Het is nu zomer en ik mis Karin. Karin is mijn winter-fee, mijn schaatsmuze en al bijna drie maanden lukte het ons niet meer om op ‘gestolen’ momenten afspraakjes te maken. Karin is helaas duidelijk in haar weerzin tegen wat zij ‘wiphotels’ noemt.
Het begon afgelopen nazomer met een sportambitie. Eigenlijk al vanaf het moment dat ik had leren lopen ben ik sportverdwaasd en heb ik allerlei sporten beoefend. Achteraf gezien misschien wel te veel verschillende, ik ben in ieder geval nergens een uitblinker in geworden. Schaatsen dat deed ik denk ik al vanaf mijn vijfde en dan vooral op natuurijs en soms met wat vrienden op een van de vele kunstijsbanen die ons land rijk is. Of het klimaatverandering is of niet, de winters met natuurijs zijn schaarser geworden en ik ging de laatste jaren steeds vaker naar een kunstijsbaan. De afgelopen winter was dat mede door de vriendenclub eens per week op een vaste avond geworden. Hoewel ik altijd vond dat ik goed kon schaatsen merkte ik op de baan dat ik de (voornamelijk) mannen die in groepjes (treintjes genaamd) de snellere rondjes rijden niet kon bijhouden. Een enkele keer kwam er wel eens zo’n snelle rijder, die mijn pogingen om er bij te blijven gezien had, naar me toe om wat tips te geven. Die tips hielpen, maar toch nog niet genoeg. Ik wilde beter leren schaatsen. Lid worden van een vereniging was een alternatief, maar als je zoals ik al lid bent van een wielerclub, een tennisvereniging en af en toe een sportschool bezoekt, dan houdt het qua verenigingsleven en contributies wel op. Een ander alternatief was een schaats- school. Ik polste het enthousiasme van mijn maten en die waren tevreden met zoals het nu ging. “Uitslover!” Zeiden ze.
Zo kwam het dat ik me afgelopen schaatsseizoen als man van vijftig inschreef voor les bij een schaats- school. Omdat ik al minimaal twee avonden in de week van huis ben voor sportactiviteiten en mijn vrouw nog een van de andere avonden de deur uit is, besloot ik overdag les te gaan nemen. Het zelfstandig zijn en je werktijden in grote mate zelf kunnen bepalen heeft zijn voordelen. Met dank aan mijn voormalige werkgever, die met een ontslagregeling een einde maakte aan bijna 20-jarige carrière als loonslaaf, was ik ZZP-er geworden en had ik gelukkig een voldoende groot bestand aan opdrachtgevers kunnen opbouwen. Om in de voertaal van mijn oude werkgever te blijven “a blessing in disguise”.
Zo kwam het dat ik begin oktober op een nog warme herfstdag “s morgens langs de ijsbaan, midden van andere leerlingen/ cursisten, de veters van mijn schaatsschoenen zat te strikken. Er bleken meerdere groepen cursisten te zijn en na een paar rondjes met zijn allen schaatsen werd ik ‘gelukkig’ ingedeeld bij de groep met de meest gevorderden. Ons groepje bestond uit mijzelf meegeteld vier mannen en tien vrouwen en het gezelschap varieerde van twintigers tot een zestiger. Als instructrice kregen we een jong grietje, naar ze later vertelde een studente. Ze kon hard schaatsen en wilde dat graag laten zien. Helaas moesten haar didactische vaardigheden nog ontwikkeld worden. De derde week was ‘jong ding’ er niet en kwam er een oudere heer, zestiger schatte ik, naar de groep toe om zich voor te stellen als onze nieuwe instructeur. Nu ja instructeur, we kregen een nogal wazige uitleg en verder stond hij met zijn armen over elkaar langs de kant toe te kijken. De week daarop kregen we een jongeman, die vergat zich voor te stellen en hij praatte zo zacht dat we steeds moesten vragen om een herhaling. De groep onderling begon elkaar inmiddels beter te kennen, de meesten gingen mee voor een gezamenlijk bakje na afloop in het café op de baan en er werden grappen gemaakt over onze instructeurs en gespeculeerd over wat we de verdere cursus nog aan instructeurs zouden krijgen. Ik was het een beetje zat, ik had wat tips gehad waar ik iets mee kon, die tips kwamen echter meer van mijn al veel langer les nemende mede cursisten dan van de instructeurs. Zonde van mijn tijd en zonde van mijn geld. Mijn vriendenclubje, waar ik nog steeds een avond mee ging schaatsen bespeurde, tot hun uitgesproken tevredenheid, geen drastische vooruitgang in mijn schaats- kunst en wilden hun gelijk om geen les te nemen door mij bevestigd hebben. Dat verrekte ik, “wacht maar mannen zo’n ontwikkeling heeft tijd nodig.”
De vijfde week. Terwijl ik midden van mijn lotgenoten mijn schaatsen aantrok komt er een vrouw in instructeurstenue aangeklund op haar klapschaatsen.
“Goedemorgen allemaal, mijn naam is Karin, wie van jullie zijn van de gevorderden groep?” He, weer een nieuwe instructeur. Ik bekeek haar eens goed. Leuke vrouw om te zien. Ik schatte midden veertig. Niet groot ongeveer een meter zeventig. Krullend roodbruin half lang haar kwam onder haar ijsmuts uit. Slank postuur met voor zover dat onder haar getailleerde jackje te zien viel kleine borsten, slanke taille en stevige benen. We gingen het ijs op naar het verzamelpunt van onze groep. Karin deed haar handschoenen uit om ons allemaal een hand te geven en zich verder voor te stellen.
