Maand: juni 2022

Voordat we afscheid namen van onze gasten was de nacht over de rivier gevallen en stonden de masten boven ons zwart tegen de sterren afgetekend. De maan scheen, groot en laag boven de lichten van de torenflats. We stonden alleen aan dek, genietend van het moment van stilte na alle drukte van vandaag. Terwijl we bij de boeg naar de Schelde keken die in zee stroomde, had ik echt het gevoel dat we samen op reis gingen. Johan boog zijn hoofd om me te kussen, een lome, intense kus die mijn hele lichaam met trage vlammen verwarmde. Dronken gebral onderbrak ons. Een op de wal passerende groep feestgangers applaudisseerde ons toe. We moeten een fraai plaatje hebben gevormd, dacht ik, bruid en bruidegom in vol ornaat, kussend op een pittoresk oud schip. We maakten een spottende buiging, en toen tilde Johan me op en droeg me benedendeks, achtervolgd door meer gejuich en opmerkingen. We waren het middelpunt geworden van iedere dubbelzinnige grap, het pasgetrouwde paar op hun huwelijksnacht. Dit was de kern van ieder huwelijk, het moment dat de bruidegom de bruid zijn huis binnen draagt en op het bed legt, klaar om haar de zijne te maken. Johan duwde een kleine eiken deur met zijn voet open en manoeuvreerde me behoedzaam door de smalle ingang, waarbij hij erin slaagde de deur achter ons te sluiten. Voor ons stond een ouderwets hemelbed, met gedrapeerde witte mousselinen gordijnen, de bruidskamer uit een boek. In honderden jaren tijd waren bruiden waarschijnlijk op dezelfde manier naar binnen gedragen. Hij kuste me weer, teder.

Het volgende moment gooide hij me op het bed. Ik lag op mijn rug, mijn sleep om me heen gespreid, en hij was meteen boven op me, schijnbaar opgewonden door de aanblik van zijn bruid die op het huwelijksbed op haar echtgenoot lag te wachten. Zijn handen waren overal op mijn borsten, kneedden ze tot de pareltjes in mijn vlees drukten en ik met mijn ogen knipperde. Hij pakte mijn polsen vast en hield ze boven mijn hoofd, liet zijn andere hand onder de lagen van mijn rok en onderrokken verdwijnen. Dwingend streek zijn hand over mijn benen, naar de rand van mijn witte kousen, de jarretel ketste tegen mijn dij voor hij verderging, over de naakte huid, tot waar mijn witkanten slipje al vochtig werd.
Zijn vingers streelden mijn poesje door de stof heen, alsof hij van het tere materiaal genoot dat me bedekte. Ik kreunde en probeerde mijn heupen tegen zijn hand te duwen, maar hij lag boven op me en ik werd belemmerd door de jurk. “Dat is niet erg maagdelijk,” zei hij zacht.

“Wil je uw man de indruk geven dat je een losgeslagen vrouw bent?” Gehoorzaam bleef ik stilliggen, spreidde alleen mijn benen een beetje zodat zijn hand ertussen kon strelen. Hij stak een vinger in mijn slipje en streek langs mijn glibberige spleet.
“Dat is heerlijk,” mompelde hij. “Je hebt er nog nooit een pik in gehad, toch? Misschien ben je daar zelfs nog nooit aangeraakt, niet door een jongen. Ik wed dat je vriendinnen je zoete poesje niet konden weerstaan, is het wel?”
“Dat klopt,” fluisterde ik, en speelde Johan ’s spelletje meteen mee. “Ik heb mijn vriendin gevraagd wat er op mijn huwelijksnacht zou gebeuren, en zij hield haar vinger daar en raakte me op een grappige manier aan. Ik werd vanbinnen helemaal tintelig.”
“Heeft ze je daar ook gekust?” vroeg Johan. Zijn vingers staken nu in mijn poesje, rekte hem open, alsof hij me voorbereidde op mijn eerste penetratie door een mannelijk lid. “Ja,” fluisterde ik weer, met in gedachten Tania ’s mond tegen mijn geslacht. “Ja, ze heeft me daar gelikt tot ik dacht dat ik zou sterven van genot.” Met een plotseling heftig gebaar pakte Johan mijn sleep en gooide hem over mijn gezicht, zodat ik niets meer zag. Ik voelde dat hij mijn kanten slipje naar beneden trok en mijn benen uiteen duwde. Ik stelde me voor hoe opwindend die aanblik moest zijn, mijn gezicht bedekt, maar mijn poes ontbloot boven de witte kousen en witsatijnen schoenen. Ik voelde zijn tong in me glijden en zijn vingers vibreerden tegen de glibberige knop van mijn klit, en ik riep vurig opgewonden uit.
“Ja! O ja, net als dit!” Het enige wat ik voelde waren Johan’ s mond en handen en een zee van zijde tegen mijn gezicht, mijn handen en benen. Ik verdronk in de sensuele aanraking.

Johan ’s tong trok zich terug en onmiddellijk voelde ik de hete, gladde kop van zijn pik tegen mijn onderste lippen. Hoe zou dat aanvoelen als ik werkelijk een maagd zou zijn. Als ik, verborgen onder mijn jurk, niet zou kunnen zien wat er gebeurde.
“0,” riep ik, met dit in gedachten, “wat is dat? Wat doe je nou?” Dit scheen Johan ’s hartstocht te wekken. “Dit is wat een man met zijn vrouw doet,” fluisterde hij, “dit is hoe een meisje een vrouw wordt.” Hij duwde zijn pik met één enkele stoot diep naar binnen. Ik voelde iets dreigends van hem uit gaan, een oude vreugde van verovering en overmeestering, en een of ander diep verborgen instinct vanbinnen schreeuwde het als reactie uit. Ik was nu de zijne, zowel door een wettig huwelijk als lichamelijk, en mijn lichaam verwelkomde het zijne diep vanbinnen. Zijn schacht dreef in en uit me, onze heupen bonkten tegen elkaar, en terwijl hij telkens dieper in me stootte, raakte mijn klit met iedere ritmische stoot zijn lichaam. Hij legde zijn handen op mijn benen, duwde ze verder uiteen, en ik wist dat hij naar beneden keek om zijn pik naar binnen te zien gaan, hoe hij bezit van me nam. Diep vanbinnen voelde ik golven van bevrediging ontstaan, en toen ik klaarkwam riep ik zijn naam, waarop Johan ’s stoten heftiger werden tot hij zichzelf in mij verloor.

Nadat hij boven op me was geploft, trok hij de rok van mijn gezicht en kuste me liefdevol. We bleven een paar minuten stilliggen, armen om elkaar heen geslagen, en gingen toen rechtop zitten. Aan het voeteneind van het bed stond een camera op een driepoot met de lens op ons gericht, Tania zat ernaast en bekeek ons met openlijke belangstelling. “Wel,” zei ze, “ik begrijp wat je in hem ziet.” Ik was stom verbaasd.
“Je vindt het toch niet erg, hè?” vroeg Johan. “Ik dacht dat je het leuk zou vinden om een paar huwelijksfoto’s te hebben met een wat… persoonlijker karakter. Je zag er geweldig uit met je witte kousen zonder slipje aan.”
Ik was nog steeds verbaasd, maar ik moest erkennen dat het idee om tijdens de seks te worden gefotografeerd me erg opwond. Uiteindelijk was er erg weinig wat Tania niet al over me wist, zowel lichamelijk als maatschappelijk. “Ga door,” zei ik, mijn geslacht klopte bij de gedachte. “Waarom,” zei Johan luchtig, “neem zelf eigenlijk niet een paar foto ‘s?” Ik keek naar Tania, niet zeker of zij besefte wat hij bedoelde, maar ze scheen hem uitstekend te begrijpen. “Ga je gang,” zei ze, en ze verwisselden van plaats, alsof ze tijdens een diner van stoel verruilden.

We zagen er vreemd toepasselijk uit, samen op het bed, Tania in haar kostuum en ik in mijn trouwjurk. Johan ging op haar stoel zitten, de sluiterontspanner in zijn hand.
Ik voelde me plotseling verlegen nu Johan toekeek. Het was één ding om samen met Tania te rollebollen, maar ik had het nog nooit voor een publiek gedaan. Ze scheen mijn nervositeit te voelen en nam de leiding, kuste me vol op de mond, haar hand onder mijn kin om mijn gezicht naar het hare op te heffen. Ik sloot mijn ogen en liet me ontspannen onderdompelen in het gevoel, de onbekende zachtheid van haar kus en de lichte aanraking van haar tong die met de mijne speelde. Instinctief tastte mijn hand in haar jasje en voelde de ronding van haar borsten door het katoenen overhemd heen. Ik deed mijn ogen open om haar knoopjes los te maken en zag Johan ’s gezicht, gefascineerd en opgewonden, kijkend naar mij.

Toen ik Tania ’s das los had en hem opzij gooide, en haar overhemd knoopje voor knoopje losmaakte, zorgde ik ervoor dat Johan, en de camera, elk detail kon zien. Het idee voor de camera op te treden gaf me een smerig gevoel, heet, als een pornoster.
Ik trok Tania ’s overhemd helemaal open, drukte mijn gezicht tussen haar borsten en hoorde haar kreunen van genot toen ik mijn tong over haar weelderige rondingen liet dwalen. Ik was nog steeds omhuld door mijn kanten lijfje, maar ik trok Tania ’s kleren zo snel mogelijk uit, trok haar broek naar beneden en bevrijdde haar van het jasje en het overhemd. Ze ging in haar ondergoed achterover liggen, en nu was het mijn beurt om de leiding te nemen. Mijn mond dwaalde over haar borsten, langs haar zachte oksels en over haar platte buik. Ik maakte haar beha los met een handigheid die maar weinig mannen ooit verwerven, en bevrijdde haar borsten die uiteen deinden, de tepels donker en stijf.

Ik had een vrouwenlichaam nooit eerder zo grondig verkend, genoot van de bekendheid ervan. Met iedere aanraking van mijn tong of vingertop vertelde mijn verbeelding me wat Tania moest voelen. Ik wreef mijn borsten over de hare, wetend dat de pareltjes verrukkelijk over haar tere huid zouden schrapen.
De muskusachtige geur van haar poes dreef in mijn neus en mijn vingers vonden hun weg naar haar G-spot, ploegden soepel in haar glibberige spleet. Terwijl mijn duim over haar klit wreef volgde mijn tong het ritme over haar tepel, wat haar een kreet van genot ontlokte. Ik zorgde ervoor dat we zijwaarts voor de camera waren, zodat Johan elk detail kon zien van wat ik met Tania deed. Aan de zwelling in zijn broek zag ik dat hij enorm genoot, maar hij zei niets, klikte alleen om de paar seconden op de knop. Ik wilde hem opwinden tot een punt dat hij zijn beheersing verloor, zodat hij zich als een dier op me zou storten, en ik wilde dat Tania onder mijn hand de climax zou vinden die ze mij in de paskamer had bezorgd.

Ik trok haar slipje uit en begroef mijn gezicht tegen haar poes, tilde haar rechterknie op zodat hij gebogen was voor de camera. Mijn handen hieven haar bekken als rijp fruit naar mijn mond, mijn duimen openden haar lippen wijd om me te ontvangen, ik duwde mijn tong in haar en voelde dat ze zich in extase naar me ophief. Mijn lippen knabbelden aan haar klit, zogen eraan alsof het een tepel was, en ik stak een enkele vinger diep in haar, raakte haar gevoeligste plekje, waarop ze ineenkromp van genot. Ze kronkelde over het bed, draaide zichzelf zo dat haar gezicht tussen mijn benen was, onder de zijden rok verdween. Terwijl ik haar huiverende geslacht met mijn tong bewerkte, voelde ik dat ze het mijne zocht, en een ogenblik later ervoer ik de heerlijkste weerspiegeling van mijn eigen daden.

