Maand: juni 2022

Voor de haard, in het licht van de fladderende verwarmende vlammen lagen we voor het eerst naakt naast elkaar. In de verte kreunde de hese stem van Sade.

Ik steunde op mijn elleboog en leunde met mijn bovenlichaam over haar heen. Heel voorzichtig en teder streelde ik haar welvingen. Wat vond ik haar toch vrouwelijk! Alleen het zien van haar naakte opgewonden lichaam bezorgde me al schokken in m’n onderbuik. Heel zacht en geconcentreerd raakte ik ieder plekje van haar lichaam aan met m’n grote ruwe handen. Haar lichaam sidderde bij iedere aanraking. Vooral door de plagende en uitdagende kneepjes die ze overal op haar verlangende huid voelde. Mijn warme naakte huid tegen haar gevoelige borsten veroorzaakte zo’n heerlijk gevoel dat ze zich helemaal liet gaan.

 Ik legde haar met gespreide benen en uitnodigende lipjes in de richting van de vlammen die willekeurig flakkerend en vlammend haar vrouwelijkheid verwende. Ieder druppeltje geil werd weg gelikt door de warmte van de vlammen. Tevergeefs probeerde ze de kreetjes die ze slaakte te smoren en haar knieën bij elkaar te brengen om aan de zoete marteling te ontsnappen. Moeiteloos ontsloot ik iedere keer weer de barrière van haar knieën, om de speelse warmte van de haard haar geil genot te laten opdrijven. De spanning in haar lichaam werd steeds sterker. Ze genoot van mijn strelingen en kon het niet laten om haar heupen tegen me aan te duwen.

Ze was er al klaar voor om de mijne te worden, maar ze hield zich in; want ze wilde dat dit moment eeuwig zou duren. Ze sloeg haar armen om mijn hals en drong met haar tong mijn mond binnen. Eindeloos speelden onze tongen met elkaar. Ze wilden meer. Meer van mij, voor elkaar. Ze wilden één worden. Haar handen gleden over mijn rug naar mijn ronde billen. Terwijl onze ogen elkaar niet loslieten pakte ze met haar handen stevig mijn billen vast en begon ritmische bewegingen te maken. Ze voelde mijn mannelijkheid op haar onderbuik. Ze kreunde zacht. Nadat ze me had losgelaten nam ik haar in m’n armen en samen draaiden we om. Ik streelde een weerbarstige krul in haar kapsel en keek mijn geliefde doordringend in de ogen. Heel zacht en zeker kroelde zij met haar slanke vingers door mijn krullende haar op m’n benen. Ik kreunde in haar oor. Door m’n kreunen verlangde ze steeds meer naar me.

Ik beet in haar tepel en maakte het harde puntje met m’n tong nat. Ze week achteruit en ging naast me zitten. Ze bevochtigde haar volle lippen en opende haar mond. Met haar ene hand hield ze d’r haar omhoog zodat ik kon zien wat ze ging doen. Met haar andere hand omvatte ze langzaam mijn harde penis. Ze vulde haar natte geile mondje ermee. Mijn lichaam schokte en ik kreunde voor meer. Met een heel langzaam ritme begon ze me te pijpen. Ik voelde keer op keer mijn eikel langs haar tong en gehemelte glijden. Ik wilde sneller en meer. Mijn heupen begonnen sneller te bewegen, maar ze plaagde me en stopte.

Zuchtend ontspande ik mijn lichaam en dit was voor haar het moment om weer te beginnen. Het kreunen werden heviger en zij proefde mijn voorvocht op haar speelse tong. Zo ineens stopte ze ermee en keek geil en brutaal in mijn ogen. Ze zag verlangen en voelde zich week worden. Ik draaide haar op d’r rug en kuste haar in d’r hals. Ze pakte m’n schouders en trok me bovenop haar warme naakte huid. Ik plaagde en maakte d’r gek van genot door met mijn penis aan de binnenkant van d’r dijen te wrijven. Plagend drong ik een heel klein stukje bij haar naar binnen. Wat was ze nat en heet! Ze krulde spontaan haar rug en drukte haar harde tepels tegen mijn behaarde borst. Vechtend met mezelf, omdat ik nu eigenlijk verder bij haar naar binnen wilde dringen om haar te zien schokken en gek te zien worden van het gevoel dat ik haar zo kon geven, trok ik toch zachtjes mijn harde penis uit haar geile kutje.

Ze ontspande zich en voelde mijn handen haar dijen uiteen drukken. Wat verlangde ze nu naar mijn tong op haar klitje! Haar benen trilden helemaal van verlangen naar me en ze moest kreunen van mijn kussen op haar dijen. Ik kuste haar eerst van beneden naar boven tot aan haar gladde kale poesje en sloeg het over tot aan haar andere been en kuste daar verder naar beneden. Ik draaide me om en keek nu in de richting van haar voeten. Nog voordat ik haar kon verwennen door te spelen met haar natte en gevoelige klitje, voelde ik mijn penis nat en warm worden. Met haar lippen om mijn penis heen geperst begon ze me wild en gulzig af te trekken.

Al schokkend zoog ik aan haar klitje. Met m’n vingers voelde ik dat ze echt heel nat was! Plagend ging ik met m’n middelvinger haar kutje binnen. Terwijl ik zachtjes op haar klitje beet, werd ik geiler en geiler van haar gekreun en gekronkel onder me. Met haar tong draaide ze rondjes om mijn eikel, en net als ze ermee ophield en ik zuchtte en kreunde van het genot dat ik net had ondergaan, nam ze mijn penis helemaal in haar mond. Ik schokte en kon het niet laten om te stoten in haar gulzige mondje.

Mm… ze proefde hoe geil ik was en nu kon ze niet langer wachten, ze wilde me in haar voelen. Ze gleed onder me vandaan en ging uitnodigend op haar buik liggen. Ik tilde haar voorzichtig omhoog zodat ze op handen en knieën steunde. Een enorme golf overspoelde haar toen ik in haar nauwe kutje binnendrong. Het langzame ritme dat ik aannam werd onderbroken door de snelle bewegingen van haar heupen. Met een hese stem maande ze me door te gaan. Aan haar ademhaling kon ik duidelijk merken dat ze bijna kwam. Ik stootte steeds sneller en harder. Onze lichamen waren warm en bezweet. Met mijn rechterhand gleed ik over haar billen naar haar klitje. Dit was helemaal opgezwollen! Ik vingerde haar en bleef tegelijk stoten. Ze werd gek en een golf doorspoelde haar lichaam, ze hijgde steeds vlugger en toen ik haar onder me voelde klaarkomen, kon ik het niet langer tegenhouden. Ik kwam schokkend in haar klaar.

Ineengestrengeld lieten ze zich zakken en we omarmden elkaar. De cd was ondertussen afgelopen, buiten was het donker de haard bouwde zichzelf af. We voelden ons voldaan en uitgeput. Toen ik de dekens over ons heensloeg was zij al in slaap gevallen. Met m’n handen streek ik door haar haren en kuste haar slapen. Ze krulde helemaal tegen me aan en door de warmte van haar lichaam viel ik ook in slaap. Niets maakte nu meer uit, alles was goed. Van de wereld om ons heen hadden we geen besef meer. Tevreden bleven we de hele nacht dicht tegen elkaar aanliggen, alsof we elkaar nooit meer los zouden laten.

Dorien Vercammen

Graag uw sterrenwaardering en/of reactie onder het verhaal. Dank u.

Liefs My

De zee was turkoois, en het uitzicht was ronduit adembenemend. Voor de deur van het hotel lag een breed wit zandstrand, hier en daar een grote palmboom. Precies wat je van een tropisch eiland verwachtte. Voorspelbaarheid kan ook heel fijn zijn.

Ik draaide me om en liep terug naar de bar die aan het strand lag. Francis was ongetwijfeld boos. Ik was vertrokken zonder hem zelfs maar gedag te zeggen. Francis had me gevraagd te blijven, maar wat had het voor zin? Weer zo’n af­faire die niets op zou leveren, ik kende geen relatie die werkte. Het huwelijk van mijn ouders stelde al jaren niets meer voor. Aan de muur in de woonkamer de foto’s van lachende gezichten, armen om elkaar heen, vakantiekiekjes van momenten dat iedereen samen was en gelukkig, of althans tamelijk gelukkig. Het was een werkelijkheid die allang niet meer bestond. Het behang van een huwelijk. Verliefdheid overvalt dan misschien twee mensen tege­lijkertijd, maar het tempo waarin verliefdheid liefde wordt en lief­de verdampt is maar al te vaak verschillend. Later, over een paar jaar, als ik weer thuis woonde, kon ik altijd nog proberen iemand te vinden om gemoedelijk hand in hand mee te lopen, net als die stelletjes hier.

Iemand legde zijn hand op m’n schouder en ik draaide me om. Er schoot een rilling over mijn ruggengraat en m’n maag leek gevuld met gloeiend ijs. Het was Francis. Hij was me achterna gereisd. Almachtig! Hij was de halve aardbol over gevlogen, alleen maar om bij me te zijn. Hij moest de dienst gebeld hebben.

“Hoe kun je weten? Waarom kom je naar me toe, wat als ik…”

Francis lachte, zweeg en keek me ineens serieus aan. Ik slikte. Als je de liefde van uw leven tegenkwam en weg rende, dan moest je wel vreselijk dom zijn. Dom of arrogant. Als diezelfde man niet opgaf en jou achterna reisde, en je zei dan weer nee, wat was je dan? Was er iets erger dan dom en arrogant?

“Als ik zeg dat ik over een week terug thuis moet zijn, stelt dat je dan gerust? Of ben je dan teleurgesteld?”

Ik had geen flauw idee.

“Hoe dan ook,” zei hij. “Ik moest zeker weten dat ik niet gek was.”

Ik moest hem wegsturen. Als ik dat nu niet deed dan zou ik het niet meer tegen kunnen houden. Ik wilde niet kwetsbaar zijn. Met recht. Als je de luiken openzet moet je niet zeuren als er meer dan alleen maar zonneschijn naar binnen komt.

“Je bent niet gek,” ik zweeg en hij streelde m’n hoofd, kuste mijn gezicht.

