Oudejaarsdag 2018. Het was een gure waterkoude en winderige dag. Met tegenzin reed ik naar de oliebollenkraam. Gelukkig wilde kleine Bas, mijn driejarige kleinzoon, mee. Het parkeerterrein bij het winkelcentrum oprijdend had ik al spijt. Er stond een reuzen-rij, alsof ze gratis werden uitgedeeld. Even nog twijfelde ik, dan maar geen oliebollen. Ik dorst de teleurstelling van het thuisfront niet te trotseren. Bij de wagen met de kassa sloot ik aan in de rij. Voor me stond een forse vrouw, achter haar rug was het goed schuilen.
Slimme logistiek, dacht ik. Een caravan met een loket om af te rekenen en daarna met een briefje naar de grote kraam voor de handel.
Uit een luidspreker schalde kerstmuziek en de sfeer in de rij was vrolijk. Kleine Bas bezig houden leverde nog even een uitdaging op. Bas, heeft mijn ongeduldsgenen geërfd. Lekkere oliebol in het vooruitzicht, verhaaltje vertellen en daarna op de schouders.
Na een kwartier was ik ver genoeg opgeschoten om de prijslijst met het aanbod te bestuderen. De evolutie van de oliebol: Er was een tijd dat een oliebol gewoon een oliebol was, die tijd was bij deze kraam duidelijk voorbij. Oliebollen met alles, oliebollen met krenten, oliebollen met rozijnen, oliebollen met weet ik wat. Appelflappen en appelbeignets in allerlei variaties, allergeen waarschuwingen, wel of geen gluten. Ik miste de vegabol.
Ik was zo druk met het bestuderen van het assortiment, dat ik even niet oplette. Ongemerkt was ik wat dichter achter mijn voorgangster gaan staan. Bas, die het naar zijn zin had op mijn schouders, zong mee met ‘Jingle Bells’. Zijn beentjes schopten heen en weer. Dat hij daarbij met zijn hakken op mijn borst roffelde deerde me niet. Hij raakte echter ook onze buurvrouw. Ze draaide zich bozig kijkend om en ik deed een stapje terug.
“Sorry,” zei ik, “een ongelukje.”
Ik zag hoe ze me verbaasd aankeek. Ze had iets vaags bekend. Ik kon het niet plaatsen. Zonder iets te zeggen draaide ze zich schielijk weer om. Ik tilde Bas van mijn schouders en dacht na, waar kende ik haar van? Het daagde niet en de rij schuifelde verder. Eindelijk was de vrouw voor me aan de beurt. Met haar hoofd voor het loket begon ze haar bestelling:
“Doet u mij maar vijf gewone oliebollen en drie zonder rozijnen en twee… en nog eens drie met …” ‘Sjesus,’ dacht ik. ‘Zo krijg je wel een rij.’
“Oh nee,” hoorde ik voor me. “Ik heb me vergist, doe me toch maar…” Ik bewonderde de vrouw achter het loket, die het met een geduldige gelaten blik aanhoorde.
“Nu ben ik het kwijt. Wat hebt u opgeschreven?” Geduldig somde de vrouw achter het loket het op. Ze had iets over zich van ‘het wordt vanzelf wel zes uur en dan mag ik naar huis’.
“Oh, dat is dus niet goed. Ik moet…” Wat een treuzeltruttende twijfelkont, dacht ik. Ik ging wat opzij staan om haar beter te bekijken en in eens wist ik het. Eva Stol! Bijna veertig jaar geleden. Eenentwintig was ik. Zij zal negentien geweest zijn. Ik was met verlof thuis en ik liep met mijn ziel onder mijn arm. Mijn verkering was uit en ik twijfelde er aan of ik wel het juiste beroep gekozen had. Het was zomer en af en toe trok ik op met een groepje, dat ik nog van de middelbare school kende.
