Ik denk terug aan Martine, mijn eerste liefje. We waren buren en pubers. Onze ouders gaven ons een strenge opvoeding, maar geen enkele opvoeding stopt de natuur. Wanneer ik alleen op mijn kamer was, wachtte ik vol ongeduld op het moment wanneer ze even in de tuin wandelde en zich verschool achter hun tuinhuis. Ze ging steeds met haar rug tegen de houten muur zitten, zichtbaar genietend van de zon op haar lichaam. Ze droeg steeds een rok en in de zomermaanden was die erg kort. Haar hand verdween eronder en ik had geen tekeningetje nodig om te begrijpen dat ze nog van andere dingen genoot.
Soms kruisten we elkaar in de straat en ik knipoogde altijd. Ze glimlachte terug, maar blozend en met haar hoofd omlaag versnelde ze haar stappen en keek meestal nog eens achterom. Mijn hart bonsde hevig en ik wist wel dat ze aan mij dacht, maar durfde het gewoon niet zeggen. Bekend fenomeen.
Het duurde een tijdje voor ik doorhad waarom ze ook achter het tuinhuis speelde. Ze wou dat ik keek. En dat deed ik ook. Het wondt haar op, de gedachte dat mijn ogen op haar gericht waren. We verlangden om elkaar eens te strelen, zonder het te zeggen.
Op een dag was het zover. De voordeur was nog maar net dicht – mijn ouders gingen er even op uit – en ik belde bij haar aan. Ik wist dat ze alleen was. Mission impossible in één uur de tijd. Ze opende de voordeur en alle elementen waren aanwezig om me in vuur en vlam te zetten. Kapsel loshangend over haar schouders, zwoele blik, lippen die uitnodigden om gekust te worden, ogen die fonkelden van lust. Een heerlijk parfum bedwelmde me. Haar licht topje waar tepeltjes doorheen kwamen piepen en waaronder haar navel net zichtbaar was, samen met een kort blauw jeansrokje, deden mijn blik aan haar lichaam vastnagelen. Die verleidelijke blik in haar ogen trok me mee naar binnen.
We haastten ons naar boven. Onze kleren vlogen in het rond, we streelden, kusten. Ik zoog aan haar volle jeugdige borsten, likte haar jonge strakke lichaam en streelde haar fluweelzachte huid. Ze giechelde wanneer ik mijn penis uit mijn broek haalde en fier in de hoogte liet zwiepen. Opgewonden trok ze mijn staalharde penis af en mijn zaad spoot recht omhoog zoals een fontein, om uiteindelijk op mijn buik te belanden.
Nadien ging ze languit op haar bed liggen, kreunde zachtjes wanneer ik haar slipje uittrok en spreidde haar lange benen. Ze duwde haar bekken verder omhoog en ik likte voor het eerst aan glimmende donkerroze schaamlippen. De smaak is me steeds bijgebleven en de drang om het terug te doen is steeds sterker geworden. Haar zacht gekreun weerklonk nog lang in mijn hoofd en bezorgde me steeds een stevige erectie wanneer ik eraan terugdacht. En dan dacht ik steeds: “het was nog niet af.”
Onze wegen divergeerden, we studeerden verder, elk in een andere studentenstad. Ons partijtje knuffelen werd verleden tijd en kreeg geen vervolg. Ik vernam dat ze het ene liefje na het andere had. Ik niet zo frequent, maar toch. Lekkere vrouwen lieten me niet onberoerd.
De jaren vlogen voorbij. Ook mijn geheugen werd wat vager. Een mens vergeet algauw zijn jeugd. Af en toe flakkerden nog fragmenten op, zoals nu…in de tegenwoordige tijd.
Twintig jaar later zit ik in de wachtkamer van een cardioloog een artikel te lezen dat handelt over de jeugd van tegenwoordig. Het doet me terugdenken aan Martine.
Ik hoor een kille nagalm van hakken in de gang van de praktijk. De deur van de wachtzaal draait open.
“De volgende?” klinkt het, alsof ze niet wist dat er maar één in de wachtkamer zit.
Ze glimlacht, want ze heeft blijkbaar het grappige van de zaak door.
“Ik ben de enige,” lach ik terug.
Maar mijn glimlach wordt oncontroleerbaar wanneer ik haar blik herken. Martine, verdomme! Haar ogen, dat wipneusje en die deugnietblik vergeet je nooit. Dit moment is veel te mooi om waar te zijn. De wereld is klein, soms heel klein.