De opwinding was bijna ondraaglijk; iedere aanraking van mijn tong of vinger werd beantwoord in mijn eigen poesje, niet alleen in mijn verbeelding, maar in werkelijkheid. We dreven elkaar op, de aanzwellende heftigheid van onze verlangens dreef ons naar een gezamenlijke climax. Ik dacht niets toen ik voelde dat Johan mijn rok uit de weg trok, mijn achterste onthulde, alleen dat hij een beter zicht voor de camera wilde. Toen de eerste golf van mijn climax doorbrak voelde ik echter zijn pik in mijn huiverende kut, die me met heet vlees vulde, terwijl Tania ’s likkende tong op mijn klit me over de rand bracht. Ik had hem tot dit punt van onweerstaanbaar verlangen gebracht, maar het kon me niet meer schelen. Het enige dat ik ervoer waren de intense gevoelens die door mijn lichaam schoten. Tania was ook overspoeld door een hevig orgasme, haar lichaam trilde onder het mijne.

Johan ’s vingers grepen mijn heupen waarna hij me tegen zijn stoten trok, maar hij scheen zijn eigen climax uit te stellen. Toen hij de mijne voelde afnemen, vertraagde hij zijn bewegingen, maar hij trok zich niet uit me terug toen Tania wegrolde en op het bed naar ons bleef liggen kijken. Hij stak een hand uit, ogenschijnlijk op zoek naar steun, maar ik hoorde een bel rinkelen toen hij aan een hendel trok die daar hing. “Roomservice,” zei hij. “Ik dacht dat we wel een drankje zouden kunnen gebruiken.” Ik maakte aanstalten om mijn blote achterste te bedekken, maar hij greep me stevig vast. “Niet bewegen,” beval hij. “Maar.” Ik wilde protesteren omdat er iemand zou binnenkomen, maar ik kreeg een brandende tik tegen mijn zijkant.
“Denk je dat ze nog nooit eerder een pasgetrouwd stel hebben gezien?” zei Johan.
Tania lag naakt op het bed, het idee dat een personeelslid haar zo zou zien, liet haar kennelijk koud. Ik hoorde de deur opengaan en boog beschaamd mijn hoofd tegen Johan ’s borst, om zo te worden aangetroffen, op de schacht van mijn man gespietst.

“Uw champagne, mijnheer,” zei een stem, die op een of andere manier bekend was.
“Dank u,” zei Johan. “Kunt u het alstublieft voor ons inschenken? Zoals u ziet hebben we het een beetje druk.” Ik hoorde de kurk knallen en het geluid van inschenken, maar Johan hield me nog steeds stevig tegen zich aan. “Dank u,” hoorde ik hem weer zeggen. “Wilt u misschien met ons meedoen?” Wie nodigde Johan zo nonchalant uit om te blijven? Ik rekte mijn nek, maar kon nog steeds niets zien. “Dat zou buitengewoon plezierig zijn,” zei de bekende stem, en toen ging Alex op de rand van het bed zitten om zijn schoenen en sokken uit te doen. Tania was maar al te bereid om Alex uit zijn kleren te helpen, en liet een roze tongetje over zijn gladde, chocoladebruine borst dwalen terwijl ze zijn overhemd uitdeed. We zagen dat hij achterover op het bed ging liggen, waarbij Tania haar mond en vingers over zijn slanke lichaam liet gaan, en ik voelde weer een golf van opwinding, mijn kut kneep zich rond Johan ’s pik. Hij hervatte zijn stoten echter niet, in plaats daarvan trok hij zich uit me terug en maakte de achterkant van mijn jurk los. Mijn lichaam was eindelijk bevrijd van het strakke lijfje, en ook Johan trok zijn kleren uit, waarna we allemaal naakt waren.

Tania nam Alex ’s lange, gladde pik in haar mond, haar rode lippen bewogen omhoog en omlaag, maakte hem glanzend met haar speeksel. Haar blonde haar lag over zijn buik gedrapeerd en haar vuurrode nagels krasten over zijn borst. Hij zwol in haar mond, maar maakte zelf geen bewegingen, bleef achterover liggen en keek hoe zijn lengte tussen haar lippen verdween. “Kom hier met je kut,” zei hij, en Tania draaide zich om zodat haar poes boven Alex ’s mond hing. Ik keek toe terwijl Alex ’s tong tussen Tania ’s intieme plooien gleed, en wist precies wat hij zou proeven en voelen. Terwijl hij zijn mond vaardig over haar poes bewoog, begon ze te kreunen en wreef zich tegen zijn gezicht. Johan stond naast me, zijn handen streelden me terwijl we het paar op het bed gadesloegen en van onze champagne nipten. Hij reikte achter zich naar de ijsemmer en nam er een ijsblokje uit dat hij over mijn naakte borsten wreef terwijl hij me stevig tegen zich aan hield. Ik snakte naar adem toen de kou in mijn huid brandde, waardoor mijn tepels omhoogkwamen. Het ijs dwaalde naar mijn buik en drukte tegen mijn klit; het gevoel was bijna te intens om te verdragen.
Johan stak het ijsblokje in zijn mond en voegde zich bij Alex en Tania op het bed, duwde Tania ’s hoofd opzij en schoof zijn lippen rond Alex zijn stijve paal. Aan de ruk van Alex ’s heupen zag ik dat het koude ijs zijn pik net zo’n sterke reactie ontlokte als het mijn kut had gedaan.

Tania ging rechtop zitten en strekte haar armen naar me uit, haar vochtige poes nog tegen Alex ’s zachte mond gedrukt. Ik omhelsde haar, kuste haar intens en streelde haar borsten, kneep in haar tepels tot ze hardop kreunde. Ze raakte mijn tepels aan en streelde vervolgens zacht met haar vinger over mijn geslacht. Toen ik Johan ’s handen aan mijn heupen voelde trekken, verzette ik me, probeerde in contact te blijven met Tania ’s sensuele lippen en vingers, maar hij was sterker dan ik en ik viel achterover op het bed. Zijn handen hieven mijn heupen op en zetten me schrijlings op Alex, de pik van de jongere man drukte tegen de ingang van mijn gat. Ik had geen aanmoediging nodig: al dit toekijken had me nat van opwinding gemaakt en ik verlangde ernaar door een dikke schacht te worden gevuld. Ik nam hem diep in me op, schoof mezelf over zijn volle lengte en wiegde toen op mijn hielen zodat hij in en uit me gleed.

Tania leunde op haar handen naar voren en hervatte haar kussen, haar zachte mond een verrukkelijk ontmoetingspunt voor Alex ’s harde lid. Ik wreef mezelf heen en weer over Alex zodat zijn pik mijn diepste delen raakte en mijn klit tegen zijn lichaam perste. Alex en Tania hadden nu alle twee hun handen op mijn borsten, de sterke handen en de zachte kneedden en knepen me, zonden scherpe pijlen van genot door mijn lichaam. Alex drukte een vinger tegen mijn klit en ik duwde mezelf er zacht kreunend tegenaan. Terwijl ik mijn rug strekte, mijn borsten naar voren duwde, nam Tania mijn tepel in haar mond en zoog er hard aan, beet erop met haar tanden. Johan was nu achter me, kuste mijn nek, zijn erectie drukte tegen mijn achterste. Ik hief mijn armen en liet hem mijn lichaam strelen, mijn borsten en buik en rond mijn middel. Er waren drie mensen die met me vrijden en ik was bijna te opgewonden om een climax te bereiken, in zo ’n hoge staat van sensuele opwinding dat ik me alleen bewust was van de gevoelens van dat moment.

Johan leunde zwaar tegen mijn rug, duwde me tegen Alex ’s borst en pakte tegelijkertijd mijn polsen vast en legde ze in Alex ’s handen, waar ze stevig werden vastgehouden. Ik voelde Johan ’s pik tegen mijn achterste, glijdend over de nattigheid die Alex ’s penetrerende schacht had achtergelaten. Hij scheen de glibberige sappen te zoeken, zich met mijn kleverigheid te bedekken. Toen voelde ik zijn kop tegen mijn anus drukken, en ik verstijfde toen ik besefte wat Johan van plan was. Hij wachtte. “Wil je het?” fluisterde hij in mijn oor, en ik knikte. Ik wilde het, meer dan wat ook, deze dubbele penetratie, deze twee palen die me tegelijkertijd zouden bezitten, zodat alleen het teerste vlies in mijn binnenste Johan ’s stoten van die van Alex zou scheiden.

Ik zat nog steeds schrijlings op Alex toen Johan tegen mijn strakke opening duwde. Zonder glijmiddel moest hij zich naar binnen wringen, en een scherpe pijnsteek flitste door me heen toen hij mijn verdediging brak. Hulpeloos, mijn polsen gevangen en mijn benen stevig vast onder Johan ’s gewicht, probeerde ik mijn kringspier te ontspannen toen hij zijn lengte in me stootte, me oprekte, tot ik tot barstens toe vol zat met deze twee mannen. Terwijl de twee pikken in mij tegen elkaar wreven, voelde ik het meest intense orgasme van mijn leven diep vanbinnen ontstaan, dat mijn hele lichaam deed beven. Elk onderscheid tussen binnen en buiten mijn lichaam, tussen genot en pijn, scheen te zijn samengesmolten, opgebrand in de oven van genot. Terwijl Johan en Alex, opgewonden door mijn overgave en door het gevoel van andermans pik tegen hun eigen pik, hun stoten verhevigden, leek mijn orgasme steeds maar voort te duren, even af te nemen, en weer een nieuwe piek te bereiken. Tania, opgewonden door Alex ’s likken en door de aanblik van mij tussen twee mannen geklemd, bezorgde zichzelf een climax. Slechts enkele seconden na elkaar voelde ik beide mannen hun zaad in me spuiten, huiverend door de ontlading.

Ik weet niet op welk moment Tania en Alex waren weggeglipt, maar ik weet wel dat ik in Johan ’s armen in het bruidsbed wakker werd. Ze hadden zelfs de camera en de champagne weggehaald. Zoals gewoonlijk sliep Johan nog, en ik lag naar het geluid van het water tegen het schip te luisteren en de zeemeeuwen erboven, waarbij ik me verbeeldde dat we in de Stille Zuidzee lagen afgemeerd. Onze ontdekkingsreis was nog maar net begonnen. Ik wist dat Johan zich dadelijk zou bewegen. Dan konden we opstaan en wegrijden op onze nieuwe motoren, op weg om onze huwelijksreis op de steile, kronkelende bergwegen van Europa door te brengen. Iedere bergpiek zou een nieuw uitzicht bieden, voor ons uitgespreid, vol beloften en onbekende verrukkingen. Er waren geen beperkingen voor wat we samen zouden kunnen doen.
Ik keek naar zijn slapende gezicht, de volle lippen iets vaneen en zijn ontspannen voorhoofd bedekt met zijn zijdeachtige lokken, en ik glimlachte toen ik tegen mezelf zei: Dit is mijn man.

Einde
Voor de Lust, liefde en Summertyme

“Wakker worden, Anja.” Het grauwe ochtendlicht vulde de kamer toen ik onwillig op het vriendelijke, maar dringende schudden reageerde. “Wakker worden, je moet nu opstaan.”
“Waarom?” klaagde ik, verward en onzeker over waar ik was en waarom ik moest opstaan. Mijn lichaam vertelde me heel duidelijk dat ik warm en ontspannen was en dat ik nog zeker een uur moest slapen. “Omdat je gaat trouwen.” Ik was ogenblikkelijk wakker, ging rechtop zitten en keek de vreemde kamer rond. Guido lag naast me, bracht me geduldig bij bewustzijn. Heel even dacht ik dat ik droomde, dat dit mijn onderbewuste brein was, in paniek over op tijd op het huwelijk komen of dat ik een of andere krankzinnige fantasie verzon waarbij ik met Guido op een vreemde plaats was terwijl ik bij Johan zou moeten zijn en op het punt in het huwelijk te treden. Toen herinnerde ik me de afgelopen avond, het feest en de ontvoering door de piraten.