‘s Avonds gingen we met een stel oude bekenden en aanhang naar een recreatiestrandje. Een krat bier en flessen wijn mee. We sprokkelden hout en stookten een kampvuur. Het was gezellig met veel geouwehoer en moppen. Naarmate de avond en later de nacht vorderde trokken stelletjes zich terug. Dat was mij als vrijgezel niet gegeven en dat maakte dat ik in gesprek raakte met een meisje dat met een bevriend koppeltje was meegekomen. Een mollig type, met een opvallend grote boezem en sluik donkerblond lang haar. Haar gezicht herinnerde ik me van de middelbare school, de grote borsten niet. Die waren een verworvenheid van latere datum. Ze bleek mijn naam te kennen en ze stelde zich voor als Eva. We kletsten en dronken bier. Althans, zij praatte, ik luisterde en bewonderde haar voorgevel. Als ze adem haalde bewoog het en ik reageerde daarop met mijn ogen. Als een van de honden van Pavlov, alleen het kwijlen ontbrak.
Mijn zondagsschooljaren lagen toen nog niet zo ver achter me. Niet, dat ik er iets bruikbaars had geleerd en het meeste was ik al weer vergeten. Maar kijkend naar de welgevulde trui van Eva speelde het scheppingsverhaal door mijn hoofd. Over hoe God eerst de man schiep en in tweede instantie de vrouw. Hoe Eva uit een rib van Adam werd gemaakt. Voor deze Eva moest dat een rib van een mammoet zijn geweest.
Het vervolg was, dat god ze zegende met de woorden, “Wees vruchtbaar en word talrijk.” Goddomme, daar zat ik te geilen op een meid met dikke tieten en brede heupen. Een vrouw, waar de vruchtbaarheid van afstraalde. Niet knap, maar in mijn ogen ontzettend begerenswaardig. Aan de talrijke verspreiding had ik graag met haar een bijdrage geleverd.
Toen de rest wat meer private plekjes had gevonden, bleven we samen achter. Ik hield het vuur hoog en was chagrijnig. Geen verkering meer en iedereen was zich aan het vermaken. Daar kwam nog bij dat ik in die tijd maar aan seks hoefde te denken om een geweldige erectie te krijgen. Geen verkering betekende rukken en dat was ik spuugzat
Van ons gesprek herinner ik me niets meer, wel dat ik haar voorstelde om te kussen. Ze reageerde door te vertellen dat ze ‘al’ een vriend had. Die vriend zat in dienst en was in Duitsland gelegerd. Nou ja, dacht ik, dat is zijn probleem. Ik was mijn vriendin kwijt geraakt in de laatste vier maanden op zee.
Ik drong aan en ze zwichtte, want niet veel later lagen we kussend in het zand. Ik half boven op haar met die dikke tieten tegen me aan. De bijna barstende erectie in mijn broek schurend tegen haar kruis. Daar bleef het bij. Haar borsten en de sluiting van haar broek bleven taboe zones. Bij het afscheid dacht ik, dit was het dan, een beetje droog-geilen. Snel naar huis en maar weer rukken. Zonder hoop op succes, zei ik plagerig, “tot ziens.” Ze reageerde niet.
Ze was al bij haar fiets toen ze zich omdraaide en vertelde dat ze doordeweeks in Tilburg woonde, waar ze een opleiding volgde. Het volgende weekend kwam ze weer naar huis. We spraken af om vrijdagavond naar de bioscoop te gaan.
Ik moet wel een geweldige smoes verzonnen hebben. Het lukte me om de bestelwagen van mijn vader te mogen gebruiken. Mijn vader was bloemist en ik zorgde dat er voldoende zacht verpakkingsmateriaal achter in de auto lag. En condooms mee, voor de zekerheid.
Geen kus bij de begroeting en geen gevrij, laat staan dat er gevoosd werd in de bioscoop. Ze had spijt van onze vrijpartij, vertelde ze al direct toen ik haar ophaalde. Overigens niet thuis, maar stiekem om de hoek. Op weg naar de stad en de bioscoop vertelde ze over haar vriend en hoe geweldig hij was. Ik had er de pest in. Het ging een verloren avond worden. Zij koos de film en ik herinner me bij god niet waar het over ging. Wel dat de film strontvervelend en ik ongelofelijk gefrustreerd was. Vanuit de bioscoop naar de auto lopend pakte ze mijn hand.