“Ik ga mijn best doen om jullie namen te onthouden” beloofde ze. Tijdens haar verhaal en het voorstel rondje kon ik haar rustig opnemen. Wat beginnend grijs in het rood bruine haar, gelukkig een zelfverzekerde vrouw die haar grijze haren niet verbergt onder een kleurspoeling, lachrimpels, een paar sproeten, klein wipneusje en een brede mond met volle lippen. Geen uitgesproken knappe vrouw maar wel een aantrekkelijke en zo te zien karaktervolle vrouw. Daarna begon de les. Karin vertelde ons over de oefening die we gingen doen, welk doel de oefening diende en ze deed de oefening voor. Terwijl ze de oefening voordeed in een diepe schaats-zit met haar billen naar achteren viel me op dat ze in haar strakke schaatsbroek een heerlijk rond stevig gespierd kontje had. Er schoot me een hele foute opmerking van Berlusconi te binnen ‘een neukbare kont’. Foei Tinus, als je het fout vindt moet je het zelf niet gebruiken. In tegenstelling tot haar voorgangers schaatste ze tijdens de oefeningen met ons mee en kregen we veel individuele aandacht en aanvullende instructies. Ik was blij verrast dat, toen ze met mij mee schaatste, ze mijn naam nog wist.
“Gaat goed Tinus, probeer nog iets dieper te zitten.” Tijdens de koffie na afloop met de groepsgenoten werd Karin uiteraard geëvalueerd. We vonden het een geslaagde les en we hoopten allemaal dat we Karin als instructrice zouden houden. Mede cursist Bram voegde daaraan toe. “Best een lekker wijf”. Ik zou het niet zo voor de hele groep gezegd hebben maar ik was het er volledig mee eens.
Een week later, wij cursisten onze schaatsen aantrekkend, kwam gelukkig Karin er weer aan.
“Goedemorgen Eva, goedemorgen Bram, goedemorgen Tinus…” Het was nog herfst en het was die dag warm voor de tijd van het jaar. Na wat oefeningen en temporondjes hadden we verzameld voor een nieuwe instructie van Karin. Bezweette hoofden onder de verplichte hoofdbedekking, sommige van mijn mede cursisten pelden een laagje kleren uit en ik lurkte aan de bidon die ik op de boarding langs de baan had gelegd.
“He Tinus, ik heb geen bidon bij me, mag ik een slokje van jou.”
“Alsjeblieft Karin.”
“Ik doe mijn jackje maar uit, ik heb veel te veel aan” Onder het jackje bleek ze een strak zittend schaatspak te dragen. Inderdaad zoals ik al dacht, kleine parmantig naar voren prikkende borsten, slanke taille en dan die mooie in het oog springende kont er onder. Zal ze getrouwd zijn, vroeg ik me af. Door haar handschoenen kon ik niet zien of ze een ring droeg. Tegen het einde van de les ging Karin vanuit stand laten zien hoe je steeds je lichaamsmassa moet verzamelen voor de afzet.
“Tinus, wil jij stevig gaan staan en mij een hand geven, dan kan ik het voordoen:” Ja dat wilde Tinus graag. In de weken die volgden waren er twee interessante ontwikkelingen. Dank zij Karin ging ik steeds beter en harder schaatsen. Dat viel mijn maten ook op en in de auto op onze schaatsavond werd dit feit becommentarieerd. Ik denk dat ik het daarbij iets te vaak over Karin had, want maatje Peter merkte op.
“Is die Karin van jou soms -wonder woman-?”
De tweede ontwikkeling was dat ik ontdekte, dat zoals Karin schaats instructie geeft, het een heel lijfelijke sport is. Hand vasthouden om in de bocht te hangen; haar handen op mijn heupen om mijn lichaam boven de schaats te sturen; een zetje tegen mijn billen om me door de bocht te duwen; op het verzamelpunt met haar hand op mijn schouder als steunpunt laten zien hoe je de schaats bijhaalt. Toen me dat begon op te vallen vroeg ik me af of ze dat ook bij de rest van de groep deed. Ja, maar minder. Het werd haar gewoonte om als ze iets voor ging doen, waar ze steun bij nodig had, om dan naar mij te wenken of te roepen “kom Tinus, mag ik even op jou leunen”. Het viel een mede cursiste Paula ook op, want die noemde me lachend ‘het hulpje van de juf’.
De weken vlogen voorbij en ik betrapte me er steeds vaker op dat ik aan Karin dacht en toeleefde naar de wekelijkse schaatsmorgen. Je bent toch niet verliefd Tinus?. Dat kan ik niet maken, getrouwd met een goed huwelijk en een bevredigend seksleven. Behalve wat nooit opgebiechte slippertjes, heel in het begin van onze relatie, al ruim 20 jaar zo monogaam als maar kan. Die slippertjes waren tijdens projecten ver en langdurig van huis en kwamen voort uit geiligheid. Verliefd op een andere vrouw was ik nog nooit geweest. De gedachte dat ik verliefd op Karin kon zijn maakte dat ik me schuldig voelde.