Haar bril met modern rechthoekig montuur bevalt me. Ook haar donkerbruin halflang haar – vroeger was het donkerblond krullend – met warrige snit, kastanjebruine ogen en een stralend wit verzorgd gebit prikkelen me weer. Alleen een iets te diep gebruind gezicht, maar ja…Ze is veranderd.
Ik volg haar door de volledig in het wit geschilderde gang.
Ze ruikt heerlijk en dit wekt herinneringen op naar het moment waarop ik lang gelden bij haar thuis aanbelde. l’histoire se répète. Een consultatie bij de cardioloog is geen opwindende gebeurtenis, maar haar aanwezigheid maakt dit goed. Het is alsof ik alles herbeleef.
De praktijk is half duister. Op de achtergrond hoor je de echograaf draaien en onder het bureau de ventilator van haar PC. Enkel de bureaulamp straalt een sterk wit licht uit over het keurig opgeruimd bureaublad. Ze begint me te ondervragen terwijl ze de nota van mijn huisdokter naleest. Een glimlach verschijnt op haar sensuele volle lippen. Ik ben nieuwsgierig naar de oorzaak daarvan.
De ene vraag na de andere wordt gesteld en ik antwoord zo nauwkeurig mogelijk. Op de vraag of ik er tijdens het vrijen last van heb antwoord ik bevestigend. Ze glimlacht alweer en gauw verandert het gespreksonderwerp. Ze heeft het door. Mijn achternaam, leeftijd en geboorteplaats en een controlerende blik doen bij haar een belletje rinkelen. Even leunt ze achterover in de lederen bureaustoel, zucht en blijft me aankijken.
“Kris, Kris…dat is lang geleden,” lacht ze.
Ik word warm vanbinnen en voel me terug heel jong.
Even gaat ons gesprek over geschiedenis. Haar studies, mijn studies tot we uiteindelijk weer tot de point komen: hartkloppingen.
“We gaan dat allemaal eens onderzoeken hé. Kleed je maar uit, alles onder de gordel aanhouden en gaan liggen op dat bed bij de echograaf, wil je?”
Daar lig ik dan. Onderdanig aan al haar wensen. Wat ze vraagt moet ik doen, zonder tegenspreken. Ik ben haar patiënt, lekker gewoon. Ze is even de meesteres, alleen een zweepje ontbreekt nog.
De plaats van gebeuren is half duister. Haar contouren zijn zichtbaar, de invulling een beetje donkerder. De illusie windt me op. Ik heb haar lichaam vroeger gekend, gekeurd en geprikkeld. Wanneer ik mijn ogen sluit wordt het beeld van haar in dat lichtblauw rokje achter het tuinhuis op mijn netvlies geprojecteerd. Die details van wat toen gebeurde worden plots haarscherp.
Ik schrik en open mijn ogen. De film wordt onderbroken.
Het eerste contact met de echograaf is koud. Haar elleboog rust even op mijn kruis en ze beweegt de kop rustig over mijn borst, terwijl ze het beeld van de echo bestudeert. Vingervlug tikt ze op het klavier van het toestel en ik merk dat ze de afmetingen van mijn hart registreert. De snelle bewegingen van haar smalle vingers en rood gelakte nagels doen me aan vroeger denken wanneer ze mijn penis streelde.
“Zo te zien doe je aan sport,” zegt ze zacht.
Haar stem is nog steeds heerlijk.
“Ik merk het aan de grootte van je hart,” gaat ze glimlachend verder.
Die glimlach verbergt iets. Geniet ze van dit moment? Ik denk het wel. Soms kan je de chemie aanvoelen van een vrouw en dan heb je nog één kans op twee dat het juist is. Dit is een magisch gevoel waardoor je kriebels krijgt en ervan uitgaat dat er “iets” is bij haar dat je bereikt waardoor ze wil zeggen: “ik val nog steeds op jou.”
Boven de echograaf steekt ze een leeslamp aan om wat notities te nemen. De kop van de echograaf rust nog op mijn borst. Terwijl ze schrijft bestudeer ik haar nauwgezet. Het felle licht van de halogeenlamp creëert een mooi effect, alsof ze op een toneelpodium in de schijnwerpers staat.
Plots draait ze zich naar mij toe en neemt de kop weg. Terwijl ze zich bukt om een doekje te nemen uit een doos die wat lager staat dan de tafel, kan ik recht in haar decolté kijken. Haar boezem wordt ondersteund door een wit kanten bh. Lieve hemel, mijn trouwe bondgenoot wordt groter. Heerlijk. Zou ze het gemerkt hebben?