“Wat ben je stil,” zei ze. ‘En godvergeten geil’, dacht ik, zonder antwoord te geven. “Is er wat?” ‘De dood of de gladiolen’, dacht ik en ik flapte het er uit.
“Ik heb zin om te vrijen.”
“Dat kan niet,” zei ze.
In stilte liepen we verder tot we bij de auto kwamen. Ik maakte het portier voor haar open en voordat ze instapte drukte ze haar lippen op de mijne. Voor ik kon reageren was ze al weg en bukte ze zich om in te stappen. Toen ik om de auto heen liep restte een paar tintelende lippen en een snoeiharde erectie. Ik ging naast haar zitten en voor ik de auto kon starten kuste ze me weer en nu langer. Lekker veilig met de versnellingspook en de handrem tussen ons in. Ik reed de stad uit en op de terugweg naar het dorp sloeg ik een doodlopende zijweg in. Een zijdelingse blik leerde dat ze het gemerkt had, ze zei niets en ging door met haar gebabbel. Dat stopte pas toen ik de auto parkeerde.
“We gaan niet vrijen, hoor!”
“Nee,” zei ik, “alleen maar kussen.”
Dat deden we en eindelijk mocht ik door haar blouse en bh heen haar joekels vastpakken. Achter in de auto comfortabeler kussen wilde ze ook.
“Maar, alleen maar kussen,” zei ze, toen we om de auto liepen.
Dat deden we en ik mocht aan haar tieten zitten, mits de stoffen barrière in stand bleef. Tongend en tieten knijpend reed ik tegen haar kruis, de stof van mijn spijkerbroek tegen de hare wrijvend. Een stap verder waren mijn vingers die door de stugge stof van haar broek in haar forse billen klauwden. Waar het mijn handen in haar bh of de sluiting van haar broek betrof, bleef ze onverbiddelijk. ‘Dan niet’, dacht ik. Maar ik maakte wel mijn eigen broek los en trok mijn onderbroek omlaag om mijn pik de ruimte te geven. Met een barrière minder wreef ik over haar kruis. Niet echt lekker dat schuren over spijkerstof, maar ik moest wat.
Het leverde wel ‘wat’ op. Bij mijn derde en ultieme poging om die avond in haar broek te komen, protesteerde ze niet. Sterker nog, ze hielp me. Ik kon haar broek niet los krijgen en ze hield haar adem in en maakte zelf de knoop los. Eindelijk kon ik met mijn hand in haar broek. Strelend over een onderbroek met een vochtig kruis. Mijn naar contact smachtende pik werd omsloten door een vrouwenhand. Ik slaakte een zucht van opluchting. Verder groeien kon hij niet meer, ik stond al op spuiten. Er was zoveel bloed in mijn pik gepompt, dat de rest van mijn lichaam aan bloedgebrek leek te lijden. In ieder geval mijn hersens. Ik dacht nog maar aan een ding, neuken. Ze zuchtte en bewoog haar onderlichaam terwijl ik haar kruis streelde.
Het was net als met die schapen, toen er eenmaal een over de dam was. Ik wilde met mijn hand in haar onderbroek en ze verraste me door haar billen op te tillen en zelf haar broek en onderbroek naar beneden te schuiven. Ik hielp haar bij het verder uittrekken. Bij het schaarse maanlicht dat door de autoruiten naar binnen viel, was een grote donkere vlek op haar onderbuik zichtbaar. Ik voelde en ja… een flinke bos haar! Klam vochtig, klaar voor de daad. De vinger die ik in haar doopte bewees het ook.
Ik stroopte mijn broek en onderbroek uit. Condoom uit de kontzak, condoom om en door. Geen tijd om haar bovenlichaam te ontbloten en al helemaal geen tijd om mijn shirt uit te trekken. Geen aarzeling, stel je voor dat ze zich bedacht. Voorzichtig duwde ik haar benen uit elkaar om er tussen te komen. Het was te donker om haar gezicht te zien. Bij mijn laatste vriendin deed ik altijd het licht aan, haar gezichtsuitdrukking bij het naar binnen dringen was een feest op zich. Dringen was het bij Eva zeker. Ondanks dat ze zo nat was leek ik vast te lopen. Ik duwde door en ze gilde zachtjes.