Het werd kerstvakantie en de laatste les voor de kerst had Karin als oefening bedacht dat we met zijn allen achter haar aan zouden rijden, waarbij zij per ronde het tempo langzaam zou opvoeren. Het leek me een geweldige test van ons kunnen. Omdat ik behept ben met een aardige hoeveelheid Bavianenmentaliteit en graag hoog op de apenrots wil zitten besloot ik om direct bij het begin achter Karin ‘s rug te duiken, er niemand tussen te laten en mijn uiterste best te doen om het langst van de groep achter Karin te blijven. We gingen van start, in het begin heel rustig, wat rondjes van 55 seconden per ronde. Daarna begon Karin het tempo per ronde iets op te voeren. Mee gaan ging me goed af, ik reed rustig achter Karin ‘s rug, kopieerde haar slag en probeerde haar diepe zit na te doen. Karin die in de gaten had dat ik direct achter haar reed riep me nog een persoonlijke aanwijzing toe. Ik genoot. Karin kleiner dan ik en dieper in de schaatshouding brak gedeeltelijk de rijwind en ik… ik raakte bijna in trance, ik genoot van het spel van Karin ‘s dijen en billen voor me. Heerlijk gezicht die bewegende spieren van haar ronde kontje in het strakke schaatspak. Ik voelde geen vermoeidheid en bedacht dat ik zo lang mogelijk van het schouwspel voor me wilde blijven genieten. Af en toe achteromkijkend zag ik het rijtje achter ons slinken. Karin riep over haar schouder “de volgende ronde wordt een rondje onder de 40”, snel keek ik achterom, alleen Bram nog over en shit de billen stimulans raakte uitgewerkt, ik voelde mijn poten. ‘De dood of de gladiolen’ dacht ik, ‘ik blijf achter Karin tot Bram er af is en dan nog een ronde’. Het lukte en de vermoeidheid viel mee toen Karin naar me toe kwam en met een high five zei “de laatste ronde was een 36-er, klasse Tinus.”
Omdat het de laatste les voor de vakantie was hadden we afgesproken om met de hele groep in het café op de baan koffie met taart te gaan nuttigen en Karin werd daarvoor ook uitgenodigd. We schoven wat tafeltjes bij elkaar en zochten een plek. Ik wilde zo gaan zitten dat ik naast Karin terecht zou komen. Helaas had Karin al gezegd dat ze eerst nog wat moest regelen en dat ze een paar minuten later zou komen en de vrije plekken naast me werden ingenomen. Bram, de smiecht, had zijn sporttas op de stoel naast zich neergelegd en toen Karin kwam haalde hij zijn tas gauw weg “Karin, hier heb ik nog een plekje voor je”. Zo kwam Karin tegenover me te zitten. Met haar handschoenen uit zag ik een trouwring. Onder de koffie werd gesproken over de afgelopen drie maanden en over wat we geleerd hadden en over de snelle rondjes van zoeven. Een van de dames uit de groep zei “applause voor Tinus, je hield het goed vol”. Waarop Bram zei “hebben jullie dan niet gezien hoe hij zich liet trekken”.
“Nee joh” riep er een “ben je jaloers?”
“Jullie konden het niet zien maar ik wel, Tinus reed zo kort op Karin dat hij klem zat met zijn neus in haar bilspleet en zo werd hij voortgetrokken”. Gelukkig moesten er maar een paar hier om lachen en ik voelde dat ik moest blozen, ‘was mijn fixatie op de kont voor me zo duidelijk geweest’? Karin tegen over mij knipoogde naar me. Even later ging ik wat onderuit zitten en strekte ik mijn vermoeide benen wat verder onder het tafeltje, daarbij per ongeluk met mijn voet tegen de voet van Karin aankomend. Tot mijn blijde verrassing trok ze haar voet niet snel weg, het tegendeel ik voelde hoe ze haar voet tegen de mijne aandrukte en even later tilde ze een been op om een voet op mijn knie te leggen ondertussen gewoon doorbabbelend. We wensten elkaar prettige feestdagen en ik liep vol wilde gedachten naar mijn auto. Auto starten en radio aan. Gelukkig even geen kerstmuziek, wel U2 “One Love. Is it getting better or do you feel the same. Will it make it easier on you now you got someone to blame”. ‘Shit’, dacht ik, klootzak je bent verliefd. Loslaten, je hebt nog niet betaald voor de lesperiode na de kerst. Kiezen voor veiligheid, opzeggen en alleen nog maar ‘s avonds met de vriendenclub naar de ijsbaan.
Een gezellig druk kerstfeest met vrouwlief en de kinderen plus aanhang maakte dat denken aan Karin op de achtergrond raakte. Ik doe niet aan goede voornemens, plus de gedachte, man je bent 50, stel je niet aan, maakten dat ik in het nieuwe jaar verder ging met de schaatslessen. Twee januari de eerste les in het nieuwe jaar. Doordat veel mensen nog vakantie hadden was het erg rustig op de weg en was ik vroeg bij de ijsbaan. Op het parkeerterrein zag ik Karin vlak naast me parkeren. We stapten uit, liepen naar elkaar toe en ik stak mijn hand uit voor een Nieuwjaarswens. Karin negeerde mijn hand, ze sloeg haar armen om me heen rekte zich wat uit en zoende me plat op de mond “een gelukkig Nieuwjaar Tinus”.
Verbouwereerd, reageerde ik te laat en voor ik haar kon terug-zoenen had ze me al weer losgelaten.