Ik slikte. “Ik was op weg naar een cocktail.”

Hij pakte zijn rugzak en sloeg zijn arm om mij heen, mij voorzichtig meetrekkend. “Ik was op weg naar jouw hotel.”

Toen we naakt tegenover elkaar stonden, had ik de vreemde gewaarwording dat mijn armen, buik en m’n borsten naar hem toe gezogen werden en dat tegelijkertijd mijn hoofd en be­nen weg wilden. Een veilige afstand nemen. Of blijven, m’n ogen sluiten voor alles wat mis kon gaan, ontkoppelen, hersenen schakelen op standje onnozel, lichaam op standje ontvangen. Neen, handelen, aanraken, geven. Niet bang zijn.

Francis kwam naar me toe en liet zijn vingers langs m’n gezicht gaan, hij streek langs m’n hals, mijn borsten, vond hij ze niet te groot? Mijn buik, te gewelfd? Hij knielde om mijn heu­pen, dijen en benen, te kunnen strelen. Ik sloot m’n ogen en concentreerde me op zijn aanraking. Hij kwam overeind en volgde hetzelfde pad over mijn lichaam nog eens met kussen. Zijn lippen lagen warm in mijn nek en op m’n borsten, ze beroerden m’n buik en dijen zo zacht dat het haast onmerkbaar was. Er trok een warme golf door m’n lijf. Zou het niet heerlijk zijn als hij me perfect vond, als hij ook die duizeling zou voelen?

Ik trok hem overeind en zoende hem. Hij smaakte naar de wijn die we ooit gedronken hadden, naar hazelnotenchoco bij het ontbijt en naar het schaaltje zoutjes bij de Martini.

Als hij wilde kon hij nu iets gruwelijks zeggen, iets gemeens, precies zoals mij broer dat vroeger deed. Over het vreemde kos­tuum dat ik droeg in het toneelstuk in de zesde klas. Over mijn bikinitopje dat nooit helemaal goed bleef zitten, zeker niet als ik badminton speelde. Over het strakke bovenstuk van mij strapless galajurk. Kon ik ooit zeker weten dat Francis mij echt mooi vond? Dat wilde ik zo enorm graag dat het bijna pijn deed. Het kon toch? Waar­om niet?

Hij klemde zich tegen mij aan. Zijn lichaam was warm, heet zelfs en ik voelde een rilling door hem heen trekken. Hij verlang­de naar mij en niet alleen naar mijn lichaam. Voor een potje seks vloog je toch niet de halve wereld over?

“Ik vind je mooi,” fluisterde hij in mijn oor. Hij keek me la­chend aan. “Je kunt zo verbaasd kijken. En dat voor iemand die zelfstandig de hele wereld over reist.”

“Van mensen weet ik niets.”

“Verbazen is goed. Anders wordt het saai.” Hij zoende mij vu­rig en duwde me op het bed. “Ik wil bij je zijn. Jou beter leren ken­nen en durf nu niet te vragen waarom.”

Hij kwam op mij liggen en klemde m’n benen stevig vast met de zijne, sloeg z’n armen als kettingen om mij heen en kuste ruw mijn wang, kin en m’n hals, ademde zwaar in mijn oor. Als warme was lag hij over m’n lijf en tussen mijn benen gloeide en brandde het. Ik kon nergens heen. Kon alleen bij hem zijn, hij eiste mijn volledige aandacht op. Zijn erectie was hard en met m’n handen greep ik zijn billen die hij aanspande toen hij z’n heupen tegen me aan drukte.

“Ik zal niet vragen waarom,” zei ik, toen ik kracht zette om mijn benen te spreiden en hem in mijn verlangen trok. “Nog niet.”

Die keer hebben we er lang over gedaan. Telkens als ik dacht dat hij klaar zou komen, was hij gestopt en had me gestreeld. Hij was zo teder, zo overtuigend, zo voelbaar verliefd. Ik had hem aan willen raken. Maar, hij had m’n handen terug op het bed geduwd. Het was de eerste keer geweest dat hij zacht een zijden halsdoek om mijn polsen wond en zei dat ik die niet los mocht trekken.

Ik was te verbaasd geweest om nee te zeggen. Sterk zijn, noemde hij het.

Sterk genoeg voor de totale overgave.

Dorien Vercammen

Graag uw sterrenwaardering en/of reactie onder het verhaal. Dank u.

Liefs My

Ik hoorde dicht bij een claxon toeteren en een klok slaan. Ik telde de slagen. Dertien. Dat kon niet. Waar was Anja naartoe gegaan?

Ik voelde zachte vingers die de bandjes aan de voorkant van mijn nachthemd losmaakte en een huivering van verlangen trok door mijn lichaam. Anja’s aanraking was zo vastberaden, zo wetend. Het nachthemd viel open en ik voelde dat de stof werd weggetrokken, waardoor mijn borsten en kruis ontbloot werden.

Ik opende mijn ogen en keek op naar mijn minnaar. De kamer was pikdonker. Ik zag niets, alleen een vage schaduw die zich aan het voeteneind over me heen boog. Ik probeerde mijn hand uit te steken om het bedlampje aan te knippen. Een hand pakte de mijne en hield ze vast.

“Anja?” Ik draaide men hoofd om en spande mijn ogen in.

“Wat doe je? Doe het licht aan. Ik wil je zien.” Ik had moeite mijn gedachten te ordenen. Ik herinnerde me niet waar ik was of hoe ik hier was gekomen. Ik wist niet eens zeker of ik wel wakker was. Het leek op een of andere manier meer op een droom.

Mijn onzichtbare minnaar pakte ook mijn andere arm vast en hief men beide armen boven mijn hoofd. Ik voelde dat er een koord om mijn polsen werd geslagen en dat ik aan het hoofdeind werden vastgebonden.

“Wat doe je?” Herhaalde ik, rukkend aan het koord.

Ergens vlakbij sloeg een deur dicht en ik hoorde voetstappen op de gang. Natuurlijk. Ik was in mijn hotelkamer. Ik moest de zware luiken voor de ramen hebben gesloten. Daarom was het zo donker. Wat deed Anja in mijn hotelkamer?

“Doe je ogen dicht en ontspan je.” Ik voelde iets over mijn buik strelen. Het was zo zacht als fluweel. Een huivering kroop over mijn ruggengraat en ik kreeg kippenvel over mijn hele lichaam. Onwillekeurig kronkelde ik van verrukking.

“Goed zo. Doe je ogen dicht en geniet.”

Waar had hij geleerd me zo zacht aan te raken? Het duurde een ogenblik voordat die gedachte bij mij opkwam. Het was een mannenstem die in het donker tegen mijn sprak. Gesmoord en vermomt, maar ongetwijfeld de stem van een man. Wie was hij? Waar was Anja? Wat was er in vredesnaam aan de hand? Waarom kon ik niet helder denken?

“Wie is daar? Wat gebeurt er?” Een golf van paniek joeg door me heen en ik trok harder aan het koord rond mijn polsen. Een fluweelachtige aanraking bewoog zich over mijn lichaam en streek luchtig over mijn tepels. Ik snakte geschokt en genietend naar adem. Jezus! Hoe deed hij dat?

“Je hoeft nergens bang voor te zijn. Je droomt, weet je. Ontspan je.”

De woorden waren bijna hypnotiserend. Het zachte fluweel ging verder met mijn borsten te plagen. Het was de meest ongelooflijke ervaring die ik ooit had gehad. Tintelingen van genot stroomden door mijn kronkelende lichaam. Iedere streling zond huiveringen door mijn heen. Mijn clitoris klopte alsof ik mijn vibrator had gebruikt, maar toch was ik daar nog door niets aangeraakt. De stem had gelijk. Ik moest dromen.

“Goed zo. Doe je ogen dicht.” De stem was dichterbij. Zijn tong streek langs mijn hals omhoog naar mijn oor. Tanden knabbelden aan mijn oorlelletje en een warme adem fluisterde in mijn oor.

“Geniet.”

Ik jammerde heftig. Mijn lichaam voelde alsof het in brand stond en ik kon het niet stilhouden. Het zachte ademen in mijn oor maakte dat de spieren in mijn benen trokken. Onzichtbare vingers leken op en neer over mijn dijen te lopen. De fluwelen aanraking bleef mijn borsten stimuleren. Hij moest een of andere bonthandschoen dragen. Mijn tepels stonden inmiddels stijf rechtop. Ze waren zo pijnlijk en mijn vocht vloeide al tussen mijn schaamlippen. Ik was nog nooit zo bereid geweest.

“Neem me. Alsjeblieft.” De woorden rolden van mijn lippen voor ik er erg in had. Ik rolde weer met mijn heupen, trachtte wanhopig mijn dijen tegen elkaar te wrijven. Als mijn handen niet vastgebonden waren geweest, zou ik mijn vingers diep naar binnen hebben gestoken. Mijn clitoris en vagina klopten hevig. De fluwelen aanraking begon langzaam, heel langzaam over mijn buik te dwalen. De lippen streelden mijn hals en begaven zich naar mijn harde tepels.

“0, Jezus! Alsjeblieft.” Ik snikte nu ongecontroleerd. Ik voelde natte lippen op mijn borsten en zijn tanden die aan de verharde tepels knabbelden. Mijn onderlichaam trok samen en een heftig orgasme overspoelde mij. Het was de eerste keer dat ik zonder stimulering van mijn clitoris of vagina was klaargekomen, en de plotselinge heftigheid ervan overviel me. Ik schreeuwde het uit van genot.

“Goed zo. Laat je gaan.” De stem was zo zacht en zijdeachtig als de fluwelen hand. Wie was hij verdomme? Wat gebeurde er met mij?

“Johan?” Fluisterde ik. “Jij bent het, nietwaar?” Mijn onderlichaam beefde nog steeds en mijn benen waren zo slap als gelatine.

“Als jij dat wilt,” antwoordde de stem zacht. “Wat maakt het uit?”

Het kon ook Benny zijn, dacht ik. Ik had aldoor gedacht dat Benny een wat duistere kant had. Ik herinnerde me zijn aanbod om mij te komen instoppen.