“Stop, het doet zeer.” ‘Verdomme’, dacht ik, ‘ze is nog maagd’.
Ik stopte en wachtte met mijn pik nog niet voor de helft in haar. Mijn hersens maalden: ‘Waarom heeft ze dat niet gezegd? Waarom laat ze het mij doen? En, verdomme ik ben zo geil, ik wil in haar klaarkomen, zal ze verder willen?’ Ik stelde mijn vragen niet. In plaats daarvan vroeg of ik of het weer ging en of ik zachtjes mocht bewegen. Het mocht en heel voorzichtig ging ik verder. Stukje terug, stukje vooruit, steeds weer, tot ik mijn pik er helemaal in had. Ze zuchtte af en toe en zei niets. Ik wilde opnieuw dat ik haar gezicht beter kon zien en zou kunnen aflezen of het goed ging. In plaats daarvan luisterde ik naar haar ademhaling. Met ieder stootje ademde ze diep uit, ik miste de geluiden van genot. Mijn orgasme kwam op en liet zich niet stoppen. Ik dacht nog maar een ding stoten en klaarkomen. Naast haar in de laadruimte liggend voelde ik me ondanks mijn zaadlozing rot. Ik verontschuldigde me.
“Ik wist niet dat je…”
Ze viel me in de reden en zei dat het niet uitmaakte en ze begon zich aan te kleden. Ik kwam overeind om bij de schakelaar van het lampje te kunnen. Het condoom dat aan mijn slap geworden pik bungelde was bebloed. Dat maakte dat ik haar mijn onderbroek aanbood om zich af te vegen. Zwijgzaam, in een bedrukte stemming, reden we verder naar het dorp. Pas het dorp inrijdend begon ze te praten.
“Zie ik je nog?” ‘He?’ Dacht ik.
Het maakte dat we afspraken om zondagmiddag te gaan zeilen. Laat pas, ze ging eerst met haar familie naar de kerk. Gelukkig hadden mijn ouders die dag iets anders te doen, zodat ik hun boot kon nemen. Het was mooi zomerweer en de boot had ik opgetuigd en klaar voor vertrek toen ze aan kwam fietsen. Ik had mijn zwembroek aan en zij droeg een korte broek en een strak zittend shirt dat om haar borsten bolde. Ik boog mijn hoofd voor een begroetingskus en ik zag haar aarzelen. Me er niets van aantrekkend kuste ik haar op de lippen. Gewoon ‘plat op de bek’.
Er was nauwelijks wind en met de buitenboordmotor aan tuften we weg. De haven uit begon ze over vrijdagavond. Het was een ‘vergissing’, vertelde ze. Ze wilde ‘dat’, zo noemde ze het, niet meer. Ik knikte en inwendig vloekend antwoordde ik, dat er niets zou gebeuren, wat zij niet wilde. Ik zag dat ze het warm had, met zweetdruppels op haar hoofd en zweetplekken in haar shirt.
“Straks lekker zwemmen,” stelde ik voor. Behalve een klein tasje had ze niets mee gebracht en ik was nieuwsgierig of ze onder haar kleren een badpak droeg. Ze hield het niet vol. Haar kleren gingen uit, er bleek een saaie mosterdkleurige bikini onder te zitten. Haar lichaam was erg wit en ze had een duidelijk buikje. Dat waren overigens details die me pas later opvielen. Mijn eerste aandacht ging uit naar haar borsten. Zowel voor het bikinibroekje als het bovenstuk waren flinke lappen stof gebruikt. Desondanks kon het bovenstuk niet de hele massa van haar borsten omvatten. Het puilde er uit. Dat was het moment waarop ik me voornam dat, al mocht er niet geneukt worden, ik in ieder geval haar tieten bloot wilde zien en vasthouden.