“De beste wensen Karin” stamelde ik. We liepen naar binnen en vertelden elkaar over onze jaarwisseling. Ik greep mijn kans door in het gesprek mijn vrouw te noemen zodat ze wist dat ik getrouwd ben. Terugkijkend, een laffe vorm van zelfbescherming. Karin bleek ook aan zelfbescherming te doen, ze vroeg een van de dames uit de groep om haar te assisteren. De kus op mijn mond bleef door mijn hoofd spelen. Zo erg dat ik later mijn kans greep. We reden wat rondjes, ik achter de rug van Karin. Toen Karin in een bocht wat inhield legde ik mijn hand op haar billen. Voor de overige gebruikers van de baan alsof ik zo afstand hield, maar in werkelijkheid om haar billen te voelen en er even in te knijpen. Hm…
De bocht uit, hand van haar billen. Karin hield in tot we naast elkaar reden.
“Beviel het Tinus?” Toen reed ik even met ‘mijn mond vol tanden’.
Een week, waarin ik regelmatig aan Karin dacht, later. De les ging snel voorbij. Na de les en de koffie nog even langs het toilet, het toilet uit komende zag ik Karin mijn kant opkomen.
“Tinus, heb je even?” Ze wenkte me om haar te volgen, een kleedruimte in. De kleedkamer was leeg en Karin sloot de deur achter ons.
“Zo, nu is het mijn beurt” zei ze, terwijl ze een hand op mijn kont legde en er in kneep. “Lekker kontje, dat had ik al gezien en nu wil ik het even vasthouden”. Zonder er verder bij na te denken boog ik mijn hoofd naar haar toe om haar te kussen, een kus die direct enthousiast beantwoord werd. We vonden elkaar in een lange tongzoen, waarbij zij de hand die nog steeds op mijn kont lag gebruikte om onze lichamen tegen elkaar te trekken en ik mijn handen om haar heen op haar billen legde. Ze kuste geweldig en ik wilde dat ze voelde wat het met me deed. Ik drukte mijn vingers in haar billen en trok haar onderlichaam nog strakker tegen me aan, zodat mijn stijve jongeheer door de dunne stof van mijn slip en schaatsbroek tegen haar buik drukte. Mijn stijve werd opgemerkt want ze begon met haar onderlichaam te draaien. Ik genoot en vergat alles om ons heen, Karin kwam na een paar minuten tot bezinning en verbrak de omhelzing. Ze trok me mee naar de deur, drukte me tegen de deur aan om die te blokkeren tegen onverwacht bezoek en omhelsde me opnieuw. Ze liet toe dat ik haar billen vasthield en kneedde. Op het moment dat mijn handen verder op onderzoek gingen en de rits van haar jasje open wilde maken verbrak ze de kus.
“Stop Tinus, het is lekker, maar voor nu genoeg. Ik wil nadenken, ik weet niet of ik dit echt wil”. Het kostte moeite om haar los te laten. We spraken af dat zij als eerste uit de kleedkamer zou gaan en ik pas een paar minuten later. Voordat ze weg ging kreeg ik nog een snelle kus “tot ziens leuke vent”.
“Tot volgende week lekker ding”.
Gedurende de week die volgde spookte het door mijn hoofd ‘ik wil nadenken, ik weet niet of ik dit echt wil’. Wat zou haar besluit zijn en ik maakte mezelf wijs, je kan stoppen, er is nog ‘niets’ gebeurd. Nu terugkijkend en analyserend, ik voelde me gevleid door de aandacht van Karin en dat werkte zodanig dat ik, plat gezegd, mijn pik achterna wilde. Zoals waarschijnlijk andere vreemd-ganders ook doen suste ik mijn geweten met smoezen als ‘er is nog niets gebeurd, misschien krabbelt zij wel terug’ en ‘Ilse hoeft er toch nooit achter te komen.’
Een week later tijdens de les. Karin deed koeltjes en liet met geen woord of gebaar iets merken. Ik maakte me zelf wijs dat me dat goed uitkwam. Zie je nu wel Tinus, niks aan de hand. Leuk spannend kwartiertje een week terug, leuk om aan terug te denken en nu verder met je leven en je huwelijk. Dat me zelf wat wijsmaken lukte niet helemaal, want met een gevoel van teleurstelling stapte ik het ijs af om tegen mijn mede cursisten te zeggen. “Nee, ik ga niet mee koffie drinken, ik heb zo nog een zakelijke afspraak”. Chagrijnig trok ik een beetje van de groep vandaan, alleen op een bankje mijn schaatsen uit toen Karin langs kwam lopen. Tot de hele groep zei ze “tot volgende week allemaal” en bij mijn bankje gekomen zachtjes “tot zo”.
‘Tot zo’, wat bedoelt ze? Buiten op het parkeerterrein? Langzaam viel het kwartje. De kleedkamer van vorige keer? Met mijn sporttas over mijn schouder liep ik weg met nog een zwaai naar mijn mede schaatsers die richting café gingen, de gang in, rondkijken, niemand te zien, snel de kleedkamer in. Leeg. Zal ze komen? Vijf minuten later, nog geen Karin, heb ik me vergist? Bedoelde ze het parkeerterrein of heeft ze me gewoon ongelofelijk tuk en ben ik een stomme zijn pik achterna lopende zak? Gelukkig, kwam even later Karin binnen, ze deed de deur achter zich dicht en ging er met haar rug tegen aan staan. Ik liep op haar toe pakte haar hoofd vast en kuste haar op haar mond. Haar hoofd nog steeds vasthoudend zei ik.