“Hoe ben je binnengekomen?” Ik voelde dat zijn fluweelzachte hand mijn dijen weer begon te strelen, en kon haast niet geloven dat ik zo snel alweer reageerde.

“In een droom is alles mogelijk.” De stem leek mijn gedachten te beantwoorden. Zijn tong begon mijn tepels weer te plagen. Die waren nog steeds hard en gezwollen. Ik zuchtte zacht, deed mijn ogen dicht en liet de verrukkelijke gevoelens over me heen komen. Het moest Johan zijn. Terwijl hij doorging met het stimuleren met zijn tong en handschoen, begon mijn klit te tintelen en te pulseren van hernieuwd verlangen. Mijn hele lichaam was zo gevoelig geworden dat ik, toen het dekbed over mijn buik flapte, schreeuwde alsof ik was geslagen. Ik slaakte een zucht van verlichting toen hij het zacht wegduwde en mijn brandende huid kalmeerde met zijn koele lippen.

Ik begon te fantaseren dat hij zijn stijve pik diep in mijn drong. Ik verlangde ernaar mijn benen rond zijn rug te slaan en zijn schacht zo diep mogelijk in mijn vagina te laten doordringen. Ik wilde hem met mijn spieren knijpen en plagen, hem kwellen tot hij het niet meer uithield en zijn zaad in mij moest verliezen. Het idee was zo opwindend dat ik nauwelijks wist wat ik met mezelf aan moest. Ik kronkelde heen en weer, mijn adem kwam met horten en stoten, en ik hoorde mezelf smeken dat hij me moest nemen.

“Alsjeblieft. Ik wil je in me hebben,” snikte ik.

“Zoals dit?”

Ik snakte naar adem toen zijn vingers bij me binnendrongen. Ik sloeg mijn benen onmiddellijk rond zijn pols en probeerde hem dieper in mij te pompen. Ik voelde dat hij de randen van mijn vagina zacht streelde. Zweet druppelde tussen mijn borsten en vormde een poeltje in mijn navel, terwijl ik brandde van verlangen naar hem.

“Ja, o ja!” Ik duwde me tegen hem aan.

“Of misschien zoals dit?” Ik kreunde toen ik voelde dat hij zijn vingers terugtrok en schreeuwde het geschrokken uit toen er iets ijskouds in mij werd geduwd.

“Christus!” Ik beet op mijn lip in een poging mijn snikken te bedaren. Wat hij ook in mij had geduwd, het was zo koud tegen mijn brandende huid dat het me de adem benam. Hulpeloos voelde ik dat ik weer een climax bereikte.

Toen ik me geleidelijk ontspande, voelde ik vocht uit mijn lichaam vloeien. Een vreselijk moment dacht dat ik had geplast. Toen drong de waarheid tot mijn door. IJs. Hij had een ijsblokje in mij geduwd. Ik voelde het smelten, voelde het water langs mijn dijen lopen. Vervolgens voelde ik dat hij me zacht afdroogde met een handdoek.

Ik haalde diep adem en schudde mijn hoofd. Dit kon niet waar zijn. Als mijn handen niet vastgebonden waren geweest, zou ik mezelf hard hebben geknepen om wakker te worden.

“Wie ben je? Wat wil je?” Fluisterde ik zwak.

“Ik ben wie jij wilt dat ik ben, en het enige wat ik wil is jou gelukkig maken. Je bent gelukkig, toch?” Ik herkende de stem nog steeds niet.

Hij was klaar met mij af te drogen. Ik voelde dat zijn vingers weer over mijn tepels wreven en zijn fluwelen hand streelde zacht over mijn schaamheuvel en klit. Die was nog steeds zo gevoelig van mijn laatste orgasme, dat zelfs het zachte fluweel meer was dan ik kon verdragen.

“Ja, maar niet meer,” fluisterde ik. “Ik kan niet meer verdragen.”

“0, dat heb je helemaal mis,” antwoordde hij rustig. “Echt mis. Geloof me. We zijn nog maar net begonnen.”

Ik likte mijn droge lippen en jammerde zacht, deels uit angst, deels uit verwachting. Hij was degene die het mis had. Dat moest wel. Ik kon onmogelijk nog eens klaarkomen. Ik was volkomen bevredigd. Totaal verzadigt. Ik wilde alleen maar slapen. Ik zuchtte van verlichting toen zijn handen mijn loslieten.

De kamer was zo stil en zo donker dat ik na enkele ogen¬blikken dacht dat ik alleen was. Ik spitste mijn oren maar hoorde niets. Had ik me alles verbeeld? Nee. Dat kon niet. Mijn handen waren nog steeds vastgebonden en mijn hele lichaam beefde als gevolg van mijn hartstocht. Was hij weggeslopen en had hij mij zo achtergelaten? Paniek golfde door me heen bij de gedachte dat de hotelmanager mij zo zou vinden, vastgebonden en naakt.

“Waar ben je? Maak me los.” Ik rukte aan het koord rond mijn polsen, trachtte te gaan zitten.

“Nog niet.” Ik schrok toen hij zijn naakte lichaam hard tegen het mijne drukte. Ik voelde dat hij me ging nemen. Verbazingwekkend genoeg, ondanks mijn vermoeidheid, trilde ik alweer van hernieuwd verlangen.

Ik schrok weer, hield mijn adem in, toen zijn pik stevig tegen mijn dij drukte. Automatisch spreidde ik mijn benen en hief men billen naar hem op. Ik voelde dat hij zichzelf met zijn vingers bij me binnen leidde.

0! Na het koude ijs voelde zijn pik kokend heet aan. Instinctief sloeg ik mijn benen om hem heen en zuchtte van genot. Ik wachtte gespannen op het verrukkelijke gevoel tot hij in en uit mijn begon te pompen.

Hij bewoog zich niet, lag daar maar gewoon boven op mij met zijn stijve pik in mij geschoven. Ik kon het trekken en kloppen in mezelf voelen. Het gevoel maakte me gek. Waar wachtte hij op?

Ik perste mijn billen zo stevig mogelijk tegen het matras. Daarna duwde ik mijn bekken heftig naar voren en trok hem dieper naar binnen. Tegelijkertijd kneep ik mijn vaginale spieren samen, trok me terug en duwde mijn heupen weer omhoog. Ik hoorde hem zacht zuchten en voelde z’n lichaam verstijven in verzet tegen mij. Zijn pik klopte in reactie op mijn bewegingen.

“Dat is het, geniet maar.” Ik hoorde de intense concentratie in zijn stem terwijl hij zijn best deed om niet te reageren. Het gevoel van zijn pulserende pik binnen in mij, terwijl hij weigerde te reageren op mijn wanhopige inspanningen, was een pure kwelling. Hoe kon hij het weerstaan? Enkele ogenblikken geleden had ik gedacht niet nog eens een climax te kunnen bereiken. Nu was ik er net zo zeker van dat ik het niet meer kon inhouden.

Ik trok me terug en duwde weer, verstijfde toen zijn vingers tussen mijn benen grepen om mijn gekwelde seksknop te zoeken. Met vlinderlichte bewegingen begon hij hem te strelen. Diep vanbinnen voelde ik zijn gezwollen pik kloppen.

“0, God!” Het kon mij niets meer schelen of iemand mij misschien kon horen schreeuwen. Het enige wat ik wilde was dat hij op mij reageerde. Hoe kon hij daar zo bewegingloos blijven liggen? Hij was niet menselijk. Ik werd door de duivel in eigen persoon geneukt. Ik snikte weer en duwde me met al mijn kracht tegen hem aan. Het koord rond mijn polsen sneed in men huid, maar de pijn verhoogde alleen mijn hartstocht. Ik probeerde mijn benen steviger om hem heen te slaan en hem dieper naar binnen te trekken. Zijn lippen dwaalden weer over mijn tepels. Zijn vingers bleven mijn klit wrijven en zijn enorme pik pulseerde en klopte kwellend binnen in mij.

Mijn orgasme leek bij men haarwortels te beginnen. De tinteling liep langs mijn nek en ruggengraat, verspreidde zich over mijn borst en buik. Rillingen van genot stroomden door mijn kruis en vagina. Mijn spieren trokken samen rond z’n pik alsof ik probeerden het zaad uit hem te persen. Hete huiveringen reisden langs mijn benen naar men voeten, deden mijn tenen krullen.

Met een laatste rilling, die van mijn hoofd naar mijn tenen schoot, zonk ik duizelig achterover op het bed. Ik was zo verzwakt dat ik dacht nooit meer op mijn benen te kunnen staan. Ik hijgde en snikte, trachtte mijn ademhaling te kalmeren.

“Gaat het een beetje?” Vroeg hij.

Ging het? Hij maakte vast een grapje. Ik vroeg me af of iemand van extase kon sterven. Als dat zo was had ik dat punt waarschijnlijk bijna bereikt. Bijna, maar niet helemaal.

“Ja,” fluisterde ik. “0, ja, ik wil nu sterven.”

Ik hoorde hem tevreden grommen. Plotseling begon hij heftig in en uit mij te pompen, hij ramde zijn pik steeds dieper in me, en zijn ademhaling kwam raspend en haperend. Ik besefte dat zijn hele lichaam stijf was van de spanning en de enorme zelfbeheersing die het hem had gekost om zichzelf zo lang in te houden. Ik was hem er intens dankbaar voor. Nu was het zijn beurt.

Vechtend tegen mijn vermoeidheid en de protesten negerend van mijn verzadigde lichaam en supergevoelige clitoris, hief ik mijn lichaam en perste me met opgeheven heupen tegen hem aan. Hij kreunde luid en versnelde zijn ritme, pompte in en uit mij in een krankzinnig hartstochtelijk tempo.

Het zweet gutste van hem af en liep in stroompjes over mijn lichaam. Ik rook zijn lichaamsgeur, wild en muskusachtig. Zijn pik was zo groot en stijf dat ik het gevoel had doormidden te breken. Ik hoorde mezelf jammeren met een mengeling van ruwe passie en pijn door zijn enorme erectie.

Toen hij kwam, was dat zo krachtig, zo opwindend dat ik zelf weer klaarkwam door de krachtige stralen die uit hem vloeiden. Nu hij zich eenmaal had laten gaan, leek het of hij niet meer kon ophouden. We snikten beiden hulpeloos, onze lichamen trilden en beefden door de kracht ervan.