Ik kreeg er een erectie van en hoewel ik geen strak zwembroekje droeg maar zwemshorts, was het duidelijk zichtbaar. Laat maar, dacht ik. Niks verbergen, het is een compliment aan haar dikke tieten. Ze keek naar mijn bobbel en vermeed oogcontact, door daarna weg te kijken. Ook bleef ze op veilige afstand zitten. Ik op het achterdekje om met de motor te sturen en zij ver naar voren op het gangboord.
We waren zo een uurtje onderweg toen ze meldde dat ze moest plassen. Ze vroeg hoe ze dat aan boord kon doen. De vraag bracht iets gemeens in me boven. Ik had gemakkelijk naar de kant kunnen sturen. Het midzwaard ophalen, om dicht onder de kant te komen en haar bij een plekje met beschutting aan de kant helpen. Ik deed het niet, in plaats daarvan draaide ik het gashandel dicht en liet de boot uitdrijven.
“Kijk,” zei ik, mijn zwembroek omlaag stropend en een forse straal overboord mikkend. “Gewoon overboord.”
Mijn blaas leeg, draaide ik me naar haar toe voor ik mijn broek optrok. Ze keek met een boze blik naar mijn kruis. Ik deed haar voor hoe ze kon plassen. Op de rand zitten, zijstag vasthouden, billen buitenboord. Ze keek nog steeds boos. De druk in haar blaas won het.
“Je mag niet kijken.”
Ze ging naar de rand en ik ging voor het evenwicht aan de andere kant zitten. Mijn gezicht demonstratief de andere kant opgedraaid. Ik hoorde water gekletter en had binnenpret. Niet dat ik geil word van plassende vrouwen, het tegendeel. Ik had schik omdat ze zo krampachtig deed. De pret werd groter toen ik even later wat ontsnapte schaamharen buiten het kruis van haar broekje zag. Te haastig opgetrokken. Niet zeggen, besloot ik.
Er kwam geen wind die middag en ik zocht een rustig ankerplekje. Het was een middag om te zwemmen. Ik dook overboord en zij liet zich voorzichtig in het water zakken. Ze was niet in voor spelletjes in het water. Ik hees me terug aan boord. Dat lukte Eva pas nadat ik haar met twee handen uit het water trok, waarbij mijn neus in haar decolleté belandde. Mijn pik groeide weer, tijd voor actie.
Ze had geen handdoek meegenomen en ik bood haar de mijne aan. Toekijkend hoe ze zich afdroogde trok ik mijn zwembroek uit. Haar aansporend om dat ook te doen en zo lekker op te drogen in de zon. Wat met een bijna steigerende paal, duidelijk een ongelofelijke rotsmoes was. Ze keek argwanend rond of er geen mensen in de buurt waren. Ik ging op de vlonders onder in de boot liggen, mijn pik wees omhoog. Met mijn minimastje was de boot een tweemaster. Ze keek er naar met een blik die ik niet kon peilen, maar zo waar, haar bovenstukje werd los gemaakt.
Zulke joekels had ik op plaatjes gezien, maar nog nooit in het echt. Roomblanke grote memmen, gekroond met grote tepelhoven en kleine roze knopjes. Zo’n grote massa kon niet anders dan doorbuigen en hangen. Zwabber-tieten noemden we zulke hang-memmen aan boord. Op dat moment wilde ik maar één ding en dat was vastpakken. Ze bukte om naast me te komen liggen en ik kwam omhoog om met mijn handen haar bungelende borsten op te vangen.
“Wacht nou even,” zei ze, mijn handen wegduwend.
Ze ging voorzichtig op haar rug naast me op het houten vlonder liggen en ik keek hoe haar tieten inzakten en zich over haar borst verspreidden..
“Dit ligt niet lekker,” klaagde ze. Tering wat een getreuzel, dacht ik.