“Hallo lekker ding, ik ben blij dat je hier nu bent. Is dit het resultaat van wat je vorige week zei over nadenken”.
“Sstt…” zei Karin haar armen om mee heen slaande “eerst kussen”. En daar stonden we weer tegen de deur aanleunend als twee verliefde pubers, maar dan wat ouder, te tongzoenen. Haar jackje was nog open en ditmaal liet ze het toe dat ik door de bedekking met Lycra en bh heen haar borsten pakte. Ze ging nog een stap verder door over mijn kruis te strijken en even door de stof van schaatsbroek en boxer in mijn harde paal te knijpen.
Na een paar minuten ouderwets vozen, verbrak Karin het spel. “We moeten gaan voordat we betrapt worden. Ik heb nagedacht en ik ben er niet uit. Mijn gezonde verstand zegt stoppen, maar ik geniet van de spanning. Wat natuurlijk belachelijk is voor een vrouw, die al 20 jaar met de zelfde partner is en moeder is van 2 kinderen”.
Ik vertelde haar hoe ik het vergelijkbaar beleefde. Karin stelde haar grenzen.
“Ik ga voorlopig voor de spanning van ons contact en ik ga niet met je naar bed”.
We spraken af om elkaar naast de schaats-les op de ijsbaan verder te mijden. Geen kleedkamer avontuur meer en we wisselden onze email adressen uit.
“Verzin jij maar een list Tinus hoe we elkaar buiten de ijsbaan kunnen ontmoeten”.
Het eerste wat ik bij thuiskomst op mijn werkplek deed was een emailadres aanmaken “scheveschaats@yahoo.com bleek nog beschikbaar. Vervolgens stuurde ik een neutraal e-mailtje naar Karin ‘s emailadres. – Nieuw emailadres beschikbaar scheveschaats@yahoo.com, wachtwoord SamenZwieren.-
Op het nieuwe emailadres liet ik de volgende welkomstboodschap achter. – Lieve Schaatsenrijdster, aka Lekker ding, Dit email adres heb ik voor ons beiden aangemaakt om veilig te kunnen communiceren. Op dit adres kunnen we boodschappen aan elkaar achter laten. Ik heb genoten van onze vrijpartijen in de kleedkamer en ik kom snel met een list. Lieve groet, Tinus.-
Haar antwoord kwam de volgende morgen – Lieve Tinus, aka lekkere vent,
Goed idee van het emailadres. De naam vind ik overigens nogal over de top fout gekozen. Vol verwachting klopt mijn hart in afwachting van je list.-
Twee dagen later bood de list zich spontaan aan, een van mijn opdrachtgevers had problemen met zijn systeem back-up. In het verleden had deze klant al aangedrongen op mijn inzet buiten kantooruren en ik had dat steeds afgehouden. Nu kon ik zeggen “ik ben zo druk overdag dat ik deze keer wel buiten kantooruren het probleem wil oplossen”.
Na emailcontact met ‘scheveschaats’ werd er een avond in de komende week bepaald en belde ik mijn opdrachtgever over de sleutels van het pand en de alarmcodes.
Mijn vrouw vroeg zich overigens wel af waarom ik, die avondwerk bijna altijd weigerde, nu wel akkoord ging. Het antwoord was de eerste leugen die ik mijn vrouw in de affaire met Karin vertelde. De dagen voor ‘de avond’ bleef wat er mogelijk zou gaan gebeuren door mijn hoofd spelen. Op de avond begon ik om zeven uur met mijn klus en om acht uur zou Karin komen. De storing oplossen bleek gelukkig in dit geval een peulenschil van drie kwartier werk. Het was een regenachtige avond en het bedrijfspand stond op een godsverlaten plek van een industrieterrein. Ik zorgde dat ik ruim voor achten bij de ingang was om Karin op te wachten. Keurig om acht uur stopte er een Volvo op het verder verlaten parkeerterrein en stapte Karin uit. Dit was voor het eerst dat ik haar zonder schaats-outfit zag. Strakke spijkerbroek, en een sportief jasje. Ook zonder strakke schaatskleding een verrekt aantrekkelijke vrouw. Ik liep haar tegemoet voor een kus, die ze handig ontweek.
“Tsjesus Tinus, wat een plek om een dame voor een eerste afspraakje uit te nodigen”. “Je hebt het ergste nog niet gezien” zei ik naar het bord op de gevel wijzende -Diepvries paradijs-.
“Ja, hartverwarmend” zei ze naast me naar binnen lopend.
Binnen sloeg ik mijn armen om haar heen voor een kus. “Hangen hier geen camera’s?”. “Jawel, zowel binnen als buiten, maar dat systeem heb ik tijdelijk uitgeschakeld”.
“Oh” zei ze en ze liet zich zoenen. Vanwege de comfortabele stoelen en de zitbank nam ik haar mee naar het directiekantoor. Ik wist dat daar ook een koelkastje stond en daar had ik een uur geleden de meegebrachte fles rode wijn alvast ingezet.
“Wil je een wijntje?”.