“Je gaat fietsen,” zegt ze. “We gaan je hart een inspanning laten doen,” gaat ze verder.
Ze wrijft met het doekje de gel weg op mijn borst, heel langzaam alsof ze me wil strelen. Af en toe kijkt ze me aan. Oogcontact prikkelt me. Een moment van korte duur, maar met enorme gevolgen. Normaal doet de patiënt dit, maar dit is een teken dat ze ervan geniet. Alsof dit voor haar het moment is om me aan te raken. Haar ogen fonkelen. Ze glimlacht. Ik neem vlug haar hand vast terwijl ze wrijft, maar even vlug trekt ze haar hand terug.
“Dat kan jij ook alleen hé,” lacht ze.
Ik droog verder mijn borstkas af en ga naast de fiets staan.
Ze brengt sondes aan op mijn borststreek en weer is dit een aanleiding voor haar om me onrechtstreeks aan te raken. Zichtbaar geniet ze van elk kortstondig moment wanneer ze een zuignapje op mijn huid vasthecht.
Ik neem plaats op de fiets en de sondes worden verbonden met een laptop. De beklimming kan beginnen. Ze zit naast me en houdt alles in het oog, ook mijn blik. Het flirten met de ogen begint. Ik kijk, zij kijkt weg, ik blijf kijken en ze lacht.
Ik wil dat dit onderzoek een hele avond duurt. Mijn testosterongehalte stijgt met de seconde. Ik wil genieten, wat ze ook van me denkt. Misschien geniet ze ook wel. Ik verman me en probeer het pubergevoel uit mijn lijf te verdringen, maar het lukt niet. Ze straalt iets uit wat me wild maakt, maar tegen die oerkracht ben je niet opgewassen.
“Ik ben je nog niet vergeten,” zeg ik met bonzend hart en dat trekt haar aandacht, want een korte biep verraadt een hartklopping.
Maar ook de indruk die mijn woorden bij haar hebben, vertaalt zich in een gevat antwoord: “Ik jou ook niet,” fluistert ze.
Spontaan vertelt ze over haar mislukt huwelijk, over de eenzaamheid na de consultaties en hoe ze over haar toekomst denkt. Ik vertel over mijn druk leven en het verlangen naar wat tijd voor mezelf. We lachen en beseffen allebei dat dit moment ons moment wordt. Het duiveltje wordt wakker in me.
Het fietsmoment loopt op zijn eind, de grafiek geeft enkele pieken weer. Zorgvuldig ontkoppelt ze de draden van de laptop en gaat vóór me staan, terwijl ik nog op de fiets zit.
“Je hart is heel gezond,” grinnikt ze en trekt één voor één de sensoren van mijn borst.
Bij elk snokje kijkt ze me aan alsof ze ervan geniet. Haar zachte handen wrijven over mijn borst en dit wekt sterke lustscheuten op.
“Die vlekken verdwijnen vanzelf,” zegt ze, alsof ze me wil geruststellen, terwijl ze er even over wrijft. Ofwel is dit een excuus om me nog eens aan te raken.
Ik neem haar hand vast en klem die tegen mijn borstspieren. Ik laat niet meer los. Ze lacht ondeugend.
“Mag ik?” vraagt ze lief en trekt haar hand los.
Haar witte doktersjas glijdt uit en die wordt keurig op haar bureau gedropt. Ze opent een paar knoopjes van haar witte bloes en komt weer naast me staan. Haar blik is anders, zwoeler. Ze draagt een rok tot over de knie en haar panty’s maken een sensueel geluid wanneer ze op het bed gaat zitten met haar ene been over haar andere. Mijn lieve god, wat een vrouw! Haar uitstraling prikkelt mijn lid. Mijn zwellichaampjes doen hun werk. Ik weet het gewoon: ze daagt me uit, net zoals vroeger.
“Ik heb weer last in mijn hals,” zucht ze. “Ik werk te veel.”
Ze brengt haar handen in haar hals en knikt haar hoofd naar achter.
“Wat denk je van een massage?” durf ik te antwoorden en mijn hartslag is voelbaar in mijn keel.
Ze maakt haar bloes volledig los, gaat terug in de stoel zitten en ze draait zich met haar hals vóór mij. De rollen zijn omgekeerd. Ik neem de leiding en wanneer mijn handpalmen over haar schouderspieren plooien, zucht ze diep.
“Jij mag dat, je kent me toch.”