“Geen paniek,” zei Guido, kijkend naar mijn verbaasde gezicht, “je hebt genoeg tijd. Het is nog niet eens zeven uur.” Het waterige licht dat door de patrijspoorten kwam, bevestigde het vroege uur, maar hij had gelijk. Als ik me na de uitspatting van gisteravond wilde verfrissen, me in mijn trouwjurk kleden en naar de plaats van samenkomst gaan… vanwaar ik nu was, dan moest ik voortmaken. Ik zwaaide mijn benen op de vloer en Guido gooide me een handdoek toe. “Douche is achter die deur,” zei hij, en wees me de weg. Douche? Mijn gezicht moest mijn twijfel uitdrukken, want hij vervolgde grinnikend. “Zelfs piraten hebben tegenwoordig badkamers, weet je.” Onder de stralen heet water werd ik wakker en dacht aan vandaag. Dit was de dag dat Johan en ik ons aan elkaar zouden verbinden, onze verzamelde vrienden en verwanten in het openbaar zouden zeggen dat we bij elkaar wilden blijven. En hier begon ik de dag, spermakleverig en met een schrijnend heuveltje, in Guido ’s bed.

Ik glimlachte voor me heen toen ik mijn nog steeds gevoelige lichaam afdroogde. Misschien was het wel heel goed om op deze manier afscheid te nemen van Guido. Het was zeker eerlijker ten opzichte van onze vriendschap dan het afscheid in de rokerige bar was geweest. Het was ook passend om de plaats van het huwelijk vanaf de rivier te naderen. Johan en ik hadden, zoekend naar romantiek en traditie, maar niet hypocriet genoeg om in een kerk te trouwen, voor een historisch schip gekozen dat in de Schelde lag afgemeerd. Guido had, op aandrang van Tania, natuurlijk, precies uitgerekend hoelang het zou duren om daar te komen, rekening houdend met het getij en het feit dat we stroomafwaarts zouden gaan, geholpen door de stroom van de rivier.

De gasten waren al aan dek van het prachtige schip verzameld toen wij in zicht kwamen. We moeten een schitterende aanblik hebben geboden. Guido aan het roer, zijn zes stoere vrienden aan de roeiriemen, allemaal, misschien wel voor het eerst in hun leven in een schoon wit overhemd, en bij de boeg, mijn witte trouwjurk glanzend in de ochtendzon, de stralende bruid. Johan ’s nicht, Miranda, zag me toevallig het eerst, en terwijl zij wees en schreeuwde, kwamen de gasten langs de reling van het schip staan en juichten ons toe terwijl we langszij kwamen.
Iemand vond een touwladder om naar ons toe te gooien en Guido stond op om me omhoog te helpen. Toen hij me met mijn sleep zag worstelen, tilde hij me op en beklom de ladder met mij in zijn armen, waarbij de lange sleep als een vlag achter ons aan wapperde. Meer gejuich volgde toen we aan dek stapten, waar hij me neerzette, mijn sluier opzij duwde, me een snelle, vriendschappelijke kus gaf en met een laatste zwaai naar het gezelschap en een speciale groet naar Johan over de reling verdween.

Ik draaide me niet om. Ik wilde hem niet zien weg roeien. Ik wist dat dit de laatste keer was dat ik hem had gezien, en ik wilde het niet rekken tot hij nog maar een stipje in de verte op het water was. We hadden onze laatste wilde nacht gedeeld, een laatste ochtend in vriendschap. Dat moest genoeg zijn. Zo vroeg als het was, waren er toch al veel toeristen op de kade, wijzend naar de masten en zeilen boven ons hoofd. Nieuwsgierig kijkend naar de onmiskenbare huwelijksgasten op het dek. Het schip was prachtig. Koperen onderdelen en blank hout glansden in de zachte ochtendzon. Wij zagen er hier ongepast uit, op een schip dat ontworpen scheen voor functionele elegantie, elk touw en iedere klamp had een speciaal doel, en het enige doel van het schip zelf was weggaan, de wereld over, de scherpe boeg snijdend door de golven van de zee. Misschien was het bij nader inzien toch een goede plaats om een huwelijk te starten, peinsde ik.

We waren gezegend met schitterend weer en konden aan dek blijven tot de ceremonie zou beginnen. Mijn familieleden waren verrukt dat ik de dingen op de juiste manier deed, een traditionele jurk en een ouderwetse ceremonie. Mijn vrienden waren geamuseerd, maar niet echt verbaasd. “Jij hebt het altijd leuk gevonden jezelf ergens voor de volle honderd procent in te storten, is het niet?” mompelde Dirk, toen hij en Andrea van de smalle loopplank stapten. Bruno schoot van zijn plaats naast Tania naar voren om zijn broer te begroeten, en ik zag tot mijn vreugde dat alle narigheid op dat moment achter hen lag. Mistflarden dreven vlak boven het wateroppervlak, krulden om elkaar heen toen ze door de eerste warme zonnestralen werden gevangen. Alsof het zo was gepland gleed een flottielje zwanen voorbij, en we bleven allemaal staan kijken toen ze vaart minderden en hoopvol opkeken voor lekkere hapjes. “Te vroeg, het buffet is pas om twee uur,” riep Bruno. Ze dreven verder na een verachtelijk blik op hem. Cassandra begroette me met een kus op de wang. Ze zag er zoals altijd oogverblindend uit, maar was gekleed in een keurig lichtgrijs pak.

“Maak je niet druk,” zei ze, “ik verkleed me later.” Ze zou natuurlijk gaan zingen, maar als Johan ’s oudste vriendin was ze ook eregast. “Johan heeft dit aan mij te danken, weet je,” mompelde ze, terwijl ze als een jaren –vijftig filmster stond te roken en haar blik over het water liet dwalen. “Wat bedoel je?” vroeg ik. Ze keek lichtelijk geamuseerd. “Wist je het dan niet? Ik moest jou voor hem opsporen. Het enige dat hij had was je naam. Ik was degene die aan een gastenlijst moest zien te komen van ieder huwelijk waarop ik deze zomer had opgetreden, en die doorkijken op zoek naar een Anja Boogaerts.” Ze wierp me een snelle, scherpe blik toe. “Gelukkig dat er geen twee van bestaan, toch?” Ik liep naar Esmeralda, die stralend en hoogzwanger naast de mast zat. Johan had Rudy als bruidsjonker gekozen, dus was hij druk bezig met dingen te organiseren en hij had haar op een rustig plekje neergezet. Ze drukte mijn hand en zei hoe verrukt ze was dat we elkaar op haar huwelijk hadden ontmoet en de liefde hadden gevonden. Ze was de gebeurtenissen rond die eerste ontmoeting kennelijk vergeten, of ze koos ervoor ze te negeren.
Rudy en zijn helpers kwamen om ons benedendeks te leiden voor de ceremonie.
De kapiteinshut was verrassend ruim, met overal verguld hout en dubbele ramen, maar was desondanks toch krap voor al onze gasten. Aangezien ik geen ouders had om me weg te geven, had ik besloten geen grootse entree te maken.

Mijn zwager had aangeboden de rol van vader op zich te nemen, een gebaar dat ik erg vriendelijk maar ook lachwekkend ongepast vond. De laatste keer dat we elkaar op een huwelijk hadden ontmoet, had hij geprobeerd me bij Johan vandaan te houden in plaats van me aan hem te geven. Ik stond, net als Johan, vooraan te wachten. Terwijl de gasten binnendruppelden, besefte ik dat hier hoe dan ook geen ruimte was om waardig door het middenpad te lopen. Mijn sleep zou hopeloos verstrikt raken. Ten slotte was iedereen binnen en de ceremonie kon beginnen. De gasten werden stil, ik keek naar Johan en voelde mijn hart zwellen. We waren hier echt om ons in het openbaar voor altijd aan elkaar te verbinden. Ongeacht de vele huwelijken waar ik bij aanwezig was geweest, was het nooit tot me doorgedrongen wat de huwelijksgeloften van hoop en moed precies betekenden.

“Neem jij, Anja Boogaerts, deze man…”
“Ja,” zei ik met krachtige, heldere stem. Ja, ik wil – ik wil het, ik wil hem. Ik wil deze man, die delen in mij heeft opengelegd waarvan ik het bestaan niet wist, en die nooit op de vlucht sloeg, wat hij ook aantrof. Ik ben van plan bij hem te blijven zoals hij bij mij is gebleven. Ik wil. Toen Johan mijn hand pakte om de ring aan mijn vinger te schuiven, trilde ik onder zijn aanraking. De Romeinen geloofden dat er een rechtstreekse verbinding tussen de vinger en het hart was, maar mijn vinger leek verbonden met mijn hele lichaam, hart, borsten en geslacht. Ik pakte zijn hand om hem de ring te geven die Tania me had aangereikt, en hij bood zich aan zoals hij me in die hotelkamer zijn hele lichaam had aangeboden, met volledig vertrouwen en openheid. Johan hief teder de witte sluier van mijn gezicht, boog zijn hoofd en kuste mijn opgeheven lippen. Ik voelde een golf van opwinding door me heen slaan. Nu ben ik van jou, dacht ik, ik geef je mezelf om me voor jezelf te houden of te delen, als je dat wilt. Ik behoor aan mijn echtgenoot.

Ik was een beetje duizelig toen we hand in hand weer aan dek kwamen. Een groep toeristen op de kade begon te applaudisseren toen ze ons zagen verschijnen, ik zwaaide terug, en bedacht hoe vreemd het was dat ze klapten omdat wij ons zelf gelukkig hadden gemaakt. Terwijl iedereen om ons heen kwam staan en ons feliciteerde, kon ik alleen maar als een idioot staan grijnzen en steeds herhalen.
“Dank je, dank je,” op wat de mensen ook maar zeiden. Johan scheen er niet beter aan toe. Hij greep mijn hand alsof hij me nooit meer zou loslaten en knikte met een gelukzalige glimlach om zijn mond. Gelukkig had Rudy de touwtjes in handen, en hij zorgde er op Tania ’s geschreeuwde aanwijzingen voor dat we ons opstelden om de foto’s te laten maken. De wind blies mijn sluier uiteen, maar ze zei dat ik me geen zorgen moest maken. “Dat maakt de foto’s alleen maar interessanter,” riep ze.
Op dat moment kreeg de wind een hoed van een van de tantes in zijn greep, en het ding zeilde omhoog, miste op wonderbaarlijke wijze alle touwen, en belandde op het water. De zwanen zwommen erheen om hem te onderzoeken, vreesden met een indringer te maken te hebben, maar wendden zich af toen hij geen tekenen van leven vertoonde. Ze nam het luchtig op. “Ik hoop alleen dat ze niet proberen de plastic kersen op te eten,” verzuchtte ze. “Een zwaan verstikken geldt als verraad, is het niet?”