Met een opgerolde zeilzak als kussen onder haar hoofd konden we eindelijk tot actie overgaan. Nou ja, we? Ze bleef nogal passief. Gretig pakte ik haar borsten, die waren compleet anders dan wat ik daarvoor had vastgehad. De borsten van mijn ex vriendin en voorgaande scharrels waren klein en stevig geweest. Soms als kleine harde bollen. De borsten van Eva waren te groot om met mijn handen te omvatten, terwijl ik een paar forse klauwen heb. Wat ik in mijn handen had, deed me aan pudding denken. Als de Engelse pudding, die we soms aan boord kregen. Het was er niet minder opwindend door. Ik kneep er in en liefkoosde haar kleine tepels tot die groter en hard werden. Het wekte een reactie op, ze wilde gekust worden. Tot mijn verrassing voelde haar kussen gepassioneerder dan de vorige keren, ook omdat ze mijn pik vastpakte. Ze wilde geen seks met me, vertelde ze, het had te veel pijn gedaan. Wel bood ze aan om me af te trekken.
Ik had wat anders voor ogen, maar als tweede keus oplossing was het niet slecht. In ruil voor haar aanbod, bood ik aan om haar te vingeren. Ze reageerde niet direct en ik zag haar moeilijk kijken. Ik had al spijt, zak had je mond gehouden en je gewoon laten verwennen. Zo, wil ze helemaal niets meer. Terwijl ze nadacht streelde ik met mijn hand over haar bikinibroekje. Nog nat van het zwemmen. Eerst hoog over haar buikje en steeds wat lager, tot ik met mijn vingers door de stof over haar spleetje wreef. Haar ademhaling versnelde en nog steeds wachtend op een antwoord keek ik haar aan. Ze gaf geen reactie, maar frunnikte aan de bovenrand van haar broekje om het omlaag te krijgen. Ik hielp haar.
Wat ik die vrijdagavond in het donker niet kon zien werd onthuld. Een bos donker kroezend schaamhaar en een kut met forse schaamlippen. Een raar gezegde dat ik aan boord wel eens gehoord had, schoot me te binnen. ‘Vrouwelijk schaamhaar is sterker dan een ankerketting’. Van haar bos had je een best ankertouw kunnen spinnen. Ze masseerde mijn pik en ik vingerde haar. Ik was wel eens lekkerder afgetrokken. Het was geen aftrekken, ze rukte er aan of ze hem er af wilde trekken. Het was pijnlijk. Gelukkig had mijn vingeren effect. Ze werd steeds natter en met mijn vingertopje draaide ik rondjes om haar knopje. Haar aandacht voor mijn pik verslapte, mijn pik niet, die verlangde naar verlossing. Met haar hand op de mijne en zachtjes hijgend stuurde ze mijn vinger. Dat bracht me op een idee. Ik beloofde dat als ze me met mijn eikel haar kittelaar liet strelen, ik hem er niet verder in zou stoppen. Weer die twijfel in haar gezicht.
“Houd hem maar vast, stuur jij maar.”
Tussen haar benen geknield drukte ik naar voren tot mijn eikel tegen haar gapende schaamlippen drukte. Ze pakte hem stevig vast en ik drukte iets door. Daarna werd mijn pik gebruikt om het spleetje in mijn eikel over haar knopje heen en weer te halen. Zo klaarkomen, zat er voor mij niet in. Bovendien had ik me die ochtend afgetrokken, als het tot neuken kwam, wilde ik het lang kunnen volhouden. Wel vond ik het ontzettend geil en ik vertrouwde erop dat mijn beurt zou komen.
Wat neukend in de bestelwagen niet was gelukt, lukte nu wel. Ze wreef zich met mijn pik naar een orgasme. Heel stil, bijna ingetogen kwam ze klaar. Alleen het lichte schokken van haar onderlichaam en haar harde knijpen in mijn pik verraadde haar genot. Ik wachtte af en… ze liet mijn pik niet los, nee sterker nog, ik voelde hoe ze hem verder in zich schoof. Ja, dacht ik en ik drukte. Ze haalde haar hand weg en ik schoof naar binnen. Geen weerstand de barrière was al eerder geslecht.
“Niet in me spuiten!”