Toen het ten slotte voorbij was bleef hij bewegingloos op mij liggen, te vermoeid en uitgeput om zich terug te trekken.

Ik deed mijn ogen dicht en viel uiteindelijk in slaap.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd stroomde het zonlicht door de ramen naar binnen. Het verbaasde me niet dat ik alleen was. Ik moest hebben gedroomd. Dergelijke seks kon niet echt zijn. Geen enkele man kon doen wat mijn droomminnaar had gedaan. Ik weigerde naar de vochtige plek in het bed te kijken of aandacht te schenken aan de vage pijn tussen mijn benen.

Na een lange, hete douche begon ik me langzaam uiterste geconcentreerd en zorgvuldig aan te kleden, mijn haar op te maken en make-up aan te brengen. Ik wilde niet alleen ’s nachts sterven.

Dorien Vercammen

Graag uw sterrenwaardering en/of reactie onder het verhaal. Dank u.

Liefs My

“Is het huis van de buren al verkocht?”

“Ja, aan een singel jonge man,” als ik de buurvrouw mag geloven.

Ik kijk stiekem door het kleine zijraampje van de erker, er ronkt een verhuiswagen en ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Ik hoorde al de wildste verhalen die ik allemaal beantwoorde met “ik zal het wel zien.”

Maar ondertussen heb ik een glimp opgevangen en visueel als ik ben krijg ik direct beelden bij enkele verhalen die ik heb gehoord die me eerder weinig deden. Maar nu stijgt de rode kleur naar mijn wangen, potverdorie!

Ik ren de trap op en hijs mezelf in mijn hardloop kleding, veter mijn sportschoenen en stop de doppen van mijn smart Phone met mp3 speler in mijn oren. Ik ga even een rondje rennen zodat ik een geldige reden heb voor mijn rode kleur. Ik steek de voordeursleutel in het kleine achter-vakje van mijn hardloopbroek en trek de deur achter me dicht. Ik kijk vooral niet naar rechts en begin mijn rondje direct linksom in een indrukwekkend tempo waarvan ik weet dat ik het nooit vast zou kunnen houden. Mijn lichaam komt in een ritme en mijn hoofd blijft thuis, in de straat, bij de nieuwe buurman. Bah, wat een lekkere vent!

Mijn hoofd zoekt koortsachtig naar alles wat het over deze man heeft gehoord, waar ik nog zo op antwoordde “ik zal het wel zien”, waarom had ik niet beter geluisterd en alles beter in me opgenomen? Ik kan me te weinig herinneren naar mijn zin en mijn hoofd valt in herhaling al was het over de grote lijnen duidelijk dat hij knap moest zijn en een schokkende reputatie moest hebben. Ik ben doorgaans niet snel onder de indruk van een eerste blik, maar nu…, ik begrijp dat hij niks hoeft te doen om de dames aan zijn voeten te krijgen.

Het is avond en hij is voor zover ik weet niet aan de deur geweest, hij zal het ook wel druk hebben met alles een plek geven. Dan zie ik Miriam, mijn overbuurvrouw, voorbij komen met een pakje in haar handen. Ze belt aan bij de buurman, ik hoor hun stemmen maar kan ze niet verstaan. Na een poosje hoor ik de deur dicht vallen en de stemmen zijn verdwenen, maar ik zie de buurvrouw niet vertrekken. Ze is binnen! Ik besluit dat het belachelijk is om me er zo mee bezig te houden, waarom ben ik zo van mijn stuk van mijn nieuwe buurman. Heb ik misschien interesse? Nee, ik wil geen man die zoveel vrouwen heeft gehad en waar alle vrouwen in een straal van zoveel kilometer helemaal wild van worden.

Maar dat, dat was voornamelijk het standpunt van mijn hoofd, mijn lichaam was het er allerminst mee eens. Daar zou ik later achter komen.

Maanden gingen voorbij en hoewel ik me niet gek laat maken zag ik natuurlijk wel bijna alle vrijgezelle dames uit de buurt langskomen en vertrekken in en uit het huis naast de mijne. Aan aandacht had hij geen tekort en hij had zich nog steeds niet aan me voorgesteld al groette hij netjes als we elkaar tegen kwamen. Zijn naam was me een raadsel al had ik er probleemloos achter kunnen komen. Ik maakte mezelf wijs dat ik het niet belangrijk vond.

Zaterdag, de weersvoorspellingen voor het weekend zien er niet best uit, dus besluit ik direct ‘s morgens mijn boodschappen in huis te halen en parkeer daarna mijn aftandse Citroentje op de stoep voor het huis om gemakkelijk uit te laden. Er is een onweeralarm afgegeven voor de late middag en avond en ik neem het zekere voor het onzekere al zitten de voorspellers er negen van de tien keer naast. Terwijl ik de laatste tas uit de auto til stapt de buurman naar buiten.

“Zal ik je even helpen,” luidt de vraag.

“Neen, dank je” stamel ik een beetje geschrokken en overdondert, “het is de laatste en dan zet ik mijn auto weer op het parkeervak”. Waarop hij zegt, “och, geen moeite hoor,” en hij heeft de tas al in zijn handen en wandelt zo mijn huis in. Ik loop er verward achteraan en ergens ook geïrriteerd, want waarom denkt hij dat hij zomaar mijn huis in kan lopen, In mijn eigen keuken staat hij boodschappen uit te laden.

“Sorry buurman, maar dat kan ik zelf ook wel,” zeg ik kribbig.

Hij kijkt een beetje beteuterd op. “Oh, Sorry. Mijn naam is Dieter en geen dank” en zo loopt hij langs me heen de gang in en hoor ik de buitendeur dicht slaan.

“Jezus,” wat was dat, was ik te kort door de bocht. Hij is er natuurlijk niet aan gewend dat een vrouw zo op hem reageert en ik moet toch grinniken om die gedachte en zijn beteuterde gezicht. Ik richt me op mijn boodschappen en na een paar minuten staat alles waar ik het hebben wil. Nu ga ik toch even met een tas koffie aan de eettafel zitten. Wat nu Dorien?

Ik zou vandaag naar mijn ouders gaan maar heb hen afgebeld. Ik vertrouw het weer niet en Citroentje, snelweg en noodweer zijn dingen die in mijn beleving niet samen gaan.

Na een bordje pasta ruim ik de vaat op. De regen tikt ondertussen tegen het raam, grote druppels trekken hun sporen. Als ik klaar ben, tegen schemer, schenk ik mezelf nog een wijntje in die ik mee naar boven neem om van te nippen als ik in bad zit. Ik kleed me uit, laat me in bad glijden en sluit mijn ogen. Mijn gedachtestroom neemt af en ik ontspan in een aangename leegte met alleen de geur van lavendel. De regen die tegen het raam tikt maakt dat ik me extra behaaglijk voel en ik geniet ervan. Ondertussen is het donker buiten.

Dan trilt alles, de ramen rammelen en het licht valt uit… Buiten denderen fikse onweersklappen, de wind giert door alle kieren en het is donker. Waarom wilde ik ook alweer jaren 30 wonen met dat oude enkel glas. Waarschijnlijk om datzelfde gevoel van nostalgie al de aanschaf van Citroentje. Ik hijs mezelf uit bad, droog me slordig af en ga op de tast richting de slaapkamer. Ik kan niets zien, dus zoek ik op gevoel wat uit de kast om aan te trekken. Lukraak trek ik ondergoed uit de la, sokken uit de volgende, een gemakkelijke harembroek en een shirtje met lange mouwen. Of het bij elkaar past mag Joost weten, maar ik trek het aan en bij gebrek aan beter pak ik mijn nette hoog gehakte laarzen omdat ik me niet kan herinneren waar ik mijn gympen gelaten heb. Nu weet ik zeker dat ik me kapot zou lachen bij het zien van mezelf in de spiegel, maar dit is geen moment om kritisch te zijn. Dan graai ik nog naar mijn haarelastiekje op de rand van het badkamermeubel en draai mijn lange haar in een slordige knot. Langzaam en tastend zoek ik naar de trapleuning terwijl de grond weer dendert van de zoveelste klap, de lampen knipperen aan en direct weer uit en ik vang een glimp op van waar ik ben en ga op de tast de trap af. Beneden probeer ik me te herinneren waar mijn mobiel is. Potverdorie, waar is dat ding als ik ‘m nodig heb? En waarom had ik ook alweer geen vaste telefoon meer? Shit! Zie je wel dat nostalgie ook nuttig is.

Waaah Miauw! O, mijn God, Tompé ben jij dat…? Ik schrik me een rot kat! Direct daarop aai ik zijn kop en stel ik hem gerust, hij kan er ook niets aan doen dat hij wel en ik niet in het donker kan zien.

“Ik denk dat ik even naar de buren moet om te bellen Tompé,” leg ik de kat uit. Ik pak mijn jas en hou hem boven mijn hoofd terwijl ik de deur uit loop, het natuurgeweld tegemoet. Ik probeer het eerst bij de nieuwe buurman. Gewoon omdat het de kortste afstand is, want ik regen zeiknat en terwijl ik aanbel hoor ik mijn voordeur dichtslaan en besef ik dat ik geen sleutels bij me heb gestoken. Shit, shit, shit! Doe de deur open alsjeblieft buurman. Shit, shit, shit! Ik loop het tuinpad af en loop al richting de volgende tuin. Maar dan doet de buurman toch nog open en ik ren op een drafje terug.

“Ik kon de weg naar beneden niet zo goed vinden in het donker,” mompelde hij, “maar kom snel binnen.”

Hij loodst me naar boven de trap op, wat ik in de eerste instantie een beetje zorgelijk vind. Boven gekomen snap ik het, want hij heeft daar een knapperend vuurtje branden wat zorgt voor een aangename warmte en het benodigde licht. Logisch dat hij beneden niet goed de weg kon vinden, zijn ogen waren nog minder aan het donker gewend dan de mijne. Ik voel dat hij me opneemt in het schemerlicht en zijn ogen stralen pret uit. Als ik naar mezelf kijk snap ik maar al te goed de lol in zijn ogen. Ik heb mijn zwarte hoge sexy laarzen aan, met daarop een soepele en elastische donkerpaarse harembroek die ik uitsluitend binnenshuis draag als pyjamabroek en een rood nauwsluitend shirt met wijde hals.