Ik antwoord niet en laat haar hoofd tegen mijn buik rusten, terwijl ik haar hals masseer. De technieken die ik geleerd heb, tijdens een reis naar het verre Oosten, komen van pas. Ik voel dat ze geniet. Haar ademhaling wordt trager en ze kreunt zachtjes. Ik kijk recht tussen die heerlijke borsten, gevangen in een stijlvolle bh. Ze is nog even mooi als vroeger.
“Zwem je nog?” vraag ik.
“Elke week een kilometer of twee,” fluistert ze.
“Ik zie het,” lach ik en beweeg mijn handen iets lager, naar haar borststreek toe. Ze reageert niet, maar ik voel gewoon dat ik verder mag gaan. Haar bloes schuift volledig uit.
Ik kus haar hals, terwijl ik mijn handen in haar bh laat glijden. Ze zucht wanneer ik haar tepels aanraak. Genieten zal ze, prikkelen zal ik haar, ze verdient het gewoon. Ze is eventjes van mij. Ik koester haar en eigenlijk is ze nooit uit mijn gedachten verdwenen. Ik pruts de haakjes los van haar kanten bh en ze giechelt even: “Vroeger ging dat vlugger.”
Maar wanneer het mooie stukje textiel in haar schoot valt en haar borsten in mijn grote handen verdwijnen, grijpt ze mijn polsen vast en geeft het ritme aan waarmee ik de sensuele borstmassage mag uitvoeren. Na elke draai knijp ik even een tepel tussen twee vingers en laat die zacht losschieten.
“Ik wil je Martine, nu!” fluister ik zachtjes in haar oor en sabbel even aan haar lelletje.
We beseffen allebei dat dit niet de ideale plek is om verder te gaan en bijna automatisch volg ik haar naar haar woning, die samen met de praktijk in één gebouw zijn versmolten. Haar rok laat ze onderweg uitglijden in de gang. Enkel haar slipje en panty’s blijven over, haar wiegende heupen zijn prachtig om zien. Ik weet dat ze daarvan geniet en haar opwindt. Ook haar naaldhakken heeft ze nog aan. Dit is Martine zoals vroeger.
Ik herinner me een gelijkaardig tafereel, vele jaren terug. Toen holden we naar boven. Nu slenteren we hand in hand naar haar plekje. Haar territorium. Ik brandt van lust. Ik ben een vulkaan vol passie.
We komen in een half duistere zithoek, waar we ons in een grote canapé laten neerploffen. Ze ligt op haar rug met haar boezem ontbloot, armen achter haar hoofd, klaar om mijn tong te ontvangen. Ze weet dat ik dit wil. Ik weet dat zij dit wil. Ik laat uiteindelijk mijn tong neerdalen op haar navel zoals een ruimtesonde. Met korte likjes wordt de tocht verder gezet. Iedere aanraking wordt beantwoord met een ingehouden zucht.
Af en toe sluit ze haar kastanjebruine ogen en geniet zichtbaar van de prikkels wanneer mijn tongpuntje tussen haar borsten dwaalt. Ik lig bovenop haar, met mijn romp tussen haar benen. Ik lik haar kin, haar mondhoeken en uiteindelijk verstrengelen onze tongen zich. Ademhaling en bloedsomloop versnellen. Beheerst lik ik haar borsten en wanneer mijn mond haar linker tepel omsluit en ik eraan zuig, kreunt ze iets dieper en drukt mijn hoofd tegen haar borst. Pulserend en afwisselend zuig ik. Ik weet dat ze daarvan geniet. Ze is altijd trots geweest op haar borsten en ik weet hoe ik haar heerlijkheden moet prikkelen.
Ze wrijft haar zachte handen door mijn haar, zuchtend en zachtjes hijgend. Ik geniet van haar, genietend van haar lichaamsgeur. We zweten, verlangen naar meer en genieten weer zoals in onze jeugd. Mijn mond beweegt neerwaarts naar haar op en neer bewegende buik, af en toe likkend aan haar huid. Ik laat een nat spoor achter en maak een zuigplek op haar linker lies. Ik ruik haar nog sterker. Haar slipje is nat. Ik weet wat ze graag heeft. Grommend bijt ik het stukje textiel vast tussen mijn tanden en sleur het, zoals een tijger die zijn prooi verscheurt, over haar bovenbenen tot aan haar knieholtes.