Johan ’s moeder, die ik slechts kort tijdens Miranda ’s huwelijk had ontmoet, kwam naar me toe en gaf me een stevige, warme hand. “Gefeliciteerd, liefje,” zei ze met diezelfde luide stem, “ik weet zeker dat jullie erg gelukkig worden. Begin alleen niet overhaast aan baby ‘s.” Ik verzekerde haar dat we dat niet van plan waren. “Daar ben ik blij om,” zei ze, “want anders zouden deze dingen volkomen verspild zijn.” Met deze woorden duwde ze twee zware pakjes in onze handen. “Dank je,” zei ik, toen we het papier eraf haalden. Ik voelde iets scherps in de mijne en ik hoorde iets tinkelen toen Johan het zijne op de vloer liet vallen. Sleutels, twee sleutelsets voor motorfietsen. Toen ik stomverbaasd opkeek, knikte Johan ’s moeder naar de wal. Daar, glanzend rood en zilver tegen de grijze stoeptegels, stonden twee dezelfde Ducati ‘s. Ik was sprakeloos. Net als Johan, die alleen “Moeder! Ik…” kon uitbrengen. We staarden verbijsterd naar de wal. “Ach,” zei ze luchtig, “ik vond een eetservies niet echt bij ons passen.” “Dank je,” zei ik, met een prop in mijn keel. Zelfs Johan ’s moeder wist dat we ons leven in vrijheid niet zouden opgeven om een conventioneel paar te worden. De twee glanzende motoren waren een symbool voor wat ons huwelijk kon zijn.

Er was geen ruimte voor een zittend diner, dus had Alex een buffet in de kapiteinshut klaargezet. Tania had hem natuurlijk in de gaten gekregen en maakte een opmerking. “Verrukkelijke catering.” Ik bloosde en ze haalde haar wenkbrauwen op. “Aha, je hebt het dus al eerder geproefd?” mompelde ze, waarna ze wegwandelde. Hij zag er nog aantrekkelijker uit dan tijdens Miranda ’s bruiloft, nu hij geen uniform hoefde te dragen en alleen een zwartzijden hemd met een strakke broek aanhad. Het voedsel was verrukkelijk, daar had ze gelijk in, en de feestelijke sfeer vulde de prachtige kapiteinshut. Na het eten belde Rudy met de koperen scheepsbel die aan de wand hing, en alle ogen keerden zich naar het eind van de ruimte, de gasten vielen stil. Tania stond op.
“In afwezigheid van de vader van de bruid,” begon ze, “is de eer aan mij om de eerste toespraak te houden. Voordat ik echter begin, wil ik graag duidelijk maken dat ik geen verantwoording neem voor Anja’s opvoeding of morele rechtschapenheid.”
Er werd gelachen, enkelen lachten veelbetekenend. Als Tania echt verantwoordelijk voor mijn morele eigenschappen was geweest, zou ik er nog minder hebben gehad dan nu het geval was.

Ze sprak prachtig, ontroerend en geestig, bespeelde het hele publiek, niet alleen de intieme vrienden die me goed kenden. Ze zag er ook vreemd gepast uit, gekleed in een goed gesneden mannenkostuum met een wit overhemd en das, alsof ze er als mijn bruidsjonker net zo goed wilde uitzien als Rudy voor Johan. “Omdat ik Anja zo goed ken,” concludeerde ze, “weet ik dat er een heel bijzondere persoon nodig is om haar gelukkig te maken, en ik twijfel er niet aan dat Johan die persoon is. En daarop wil ik toosten. Op Anja en Johan.”
“Anja en Johan,” riepen de gasten, waarbij ze hun glas hieven. Tania ging zitten en ik kneep in haar hand.

Johan hield zijn toespraak, voor een keer verrassend serieus, en toostte op de bruidsmeisjes, twee nichtjes die zich onberispelijk hadden gedragen. Rudy stond op voor zijn toespraak, en Johan en ik wisselden een bezorgde blik. Het was traditie om een amusant verhaal te vertellen over hoe de bruid en bruidegom elkaar voor het eerst hadden ontmoet, maar dat verhaal zou voor de gasten behoorlijk moeten worden aangepast. “Het is goed,” fluisterde Johan. “Rudy zou nooit iets doen waarmee hij Esmeralda in verlegenheid brengt.” En hij had gelijk. Rudy slaagde erin een verhaal te vertellen zonder de aard van onze eerste ontmoeting uit de doeken te doen. Ik kreeg Cassandra in het oog die achteraan stond, nu omgekleed in een oogverblindende jurk met zebraprint en ze trok een gezicht naar me.

“Het zal voor Anja geen verrassing zijn,” zei Rudy, “te horen dat Johan ’s reputatie voor hij haar ontmoette…” De pauze was lang genoeg om een lach te veroorzaken voor hij klaar was, “kleurrijk was. Als mij op mijn eigen huwelijk was gevraagd iemand aan te wijzen die als volgende in het huwelijksbootje zou stappen, zou Johan ’s naam niet over mijn lippen zijn gekomen. Ik zou eerder honderd Euro hebben verwed dat voor ik als bruidsjonker een toespraak voor Johan zou maken. Ik er een als vader voor de bruid zou maken.” Hij verwees trots naar Esmeralda ’s zichtbare bolle buik, en ze bloosde. “Maar,” vervolgde Rudy, “niemand is gelukkiger dan ik dat ik het bij het verkeerde eind had. Johan, je hebt met Anja je gelijke ontmoet. Alsjeblieft, voeg je bij mijn nogal ongebruikelijke toost. Op het vermogen ons allemaal te verrassen!”

Johan en ik vonden de overbrugging tussen het diner en het feest een vervelend gat, en we hadden Cassandra gevraagd of ze vroeger wilde beginnen, een soort thee dansant. Dus toen de laatste toost opging in opgewekt geroezemoes, begonnen ze aan een levendige uitvoering van het nummer “Elevator Boogie” en Johan en ik leidde de gasten naar de dansvloer. Ik wist dat ik in deze jurk niet vrijuit kon dansen, maar het kon me niet schelen; ik drapeerde de sleep over mijn arm en liet me door Johan over de vloer leiden, zoals hij tijdens onze eerste ontmoeting had gedaan. Ik deed mijn plicht als bruid en danste met iedereen die me vroeg, genietend van de bewondering die mijn jurk wekte. Johan deed ook zijn best en danste met iedereen die dat wilde, en ik genoot ervan hem gade te slaan terwijl hij zich zo elegant op de muziek bewoog. “Het volgende nummer heeft een zeer speciale betekenis voor de bruid en bruidegom,” kondigde Cassandra aan, “dus laat hen om sentimentele redenen alstublieft deze dans samen dansen.”

De menigte week uiteen om ons bij elkaar te laten komen, en toen Johan me in zijn armen nam op het moment dat de muziek begon, bloosde ik. “Summertime” zong Cassandra, met een veelbetekenende blik op ons, “and the living is easy…”
Ik verborg mijn gezicht tegen Johan ’s borst, in de hoop dat niemand mijn rode gezicht zou zien. Hij besefte precies wat ik dacht en voelde, hield hij zijn armen stevig om me heen en kuste mijn haar waar het onder de sluier uit piepte. Ik voelde zijn opwinding tegen mijn buik en wist dat hij, net als ik, aan de hartstocht tijdens onze eerste ontmoeting dacht. Ik genoot van alles, de kleine formaliteiten en het warme gevoel van omringd te zijn door degenen die van ons hielden. Ik verheugde me op het moment dat Johan en ik uiteindelijk alleen zouden zijn, maar ik had geen haast. Dit was onze dag, en ik zou er alles uit halen en van elk moment genieten. De band nam pauze en Tania trok Johan en mij mee naar het dek.

“Ik wil een paar foto ’s van jullie maken op jullie nieuwe motoren,” zei ze. “In deze jurk?” vroeg ik ongelovig. “Juist in deze jurk,” zei ze, terwijl ze ons over de loopplank duwde, “dat maakt het tot zo’n prachtig plaatje.” Gehoorzaam klommen Johan en ik ieder op een motor en grijnsden naar de camera. Ik kon nog steeds niet helemaal geloven dat ze van ons waren, ook al kende ik de reputatie van zijn moeder als benzinehoofd. “Geweldig,” zei Tania terwijl ze kiekjes maakte, “al die witte kant en glanzend rood staal.” Johan glimlachte naar me. “Een Ducati, nietwaar?” mompelde hij. “Wil je dat ik bij jou achterop kom?” Zijn ogen spraken boekdelen. Hij herinnerde zich ook de parkeerplaats bij de zee. Ik kreeg plotseling een beeld van Johan die mijn sleep over mijn hoofd gooide en me ter plekke op deze motor neukte, en er liep een huivering door me heen. “Later,” fluisterde hij.

We keerden terug naar onze gasten, maar nu stond ik in brand van verwachting. Iedere keer dat Johan naar me keek las ik de belofte van onze huwelijksnacht op zijn gezicht. Geen enkele maagd die de eerste aanraking van haar bruidegom verwachtte kon meer met verwachting vervuld zijn dan ik. Daarom wist ik zo zeker dat het goed was dat ik met Johan was getrouwd. Iedere keer dat we hadden gevrijd was het nieuw geweest, een gevoel van openheid voor het onbekende. Hoewel we elkaar beter kenden dan vele paren die hun gouden bruiloft vierden, wist ik dat er vanavond weer iets nieuws zou opbloeien.

Op de tafel zag ik tot mijn vreugde een fles wijn en een bord voedsel staan. Guido schonk een glas wijn voor me in en liet me het brood en de kaas eten, waarbij hij toekeek. Door een van de patrijspoorten zag ik de volle maan boven de rivier. De witte schijf van de reflectie rimpelde in de golfjes, evenals de vormen van de bomen aan de andere oever. We waren slechts enkele kilometers van het centrum van Antwerpen, en toch hadden we gevoelsmatig aan de andere kant van de oceaan kunnen zijn, of zelfs eeuwen weg van het normale leven. Ik had voor mijn huwelijk een echt avontuur willen beleven, en dat kreeg ik nu. Toen ik weer enigszins op krachten was gekomen, pakte Guido het glas en het bord en gaf het door de deur aan iemand. Ik zat onzeker op het bed in afwachting van wat hij nu van me wilde.

“Sta op,” zei hij, en toen gehoorzaamde nam hij mijn plaats op het bed in, zijn hoofd door kussens ondersteund. “Nu ga je strippen,” beval hij. Toen ik aarzelend bleef staan haalde hij een leren rijzweep uit zijn laars en boog hem met een dreigende uitdrukking op zijn gezicht. “Ik zei strippen. Of wil je een voorproefje van de zweep?”
Er schoot een huivering van verwachting door me heen. Ik deed wat hij wilde, frunnikte onhandig aan de sluiting van mijn jurk tot ik eruit kon stappen en in mijn beha en jarretelgordel voor hem stond, mijn poesje was al naakt. Guido zuchtte ongeduldig. “Ik zei strippen, niet uitkleden,” gromde hij. “Je hebt muziek nodig, anders vind ik het niet erg onderhoudend. Ron!” Als reactie op zijn schreeuw ging de deur van de hut onmiddellijk open en een bekende muzikant verscheen in de opening. Ik bloosde intens, plaatste mijn handen over mijn edele delen toen hij binnenkwam. “Ron, geef ons een wijsje,” beval Guido.

Ron sloot de deur achter zich en haalde een mondharmonica uit zijn zak waarop hij een vrolijk liedje begon te spelen. Hij scheen niet in verwarring door mijn halfnaakte verschijning en ging op de rand van de tafel zitten spelen. “Nu, laat je me maar eens zien of je een leuk showtje kunt weggeven.” Vernederd in aanwezigheid van deze BV, maar desondanks vreemd opgewonden door zijn onverschilligheid, begon ik me op de muziek te bewegen. Het wijsje was eerder een opgewekt zeemanswijsje dan een sensueel nummer, hetgeen op een of andere manier bijdroeg aan de ontaardheid.
Ik deed mijn best sexy te dansen op het spel van de man, maar ik wist dat ik er onhandig en beschaamd moest uitzien terwijl ik wiegde en draaide. In het besef dat ik nog nauwelijks iets over had om uit te trekken, rekte ik het moment, streelde mijn borsten, hief mijn haar boven mijn hoofd en liet het voor mijn gezicht vallen, boog mijn hoofd en schudde het heen en weer zodat mijn haar voor mijn naakte poes zwaaide. Terwijl ik mijn hoofd weer omhoog hief keek ik Guido recht aan, en zag dat hij al opgewonden was. Een donkere glinstering in zijn ogen toen hij ging liggen, de rijzweep ronddraaiend in zijn grote hand.