“Misschien straks, nu wil ik jou”. Dat is heftig, dacht ik nog toen ik mijn armen om haar heen sloeg. Al kussend voerde ik haar mee naar een luxe leren bureaustoel. Ik ging zitten en Karin deed haar jasje uit en kroop bij mij schoot. Een harde had ik al en Karin nestelde zich er boven op. Een lekkere lange tongzoen volgde, waarbij Karin, die door meerdere lagen broekenstof mijn harde voelde, op mijn schoot heen en weer schoof. Na een tijdje zei ze; “wacht even”. Ze maakte zich los uit mijn omhelzing, stond op en kroop opnieuw op schoot nu met haar gezicht naar me toe en haar benen om me heen. Mijn pik zat nu zo knel dat ik haar vroeg om even op te staan zodat ik, daarbij lachend gade geslagen door Karin mijn pik wat recht omhoog kon leggen in mijn broek.
“Knelt het Tinus?”.
“Voel maar” zei ik haar hand pakkend en die naar mijn kruis brengende. Voelen dat deed ze door me hard in mijn kruis te pakken en mijn pik door de stof van mijn broek te kneden. Shit als ze zo doorgaat kom ik klaar in mijn onderbroek, dacht ik. Mijn beurt om haar tietjes vast te pakken en er zachtjes in te knijpen. Haar hand ging naar mijn riem om die los te maken, terwijl ik haar bloesje open knoopte. De ritssluiting van mijn gulp ging omlaag en ik schoof haar bh-tje omhoog. Wat een verrukkelijke tietjes heeft ze. Niet groot, puntig met kleine roze tepels. Ondanks haar leeftijd en twee kinderen had de zwaartekracht maar nauwelijks grip op haar borsten gekregen. Ik bukte me om haar tietjes met mijn mond te liefkozen en haar tepeltjes tussen mijn lippen te nemen. Ze kreunde zachtjes. Mijn beurt om haar broek los te maken en met mijn hand in haar broek over haar slipje te gaan. Hm… een drijfnat kruis. Terwijl ik door haar slip haar natte kutje aaide, trok ze de rand van mijn boxer over mijn pik heen naar beneden en ze pakte mijn snikkel vast. Zo streelden we elkaar even. Ik wilde haar blote poes zien en voelen. Ik zakte op mijn knieën, helaas moest ze toen mijn jongeheer los laten. Op mijn knieën voor haar trok ik haar broek zo ver mogelijk omlaag en pakte ik de rand van haar slipje om het langzaam naar beneden te trekken. Een met roodbruine krulletjes begroeide venusheuvel werd zichtbaar en daar onder haar getrimde poes. Bij een poging een kus op haar natte kut te drukken pakte ze mijn hoofd vast en zei; “later misschien”. Even was ik afgeleid ‘later misschien?’ Karin was niet afgeleid want die kleedde zich verder uit en stond even later bloot voor me. Ik vergat even om me uit te kleden, zo genoot ik van de onthulling van Karin. Haar parmantige puntige tietjes, de roze tepeltjes, een platte buik, haar heupen, de licht behaarde venusheuvel en toen ze zich even omdraaide haar lekkere stevige billen. Veel schaatsen zorgt bij Karin voor sterk ontwikkelde bilspieren en zo voor een fraaie bilpartij. Karin zag hoe ik haar bekeek. “Bevalt het je?” Hierop reageerde ik met “je bent een geweldig mooie vrouw”. Snel kleedde ik me ook uit en trok haar heerlijke blote lijf tegen me aan. Mijn handen op die lekkere kont en mijn rechtopstaande jongeheer tegen haar buik, wat een goddelijk rijk gevoel was dat. Karin gaf me een lange tongzoen terwijl mijn kloppende pik tegen haar buik drukte. Ik zakte iets door mijn knieën en drukte met mijn hand mijn pik omlaag tussen haar benen zodat ze als het ware op mijn pik zat. Karin schuurde even over mijn pik heen en weer. Tering, dacht ik als ze hier mee doorgaat kom ik nu al zonder in haar poes te zijn geweest. Plotseling stopte ze, “hier moeten we mee stoppen, anders zit je zo in me en dat wil ik niet”. Ze pakte mijn pik weer in haar hand om hem zachtjes te kneden en ik… ik dacht als mijn pik er nog niet in mag dan maar mijn vingers. Heel voorzichtig ging ik met mijn wijsvinger in haar kut op zoek naar haar kittelaar. Karin bleek een flinke knobbeltje te hebben en die ging ik eerst met een en toen met twee vingers verwennen. Karin ‘s onderlichaam kronkelde in mijn armen en ze kreunde zachtjes terwijl ze zich aan me vastklampte.
“Laten we gaan liggen” zei ze en ze trok me mee naar de bank. Op de bank gingen we met de gezichten naar elkaar toe liggen terwijl ik haar klaar vingerde en zij me aftrok. Een keer moest ik haar aftrekkende hand even vastpakken en stil houden om niet te snel te komen. Toen ik hoorde dat Karin ging komen, liet ik me gaan. Karin schreeuwde het uit en mijn natte vingers werden nog veel natter doordat ze sproeiend klaar kwam. Mijn lading belandde op haar hand, op de bank en ook nog deels op haar blote buik.
Nahijgend bleven we een paar minuten knuffelend liggen.
“Dat was lekker Tinus, dank je wel”.
“Idem” zei ik.
“Waarom mocht ik je geen kus op je poesje geven?”
“Ik heb me voorgenomen dat je niet met je pik of met je tong in me mag, dat geeft me het veilige gevoel dat ik mijn man maar een beetje besodemieter”. En even later “zo hebben we toch ook pret?”. Ik beaamde dat door haar een kus te geven.