“Ik lag in bad toen de stroom uitviel…” begin ik mijn verklaring, maar in plaats van verder te praten neem ik de tijd om hem op te nemen.

Hij heeft iets weg van een marinier, mannelijk, alleen heeft hij geen uniform aan, maar zijn haar is zeer kort. Een kort gemillimeterd hoofd en wat beginnende stoppels die me vanmorgen eigenlijk niet waren opgevallen. Hij is gespierd, heeft een mooie brede rug en zijn schouderkoppen zijn vol. Dat alles kan ik goed bekijken omdat hij alleen een zwart hemd draagt samen met een los vallende zwarte trainingsbroek.

Hij volgt mijn blik en zegt “… en ik stond op het punt wat te trainen.”

Ik kijk naar hem en of ik het wil of niet, mijn lichaam reageert. Hij is lang! Zeker 1.90 m of misschien zelfs iets langer. Prachtige grijsblauwe ogen kijken naar me terug. Maar ik ben alweer afgeleid want kan mijn ogen niet afhouden van die prachtig gevormde volle mond. O nee. Ik mag hier geen potje kwijlen, deze man heeft elke vrouw in de buurt gehad, onthoud dat. Onthoud dat voor alles! Beveel ik mezelf.

“O, ja! Bellen wilde ik, hm… zou ik je telefoon mogen gebruiken?”

“Als jij mijn mobiel kan vinden mag je hem zeker gebruiken” antwoord hij.

Tsjonge, geweldig hoor! Hij komt op me aflopen en ik voel lichte paniek opkomen. Hij neemt de kletsnatte jas uit mijn handen en hangt hem over een stoel heen. Dan begin ik eigenlijk pas te kijken naar deze bovenverdieping, het is één grote ruimte in een L vorm. Op de korte muur staat een gigantisch licht bruin antiek houten hemelbed opgemaakt in de kleur zwart met zilveren stiksel. Ik staar ernaar en slik, wat voel ik me hier ongemakkelijk. Als ik me omdraai kijk ik naar de houtkachel, de bank die ervoor staat en het schitterende wollen kleed er tussenin. Het bloed stijgt me naar de wangen. Als ik verder kijk zie ik een grote glazen inloopdouche met een middenstuk van matglas en een wastafel. Alles is zo… Niets standaard of logisch… Ik voel me niet op mijn gemak en loop terug richting de deuropening maar daar staat Dieter.

“Ik denk dat ik dan maar weer naar huis ga, naar Tompé,” zeg ik.

Dieter kijkt me een beetje verward en vragend aan.

“Mijn kat,” zeg ik “Weet je wel… Tom… de poes, Tom en Jerry, Tom… poes… Tompoes… koffiekoek…” Waarom licht ik dat toe, sta ik hier te stotteren als een overjaarse tiener?

Hij staat met een grijns in de deuropening en kijkt me aan. “Je kunt ook hier blijven, samen is gezelliger dan alleen.”

Ik slik, maar kan eigenlijk niks zeggen.

“Je was niet zo vriendelijk vanmorgen en je kunt op zijn minst een kopje thee met me drinken.”

“Thee drinken? We hebben geen stroom en ik drink koffie!” Bot, botter, botst…Dee! Stop!

“Ik heb een thermoskan verse muntthee,” zegt hij ondanks mijn alles vriendelijk. “Ga maar even op de bank zitten, dan kunnen je kleren meteen een beetje drogen bij de kachel. Je mag ze natuurlijk ook uithangen” laat hij met een plagende knipoog weten.

‘Dorien! Kun je jezelf nog belachelijker maken? Maar och, wat maakt het uit. Het is maar een vent! Een wandelende kleerkast, dat wel. Met blijkbaar een peperkoekhart. Ogen om in te verdrinken… Nou moe! Ik kan zwemmen. En terwijl ik de brokstukken van mijn ego bij elkaar raap ga ik ‘manhaftig’ op de bank zitten. Hm… Toch lekker dat open vuur… Dorien!’

Ik krijg een glas heerlijk geurende thee in mijn handen en dat samen met het haardvuur maakt dat ik stop met rillen. Ik zit hier inderdaad misschien wel beter dan thuis. Dieter komt naast me zitten en ik begin op slag weer te twijfelen. Hij kijkt me aan en blijft kijken, hij zegt helemaal niks. Ik kan hem niet aankijken, laat ik maar gewoon gauw mijn thee drinken en weg gaan. Na twee lange minuten staat hij op en zet zijn theeglas neer. Ik sta daardoor ook op, zet mijn glas neer en maak aanstalten om te gaan. Hij loopt voor me uit en draait zich weer om in de deuropening, dit keer lacht hij niet. Hij bekijkt me van top tot teen, kleed me uit met zijn ogen! Hij kijkt naar me als een roofdier en ik slik, mijn keel is droog. Mijn hart gaat tekeer en ik loop met mijn blik op hem gericht achteruit. Maar hij loopt met me mee, de afstand blijft hetzelfde tot ik bijna tegen de muur sta. Als ik probeer te besluiten of ik richting hemelbed zal gaan of richting bank of douche staat hij pal voor me. Hij staat zo dichtbij dat ik hem voor het eerst goed kan bekijken, die mond, o die mond…

Hij neemt me gevangen tussen de muur en zichzelf, zijn handen steunen aan weerskanten van mij tegen de muur. Hij komt nog dichterbij, zijn gezicht nadert, ik voel zijn warme adem en wang aan wang fluistert hij, “ik wil jou, de hele nacht voor mij alleen.” Hij neemt iets afstand en kijkt me doordringend aan. Ik smelt van die blauwgrijze ogen, maar ik wil niet smelten. Hij ziet mijn twijfel en verwarring, hij kust me zacht als voorproefje van wat het zou kunnen zijn.

Ik voel zijn warme volle lippen op de mijne, mijn knieën knikken. Ik voel me overgeleverd. Maar dat gaat niet gebeuren! Ik geef hem een duw tegen zijn borst. Door de stap naar achteren kan ik er snel tussenuit knijpen. Ik loop snel naar de bank en draai me om. Hij stond het dichtst bij deuropening dus dat was geen optie. Hij loopt ook naar de bank en staat aan de ene kant en ik aan de andere kant. Zijn blik laat weten dat hij niet zal stoppen met jagen tot ik me overgeef en laat vangen. De gevoelens en gedachten buitelen door mijn hoofd, opwinding en vluchtgevoelens strijden om voorrang. Hij komt al kijkend naar mij klimmend over de bank en voor ik het weet staan we samen aan één kant en heeft hij mij vast in zijn armen. Het zijn sterk armen, handen, schouders groot, rond en hard gespierd. Mijn handen liggen tegen zijn borst aan, van gekheid weet ik niet of ik moet duwen of grijpen. Hij zoent me en ik zoen hem voorzichtig terug, maar al gauw gaan we er beiden in op. Ik ga met mijn handen over zijn hoofd, naar zijn stoppelige mannelijke kaak, ik druk mijn lijf tegen het zijn. O! Help, help!

Mijn hoofd krijgt weer de overhand ondanks de hitte die door mijn aderen stroomt, waardoor er een spel ontstaat van trekken en duwen als op de golven van mijn innerlijke strijd. Ik duw hem van me af en ren naar de deuropening maar hij is veel sneller en snijd me af. Nu zit ik weer gevangen tussen hem de muur en het grote hemelbed. Hij loopt naar me toe, ik geef me over en laat me achterover op het prachtige grote bed vallen. In één beweging trekt hij de harembroek omlaag over mijn laarzen uit. Zo lig ik daar met mijn laarzen, zwarte slipje en mijn rode shirt. Ik ben heet, geil! Maar wil ik dit wel? Hij staat daar en kijkt naar me terwijl ik half op het bed lig, genoeg tijd om te bedenken dat ik nu kan gaan! Ik sta op maar hij staat zo dichtbij, mijn voorhoofd tegen het zijn, hij pakt mijn armen en brengt ze boven mijn hoofd. In één korte beweging trekt hij mijn rode shirt over mijn hoofd, mijn armen zitten nog in de mouwen en zo zitten mijn armen ineens vast half achter mijn rug. Ik voel me kwetsbaar voor hem, staande op mijn laarzen in mijn lingerie, met mijn armen gevangen in mijn rode shirtje. Hij kijkt me ondeugend aan en geeft me een zetje zodat ik wederom op bed val met mijn armen straks langs mijn lijf. Ik probeer mijn armen los te wurmen maar hij komt tussen mijn knieën staan. Hij buigt zich voorover, zoent me in mijn nek, hij daalt langzaam af. Dit overleef ik niet…!

Hij kust de bolling van mijn borsten en zakt richting mijn buik, de sensaties die ik voel maakt dat ik kreun en ik fluister, ”stop alsjeblieft.” Maar ik weet donders goed dat het weinig overtuigend is en meer een aanmoediging dan een serieuze vraag is om te stoppen. Zijn handen strelen mijn borsten en zelfs door mijn bh heen is het bijna onhoudbaar. Mijn lichaam kronkelt onder zijn handen en het ene na het andere kreetje verlaat mijn mond. Zijn rechterhand gaat over mijn slipje en hij kijkt me zelfvoldaan aan.

“Volgens mij vind jij het helemaal niet erg om hier een nachtje door te brengen” zegt hij. Ik voel hoe ik woest word, hij speelt met me. Ik til mijn benen op, rol me opzij van het bed af, van hem af. Ik wurm me gefrustreerd uit mijn shirtje en kijk hem boos aan.

“Jij, jij, jij… Gr…,” er komt geen passend woord in me op, want hij heeft gelijk en mijn hersenen werken maar minimaal.