Nu genoot ik en ik draaide me om, wiegelde voor zijn plezier met mijn blote billen, boog me voorover en keek tussen mijn benen door naar hem. Ik had nog steeds niet nog meer kleren uitgetrokken, hoewel er een vlaag van ongeduld over Guido “s gezicht flitste. “Ik zei strippen, niet paraderen,” bromde hij, en gooide de rijzweep naar Ron, die hem opving zonder op te houden met spelen. “Moedig haar een beetje aan Ron.” Ik voelde een brandende striem op mijn kont toen Ron de zweep op mijn huid liet landen. Ik sprong op van schrik, terwijl hij doorspeelde op zijn harmonica.
Nu begon ik serieus te strippen, trok de cups van mijn beha naar beneden om mijn borsten te ontbloten en speelde met mijn tepels tot een volgende klap met de zweep me aanspoorde de beha los te maken en opzij te werpen. Nu droeg ik alleen nog de zwarte jarretelgordel en nylonkousen. Zo snel mogelijk, terwijl ik ondertussen een beetje bleef dansen, haakte ik het gordeltje los en deed het af. De kousen zakten langs mijn dijen en ik deed mijn best ze op een sexy manier naar beneden te rollen.
Bij iedere klap van Ron knipperde ik met mijn ogen. Het gebrek aan interesse terwijl hij me opjaagde, was een uitdaging voor me. Hoe waagde hij het toe te kijken zonder een enkel teken van opwinding? Ik speelde ook voor zijn ogen, wilde daarin hetzelfde vuur zien dat in Guido ’s ogen brandde, maar hij scheen volkomen onbewogen. Ik eindigde naakt, en streelde mijn lichaam met mijn handen.

Ron speelde door en veroorzaakte nog meer rode plekken op mijn huid. “Zo is het genoeg, Ron.” Hij legde de harmonica weg en stond op om weg te gaan, maar Guido gebaarde met een hand dat hij moest blijven, waarop hij tegen de deurpost geleund bleef staan kijken. “Nu buig je over de tafel.” Ik gehoorzaamde, mijn hart bonkte. De ruwheid van het hout tegen mijn borsten en buik wond me op, maar niet zo erg als de gedachte dat ik Guido mijn geslacht toonde terwijl Ron toekeek. Ik legde mijn wang tegen het hout en strekte mijn armen zijwaarts, greep de randen van de tafel, wachtend tot Guido zou komen en me voor de ogen van deze onbewogen toeschouwer zou neuken. Ik hoorde het bed kraken toen Guido opstond en achter me ging staan. Mijn poesje werd alweer nat in afwachting van zijn pik, maar hij raakte me niet aan. “Ron, pak haar kleren en gooi ze uit de patrijspoort.” Onwillekeurig hief ik mijn hoofd met een ruk omhoog, maar ik werd meteen weer tegen de tafel gedrukt, waarbij de rijzweep over mijn billen suisde. Ik hoorde de patrijspoort opengaan en een zacht opspatten toen mijn kleren in de Schelde verdwenen.
“Voor het geval je het in je hoofd zou halen ons te verlaten. Een koude avond om naakt rond te wandelen”

Mijn huid brandde van de zweep, hitte stroomde toe en wekte elke gevoelige zenuw. Hij liet geen kans voorbijgaan om me eraan te herinneren dat ik aan zijn genade was overgeleverd. Ik voelde een gladde, koude aanraking tegen mijn wang. Het was het handvat van de rijzweep, leer strak over hout getrokken, niet dikker dan een vinger, maar met een ronde knop aan het eind ter grootte van een golfbal. Ik bleef stil liggen, huiverend van verwachting, terwijl Guido ermee langs mijn gezicht en lippen streek, die geen weerstand boden toen hij hem in mijn mond duwde.
Mijn kaak werd weer opengesperd, net als toen ik werd gekneveld en ik zoog zacht op het ding alsof het zijn pik was, de pik die ik zo graag in me wilde voelen.
“Goed, heel goed. Eindelijk heb je geleerd wat gehoorzaamheid is.” De zweep werd uit mijn mond gehaald, maar bijna onmiddellijk voelde ik de druk ervan tegen de lippen van mijn poes. Het bolle eind drong zich in mijn gevoelige spleet. Ik knipperde met mijn ogen door de omvang ervan, terwijl mijn kut werd uitgerekt rond de harde diameter. Het gevoel hem in me te hebben was intens bevredigend. Guido duwde hem in en uit me en de gladde ronding van het handvat van de zweep schraapte langs mijn inwendige ribbels.

Ik wist dat Ron toekeek en de gedachte dat zijn ogen de zweep volgden die in me werd gestoten deed me kreunen van genot. Het smalle handvat gleed moeiteloos tussen mijn natte lippen, maar de knop vulde me vanbinnen zo strak als geen elke pik ooit had gedaan. Nog stijver, terwijl hij elk gevoelig plekje raakte. Guido trok de rijzweep ruw uit me weg, zodat ik mijn adem inhield toen de bol door de gevoelige opening werd gedwongen. Ik hoorde de zweep vlak bij mijn gezicht op tafel vallen waar Guido hem neersmeet en ving een vleug van mijn eigen geur op. Toen was zijn eigen, dikke pik in me. Hij drong net zo diep in me door als het handvat van de zweep me met zijn omvang had gevuld. Het leer van zijn jeans kraakte toen hij hard in en uit me pompte. Zijn handen hielden mijn billen vaneen om me voor zijn pik te openen. “Dat vind je lekker, is het niet,” zei hij, terwijl hij me tegen de harde rand van de tafel ramde. “En Ron vindt het ook lekker, is het niet, Ron?” Hij wachtte niet op antwoord. “Ron ziet me in je natte poesje ploegen, en hij heeft zo’n stijve dat hij hem uit zijn broek heeft gehaald en zich nu staat af te trekken.” Bij de gedachte aan Ron, koele onverschillige Ron, die zijn eigen erectie in zijn vuist stond te pompen, verloor ik de controle en bereikte een plotselinge, verbijsterende climax, toen ik snikkend klaarkwam.

Guido veranderde zijn stoten niet, dreef zich met hetzelfde gelijkmatige ritme in mijn huiverende kut. “Zie je, Ron?” Zei hij nonchalant, alsof hij het over het weer had, “ik zei je toch dat ze een slet was?” Ik lag bevend over de tafel heen, en Guido bleef in me pompen. “Kom eens hier, Ron,” hoorde ik hem zeggen en ik voelde zijn vingers in mijn haar verstrengelen, waarna hij mijn hoofd naar achteren trok.
Op hetzelfde moment stond Ron voor me, zijn erectie tegen mijn gezicht. Nu Guido mijn hoofd in zo’n vreemde hoek hield was ik gedwongen mijn mond te openen en Ron stak zijn pik zonder aarzelen naar binnen. Het was een lange, satijnzachte en licht ziltige pik. Nu werd ik aan twee kanten geneukt, beide mannen ramden zich niet al te zachtzinnig naar binnen. Een volgend orgasme rolde al naar me toe bij de gedachte op deze manier te worden gebruikt, gepenetreerd en gevuld, toen ik een wrede druk tegen de strakke knoop van mijn anus voelde. Het duurde een ogenblik voor ik besefte wat het was. Dat Guido probeerde de knop van het handvat van de zweep in mijn achteringang te duwen. “Nee,” probeerde ik te protesteren, “het is te groot.” Maar Ron “s pik pompte in mijn mond en er kwamen alleen gesmoorde kreten uit.

Meedogenloos drong de gladde ronde knop zichzelf door de tere huid naar binnen. Een brandende pijn sneed door me heen, gevolgd door een onuitsprekelijk genot toen de gladde bol door de kringspier brak en in me was. De smalle schacht gleed soepel door de strakke opening en de bal was diep vanbinnen. Drukte tegen gevoelige punten waarvan ik het bestaan niet had geweten en vulde me op een manier die ik nog nooit had ervaren. Terwijl Guido “s pik in en uit me stootte, raakte hij de harde houten knop die er vlak achter was en ik voelde de vibraties zich diep in me voortplanten. Terwijl ik kronkelde als gevolg van een gigantisch orgasme, kwam Ron in mijn mond klaar, zijn hete sperma droop in mijn keel. “Dat wilde je toch, is het niet?” Gromde Guido, terwijl zijn climax hem overspoelde en hij zich met krampachtige stoten leegspoot. “Een pik in ieder gat. Dat vind jij lekker.”

De avondlucht van de Schelde beet door mijn dunne kousen heen, en even had ik spijt dat we niet op een zomerhuwelijk hadden gewacht. Ik had een geitenfuif kunnen hebben die in een warme avondzon begon, in plaats van hier in de kille donkerte, wachtend op Tania en de anderen die me ergens mee naartoe zouden nemen. Ik keek zoekend naar haar om me heen, zoals altijd vol bewondering voor de lichtjes langs de wandelpaden die in het water weerspiegelden. Dit was mijn favoriete deel van Vlaanderen en Antwerpen, de Schelde die door het hart ervan sneed, en de dicht opeen staande gebouwen, die overdag leven in het stadscentrum brachten en bij avond hun lichten bij die van de sterren voegden.

Ik had het regelen van de avond geheel aan Tania overgelaten. Zij wist waar ik om elf uur de volgende ochtend moest zijn en wat ik zou dragen, en ik had me aan haar zorgen overgeleverd. Sommigen van mijn vrienden hadden verbaasd gereageerd over het feit dat Johan en ik de ouderwetse traditie van een vrijgezellenavond voor de dag van het huwelijk zouden vieren. Ze waren bang dat een van ons beiden niet zou komen opdagen, of lichamelijk niet in staat zou zijn het die laatste dag vol te houden. “Waarom doen jullie het niet in het weekend ervoor?” Had een van hen geopperd. We waren echter vastbesloten om elke druppel traditie uit ons huwelijksfeest te persen. Bovendien wist ik dat elk avontuur dat ik vanavond zou beleven een extra tintje aan de ceremonie van morgen zou geven, en ik had alle vertrouwen in Tania “s belofte om me in perfecte conditie af te leveren.

Hier was ze, precies op tijd, met een groep vrouwen die allemaal piekfijn waren gekleed, net als ik. De opwinding van de avond stroomde door me heen. Mijn laatste avond als vrijgezel, uit met de meisjes voor een laatste roekeloze uitspatting. Ik wist natuurlijk dat de huwelijkse staat met Johan nooit een einde zou betekenen van experimenten en avonturen, maar de gelegenheid eiste een beetje slecht gedrag van ons, en ik wilde daar maar al te graag aan meedoen. “Waar gaan we naartoe?” Vroeg ik aan Tania toen we tot mijn verbazing niet richting Zuiderkaai gingen, maar over de weg naar de rivier. Ze gaf geen antwoord, maar een van mijn vriendinnen wees naar de treden die naar de rivier leidden. We liepen de stenen treden af naar de rivierboot waaruit al vrolijke discomuziek galmde. Gekleurde lichtjes langs de reling gaven de boot een sprookjesachtig aanzien en ik snoof de rokerige geur op van gegrild vlees. “Een barbecue? Op een boot?” Ik kon het niet geloven. Tania schokschouderde. “Waarom niet? Barbecue, bar, karaoke. Ik zei dat we alles zouden nemen wat ze hadden.”