Terwijl Karin de fles uit het koelkastje haalde en inschonk ging ik op zoek naar tissues of handdoeken. Met de in de kantine gevonden handdoek liet Karin me haar natte poes drogen en het sperma van haar buik vegen daarna maakte ik de bank zo goed en kwaad als het ging schoon.
Een half uur later vertrok Karin weer, tip top aangekleed, naar huis en ik ruimde de rommel op, zette de camera bewaking weer aan, alarm er weer op. Alle sporen uitgewist, snel het pand uit. De besmeurde handdoek heb ik maar meegenomen en onderweg met de wijnfles geloosd. In de auto spookten allerlei gedachten door mijn hoofd. Zullen we ooit echt neuken? Factureer ik mijn klant eerlijk voor een uur werk, maar hoe verklaar ik dan, als iemand het controleert, dat het alarmsysteem tweeënhalf uur uitstond of toch maar tweeënhalf uur factureren? Zoals Karin het verwoordde zijn we net Bill Clinton, er was geen sprake van genitale penetratie dus, “I did”nt have sex with that woman”. Gelul Tinus, je hebt wel seks gehad, je hebt er van genoten en je hebt je vrouw bedrogen! Hoe zal Karin zich nu voelen?
De twee weken daarop werd het druk op scheveschaats@yahoo.com. Verslavend druk en zo druk dat mijn vrouw op een gegeven moment vroeg “kun je die telefoon niet even wegleggen?” Uit de berichten van Karin bleek dat zij minstens zo aan de spanning van ons contact verslaafd was als ik en naarmate de dagen verstreken net zo’n een behoefte had aan een ‘encore’. De voorjaarsvakantie kwam er aan, mijn maten gingen op vakantie en op onze schaatsavond was ik alleen over. Alleen? Ik zette een bericht op –scheveschaats- en vroeg Karin om die avond samen te gaan schaatsen, een privéles? Karin wilde en kon, ze had alleen die avond niet de beschikking over een auto. Of ik haar op wilde halen? Dat kon geen kwaad, ze reed wel vaker met clubgenoten mee naar de ijsbaan. Het weer leek bijna spelbreker te gaan worden. Harde wind en regen, weeralarm code geel.
“Waarom blijf je niet thuis met dit weer?” vroeg mijn vrouw.
“Ach, gaat wel en de mannen rekenen op me” was mijn smoes. Op het afgesproken tijdstip stopte ik voor de woning van Karin, twee maal zoals aangegeven toeteren en daar kwam Karin naar buiten hollen met haar schaatstas boven haar hoofd als paraplu. “Hallo”, schaatstas op de achterbank en Karin naast me, waarbij ze direct en hand op mijn knie legde. De wijk uit en even stoppen. Karin vroeg niet waarom ik stopte en greep de gelegenheid voor een kus gretig aan. Dit herhaalde we nog eens vlak voor de ijsbaan. Gelukkig heeft de baan een overkapping. Hollend door de regen naar binnen. Schaatsen aan. Ieder een geschikt treintje opzoeken en rijden. Niet opvallend samen optrekken, want Karin heeft veel bekenden op de baan. Heel even, niet te lang, samen op-schaatsen en later nog eens een paar rondjes achter Karins billen, ik kon het niet laten.
Na een uur zochten we de auto weer op en reed ik naar een bijna verlaten parkeerterrein bij een winkelcentrum, om in een hoekje, zo veel mogelijk uit het zicht, te parkeren. De regen roffelde op het dak van de auto toen we begonnen te knuffelen. Na wat lange zoenen kroop Karin over het midden console heen bij me op schoot. Kussen, haar jack open ritsen, haar borstjes vastpakken. Toeval of voorbereiding? Karin droeg geen lastig schaatspak maar een schaatsbroek met koordsluiting en een shirt. ‘De gelegenheid maakt de dief’. Ik maakte de strik in het koordje van haar broek los om haar shirt en onder shirt uit haar broek te trekken. Vervolgens met mijn handen op haar blote huid over de strakke buik naar haar borsten. Bh omhoog geschoven en ik had haar tietjes vast. Karin zat lekker met haar kont over mijn pik te schuiven en ik schoof haar shirtje zo ver omhoog dat ik een van haar tietjes in mijn mond kon nemen. Mond wijd open en haar hele tietje in mijn mond en daarna langzaam het tietje uit mijn mond laten ontsnappen tot ik met mijn lippen alleen nog haar tepel vasthad. Terwijl ze kreunde probeerde ik een hand in haar broek te krijgen. Dat lukte niet goed, we zaten te veel bekneld. Ik probeerde de stoel naar achteren te schuiven toen Karin zei.
“Ho, ho Tinus, niet hier. Ik weet een betere plek”. Met grote tegenzin liet ik haar los en Karin worstelde zich weer op haar eigen plaats. Karin trad op als gids en onderweg vroeg ik “ken jij het nummer “paradise by the dashboard light” nog? Ik moest daar net aan denken, zo samen in de auto en ik proberen om mijn hand in je broekje te krijgen”. Karin begon te zingen en ik viel in “I remember every little thing As if it happened only yesterday. Parking by the lake. And there was not another car in sight. And I never had a girl looking any better than you did. And all the kids at school they were wishing they were me that night”.