Hij loopt rustig om het bed heen pakt me vast, draait me om zodat ik met mijn rug tegen hem aan sta en streelt met één hand mijn borst en met de andere hand maakt hij een afdaling van mijn buik naar mijn slipje. Hij glipt soepel onder het randje door en ik bezwijk bijna als hij met me speelt. Ik kronkel tegen hem aan en hijg van verlangen, hij maakt me gek! Dan stop hij, maakt hij mijn bh los aan de achterkant en neemt een stap terug… Door de plotselinge afstand voel ik me onvast op mijn voeten, onzeker en naakt. Mijn bh hangt half los, maar zit nog steeds om mijn borsten. Ik draai me om en kijk hem aan, hij staat in zijn zwarte boxer en trekt net zijn hemd over zijn hoofd. O, dat lijf! Ik laat mijn zwarte bh op de grond vallen en zie dat hij net zo opgewonden is als ik. De vluchtig gemaakte knot valt uitelkaar als het elastiekje op de grond valt en mijn vochtige lange haren vallen los op mijn rug.

We staan tegenover elkaar en ook al weet ik heel goed dat ik dit niet wil, wil ik het ook wel. Wil ik het wanhopig wel. Hij komt naar me toe en tilt me op, draagt me op zijn heupen terwijl ik zijn mannelijkheid tegen mijn kruis voel kloppen. Bij de muur zet hij me neer, trekt mijn slip naar beneden en ik stap er gewillig uit. Ik sta op mijn laarzen na volledig naakt voor hem en kan hem wel opvreten. Ik trek zijn boxer omlaag en bekijk zijn naakte lichaam. Ik trek hem naar me toe, sla mijn been om zijn middel zodat hij vrij baan heeft. Hij dringt binnen en ik kreun in zijn oor. Samen vinden we het ritme dat sinds de oertijd de mensheid bindt. Terwijl de hitte toeneemt, voeren we ook het ritme op. We zoenen, ik zuig op zijn lip en fluister hem in zijn oor.

“Ga door. Hm…, sneller, harder… O! Ja, neem me.”

Hij trekt mijn hoofd naar achteren aan mijn haren en ik krom mijn rug. Dan tilt hij me op en draagt me richting het bed. Hij gaat op bed zitten, met mij bovenop, ik mag het ritme bepalen.

Mijn tijd om hem te plagen. Ik voer het ritme op en blijft dan roerloos zitten. Hij kijkt me gekweld aan en probeert te bewegen, maar ik heb hem klemvast en ik lik en zuig aan zijn tepels. Dan begin ik weer langzaam te bewegen en maak me lang, mijn rug hol, mijn handen gaan door mijn haar en hij legt zijn handen op mijn heupen. Beiden voelen we de spanning oplopen, toch vertraag ik het ritme weer, maar hij kan het niet langer verdragen. Met één snelle beweging van hem lig ik op mijn rug en begint hij te stoten Ik voel de hitte, spanning, de sensatie een hoogtepunt bereiken, mijn lichaam trilt, schokt en ongecontroleerde kreunen en kreten vullen de stilte. Zaad vult mijn binnenste, de spanning neemt af. Wat heb ik gedaan?

We glinsteren van het zweet en hij kijkt me aan. Zijn blik is liefdevol, warm en tevreden wat mij enorm in de war maakt… Deze man heeft het met de hele vrijgezelle en zelfs de niet vrijgezellen buurt gedaan en ik ben de zoveelste. O, mijn God, waarom was ik niet sterker.

Ik bevrijd me uit de verstrengeling en been met grote passen door de kamer. Ik trek mijn harembroek snel over mijn laarzen heen aan en mijn rode shirt over mijn hoofd want ik zie zo gauw mijn slip en bh niet liggen. Ik kijk hem nog één keer aan en zie hem verward en een beetje geschrokken terug kijken, ik neem de trap met twee treden tegelijk en weg ben ik als ik de deur achter me toe sla.

Was dat nu zo moeilijk Dee!

Ik loop om mijn huis heen naar de achtertuin en gelukkig heb ik de achterdeur niet afgesloten. Binnen doe ik de deur op slot, mijn laarzen uit en plof met mijn benen opgetrokken op de bank. Als ik dan het liefst in het kleinste donkerste hoekje wil kruipen is daar weer elektriciteit en zit ik vol in het licht. Ik voel nog de tintelingen van het meest intensieve orgasme ooit. Uitgerekend bij hem… In mijn onrustige dromen voel ik zijn strelende handen, zijn warme volle mond en kijk ik in zijn plagende blauw grijze ogen…

Met knikkende knieën sta ik van de bank op om de gordijnen dicht te doen, lampen uit, ik ben niet thuis! Ik sleep mezelf naar boven, giet mijn glaasje wijn in één keer naar binnen en zet de douche aan. Ik kleed me uit ga eronder staan, voel me verkrampt en ellendig. Ik hou het niet meer, ik snik… mijn schouders schokken en de tranen rollen over mijn wangen. Mijn verdriet is zo heftig, maar tegelijkertijd ben ik zo ontzettend boos op mezelf. Waarom heb ik het laten gebeuren? Vind ik mezelf niet meer waard dan dit.

Mijn laatste tranen rollen met het water mee het putje in. Ik maak ter plekke de beslissing om me niet uit het veld te laten slaan en recht mijn rug. Morgen een nieuwe dag en ik ga die met opgeheven hoofd tegemoet. Maar de nacht zit vol onrustige flarden, grijsblauwe ogen, strelende handen en heerlijk warme lippen. Het is wellicht makkelijker gezegd dan gedaan.

Zondagmorgen, alle gordijnen blijven dicht, ik loop in mijn pyjama en heb besloten om therapeutisch schoon te maken en zo ben ik de hele morgen in de weer met sop, stofzuiger, dweil, zeem en wisser. Het geeft voldoening en een gevoel van een frisse start. Als ik genoeg moed heb verzameld kleed ik me aan, trek ik de rolgordijnen omhoog en lap ik de ramen aan de buitenkant. De zon schijnt en maakt mijn verwarde hart een stukje lichter terwijl ik op mijn keukentrapje klim om het hele raam in te kunnen soppen.

Als ik achter mij een deur dicht hoor slaan staat mijn hart stil, gaat er een siddering over mijn ruggengraat en sta ik roerloos op mijn trapje. Ik kijk langzaam over mijn schouder en kijk naar de brede rug van Dieter die met elke stap die hij neemt verder van me verwijderd. Zucht… van mijn frisse start is niks meer over. Ik wisser het raam schoon en druip met half werk en een verslagen gevoel af. Het was leuk bedacht en ik heb een schoon huis, maar daarmee is alles ook wel gezegd. Met een tas koffie trek ik me terug op de bank en mijn wangen kleuren als ik terug denk aan gisteravond. Al vind ik mezelf een stomme trut, het was ook geweldig. En al wil ik er eigenlijk niet aan denken, mijn lichaam herinnert me er voortdurend aan, net als mijn vochtige slip.

Dan val ik met Tompé op schoot in slaap op de bank. Als ik wakker word is het laat in de middag en als ik de gang in loop om een zak kant en klare soep uit de voorraadkast te pakken zie ik een briefje op de mat liggen. Op zondag komt er toch geen post, vreemd. Ik raap het op, vouw het open en lees, “zou je om 20.00 uur vanavond bij me langs willen komen, Dieter.”

‘O, jee, wat moet ik nu?’ Allerhande gedachten buitelen chaotisch door elkaar. Eerst maar even wat eten en dan een verkwikkende douche om mijn slaapkop om te toveren tot een fris gezicht.

Twee uur later droog ik mijn haren af en sta ik voor de kast, gelukkig kan ik nu zien wat er in mijn kast ligt al weet ik niet zeker of dat het nu echt makkelijker maakt. Nadat ik me heb aangekleed schenk ik mezelf een glaasje wijn in, ik ben gespannen en voel me onzeker met deze situatie. Waarom wil hij dat ik langs kom?

Omdat ik niet weet wat ik moet verwachten voel ik me ongemakkelijk, maar ik ga toch. Er liggen nog kledingstukken die ik terug wil, vooral mijn jas. Nog één glaasje wijn om me een beetje te ontspannen, nog een kwartiertje en dan word ik verwacht.

Tik, tik, tik, ik volg met mijn ogen de secondewijzer van de klok. Tik, tik, mijn hart bonst hard in mijn borstkas terwijl ik mijn laarzen aantrek. Bewust laat ik dit keer de achterdeur van het slot terwijl ik de voordeur achter me toe trek. De zenuwen gieren door mijn keel en mijn lichaam voelt aan alsof het onbeheersbaar vibreert van verwachting. Mijn lichaam houdt er een eigen leven op na.

Ik moet onthouden dat ik alleen wat op kom halen. Ik kom alleen wat ophalen herhaal ik voor mezelf als mijn vinger op de bel druk. Ik hoor de voetstappen de deur naderen. Ik onderdruk de neiging om te vluchten, klik, daar staat hij, onweerstaanbaar als altijd. Ik slik en begin, “ik kom mijn spullen ophalen.”

Hij kijkt me aan, maar ik kan zijn blik of emotie niet ontcijferen.

“Kom maar binnen” zegt hij en hij gaat me voor. Dit keer gaan we de trap niet op maar recht de gang door een grote ruimte binnen. Ik kijk om me heen en sta op de natuurstenen vloer van een grote woonkeuken. Het is een prachtige teakhouten keuken met zwart granieten aanrecht, kook eiland en bijpassende teakhouten eettafel met bank en 3 stoelen. Er staan verse kruiden op het aanrecht en een kookboek opengeslagen in een houder op quiche recept. Hij kijkt hoe ik de ruimte opneem en zijn blik blijft hangen op mijn zwarte laarzen.

“Momentje” zegt hij terwijl hij door dubbele schuifdeuren een andere ruimte in loopt. Ik ben nogal nieuwsgierig en gluur naar binnen. Aan deze prachtige keuken grenst een kantoorruimte, boekenkasten staan tegen de wand en een statig bureau met laptop staat in het midden van de ruimte. Hij staat bij het raam naar buiten te kijken, de tuin in en ik vraag me af wat ik zal doen. Moet ik wat zeggen?