Toen ik de ruime kajuit binnenging, zag ik dat er al tientallen van mijn vrienden waren. Tania had voor deze avond alle registers opengetrokken. Ik merkte nauwelijks dat de boot van de kademuur wegvoer, te druk met de cocktails die werden ingeschonken en met felicitaties in ontvangst nemen. Dit was zoals een geitenfuif moest zijn. Gewoon een groep goede vriendinnen die afgezonderd van andere mensen ongecompliceerd lol maakte. Ik vond het nu al heerlijk, schreef me in voor de karaoke, inspecteerde de worstjes en kruidige kip op de houtskoolgrill. Bevrijd van de druk om te flirten en op te scheppen, waren we in staat zo wild te dansen als we wilden, vroegen schaamteloos om alle stomme platen uit onze tienerjaren en zongen uit volle borst mee. Ik wist niet wat voor verrassingen Tania nog meer voor me in petto had, een mannelijke stripper misschien, of een nachtelijk bezoek aan een of andere besloten club, en het kon me niets schelen. De uren gingen als minuten voorbij. Hoewel de bries over de rivier koud was, was het op de dansvloer algauw heet en broeierig, en we waren blij dat we aan dek op de banken een beetje konden afkoelen.

Ik leunde over de reling, de damp sloeg van mijn lichaam, en ik keek naar de prachtige oevers die voorbijgleden. Terwijl we stroomopwaarts voeren maakten de kantoorpanden en openbare gebouwen plaats voor oudere huizen, en de rivier werd donkerder toen de gebouwen de straatlantaarns blokkeerden. De boot minderde vaart, draaide de boeg zijwaarts op de stroom, en ik besefte teleurgesteld dat we omdraaiden. De avond zou toch zeker niet al zo gauw voorbij zijn. Dit betekende dat we meer dan halverwege op weg naar huis waren, en ik wist dat de stroom ons sneller zou terugvoeren dan we waren gekomen. Tania dook naast me op, keek over de reling naar de wegdraaiende oever die aan de andere kant van de boot terugkeerde. “Geniet je ervan?” Vroeg ze. “0, ja, ik wil niet dat het eindigt.” De donkere huizen gleden weer langs ons heen, en ze zei glimlachend. “0, het is nog niet voorbij. Het beste moet nog komen. Althans, als je dat nog wilt.”
“Allicht! Ik ben vanavond voor alles in.”
“Goed,” zei ze, en haalde ergens een sigaret vandaan die ze opstak. Ze hield de aansteker een ogenblik omhoog, keek naar mijn gezicht en kuste me luchtig op de lippen, waarna ze terugging naar de disco. Ik wist dat ik haar moest volgen, naar mijn dansende vriendinnen, maar ik wachtte, genietend van het gevoel dat de oevers van de Schelde alleen voor mijn genot werden getoond. Ik hoorde een plof op het dek, alsof we tegen een drijvend voorwerp botsten, maar de schipper in het stuurhuis leek onbezorgd, dus stond ik er verder niet bij stil. Ik draaide me om en wilde naar de kajuit teruggaan, maar werd tegengehouden door een sterke arm rond mijn borst en een grote hand voor mijn mond.
“Geef geen kik,” bromde een mannenstem in mijn oor.

Mijn hart bonkte en mijn brein tolde. Waren er overvallers aan boord gekomen? Die moesten dan toch eerst de kapitein hebben overmeesterd, anders zou hij alarm slaan. Ik kon geen vin verroeren, mijn overvaller hield zijn arm als een stalen band om me heen en mijn hoofd werd achterover getrokken, zodat ik mijn evenwicht verloor en tegen zijn schouder werd gedrukt. Hij sleepte me in de schaduw van het stuurhuis, en een andere man, zijn gezicht verborgen onder een sjaal, trok een kap over mijn ogen. Voor ik besefte wat er gebeurde, of een plan kon bedenken, duwden ze een rubber prop in mijn mond, bonden mijn handen en voeten met een touw vast en tilden me op. Ik was volkomen de kluts kwijt, wist absoluut niet waar ik naartoe werd gebracht, en wist nog steeds niets over de identiteit of motieven van mijn overvallers. Hadden ze me per ongeluk aangezien voor een of andere rijke erfgename en was ik het slachtoffer geworden van een groep kidnappers?
De mannen deden niet ruw, maar de snelle meedogenloosheid van hun handelen vertelde me dat ik geen weerstand moest bieden. Ik verstijfde toen ik mijn lichaam voelde vallen, maar voordat ik uit de handen van mijn aanvallers was, werd ik door andere handen opgevangen en op een hard oppervlak gelegd.

Ik was nog steeds op een boot, dat wist ik door de beweging, en waarschijnlijk een veel kleinere boot, want het deinen was heftiger. Ik hoorde een buitenboordmotor aanslaan en werd op mijn zij geworpen toen de boot vooruitschoot. Maar een groep overvallers zou toch nooit de aandacht trekken door zoveel lawaai te maken? Angst bekoelde in me want er was me nog geen kwaad gedaan, en die angst veranderde in woede en verwarring. Onze reis duurde slechts een minuut of twee voordat de motor sputterend afsloeg en toen voelde ik dat het bootje weer tegen iets aan botste. Vier sterke handen tilden me weer op. Ik hield me opzettelijk slap, bood de mannen geen hulp, maar het leek me onverstandig me te verzetten waarmee ik misschien zou bereiken dat ze me voor een snelle verdrinkingsdood in het ijskoude water zouden gooien. Weer werd ik in andere handen overgegeven en wenste even dat ik geen feestjurk en kousen droeg, kleren die mijn lichaam weinig bescherming boden tegen deze anonieme mannenhanden. Niet dat ze zo wellustig leken. Het feit dat ze mijn dijen grepen alsof ik een pakket was, was op een of andere manier vernederender dan als ze misbruik hadden gemaakt van de gelegenheid om me te molesteren. Wie waren ze? Een soort slavenhandelaars? Ik voelde de afschuw bij die gedachte door me heen trekken.

Dit keer werd ik op mijn voeten op weer een ander dek gezet, met nog steeds een man achter me om me overeind te houden, aangezien mijn benen stevig bij elkaar waren gebonden om ontsnapping te voorkomen. Ik probeerde te luisteren, om enige aanwijzingen te krijgen over waar ik naartoe werd gebracht. De kap belemmerde jammer genoeg zowel mijn gehoor als mijn gezicht. We konden echter niet ver hebben gereisd, want de gorgelende geluiden van de rivier en het verkeer in de verte waren er nog steeds. Het enige dat ik verder kon horen was mijn snelle ademhaling, daarna zware voetstappen op een houten trap, en de man die me vasthield zei.
“Hier is ze, kapitein.” Ik had dus gelijk. De kidnappers hadden me abusievelijk aangezien voor een rijke vrouw. Ik hoorde een diepe stem antwoorden.
“Goed. Breng haar naar mijn hut en laat haar alleen.” Mijn geslacht maakte een snelle buiteling van verlichting en opwinding.
Het was Guido.

Twee van de mannen tilden me weer op of ik een zak meel was, droegen me de treden af en legden me op een nogal bobbelige matras. Toen ze me achterlieten en de deur achter zich sloten, kon ik mezelf wel slaan. Waarom had ik niet vermoed dat dit een van Guido “s avontuurtjes was? Hij zou geen moeite hebben gehad om me met hulp van zijn dolle vrienden van de boot te ontvoeren, ongetwijfeld met medeweten van Tania, en me hierheen te brengen… waar dat ook was. Nooit eerder was ik zo aan zijn genade overgeleverd. Terwijl ik daar lag, gekneveld en vastgebonden, werd mijn poesje nat van verwachting. Deze keer had hij de leiding over het spel. Misschien was dit de laatste keer dat we zouden spelen, maar ik zou het helemaal uit spelen.

Ik probeerde de kap van mijn ogen te trekken door met mijn hoofd over het kussen te schuiven, maar het scheen door een stuk koord of elastiek op zijn plaats te worden gehouden. Er was geen enkel geluid in de hut, alleen het klotsen van de rivier tegen het hout, vlak bij mijn hoofd. Verzet tegen de touwen rond mijn armen en benen had ook geen zin. Niet alleen mijn polsen, maar ook mijn ellebogen waren op mijn rug gebonden en het touw sneed in mijn huid. De rubberprop vulde mijn mond helemaal, hield mijn tong naar beneden en mijn kaak open. Het gevoel was tamelijk erotisch, alsof er een rubberpik in mijn mond was geduwd. Het bijkomende gevoel van hulpeloosheid was, nu ik wist dat het Guido was die me gevangen hield, extra opwindend. Ik verlangde ernaar dat hij zou komen en genieten van de macht die hij over me had, om misbruik van me te maken als de piratenkapitein die hij voorstelde, maar ik genoot ook van mijn gedwongen afwachting.

Mijn gevoel voor tijd was in de war door het duister en de stilte. Het leek een uur te duren voor ik de deur van de hut hoorde opengaan en ik hief mijn hoofd om te luisteren. Degene die was binnengekomen, zei niets, maar deed de deur dicht en sloot hem af. Ik verwachtte dat mijn blinddoek eindelijk zou worden verwijderd om me het gezicht van mijn meester te tonen. In plaats daarvan werd mijn rok ruw omhooggetrokken en een koude, harde hand streek bewonderend over mijn billen. Liet hij me gebonden en geblinddoekt liggen terwijl hij mijn weerloze vlees verkende? De gedachte deed een gesmoorde kreun van genot aan mijn geknevelde mond ontsnappen, en ik hoorde Guido “s onmiskenbare lach, maar hij zei nog steeds niets, duwde alleen zijn hand meedogenloos tussen mijn benen om de natheid daar te voelen. Zijn vingers streelden me ruw door het dunne satijn van mijn slipje, drongen zich tussen mijn benen die stevig door de touwen bijeen werden gehouden.
Ik verlangde er wanhopig naar hem in me te voelen. Maar ik kon niets zeggen of doen, alleen genieten van het gevoel dat ik aan zijn wil was overgeleverd. Ik voelde dat er aan mijn slipje werd getrokken en hoorde twee zachte kepen toen een mes door de dunne stof sneed. Guido rukte de restanten van mijn lichaam en toen was mijn poesje naakt voor hem. Ik wist wat hij zag. Mijn bleke kut omzoomt door donkere jarretels en kousen, mijn poesje in de schaduw, glinsterend van het vocht. De aanblik van mijn vastgebonden ledematen zou hem nog meer opwinden.

Guido verloor in ieder geval geen tijd meer, duwde mijn benen op, tot mijn knieën gebogen waren en draaide me toen om zodat ze onder me waren en mijn achterste de lucht in stak. Mijn gezicht werd in het kussen geduwd en de dunne bandjes van de jarretelgordel sneden in mijn billen. Ik jammerde van verlangen, dit beeld van mezelf als zijn prijs deed me hunkeren naar bezetting van zijn pik.
Het volgende moment zat hij schrijlings op me, de koele gladheid van zijn benen vertelde me dat hij zijn leren jeans droeg, en de bult van zijn erectie drukte tegen mijn naakte kut. Zijn benen grepen de mijn, hielden me vast. Ik hoorde de rits van zijn jeans opengaan en voelde de warme gladheid van zijn pik tegen mijn poesje.
Guido wreef zichzelf tegen me aan, de gladde schacht schoof in en uit de strakke natte gleuf tussen mijn vastgebonden benen, plaagde me door te weigeren mijn gretige kut te penetreren.