Dat was ik helemaal met haar eens, ik had geen zin in een vaderschap. Condooms had ik wel bij me, maar eenmaal in haar warme masserende kut, ging ik hem er niet meer uithalen. Het risico dat twijfelkont zich zou bedenken was veel te groot. Dan maar voor het zingen de kerk uit. We neukten, waarbij ik rustig stootte en zij zowaar weer een orgasme kreeg, nu met zachte gilletjes. Haar vagina trok samen en ik, die het nog even wilde rekken, voelde dat ik er uit moest. Ik trok terug, pakte hem in mijn hand en loosde mijn kwak, net naast haar op het vlonder. Ik knuffelde haar en hield haar vast. Ze schoof wat op, zodat ik naast haar kon gaan liggen.
“Gadver,” hoorde ik toen ze met haar billen door mijn kwakkie schoof.
“Nog een keer zwemmen,” zei ik met een grijns.
Later keek ze argwanend over de rand van de boot in het rond, voordat ze helemaal overeind kwam. Als Eva in haar kostuum. Tijdens een vorig verlof in de winter had ik de vlonders van een nieuwe antislip verflaag voorzien. Ik had het goed gedaan. Het effect was op mijn knieën zichtbaar en toen ze zich omdraaide, ook op de billen van Eva.
Ik hielp haar het water in en even later terug aan boord. Bij het uit het water hijsen zag ik dat haar tepels groot en stijf waren. Ik kon het niet nalaten om even een stijve tepel tussen mijn lippen te nemen. Het werd niet gewaardeerd.
Op de terugweg naar de haven was haar zwijgzaamheid van eerder die middag omgeslagen. Ze bleef kwebbelen. Vreemd genoeg ook over haar vriend de militair en dat die over anderhalve week thuis zou komen. Nou ja, dacht ik, dat schikt. Ik had nog een dikke week verlof te goed en verwachtte iedere dag een bericht, over welke boot en waar ik aan boord zou gaan. Terug in de haven viste ik naar een nieuwe afspraak. Na lang aarzelen vroeg ze me of ik haar de volgende vrijdag op het station wilde ophalen. Ze kwam dan weer voor het weekend naar huis.
Voor ik de boot ging opruimen liep ik met haar mee naar haar fiets. Geen kus bij het afscheid. Ze stapte op en reed weg. Het laatste wat ik van haar zag waren een paar forse billen op een klein zadel. Ze zwaaide niet en keek niet om. Tegen beter weten in, stond ik vrijdags om vijf over half zes bij het station. Ze kwam niet en ook niet met de volgende trein.
Drie dagen daarna stapte ik op het vliegtuig naar Triëst. De eerste weken aan boord dacht ik nog wel eens aan Eva. Niet met spijt, ik was niet verliefd op haar. Meer met verwondering, voor mij was het verveling en geiligheid geweest en voor haar? Ik kwam er niet uit. Had ik haar gebruikt, of zij mij, hadden we elkaar gebruikt? Er gebeurde veel die reis en het avontuur met Eva vervaagde in mijn gedachten.
Eindelijk, ze rekende af, met veel gedoe met wisselgeld. Mens, pin toch gewoon, dacht ik. Ze draaide zich om en ik wist het zeker, Eva Stol. Ik zag de herkenning in haar ogen.
“Dag Eva,” zei ik. Ze stapte zonder iets te zeggen langs me heen.
Ik gaf mijn bestelling op en betaalde. Met mijn briefje in de hand kwam ik bij de grote kraam weer naast haar te staan. Haar blik bleef gefixeerd op de voor haar uitgestalde oliebollen. Toen ze haar bestelling aanpakte keek ik nieuwsgierig naar haar handen. Vroeger waren het haar borsten die mijn blik trokken, op dat moment haar vingers. Nieuwsgierig zag ik dat ze een trouwring droeg. De militair?
Een plagerige opmerking over lang wachten op het station slikte ik in. Het was niet de fraaiste episode uit mijn verleden en trots was ik er zeker niet op. In gedachten liep ik met Bas terug naar de auto. Met een oliebol in zijn knuistje geklemd vroeg kleine opmerkzame Bas.
“Opa, wie was die vrouw?”