Ik kom naast hem staan en kijk hem aan, zijn blik is ernstig en gesloten. Ik vraag me af waarom, maar durf ik dat wel, Hij ziet geen enkele vrouw voor de tweede keer dus hij zal me vast zeggen dat het een eenmalig iets was en ik er verder niks van moet denken of verwachten. Ben ik zover dat ik dat kan horen. Ik zucht, morgen of vandaag zal niet veel uit maken, laat het dan maar op zijn minst duidelijk zijn.

Hij draait zich naar me toe. Daar komt het. Zet je schrap en houd je sterk! Hij begint. “Waarom vertrok je zo snel? Besef je dat ik niet eens weet hoe je heet?”

“Ik…, ik heet Dorien, maar iedereen noemt me Dee,” antwoord ik.

“En…? Wat is je antwoord op de eerste vraag?”

Ik voel het bloed naar mijn wangen stromen en antwoord. “Het was een vergissing, ik wil geen man die…” en dan stop ik geschrokken met praten en kijk met grote ogen op. Shit… shit, wat wilde ik zeggen.

Hij kijkt me ernstig aan, “een man die… ?” Zegt hij.

Ik maak de zin met lood in mijn schoenen af…”die zoveel vrouwen gehad heeft” en staar naar de punt van mijn laarzen. Ik voel een vinger onder mijn kin die mijn gezicht opricht naar het zijne. Hij is heel dichtbij en mijn hart begeeft het bijna.

“En jij denkt precies te weten hoeveel vrouwen ik in mijn bed heb gehad,” vraagt hij met een gespannen gezicht.

“Ik heb zoveel verhalen gehoord,” begin ik, maar besef meteen hoe slap het is om af te gaan op verhalen van anderen. “En ik heb talloze vrouwen naar binnen zien gaan,” verdedig ik mezelf.

“En die hebben allemaal in mijn bed gelegen?” Vraagt hij.

Hij beent het kantoor uit, door de keuken de trap op en ik blijf alleen en verward achter. Waarom doet hij zo moeilijk. Waarom lijkt hij zo aangeslagen. Moet ik naar boven gaan, achter hem aan gaan.

Ik besluit dat duidelijkheid rust zal geven en bovendien moet ik nog steeds mijn spullen vinden en met dat idee loop ik de trap op. Ik stap door de deuropening de kamer in en zie hem niet direct dus loop ik richting de douche, maar als ik hem daar ook niet zie en terug loop staat hij wederom voor de deurpost. Mijn hoofd vult zich direct met beelden van de voorgaande avond en probeer me ondanks dat een houding te geven. Hij begint te praten.

“Ik heb altijd veel belangstelling gehad van vrouwen en ik weet dat er een reputatie is ontstaan, maar als je wilt leg ik het uit.”

O…nee, waarom kan dit niet snel, waarom moet het zo slepend, pijnlijk en langzaam. “Je hoeft je niet te verantwoorden Dieter, het is goed, zeg ik terwijl ik mijn jas van de stoel pak.

Met een paar grote passen staat hij voor me, zijn geur vult mijn neusgaten en het duizelt me, wat ruikt hij hemels! Heel even sluit ik mijn ogen en dan voel ik weer die zachte, volle en warme lippen voorzichtig op de mijne, mijn jas valt op de grond. Wat! Dit gaat de verkeerde kant op, ik moet mijn spullen pakken en vertrekken!

“Mijn bh en slipje alsjeblieft Dieter…” mompel ik.

Dat vat hij iets anders op dan ik bedoel want één van zijn handen verdwijnt onder mijn spijkerbloes op zoek naar een bh sluiting. Zijn hand gaat van mijn rug naar mij zijde, naar voren naar mijn borst en mijn adem stokt, waar is hij mee bezig, Zijn andere hand maakt de knoop van mijn jeans los en trekt me aan mijn broek tegen hem aan. Mijn hoofd lijkt vol watten en mist, wat kwam ik hier ook alweer doen… hm… zucht. O, hemel!

Hij tilt me op en loopt met me naar het bed, legt me neer en maakt stuk voor stuk de drukknopjes van mijn bloes open. Een wit hemdje en een paar harde tepels daaronder worden duidelijk zichtbaar als hij de bloes uit trekt. Ik kijk naar hem, terwijl hij eerst mijn laarzen verwijdert en dan mijn billen optilt om me uit mijn jeans te bevrijden. Liggend in een wit hemdje en een wit stringetje zie ik hoe hij tussen mijn benen komt staan. Trap ik hier echt een tweede keer in vraag ik me af en kruip in mijn overpeinzing op mijn rug en ellebogen naar achteren terwijl hij me gevangen houdt met zijn blik. De spanning in mijn lichaam neemt toe als hij zijn broek en boxer uit doet en zijn shirt over zijn hoofd trekt. Hij kruipt naakt naar me toe terwijl mijn denkvermogen weer een dieptepunt bereikt en ik alleen maar kan voelen en kijken. Hij hangt bijna boven me terwijl ik hem leunend op mijn ellebogen met mijn ogen volg. Hij trekt aan mijn handen en trekt daarmee mijn ellebogen onder me vandaan, ik plof neer als hij vervolgens mijn handen boven mijn hoofd brengt. Hij houdt mijn beide polsen vast met één van zijn grote handen terwijl de andere hand langs mijn gezicht gaat, al strelend langs mijn nek naar mijn linkerborst. Zijn ogen zijn en blijven op mijn gezicht gericht en ik voel me enigszins begluurd terwijl hij me verder en verder meevoert in zijn spel. Ik kreun en draai mijn heupen tegen hem aan en voor het eerst vandaag krijg ik een ondeugende glimlach en is de ernst even verdreven. Hij laat me los om mijn string uit te doen en begint de binnenkant van mijn dijen te zoenen, likken, te strelen. Hij plaagt, kijkt, bereikt mijn gevoeligste plekje met zijn tong en mijn lichaam kronkelt van genot. Hij trekt zijn spoor door omhoog en neemt mijn hemdje mee terwijl ik mijn onderlijf tegen hem aanklem. Hij likt aan mijn bloot gekomen borsten, tilt mijn billen op en glijd moeiteloos naar binnen. Hij beweegt tergend langzaam en kijkt plagend in mijn ogen, stoot een paar keer hard en gaat terug op langzaam terwijl mijn handen gefrustreerd in de lakens grijpen.

Hij tilt me omhoog in zit-stand en ik zak dieper over hem heen. Ik hijg in zijn oor terwijl hij mijn hemdje over mijn hoofd trekt. Eindelijk twee naakte lichamen zonder enige weerstand, verstrengelt en genietend. We bewegen ritmisch, al zoenend, kreunend, strelend en hijgend als één. Als ik bijna mijn hoogtepunt bereik legt hij me op mijn rug neer, draait me om op mijn buik en ik voel hem opnieuw binnen dringen. Ik hou mijn billen iets omhoog, mijn rug hol en beweeg met hem mee. Zijn adem kietelt in mijn nek terwijl hij zachtjes tegen me praat, “blijf bij me, blijf bij me, je bent prachtig, zo mooi, blijf bij me…” Maar voor het tot me doordringt wat hij zegt voel ik de sensatie in mijn kruis, stoot hij hard terwijl mijn lichaam ontlaad en al schokkend en rillend tot bedaren komt. Hij blijft nog even op me liggen en drukt kleine kusjes op mijn rug

Opnieuw neemt onrust bezit van mij, ik moet hier weg, maar de houding waarin ik me bevind laat dat niet toe. Hij voelt mijn onrust en begint tegen me te praten, zacht en dicht tegen bij mijn oor.

“Elke vrouw hier aan de deur heb ik binnen gelaten, wat te drinken aangeboden en kennis mee gemaakt. Met geen enkele vrouw die hier aan de deur geweest is heb ik het bed gedeeld. Omdat mijn reputatie zegt dat ik mijn kans grijp met elke vrouw die zich aanbiedt, gaan vrouwen hier na de kennismaking doorgaans hoogst waarschijnlijk met een teleurgesteld gevoel weg en laten anderen denken dat er wel degelijk iets gebeurt is omdat de waarheid nogal pijnlijk is. Als je goed hebt opgelet komen de vrouwen maar één keer en blijven daarna weg omdat ik ze stuk voor stuk heb afgewezen alleen houden ze dat voor elkaar geheim. Ik had er weinig last van, tot nu, tot jij in beeld kwam. Tot dat moment interesseerde die reputatie me geen donder. Pas sinds een paar weken zit hij me blijkbaar in de weg. Maakt dit enig verschil voor jou?” Vraagt hij terwijl hij me omdraait en me aan kijkt.

Mijn ogen vullen zich met tranen, maar ik houd me groot en vraag.

“Wat ben ik dan voor jou?”

“De laatste weken, al was het op afstand, het middelpunt van mijn leven!”

Nu voelde ik mij een over-geromantiseerd, nostalgisch trutje die haar koektrommel op wielen Citroentje en de kat Tompé noemt. Maar gelukkig slim genoeg om eindelijk te beseffen dat hij op mij hetzelfde effect had.

En zo eindigt mijn verhaal over de nieuwe buurman die nu geen ‘nieuwe buurman’ meer is.

Dorien Vercammen

Graag uw sterrenwaardering en/of reactie onder het verhaal. Dank u.

Liefs My

Op een zomerochtend was ik een zieke vriendin gaan bezoeken, in een buurt die ik niet goed kende. Het was moeilijk geweest een plekje voor mijn auto te vinden, en ik had een hele tijd rondgereden in een doolhof van stoffige, snikhete straten. Met moeite had ik in een smal, donker en stil straatje geparkeerd. Terwijl ik daarmee bezig was, stond er een donkere man op het trottoir naar mij te kijken. Waarschijnlijk was hij een jaar of veertig. Een matte teint. Een baardje van een paar dagen. Glimlachend stond hij me gade te slaan. Ik voelde me slecht op mijn gemak. Ik was er niet aan gewend dat er zo naar mij werd gekeken. Ik sloot mijn auto af en ging er snel vandoor.