Mijn prooi is binnen bereik. Ze hijgt, lacht, grinnikt, totaal opgewonden geeft ze zich over. Ze weet wat er komen zal. Ik ben verslaafd aan haar lichaamsgeur, die ik niet vergeten ben. Tergend langzaam trek ik het slipje uit over haar kuiten en duw het volledig tegen mijn gezicht. Ik snuif haar geilheid op. Het maakt me gek.
Heel traag laat ik mijn tongpunt over haar linker been glijden en de geur van de panty en haar slipje doen mij honger krijgen naar meer. Mijn lid zit gevangen in mijn slip, maar deze keer blijft hij daar. Deze vrouw wil ik doen gloeien, met mijn hart op de tong.
Ik duw haar lange benen wijd open en het beeld van haar glimmende donkerroze schaamlippen roept herinneringen op. Ik proef van haar liezen, heel dicht bij dat plekje dat ze mij schenkt. Haar ogen zijn dicht. Ze zucht nog steeds, dieper en verlangend, bijna met een klaagzang naar meer. Ze kneedt haar borsten, zuigt af en toe aan haar wijsvinger, steeds met gesloten ogen. Het is mijn taak haar continu te prikkelen, onophoudelijk, zonder fout. Als zij geniet, geniet ik ook.
Ik duw haar natte schaamlippen open en laat mijn tong even naar binnen glippen, om dan weer heel snel te verdwijnen. Ze explodeert bijna, smeekt om meer. Die smaak is verduiveld lekker. Martine is gewoon lekker. Mijn hete adem doet haar klit zwellen. Ik probeer mij te beheersen en alles langzaam maar toch met spanning uit te voeren.
“Martine, dit wil ik je geven,” fluister ik en ze glimlacht. En dan…wordt de aanval ingezet.
Mijn tong verdwijnt diep tussen haar schaamlippen en ik probeer haar bolletje te vinden. Ze is heerlijk nat. Die doordringende honingsmaak is een lekkernij. Ik proef haar hartstocht. Ze drukt mijn hoofd lichtjes tegen haar poesje aan. Ik ken haar…ik mag voluit gaan. Alsof ik een sappige vrucht proef, geniet ik van een vrouw die ergens een plaats in mijn hart heeft gekregen. Wanneer ik voel dat een uitbarsting nabij is, vertraag ik even, laat haar wat afkoelen en drijf daarna het tempo weer op.
De rustpauzes verkorten, ze gaat naar de top van de Himalaya. Als een meester duw ik haar passie omhoog, ik leid haar, zoals bij een dans. Toppen volgen korter op elkaar. Het lijkt alsof ik haar dansend steeds hoger leid. De Everest wenkt.
Moeiteloos lik ik haar naar de top en uiteindelijk weerklinkt een diepe kreun doorheen de zithoek. Ze duwt krampachtig mijn hoofd tussen haar benen, lacht, hijgt en haar lichaam siddert. Ze roept, gilt en ze laat alle emoties los. Ik proef een nog intensere smaak van haar honing. Haar vulkaan barst uit. De lava stroom naar buiten, op mijn tong. Ze huilt bijna van ontlading. Ik klem mijn armen rond haar billen en geniet van de uitbarsting van Martine. Zij kreeg deze keer de volle aandacht van mij. Tranen vloeien over haar wangen. De ontlading was krachtig, alsof er nog iets was waar ze altijd op gewacht heeft. We hebben ons knuffelpartijtje van vroeger afgemaakt. Ik ben de aansteker, zij is het lont.
Haar spieren verslappen. Ze hijgt zoals een sportvrouw die een marathon gelopen heeft. Haar blik is gevuld met dankbaarheid, liefde en voldoening. Ik leg mijn hoofd op haar buik. Ze strijkt haar smalle vingers door mijn haren. Haar benen zijn nog steeds gespreid. Ik kus haar buik en streel haar bovenbenen. We spreken niet en luisteren naar elkaar via prikkels.
De tijd gaat voorbij. Met veel tegenzin slenteren we naar de praktijk. Ze heeft nog steeds haar nylonkousen en hoge hakken aan. Voor de rest is ze naakt en gaat achter haar bureau zitten. De bureaulamp brandt nog steeds en werpt een fel licht op haar bovenlichaam.
“Je moet volgende week op controle komen.” zegt ze rustig. “Hoeveel kost de massage?”
Jaren gaan voorbij en regelmatig kom ik op controle. We houden het zo. Geen relatie, geen verplichting, maar heerlijke seks.
Graag uw sterrenwaardering bovenaan en/of reactie onder het verhaal. Of direct contact met mail. Dank u. Liefs My