liggen en legde zijn hand liefkozend op haar buik, met de gedachte, ik hoop dat ze zwanger wordt. Gelukkig viel hij toen eindelijk in slaap.
De volgende morgen werd Karin wakker van het geluid van in de toegenomen zuidwestenwind tegen de masten klapperende vallen. Ze voelde Jaap zijn arm over haar heen liggen en ze voelde een ODOL tegen haar billen drukken. Zou ze nu weer een poging moeten doen? Ze merkte wel dat hij zijn best deed en dat wilde ze best belonen. Hij had aangegeven met haar de stad in te zullen gaan en zijn wensen opzij te schuiven. Dat verdiende toch een beloning? Ze draaide voorzichtig om en werkte zich naar beneden. Jaap was nog niet wakker en zocht zich op zijn rug een nieuwe comfortabele houding. Zijn erectie fier omhoog, die was niet gespeeld, dacht ze. Zonder dralen kuste ze de voorhuid met heel vochtige lippen, een afdruk van glanzende huid achterlatend. Hij rook prikkelend, dat vond ze toen en dat vond ze nog steeds. Ze kuste de eikel opnieuw, maar ditmaal opende ze haar mond en nam de hele eikel op waarna ze zachtjes haar lippen spande en hem haar warme en vochtige mond liet voelen. Er kwam slechts een half kreuntje als reactie en dat was een beetje haar eer te na. Zachtjes begon ze haar hoofd te bewegen en likte ondertussen met haar tong langs de nog steeds harder wordende schacht.
Karin pijpte Jaap zelden meer. Ze beschouwde het als een soort ultiem cadeautje en daar moest je zuinig mee zijn maar dit was de gelegenheid, niet zo zeer als beloning maar nog meer als teken dat ze wel wilde, dat ze haar relatie serieus nam en veel voor hem over had. Jaap droomde. Jaap droomde van twee vrouwen die hem verwenden. De ene zat op zijn gezicht en hij kuste het frisse spleetje en de ander pijpte hem. Mijn God wat pijpte ze lekker. Hij voelde hoe een tong plagend onder de rand van zijn eikel ging. Hij voelde hoe zijn voorhuid naar achteren getrokken werd en zijn hele pik in de mond verdween, alles zalig warm, vochtig en strak. Hij probeerde te likken maar er kwam geen reactie. Met open ogen staarde hij naar het plafond van de kajuit. Er waren geen meiden, er was alleen zijn vrouw. Hij zag hoe haar hoofd op en neer ging en voelde hoe een hand zijn ballen masseerde. Waaraan had hij dit te danken? Hoe lang was ze al bezig? Jaap voelde dat hij al op springen stond en schrok. Hij mocht nooit in haar mond komen maar nu.
Even geen verleden, even geen verstand maar alle focus op een perfecte pijpbeurt opdat hij zou snappen hoe diep het haar zat. Ze voelde hem mee stoten en sloot haar hand om zijn schacht. Ze had geen behoefte om misselijk te worden. Wel spande ze haar lippen en zoog hem als het ware leeg. Het moest nu wel gebeuren en het gebeurde ook. Ze voelde hoe zijn zaad in haar mond schoot en hield vol, haar afkeer verbergend. Het orgasme was meedogenloos en hield aan omdat Karin niet stopte. Na gisteren was zijn zaad wel snel verschoten maar hij had het gevoel het mooiste en hardste orgasme ooit te beleven. Pas toen hij helemaal stilviel en verslapte stopte Karin en keek op terwijl ze zichtbaar slikte. Haar blik had verder geen woorden nodig, hoopte ze. Haar ogen vertelden hem dat ze beiden donders goed wisten wat ze voor hem had gedaan. Dat ze haar eigen voorkeuren voor hem opzij had gezet en dat ze dat vandaag ook van hem verwachtte. Je kunt niet samenleven door alleen maar aan jezelf te denken, lieve sukkel. Je zal je naar mij moeten richten zoals ik mij nu naar jou gericht heb.
Tinus Boot & Co
Graag uw sterrenwaardering bovenaan en/of reactie onder het verhaal. Of direct contact met mail. Dank u. Liefs My