Toen ik terugkwam, na een paar uur bij mijn vriendin te zijn geweest, constateerde ik dat de man er nog steeds stond. Met zijn rug tegen de muur van een gebouw geleund leek hij op mij te wachten. Ik werd ongerust. Wat wilde hij? Waarom keek hij zo naar mij? Ik deed alsof ik hem niet zag en stapte snel in mijn auto. Hij kwam naar mijn toe, boog voorover. Groene ogen, witte tanden in een donker gezicht. Hij rook naar iets sterks, een mengeling van eau de toilette en tabak. Geschrokken greep ik het stuur. Wat wilde hij toch?

“Wees maar niet bang,” zei hij, met een rustige, zachte stem. “Ik wilde u niet laten schrikken, mevrouw.”

Hij had een accent. Ik was niet in staat het thuis te brengen. Wantrouwig keek ik hem aan. Hij droeg een beige broek en een gekreukt blauw T-shirt.

“Wat wilt u?” Vroeg ik, niet angstig maar op mijn hoede en godbeter… verlangend naar…

“Ga met me mee,” antwoordde hij, “kom.”

“Nee, met u meegaan, waarom zou ik?”

De groene ogen lachten.

“Ik woon hier, in dit straatje. Wilt u niet met me meegaan?”

“U bent gek,” siste ik. “Laat me met rust.”

Ik probeerde weg te rijden, maar van de zenuwen liet ik de motor afslaan. Hij keek mijn nog steeds rustig aan. Glimlachend.

Uiteindelijk lukte het me weg te rijden.

De man draaide zich om en ging naar binnen op nummer negentwintig.

Gedurende de avondmaaltijd en een groot deel van de avond dacht ik niet aan mijn vriendin en haar tragische lot, maar aan de man met de groene ogen die mij, vanmiddag nog maar, had begeerd. Ik zag zijn mond weer voor me, zijn witte tanden, zijn gebruinde huid. Ik zag zijn handen weer voor me. Ik had beloofd dat ik mijn zieke vriendin nog eens zou komen opzoeken. Waarom zou ik dat niet deze week al doen? Ik had de tijd, en het zou m’n vriendin plezieren. Zodra het ochtend was belde ik haar. Mijn vriendin zou donderdag tegen het middaguur op mij rekenen.

Tot donderdag kon ik m’n ongeduld nauwelijks de baas. Ik vulde mijn week met bezoekjes aan moeder, vrijwilligerswerk en vergaderingen van de bibliotheek. Eindelijk werd het donderdag. Ik ging vroeg de deur uit, na lang voor mijn spiegel te hebben gestaan. Toch veertig jaar. Hoe kon ik er jonger uitzien? Tien jaar kwijtraken? Maar welbeschouwd was ik hem opgevallen zoals ik was. Ik hoefde mijn leeftijd niet te verbergen. Ik hoefde hem niet te verleiden. Dat was al gebeurd. Het kostte mij moeite het kleine, sombere straatje terug te vinden. Twintig minuten lang reed ik rondjes, steeds getergder. Een lok ontsnapte uit het lint van velours. Geagiteerd streek ik hem naar achteren. Ten slotte parkeerde ik ergens waar plaats was en besloot ik het straatje lopend te gaan zoeken. Uiteindelijk vond ik het, verscholen tussen twee huizenrijen. Het was verlaten, donker, vochtig. De man was er niet. Ik voelde me zowel teleurgesteld als opgelucht.

Ik durfde het straatje niet in te lopen. Hoe was ik hier verzeild geraakt? Hoe had ik dit kunnen doen? Ik, de vrouw van… die Bosnië en Kosovo overleefde zonder een schram. Ik was gek. Gek geworden. Ik verloor mijn verstand. Allemaal omdat een onbekende mij een oneerbaar voorstel had gedaan. Ik maakte rechtsomkeert en rende tot het huis van m’n vriendin. Toen ik de trap op liep, bleef ik even staan om mijn haarlint weer goed te doen.

Toen ik tegen halfvier weer bij mij auto kwam, was de hitte die op de stad neersloeg op zijn hoogtepunt. De lucht was bijna wit, de trottoirs waren grijs van het droge stof. Ik zweette onder m’n lange katoenen jurk. Mijn blanke huid glom bij mijn haarwortels, bij de aanzet van m’n borsten. Mijn auto was een oven. Onmogelijk om erin te gaan zitten. Ik liet de raampjes zakken. Met mijn contactsleuteltje nog in de hand liep ik opnieuw naar het straatje, waar ik door de vochtige koelte werd gegrepen zodra ik ervoor stil bleef staan. Mijn hart maakte een sprong.

Daar stond de man, met zijn rug tegen de muur. Hij rookte een sigaret. Hij zag me, glimlachte even. Met een hand op de sluiting van mijn schoudertas bleef ik sprakeloos staan. Hij kwam naar mij toe, gooide zijn sigaret in de goot.

“Ik verwachtte u,” zei hij. “Ik wist zeker dat u terug zou komen.”

Ik voelde me alsof ik gehypnotiseerd was. Ik kon niet meer praten. Ik kon alleen nog maar kijken naar die man, die zijn vingers om mij pols had gesloten. Hij pakte mijn hand, opende hem en greep het sleuteltje, dat ik uit alle macht vasthield.

“Doe dat weg,” mompelde hij. Ik liet het sleuteltje in de zak van mijn jurk glijden.

“Kom,” beval hij met een glimlach. “Ga met me mee. Nu.”

Hij had nog steeds dat ondefinieerbare accent. De verzengende hitte leek mij naar hem toe te drijven. Ik werd vloeibaar, desintegreerde. Ik had geen substantie meer. Ik dacht niet meer na. Hem nu volgen? Ja, dat moest. Dat wilde ik. Daar was ik voor gekomen.

Een koetspoort met afgebladderde verf, een haveloze binnenplaats, nog een deur, daarna een klein, donker appartement, verstikkend heet. De chaos en de smerigheid vielen mij niet op. Ik zag alleen de man die voor mij stond en die, met een onverhoedse beweging, m’n jurk losknoopte. Ik zag alleen de handen die mijn klamme huid in bezit namen.

De man praatte, hij zei dat ik mooi was, dat ik hem opwond, dat hij mij ging laten klaarkomen. Ik was dat soort woorden niet gewend. Ik proefde ze als een nieuw dessert. De man had haast, hij hijgde. Maar hij wilde vooral ‘mij’ bevredigen. Hij knielde voor me, begroef zijn gezicht tussen mijn naakte dijen. Heel even kwam ik weer bij zinnen. Ik zag mezelf staan, tegen de ruw gestukte, onbeschilderde betonnen muur van een onopgeruimde kamer gedrukt. Ik zag het hoofd van een vreemde tegen mijn buik, een dikke, donkere haardos. Ik zag de handen van een vreemde, de nagels zwart van het vuil, die mijn heupen vasthielden. Bijna schreeuwde ik, duwde ik hem van me af, vluchtte ik weg. Maar de lippen van de vreemde, een man nog wel, verschaften mij een ongekend genot.

Onmogelijk om weg te gaan. Onmogelijk om iets anders te doen dan daar in vuur en vlam bij hem te blijven staan. Ik wist niet meer wie ik was. Het maakte mij niet uit. Het enige wat ertoe deed was deze man.

Mijn orgasme was bijna pijnlijk, zo zoog het me leeg. Het werd zwart voor mijn ogen, ik voelde een druk op mijn slapen. Ik wankelde. De man hield me tegen. Zijn ogen waren koortsachtig, zijn gezicht was bijna verwilderd. Hij praatte, maar ik verstond hem niet meer. Hij leidde me naar een onopgemaakt bed, stroopte mijn gekreukte jurk nog verder omhoog. Alles ging heel snel. Hij was in mij.

Aanvankelijk onderging ik het, onthutst, verward. Maar beetje bij beetje leek m’n orgasme van zojuist weer aan te trekken, te vertienvoudigen. Het was een heerlijk en tegelijkertijd onverdraaglijk gevoel. Het middelpunt van de wereld, deze kamer, gloeiend heet als een oven, deze onbekende die mijn lichaam kneedde, het gegrom en de kreten waarvan ik de indruk had dat ik ze niet slaakte, maar die toch uit mijn mond kwamen. Onze huid, glibberig geworden van het zweet, plakte tegen elkaar met een dof zuigend geluid. De tijd was stil blijven staan. Voor mij bestond er niets anders meer dan deze woeste, zinnelijke paring, waaruit ik een hartstochtelijke wellust putte. Ik wilde niet dat het ophield, ik voelde al aan de bewegingen van de onbekende dat hij ging klaarkomen, dus ik sloot m’n ogen om dit in mijn diepste, m’n intiemste zelf vast te houden wat ik aan het beleven was.

Met een reutelend geluid, bijna een schreeuw, zakte de man boven op me, bedolf mij onder zijn gewicht. Met mijn ogen nog steeds gesloten verwelkomde ik dit vreemde lichaam en sloeg er met een soort tederheid mij armen omheen. Ik had zin om hem te bedanken, te bedanken voor alles wat ik nooit had gekend en wat ik dankzij hem op m’n veertigste ontdekte. Ik voelde zijn warme adem tegen m’n oor, daarna ging er een schok door hem heen, als een laatste stuip van zijn orgasme.

De rust daalde over onze lichamen, nog steeds glanzend van het zweet. Ik voelde me goed met deze man, die als een kind in mijn armen lag. Wat was hij rustig en stil, na de storm waarin hij mij zo bruut had bezeten. Zachtjes streelde ik zijn nek onder de vochtige, dikke zwarte haardos. Ik durfde niets tegen hem te zeggen. Wat kon ik feitelijk tegen hem zeggen? Ik wist niet eens hoe hij heette. Waarom zei hij ook niets meer? Had hij spijt? Nee, dat was onmogelijk. We hadden een ongekend moment beleefd. Een onvergetelijk moment. Een andere gedachte kwam bij mij op. Zouden we minnaars worden? Zou ik vaak hier in dit kleine, smerige appartement terugkomen om m’n lichaam aan deze man te geven?

Ja, dat zou ik. Waarom niet? Enxhi was er niet meer en elke andere vrouw was zelfbedrog geweest.

De man met het accent lag stil, in mij begraven, zonder spreken, doodstil.

Dorien Vercammen

Graag uw sterrenwaardering bovenaan en/of reactie onder het verhaal. Dank u.

Liefs My