Ik probeerde mijn heupen tegen hem aan te drukken, maar de touwen belemmerden dat. Hij lachte weer, ketste een van de jarretels tegen mijn huid zodat het even stak, als het branden van een lucifer. Ik lag gehoorzaam stil. Pas toen drukte hij zijn pik diep in mijn poesje, nam me met een geweld dat me meteen over de rand van een orgasme dreef. Ik hoorde mijn kreten, vreemd gesmoord door de rubberprop en het kussen. Ik voelde Guido “s heupen tegen mijn kut beuken, net zo opgewonden als ik.
Toen explodeerde hij in me. Voordat ik zelfs maar was bijgekomen, voelde ik zijn snelle, sterke vingers rond mijn polsen en de zoete verlichting toen mijn armen werden bevrijd en de bloedstroom weer normaal vloeide. Vervolgens werden mijn benen losgemaakt en ik ging uitgeput op mijn rug liggen terwijl hij de kap van mijn hoofd haalde. Ik knipperde met mijn ogen, duizelig van het licht na zo lang in het donker. Guido keek op me neer. Een stormlamp zwaaide aan een spant achter zijn hoofd, veranderde hem in een donkere schaduw die boven me zweefde. Hij was naakt tot op zijn middel. Tatoeages bedekten zijn gespierde torso als een versierd T-shirt. Vanaf zijn middel naar beneden droeg hij zijn leren jeans waarvan de pijpen in rijlaarzen staken.

De hut was klein, de dubbele kooi waarop ik lag nam de helft in beslag en een kleine vouwtafel de andere helft. Patrijspoorten aan weerskanten vertoonden twinkelende lichtjes van de oevers in de verte, maar het scheepje zelf leek een eind van de wal te liggen. De hele hut was met donker hout gelambriseerd en om de kooi hingen gordijnen. Het was in elk opzicht de hut van een piratenkapitein en Guido was in elk opzicht de piratenkapitein. Guido stond naar mij te kijken terwijl ik mijn omgeving bekeek. “Ja, voor vanavond ben je mijn gevangene. Probeer je niet te verzetten, want mijn mannen staan voor de hut en aan dek op wacht. Ze zullen je alleen maar met plezier weer aan mijn macht overdragen. In feite,” fluisterde hij, met een vinger over mijn naakte geslacht strelend, “zal ik ze plezier in meer dan dat geven wanneer je mij niet in alle dingen gehoorzaamt. Is dat duidelijk?”
Ik knikte, een felle steek van opwinding schoot door me heen bij de gedachte dat Guido “s handlangers toestemming hadden om van mijn gevangen gehouden lichaam te genieten terwijl Guido toekeek.

“Ik zal je knevel verwijderen onder voorwaarde dat je niet gaat gillen of praten, tenzij je aangesproken wordt. Begrepen?” Ik knikte weer. Guido lachte, een sinister, triomfantelijk lachje. “Ik geloof dat die knevel je wel bevalt, is het niet?” Ik knikte weer, beschaamd, maar gedwongen eerlijk antwoord te geven. Guido lachte weer toen hij de band losmaakte en de prop uit mijn mond haalde. “We moeten eens kijken wat we daaraan kunnen doen,” zei hij, terwijl hij me hielp rechtop te gaan zitten.

Johan knielde voor me neer, zijn honingkleurige ogen keken met een openheid naar me op die me beangstigde. “Trouw met me,” herhaalde hij zacht.

Hij bracht mijn hand naar zijn lippen en drukte er een kus op die uit zijn ziel kwam. Onze ademhaling was het enige geluid dat ik in de stille hotelkamer hoorde. We leken ons in een cocon te bevinden, buiten de normale tijd en ruimte en terwijl ik naar zijn naakte lichaam keek, kleverig van zweet en onze liefdessappen, voelde ik een steek van tederheid. Misschien zouden we kunnen trouwen. Misschien waren de romantische dromen die Luc en Miranda vanavond met zich meenamen niet zo ver van ons om onze handen naar uit te ste­ken en ze aan te raken. Ik opende mijn mond om ja te zeggen, maar voordat ik iets kon zeggen, welden alle redenen waarom het onmogelijk was in mijn brein op.  Hoe zouden we kunnen trouwen? Hoe moesten we de eenvoudigste vragen van de familieleden, over hoe we elkaar hadden ontmoet, beantwoorden? Wie moest de bruids­jonker worden? Guido, die de gasten vermaakte met het verhaal over hoe hij Johan voor het eerst bij mijn geblinddoekte en vastgebonden lichaam had ontmoet? Nee, een huwelijk was voor normale mensen met conventionele relaties. Een soort mensen, bij wie een huwelijk sentimentele dromen van witte kant opriep. Geen duistere erotische beelden van ongeremde passie. Verdriet en opluchting vermengden zich in me terwijl ik mijn hoofd schudde, en in gedachten afscheid nam van de onschuldige vreugden die anderen in hun bruidsdagen ondervonden.

Johan bleef waar hij was, weigerde het moment voorbij te laten gaan. “Waarom niet?” vroeg hij zacht. Ik schudde weer mijn hoofd, ditmaal ongeduldig en verbaasde me over de tranen die langs mijn wangen stroomden. Plotseling was ik woedend. Boos op hem omdat hij me met mijn neus tegen het glas van een verlicht raam duwde. Een vitrine waarachter dingen lagen waarvan ik wist dat ze niet voor mij konden passen. Gedurende enkele seconden had hij me een beeld laten zien van wat had kunnen zijn. De erkenning van het feit dat ik niet het soort persoon was dat in dat soort plaatjes thuishoorde was bijna meer dan ik kon verdragen. Waarom had hij me niet met rust gelaten? Tot nu waren we gelukkig geweest, samen reizend naar de wildere regionen van ons lichaam en onze ziel zonder de troost van een normale relatie te missen.

Het enige dat ik op dat moment wilde was hem verlaten, naar buiten gaan, in de auto stappen en kilometers door de nacht rijden om alleen en weer vrij te zijn. Ik trok mijn hand uit de zijn en keek zoekend rond naar mijn kleren, met mijn oogleden knipperend tegen de tranen die maar steeds bleven komen. Ik dacht. Hij moet proberen me tegen te houden, zijn armen om me heen slaan en me daar houden. Misschien hoopte ik daarop. In plaats daarvan bleef hij waar hij was en praatte tegen me. “Wat is er, Anja? Vroeg hij, “Wat is er aan de hand? Heb ik je gekwetst? Als dat zo is, dan spijt me dat, maar vertel me wat het is.” Ik kon niets zeggen, mijn keel zat dichtgeknepen van verdriet dus schudde ik mijn hoofd, worstelde me in mijn ondergoed en greep blindelings naar mijn blouse. Johan pakte hem op en gaf hem aan, terwijl hij vervolgde. “Loop niet bij me weg. Als je niet met me wilt trouwen, best. Als je me hierna niet meer wilt zien, is dat prima, maar we moeten erover praten voor je vertrekt.”

Ik snikte nu, hikkend door de tranen, amper in staat mijn rok aan te trekken. Ik verlangde nu naar Johan ’s troostende armen, maar hij bleef daar staan, roerloos, alleen zijn zachte, lage stem bereikte me. “Waarom ren je weg?” Vroeg hij. “Waar ben je bang voor?” Toen ik hem dat hoorde zeggen, werd ik teruggevoerd naar de donkere slaapkamer in Oostenrijk, toen hij me had gevraagd of ik echt de enige vrouw was die hij had ontmoet die niet bang voor het leven was. Nu leek het of hij iets had gevonden dat me beangstigde, iets waarvoor ik in de nacht op de vlucht wilde slaan. Wat was het eigenlijk? Een paar minuten geleden maakten we onbevreesd een reis naar plaatsen waar de meeste paren zich niet waagden. Nu was ik in paniek en gekwetst. Ik keek naar zijn kalme, vriendelijke gezicht, naar het lichaam dat ik zo goed kende, naar de ogen die bezorgd naar me keken, maar vooral met een openheid die ik nog nooit eerder had gezien.

“Ik weet het niet,” zei ik beverig, liep naar hem terug en verborg mijn gezicht tegen zijn borst. Nu sloeg hij zijn armen om me heen, hield me tegen zich aan en legde zijn wang op mijn kruin. Eindelijk voelde zijn stem in zijn borst vibreren toen hij tegen me praatte. “Ik denk dat je het wilt, maar dat je er bang voor bent. Je wilt bij me zijn, maar je bent bang dat er als je dat toegeeft iets mis kan gaan. Is dat het? Of denk je dat ik je voor de gek probeer te houden en je in iemand anders wil veranderen?” Ik schudde mijn hoofd, mijn natte gezicht wreef tegen Johan ’s borsthaar. Ik wist niet waar ik bang voor was, ik wist alleen dat onze avontuurlijke instelling ons tot hier had geleid en dat ik ten slotte in de wildernis was verdwaald. Met een schok besefte ik dat ik Guido miste, onze losse relatie die geen relatie was, zijn vriendelijke genegenheid die geen voorwaarden stelde. Met Guido waren de dingen zoveel eenvoudiger. Johan hield me vast terwijl ik daar stond te huilen, niets zei terwijl de snikken door mijn lichaam schokten. Ik voelde me rauw, liet hem mijn kwetsbaarheid zien, veel meer blootgesteld dan tijdens een van onze extreme seksuele spelletjes. Maar onder het verdriet was een warme gloed van intimiteit. Ik was blij dat hij dit in mij had onthuld en blij dat ik was gebleven om dit met hem te delen in plaats van blindelings in de nacht weg te vluchten.

Toen het huilen ten slotte was opgehouden veegde ik mijn ogen af met de zakdoek die Johan me gaf en liet hem een kop koffie maken met het elektrische keteltje. We gingen samen op het bed zitten waar ik mijn koffie dronk. Johan, ondertussen gekleed in een van de badjassen, sloeg zijn arm om me heen. Hij deed de tv aan, vond een zwart-wit film en we keken naar de detective die zijn zoektocht door donkere, regenachtige straten vervolgde. Johan wist altijd wanneer het beter was om te zwijgen, overpeinsde ik. Uitgeput door alle emoties overdacht ik ondertussen Johan ’s aanzoek van alle kanten en mijn verrassende reactie erop.

De detective in de film had de femme fatale ontmoet, net als hij een wezen van de nacht, net als hij eeuwig zwervend door een amorele wereld van heftige hartstochten. Zag ik mezelf op die manier? Was dat de reden waarom ik het gevoel had dat de wereld van een doorsnee familie niets voor mij was? Maar dit was een film. In het echte leven schrijven we ons eigen script. In het echte leven kon ik iets volkomen onbekends proberen. De film was afgelopen. Johan pakte mijn lege kopje en zette de tv uit. Terwijl ik hem gadesloeg, had ik het gevoel dat ik hem voor het eerst echt zag. Net als ik was hij een persoon vol verlangens, angsten en nieuwsgierigheid. Hij was niet de duivel die met een bovennatuurlijk plan in mijn leven was gekomen om me te vangen, maar een man die in een wereld vol conventies op zoek was naar zijn eigen weg, net als ik. Waarom zouden we niet kunnen trouwen? We hadden al meer vertrouwen in elkaar getoond dan menig ander paar ooit zou vinden. Toen hij zich omdraaide ving ik hem op in mijn armen, trok hem op het bed, kuste zijn gezicht.

“Dat aanbod dat je deed, geldt dat nog steeds? Want als dat zo is, is het antwoord ja.” 

Het was nog steeds vroeg toen we naar onze hotelkamer terugkeerden, omdat we het avondfeest waren ontvlucht. Afgezien van de oudere familieleden die naar Johan ’s werk informeerden en veelbetekenende blikken naar mij wierpen, waren de zes jongens de enige andere mensen die we kenden en we verlangden er bepaald niet naar hun geheugen op te frissen. Bovendien lag onze weddenschap tussen ons en de onuitgesproken prijs. Johan deed de deur dicht en op slot. “En,” begon hij, “ben je bereid mijn prijs te betalen?” Ik kon de schaamteloosheid van de man niet geloven. Zijn prijs? Terwijl Alex zo duidelijk de voorkeur aan mijn poesje had gegeven in plaats van aan Johan ’s open mond? “Verwacht je echt van me dat ik accepteer dat hij gay is terwijl hij niet kon wachten zijn penis in mijn kut te steken?”