Schaterend van het lachen reden we door de regen. Karin leidde me naar een leeg en verlaten parkeerterrein op een industrieterrein. Ik stapte snel uit om de achter-stoelen neer te klappen zodat een vlakke laadruimte ontstond. Nou ja laadruimte, ook voor andere doelen geschikt. Ik dook achterin en Karin worstelde zich tussen de voorstoelen door naar achteren. In elkaars armen begon het spel. Gelukkig regende het nog steeds pijpenstelen of pijpte het regenstelen en stopte het niet bij de regenstelen. Nu mocht ik wel met mijn hand in Karins broek. En ik hielp haar de galgjes van mijn schaats-salopette omlaag te doen en het ding omlaag te stropen. Mevrouw had een plan, een heerlijk plan, ze drukte me op mijn rug, leunde over me heen om mijn pik te bevrijden en ze sloot vervolgens haar lippen om mijn eikel. Sodeju, hij was hard en toch voelde het of er nog meer bloed in mijn pik stroomde. Ik denk dat ze mijn bloedsomloop voelde kloppen in haar mond.
“Hm… lekkere zoutstengel”. Ondertussen had ik mijn hand in haar slipje en ik vingerde haar kletsnatte poes. De regen buiten en onze warmte binnen zorgden er voor dat de ramen snel beslagen waren en zo hadden we een ‘veilige’ liefdescocon gecreëerd. Karin begon verder aan mijn salopette te sjorren en ik wurmde mijn schoenen uit zodat salopette en boxer helemaal uit konden. Daarna was het mijn beurt om Karin uit haar broek en slipje te helpen. Karin drukte me weer op mijn rug en nam opnieuw mijn eikel in haar mond, na wat inleidend gesabbel begon ze me heel rustig te pijpen waarbij ze mijn jongeheer steeds iets verder in haar mond nam. Zo’n verwenning diende beloond te worden. Ik trok haar zo boven op me, dat ik met mijn neus in haar krulletjes, mijn tong haar poesje kon laten verkennen. Zo verwenden we elkaar in 69 houding. Net toen ik dacht, nu moet ze even stoppen anders explodeer ik veel te vroeg in haar mond, stopte Karin. Ze kreunde luid en concentreerde zich helemaal op haar door mijn tong verwende clitoris. Zonder verder te pijpen hield ze gelukkig wel mijn pik in haar warme mond, zodat ik op het randje bleef zweven. Ik vermoedde door haar gekreun en bekkenbewegingen dat ze ging komen, met in gedachten hoe ze de vorige keer spuitend klaar kwam stopte ik. Ze liet mijn pik uit haar mond ontsnappen, “doorgaan!” Ik draaide ons om zodat Karin op haar rug kwam te liggen en ik keerde me boven Karin om, waarbij ik mijn hoofd stootte tegen een van de bevestigingen van de gordelspanners. Deert nu niet, doorgaan. Zonder hulp vond mijn pik zijn weg naar Karins ontvankelijke kut en met een stootje gleed hij er in. Gelijk helemaal tot aan mijn ballen naar binnen.
“Ja, ja… doorgaan. Toe harde stoten”. Al na een paar stoten kwam ze gillend en aan de vochtigheid te oordelen, weer spuitend klaar. Ik stopte even om zelf nog niet te komen en daarna begon ik weer, eerst rustig dan steeds harder tot ze weer kwam. Ik genoot even van het gevoel dat die klaarkomende kut mijn pik gaf en begon met lange en diepe halen in haar te bewegen terwijl Karin bleef komen en ik mijn sperma in haar spoot.
Ik was mijn vrouw deze keer dankbaar voor de vele pakjes tissues waarmee ze de auto altijd vol stapelt. Terwijl we ons in de beperkte ruimte opknapten en aankleedden zei Karin “kom eens Tinus, laat eens kijken”. Ze pakte mijn hoofd en zei “je bloedt, heb je je hoofd gestoten?” Ook hier kwamen de tissues van pas. Knuffelend liet Karin merken dat ze genoten had en ik hoorde ondanks haar eerdere voornemen geen spijt over de penetratie. Terug op onze stoelen voorin de auto startte ik de motor en ik zette de airco aan, zodat we langzaam weer zicht kregen door de ontwasemende ramen. Verder op het parkeerterrein was er een auto bijgekomen, ook beslagen ramen. Volgers van een goed voorbeeld? Later, na Karin thuis afgebracht te hebben, bedacht ik, lul je hebt geen condoom gebruikt. Op weg naar huis verzon ik een smoes voor de hoofdwond, gevallen op het ijs leek me wel een aardige.
Een paar weken verder zat het schaatsseizoen er op. Er was geen gelegenheid meer voor een nieuw samenzijn. Ons email contact liep vervolgens compleet uit de hand, tot we afspraken dat we ieder maar twee berichten per week zouden sturen. Maar wat voor berichten! In de tussenliggende dagen leefde ik naar onze berichten toe. De affaire met Karin, de spanning en de uitwisseling van geile berichten maakte overigens dat mijn huwelijks seksleven, dat al niet slecht was, een extra stimulans kreeg.
Morgen is het eindelijk zover, eindelijk weer een afspraak. Karin gaat een trainingsrondje op de racefiets maken, zogenaamd met clubgenoten en zij is niet de enige die gaat ‘fietsen’. Ook mijn racefiets gaat de garage uit en dan op weg naar het ‘rendez vous’ punt. Nee, ik heb geen condooms gekocht want dankzij heel veel e-mails op scheveschaats@yahoo.com ken ik haar voorkeuren.
Graag uw sterrenwaardering bovenaan en/of reactie onder het verhaal. Of direct contact met mail. Dank u. Liefs My