Onder het praten begon ik mijn blouse los te knopen, “Of wil je zeggen dat ik geen vrouw ben?” Johan ging op de rechte stoel zitten, en de herinnering aan mezelf, vastgebonden voor zijn genot, zond een rilling door mijn geslacht. “Ik geloof niet dat daar twijfel over bestaat,” zei hij zacht en zijn ogen dronken koel mijn ontkleding in. Ik plaagde hem opzettelijk, herinnerde hem door zijn eigen vreugde aan de manier waarop Alex ’s blik op mijn half ontklede lichaam had gebrand, zelfs terwijl Johan aan zijn pik zoog. “Het feit is,” zei Johan peinzend, “dat hij jou neukte, maar hij kwam klaar omdat mijn penis in zijn anus zat. Toch?” In Johan ’s broek zag ik de bobbel van zijn erectie groeien toen hij zich de strakke anus van de jonge man herinnerde die meegaf toen zijn schacht binnendrong. Ik was nu helemaal naakt, maar Johan deed of hij geen belangstelling voor me had, alsof de gedachte aan Alex ’s lichaam het enige was dat hem opwond.

“Hm… toen ik mijn pik in dat nauwe gaatje wrong, kwam hij klaar als een brandslang, nietwaar? Dat strakke kontje begon te stoten zodra hij voelde dat ik hem vulde. Maar ja,” vervolgde hij, waarbij hij zijn ogen opende en me met een arrogante, uitdagende uitdrukking aankeek, “hij is niet de enige die het lekker vindt om me daar te voelen, toch?” Ik voelde hoe mijn gezicht brandde. De herinnering aan die schaamteloze, verrukkelijke penetratie stond me levendig en heet voor de geest. “Och… en?” zei ik luchtig. “Veel mannen houden van experimenteren. Daarom zijn ze nog geen homo. Jij was degene die aan zijn pik zoog.” En ik liep naar hem toe tot ik tussen zijn dijen stond. Mijn blote borsten wreven langs zijn gezicht. “Maakt dat een homo van jou?” Als antwoord sloeg hij zijn armen om me heen en trok me naar zich toe zodat mijn naakte geslacht tegen de zwellende bobbel in zijn broek wreef. Hij nam een tepel in zijn mond en zoog zacht, zond een huivering recht naar mijn klit.

“Misschien heb je gelijk,” mompelde hij. “Ik durf te wedden dat je dat kleine kattentongetje van je ook op een paar meisjes uitgeprobeerd hebt.” Ik beefde door de plotselinge herinnering aan Tania ’s zachte, sappige poesje onder mijn likkende tong. “Dacht ik al,” zei Johan en streek met een vinger plagend langs mijn vochtige spleet. “Dus, zullen we het gelijkspel noemen?” Mijn brein protesteerde, en ik vroeg me af hoe we van mijn theorie over experimenteren tot het idee van gelijkspel gekomen waren, maar mijn lichaam smolt onder Johan ’s aanraking. Ik knikte. “Brave meid,” zei hij, en kuste me plotseling met een passie die zowel een bedankje als een belofte inhield. “Mag ik eerst?”

Ik lag in het donker, het beddengoed koel tegen mijn warme huid. Zoals opgedragen had ik een lang, heet bad genomen en was alleen en meteen naar bed gegaan, gekleed in het korte zijden nachthemd dat ik altijd inpakte en zelden droeg. Johan was naar de bar gegaan. “Wat ik ook doe,” had Johan gezegd. “Ik wil dat je slaapt. Beweeg je niet en reageer op geen enkele manier.” De warmte van het bad had zijn werk gedaan en ondanks de verwachting van Johan ’s nieuwe spel viel ik daadwerkelijk in slaap, uitgeput van de avonturen van de afgelopen avond. Het geluid van de kamerdeur die zachtjes openging wekte me en instinctief opende ik mijn ogen voor ik me de opdracht herinnerde om ze gesloten te houden. Ik had echter niets gezien, behalve een smalle streep licht van de gang die op mijn kleren op de stoel scheen. Terwijl ik mijn ogen weer sloot en de deur hoorde dichtgaan, suste ik mijn onrust met de wetenschap dat Johan de enige was die de sleutel van onze kamer had. Hij bewoog zich zo zacht dat ik zijn voetstappen op het kleed niet hoorde en alleen de koele luchtvlaag op mijn rug vertelde me dat hij de dekens ophief en naar me keek. Het korte nachthemd was vanzelf tot mijn middel opgestroopt en hij kon mijn naakte billen en benen zien. Ik slaagde erin mijn ademhaling diep en gelijkmatig te houden, ook toen de kille tocht over mijn naakte poesje blies en me deed huiveren.

Een volgende ademhaling over mijn geschoren huid deed me weer rillen, maar deze keer was de lucht warmer. Ik voelde vanbinnen een rilling toen ik me realiseerde dat het Johan ’s ademhaling was, dat hij zacht onder het opgeheven laken blies. Ik deed mijn best me niet te bewegen, hem mijn achterste aan te bieden, en drukte in plaats daarvan mijn wang tegen het kussen. Er was een pauze, alsof hij wachtte om te zien of ik zou reageren en toen kwam de adem weer, dit keer iets harder, licht plagend op mijn gevoelige, haarloze huid. Mijn poesje reageerde met een automatische verkramping. Weer een pauze en weer een ademtocht, zo’n tedere stimulering, die telkens werd herhaald tot ik het vocht rond mijn onderste lippen voelde verkillen wanneer Johan ’s adem eroverheen ging.

Ik was gespannen, verlangde naar de volgende ademhaling, toen mijn geslacht onder de aanraking van een enkele vingertop samentrok. Een tartende, vederlichte streling langs de rand van een lip, zo licht als het vochtige schijnsel van het maanlicht. De vinger werd meteen teruggetrokken en keerde na enkele seconden terug toen ik geen beweging maakte. Deze keer dwaalde hij brutaler over me heen, volgde de bloemblaadjes van mijn geslacht en glipte toen snel, als een uitstekende tong, in het opwellende vocht van mijn gaatje. Het was een pure kwelling om slaap te veinzen met deze ingewikkelde aandacht die mijn kut in vuur en vlam zette. Ik wilde op zijn minst mijn benen spreiden, hem volledig toegang geven tot mijn gladde plooien, maar het was me verboden ook maar iets te doen om weerstand te bieden of hem te helpen. Dus bleef ik stil liggen.

Een tweede voegde zich bij de eerst vinger tijdens het intieme strelen. Toen een derde. Hun aanraking nog steeds licht en snel. Nu helemaal over mijn geslacht, in en uit me glippend. Ik wilde dat Johan zijn vingers diep in me stootte, enige druk op mijn klit uitoefende in plaats van deze vederlichte aanraking. Maar ik wachtte geduldig, bleef roerloos liggen als een slapende vrouw die niet weet dat een indringer haar zo intiem aanraakt. Een schuldig genot overspoelde me alsof ik deelnam aan een of andere geheime ontmoeting. De hand was weg waardoor alleen de koude avondlucht overbleef die over mijn natte poesje streek. Het bed bewoog, bijna onmerkbaar, en ik voelde de dekens zacht op mijn half naakte lichaam terug vallen. Iemand was achter me in het bed. Ik voelde een kussen van warme lucht tussen hem en mijn rug. Ik wachtte vol opwinding op wat er vervolgens zou gebeuren.

In de stilte hoorde ik het zachte geluid van een rits die openging en het volgende moment voelde ik een warme aanraking op mijn geslacht. Deze aanraking was zachter en tegelijkertijd toch steviger dan de strelende vingers. Een zachte maar aanhoudende druk, zijn weg zoekend tussen mijn onderste lippen. Mijn totale passiviteit gaf Johan ’s bewegingen iets onhandigs. Er was iets stunteligs aan, wat de pret alleen maar verhoogde. Voorzichtig, alsof hij het zonder dat ik het zou merken probeerde te doen, duwde hij zijn paal in me, centimeter na centimeter, tot ik de ruwe stof van zijn broek tegen mijn geschoren huid voelde.

We lagen stil. Ik uiterlijk in een ontspannen toestand. Johan elektrisch geladen van spanning. Na zoveel tedere aanraking was mijn poesje een en al verlangen, trok onwillekeurig samen rond Johan ’s hete, gladde schacht. Met oneindige traagheid begon hij zich te bewegen. Gleed hij in mij en terug uit me tot hij me nog nauwelijks aanraakte. En gleed daarna met hetzelfde geduld weer naar binnen. Ik wilde mijn heupen tegen zijn stoten opheffen, zijn hand grijpen en hem op mijn brandende klit leggen. Schreeuwen! “Neuk me nu!”

Maar dat hoorde niet bij de regels. Dit was Johan ’s fantasie, en in zijn fantasie was ik een slapende vreemde in een anonieme hotelkamer. Dit was hoe Herman zich had gevoeld, besefte ik, toen hij wakker werd in zijn slaapcompartiment en merkte dat Tania aan zijn penis zoog. Hoe zou het zijn wanneer het echt een vreemde was, en niet Johan, wanneer ik uit mijn slaap ontwaakte en een onverwachte pik me vulde? Misschien zou ik wakker worden uit een seksdroom waarin een gefantaseerde vreemde me aan zijn wil onderwierp en ontdekken dat de hitte in mijn buik meer was dan alleen verbeelding. Ik verbeeldde me dat ik wakker was geworden uit mijn slaap en merkte dat een vreemde me gebruikte, me zonder mijn toestemming penetreerde en voelde een vreemde steek van opwinding door me heen gaan.  Ik ben te bang om hem te laten weten dat ik wakker ben, hield ik mezelf voor. Ik rechtvaardigde in gedachten de passiviteit die Johan had gewild. Ik ben bang dat hij, als hij weet dat ik wakker ben, gewelddadig zal worden. Dus doe ik of ik nog steeds slaap, dacht ik. Ik zag de indringer bijna voor me. Op zijn beurt doodsbang te worden ontdekt, waarop hij in zijn opwinding zijn hand over mijn mond zou slaan om me het zwijgen op te leggen. Hij zou bedreigingen in mijn oor fluisteren terwijl hij voortmaakte om zijn bevrediging te bereiken. Hij zei me dat ik er nooit met een iemand over mocht praten, of het zou niet goed met me aflopen. Hij gebruikte alle bedreigingen die ik me herinnerde van slechteriken uit mijn jeugdboeken. Dit beeld voegde iets extra toe aan mijn passieve toestand.

Terwijl Johan steeds meer opgewonden raakte en minder voorzichtig werd, wiegde mijn lichaam onder zijn stoten en ik voelde de nieuwe sensatie van deze complete inertie. Op een of andere manier versterkte dit het effect van zijn ritme. Mijn lichaam schokte ook toen de golven me overspoelden. Toen mijn klit de lichte aanraking van een vinger voelde, kon ik de verleiding niet weerstaan en kreunde van genot. Maar ik hield mijn ogen nog steeds gesloten en mijn lichaam roerloos. Toen ik met iedere stoot tegen zijn hand werd gedrukt voelde ik me een heimelijke deelnemer aan een niet te noemen daad. Zolang ik deed of ik sliep, konden we alles doen en het hoefde nooit te worden erkend. Ik voelde een golf van bevrijding, van anonimiteit, zoals ik had ervaren toen ik seks had met de zes jongens in de minibus. Ik speelde een rol en hoefde geen verantwoordelijkheid voor mijn lichamelijke reacties te nemen. Terwijl ik dit allemaal bedacht, verhevigde de stille indringer zijn stoten en – de vrouw die uit angst meedeed- werd overweldigd door een krachtige climax. Het volkomen ontbreken van spanning joeg orgastische golven door mijn hele lichaam.

De huiveringen waren nog aan het afnemen toen de indringer stilletjes uit bed kroop waarna ik de kamerdeur weer hoorde openen en sluiten.